حماسه

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، هفته‌نامه خط حزب‌الله به صاحب‌امتیازی پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هر هفته روز‌های جمعه منتشر می‌شود و به تناسب مسائل اساسی که چه در داخل و چه در جهان اسلام با آن رو به رو هستیم، به انتشار بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در آن مورد می‌پردازد.

از آنجا که در آستانه روز عرفه هستیم، خط حزب‌الله به منظور یادآوری فرصت معنوی «روز عرفه» و بهره‌برداری از آن بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی را در آن مورد منتشر کرده است که به شرح زیر است:

دعای عرفه در راه ملت ایران نقش مهمی دارد

«روز عرفه، روز بزرگی است که باعث تطهیر جسم و روح می‌شود و برای هر کدام از ما در هر جا که هستیم، مسأله اساسی و مهمی است. این روز باید قدر دانسته شود و نباید ناچیز شمارده شود. در راهی که مردم در پیش دارند و انجام کار‌های مهمی که دارند، ایستادگی مقابل زورگویان و وصول به اهداف عالی ارزش‌های نظام اسلامی، ارتباط با خداوند و توجه و تضرع به پروردگار نقش مهمی دارد.

اگر ما بتوانیم روز عرفه را درک کنیم، این روز یکی از ساعت‌های بهشتی است. حتی شخصیتی مثل امام حسین (ع) هم نیمِ این روز را با دعا سپری کرد.

ما باید روز عرفه را قدر بدانیم. در طول زمان دل‌های ما را زنگار و گرد و غبار فرا می‌گیرند؛ لذا برای غبار روبی و رنگ‌زدایی دل، یک سری روز‌ها و فرصت‌هایی هستند که توجه به آن‌ها توصیه شده‌ است که یکی از آن‌ها روز عرفه است. این روز باید قدر دانسته شود و نباید با غفلت سپری شود.

برکات عظیمی که روز عرفه دارد، برای ما به عنوان عید قلمداد می‌شود. ملتی که راه دشواری را پیش رو دارد و کار‌های بزرگی را می‎خواهد انجام دهد، باید فرصت بزرگی برای ذکر، تضرع و یاد خداوند و استمداد از او اختصاص دهد.

به معنای عبارات دعای عرفه دقت کنیم و بدانیم با یک مخاطب سخن می‌گوئیم

دعای عرفه امام حسین (ع) پر از معارف است. هرگاه کسی با توجه به معنای دعای عرفه آن را بخواند، از هنگامی که شروع به آغاز آن می‌کند تا پایان آن با آدمی که پیش از آن دعا بود، به کلی متفاوت می‌شود.

حتماً سعی کنید که به معنای دعای عرفه دقت کنید و ببینید چه می‌گوید. هنگامی که دعا را می‌خوانید، بدانید که دارید با مخاطبی صحبت می‌کنید و معنای آن را بفهمید که چه می‌گوید.

روز عرفه، موقعیتی برای اعتراف به گناهان نزد پروردگار

در روایتی دیدم که «عرفه و عرفات را به این خاطر چنین اسمی داده‌اند که در این روز و این مکان موقعیتی برای اعتراف به گناه نزد پروردگار پیش می‌آید.»

اسلام اعتراف به گناهان نزد بقیه را جایز نمی‌داند اما نزد پروردگار اینگونه نیست، خودمانیم و خدا. خلوت کنیم و به قصورات و گناهانمان که مانع از تعالی و پرواز روحمان شده‌اند اعتراف کنیم و از آن‌ها توبه کنیم.

رابطه با خداست که دل‌ها و سینه‌هایمان را منشرح (گسترده) می‌کند، راه را برای انسان باز می‌کند، به انسان عزم و اخلاص می‌بخشد، به کار‌ها برکت می‌دهد، توفیق الهی را بر سر انسان می‌گستراند و در نتیجه باعث پیشرفت در خط اصیل ارزش‌های اسلامی می‌شود.

عرفه روز دعا، استغفار و توجه است. دعای سراسر عشق و شور امام حسین (ع) در مراسم عرفات در روز عرفه، نمایانگر عشق وشوری است که پیروان اهل بیت (ع) در چنین ایامی باید داشته باشند.

از زمان خروج از مکه امام حسین (ع) بوسیله دعا، توسل، وعده لقاء الهی و روحیه دعای عرفه قیام خود را آغاز می‌کنند و تا گودال قتلگاه و عبارت «رضاً بقضائک» در لحظه آخر ادامه پیدا می‌کند. این یعنی خود ماجرای عاشورا هم یک ماجرای عرفانی است.

با اینکه در قضیه کربلا جنگ هست، کشتن و کشته شدن در خود دارد و حماسه است اما زمانی که با نگاه به اصل این حماسه، در می‌یابیم که عرفان، معنویت، تضرع و روح دعای عرفه هم در خود دارد.

در دعای عرفه بهترین درخواست‌های انسان مطرح شده‌اند

ادعیه‌ای که از ائمه (ع) به ما رسیده‌اند، بهترین دعا‌ها هستند چون خواسته‌ای که از زبان آن‌ها مطرح می‌شوند، به ذهن انسان‌ها خطور هم نمی‌کنند و انسان آن‌ها را از زبان ائمه (ع) از خداوند طلب می‌کند.

در دعا‌هایی مانند ابوحمزه، افتتاح و عرفه بهترین مطالبات و درخواست‌ها برای انسان مطرح می‌شوند و اگر انسان این‌ها را از خداوند بخواهد و دریافت کند، این‌ها می‌توانند برای او سرمایه باشند. همچنین در این دعا‌ها زمینه خضوع و تضرع وجود دارد. در این دعاها مطلب با زبان، لحن و بیانی مطرح شده است که دل را خاشع و نرم می‌کند.

دعای امام سجاد (ع) در روز عرفه مانند شرح دعای امام حسین (ع) است. من زمانی این دو دعا را با هم مقایسه می‌کردم. ابتدا دعای امام حسین (ع) را می‌خواندم و سپس دعای صحیفه سجادیه را و اینگونه به نظر می‌آمد که دعای امام سجاد (ع) مانند شرح دعای عرفه است. آن متن (دعای امام حسین (ع) در روز عرفه)، اصل است و این متن (دعای امام سجاد (ع) در روز عرفه)، فرع.»

انتهای پیام/ 118

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «علی اصغر جعفری» مدیرعامل موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس عصر امروز در مراسم رونمایی از کتاب جنگ و صلح ضمن گرامی‌داشت یاد شهدای دفاع مقدس و شهدای مدافع سلامت اظهار داشت: خوشحالیم که در سالروز پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از این کتاب ارزشمند رونمایی می‌کنیم.

وی گفت: همه معتقدیم که دوران دفاع مقدس یکی از نقاط عطف و فرصت‌های استثنایی است که ملت خلق کرد و با ایستادگی و مقاومت و رهبری امام خمینی (ره) اجازه نداد که حتی یک وجب خاک در اختیار دشمن قرار گیرد؛ امام خامنه‌ای در این‌خصوص فرمودند که پذیرش قطعنامه هم کاری عقلانی بود و اگر عقلانی نبود، امام بزرگوار این موضوع را نمی‌پذیرفت.

مدیرعامل موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس افزود: بعد از ۴۰ سال از آن حادثه عظیم هر زمان یاد آن دلاوری‌ها به ذهن ما می‌رسد، ملت به آن حماسه و جهاد احترام می‌گذارند و وقتی مسئولان دیگر کشورها به موزه دفاع مقدس می‌آیند به ایستادگی ملت ایران احترام می‌گذارند.

جعفری ادامه داد: جنگ ما معادل جنگ جهانی بود و بسیاری از کشورها با ما جنگیدند و به عراق کمک کردند، دشمنِ نظام ما را تقویت کردند و امروز اسنادی را می‌بینیم که در هیچ صحنه‌ای نیست که حمایت کشورهای دیگر از صدام نبوده باشد و وقتی جنگ تمام شد، صدام تجهیزات نو و جدید در اختیار داشت.

وی بیان کرد: این افتخار باید به‌صورت دقیق به نسل جوان منتقل شود و این فرصت را غنیمت می‌شماریم که این اثر ارزشمند را رونمایی کنیم و این کتاب تنها بخشی از نگاه‌ها و واقعیت‌ها را بیان می‌کند، ناگفته‌های زیادی از دوران دفاع مقدس وجود دارد و پژوهشگران دیگر باید در این‌خصوص تحقیق کنند.

مدیرعامل موزه ملی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس خاطرنشان کرد: امروز بعد از گذشت سال‌ها از دفاع مقدس شاهد افتخارآفرینی کشورمان هستم و اگر قرار باشد همه آنچه که از معارف دینی سراغ داریم را بیان کنیم، درباره دوران دفاع مقدس است. امیدوارم با لطف الهی و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی شاهد توفیق و اقتدار عزت بیش از پیش باشیم که این امر نیز ریشه در دوران دفاع مقدس دارد.

انتهای پیام/ 361

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، بزرگ‌ترین بحران پس از انقلاب اسلامی، جنگ تحمیلی بود که حتی می‌شود آن را از بزرگ‌ترین بحران‌های تاریخ ایران نیز دانست؛ چراکه رزمندگان اسلام در کوران تحریم‌های شدید نظامی و غیرنظامی، مقابل ارتش تا بُن دندان مسلحی ایستادند که از جانب بیش از ۳۶ کشور جهان خصوصاً ابرقدرت‌ها، پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ارتشی که از انواع و اقسام سلاح‌های ممنوعه و غیر ممنوعه برخوردار بوده و حتی خاک ایران را به محلی برای آزمایش سلاح‌های دیگر کشور‌ها تبدیل کرده بود؛ بنابراین مدیریت چنین صحنه‌ای که می‌توان گفت بیشتر شباهت زیادی به یک «جنگ جهانی» داشت، فرصتی برای آزمون و خطا نبود؛ چراکه بی‌شک آن‌سوی اشتباه، آتش بود و شهادت و اسارت. شاید هم تکه‌تکه شدن خاک وطن.

این‌روزها گاهی پیش می‌آید که با وجود این همه امکانات، هرچه می‌گردیم، تدبیری برای حل برخی بحران‌ها نمی‌یابیم؛ درحالی که بی‌شک آن بحران، بزرگ‌تر از بحرانی نظیر جنگ نیست؛ آن‌هم جنگی مانند هشت سال دفاع مقدس که جنگ دو کشور نبود؛ بلکه جبهه رویارویی غرب و شرق با تفکر «نه‌شرقی، نه‌غربی؛ جمهوری اسلامی» بود؛ بنابراین باید در مدیریت بحران‌ها، به‌دنبال راهی باشیم که از آن طریق، در روزگاری نه‌چندان دور بحرانی به‌بزرگی هشت سال دفاع مقدس توسط جوانان این سرزمین مدیریت شد.

تصویر مربوط به یکی از جلسات فرماندهان تیپ یکم «عمار» لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)
در اردوگاه «قلاجه» است که از چپ به راست، سردار شهید «ابراهیم علی معصومی»،
سردار «جعفر عقیل محتشم»، سردار شهید «سید ابراهیم کسائیان»، سردار شهید
«اکبر حاجی‌پور» و سردار شهید «اسماعیل لشگری» در آن دیده می‌شوند.

مدبریت بحران در دوران دفاع مقدس نه در سالن‌های کنفرانس مجلل صورت می‌گرفت و نه پشت میز و صندلی‌های آن‌چنانی، بلکه از اتاقی کوچک و ساده در «جماران» شروع می‌شد و تا اتاق‌های فرماندهی و سنگرها ادامه پیدا می‌کرد و حتی گاهی‌وقت‌ها نیز رزمندگان، بر کف خاک‌ها و ریگ‌های بیابان‌ها می‌نشستند و تصمیمات لازم را می‌گرفتند؛ اگرچه این به‌معنای آن نیست که امروز هم مسئولان صرفاً باید بر کف بیابان‌ها بنشینند و بحران را مدیریت کنند، هرچند که اگر لازم باشد، باید در چنین شرایطی هم قرار بگیرند؛ اما بدون شک، آن درسی که باید امروز مسئولان از فرهنگ دفاع مقدس گرفته و در مدیریت خود از آن بهره بگیرند، این است که فرماندهان جوان دوران دفاع مقدس، خود در خطوط مقدم جبهه‌ها در کنار رزمندگان قرار داشته و به مدیریت عملیات‌ها و میدان نبرد می‌پرداختند و وقتی به خاطرات بسیاری از فرماندهان شهید این دوران مراجعه می‌کنیم، می‌بینیم که آن‌ها نه‌تنها وابسته به میز و صندلی‌های ریاست نبودند، بلکه پس از قبول مسئولیت‌ها، مسئولیت خود را در قبال خدمت به مردم و دِینی که نسبت به ملت ایران بر گردن داشتند، سنگین‌تر می‌دیدند.

انتهای پیام/ 113