حقوق بشر

به گزارش مجاهدت از مشرق، خیلی‌ها شاید فکر کردند این آمار مربوط به چندین و چند سال گذشته است. «جرمی استونر» مدیر بخش خاورمیانه سازمان بین‌المللی نجات کودکان داشت درباره مفقودان پس از حمله اخیر اسرائیل به غزه حرف می‌زد.

او می‌دانست قطعاً همه این ۲۱هزار کودک جزو کودکان زیرآوار مانده نیستند.

«استونر» به‌خوبی از پرونده قطور صهیونیست‌ها در زمینه کودک‌ربایی و انتقال آن‌ها به سرزمین‌های اشغالی آگاهی داشت و حالا هم به صراحت از کودکانی می‌گفت که ربوده شده و به نقاط دیگر سرزمین‌های اشغالی منتقل شده‌اند.

«ضحی» کوچولو کجاست؟

جرمی استونر گفته بود: «حدود ۱۷ هزار کودک در غزه از خانواده‌های خود جدا و یا مفقود شده‌اند و پیکر حدود ۴هزار کودک هم هنوز زیر آوار مانده یا در گورهای دسته‌جمعی یا ناشناس دفن شده‌اند… غزه به قبرستان کودکان تبدیل شده است… خانواده‌ها به دلیل نامشخص بودن محل دفن یا محل زندگی عزیزانشان شکنجه روحی می‌شوند… باید تحقیقات مستقلی در این زمینه انجام شود… مسئولان این فاجعه باید پاسخگو باشند. برای یافتن کودکان مفقودی که جان سالم به در برده‌اند، حمایت آن‌ها و برای جلوگیری از نابودی خانواده‌های بیشتر، به آتش‌بس فوری نیاز داریم…».

دو ماه بعد شورای حقوق بشر سازمان ملل هم به خودش آمد و با توجه به گزارش مجاهدت از‌های «سازمان بین‌المللی نجات کودکان» درباره کودکان ربوده یا مفقودشده هشدار داد.

کمی قبل‌تر یک خبرنگار فلسطینی به نام «یونس طیراوی» در «ایکس» ماجرای «ضحی طلعت» دختر هشت ساله فلسطینی را نوشته بود که شواهد نشان می‌داد یک نظامی صهیونیستی او را با خودش از غزه خارج کرده و مدت زیادی است که کسی از سرنوشت او خبر ندارد.

سند این خبرنگار برای حرف‌هایش تصاویری بود که نظامی صهیونیست به نام «ایدو زهار» عضو گردان ۴۳۲ ارتش در اینستاگرام از خودش و دختربچه فلسطینی منتشر کرده بود.

شواهد و پست‌های زیر این تصاویر نشان می‌داد دختربچه اواخر ژوئن (تیر) از سوی نظامیان صهیونیستی در نزدیکی گذرگاه مرزی رفح بازداشت شده بود.

البته «ایدو زهار» وقتی متوجه شد پستی که گذاشته به‌شدت مورد توجه قرار گرفته به‌سرعت آن را از صفحه اینستاگرامش حذف کرد.

«شاهار مندلسون» یک نظامی دیگر صهیونیست هم در مصاحبه‌ای با ایستگاه رادیویی ارتش، ماجرای نوزادی را تعریف کرد که پس از حمله اشغالگران به شهر غزه به اراضی اشغالی انتقال داده شد.

پست این نظامی در «ایکس» که به ماجرای مصاحبه رادیویی اشاره می‌کرد، کمی بعد حذف شد.

از یمن تا حوزه بالکان

دی‌ماه ۱۴۰۲ خبرگزاری‌ها نوشتند: «دیده‌بان حقوق بشر اروپا- مدیترانه در بیانیه‌ای از رژیم صهیونیستی خواست سرنوشت کودکانی که به زور توسط سربازانش از نوار غزه ربوده شده‌اند را فاش کند و آن‌ها را به خانواده‌هایشان تحویل دهد. در بیانیه‌ای آمده بود: ما با جدیت تمام آنچه را که رسانه‌های اسرائیلی درباره ربودن یک نوزاد فلسطینی از نوار غزه توسط افسر اسرائیلی پس از کشتن خانواده‌اش فاش کردند، مشاهده می‌کنیم. صدها خانواده در نوار غزه درباره گم شدن فرزندان خود گزارش داده‌اند و به دلیل تداوم تهاجم اسرائیل، دشواری آواربرداری، ناتوانی در ارتباطات و مشکلات، قطعی اینترنت و پراکندگی خانواده‌ها به دلیل کوچ اجباری بررسی سرنوشت آن‌ها دشوار است».

کمی قبل‌تر برخی از رسانه‌های صهیونیستی ماجرای افسری از ارتش این رژیم را منتشر کرده بودند که یک دختر شیرخوار را پس از کشتن تمام اعضای خانواده‌اش از نوار غزه ربوده و به اراضی اشغالی برده بود، اما خودش در جنگ کشته شده و کسی هم خبر ندارد نوزاد ربوده شده را به چه کسی سپرده و اکنون کجاست.

خصلت کودک‌ربایی صهیونیست‌ها فقط به جنگ اخیر در غزه محدود نمی‌شود و شما رد و نشان آن را می‌توانید در اخبار و گزارش‌های سال‌های پیش خبرگزاری‌ها هم پیدا کنید.

مثلاً سال۱۳۹۵ خبرگزاری‌های خودمان به نقل از خبرگزاری فرانسه تیتر زدند که: «پرونده کودک‌ربایی اسرائیل زیر ذره‌بین فعالان حقوق بشر!»

خبرگزاری فرانسه نوشته بود:ماجرای ربوده شدن نوزادان از خانواده‌های مهاجر توسط اسرائیلی‌ها ده‌ها سال است که در فلسطین بازگو می‌شود، اما افزایش انتقادها موجب شده امید به افشای برخی اسناد رسمی و روشن شدن واقعیت‌ها درباره این پرونده افزایش یابد. فعالان و اعضای خانواده‌های درگیر با این ماجرا معتقدند چندین هزار نوزاد در سال‌های پس از تشکیل اسرائیل در سال ۱۹۴۸، عمدتاً از خانواده‌های یهودی یمنی و در برخی موارد از دیگر ملیت‌های عرب مثل عراق، سوریه و یا بالکانی مهاجر دزدیده شده‌اند.

این افراد می‌گویند نوزادان، دزدیده و به خانواده‌های یهودی غربی ساکن در فلسطین اشغالی و حتی خارج از آن داده شده‌اند. گفته می‌شود این خانواده‌ها بیشتر کسانی بودند که امکان بچه‌دار شدن نداشتند.

براساس روایت آن‌ها، مقام‌های بیمارستان به خانواده‌های نوزادان دزدیده شده اعلام می‌کردند که فرزندشان مرده است، اما هیچ جسدی به آن‌ها تحویل نمی‌دادند.

وقتی نتانیاهو رشوه می‌دهد

در واقع عمر کودک‌ربایی‌هایی اینچنینی توسط صهیونیست‌ها با سن و سال این رژیم برابری می‌کند. اصلاً در «ویکی پدیا» هم که جست وجو کنید پرونده مخصوص به این ماجرا با نام «ماجرای کودکان یمنی» دیده می‌شود.

البته همان‌طور که بالاتر گفته شد کودک‌ربایی‌ها به مهاجران یهودی یمنی خلاصه نمی‌شود و به سایر سرزمین عربی، حوزه بالکان و… هرکجا که دست صهیونیست‌ها رسیده گسترش پیدا می‌کند.

فشارهای بین‌المللی در این باره هر از چندی شدت گرفته تا جایی که صهیونیست‌ها مجبور شده‌اند به ظاهر با تشکیل گروه‌های تحقیقاتی برای مشخص کردن ابعاد ماجرایی که از سال ۱۹۴۸ با کودک‌ربایی در یمن آغاز شده و طی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی در نقاط دیگر دنیا ادامه پیدا کرده بود، موافقت کنند. البته فقط موافقت کرده‌اند و هنوز نتیجه چندانی بدست نیامده است.

سه سال پیش روزنامه اسپانیایی «ال پایس» ابعاد تازه‌ای از سرقت هزاران کودک یمنی از خانواده‌هایشان توسط اسرائیل را برملا کرد. کودکان یمنی که با خانواده‌هایشان در اردوگاه‌های موقت و کار اجباری نگهداری می‌شدند به بهانه بیماری و… توسط اسرائیلی‌ها از خانواده‌ها جدا شده و دیگر هرگز برگردانده نشدند. حتی برای بسیاری از آن‌ها گواهی فوت هم صادر نشده بود.

روزنامه قدس در پایان این گزارش نوشت: شواهد نشان می‌داد در آن زمان برخی یهودیان، نوزادان خانواده‌های یهودی ساکن در سرزمین‌های اسلامی و شمال آفریقا را ربوده و آن‌ها را بین خود تقسیم می‌کردند!

براساس گزارش یک روزنامه اسپانیایی پس از سال‌ها که پرونده این کودک‌ربایی باز بود دولت نتانیاهو مجبور شد به ظاهر با پرداخت غرامت به خانواده‌ها و بازماندگان کودکان ربوده‌شده موافقت کند.

رسانه‌ها اما همان زمان نوشتند: دولت نتانیاهو قصد دارد با پرداخت غرامت جزئی، دهان یمنی‌ها را ببندد و محاکم مختلف قضایی را هم قانع کند تا پرونده این ماجرا را ببندند!