حمیدرضا قنبری

وصیت شهید حسین علم الهدی زندگی ام را متحول کرد/ شخصیتی ناشناخته در تاریخ انقلاب اسلامی

وصیت شهید حسین علم الهدی زندگی ام را متحول کرد/ شهید شخصیتی ناشناخته در تاریخ انقلاب اسلامی


وصیت شهید حسین علم الهدی زندگی ام را متحول کرد/ شخصیتی ناشناخته در تاریخ انقلاب اسلامی

حمیدرضا قنبری آزاده جنگ تحمیلی در گفتگو با خبرنگار نوید شاهد درباره زمان و نحوه آشنایی‌‎اش با شهید حسین علم الهدی گفت: آشنایی من با شهید علم الهدی به تابستان سال ۱۳۵۹ برمی گردد؛ بعد از امتحانات سال دوازدهم شنیدیم که سپاه دوره‌های نظامی و سیاسی برگزار می کند. در آن زمان انقلاب اسلامی به تازگی به پیروزی رسیده بود و من در آن زمان نوجوانی ۱۷ ساله بودم که بسیار علاقه داشتم در این کلاس ها شرکت کنم.

وی ادامه داد: با تعدادی از دوستانم در کلاسهای عقیدتی سیاسی شرکت کردم و یکی از مدرسان شهید حسین علم الهدی بود. آنجا بود که برای نخستین بار ایشان را می دیدم. این دوره در دانشکده الهیات دانشگاه چمران که به سه گوش معروف بود، برگزار می شد.

قنبری با بیان اینکه شهید حسین علم الهدی از بنیانگذارن سپاه اهواز بود، تشریح کرد: در آن زمان دکتر گلزار نیز به ما  اخلاق اسلامی، شهید مهرداد مجدزاده اصول عقاید و شهید علی جمال پور فلسفه درس می دادند. این درسها برای ما بسیار جدید و جذاب بود چراکه بیشتر دورس رشته تحصیلی ما ریاضی بود. شهید حسین علم الهدی نیز در این دانشکده به ما تفسیر نهج البلاغه می آموخت و من نیز به دلیل اینکه با قرآن آشنایی داشتم، در کلاسهای مرتبط با آن شرکت می کردم؛ شرکت در این کلاس ها به ویژه اینکه شهید حسین علم الهدی آنها را آموزش می داد برایم بسیار تازگی داشت.

وی بیان کرد: دو ماه در کلاسهای شهید علم الهدی شرکت کردیم تا اینکه در ماه آخر جلسه اختتامیه در دفتر کارش در طبقه دوم پشت بام سفارت سابق آمریکا در اهواز برگزار شد؛ در آنجا فرشی پهن کردیم و جلسه اختتامیه را برگزار کردیم. شهید علم الهدی نیز به هر کدام از ما یک جلد نهج البلاغه اهدا کرد.

آزاده جنگ تحمیلی اظهار کرد: این آشنایی با شهید علم الهدی برکات زیادی در زندگی من داشت. چند روز پس از پایان آن جلسه، جنگ تحمیلی آغاز شد و بعد ها متوجه شدیم شهید علم الهدی از آن اتاق برای اتاق فکرش استفاده می کرد. ایشان مساجد اهواز را به پایگاه های بسیج برای رویارویی با تجاوز بعثی ها پایه گذاری کرد و خودش نیز مسئول هماهنگی میان پایگاه های بسیج و مساجد بود تا جایی که جنگ شهری را به مردم آموزش می دادند که اگر نیروهای رژیم بعثی به شهرها حمله کردند، مردم بتوانند از خود دفاع کنند و اهواز اشغال نشود این طراحی شهید علم الهدی بود و مساجد به پایگاه های نظامی تبدیل شده بود.

قنبری در ادامه با اشاره به اینکه پس از آغاز جنگ تحمیلی به مسجد محل که جواد الائمه نام داشت رجوع کرده و در آنجا مسئول پایگاه شدم، تشریح کرد: شهید حسین علم الهدی هر دو هفته یکبار به مساجد که هر کدام پایگاه بسیج شده بود سرکشی می کرد و در آن چهار ماهی که از عمر ایشان باقی مانده بود تقریبا هر دو هفته یکبار ایشان را می دیدم.

در تمامی ملاقات ها ارتباط نزدیکی با من داشت و به من می گفت شما که در بسیج فعال هستید چرا عضو سپاه نمی شوید تا بتوانید بیشتر خدمت کنید؛ من در آن زمان خیلی این موضوع را جدی نمی گرفتم.

وی تشریح کرد: بعد که حسین علم الهدی در هویزه به شهادت رسید؛ خبر شهادت ایشان مانند تلنگری به من وارد شد و به این نتیجه رسیدم که حالا زمانی است که باید به وصیت شهید عمل کنم و به عضویت سپاه پاسداران در آمدم. ۲ ماه پس از شهادت در اسفندماه دو ماه پس از شهادت ایشان به عضویت رسمی سپاه درآمدم و هنوز هم پس از سالها خودم را مدیون شهید علم الهدی می دانم چراکه ورود من به سپاه پاسداران سرمنشا برکات و تحولات فکری و عقیدتی برای من شد و پس از آن در یکی از عملیات ها مجروح شدم و به مدت ۱۰ سال به اسارت نیروهای بعثی درآمدم.

وی اظهار کرد: من خودم را مدیون ایشان می دانم  چراکه شکل گیری جریان ازدواج و آشنایی من با همسرم که از بستگان شهید جهان آرا هستند در واقع عمل به وصیت شهید علم الهدی زندگی مرا تغییر داد.

قنبری با اشاره به اینکه شهید حسین علم الهدی در زمان شهادت ۲۱ ساله بود، گفت: ایشان در حقیقت  فردی طراح و عملیاتی بود ولی آنطور که باید ایشان را نشناخته ایم، ایشان از قبل از انقلاب به همراه پدرش در عرصه انقلاب اسلامی فعال بود و بعد در دانشگاه مشهد پذیرفته می شود؛ سپس در کلاسهای تاریخ و مذهبی در مساجد مشهد شرکت می کرد و یکی از تربیت شدگان رهبر انقلاب بود. در واقع می توان گفت ایشان شخصیت ناشناخته ای در تاریخ انقلاب اسلامی هستند.

 

انتهای پیام/ 



منبع خبر

وصیت شهید حسین علم الهدی زندگی ام را متحول کرد/ شهید شخصیتی ناشناخته در تاریخ انقلاب اسلامی بیشتر بخوانید »

خاطرات آزاده «حمیدرضا قنبری» در کتاب «نخل‌های زینتی»

خاطرات آزاده «حمیدرضا قنبری» به چاپ می‌رسد


به گزارش نوید شاهد، کتاب «نخل‌های زینتی» روایتی از خاطرات آزاده سرافراز «حمیدرضا قنبری» است که در قالب ۴۹ بخش از زمان کودکی تا آزادی این آزاده را روایت می‌کند. این کتاب به قلم خود راوی توسط نشر شاهد در بازار عرضه خواهد شد.

خاطرات آزاده «حمیدرضا قنبری» در کتاب «نخل‌های زینتی»

نویسنده در این کتاب کوشیده تا مخاطب را به سفری معنوی در جبهه‌ها و اردوگاه‌های اسرای ایرانی در عراق ببرد. نگارش این کتاب از بهار ۱۳۹۶ آغاز شده و در زمستان ۱۳۹۸ به پایان رسیده است.

حمیدرضا قنبری در این کتاب از جلسات قرآن مسجد آیت‌‎الله بهبهانی اهواز و استاد قرآنش محمدجواد صفاریان به عنوان پررنگ‌ترین خاطرات دوران نوجوانی‌اش یاد کرده است.

این راوی نویسنده در کتاب نخل‌های زینتی به چهره‌های گمنام و الماس‌های درخشان که گرد و غبار غفلت دوران روی آن‌ها پاشیده شده، اشاره کرده است و امید دارد که این کتاب بتواند تا حدودی غبار از آن گوهرها بزداید.

او در مقدمه این کتاب آورده است: «خاطرات اسارت برایم با دو کلمه «الانبار» و «موصل» آمیخته است؛ دو اردوگاه با شرایط و ویژگی‌هایی متفاوت. اردوگاه الانبار در بیابان‌های استان الانبار، استانی در غرب عراق و مجاورت کشور اردن با آب و هوایی گرم و خشک، شبیه مناطق مرکزی خوزستان و دیگری اردوگاه موصل ۲، در شمال عراق با آب و هوایی شبیه تهران. از مجموع ۹۱ ماه اسارتم، ۵۶ ماه را در اردوگاه الانبار و ۳۴ ماه را در اردوگاه موصل ۲ گذراندم و حدود یک ماه آخر را هم بین اردوگاه‌های مختلف سرگردان بودم تا بالاخره آزاد شدم.»

به مخاطبان نویدشاهد پیشنهاد می‌کنم این کتاب را تهیه و از مطالب جذاب و خواندنی آن بهره‌مند شوند.

 

 



منبع خبر

خاطرات آزاده «حمیدرضا قنبری» به چاپ می‌رسد بیشتر بخوانید »

نجات رزمندگان تشنه خط مقدم با ایثار جوان کرجی


معجزه خدا در جبهه با یک تانکر آببه گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، رزمنده و آزاده دوران دفاع‌مقدس «حمیدرضا قنبری» در خاطره‌ای از عملیات فتح‌المبین نوشت: درون سنگر «سعید تجویدی» و «رضا نیله‌چی» بودند. فکر می‌کنم «سعید دُرَفشان» هم حضور داشت. دیگر همه می‌دانستیم آن شب عملیات می‌شود. نیرو‌ها در خط مقدم مستقر بودند و البته آماده‌ آن عملیات. عملیاتی که قرار بود تمام اراضی اشغالی را در غرب کرخه از فکه تا چذابه! از زیر چکمه‌ اشغالگران آزاد کند. وسعتی در حدود دو هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع.

ساعت دو بعد از ظهر اول فروردین ۱۳۶۱ بود. در سنگر فرماندهی همه‌ دغدغه‌ فرماندهان آب بود و آب. با همه جا تماس می‌گرفتند، به همه جا رو می‌زدند. قمقمه‌ رزمنده‌ها در یک محور بزرگ عملیاتی منطقه، خالی از آب بود. اضطراب و نگرانی همراه با ناامیدی سر‌ همه اهالی سنگر را پایین انداخته بود. دقایقی با سکوت غم‌بار، سپری شد.

ناگهان صدایی همه را متوجه خودش کرد: «سلام علیکم» جوانی حدوداً ۳۰ ساله جلوی در ورودی سنگر آفتابی شد. لباس او حکایت از غیر نظامی بودنش داشت. پیراهن سفید درون شلوار سرمه‌ای رنگ، شلواری که با کمربندی غیر نظامی مهار شده بود. کفش‌های ساده کتانی هم به پا داشت. آن جوان پس از شنیدن جواب سلام از جانب همه‌ اهالی سنگر فرماندهی، خطاب به آن‌ها گفت: «چند روز پیش شنیدم عملیات رزمندگان اسلام نزدیک است، تانکر آب کامیونم را از آب سد کرج پر کردم تا بتوانم قبل از شروع عملیات بهترین آب ایران را به رزمندگان اسلام برسانم.»

شش هزار لیتر از آب سد کرج آورده‌ام. از ۱۰ تا پست ایست و بازرسی رد شدم. هیچکدام از من کارت شناسایی و برگه‌ ماموریت نخواستند، شما هم نخواهید که ندارم، فقط بقیه‌ راه را به من نشان بدهید.

درون سنگر ناگهان دست‌ها را دیدم که به نشانه سپاس از عنایت خدا رو به آسمان بلند شد و قطرات اشک که از شوق نزول رحمت الهی روی گونه‌ها نشست. یکی از افراد درون سنگر رو به من کرد و گفت: «قنبری! کار خودت است، بلند شو» به شوق ملاقات با بچه‌های مسجد جوادالائمه‌ اهواز برخاستم و به عنوان راهنما همراه راننده‌ کامیون حامل تانکر آب به خط رفتم.

در مسیر رفتن به خط مقدم، راننده که فهمیده بود افراد سنگر فرماندهی از رسیدن آب ناامید شده بودند، گفت: «شما باید امیدتان به خدا باشد توکل به خدا داشته باشید.»

جاده‌ خاکی زیر چرخ‌های کامیون در تیررس آتش بعثی‌ها بود. به راننده گفتم وصیتنامه نوشته‌ای؟ گفت: «من همیشه برای ملاقات با خدا آماده‌ام!» از آن جاده خاکی مستقیم باید به سمت راست منحرف می‌شدیم. به یک نهر کوچکی رسیدیم، چرخ‌های کامیون از آن رد نمی‌شدند.

یک بیل پشت صندلی‌اش بود. پیاده شد و آن را برداشت. من هم برای کمک به او پیاده شدم. حدود نیم ساعت او بیل می‌زد و من به حالت نشسته و زانو زده با دست‌هایم به او کمک می‌کردم. خاک‌ها را جابجا و آن نهر را پر کردیم. راننده کار که می‌کرد همین طور عرق می‌ریخت و لبخند می‌زد و ذکر می‌گفت.

هنوز خورشید عصر می‌تابید که با کامیون حامل تانکر آب به خط رسیدیم. راننده کامیون را یک راست به سمت محل استقرار تانکر‌های کوچک ۵۰۰ لیتری آب هدایت کرد. در آن جا هم هیچ کس برگ ماموریت و کارت شناسایی از او نخواست.

پیاده شد، پیچش‌های لوله قطور بلند متصل به پشت تانکر را باز کرد. شیر فلکه اصلی آب تانکر را چرخاند. به تنهایی سر آن لوله‌ قطور را روی تک تک تانکر‌ها گذاشت و همه‌ آن‌ها را پر از آب کرد. سپس کناری ایستاد و درحالی که دستانش را دو طرف روی کمربند شلوار گذاشته بود بچه‌های شادمان از آمدن آب را که گروه گروه برای پر کردن قمقمه‌ها پشت شیر تانکر‌های ۵۰۰ لیتری صف بسته بودند با ذوق‌زدگی وصف‌ناپذیری تماشا می‌کرد. گاهی هم می‌رفت بازوی برخی از آن‌ها را می‌بوسید.

انتهای پیام/ ۱۴۱



منبع خبر

نجات رزمندگان تشنه خط مقدم با ایثار جوان کرجی بیشتر بخوانید »