حمله اسرائیل

به گزارش مجاهدت از مشرق، «بنی گانتس» وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی و عضو حزب «آبی و سفید» در کنست، در یک رویداد تحت وب که توسط لابی صهیونیستی «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» برگزار شد، ایران را یک «چالش جهانی و تهدیدی برای اسرائیل» خواند و یک برنامه پنج ماده‌ای پیشنهاد کرد که به ادعای او عقب‌نشینی ایران از حقوق خود در برخورداری از برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای تا سال ۲۰۲۸ را تضمین خواهد کرد، پیشنهاد داد.

گانتس افزود: چرا ۲۰۲۸؟ این یک فرض است، امیدوارم اشتباه نباشد.

این سیاستمدار صهیونیست با بیان این که برنامه هسته‌ای ایران «یک مسئله خصوصی» نیست، گفت: اگر آمریکا یا جامعه بین‌المللی بتوانند یک توافق هسته‌ای عالی با تهران بدون هرگونه اغماض راهبردی ارائه دهند، از نظر من قابل قبول است.

او در ادامه با اشاره به اجازه دادن ایران به بازرسان برای ورود به کشور و تاسیسات هسته‌ای‌ آن-مسئله‌ای که در گذشته مذاکرات را متوقف کرده بود- افزود: بازرسی آزاد، در هر زمان، در هر مکان، بدون اطلاع قبلی و عدم تحمل هرگونه مانعی که پیدا می‌کنیم؛ اگر این طور باشد، مشکلی نیست.

منفجر کردن میز دیپلماسی هسته‌ای از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی

اظهارات گانتس در پی این مطرح می‌شود که رژیم صهیونیستی در میانه مذاکرات غیرمستقیم آمریکا و ایران با میانجیگری عمان درباره شیوه محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران و لغو تحریم‌های آن در ۲۳ خرداد در حملاتی متجاوزانه به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران انجام داد.

در این حملات تاسیسات اتمی، مراکز نظامی و اماکن غیرنظامی، از جمله محله‌های مسکونی، زندان اوین و مراکز درمانی را هدف قرار گرفت که منجر به شهادت دانشمدان هسته‌ای، فرماندهان نظامی و شماری از غیرنظامیان شد. ایران طی عملیات «وعده صادق ۳» به این تجاوزگری پاسخ داد.

واشنگتن که از همان ابتدا به اطلاع و حمایت کامل از این حمله اذعان کرد، سپس در اول تیرماه با مشارکت نظامی مستقیم در این تجاوزگری، تاسیسات اتمی فردو، نطنز و اصفهان در ایران را با بمب‌های سنگرشکن هدف قرار داد. ایران در پاسخ به این تجاوزگری طی عملیات «بشارت فتح» پایگاه هوایی «العدید» آمریکا در قطر را هدف حملات موشکی قرار داد.

رئیس‌جمهور آمریکا بامداد سوم تیرماه در شبکه ایکس آتش‌بس میان طرفین را اعلام کرد.

در این میان، ایران همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را به دلیل گزارش‌های «جانبدارانه» این نهاد درباره برنامه هسته‌ای ایران که آن را زمینه‌ساز این حملات متجاوزانه دانست، به تعلیق درآورد.

اگرچه مدتی پس از آتش‌بس در جنگ تحمیلی علیه ایران، تهران و آژانس با میانجیگری مصر در قاهره به توافقی برای تعیین مدالیته جدید همکاری‌ها دست یافتند که به موجب آن، بازرسان آژانس امکان دسترسی به برخی محل‌‎ها در ایران، به جز تاسیسات بمباران‌شده را پیدا کردند. ایران به موجب این توافق قرار است گزارشی درباره وضعیت این تاسیسات به آژانس ارائه دهد.

بازرسی‌های سرزده که گانتس به آن اشاره کرده است، در مدت پایبندی همه‌جانبه ایران به توافق هسته‌ای ۲۰۱۵، حتی با وجود متحمل شدن تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا پس از خروج آن از این توافق در سال ۲۰۱۸ انجام می‌شد. ایران تحت سختگیرانه‌ترین برنامه بازرسی آژانس قرار داشت. با این حال، دولت ترامپ این توافق را که پس از بیش از یک دهه مذاکره حاصل شده بود، برای محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران ناقص می‌دانست و به تشویق «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از آن خارج شد.

رئیس‌جمهور آمریکا که مدعی نابود کردن برنامه اتمی ایران است، با زیاده‌خواهی «غنی‌سازی صفر» را مطالبه می‌کند-موضعی که مقامات ایران آن را قویا رد کرده و برای ترامپ حقی در تصمیم‌گیری در این زمینه قائل نیستند. مقامات تهران تاکید کرده‌اند تاسیسات اتمی ایران بازسازی خواهد شد و ایران ذیل توافق منع اشاعه تسلیحات اتمی(ان‌پی‌تی) که عضو آن است، حق سطحی از غنی‌سازی ۳.۶۷ درصد را دارد.

اهمیت عضویت ترکیه در ناتو در کنترل نفوذ آن در سوریه

طبق گزارش جوییش اینسایدر، گانتس درباره ترکیه نیز گفت که رژیم صهیونیستی و متحدانش باید آنکارا را به «ارزیابی دوباره» همسویی راهبردی خود تشویق کنند.

او گفت: ترکیه به غرب نیاز دارد؛ به ناتو متصل است و اقتصادش به شدت با آنچه در اروپا می‌گذرد گره خورده است. فکر می‌کنم باید سعی کنیم بر ترکیه اعمال نفوذ کنیم تا جایگاه خود را دوباره ارزیابی و موضع خود را بین غرب و افراط‌گرایی اخوان المسلمین متعادل کند.

وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی افزود که این رژیم باید به تشکیل شراکتی چندجانبه برای تقویت همکاری در سراسر شرق مدیترانه کمک کند که می‌تواند ترکیه را نیز به طور سازنده درگیر کند.

این عضو کنست توضیح داد: بار دیگر تاکید می‌کنم که لزوما قصد مقابله با ترکیه را ندارم. من از یک منظر دیگر و با منافع مشترک یونان، قبرس، خودمان، شاید حتی ایتالیا یا حتی سایر کشورهای اروپایی که ممکن است بخواهند بخشی از این کنسرسیوم شوند، این موضوع را پیش می‌برم. فکر می‌کنم همکاری بسیار بیشتر از مقابله برای ترکیه سود خواهد داشت.

گانتس همچنین بر اهمیت همکاری با شرکای ناتو برای ترغیب ترکیه به پیشبرد ثبات در سوریه تاکید کرد.

اظهارات او در پی این مطرح می‌شود که ترکیه و رژیم صهیونیستی از زمان سقوط حکومت «بشار اسد» رئیس‌جمهور پیشین سوریه در اواخر سال ۲۰۲۴ اغلب بر سر اهداف رقابتی در سوریه با هم کشمکش داشته‌اند.

رسانه صهیونیستی نوشت: «اسرائیل نفوذ ترکیه در سوریه را یک تهدید امنیتی بالقوه می‌داند و به دنبال آن بوده است که از حملات نظامی به عنوان راهی برای ایجاد یک منطقه غیرنظامی در مرز استفاده کند. ترکیه در پی حمایت از پروژه سیاسی جدید در سوریه بوده و به دنبال همکاری عمیق‌تر سیاسی، اقتصادی و نظامی با دمشق است.»

گانتس با پیشنهاد مداخله رژیم صهیونیستی در تحولات سوریه با هدف اثرگذاری بر مناسبات منطقه‌ای آن، از جمله در ارتباط با ایران گفت: بازسازی سوریه و درک نقش ترکیه بسیار مهم است. ما باید از عضویت ترکیه در ناتو و جهان غرب استفاده کنیم تا ترکیه را برای تقویت سوریه با دسترسی کشورهای میانه‌روتر ترغیب کنیم و لزوما به سمت ایرانیان بازنگردانیم.

دهه‌ای بسیار آشفته پیش روی غزه و اراضی اشغالی پساجنگ

جوییش اینسایدر نوشته گانتس به وضعیت امنیتی در غزه نیز پرداخت-جایی که رژیم صهیونیستی هنوز ۵۸ درصد از این قلمرو را که با یک «خط عقب‌نشینی اولیه» زردرنگ مشخص شده است، تحت اشغال دارد

کارشناس‌ها پیشتر به جوییش اینسایدر گفته بودند که این خط ممکن است به یک حد دائمی تبدیل شود و هدف امنیتی دارد.

عضو حزب آبی‌-سفید گفت که با شهرک‌سازی رژیم اشغالگر در نوار غزه مخالف است اما از حفظ یک منطقه امنیتی تحت کنترل این رژیم حمایت می‌کند.

گانتس پیشنهاد کرد که یک اداره غیرنظامی تحت رهبری آمریکا بر بازسازی این قلمرو در دهه آینده نظارت کند.

او افزود: در حال حاضر یک دهه بسیار آشفته پیش رو خواهد بود-برهه‌ای که باید در دفاع قوی باشیم. فکر می‌کنم یک دهه طول بکشد تا (غزه‌ای‌ها) بتوانند چیزی برای زیستن با آن را بازسازی کنند و ما بتوانیم در کنار آن زندگی کنیم.

آتش‌بس در غزه طی توافق جنبش حماس و رژیم صهیونیستی با طرح پیشنهادی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا برای صلح در غزه در ۹ اکتبر اعلام شد.

پس از برقراری آتش‌بس در جنگی که بیش از ۶۷ هزار شهید در غزه بر جای گذاشت، رژیم صهیونیستی طبق مفاد توافق ملزم به عقب‌نشینی تا حدودی معین در نوار غزه شد و طرفین اسرای جنگ و زندانیان را مبادله کردند. کمک‌های انسانی نیز به غزه ازسرگرفته شد.

با این حال، این رژیم طی روزهای اخیر آتش‌بس را نقض کرده و بیش از ۱۰۰ نقطه را در غزه هدف قرار داده است که ده‌ها شهید بر جای گذاشته.

طبق طرح ترامپ، اداره غزه به هیئتی از تکنوکرات‌های فلسطینی مستقل و گروهی از رهبران خارجی، از جمله ترامپ و «تونی بلر» نخست‌وزیر پیشین انگلیس واگذار خواهد شد و حماس نقشی در اداره آن نخواهد داشت. رژیم صهیونیستی خواستار خلع سلاح کامل جنبش حماس است؛ اگرچه این توافق شامل این موضوع نیست و جنبش حماس نیز تاکید کرده سلاح مقاومت تا زمان تشکیل یک ارتش فلسطینی مستقل قابل مذاکره و واگذاری نیست.

نهادهای زیرمجموعه سازمان ملل در هفته‌های منتهی به پایان جنگ نسل‌کشی و ایجاد گرسنگی و قحطی انسان‌ساخت در غزه را تایید کرده و گفتند اقدامات خشونت‌بار ارتش اشغالگر در غزه «هیچ توجیه نظامی» ندارد.

این رژیم در دیوان بین‌المللی دادگستری با پرونده نسل‌کشی روبه‌روست.

به گزارش مجاهدت از مشرق، ایهاب حماده، نماینده ارشد فراکسیون وفاداری به مقاومت در پارلمان لبنان درباره تحولات اخیر این کشور و نیز تجاوزات و فتنه افروزی‌های دشمن آمریکایی- صهیونیستی اعلام کرد: رژیم اشغالگر در حال حاضر به دلیل شکست‌های مکرر در میدان، چه در رویارویی با مقاومت در لبنان و چه جنگ اخیر خود با ایران، دچار ضعف و تفرقه داخلی بی‌سابقه‌ای شده است.

ایهاب حماده در جریان یک نشست سیاسی اظهار داشت: رژیم جعلی صهیونیستی که بر پایه خون و کشتار بنا شده، اکنون با بحرانی مواجه است که موجودیت آن را از درون تهدید می‌کند.

این نماینده حزب الله در ادامه تاکید کرد: مقاومت کاملاً آماده مقابله با هرگونه حماقتی است که دشمن تحت حمایت آمریکا ممکن است مرتکب شود. این مقاومت به لطف توانایی‌ها و اراده تزلزل‌ناپذیر خود که اثربخشی خود را در همه عرصه‌ها ثابت کرده است، قوی‌تر و استوارتر از همیشه است.

وی افزود: اختلافات و درگیری‌های داخلی شدید صهیونیست‌ها به ویژه میان حریدی‌ها و دیگر گروه‌های صهیونیستی، تجسم عملی هشدارهای قبلی شهید سید حسن نصرالله است که تاکید داشت، تضادها و اختلافات داخلی، رژیم صهیونیستی را به سمت فروپاشی از درون می‌برد.

نماینده فراکسیون مقاومت لبنان، در ادامه به دستاوردهای نبرد طوفان الاقصی پرداخته و گفت: طوفان الاقصی جهان را بیدار و افکار عمومی را از حقیقت آرمان فلسطین که در حال فراموشی بود، آگاه کرد. تصمیمی که حزب الله برای ورود به نبرد طوفان الاقصی گرفت و حمایت از غزه، تصمیمی درست بود و ایستادن کنار مظلومان پیش از آنکه یک مسئله سیاسی یا مذهبی باشد، یک مسئله انسانی است.

ایهاب حماده در ادامه به شکست خفت بار رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۲ روزه با ایران اشاره و تاکید کرد: بعد از اینکه موشک‌های ایرانی، آسیب پذیری شدید دشمن صهیونیستی با وجود حمایت نامحدود آمریکا را آشکار کردند، این رژیم مجبور به التماس برای آتش بس شد و متحمل خسارات سنگینی گشت و دیگر چیزی به نام بازدارندگی برایش باقی نماند.

نماینده مذکور حزب الله ادامه داد: همه این‌ها بیانگر عمق بحران داخلی رژیم صهیونیستی و افول آن در منطقه است. امروز آمریکا در راستای منافع صهیونیست‌ها برای تضعیف موضع ملی لبنان و ایجاد اختلافات داخلی و تلاش برای کشاندن ارتش کشور ما به درگیری و تنش‌های داخلی با هدف تضعیف وحدت ملی لبنان تلاش می‌کند و تجاوزات مستمر اشغالگران به لبنان تحت حمایت آمریکا، بخشی از سیاست خصمانه برای جلوگیری از بازسازی کشور ماست.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: آنها خود را بازیگر جهانی مشروعی می‌دانند با تاریخی طولانی و وارث یک امپراتوری‌ بزرگ می‌دانند که بر اثر مداخلات غرب، شکوه گذشته‌شان ربوده شده است. ایرانیان در پی احیای نقش رهبری جهانی خود هستند.

ژنرال تامیر هایمن (رئیس سابق اداره اطلاعات نظامی ارتش- امان) در میزگرد بررسی فعالیت‌های ایران در آفریقا گفت: در میان همهٔ رویدادهای مهم پرداختن به آفریقا، برای INSS ارزش افزوده دارد، یعنی تلاش برای فراتر رفتن از رخدادهای روزمره و دیدن تهدیدها و روندهای بلندمدت که بر ژئوپولیتیک منطقه‌ و جهان اثر می‌گذارند. ما معمولاً ایران را از منظر بسیارِ بسیارِ باریکی، از دیدگاه اسرائیل می‌بینیم؛ و این دیدگاه معمولاً تصویر می‌کند که ایران همهٔ توجهش معطوف به اسرائیل است که البته تا اندازه‌ای درست است؛ اما ایران، داستانی پیچیده‌تر و متفاوت‌تر است. ایران خود را یک بازیگر جهانی مشروع می‌داند؛ کشوری با تاریخ طولانی و وارثِ یک امپراتوری‌ که باید شکوه سابقش را بازپس گیرد؛ شکوهی که بر اثر مداخلات خارجی غربی از آنها ربوده شده بود و دولتی دست‌نشانده و پادشاهی گذاشته شده بود.

اکنون دورهٔ تازه‌ای از احیای ایران است: احیای نقش جهانی و بازپس‌گیری رهبری، نه فقط در جهان عرب و خاورمیانه، بلکه در سطح جهانی. اگر به این تصویر بیندیشید، ایران، جهان را به چهارربع تقسیم می‌کند: بخشی از کشورهای هند- اقیانوسیه، بخشی در آفریقا، بخشی در آمریکای لاتین و الباقی در اروپا و آمریکای شمالی. بنابراین اگر شما رهبری «جهان جنوب» را به‌دست بگیرید و نفوذتان را در هند- اقیانوسیه، آفریقا و آمریکای لاتین گسترش دهید، عملاً قادر خواهید بود در مجمع عمومی سازمان ملل جایگاه فشارآورنده را کسب کنید و هر آنچه را که بخواهید، ازجمله روایت‌هایی علیه اسرائیل و غربِ امپریالیستِ فاسد، ترویج کنید تا جایگاه سوابق گذشته‌تان را به‌عنوان رهبری جهانی بازپس گیرید.

ایران اکنون ناشی از دو سال جنگ، با یک بازنگری‌ در سیاست امنیت ملی‌ روبه‌رو است. تا آنجا که من اطلاع دارم، ایرانی‌ها هرگز تسلیم نمی‌شوند، در برابر فشار خارجی سرِ فرود نمی‌آورند؛ اینکه کنار بکشند و رها ‌کنند را ندیده‌ام. مدام خود را بازآفرینی می‌کنند و ستون‌های پیشین امنیت ملی‌ را بازتعریف و شکل می‌دهند. اگر یکی از ستون‌های پیشین، یعنی ظرفیت هسته‌ای از بین برود یا تضعیف شود، آنها راهی برای رسیدن به ظرفیت‌سازی هسته‌ایِ جایگزین پیدا خواهند کرد.

اگر شبکهٔ نیابتی و گسترش حضور جهانی‌شان دچار چالش شود، در آنجا هم خود را بازآفرینی خواهند کرد. در این چارچوب، آفریقا حیاتی است. آفریقا در سال‌های ۲۰۱۱-۲۰۱۲ مجرای اصلی پشتیبانی از غزه برای انتقال سلاح بوده است. آفریقا راهِ پشتی برای رسیدن به غزه، به اسرائیل و به شبه‌جزیرهٔ سینا است. آفریقا مهم است چون در مجمع عمومی سازمان ملل ۵۰ کشور مهم را دارد و جمعیت‌های شیعه‌ هم هستند؛ اینجا محل تصادف منافع و دخالت‌های متعددِ روسیه و اروپا و غیره است؛ یک دیگ همیشه جوشنده که ایرانی‌ها در آن بهترین بهره‌برداری را می‌کنند. آفریقا عملاً «جهان جنوب» است، و اگر شما ادعای رهبری جهان جنوب را دارید، طبیعتاً آفریقا اهمیت پیدا می‌کند.

سوم این‌که آنها برای بازسازی توان موشکی و سایر قابلیت‌ها به راه‌هایی برای دورزدن تحریم‌ها نیاز دارند؛ آفریقا، جهان جنوب و حوزهٔ هند- اقیانوسیه بهترین حوزه‌ها برای این کارند. پس، ایران خود را بازیگری جهانی می‌بیند، نه صرفاً بازیگری منطقه‌ای متمرکز بر اسرائیل. ایران می‌خواهد رهبری جهان جنوب را به‌دست بیاورد و به همین خاطر آمریکای لاتین، آفریقا و هند- اقیانوسیه، تمرکزهای آینده‌اش هستند. آفریقا می‌تواند به بازسازی ستون‌های کلیدی سیاست امنیت ملی ایران کمک کند.

در همین میزگرد، رَز زیمت کارشناس صهیونیست امور ایران گفت: نمی‌توان امنیت ملی ایران را فهمید، بدون آن‌که بدانیم ایران فقط در سوریه یا لبنان چه می‌کند؛ باید بدانیم در قفقاز و آمریکای لاتین چه می‌کند، و حتی حزب‌الله در آمریکای لاتین چه فعالیت‌هایی دارد. من می‌خواهم درباره‌ برداشت اشتباهی حرف بزنم که متأسفانه زیاد تکرار می‌شود: اینکه ایران و محور شیعی تضعیف شده‌اند. وقتی می‌گوییم «تضعیف»، بعضی‌ها برداشت می‌کنند که دیگر از کارافتاده‌اند. این، اشتباه و خطرناک است. ایران و محور مقاومت از پا نیفتاده‌اند. در کنار فشارها و محدودیت‌ها، ایران همچنان فرصت‌های فراوانی دارد. به‌عنوان مثال، در کشورهای خلیج‌فارس و حتی در آفریقا، اکنون ترس فزاینده‌ای از اسرائیل و نه ایران وجود دارد. این برای ایران، ابزار کار و امکان مانور ایجاد می‌کند. کسی گفته بود تفاوت میان ایران و اسرائیل این است که ایران هر تهدیدی را به فرصت تبدیل می‌کند، و اسرائیل هر فرصت را به تهدید.

موضوع دوم ایدئولوژی است. هرکس با انقلاب اسلامی ایران آشنا باشد، می‌داند که آن فقط اسلام نبود. اگر آثار علی شریعتی را بخوانیم (یکی از نظریه‌پردازان انقلاب ایران) می‌بینیم که او از ستایشگران فرانتس فانون و گفتمان ضداستعماری و ضدامپریالیستی بود. این تفکر، بخش جدایی‌ناپذیر از جهان‌بینی انقلابی ایران است. بنابراین، تعجبی ندارد که در دوره‌ رؤسای‌جمهور «انقلابی‌تر» و «رادیکال‌تر» مانند احمدی‌نژاد یا رئیسی، شاهد افزایش گفتارهایی درباره‌ هم‌پیمانی ایران با آفریقا و جهان جنوب بودیم، چیزی که پیش‌تر «جهان سوم» نامیده می‌شد.

برداشت سوم، قدرت نرم ایران است که دیگر مثل گذشته نیست. دیگر فقط در قالب روحانیونی که در نیجریه قرآن پخش می‌کردند یا شاگردانی که در دانشگاه «مصطفی» قم درس می‌خواندند، خلاصه نمی‌شود. امروز رسانه ملی ایران به زبان سواحیلی فعالیت می‌کند، سازمان «جهاد سازندگی» ایران در پروژه‌های توسعه کشاورزی در آفریقا فعال است، و فعالیت گسترده تبلیغاتی ایران در شبکه‌های اجتماعی جریان دارد. قدرت نرم ایران امروز به دیپلماسی فرهنگی، آموزشی و تکنولوژیک گسترش یافته است، نه صرفاً آموزش زبان فارسی. در ذهن تصمیم‌گیران ایران، مرز میان «قدرت نرم» و «قدرت سخت» در حال از بین رفتن است. در حال حاضر، در تهران به‌طور فزاینده‌ای از استراتژی هیبریدی سخن گفته می‌شود، ترکیب ابزارهای نرم و سخت در یک راهبرد واحد.