حلب

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سردار «علی اسدی» از همرزمان شهید قاسم سلیمانی با بیان خاطره‌ای به شرح شجاعت و درایت آن شهید در شناسایی و مدیریت خطوط مقدم جنگ با داعش برای صیانت بیشتر از جان رزمندگان اسلام پرداخت.

وی اظهار داشت: «برای عملیاتی از طرف حاج قاسم به سوریه دعوت شدم. او را از زمان جنگ می‌شناختم و با او مراوده داشتم، برای همین دعوتش را قبول کردم. اطرافیانم می‌گفتند: نرو. اما من تصمیمم را گرفته بودم. وارد هواپیما شدم. در آسمان، بیرون و دور دست‌ها را نگاه می‌کردم. با خودم می‌گفتم یعنی باز به خاک کشورم برمی‌گردم؟! مشغول تماشای سیاهی آسمان بودم که نوری از دور تماشا کردم، فهمیدم چیزی به دمشق نمانده. ساعت ۹ شب بود که از هواپیما پیاده و سوار ماشین مخصوصی که حاجی برایم فرستاده بود شدم.

از کوچه پس کوچه‌های شهر ویران شده دمشق رد شده و به ساختمانی که از آن محافظت می‌شد رسیدم. از ماشین پیاده شدم و به سمت ساختمان حرکت کردم. چند قدم برداشتم و مقابل درب ساختمان رسیدم. فهمیدم حاجی همین جا مستقر است، تا مرا دید گل از چهره‌اش شکفت. از صندلی برخاست و به استقبالم آمد. وسایلم را زمین گذاشتم و او را در آغوش گرفتم. چند لحظه گذشت. حاجی گفت: «خیلی خوب شد که امشب آمدی» با چند تن از فرماندهان حشدالشعبی جلسه داریم شما هم حتماً شرکت کن. وارد جلسه شدم و کنار فرماندهان نشستم، حاجی طرح عملیاتی را می‌ریخت تا بتواند قسمتی از حلب را آزاد کند، اواخر جلسه نگاهی به نقش انداخت و گفت: «این نقشه ناقص است، باید خودم به شناسایی بروم.» بیسیمش را برداشت و از ساختمان خارج شد. من که مات و مبهوت در و دیوار را نگاه می‌کردم با خودم گفتم سریع بروم و حاجی را از رفتن به شناسایی منصرف کنم.

از ساختمان خارج شدم. سمت چپم را نگاه کردم کسی نبود، نگاهم را به سمت راست چرخاندم. دیدم چند نفر به سمت بیابان حرکت می‌کنند. به سمتشان دویدم و بلند صدایشان کردم. جمعشان از حرکت ایستاد. یکی از آن‌ها جلو آمد با نور مهتاب فهمیدم حاج قاسم است. نفس‌زنان به او گفتم: «حاجی چه می‌کنی؟ امید همه ما به شماست. شما جایی می‌روید که من و امثال من جرات رفتن به آنجا را نداریم! اگر اتفاقی برایتان بیافتد سرنوشت مقاومت عوض می‌شود.» حاجی جلو آمد، دستهایش را روی شانه‌هایم گذاشت. نگاهی با محبت کرد و گفت: «اگر من به شناسایی نروم ممکن است تلفات جنگی ما دو برابر شود. من نمی‌خواهم خون بچه‌ها هدر رود و به ناحق ریخته شود. اگر من و امثال من که تجربه بالایی داریم به شناسایی برویم عملیات با هزینه‌های کمتری پیروز می‌شود.»

فهمیدم حاجی به کارش مصمم است و فقط به او گفتم: «مواظب خودتان باشید.» با او خداحافظی کردم و به سمت ساختمان حرکت کردم. در راه نیم نگاهی به عقب انداختم و در دلم می‌گفتم «فالله خیر حافظا و هو ارحم الراحمین.»

انتهای پیام/ 112

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: وقتی که استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا گروه تروریستی داعش را با هدف ناامن کردن کشور‌های اسلامی و ایجاد اختلاف بین مسلمانان ایجاد کرد، جوانانی که برای حفظ اسلام از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کردند، از تمام کشور‌ها برای مقابله با داعش و گروه‌های هم‌نوع داعش، بسیج شدند. از طرفی شیعیان وقتی جسارت گروه‌های تکفیری به حرم اهل بیت (ع) را مشاهده کردند، در اسرع وقت برای دفاع از حرم و دور کردن داعش از این مکان‌های متبرک به سوریه و عراق رفتند و نکته جالب در این زمینه این بود که افراد از اقشار مختلف به این دو کشور می‌رفتند و دلیل اصلی آن هم همان اعتقاد قلبی به اسلام و اهل بیت (ع) بود.

در حال حاضر شهدای مدافع حرمی که از جمهوری اسلامی ایران به این دو کشور اعزام شدند، فقط افراد نظامی نبودند و ما امروز در اکثر نهاد‌ها و سازمان‌ها شهید مدافع حرم تقدیم اسلام کرده‌ایم. یکی از شهدای مدافع حرمی که خبرنگار بود و در دفاع از حرم اهل بیت به درجه رفیع شهادت نائل شد، شهید «محسن خزایی» است که به‌دلیل عشق به اهل بیت و برای دفاع از کیان اسلام به مقابله با داعشی‌ها شتافت و در نهایت نیز به آن چیزی که لیاقتش را داشت، دست یافت.

۲۲ آبان سالروز شهادت این شهید والامقام است و به همین دلیل نگاهی اجمالی به زندگی‌نامه این شهید انداخته‌ایم که در ادامه از نظر می‌گذرانید.

محسن خزایی ۱۵ آذر سال ۱۳۵۱ در یک خانواده‌ای مذهبی در اصفهان دیده به جهان گشود. محسن بعد از گذراندن دوران تحصیل، به‌دلیل علاقه‌ای که به عرصه خبرنگاری داشت در سن ۲۳ سالگی به‌طور جدی وارد این عرصه شد و در سال ۱۳۷۴ به‌دلیل عملکرد مناسبش، به‌عنوان مدیر باشگاه خبرنگاران جوان در زاهدان منصوب شد. حضور شهید خزایی در زاهدان تنها به حوزه خبرنگاری معطوف نبود، بلکه این شهید والامقام تأکید بسیاری بر رسوا کردن گروه تروریستی جندالشیطان داشت که در آن زمان اقدامات خرابکارانه بسیاری را علیه امنیت مردم انجام داده بود. شرایط تا جایی پیش رفت که محسن خزایی یک مرتبه از کمین تروریست‌ها در حادثه تروریستی تاسوکی گریخت.

وی بعد از مدتی که در زاهدان بود، برای ادامه فعالیتش به گیلان رفت، اما به‌دلیل علاقه‌ای که برای دفاع از حرم اهل بیت داشت به سوریه رفت تا به تهیه گزارش‌هایی با موضوع اقدامات جبهه مقاومت در این کشور بپردازد. خزایی علاوه بر تهیه گزارش‌های خبری، به‌دلیل مهارتی که در مداحی داشت، برای رزمندگان مداحی می‌کرد و در این زمینه نیز فعال بود و حتی در برخی از عملیات‌ها که به همراه رزمندگان عازم خط مقدم می‌شد، بعد از اتمام گزارش‌های خبری، به رزمندگان در حوزه نظامی نیز کمک می‌کرد.

شهید خزایی در نهایت در ۲۲ آبان سال ۱۳۹۵ درحالی‌که مشغول تهیه گزارش میدانی یکی از عملیات‌های مدافعان حرم در حلب سوریه بود، در اثر اصابت ترکش به ناحیه سر، ناشی از انفجار خمپاره، به شهادت رسید. از شهید خزایی دو پسر و یک دختر به یادگار مانده است.

خالی از لطف نیست که در ادامه نیم نگاهی به وصیت‌نامه این شهید عزیز بیاندازیم.

«شهادت می‌دهم که خدایی جز خدایی یکتا وجود ندارد و شهادت می‌دهم که محمد (ص) پیامبر او و علی (ع)، ولی اوست. اکنون که در شرف عزیمت به سوریه هستم از باب وظیفه چند کلامی را به‌عنوان یادگاری و توصیه خدمت خانواده و دوستان عرض می‌کنم.

از برادران و خواهرانم خواستارم در همه حال به یاد خدا باشند و دستورات او را همیشه اجرا کنند و رضایت خود را در رضایت خداوند ببینند و به همکاران عزیزم علاوه بر این مطلب توصیه می‌کنم قدر خدمت در صدا و سیما را بدانند و لحظه‌ای در راه خدمت این مردم عزیز و یاری نایب امام زمان (عج) رهبر معظم انقلاب اسلامی دریغ نکنند.

همچنین از همسرم حلالیت می‌طلبم و امیدوارم بر کوتاهی‌هایم مرا ببخشد و بدین وسیله اینجانب محسن خزایی فرزند غلامحسین اعلام می‌کنم اگر برای محسن حادثه‌ای اتفاق افتاد بعد از من همسرم قیم و سرپرست دو فرزندم محمد هادی و محمد مهدی است و از او می‌خواهم فرزندانم را در راه اهل بیت (ع) و اسلام تربیت کند و بدین‌وسیله همه دارایی‌های خودم را به همسرم مریم رخشانی زابل فرزند شریف متولد مشهد ش.ش ۲۶ می‌بخشم و از خانواده‌ام نیز خواهشمندم که همسرم و فرزندانم را هرگز تنها نگذارند؛ و جمله آخر از مادرم، مادرخانم و پدر و پدرخانم و بهتر بگویم از پدر و مادرانم حلالیت می‌طلبم و امیدوارم دعای خیر آنان همیشه بدرقه راهم باشد.»

مدافعان حرم با تلاش خود علاوه بر اینکه دشمنان قسم خورده اسلام را از حرم اهل بیت دور کردند، موجب امنیت بیشتر مردم کشورمان نیز شدند، چراکه به گفته اکثر کارشناسان داخلی و خارجی، هدف اصلی آمریکایی‌ها از تشکیل گروهی مانند داعش، ناامن کردن ایران بود؛ لذا بر همه ما واجب است که علاوه بر گرامیداشتن یاد و خاطره این عزیزان، راه آن‌ها را ادامه دهیم تا در آخرت شرمنده آن‌ها نشویم و با اینکه برخی از افراد در جامعه امروزی به‌دنبال کم‌رنگ کردن نقش مدافعان حرم در ایجاد امنیت کشور هستند، اما همه باید بدانند که امنیت و آرامش امروزمان را مدیون شهدای مدافع حرم هستیم.

انتهای پیام/ 117