حمل و نقل

به گزارش مجاهدت از مشرق، در فضای مجازی تاکنون کلیپ‌های زیادی از قاچاق سوخت منتشر شده است؛ در یکی از آنها لشکری از نیسان‌های آبی در حال بارگیری سوخت و انتقال آن به کشور پاکستانند و در کلیپی دیگر قاچاقچیان از مشک‌های ماری برای قاچاق سوخت از مسیر دریا استفاده می‌کنند.

فبا مشاهده این تصاویر و فیلم‌ها چند سؤال اساسی به ذهن می‌رسد؛ آیا نهادهای اطلاعاتی از این میزان قاچاق خبر ندارند؟ اگر دارند پس چرا جلوی آن گرفته نمی‌شود؟ اینجاست که این تئوری توطئه تقویت می‌شود: «قاچاق سوخت هم کار خودشان است.» این خط روایتی با کشاندن پای دولت به قاچاق سوخت، موجی از بدبینی را به جامعه منتقل می‌کند. اما ماجرا چیست؟

قاچاق سوخت توسط لشکری از «شبکه‌های محلی» از مبدأ دولت!

برای روشن شدن موضوع ابتدا به اظهارات مقامات رسمی مراجعه می‌کنیم. مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور چندی پیش عنوان کرد: «چگونه وقتی تولیدکننده و توزیع‌کننده سوخت در کشور دولت است، قریب به ۲۰ میلیون لیتر سوخت در هر روز گم می‌شود؟ باید برای این سرقت مرا دار بزنند.»

محمدباقر قالیباف رئیس مجلس نیز در این باره می‌گوید: «روزانه بین ۲۵ تا ۳۰ میلیون لیتر فراورده از کشور قاچاق می‌شود که تردید نکنید این قاچاق سازماندهی‌شده است و مراکز تولید و مصرف‌کننده‌های اصلی، اولین تهیه‌کننده‌های این قاچاقند.»

همانطور که رئیس‌جمهور و رئیس مجلس اشاره کردند، تولیدکننده و توزیع‌کننده سوخت در کشور «وزارت نفت» است و طبق اعلام نهادها و وزارتخانه‌های دولتی، سهمیه‌ای برای دریافت سوخت به هر بخش تعیین می‌شود. بنابر گفته جلیل سالاری، مدیرعامل سابق شرکت ملی پالایش و پخش فراورده‌های نفتی، ۱۶ ارگان دولتی در تعیین سهمیه‌ها نقش دارند.

درنتیجه واضحاً منشأ قاچاق از جایی غیر از دولت نیست و در لایه‌های بعدی، این سوخت منحرف‌شده وارد شبکه‌های متعددی از ذی‌نفعان و قاچاقچیان خرد و کلان می‌شود. هفته جاری رئیس پلیس مبارزه با قاچاق کالا و ارز اعلام کرد طی ۹ ماه گذشته ۲۵ هزار پرونده در حوزه قاچاق سوخت تشکیل شده و حدود ۲۴ هزار نفر متهم به قاچاق سوخت دستگیر شده‌اند. درنتیجه به نظر می‌رسد اگر از لایه نهادهای دولتی که منشأ قاچاقند عبور کنیم، در مرحله بعد به لشکری از «شبکه‌های محلی قاچاق» برمی‌خوریم که تعداد آنها یکی دو تا نیست. تعداد این شبکه‌های محلی به قدری بالاست که ۲۴ الی ۲۵ هزار عدد از آنها فقط شناسایی و کشف شده‌اند. حالا شما خودتان آن مواردی که قاچاق سوخت کشف نشده و قاچاقچیان موفق بوده‌اند را هم به محاسبات اضافه کنید.

حالا معادله قاچاق سوخت در ایران کمی واضح‌تر شده است؛ منشأ قاچاق از نهادهای دولتی است، در لایه بعدی شبکه‌های محلی بسیار گسترده‌ای شکل گرفته‌اند که تعداد آنها به قدری زیاد است که نهادهای امنیتی و اطلاعاتی هر قدر تلاش کنند، نمی‌توانند جز درصد کمی از آنها را متوقف کنند.

عدد قاچاق سوخت هم عدد کمی نیست و روزانه بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون لیتر است که ارزش آن حداقل ۷ میلیارد دلار بوده که با نرخ بازار توافقی ۴۶۰ هزار میلیارد تومان محاسبه می‌شود. حال با وجود قاچاق، دولت مجوز واردات ۱۳۰ هزار میلیارد تومان سوخت در سال آینده را از مجلس اخذ کرده است، درحالی‌که با جلوگیری از قاچاق ۳.۵ برابر این مبلغ را می‌تواند نقد کند.

۸۰ درصد از قاچاق سوخت مربوط به گازوئیل است

حال سؤال اساسی اینجاست؛ قاچاق سوخت از کدام نهاد دولتی نشت پیدا می‌کند؟ برای پاسخ بهتر است به تصویر۱ درباره وضعیت مصرف ۵ فراورده اصلی کشور در بخش‌های مختلف نگاهی بیندازیم. همانطور که مشاهده می‌کنید عمده مصارف سوخت کشور شامل سه حامل گازوئیل، بنزین و مازوت به ترتیب با میزان روزانه ۱۳۹.۷، ۱۲۴ و ۲۷.۵ میلیون لیتر است که احتمالاً ردپای قاچاق سوخت را باید در این حامل‌ها جست‌وجو کرد.

طبق آمار شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی، میزان مصرف روزانه سوخت در سال جاری تاکنون ۲۹۸ میلیون لیتر بوده که نسبت به سال گذشته ۱۶ درصد افزایش داشته است. ویژگی‌های ایمنی سوخت برای حمل، بستر تبادل آن از جهت دسترسی آسان قاچاقچیان و اختلاف قیمت داخل و خارج کشور سه عاملی است که تعیین می‌کند قاچاق کدام سوخت شیرینی بیشتری برای قاچاقچیان دارد.

با در نظر گرفتن این سه عامل، قاچاق گازوئیل از همه شیرین‌تر است. طبق برآورد ستاد مبارزه با قاچاق کالا نیز حدود ۸۰ درصد از قاچاق سوخت مربوط به گازوئیل است که هم اختلاف قیمت بالاتری با کشورهای همسایه دارد، هم انتقال آن راحت‌تر است و هم مانند بنزین سامانه هوشمندی برای نظارت بر توزیع آن وجود ندارد. مابقی ۲۰ درصد قاچاق نیز به بنزین تعلق می‌گیرد و سهم مازوت و مابقی فراورده‌ها تقریباً صفر است.

قیمت سوختِ همسایگان ۲۰۰ برابر قیمت داخلی!

دلیل اصلی قاچاق سوخت در گازوئیل و بنزین به اختلاف قیمت داخلی و قیمت کشورهای همسایه برمی‌گردد. طبق تصویر۲، بنزین و گازوئیل تولیدی در ایران به ترتیب تا سقف ۳۰ الی ۲۰۰ برابر قیمت داخلی توسط قاچاقچیان خرید و فروش می‌شود و یک تجارت پرسود را برای کل زنجیره قاچاق در ایران و کشورهای همسایه ایجاد کرده است.

پرواضح است وجود رانت چشمگیر و تفاوت شدید قیمتی بین داخل و خارج از مرزها، مهم‌ترین عامل انگیزشی برای قاچاق سوخت است. بر این اساس، راهکار اصلی می تواند تعدیل قیمت انرژی تا جایی باشد که یا حداقل قیمت انرژی در داخل به قیمت تمام شده + سود تولید برسد یا اینکه قیمت‌ها به قیمت‌های منطقه‌ای برسد. در مورد اول به نظر می‌رسد بازهم اختلاف قیمت بین داخل و خارج وجود خواهد داشت، اما اجرای آن بهتر از بی‌تحرکی و بی‌تفاوتی است. حداقل‌ترین آثار آن، ایجاد انگیزه برای تولید و کاهش زیان شرکت‌های دولتی خواهد بود. اما درخصوص مورد دوم، با وجود اختلاف قیمت بالا بین قیمت سوخت در ایران و کشورهای همسایه بدیهی است که اصلاحات قیمتی، ذیل یک برنامه جامع و به صورت تدریجی در کوتاه‌مدت نمی‌تواند انگیزه قاچاق را از بین ببرد و از طرفی شوک‌درمانی نیز قابل اجرا نبوده و منجر به فروپاشی اجتماعی، امنیتی و اقتصادی کشور می‌شود.

اما مشکلات کشور به قدری اضطراری است که باید موضوع قاچاق ظرف یک الی دو سال آینده تا حد قابل قبولی برطرف شود. درنتیجه مبارزه با قاچاق حداقل در کوتاه‌مدت و با وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم، راهکار صرفاً قیمتی ندارد و باید با تقویت ابزارهای نظارتی، آن هم در ابتدای زنجیره قاچاق و نه در انتهای زنجیره، با این پدیده مبارزه کرد.

سه منشأ اصلی سرریز سوخت به مخازن قاچاقچیان

برای جلوگیری از قاچاق سوخت با راهکارهای غیرقیمتی، ابتدا باید منشأ این قاچاق را مشخص کنیم. یعنی بدانیم قاچاق سوخت از کدام منافذ دولتی به شبکه‌های محلی قاچاق سرازیر شده و شیوه انتقال سوخت به خارج کشور چگونه است. به طور خلاصه باید روی نقاط گلوگاهی دست بگذاریم.

در تصویر ۳، سه منشأ اصلی و سه روش قاچاق سوخت آورده شده است. به نظر می‌رسد عمده قاچاق گازوئیل از نظر حجم قاچاق، در بخش حمل‌ونقل و نیروگاه‌ها رخ بدهد و از نظر تعدد قاچاقچیان، شبکه‌های تعریف‌شده ذیل مصرف‌کنندگان عمده و جزئی، بیشترین تعدد را داشته باشند.

به‌عنوان مثال در هفته جاری رئیس پلیس مبارزه با قاچاق کالا و ارز عنوان کرده بیشترین حجم قاچاق سوخت در حوزه حمل‌ونقل گازوئیل است که سود بسیار زیادی دارد. یا طبق آمار ستاد مبارزه با قاچاق کالا، حدود ۲۵ درصد از سوخت مایع تحویلی به نیروگاه‌ها قاچاق می‌شود؛ معادل روزانه ۱۲.۳ میلیون لیتر که در سال ارزشی بیش از ۳.۵ میلیارد دلار دارد.

تصویر ۴ سهم هر وزارتخانه از قاچاق سوخت کشف‌شده را نشان می‌دهد. به بیان دیگر این شاخص نشان می‌دهد که از بین تعداد کشفیات قاچاق، مبدا دریافت سوخت قاچاقیان از کدام وزارتخانه نشأت گرفته است. آمار تصویر ۴ بر مبنای گزارش‌های آسیب‌شناسی واصله از مناطق ۳۷ گانه استحصال شده است.

این آمار دو نوع تفسیر می‌تواند داشته باشد، مثلا درباره وزارت صمت که تقریباً منشأ ۵۰ درصد از نشتی سوخت شناسایی شده است، دو احتمال وجود دارد؛ یا «تعدد شبکه‌های خرد قاچاق» ذیل سهمیه‌های تعیین شده برای صنایع، بسیار بالاست و یا اینکه «احتمال شناسایی قاچاقچیانی» که ذیل سهمیه‌های این وزارتخانه اقدام به قاچاق می‌کنند، بیشتر بوده و شناسایی آنها کار آسان‌تری است.

۳ روش عجیب قاچاقچیان برای انتقال سوخت

تصویر ۳ نشان می‌دهد انتقال سوخت قاچاقی از ایران به کشورهای همسایه، به سه روش انجام می‌شود: ۱- سوخت‌بری زمینی و دریایی؛ در این روش سوخت توسط نفتکش‌ها و شناورهای دریایی قاچاق می‌شود. طبق گزارش معاون حقوقی ستاد مبارزه با قاچاق کالا، ۴۰ درصد از قاچاق سوخت توسط شناورهای غیرمجوزدار انجام می‌شود.

۲- مینی‌ریفاینری‌ها و واحدهای کوچک هیدروکربوری؛ نقش این واحدهای کوچک در فرآیند قاچاق، نوعی سوخت‌شویی است. یعنی بنزین و گازوئیل نشتی از دستگاه‌های دولتی را در مخازن خود تجمیع کرده و به‌عنوان محصول تولیدی خود به کشورهای همسایه صادر می‌کنند.

۳- ترانزیت سوخت؛ این روش مربوط به نفتکش‌هایی است که قصد دارند سوخت موجود در تانکر خود از مبدأ یک کشور همسایه و از مسیر ایران به سایر کشورها منتقل کنند. اما نکته اینجاست که بخشی از مخازن آنها خالی بوده و در بین راه در مسیر ایران، مخازن خود را با سوخت باکیفیت ایران پر می‌کنند.

به نظر می‌رسد دو روش نخست قاچاق با استفاده از اصلاح سهمیه‌ها و نظارت بر آنها قابل مدیریت بوده و روش سوم با ممنوعت ترانزیت سوخت از ایران متوقف می‌شود.

راهکار های نظارتی برای کاهش قاچاق سوخت

اما راهکار مقابله با قاچاق سوخت چیست؟ اشاره شد که منشأ قاچاق سوخت به سه بخش حمل‌ونقل، نیروگاه‌ها و مصرف‌کننده عمده مثل صنایع برمی‌گردد که باید متناسب با هر کدام نظارت‌ها دقیق‌تر شود که در ادامه آورده شده است:

۱- حمل‌ونقل: به بیان ساده در این بخش، ناوگان سنگین ایران، گازوئیل یارانه‌ای با قیمت لیتری ۳۰۰ تومان دریافت می‌کند اما باری را بین دو مسیر جابه‌جا نمی‌کند. برای توقف قاچاق از این مسیر ۵ طرح روی میز دولت است که هیچ‌یک از آنها اجرایی نشده است.

الف- سوخت‌گیری در مسیر براساس بارنامه برخط: طبق این طرح، ناوگان سنگین فقط می‌تواند از مسیر حمل بار اقدام به سوخت‌گیری کند. این طرح با وجود الزام قانون توسط فراجا و سازمان راهداری و به بهانه آماده نبودن زیرساخت‌ها اجرایی نشده است.

ب- سپهتن: در این طرح سوخت موردنیاز پیمایش هر ناوگان با استفاده از تجهیزات موقعیت‌یاب هوشمند و اسناد حمل و براساس پیمایش محاسبه شده و تخصیص داده می‌شود.

ج- سیپاد: این طرح مشابه سپهتن بوده ولی برای حمل‌ونقل درون‌شهری تعریف شده که همانند سپهتن اجرای آن در کما قرار گرفته است.

د- باک پر: طبق این طرح، میزان سوخت داخل باک کامیون‌های ایرانی خروجی از کشور بر اساس «باک پر» محاسبه و وجه آن بر اساس نرخ تعادلی مرزی دریافت و به حساب خزانه دولت واریز می‌شود.

هـ- تعیین سقف برداشت از کارت اضطراری نفت‌گاز جایگاه‌ها: طبق این طرح، کارت اضطراری جایگاه‌های گازوئیل نیز همانند بنزین باید دارای یک سقف برداشت باشد.

۲- نیروگاه‌ها: قاچاق سوخت از نیروگاه‌ها به دو شیوه انجام می‌شود. در شیوه اول، سوخت ارسالی به نیروگاه‌ها به صورت کامل و با کیفیت تحویلی توسط شرکت ملی پخش به نفتکش به نیروگاه تحویل داده نمی‌شود. یعنی مثلا شرکت پخش گازوئیل به نفتکش تحویل می‌دهد ولی نفتکش گازوئیل و ترکیبی از مازوت و روغن سوخت به نیروگاه تحویل می‌دهد. یا در شیوه دوم ممکن است خود نیروگاه‌دار بخشی از سوخت دریافتی را به جای مصرف، قاچاق کند.

اجرای «موثر» تخصیص سوخت به نیروگاه‌ها براساس سامانه ارسال رسید و بر مبنای راندمان واقعی نیروگاه‌ها از راهکارهایی است که می‌تواند بر رفتار مصرفی نیروگاه‌داران نظارت کند.

۳- مصرف‌کننده‌های عمده و خرد: در این بخش، سهمیه‌ها با بیش‌برآورد نسبت به نیاز واقعی تعیین و به وزارت نفت اعلام می‌شود. مثلا موارد متعددی وجود دارد که یک کارگاه تولیدی غیرفعال است اما همچنان سهمیه سوخت می‌گیرد؛ یا با وجود کاهش سطح زیر کشت در ایران، سهمیه گازوئیل ماشین‌آلات کشاورزی سالانه افزایش می‌یابد.

برای جلوگیری از قاچاق در این بخش دو پیشنهاد مطرح است: ۱- بازنگری و اصلاح سهمیه سوخت نهادهای دولتی و ۲- اتصال سامانه سدف به سازمان امور مالیاتی.

درمجموع طبق برآوردهای مختلف، با اجرای ۸ راهکار ذکرشده می‌توان تا سقف ۲۲.۵ میلیون لیتر در روز از قاچاق سوخت کم کرد. البته با توجه به ذی‌نفع بودن وزارتخانه‌های مختلف دولتی از قاچاق سوخت، اجرای این راهکارها جز با اراده رئیس‌جمهور ممکن نیست.

به گزارش مجاهدت از مشرق، وزیر حمل‌ونقل و زیر ساخت ترکیه عبدالقادر اورال اوغلو اعلام کرده است که کشورش در حال برنامه‌ریزی برای تعمیر و بازسازی فرودگاه‌ها، پل‌ها، جاده‌ها و خطوط ریلی آسیب‌دیده سوریه است.

آنکارا در حالی برای بازسازی سوریه اعلام آمادگی کرده است که بخش قابل‌توجهی از زیرساخت‌های سوریه پس از سقوط اسد و در میانه سکوت شورشیان سوریه با حملات اسرائیل، نابود شده است.

سوریه پنج فرودگاه دارد که در حال حاضر تنها دو فرودگاه دمشق و حلب فعال هستند. وزیر حمل‌ونقل ترکیه با اشاره به این موضوع تأکید کرده است که این فرودگاه‌ها به اصلاحات و پیشرفت‌های اساسی نیاز دارند.این مقام ترک تصریح کرده است که دو فرودگاه دمشق و حلب، از هیچ‌گونه سیستم راداری برخوردار نیستند و از طریق اپلیکیشن رادار هوایی تلفن همراه، شرایط را کنترل می‌کرده‌اند.

اورال اوغلو اعلام کرده است که در فاز اول، فرودگاه دمشق مورد بازسازی قرار خواهد گرفت.

این وزیر ترک همچنین به وضعیت خطوط راه‌آهن دمشق هم اشاره کرده و افزوده است که بخش‌هایی از خطوط ریلی در حدفاصل ترکیه تا حجاز برای مدت طولانی فعال نبوده‌اند و ترکیه در صدد است تا در وهله اول از یکپارچگی خطوط راه‌آهن منتهی به دمشق اطمینان حاصل کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، با کناره‌گیری جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا از حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری، کامالا هریس معاون او در عرض دو هفته توانسته جایگاه خود در اردوگاه دموکرات‌ها را تثبیت کند.

او روز پنجشنبه در یک رای‌گیری مجازی بدون هیچ رقیبی موفق شد به آستانه لازم برای تبدیل شدن به نامزد نهایی حزب دموکرات دست یابد.

هریس به‌عنوان یک زن رنگین‌پوست می‌تواند شانس خوبی برای جذب سبد آرای رنگین‌پوستان، زنان و مهاجران داشته باشد اما همین دو عنصرمی‌تواند به پاشنه آشیل او تبدیل شود. برای دموکرات‌ها این خطر وجود دارد که در جامعه نژادپرست آمریکا، این خرق عادت به یک عنصر دوقطبی‌ساز تبدیل شود. کمپین هریس امیدوار است انتخاب ناگزیر یک «مرد سفیدپوست» امکان شکل‌گیری دوقطبی را کاهش دهد.

کارگروه تعیین معاون رئیس‌جمهور

پس از کناره‌گیری بایدن، به گواهی اکثر نظرسنجی‌ها، سبد آرای دموکرات‌ها با هریس، در حال پیشی گرفتن از آرای ترامپ است. انتخاب معاون رئیس‌جمهور که در ساختار سیاسی آمریکا جایگاهی به مثابه جانشین رئیس‌جمهور است، می‌تواند با ایجاد یک شوک، شتاب رشد آرای هریس را بیشتر کند.

جست‌وجوی کامالا هریس برای یافتن و معرفی معاون خود به‌طور غیرمعمولی تسریع شده است.

این جست‌وجو تنها دو هفته پیش، بلافاصله پس از انصراف رئیس‌جمهور بایدن از رقابت و حمایت او از کامالا هریس برای جایگزینی‌اش، به‌طور جدی آغاز شد. این درحالی است که پیش از کناره‌گیری بایدن، معاون و کابینه او تقریبا مشخص و از پیش تعیین شده بود.

حال اردوگاه دموکرات‌ها باید بتواند تبعات ناشی از این کناره‌گیری را مدیریت کرده و به سرعت معاون هریس را معرفی کنند.

هریس روز شنبه را در محل اقامت خود در رصدخانه دریایی در واشنگتن گذراند. جایی که وکلای اردوگاه دموکرات‌ها به رهبری اریک هولدر دادستان کل سابق ارائه‌هایی درباره افراد نهایی براساس بررسی‌های عمیق از سوابق، تجربیات و آسیب‌پذیری‌های احتمالی‌شان انجام دادند.

به گزارش مجاهدت از لس‌آنجلس‌تایمز، هولدر و تیم وکلای شرکت حقوقی Covington & Burling در یک جدول زمانی بسیار فشرده، بر فرآیند بررسی کاندیداهای معاون هریس در این رقابت نظارت داشتند. کوین مونوز، سخنگوی کمپین هریس از اظهارنظر درباره این روند خودداری کرد و به بیانیه قبلی خود اشاره کرد که انتظار نمی‌رود تا زمانی که هریس اعلام کند چه کسی به‌عنوان معاون اول او خواهد بود، به‌روزرسانی‌های اضافی داشته باشد.

کمپین هریس پس از حمایت چهره‌های مهم دموکرات و بدون حتی یک رای مخالف، توانست به‌عنوان کاندید نهایی دموکرات‌ها، به سرعت جای پا سفت کند. با این‌حال این انتخاب خارج از برنامه برای هریس و اردوگاه دموکرات‌ها دشواری‌هایی به همراه دارد.

برای نامزدهای ریاست‌جمهوری معمولا ماه‌ها طول می‌کشد تا همرکاب خود را انتخاب کنند. اما هریس باید بتواند ظرف مدت دو هفته کمپین خود را سامان بخشد و خود را برای رقابتی دشوار آماده کند.

ایالت‌های سرنوشت‌ساز

کامالا هریس هفته آینده تور خود در ایالات متحده را با همکار جدید خود آغاز خواهد کرد. این اتفاق پیش رو نشان می‌دهد ممکن است هریس انتخاب خود را تا روز دوشنبه اعلام کند. او و معاون اولش برای اولین بار در هفت تجمع در طول پنج روز در فیلادلفیا ظاهر می‌شوند. این دو در هر یک از هفت ایالت رقابتی‌ — پنسیلوانیا، ویسکانسین، میشیگان، کارولینای شمالی، جورجیا، آریزونا و نوادا — حاضر خواهند شد.

به‌طور سنتی آرای این ۷ ایالت به نفع دموکرات‌ها و جمهوریخواهان در انتخابات‌های آمریکا جابه‌جا می‌شود و به همین دلیل آنها بر نتیجه نهایی تاثیر جدی دارند.

براساس گزارش CBS، لیست نامزدهای معاونت ریاست‌جمهوری دموکرات‌ها به پنج نفر محدود شده است. طبق قانون باید قبل از کنوانسیون ملی دموکرات‌ها که در ۱۹ آگوست در شیکاگو شروع می‌شود، برای معاونت ریاست‌جمهوری هریس تعیین‌تکلیف شود.

انتخابات ریاست‌جمهوری در ماه نوامبر برگزار می‌شود. پس از اعلام معاون انتخابی خانم هریس، این دو نفر با هم به ایالت‌های سرنوشت‌ساز سفر خواهند.

دموکرات‌ها و هریس برای معرفی معاون اول، علاوه‌بر یک چهره کارآمد سیاسی، به دنبال یک همکار انتخاباتی هستند که بتواند به هریس در پیروزی کمک کند. در میان لیست نهایی، دو رهبر محبوب ایالتی از ایالات مهم، مارک کلی و جاش شاپیرو و چندین سیاستمدار با سابقه جذب معتدلین و رای‌دهندگان در مناطق جمهوریخواه وجود دارند.

این گزینه‌ها به کمپین هریس کمک می‌کند تا در جذب آرای جمهوریخواهان معتدل و مرددها، موفق عمل کند. مردم ایالات متحده از تاسیس این کشور تا سال ۲۰۰۸، همواره دو مرد سفیدپوست را به عنوان رئیس‌جمهور و معاونش دیده‌اند.

با این وجود از سال ۲۰۰۸ تاکنون، دموکرات‌ها این رویه را تغییر داده‌اند. از آن دوره به بعد، تیم دموکرات‌ها شامل یک غیرسفیدپوست بوده است. حالا دموکرات‌ها با انتخاب یک زن هندی‌تبار رنگین‌پوست به‌عنوان نامزد رئیس‌جمهوری در حال ادامه این رویه هستند و می‌دانند که این خرق عادت می‌تواند تبدیل به دوقطبی شود. ترامپ تلاش کرده از این مساله استفاده کند. با این‌حال، دموکرات‌ها در فرمول جدید خود موفق بوده‌اند.

از سال ۲۰۰۸ تاکنون، از میان ۴ انتخابات ریاست‌جمهوری، ۳ مورد را دموکرات‌ها برده و در سال ۲۰۱۶ نیز جمهوریخواهان با وجود ۳ میلیون رای کمتر به دلیل معجزه شیوه الکترال برنده شدند.

هریس طبق این فرمول با مشکل بزرگی مواجه نیست اما نیازمند یک چهره قدرتمند در ساختار سیاسی آمریکا به‌عنوان معاون خود است تا بتواند نتیجه مناظره‌ها با معاون ترامپ، جی‌دی‌ونس را به نفع دموکرات‌ها تغییر دهد.

کامالا هریس به‌عنوان یک سیاستمدار دموکرات و رنگین‌پوست این شانس را دارد تا سبد رای بالایی میان اقلیت‌های جنسیتی، رنگین‌پوست‌ها و زنان داشته باشد. با این‌حال او با این پیشینه به همراهی نیاز دارد تا آرای خاکستری و سنتی آمریکا که در اکثر موارد مردان و سفیدپوستان را ترجیح داده‌اند را نیز کسب کند.

از میان کاندیداهای سمت معاون رئیس‌جمهور، شاپیرو از پنسیلوانیا، کلی از آریزونا و والتز از مینه‌سوتا شانس بیشتری دارند. مزایا و معایب سه نامزد در برنامه هریس و کمپینش متفاوت است.

مارک کلی یک سناتور از ایالت نوسانی آریزونا با رزومه‌ای چشمگیر و مواضع معتدل در مهاجرت است که ممکن است به خنثی کردن یک مساله مشکل‌ساز برای دموکرات‌ها کمک کند.

جاش شاپیرو به‌طور کلی در پنسیلوانیا محبوب است که به‌طور قطع یک ایالت حیاتی برای پیروزی است اما او از سوی چپگرایان، به‌ویژه فعالان حامی فلسطین، به دلیل حمایت‌های قاطع از رژیم‌صهیونیستی و نحوه برخورد با اعتراضات دانشجویی در مورد جنگ در غزه، مورد انتقاد قرار گرفته است.

تیم والتز حتی برای اکثر دموکرات‌ها چهره نسبتا جدیدی است اما اخیرا به یک شخصیت محبوب در میان طیف چپگرای دموکرات‌ها تبدیل شده است و جوانان از صحبت‌های عامیانه او علیه رئیس‌جمهور سابق دونالد ترامپ در تلویزیون لذت می‌برند.

با این حال مینه‌سوتا به احتمال زیاد برای مسیر کامالا هریس به کاخ سفید ضروری و حیاتی نیست. از زمانی که هریس به نامزد احتمالی تبدیل شده، همرکاب‌های احتمالی او برای نشان دادن اینکه چگونه می‌توانند به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور مفید باشند، رسانه‌های دموکرات‌ها را قرق کرده‌اند و همچنین به سناتور جی‌دی‌ونس از ایالت اوهایو، معاون اول رئیس‌جمهور سابق دونالد ترامپ، ضربه زده‌ و برای او رجز خوانده‌اند.

این رجزخوانی‌ها برای ونس از آن جهت است که هرکدام از گزینه‌های احتمالی در صورت انتخاب شدن باید با او در مناظره روبه‌رو شوند.

گزینه‌ها
در این بخش ۵ گزینه نهایی دموکرات‌ها برای معاونت رئیس‌جمهور مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

۱- جاش شاپیرو؛ فرماندار پنسیلوانیا

جاش شاپیرو فرماندار پنسیلوانیا در این ایالت سرنوشت‌ساز، میان طیف مسیحیان اوانجلیک و جمهوریخواهان از محبوبیت بالایی برخوردار است. او در صورت انتخاب توسط کامالا هریس و پیروزی بلیت دموکرات‌ها، اولین معاون یهودی رئیس‌جمهور خواهد بود.

جاش شاپیرو حمایت قوی خود از رژیم‌صهیونیستی در جنگ غزه را اعلام کرده و انتقاد او از اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های ایالتش می‌تواند در حزب دموکرات و انتخابات بحث‌برانگیز باشد.

جاش شاپیرو، ۵۱ ساله، از زمان انتخاب در سال ۲۰۲۲ با محبوبیت بالایی مواجه شده و برای دموکرات‌ها در ایالت نوسانی‌ای چون پنسیلوانیا که در انتخابات ۲۰۱۶ به سمت ترامپ رفته بود، گزینه مناسبی به نظر می‌رسد.

او پس از بازسازی سریع یک پل فروپاشیده در یک بزرگراه مهم فیلادلفیا در سال گذشته تیترهای ملی را به خود جلب کرد. تعمیر سریع این پل توسط بسیاری به‌عنوان یک نقطه‌نظر زیرساختی مناسب برای یک نامزد احتمالی ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۸ ستایش شد. حامیان آموزش عمومی اما به شاپیرو به دلیل حمایت‌های بی‌سابقه‌اش از آموزش خصوصی و سرمایه‌داری آموزشی انتقادهای جدی دارند. آنها به حمایت شاپیرو از صندوق مدارس خصوصی در پنسیلوانیا اشاره کرده‌اند.

پیشنهاد شاپیرو که از سوی جمهوریخواهان مورد حمایت قرار گرفت برای ارسال ۱۰۰ میلیون دلار به خانواده‌ها برای شهریه مدارس خصوصی و لوازم تحصیلی، یک نقطه‌ضعف برای شاپیرو در نظر گرفته می‌شود.

در اواسط ژوئیه گروهی متشکل از بیش از ده‌ها گروه حمایت از مدارس عمومی نامه‌ای به کامالا هریس ارسال کردند و از او خواستند که یک نامزد دیگر را که «به‌طور کامل به سیستم آموزش عمومی کشور ما متعهد است» انتخاب کند.

۲- مارک کلی؛ سناتور آریزونا

این سناتور در ایالت نوسانی آریزونا رزومه‌ای چشمگیر دارد که می‌تواند برای رأی‌دهندگان در دوطرف جلب توجه کند. این خلبان سابق جنگی نیروی دریایی و فضانورد ناسا بیش از ۵۰ روز را در چندین مأموریت فضایی گذرانده است.

باید در نظر داشت که فضانوردان، در طول جنگ سرد تاکنون در جامعه آمریکا از محبوبیت زیادی برخوردار بوده و شمایل یک قهرمان را تداعی می‌کنند. آقای کلی، ۶۰ ساله، اخیرا وارد سیاست شده و به خدمت در واشنگتن پرداخته است.

او در دسامبر ۲۰۲۰ به‌عنوان عضوی از مجلس نمایندگان سوگند یاد کرد. همسر او گابی گیفوردز است که در سال ۲۰۱۱ در آریزونا درحالی‌که در مجلس نمایندگان خدمت می‌کرد، مورد اصابت گلوله قرار گرفت.

گابی گیفوردز از آن زمان به یکی از صداهای برجسته در قوانین ایمنی اسلحه تبدیل شده و داستان شخصی این زوج می‌تواند برای رأی‌دهندگان، خصوصا گروه‌های ضد قانون آزادی اسلحه در آمریکا جلب توجه کند.

موضع قوی مارک کلی در مورد مهاجران غیرقانونی، وضعیت مرز مکزیک و انتقادهای گاه و بی‌گاه او از دولت بایدن می‌تواند به جلب توجه رأی‌دهندگان میانه‌رو کمک کند. در صورت انتخاب کلی، حزب به پر کردن جای خالی او در سنا در ایالت کلیدی آریزونا نیاز خواهد داشت.

مارک کلی به خاطر نقش خود در تاسیس World View، شرکتی تخصصی در بالن‌های استراتوسفر با ارتفاع بالا، تحت انتقاد قرار گرفته است. این شرکت سرمایه‌گذاری اولیه را از غول فناوری چینی Tencent دریافت کرده است، اگرچه شرکت می‌گوید که «صفر دسترسی، صفر ورودی و صفر کنترل» بر آن دارد. آقای کلی در سال ۲۰۱۹ از شرکت خارج شد اما پرونده مالی او همچنان ابهاماتی دارد.

۳- اندی بشیر؛ فرماندار کنتاکی

این فرماندار دموکرات از افراد نزدیک به شخص کامالا هریس است. آقای بشیر، ۴۶ ساله، توانسته در ایالتی که دونالد ترامپ در آخرین انتخابات با ۲۰ امتیاز به دست آورد، رزومه‌ای موفق به‌عنوان یک فرماندار دموکرات برای خود دست‌وپا کند. این ویژگی جذابی است که می‌تواند کام دموکرات‌ها را شیرین کند.

او چندین مصاحبه پرسروصدا انجام داده که در آنها انتخاب معاون ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، جی‌دی‌ونس و نظرات و مواضع او را زیر سوال برده و به سختی نقد کرده است.

او ونس، معاون ترامپ را «دروغگو» و «جعلی» خوانده است. اندی بشیر در انتقادات تندش علیه مواضع جی‌دی‌ونس درباره ایالت کنتاکی نیز اظهارات پرسروصدایی داشته است. او در مصاحبه‌ای در انتقاد به نگاه ونس به ایالت کنتاکی گفته است: «ونس فردی است که در بهترین حالت، چند هفته تابستانی به کنتاکی می‌آید و سپس کتابی نوشته که ادعا می‌کند اهالی کنتاکی را می‌شناسد، ادعا می‌کرد که فرهنگ ما را درک می‌کند.» بشیر به Des Moines Register گفت: «او مردم من (اهالی ایالت کنتاکی) را تنبل خواند، درحالی‌که مردم من معدنچیان زغال‌سنگ هستند که این کشور را ساختند.»

بسیاری معتقدند این شروع طوفانی می‌تواند شانس بشیر برای انتخاب به‌عنوان معاون اول هریس را بیشتر کند. اندی بشیر خود را یک مسیحی پروتستان معتقد معرفی می‌کند.

او اغلب ایمان مسیحی خود و تاثیر آن بر شخصیت و کار خود را صراحتا ابراز کرده است. حمایت از آموزش عمومی و حفاظت از دسترسی به سقط جنین نیز از مسائل کلیدی برای او هستند. در سال ۲۰۲۳، بشیر خشم برخی از جمهوریخواهان کنتاکی را برای وتو یک قانون که جراحی یا داروهای تغییر جنسیت برای کودکان را ممنوع می‌کرد، برانگیخت. با این‌حال مجلس عمومی ایالت درنهایت وتو او را نادیده گرفت و قانون را به اجرا گذاشت.

۴- تیم والتز؛ فرماندار مینه‌سوتا

تیم والتز یک رهبر آزموده شده در میدان است که ۱۲ سال در کنگره حضور داشته و سپس در سال ۲۰۱۸ فرماندار شده است. او با «عجیب‌وغریب» خواندن ترامپ و ونس، توجه اردوگاه دموکرات‌ها و جمهوریخواهان را به خود جلب کرده است.

تیم والتز در یک رویداد جمع‌آوری کمک‌های مالی روز دوشنبه در مورد ترامپ گفت: «او فقط یک آدم عجیب‌وغریب است.» والتز به این دلیل که اهل شهر کوچک میدوسترن است، شخصیتی ساده‌گو دارد که می‌تواند برای بسیاری از رای‌دهندگان جذاب باشد. این مرد ۶۰ ساله در سرکوب اعتراضات پس از مرگ جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ در ایالت مینه سوتا نقش کلیدی داشت.

او گارد ملی را برای کمک به سرکوب کردن اعتراضات که در طول تظاهرات رخ داده بود، اعزام کرد. والتز ۲۰ سال در گارد ملی حضور داشته، در دبیرستان تدریس کرده و همچنین به‌عنوان دستیار مربی فوتبال فعالیت کرده است. مینه‌سوتا شاید در مقایسه با ایالت‌هایی چون پنسیلوانیا و آریزونا نوسان و به تبع آن اهمیت کمتری داشته باشد، اما شخصیت و مزیت‌های والتز برای کامالا هریس یک دارایی ارزشمند خواهد بود.

منتقدان تیم والتز از مدیریت او در مورد همه‌گیری کووید-۱۹ و اعتراضات ۲۰۲۰ انتقاد می‌کنند. رئیس حزب جمهوریخواه مینه‌سوتا، دیوید هان اخیرا به فاکس گفته او معتقد است تیم والتز از نداشتن پایگاه مترقی برای خود (به علت سوء‌مدیریتش) ترسیده است.

۵- پیت بوتجیج؛ وزیر حمل‌ونقل

پیت بوتجیج برای کمپین هریس مزایای زیادی برای عرضه نخواهد داشت با این‌حال مهارت او در خطابه همچنان به او شانس انتخاب به‌عنوان معاون ریاست‌جمهوری را می‌دهد. او به‌عنوان شهردار ساوث‌بند، گزینه‌ای محبوب برای رأی‌دهندگان لیبرال در کمپین اولیه ۲۰۲۰ دموکرات‌ها بود.

از آن زمان، او به‌عنوان وزیر حمل‌ونقل فدرال در کابینه بایدن حضور داشته و به‌طور قطع یکی از بهترین ارتباط‌گران کاخ سفید شده است. مهارت او در مصاحبه‌ها و خطابه کردن در هفته‌های اخیر کاملا مشهود بوده است.

در برنامه تلویزیونی Real Time with Bill Maher، او چندین ضربه به جی‌دی‌ونس زد. پیت بوتجیج گفت او «بسیاری از افراد مثل آقای ونس را می‌شناسد، که «هرچه لازم بود» را می‌گفتند تا پیشرفت کنند.» بوتجیج، ۴۲ ساله، به سابقه جی‌دی‌ونس در انتقاد شدید از ترامپ اشاره کرد و اینکه او حالا لحن خود را تغییر داده تا «قدرت به دست آورد.»

او همچنین چندین بحران عمومی را در زمان تصدی امور به‌عنوان وزیر مدیریت کرده است، ازجمله نظارت بر پاسخ به حادثه سقوط قطار در دره در ایالت اوهایو، فروپاشی پل بالتیمور و بحران برنامه‌ریزی خطوط هوایی Southwest در سال ۲۰۲۲. برخی جمهوریخواهان، بوتجیج را به خاطر سوءمدیریتش به‌عنوان وزیر حمل‌ونقل مورد انتقاد قرار داده‌ و می‌گویند او برای حادثه سقوط قطار در دره در اوهایو مسئول و در حل مشکلات بخش هواپیمایی آمریکا ناکارآمد بوده است. با همه اینها به نظر نمی‌رسد که بوتجیج برای تصدی معاونت ریاست‌جمهوری، در کمپین هریس مزیت زیادی داشته باشد و انتخاب او بسیار بعید است.