حقوق کودکان

عمو سامِ بی‌رحمِ کودکان!

عمو سامِ بی‌رحمِ کودکان!


به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، پایگاه خبری «گلوبال تایمز» در گزارشی به افشاگری از وضعیت وخیم و نامساعد کودکانِ کار در آمریکا پرداخته است. این پایگاه خبری در گزارش خود به این نکته پرداخته که برخلاف شعار‌های ظاهری آمریکا در زمینه تعهدش به حقوق بشر، این کشور یکی از عقب مانده‌ترین کشور‌ها در حوزه حفاظت از حقوق کودکان کار است و حتی بدتر از همه اینکه، دولت آمریکا به صورت پنهان و پشت پرده، از تداوم بهره کشی و استثمار کودکان کار در این کشور نیز حمایت می‌کند.

پایگاه خبری گلوبال تایمز در گزارش خود می‌نویسد:

«استفاده از کودکان کار صرفا نقض انسانیت و حقوق بشر نیست بلکه نوعی تجاوز به مدنیت و پیشرفت‌های بشری نیز به حساب می‌آید. سال ۱۹۹۹، تمامی ۱۸۷ دولتِ «سازمان بین‌المللی کار»، پیمان‌نامه این سازمان در مورد بدترین اَشکال کار کودکان را به تصویب رساندند. البته که آمریکا نیز یکی از امضاکنندگان توافق مذکور بوده است.

از آن زمان تاکنون، تقابل (با) و حذفِ بدترین اشکال کار کودکان به یک الزام بین المللی تبدیل شده است. با این همه، آمریکا در زمینه کودکان کار و حقوق آن ها، در سال‌های اخیر چندین قدم به عقب برداشته است. در حال حاضر، آمریکا مملو از کودکان کاری است که در حوزه صنایع مختلف این کشور فعالیت دارند. به بیان ساده تر، آن‌ها مجبور به بدترین اشکال کارِ کودکان هستند.

فعالیت‌هایی که تا حد زیادی سلامت، امنیت و روحیه آن‌ها را هدفِ آسیب قرار می‌دهد. «انیسیتو سیاست اقتصادی آمریکا» در ماه مارس گذشته گزارشی را منتشر کرده که نشان می‌داد در دو سال اخیر، حداقل ۱۰ ایالت در آمریکا قوانینی را به تصویب رسانده‌اند که در نوع خود در زمینه حفاظت از کودکان کار، گامی رو به عقب محسوب می‌شود. برابری و حقوق بشری که آمریکا سال‌هاست ادعای آن را دارد در تضاد آشکار با رویکرد‌های آن در زمینه استثمار وحشیانه کودکان کار و نقش حقوق کودکان در واقعیت است.

استثمار کودکانِ کار؛ شرارت مدرن آمریکا

آمریکا سابقه‌ای سیاه در زمینه استثمار وحشیانه کودکان کار دارد. موضوعی که خود به یکی از مسائل منفی مهم در تاریخ این کشور اشاره دارد. سال ۱۷۹۱، «الکساندر همیلتون»، وزیر خزانه‌داری وقت آمریکا در گزارشی به این نکته اشاره کرد که کودکان می‌توانند منبعی ارزان از نیروی کار برای آمریکا باشند. سال ۱۹۰۰ این نکته آشکار شد که چیزی در حدود ۱.۷۵ میلیون کودکِ ۱۰ تا ۱۵ ساله در آمریکا به کارِ اجباری و سخت مشغول بوده‌اند. سال ۱۹۱۶، کنگره آمریکا لایحه‌ای را تصویب کرد که در قالب آن به حمایت از کودکان کار اشاره می‌شد. با این حال، این قانون نیز متاسفانه در سال ۱۹۱۸، توسط دادگاه عالی فدرال آمریکا لغو شد. مجددا چیزی در حدود ۲۰ سال طول کشید تا در سال ۱۹۳۸، قانون دیگری در حمایت از کودکانِ کار در آمریکا تصویب شود.

در این راستا، اگرچه به دلیل قوانین جدید، استفاده از کودکان کار به ظاهر در آمریکا متوقف شد با این حال، این مساله خود خیلی زود به یک مشکل نامرئی تبدیل شد. دلیل اصلی این موضوع نیز این بود که قانون سال ۱۹۳۸، کار‌کردن کودکان را قدغن نمی‌کرد بلکه صرفا به این نکته اشاره می‌کرد که کارِ افراد جوان باید امن باشد و سلامتی آن‌ها را به خطر نیندازد.

به بیان ساده‌تر، این قانون نیز نوعی پوشش قانونی را برای کار کودکان ایجاد کرد. این قانون همچنین می‌گفت که کودکان زیر ۱۴ سال نمی‌توانند در مشاغل غیر کشاورزی مشغول باشند. از این رو، صد‌ها هزار کودک آمریکایی هنوز در مزارع کار می‌کنند و بسیاری از آن‌ها نیز در اثر وقوع اتفاقات مختلف در مزارع، جان خود را از دست می‌دهند. البته که هنوز هم حمایتی موثر از کودکان کار در آمریکا ارائه نمی‌شود.

در سال‌های اخیر، استخدام غیرقانونی کودکان کار در آمریکا حتی وضعیت بدتری را نیز به خود گرفته است. دولت آمریکا بدون نشان دادن واکنش مناسب، عملا نوعی چراغ سبز را در زمینه به کار کشیدن کودکان نشان می‌دهد. در پایان سال ۲۰۲۱، ایالت ویسکانسین نخستین ایالتی بود که با لایحه‌ای موافقت کرد که ساعات کاری مجاز را برای افراد زیر ۱۶ سال، پس از ساعت ۱۱ شب قدغن می‌کرد.

دیگر ایالت‌ها نیز از این دستورکار پیروی کرده‌اند. این نکته آشکار شده که در آمریکا، استثمار نهادینه افرادِ کم سن و سال، از گذشته تا به امروز، برقرار بوده و همواره سعی شده که در مورد آن لاپوشانی شود. در این راستا برخی حفره‌های قانونی نیز به صورت عامدانه ایجاد شده تا صاحبان ثروت و قدرت بتوانند از آن‌ها در زمینه کار کودکان سوءاستفاده کنند.

بهره‌کشی از کودکان در آمریکا، کمبود‌ها و ضعف‌های نهادین این کشور را آشکار می‌کند

بی‌توجهی سازمانی و نهادین به حقوق کودکان کار و رفاه این قشر در آمریکا، بازتاب دهنده ضعف‌های جدی ساختاری در نظام سیاسی و اجتماعی آمریکا است. نژادپرستی، کودکان مهاجر و کار اجباری همگی برچسب‌های مدرن کودکان کار در آمریکا هستند. این مشکلات در طی سال‌ها انباشته شده‌اند و بدون تردید نمی‌توان آن‌ها را یک شبه حل و فصل کرد.

البته که افزایش شمار کودکان کار در آمریکا تا حد زیادی نتیجه سیاست‌های مهاجرتی غیرمنطقی آمریکا نیز است. از سال ۲۰۲۱، دولت بایدن ده‌ها هزار نفر از کودکان پناهجو را بازداشت کرده است.

جالب اینکه این دولت، اصرار دارد که این کودکان بایستی حامی مالی داشته و تن به کار اجباری بدهند تا شانس بقا را داشته باشند. برای حامیان مالی این کودکان، این موضوع عملا به یک تجارت پرسود تبدیل شده است. در ماه فوریه سال ۲۰۲۳، نیویورک تایمز فاش کرد که استخدام غیرقانونی کودکان مهاجر در مشاغل خطرناک در اقصی نقاط آمریکا از جمله در کشتارگاه‌ها، کارگاه‌های ساختمانی و کارخانه‌های خودرو، آسیب‌های جدی را به آن‌ها وارد می‌کند و عزت، امید و آینده را از آن‌ها می‌گیرد.

قوای مقننه و قضائیه آمریکا در این معادله عملا در نقش تماشاچی ظاهر شده و می‌شوند. در برهه‌های زمانی مختلف، تصویب قانونی به ظاهر حمایتی از سوی نهاد‌های قانونی آمریکا در مورد کودکان کار، صرفا ماهیتی نمایشی به خود گرفته و ما شاهد وجود حفره‌های فراوانی در قوانین تصویب شده به نفع نهادها، شرکت‌ها و افراد سرمایه‌دار و استثمارگر بوده‌ایم.

آمریکا؛ نمونه‌ای منفی از نقضِ حقوق کودکان

در آمریکا، بخش قابل توجهی از کودکان به ویژه آن‌هایی که به گروه‌های قومیِ اقلیتی تعلق دارند، بیش از دیگران مستعد استثمار اقتصادی، از دست دادن فرصت‌های آموزشی و طی کردن یک دوره کودکی ناخوشایند هستند. بیماری مزمن تبعیض نژادی در آمریکا، بی‌تفاوتی نسبت به رفاه مهاجران و سکوت در برابر رویه‌های استعماری شرکت‌های بزرگ آمریکایی، همه و همه نه تنها خاطرات و میراث بد و منفی استثمار کودکان کار را در آمریکای قرن نوزدهم زنده می‌کنند بلکه فضایی مملو از دروغ و خودفریبی را نیز جهت مخاطب قرار دادن چالش کودکانِ کار نیز ایجاد می‌کند. مجموع این مسائل حقوق کودکان در آمریکا را بیش از پیش نقض می‌کنند.

آمریکا کشوری عقب‌مانده در امر حراست از حقوق کودکان در برابر استثمار و کار اجباری است. این کشور به عنوان تنها عضو سازمان ملل متحد که کنوانسیون حقوق کودکان را امضا نکرده، بار‌ها و بار‌ها توسط نهاد‌های حقوق بشری سازمان ملل متحد به دلیل عقب ماندگی‌اش در رابطه با حراست از حقوق کودکان، هدفِ سرزنش قرار گرفته است. در عین حال، آمریکا به عنوان یکی از امضاکنندگان “کنوانسیون بدترین اَشکال کار کودکان” هم به نحوی فعال به تعهدات بین‌المللی‌اش جهت حفاظت از کودکان کار عمل نکرده است.

جالب اینکه سازمان بین‌المللی کار تاکنون بار‌ها و بار‌ها از دولت آمریکا خواسته تا میزان نظارتش را بر فعالیت‌های کودکان کار در مزارع این کشور تشدید کند. مضحک است که آمریکا از یک سو، انگشت اتهام را در مسائل حقوق بشری به سمت دیگر کشور‌ها می‌گیرد و آن‌ها را متهم می‌سازد، اما به نحوی جدی نسبت به وضعیت وخیم کودکان کار در کشور خود بی‌اعتنایی پیشه می‌کند و به نوعی این روند را تشویق می‌کند. این مسأله بار دیگر به نحوی آشکار بازتاب دهنده ماهیت منافقانه استاندارد‌های دوگانه حقوق بشری آمریکا است.

وخامت روز افزون وضعیت کودکان کار در آمریکا در نوع خود افشاکننده عیوب و ضعف‌های ساختاری نظام آمریکا و نقض سیستماتیک حقوق بشر در این کشور است. زمانی که صحبت از حفاظت از حقوق کودکان و حذف پدیده کودکانِ کار می‌شود، آمریکا به معنای واقعی کلمه یک نمونه منفی است».

لینک: https://www.globaltimes.cn/page/۲۰۲۳۰۴/۱۲۸۹۹۴۷.shtml

منبع : سایت الف

انتهای پیام/ ۱۳۴

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

عمو سامِ بی‌رحمِ کودکان! بیشتر بخوانید »

تکلیف دولت برای جلوگیری از قاچاق کودکان

تکلیف دولت برای جلوگیری از قاچاق کودکان


رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده گفت: طبق سند ملی حقوق کودک و نوجوان دولت موظف است از قاچاق، تکدی‌ گری، استفاده از کودک و نوجوان در تولید مواد مخدر و غیره پیشگیری کند.

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، کبری خزعلی امروز در نشست دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی که با حضور جمعی از کارشناسان حقوقی تألیف کننده سند ملی حقوق کودک و نوجوان، برگزار شد ضمن تسلیت ایام اربعین حسینی، اظهار کرد: مصوبه سند ملی حقوق کودک و نوجوان مربوط به سال ۹۷ است که شهریور امسال امضا شد. کودکان و نوجوانان سرمایه اصلی تمام جوامع هستند و آموزه‌های اسلامی برای تمام زوایای حقوق کودک حتی شاید سال‌ها پیش از تولد برنامه آموزشی دارد. ما نیز در زمینه سیاست‌ها و برنامه‌ها در این راستا غنی هستیم. در سطح جهان نیز تدوین و تصویب مصوبه به عنوان کنوانسیون حقوق کودک در دهه‌های اخیر تدوین، نشان از توجه جامعه بین‌المللی به این مهم دارد. سند ملی حقوق کودک و نوجوان در سال ۹۵ در شورای زنان و سال ۹۷ در شورای عالی تصویب و در شهریور ۱۴۰۰ ابلاغ شد.

خزعلی فرزند آوری و تربیت نیکوی کودک را از جمله توجهات ویژه این سند دانست و تصریح کرد: سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری دقیقاً خانواده را کانون رشد و تعالی انسان و اقتدار و اعتلای معنوی کشور می‌داند و نظام را متعهد می‌کند در راستای مسئولیت خانواده محورهایی اعم از ایجاد جامعه خانواده محور و تلاش برای تحکیم خانواده بر پایه رعایت و انصاف و مودت و رحمت داشته باشد. در این راستا به غیر از سند حقوق کودک و نوجوان، حدود ۱۰ سند از سال ۷۷ شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب کرده که از جمله آنها سند مهندسی فرهنگی، منشور حقوق و مسئولیت‌های زنان و خانواده، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، نقشه جامع علمی کشور، آئین نامه شورای نظارت بر ساخت اسباب بازی کودکان، اساسنامه سازمان دانش آموزی، اساسنامه بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای، نهضت مطالعات مفید و سند امور نخبگان هستند.

خزعلی با بیان اینکه سند یاد شده ۱۲ بند و ماده اساسی دارد، تعاریف و حد کودک و نوجوان، حق حیات و بقا کودک، حق هویت و حقوق خانوادگی، تفریح و بازی و ورزش کودک، حقوق فرهنگی و آموزشی و تربیتی کودک، حقوق اقتصادی و قضائی و حق امنیت و حقوق تابعیت را از جمله حقوق ذکر شده در این سند عنوان کرد.

رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده، با اشاره به ۱۲ بند سند ملی حقوق کودک و نوجوان، گفت: مطابق با این سند، کودک از بدو تولد در برابر تمام اشکال استعمار مصونیت دارد و دولت موظف است برای امنیت کودک و نوجوان تدابیری داشته و از قاچاق، تکدی‌گری، استفاده از کودک و نوجوان در تولید مواد مخدر و روانگردان و… پیشگیری کند.

وی با اشاره به حق حیات کودک، افزود: حیات موهبت الهی است که باید از آغاز تشکیل جنین مورد توجه قرار گیرد. باید برای پیشگیری و مقابله با تعرض به حق حیات اقدامات لازم انجام دهیم. چه بسا در برخی کشورها تعرض به حق جنین تا ۱۰۰ سال زندان دارد. دولت موظف است تمهیدات لازم برای سلامت باروری و فرزندپروری فراهم کنند به این معنا که باروری را حمایت کنیم تا دوران باروری به سلامت بگذرد.

خزعلی اظهار داشت: مطابق با این سند، دولت موظف می‌شود از خانواده در برابر بروز ضعف و از هم پاشیدگی حمایت کند. همچنین دولت مکلف است حفظ سلامت جنین و جلوگیری از تعرض به آن، اقدامات لازم جهت کاهش مخاطرات کودک و نوجوان، مبارزه با سو تغذیه و بیماری‌ها، فراهم کردن مواد غذایی سالم و حلال برای کودکان و نوجوانان، حمایت از کودکان و نوجوانان دارای بیماری‌های خاص و کودکان و نوجوانان معلول جسمی و ذهنی برای حق بهره مندی از مشارکت فعال و مؤثر در زندگی، دسترسی به امکانات و فضای بازی و تفریح امن، پیشگیری و مبارزه با جرایم جنسی علیه کودک نوجوان، تشدید مجازات افراد ترغیب کننده یا به کارگیرنده کودک و نوجوان به تمام جرایم، حمایت و مراقبت از کودک و نوجوان در برابر اطلاعات مضر برای سلامت جسمی و روانی آنها را فراهم کند.

منبع: مهر



منبع

تکلیف دولت برای جلوگیری از قاچاق کودکان بیشتر بخوانید »

آیا باید بچه‌ها را وادار به عذرخواهی کرد؟

آیا باید بچه‌ها را وادار به عذرخواهی کرد؟


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، برخی والدین تصور می کنند که اگر کودکشان در جمع کسی را اذیت کرد یا کار اشتباهی انجام داد، به زور باید او را مجبور به عذرخواهی کنند ، حال هر کسی و هر جایی که باشد فرقی ندارد! در حالیکه این تفکر، یک روش تربیتی غلط است.

بیشتر بخوانید:

چطور «نه گفتن» را به کودک یاد دهیم؟

بهتر است به جای اینکه در جمع، بچه را وارد به عذرخواهی کنیم، خودمان به جای کودک در آن لحظه معذرت خواهی کنیم و وقتی به خانه برگشتیم در خانه و به تنهایی با کودک صحبت کنیم و از الفاظ تهدیدی مثل اینکه «به خانه برویم به خدمتت می رسم» یا «دعا کن به خانه نرویم» برای ناراحت کردن بچه استفاده نکنیم چرا که تنها خانه را محلی ناامن برای او جلوه می دهید و باعث می شود دعا کند که هیچ وقت به خانه نیاید.

*نوع صحبت‌مان با کودکی که اشتباهی مرتکب شده چطور باشد؟

در روایات آمده است که امام علی(ع) از امام حسن(ع) پرسید: فرزندم راه جلوگیری از لغزش ‏ها چیست؟ امام مجتبی (ع) پاسخ داد: بدی ‏ها را با نیکی از میان برداشتن. با توجه به این حدیث در مقابله با لغزش ‏ها و رفتارهای ناپسند کودکان باید از روش ‏های صحیح استفاده کرد. به طور مثال پرخاشگری کودک را نمی ‏توان با خشونت اصلاح کرد یا مثلاً رفتارهای نادرست مثل فرار از مسئولیت، دزدی، تقلب، ناسازگاری ، حسادت، دروغ، کم رویی، خیالبافی، ترس، اضطراب و… نمونه رفتارهای نامطلوب دیگر که می ‏توان راه های نتیجه بخشی را برای اصلاح آن‌ها بر اساس آموزه ‏های اهل بیت(ع) در پیش گرفت.

*قاضی بی رحم نباشید

بهتر است ابتدا با لحنی عادی و بدون سرزنش، کاری که کودک‌تان کرده را مرور کنید. اگر هم خودش توضیحی داد اجازه بدهید از خودش دفاع کند و شبیه یک قاضی بی رحم رفتار نکنید!

به طور مثال زمانی که به منزل رفتید به اتاقش بروید و برایش بگویید که مثلا تو در منزل عمو یا خاله بچه کوچک آنها را به این شکل کتک زدی و باعث گریه و ناراحتی او و اهل خانه شدی.

*احساسش از ناراحتی دیگری را بپرسید

نکته دوم درباره اثری که رفتار کودک بر آن فرد گذاشته بحث شود. بهتر است با سوال اینکه فرض کنید یکی با تو این کار را کرده به نظرت چه حس و احساسی خواهی داشت.

با لحن مناسب اکثر مواقع کودک در این شرایط احساس گناه می کند و تمایل به جبران دارد که می توانید برای جبران راهنمایی اش کنید. مثلا اگر گفت میخواهم عذرخواهی کنم تلفن را بردارید تا خودش با کودک دیگر که باعث ناراحتی اش شده صحبت کند ولی او را مجبور به عذرخواهی نکنید یا اینکه بگویید برای پسرعمویت اگر دوست دارید کادویی بخریم و برایش ببریم تا از دلش بیرون بیاید اگر او موافقت کرد این کار را بکنید.

در هر صورت ممکن است خودش راه جبران را به یاد ما بیاورد و باعث خوشحالیش بشود ما هم اینطور مواقع دیگر سرزنش نکنیم و ادامه ندهیم.

*اگر رفتار آزارگری ادامه پیدا کرد…

علی رغم همه این موارد گاه میبینیم که لجبازی و ناراحت کردن دیگران از سوی کودکمان ادامه پیدا می کند که البته باید ریشه های آن را پیدا کنیم یا به متخصص مراجعه کنیم اما عجالتا اگر دیدید کودک همچنان رفتار آزارگرانه را ادامه می دهد، برایش توضیح دهید که چون او دیگران یا فرد دیگری را اذیت کرده، اجازه نخواهید داد این کار را تکرار کند و مانع او می شوید در این جور مواقع تقویت منفی مثل منع کردنش از رفتن به جایی که دیگران را آزار می دهد می تواند نتیجه بخش باشد.

* توجه به ریشه‏ ها و عوامل ناهنجاری‏

در پایان می خواهیم به این نکته اشاره کنیم که هر معلولی یک علتی دارد و هر رفتار ناهنجار یک کودک یا مرتکب شدن پیاپی اشتباهاتش در حضور دیگران ناشی از یک علت و ریشه ای است گاهی این ریشه و علت در درون خانواده خودمان است و ریشه های عصبانیت آنجا نشأت گرفته جایی که خود پدر یا مادر رفتار با عصبانیت یا بدخلقی یا تندخویی داشته اند و او آنها را یاد گرفته است گاهی از دیدن فیلم ها و بازی های اینترنتی ناشی می شودو گاهی هم از دوستانی که با آنها مدام بازی می کند همه اینها را خود خانواده می تواند  کشف کند.

ابن شهر آشوب می‏ نویسد: روزی مردی شامی به مدینه آمد و هنگامی که با امام حسن مجتبی(ع) برخورد کرد، بلافاصله شروع به لعن و نفرین به امام کرده و سخنان ناشایستی به امام روانه کرد. حضرت در مقابل سخنان درشت او سکوت کرد هنگامی که آن مرد عقده دلش را خالی کرد و سکوت کرد، امام با لبخندی آرام فرمود: ای مرد! گمان می‏ کنم که در این شهر غریب هستی و شاید هم مرا به اشتباه گرفته ‏ای؟ اگر از ما رضایت بطلبی از تو راضی می ‏شویم، اگر از ما چیزی بخواهی به تو می ‏بخشیم، اگر راه گم کرده ‏ای راهنماییت می‏ کنیم، اگر گرسنه ‏ای تو را سیر می‏ کنیم، اگر لباس نداری تو را می ‏پوشانیم، اگر نیازمندی تو را غنی می ‏سازیم، اگر از جائی رانده شده و یا فراری هستی تو را پناه می ‏دهیم، اگر خواسته‏ ای داری برمی آوریم، اگر توشه سفرت را پیش ما آوری و مهمان ما باشی برای تو بهتر است و تا هنگام رفتن از تو پذیرایی می‏ کنیم.

آن مرد وقتی این برخورد را از امام مشاهده کرد آثار شرم و حیا بر صورتش ظاهر شد و گفت: تا این لحظه شما و پدرتان منفورترین خلق خدا نزد من بودید و اکنون شما را محبوبترین فرد روی زمین می‏ دانم. امام حسن(ع) اینجا با یک دید درست و روانشناختی و خداگونه علت رفتار آن مرد را شناسایی کرد که گفت شاید از گرسنگی و تشنگی، نداری و فقر یا هر چیز دیگری باشد و در برابر پرخاش آن مرد، پرخاشگری نکرد.

حتی نکته دیگری که در سیره اهل بیت(ع) می بینیم نشان دادن خطای یک نفر دیگر به صورت غیر مستقیم است کاری که ما هم می توانیم با فرزندانمان انجام دهیم و اشتباهات آنها را غیر مستقیم گوشزد کنیم.

داستان آموزش وضو توسط امام حسین و امام حسن (ع) به یک پیرمرد از طریق یادآوری غیر مستقیم بود. آنها بدون اینکه به ن پیرمرد جسارتی بکنند یا در مورد اشتباه او سخنی بگویند، خود وضوی کامل گرفتند و او را به داوری طلبیدند و آن مرد به خطایش واقف شد.

منبع: فارس



منبع خبر

آیا باید بچه‌ها را وادار به عذرخواهی کرد؟ بیشتر بخوانید »