خانواده

۱۰نکته طلایی برای شادی مادران خانه‌دار

۱۰نکته طلایی برای شادی مادران خانه‌دار


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، بسیاری از مادران در فرم‌های اداری جلوی شغل‌شان کلمه «خانه‌دار» را می‌نویسند و ته دلشان از نوشتن این کلمه «شرم» می‌کنند. شرمی که ریشه‌های فرهنگی زیادی دارد و آنان را در دسته زنان بیکار، کم سواد و کسانی که از صبح تا شب گوشه‌ای از خانه در حال استراحت هستند به غلط جا داده‌است و با تحقیر زنان خانه‌دار فشار روانی زیادی را روی کسانی قرار داده که به هر ترتیبی انتخابشان «خانه‌داری» بوده‌است. زنانی که ترجیح داده‌اند وقت بیشتری را با فرزندانشان بگذرانند و یا اینکه شرایط زندگی‌شان ایجاب می‌کرده که در خانه بگذرانند.

یکی از گله‌های همیشگی آنها این است که در جامعه دست‌کم گرفته می‌شوند و یا در دورهمی‌های دوستانه‌شان از ترس قضاوت‌های غلط کلمه «خانه‌دار» را با شرم به زبان می‌آورند. در این گزارش قصد داریم ۱۰ نکته طلایی برای شادی و آرامش بیشتر مادران خانه‌داربگوییم. مادرانی که انتخاب کردند وقت بیشتری را در خانه بمانند و انتخابشان را دوست دارند اما بسیاری از جنبش‌های زنانه توقع یک ابرزن از آنها دارند و این موضوع موجب رخوت و نارضایتی آنها از شرایط‌شان شده‌است.

۱.غر زدن را متوقف کنید

شما آنقدر خوش‌شانس هستید که می‌توانید در خانه بمانید و از فرزندانتان خود مراقبت کنید. دیگر نباید از این موضوع شاکی باشید. بلکه به یاد داشته باشید همه مادران در تلاشند بهترین کار ممکن را برای فرزندانشان انجام دهند. شاغل بودن انتخاب همه زنان نیست چون بسیاری از زنان دوست دارند جای شما باشند اما شرایط اقتصادی زندگی‌شان به آنها اجازه نمی‌دهد که زمان بیشتری با فرزندانشان سپری کنند و مجبورند ساعت‌های طولانی از آنها دور باشند و فقط می‌توانند در طول روز چندتماس تلفنی کوتاهی با فرزندانشان داشته باشند. اما این اتفاق برای شما رخ نداده‌است و مجبور نیستید در شرایط سختی که دلخواهتان نیست ساعات طولانی بدون رغبت کار کنید. بلکه می‌توانید در طول روز از هم‌نشینی، غذا خوردن، بازی، تلویزیون دیدن با فرزندانتان لذت ببرید.

۲.مغرور باشید

شما در زندگی انتخاب مهمی را انجام داده‌اید و آن هم فرزندآوری بوده‌است. این فرزندآوری و مسوولیت بزرگ مادری حتی اگر باعث شده که وقفه طولانی در ادامه شغل و یا فعالیت موردعلاقه‌تان بیندازد نشان از انتخاب بزرگ و قدرتمند بودن شماست. بسیاری از افراد متاسفانه جرات این انتخاب را ندارند و با اینکه به انتخابشان احترام می‌گذاریم اغلب آنها در آینده و وقتی که از سن باروری و مادری‌شان گذشت از این موضوع پشیمان خواهند شد. این در حالی‌ست که زمان به شما اجازه خواهد داد که بعد از بزرگ شدن فرزندانتان دوباره فعالیت‌هایتان را از سر بگیرید و این بار اگرچه سخت اما شیرین‌تر و بدون دلشوره بالا رفتن سن و تنهایی‌های میانسالی از انجام کارهای موردعلاقه‌تان لذت ببرید. پس نه تنها نسبت به خانه‌داری احساس ضعف نکنید بلکه نسبت به آن مغرور باشید و به خودتان افتخار کنید.

۳.به خودتان برسید

یکی از مهم‌ترین دلایل خستگی و رخوت زنان خانه‌دار این است که حس می‌کنند نقش مادری آنقدر در آنها پررنگ شده‌است که دیگر خودشان را رها کرده‌اند. باید قبول کرد که زنان خانه‌دار برای داشتن احساس بهتر نسبت به خودشان و تزریق حس بهتر به زندگی‌ و خانواده‌شان نیازمند اصلاحات مختلفی هستند. این اصلاح ممکن است یک تجدید نظر در مورد مدل‌موهایشان، لباس‌های همیشگی‌شان یا یک تغییر اساسی در روزمره‌هایشان باشد. آنها باید در طول روز در آینه روبروی خودشان بایستند و ظاهر و باطن خودشان را وارسی کنند که به چه چیزهایی برای حال بهتر و رهایی از رخوت و تکرار روزمره‌ها احتیاج دارند. برای خودشان قانون‌هایی بگذارند که حالشان را بهتر کند. روزهای مشخصی برای رسیدگی و آراستگی‌های روتین زنانه وقت بگذارند. زمان ثابتی در روز یا هفته به طور مرتب ورزش کنند تا سطح انرژی خود را بالا نگهدارند و شاید لازم است یک برنامه غذایی رژیمی مخصوص به خودشان داشته باشند و به خودشان قول بدهند که به آن عمل کنند. به مرور عمل به این برنامه حال خوبی به آنها و زندگی خواهد داد.

۴.هم‌نشینی بیشتر با همسر

رابطه عاطفی زن و شوهری در طول زندگی مشترک با هرتعداد فرزند هیچ‌گاه نباید حذف و با چیزهای دیگر جایگزین شود. متاسفانه یکی از مشکلات این است که برخی مادران خانه‌دار زمان زیادی را به فرزندانشان اختصاص می‌دهند و حتی فرصت یک هم‌نشینی دونفره با همسرشان را ندارند. حذف شدن زمان‌های دو نفره باعث فاصله‌ زن و شوهر از یکدیگر و به مرور کم شدن حرف مشترک و صمیمت بین آنها می‌شود. بهتر است این لحظات را جدی بگیرید و برایش برنامه بریزید. این لحظات هم‌نشینی می‌تواند صبح‌های خیلی زود قبل از بیدار شدن فرزندانتان باشد و یا لحظات پایانی شب بعد از خوابیدن فرزندانتان باشد. به شرط آنکه برای خواب آنها برنامه ریخته باشید. درست است شما تمام وقت در خانه هستید اما این موضوع دلیل این نیست که فرزندانتان همه زمان‌های شخصی شما را تصاحب کنند. به آنها باید آموزش بدهید که برخی اوقات زمان شما متعلق به خود شماست.

۱۰نکته طلایی برای شادی مادران خانه‌دار

۵.با خانه خود دوست باشید

یکی از مهم‌ترین کارهایی که شما می‌توانید برای خودتان و فرزندانتان انجام دهید ایجاد محیطی شاد و آرامش‌بخش در خانه برای خودتان و فرزندانتان است و برای ایجاد آن لازم است با خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنید دوست باشید. این به آن معنا نیست که هر روز آن را جارو کنید و تی‌بکشید یا تغییر دکوراسیون بدهید. بلکه خانه شما باید پر از سنت‌های خانوادگی باشد که خودتان طراحی کرده‌اید. دیواری که روی آن قد کودکانتان را اندازه‌گیری کرده‌اید و هرماه بچه‌ها با هیجان پشت به آن می‌ایستند. محلی که برای چای خوردن انتخاب کرده‌اید. محلی برای خاله‌بازی، محلی برای نقاشی بچه‌ها روی دیوار و هزاران ابتکاری که زندگی شما را شیرین و شیرین‌تر می‌کند. این رسوم ریشه‌های خانوادگی شما را عمیق‌تر می‌کند و خاطرات فردای فرزندانتان را می‌سازد. آنها سالها بعد برای بچه‌های خودشان تعریف می‌کنند که شما چه رسوم زیبایی را برایشان ساخته بودید و به تقلید از شما آن رسوم را ادامه می‌دهند.

۶.آشپزخانه را گرم نگهدارید

بسیاری از مادران بیش از آنکه به فکر خورد و خوراک فرزندانشان باشند به فکر نوع پوشش و کم و کیف لباس او در مجالس و مهمانی‌ها و یا گرفتن عکسهای آتلیه‌ای  از او هستند. این رفتار غلط به ضرر فرزند شماست. آشپزخانه را به چشم گرمای خانه و شادی فرزندانتان نگاه کنید برایش برنامه بریزید. هر روز هفته می‌تواند غذای موردعلاقه یکی از فرزندان شما باشد. یک روز هم غذای پیشنهادی و سالم شما باشد. یک برنامه غذایی دوست‌داشتنی با روزهایی که آشپزی خانوادگی نیز در آن گنجانده می‌شود. بچه‌ها دوست دارند شریک کارهای بزرگترهایشان باشند. پس از کودکی آموزش بدهید و به آنها کار بسپارید با این کار زودتر از سایر بچه‌ها می‌توانند به شما کمک کنند و از مسوولیت شما کم کنند. بچه‌ها پدر و مادرهایشان را قوی‌ترین آدمهای جهان می‌دانند. با دستپخت آنها اخت می‌گیرند و بهترین طعم جهان می‌دانند. چه لحظه‌ای زیباتر از این می‌تواند باشد که کودک شما راضی و خشنود ظرف غذایش را خورده‌است و بابت آن از شما تشکر می‌کند؟ و توی بازی‌های روزانه با اسباب‌بازی‌هایش ادای آشپزی شما را در می‌آورد؟

۷.با مادرانی از جنس خودتان دوست شوید

هم‌صحبتی و پیدا کردن دوستانی که شبیه به وضعیت خودتان را دارند و می‌توانید با آنها در طول روز در ارتباط باشید بسیار شیرین است. گروه‌های مادرانه‌ای که تجربیات مثبت‌شان را در اختیار شما قرار می‌دهند و حتی می‌توانید باهم دورهمی‌های دوستانه داشته باشید از جمله کارهایی است که فقط زنان خانه‌دار می‌توانند انجام دهند. با دوستانتان قرار عصرانه و یا ناهارهای ساده بگذارید تا فرزندانتان هم کنار هم بازی کنند و فرصتی برای یک مهمانی جمع و جور زنانه که بهانه‌ای برای پوشیدن لباس‌های مهمانی و در کمد مانده‌است داشته باشید. پیوندهای دوستی مادرانه بسیار شگفت‌انگیز و قدرتمندند آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا باهم یک فعالیت مشترک مثل ورزش، رژیم غذایی و یا یک کسب و کار یا یادگیری یک هنرخانگی را آغاز کنید و باهم با انگیزه بیشتر پیش بروید چون خیالتان راحت است که دوستتان شرایطی مشابه شما دارد و به خوبی شما را درک خواهند کرد.

۱۰نکته طلایی برای شادی مادران خانه‌دار

۸.یک زمان اختصاصی مشخص برای خودتان داشته باشید

مادران خانه‌دار بیشتر وقت خود را در طول روز با فرزندانشان می‌گذرانند اما باید یک وقتی را هرچندکوتاه به خودشان اختصاص دهند که هیچ‌جوره حذف نشود. حتی اگر این وقت ۱۰ دقیقه باشد. آنها باید برای این زمان کوتاه برنامه بریزند تا انرژی خود را بدست بیاورند. این زمان می‌تواند یک حمام کوتاه، خواندن چندصفحه کتاب، خواب بعد از ظهر، پیاده‌روی کوتاه، مکالمه تلفنی و یا هرکاری که دوستش دارند باشند. شاید گنجاندن این وقت و فهماندن آن به بچه‌ها در روزهای اول سخت باشد اما به مرور همه به آن عادت کرده و برای همه قابل احترام خواهد شد. برای جا انداختن این زمان برایش اسم بگذارید تا جدی‌تر به نظر برسد.

۹.روزهای بد را جدی نگیرید

بعضی روزها عجیب و غریب سخت هستند و شبیه یک کابوس مطلق می‌مانند. خانه به هم ریخته‌است. همسرتان نمی‌تواند کمک‌تان کند. فرزندتان از دیوار بالا می‌رود و هرچیزی که دم دستش می‌آید را روی زمین می‌ریزد. سردرد دارید و می‌خواهید در رختخوابتان بخوابید ولی نمی‌توانید و همه چیز بدترین حالت خودش را دارید. این وقت‌ها دوست دارید شرایط موجود را رها کنید و چندساعت در خیابان فقط برای خودتان باشید و حتی به خانه نیایید. آن وقت از این احساسی که دارید شرمنده هستید و عذاب وجدان دارید. اما باید گفت که این احساس را کنار بگذارید. بله گاهی اوضاع از حد توان و تحمل شما خارج می‌شود. سعی کنید یک نسخه درمانی برای این زمان‌های پرالتهاب پیدا کنید تا کمی آرامش بگیرید. پخش صدای قرآن، یک دمنوش آرامبخش، خواندن لطیفه‌های اینترنتی، یک دوش آب گرم. هرچیزی که به شما آرامش بدهد. خوب است. به خودتان بگویید که اوضاع را زیادی جدی گرفته‌اید و این روز سخت هم مثل خیلی از روزهای سخت دیگر می‌گذرد و این به هم ریختگی شما طبیعی‌ست. پس به خودتان مسلط باشید آن را جدی نگیرید

۱۰نکته طلایی برای شادی مادران خانه‌دار

۱۰.قدر زندگی خود را بدانید

نگاهی به زندگی سایر مادران جهان بیندازید. مادران غزه‌ای در طول مدت ۱۲ روز ۶۶ کودک خود را در اثر حملات هوایی رژیم صهیونیستی از دست دادند. شب‌ها به فرزندانتان خوب نگاه کنید و ببینید با چه آرامش و امنیت خاطری می‌خوابند. به خودتان نگاه کنید که با آرامش و امنیت در حال خواندن این گزارش هستید و احتمالا به این فکر می‌کنید که فردا و پس‌فردا را چه کار کنید؟ چه بخرید؟ چه غذایی درست کنید؟ ذهن شما پر از خاطرات شیرین با اعضای خانواده‌است و هربار خیالتان راحت است که می‌توانید دوباره باهم خاطرات خوش بسازید.

واقعیت این است اگر خودمان را وارسی می‌بینیم زمان زیادی را صرف فکر کردن به چیزهایی می‌کنیم که آزارمان می‌دهند و دوستشان نداریم و مدام درباره آنها غر می‌زنیم صرف نظر از اینکه چقدر آن موضوع مهم باشد. این بار بنشینیم و به خوبی‌های زندگی‌مان نگاه کنیم و بابتش شکرگذار باشیم.



منبع خبر

۱۰نکته طلایی برای شادی مادران خانه‌دار بیشتر بخوانید »

تمایل کودکان به وجود یک همبازی

تمایل کودکان به وجود یک همبازی



به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، تک فرزند بودن به این معنی نیست که کودکان نمی‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند. اغلب تک فرزندان در برقراری ارتباط با هم سن و سالان خود دچار مشکل هستند و نمی‌توانند ارتباط مؤثر و موفقی با هم دوره‌ای‌های خود داشته باشند. اما به هر حال تمام تک فرزندها اینطور نیستند.

بیشتر بخوانید:

مزیت‌های تربیتی در خانواده‌های چندفرزندی

آسیه اناری روانشناس بالینی و مدرس دانشگاه گفت: تک فرزندی فقط یک مسئله روانشناختی نیست بلکه مسئله‌ای است که اقتصاد دانان، جامعه شناسان، متخصصین علوم سیاسی و برنامه ریزان باید به این موضوع توجه کنند.

وی افزود: از دیدگاه من به عنوان یک روانشناس کودک و نوجوان، ممکن است والدین، دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشته و مسائل بسیار زیادی را تجربه کرده باشند و به این دلایل از فرزند دار شدن می ترسند. برخی از والدین هویت های ناشناخته و پخش شده دارند که به دنبال زندگی خود و برآورده کردن ناکامی های کودکی‌شان هستند.

این روانشناس بالینی گفت: علاوه براین موضوعات، پررنگ شدن نقش زنان در جامعه باعث شده است که زنان هم نیروی کار محسوب شوند و هم پای مردان در محیط اجتماعی مشغول به کار شوند و برخی مواقع زنان از طرف جامعه هیچ حمایتی را دریافت نمی کنند. مسائل اقتصادی، تفریحی، اجتماعی و نگهداری فرزندان از جمله مشکلاتی است که خانواده ها با ٖآن دست و پنجه نرم می کنند و باعث روی آوردن به تک فرزندی می شود.

اناری در ادامه افزود: یک مادر شاغل که دست تنها است و کمکی در جامعه برای او تعریف نشده است و حمایت های قانونی و اجتماعی ندارد، شرایط موجود سبب می شود که کار او با مسائل فرزندش تداخل پیدا کند. در نتیجه بسیاری از والدین مخصوصا خانم ها تک فرزندی را پیشه می کنند. دلایل آقایان بیشتر مسائل اقتصادی است و دلایل خانم ها حمایت های روانی و اجتماعی بسیار کم است و ترجیح می دهند که یک فرزند داشته باشند.

بیشتر بخوانید:

مدیریت زمان در خانواده هفت فرزندی چه شکلی است؟

چندین سال قبل، داشتن خانواده‌ای بزرگ رایج بود و این یک فایده محسوب می‌شد. اما با گذشت زمان و با بالا رفتن هزینه‌های زندگی، داشتن خانواده‌ای بزرگ دیگر عملی نبود. در واقع اکنون بیشتر خانواده‌ها تنها به داشتن یک فرزند قانع‌ هستند و بعضی از آن‌ها حتی فرزندی نمی‌خواهند.

تک فرزندی چه پیامدی دارد؟

اناری روانشناس بالینی گفت: به هرحال وقتی که تمام فضای زندگی برای یک فرزند باشد، طبیعتا امکانات بیشتری به فرزند می رسد ودر شرایط بهتری زندگی می کند و این امر سبب خودخواه تر شدن کودک می شود.

معمولا تک فرزندها حمایت بیش تری از طرف والدین خود دریافت می‌کنند که می‌تواند باعث شود تحمل کودک در برابر مشکلات پایین بیاید.

وی در ادامه افزود: البته که پژوهش ها نشان داده است که بچه های تک فرزند از نظر هیجانی و عاطفی بچه های مستقلی هستند و می توانند، استقلال خودشان را حفظ کنند و به دیگران وابستگی چندانی نداشته باشند.

وی گفت: تک فرزندی یک پدیده است که نه می شود به عنوان یک پدیده خوب  و نه یک پدیده بد به آن نگاه کرد. بچه های تک فرزند ممکن است، احساس تنهایی را تجربه کنند.

اناری تاکید کرد: پدر و مادر برای رفع احساس تنهایی باید ارتباطات اجتماعی بیشتری را برای خود و فرزند ایجاد کنند و سعی کنند با این ارتباطات اجتماعی، کمبود آن ارتباط را در خانه جبران کنند. علاوه براین، یکی از مشکلات تک فرزندی این است که قوانین برای آن ها کم رنگ تر می شود و پدر و مادر باید آگاه باشند که قوانین را کمرنگ نکنند.

وی خاطرنشان کرد: والدین به علت داشتن یک فرزند، مدام به فرزندشان توجه زیادی می کنند و تمام نیازهای او را برطرف می کنند و کودک دیگر تلاشی برای رسیدن به اهداف خود نمی کند. پدر و مادر با این روش در کارها و رشد طبیعی فرزندشان دخالت می کنند و اجازه رشد نرمال به کودکشان نمی دهند.

کودکانی که در خانه همبازی نداشته باشند به سمت رایانه و گوشی تلفن همراه و بازی های رایانه‌ای روی می آورند.

معایب داشتن تک فرزندی

اناری معایب تک فرزند بودن را به شرح ذ یل برشمرد:

۱- کودک ممکن است تنها بزرگ شود.

۲- کودک کسی را ندارد که با او بزرگ شود.

۳-والدین کودک تمایل به مراقبت زیاد دارند.

۴-کودک ممکن است از دست والدین خسته شود.

نقش همبازی

اناری، روانشناس بالینی گفت: نقش همبازی در رشد شخصیت کودک بسیار زیاد است و روانشناسان به خانواده ها، چه آن هایی که داری یک فرزند و چه آن هایی که بیش از یک فرزند دارند توصیه می کنند که حتما کودکان را از سن ۳ سالگی وارد مهدکودک کنند. زیرا مهد کودک فضایی است که بچه ها با هم سن و سالان خود بازی می کنند.

اناری افزود: از سن ۳ سالگی به بعد، نقش هم سن و سالان مطرح می شود و کودک زیر ۳ سال ، بازی با هم سن وسالان خود را ندارد و بیشتر مراحل اصلی رشد را می گذراند و از ۳ سالگی به بعد کودک در ارتباط با هم سن و سالان خود بسیاری از مفاهیم انسانی را می‌آموزد و تمرین می کند و همکاری و کار گروهی را یاد میگیرد.

بازی فعالیتی هدفمند و لذت بخش است و برخی از نیازهای کودکان را رفع می‌کند. بازی تاثیرات زیادی در زندگی و شخصیت کودکان دارد و در درمان بسیاری از اختلالات کودکان کمک کننده است. در بازی می‌توان بسیاری از اختلالات افسردگی، پیش فعالی، بدبینی، افسردگی، خجالتی بودن کودکان و … را شناخت و درمان کرد.

دوره کودکی از مهم ترین دوران برای رشد اجتماعی یک انسان است و نقش والدین در اجتماعی شدن کودک بسیار حائز اهمیت است. اگر مرحله رشد اجتماعی کودک به خوبی طی نشود ممکن است ناسازگاری هایی مخصوصا در ارتباط کودک با همسالان دیده شود و سازش کودک با همسالان خود با اختلال روبرو شود.



منبع خبر

تمایل کودکان به وجود یک همبازی بیشتر بخوانید »

مادری که رهبر انقلاب برایش دعا کردند کیست؟/ قرار نبود دخترم را پشت تریبون ببرم+فیلم

مادری که رهبر انقلاب برایش دعا کردند کیست؟/ قرار نبود دخترم را پشت تریبون ببرم+فیلم


گروه خانواده؛ نعیمه موحد: دیدار دانشجویی امسال با رهبر معظم انقلاب یک اتفاق ویژه داشت. حضور مجری مراسم همراه با دختر 5ماهه‌اش پشت تریبون و دعایی که حضرت آقا برای این مادر و دختر کردند، یکی از حاشیه‌های زیبای این مراسم بود.

در روز تعطیلی عید فطر درحالی با فاطمه یوسفی درباره حال و هوای دیدار دانشجویی با رهبرانقلاب  صحبت کردیم که صدای مهلای5ماهه هم در پشت صحنه حضور داشت. خانم یوسفی متولد 1369، دانش‌آموخته دکتری دامپزشکی و عضو ادواری جنبش عدالتخواه دانشجویی هستند که به عنوان دومین خانم در دومین سال متوالی و برای دومین دیدار مجازی دانشجویی با رهبر انقلاب اجرای این مراسم را به عهده داشتند.

 

چه شد که امسال هم از یکی از خانم‌های تشکلی برای اجرای مراسم دیدار دانشجویی با رهبر انقلاب دعوت شد؟

سیستم انتخاب مجری دیدار دانشجویی با رهبری به این صورت است که مجری حتما باید از ادوار تشکل‌ها و فارغ‌التحصیل تحصیلات تکمیلی هم باشد. مواردی مثل سابقه حضور و فعالیت در دیدارهای سالهای قبل هم در نظر گرفته می‌شود. چون مدیریت این دست مراسم‌ها بیشتر از فن اجرا، آشنایی با فضای دیدارهای دانشجویی و توانایی مدیریت حواشی آن را هم می‌طلبد.

هرسال سهمیه اجرا به ادوار یکی از تشکل‌ها داده می‌شود. در چرخش سالانه امسال نوبت انتخاب مجری یا از دفتر تحکیم وحدت یا از جنبش عدالتخواه بود. دبیرها از بچه‌های ادوار اسم می‌دهند و از لیستی با پنج شش نفر رزومه یک نفر انتخاب می‌شود که امسال قرعه به نام من افتاد.

از همان ابتدا تصمیم گرفتید با دخترتان در مراسم شرکت کنید؟

اتفاقا نه. وقتی با من تماس گرفتند گفتم که من نوزاد دارم، خانواده‌های من و همسرم تهران نیستند و خود همسرم هم سرباز است و نمی‌تواند کنار ما باشد. در واقع ابتدا نمی‌خواستم قبول کنم چون نیاز به حضور در جلساتی قبل از اجرای مراسم هم بود. ولی دوستان تشکل و کسانی که لطف کرده و من را انتخاب کرده بودند خیلی حمایت‌گرانه وارد شدند و گفتند به خاطر بچه خودت را از پذیرفتن این پیشنهاد منع نکن. پیشنهادهایی دادند مبنی بر اینکه خانم‌های دیگر بچه را در طول اجرای مراسم نگه می‌دارند و همه کمک خواهیم کرد و خلاصه من را راضی کردند. برای همین نه اصلا برنامه‌ریزی شده بود که من حتما با بچه در مراسم حضور داشته باشم و نه اصلا قرار بود دخترم را پشت تریبون ببرم.

پس چه طور شد که با دخترتان پشت تریبون رفتید؟

من تقریبا کل مراسم اجرا را تنها روی سن بودم. از همان ابتدای شروع مراسم و وقتی حضرت آقا وارد شدند، چون یکدفعه خیلی شلوغ شد و دانشجوها شروع به شعار دادن کردند، دخترم ترسید و گریه کرد. دوستان هم او را به بیرون از سالن بردند.

در اواخر مراسم یکی از دانشجوها بیشتر از زمانش صحبت کرد. من به پشت صحنه رفتم و داشتم مشورت می‌گرفتم که چه‌طور به او درباره وقتش تذکر بدهم و قرار شد پشت تریبون بروم. همان موقع به خاطر اینکه دخترم دیگر آرام شده بود و بچه‌ها او را داخل سالن آورده بودند، دوستانم پیشنهاد دادند که از این فرصت آخر استفاده کنم و بچه را پیش حضرت آقا ببرم تا برایش دعایی بکنند. چون این هم جزء برنامه هست که دو دقیقه پایانی مجری فرصتی دارد تا اگر حرف شخصی دارد با آقا بزند.

چندوقت پیش مستندی از تلویزیون به نام«لشکر زینبی» پخش شد که در آن خانواده‌های شهدای مدافع حرم بچه‌های شهدا را پیش حضرت آقا برده بودند. دوستان خیلی تحت تاثیر آن مستند بودند و می‌گفتند حیف است از این فرصت استفاده نکنی. نفس حق رهبری در این سالن جاری است و تو هم که این حق را داری تا به عنوان مجری صحبت شخصی با ایشان داشته باشی. من هم با اینکه خیلی مردد بودم ولی در نهایت قبول کردم. آن دقایق پایانی را با مهلا پشت تریبون رفتیم که منجر به دعای رهبری در حق ما شد.

وقتی حضرت آقا برایتان دعا کردند، چه حسی داشتید؟

لحظه‌ای که می‌خواستم بچه را با خودم ببرم خیلی استرس داشتم اما وقتی حضرت آقا برایمان دعا کردند، خیلی خوشحال شدم و خیلی حس خوبی را تجربه کردم. یکی از نگرانی‌هایی که داشتم این بود که بعد از مراسم این کار تعبیر به نمایش و ساختگی بودن و این دست حرفها باشد. اما الان می‌گویم اگر کسانی هم به اشتباه این حرف را بزنند، به دعای خیری که رهبری کردند، می‌ارزید.

 

 

چه واکنش‌هایی از این اتفاق از اطرافیان گرفتید؟

وقتی واکنش‌ها به این اتفاق را در فضای مجازی دنبال می‌کردم خیلی‌ها می‌گفتند حالا مگر چه لزومی دارد؟ مگر مادری و همسری به تنهایی کافی نیست؟ و چرا زن موفق را حتما زن حاضر در اجتماع نشان می‌دهید؟ من به شخصه زیاد اهل نمایش ابعاد زندگی‌ام در فضای مجازی نیستم. یعنی حتی درباره ازدواج و بچه‌دار شدنم هم چیزی در صفحات مجازی‌ام نگفتم. اما چون بعضی از این واکنش‌ها برایم خیلی عجیب بود، احساس کردم باید برای بقیه بگویم که این برنامه یک برنامه از پیش تعیین شده و نمایشی برای اینکه بگوییم جامعه زیرساخت کافی برای حضور اجتماعی مادران را دارند، نبود.

این یک اتفاق تصادفی بود که به لطف خدا سبب خیر شد و موجی را به وجود آورد که اتفاقا یادآوری کند جامعه باید شرایط لازم برای حضور مادر و فرزند را در اجتماعات فراهم کند. یعنی تصویری که از من به همراه فرزندم منتشر شد باید راهی باشد برای مطالبه اینکه مادران از سیستم بخواهند تا مسیر برای این دست حضورها هموار بشود.

به شخصه چند مکان محدود فرهنگی و دانشجویی را می‌توانم نام ببرم که حضور مادر و بچه‌ها در آن پذیرفته شده است. من نمی‌گویم لزوما باید مادر همراه بچه سر کلاس دانشگاه حضور داشته باشد یا کارهایی از این دست. من می‌گویم زیرساخت باید آنقدری آماده باشد که مادر دانشجو با خیال راحت بتواند بچه‌دار بشود. به عنوان مثال مهدکودکی در همان دانشگاه باشد که مادر بتواند برای ساعاتی بچه را به آنجا بسپارد و به او سر هم بزند. اما در واقعیت اتفاقی که می‌افتد این است که مادر در شرایط دانشجویی و یا هر موقعیت اجتماعی دیگر مجبور است قید بچه‌دار شدن را بزند.

این اتفاقی که افتاد هیچ ادعایی مبنی بر اینکه یک نهاد حامی حضور مادر و فرزند در اجتماع هست را نداشت. بلکه حرکتی اتفاقی  و لطفی از جانب خدا بود که ان‌شاالله باعث بشود زنان و مادران حضور بی‌دغدغه خود در اجتماع را در کنار همسرداری و فرزندآوری از سیستم مطالبه کنند.

فعالیت‌هایی از جنس تشکل‌های دانشجویی، درس خواندن و کارهایی از این دست را چه‌طور می‌شود با همسرداری و بچه‌داری یک جا جمع کرد؟ با توجه به اینکه شما گفتید حتی خانواده‌هایتان هم برای کمک در کنارتان حضور ندارند.

البته من درسم تمام شده است و دیگر دانشجو نیستم. برای تخصص هم تا به حال در چند شهر دیگر قبول شده‌ام ولی چون محل زندگی‌ام تهران است فعلا در تلاشم تا تخصص را در تهران قبول بشوم.

واقعیت این است که خود حضرت آقا به این مسئله تاکید دارند که یک مادر برای اینکه بتواند بچه‌های خوبی تربیت کند نباید رابطه‌اش را با اجتماع قطع کند. به نظر من فعالیت اجتماعی الزاما شغل نیست. گرچه شاید از نظر عده‌ای اینطور باشد. ولی من عقیده دارم همین ارتباط با مساجد، هیئت‌ها، جلسات فرهنگی و پژوهشی بچه‌های تشکل‌ها و اجتماعاتی از این دست مصداق حضور اجتماعی است.

خیلی از خانم‌ها بعد از بچه‌دار شدن خودشان را از این حضورها محروم می‌کنند. مادر بودن نباید مایه سرافکندگی باشد بلکه باید مایه افتخار یک زن باشد. البته که آسان نیست و قطعا سخت است اما همه چیز به خودباوری و هدف مادر بستگی دارد.

در این سبک تفکر و سبک زندگی که برای خود بنا کرده‌اید، حمایت همسرتان چقدر موثر بوده است؟

من تا قبل از ازدواج تصورم از مرد خوب، مردی بود که در خانه به همسرش کمک می‌کند. یعنی از نظرم همینکه مرد خانه رو جارو بکشد و چند تکه ظرف بشورد مرد خوب و همراهی بود.

اما بعد از ازدواج فهمیدم حمایت فکری و معنوی خیلی از کمک فیزیکی مهمتر است. انتخاب من شخصی بود که خیلی آدم پرکاری است. همسرم هم از ادوار تشکل‌ها هستند و نوع فعالیت‌شان اینطور است که تا غروب سرکار هستند و بعد از آن جلسه و دورهمی‌های کاری دارند. برای همین اصلا از ایشان توقع ندارم که وقتی 10شب به خانه می‌رسد در کارهای خانه هم همراهی کند.

بعد از ازدواج من به مدل موثرتری از همراهی رسیدم که حمایت فکری و معنوی و رساندن زن به خودباروری است. بارها پیش آمده که من گفته‌ام توانایی انجام یک کار را ندارم ولی همسرم با یکساعت صحبت من را قانع کرده است که می‌توانم و اتفاقا از پس آن کار هم برآمده‌ام. این همراهی منجر به خودباوری انرژی در ذهن آدم تزریق می‌کند که خیلی مفیدتر از همراهی فیزیکی و کمک در خانه است. البته اینطور هم نیست در کارهای خانه اصلا کمک نکنند( می‌خندد)

از حال و هوای دیدار دانشجویی مجازی با رهبر انقلاب هم برایمان بگویید.

سال گذشته چون تجربه اول بود یک مقدار خطاهای بیشتری هم بود. مثلا مشکلات فنی صدا بود و یا مثلا لحظه‌ای که آقا وارد شدند خیلی‌ها متوجه مانیتور نبودند و یا نمی‌دانستند همانطور که ما آقا را می‌بینیم، ایشان هم تصویر ما را دارند. برای همین آن شور و هیجان همیشگی دیدارهای حضوری حاصل نشد.

امسال درباره این نواقص صحبت کردیم و تجربه خانم دکتر کرم، مجری مراسم پارسال هم زیاد استفاده کردیم. مثلا قرار شد لحظه حضور رهبری مجری به دانشجویان اطلاع بدهد که همین باعث شد شور و هیجان این دیدار امسال دقیقا مثل دیدارهای حضور باشد. حتی آقا اشاره می‌کردند بنشینید اما بچه‌ها گرم شعار دادن بودند( می‌خندد). احساس می‌کنم امسال آن گرما و نشاط به دیدارهای دانشجویی برگشته بود و نشان دادکه بعد مکان اشتیاق و ارادت دانشجویان به رهبری را کم نکرده است.

انتهای پیام/





منبع خبر

مادری که رهبر انقلاب برایش دعا کردند کیست؟/ قرار نبود دخترم را پشت تریبون ببرم+فیلم بیشتر بخوانید »

چرا رازهای خانوادگی افشا می‌شود؟

چرا رازهای خانوادگی افشا می‌شود؟



به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، مریم داودوندی متخصص مشاوره و روانشناس، اظهار داشت: برخی کودکان بدون هیچ نیت شومی و صرفاً برای جلب نظر و توجه دیگران، به خصوص والدین‌شان اقدام به افشای رازهای خانوادگی می‌کنند. در چنین شرایطی بهتر است برای ایجاد رفتارهای صحیح و به ویژه ارضای نیاز به توجه به طریق مثبت در کودک اقدامات مفیدی انجام شود.

بیشتربخوانید:

یارانه پنهان دولت به محصولات هنری خارجی!

وی تصریح کرد: والدین باید توجه داشته باشند که با فعالیت‌هایی نظیر فعالیت ورزش، نقاشی، داستان‌گویی و…، می‌توان توانمندی‌های کودک را ارتقا داده تا از این طریق تا حدود زیادی مانع جلب توجه به طریق منفی در کودک شوند. از سوی دیگر، می‌توان در زمان‌ها و مکان‌های مختلف و به طرق مختلفی چون تشویق کودک، در آغوش گرفتن، بوسیدن و نوازش کردن، به کودک توجه کرد. توجه بی‌قید و شرط باعث خنثی شدن رفتارهای منفی برای جلب توجه بویژه از طریق افشای راز می‌شود.

این روانشناس با بیان اینکه رازداری را باید از طریق بازی به بچه‌ها آموزش داد، افزود: در قالب بازی، در فضایی کودکانه و صمیمی، با آرامش به آموزش و تفهیم این موضوع مهم و جدی بپردازید. مثلاً صحبتی را بین خود و کودک مطرح کنید که فقط دو نفر شما از آن مطلع باشید، سپس از کودک بخواهید در مورد آن به کسی چیزی نگوید، چرا که آن یک راز است. یا می‌توانید با گچ‌های رنگی روی زمین خانه‌هایی بکشید که هریک متعلق به خانواده یکی از بستگان است. روی هر خانه بایستید و صحبت‌هایی از جانب اعضای آن خانواده داشته باشید که به صورت راز با کودک در میان گذاشته می‌شود. سپس وارد خانه دیگری شوید و درباره خانواده، خانه قبلی گفتگو کنید. اینجاست که باید حواستان باشد درباره رازهای آن خانواده، در این خانه جدید سخن نگویید. اگر کسی افشای راز کند، بازنده خواهد بود. اگر کودک درباره آن رازها با کسی صحبت نکرد، او را تشویق کنید.

داودوندی تاکید کرد: کودکانی که والدین آنها به طور معقول و سنجیده فرزاندانشان را تشویق می‌کنند از اعتماد به نفس بالاتری برخوردارند و همین امر باعث می‌شود تا بچه‌ها برای جلب توجه دیگران اقدام به افشای رازهای خانواده نکنند، به همین دلیل پیشنهاد می‌شود همواره موضوع تشویق در اولویت تربیت کودک باشد.

این روانشناس ادامه داد: هیچ اشکالی ندارد که کودک‌تان را به‌خاطر موفقیت‌هایش تشویق کنید، چراکه باعث شکل‌گیری این ذهنیت در کودک می‌شود که فردی با توانایی‌های خاص است و نیازی به جلب توجه از طرق منفی ندارد.

وی ابراز کرد: برای پیشگیری از کاهش اعتماد به نفس در کودکان با آنها صحبت کنید و به آنها با دقت گوش کنید چرا که بچه‌ها نیاز دارند تا مهم تلقی شوند، آنها نیاز دارند تا حس کنند که مهم هستند. بی شک بالا بردن اعتماد به نفس کودکان باعث می‌شود تا آنها کمتر دست به جلب توجه از طریق منفی مانند افشای رازهای خانوادگی کنند.

این متخصص روانشناس با اشاره به اینکه نزدیکان و اقوام کودک نقش به سزایی در تربیت کودک دارند، افزود: پدر و مادر باید از اطرافیان خود بخواهند وقتی کودک افشای راز می‌کند، به گفته او توجه نکنند و به حرف‌هایش گوش ندهند. اگر کودک جایی برای این کار پیدا نکند، تصمیم به ترک آن رفتار خواهد کرد. همچنین هرگز کودکان را برای کسب اطلاعات از والدین یا خانواده طرفین تحت فشار قرار ندهید.

داودوندی خاطر نشان کرد: کودکان باید در همان سال‌های اولیه کودکی، این موضوع را به خوبی درک کنند که اگر رازهای دیگران را فاش کنند، هیچکس به آنها اعتماد نخواهد داشت و در مقابل، اگر محرم اسرار باشند، مورد اعتماد دیگر دوستان و آشنایان خواهند بود و این موضوعی است که باید از طریق والدین و مشاور به کودک آموزش داده شود.

منبع: مهر



منبع خبر

چرا رازهای خانوادگی افشا می‌شود؟ بیشتر بخوانید »

نحوه مواجهه با روزه اولی ها در ماه رمضان

نحوه مواجهه با روزه اولی ها در ماه رمضان


به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، نخستین تجربه روزه داری روزه اولی ها برای دختران جوان ۹ ساله و پسران ۱۵ ساله هم به یاد ماندنی و هم شاید با استرس همراه باشد به همین دلیل والدین در این ماه مبارک رمضان وظیفه ای بر عهده دارند تا بچه هایشان را به سمت و سوی صحیح راهنمایی کنند تا به لحاظ جسمی و روحی آماده بهره برداری از برکات این ماه شوند.

اصولا خود دختر و پسران جوان برای روزه داری اشتیاق زیادی دارند و از سال های قبل تجربه روزه های کوتاه و روزه کله گنجشکی را داشته اند به همین دلیل با این بعد دین بیگانه نیستند و قطعا روزه داری پدر و مادر هایشان را هم شاهد بوده اند. 

حال که امسال تجربه ماه رمضان با شیوع ویروس کرونا همراه است ، پدر و مادرها وظیفه سنگین تری برای مراقبت از سلامتی جسمی و روحی فرزندانشان را دارند البته با تعطیل بودن مدارس این مشکل کمتر شده و بچه ها در منازل به سر می برند، به همین دلیل بچه ها به راحتی در کنار والدینشان برای نخستین بار به میهمانی خداوند می روند.

بنابراین طبق گفته متخصصین تغذیه برای شرایط فعلی کرونا اگر مشکلی به لحاظ سلامتی بچه ها ندارند می توانند روزه شان را بگیرند و البته در مصرف مواد غذایی سالم و رعایت میزان مناسب مواد قندی و شیرینی جات برایشان مسئله ای پیش نمی آید.

نحوه مواجهه با روزه اولی ها در ماه رمضان

*استفاده از برکات معنوی سحرها و افطارهای ماه مبارک

بچه های مسلمان از کودکی با حال و هوای جذاب و زیبای سحرها و افطارهای ماه مبارک بزرگ شده اند بنابراین شاید لازم نباشد این حس و حال را به آنها توصیف کنید اما چه خوب است که برای بچه هایتان از تجربیات خودتان در اولین سال های روزه داری تعریف کنید تا آنها هم با احساسات خالص معنوی و روحانی شما شریک شوند و تشویق شوند تا این حس و حال را خودشان تجربه کنند.

گاه از بچه ها بخواهید که مسئولیت بیدار کردن پدر و مادر را در هنگامه سحر برعهده بگیرند همین باعث اشتیاق بیشتر و مسئولیت پذیری شان می شود چرا که بچه ها در سن و سال بلوغ علاقه زیادی به پذیرش مسئولیت ها در منزل دارند و چه خوب است که برخی کارها را از آماده کردن سفره تا بیدار کردن اعضای خانواده به آنها بسپارید.

برخی از بچه ها استرس این را دارند که اگر بیمار شدند یا ضعیف بودند و نتوانستند روزه بگیرند چه اتفاقی می افتد و یا خداوند آنها را مجازات می کند، بهتر است پدر و مادر در این زمینه برای بچه ها شفاف سازی کنند و توضیح دهند که با وجود اینکه فرزندشان به سن تکلیف رسیده اما خداوند مهربان فرموده است که اگر دچار بیماری یا ضعف هستی، لازم به روزه گرفتن نیست.

روزهای اول ماه مبارک شاید نخوردن و نیاشامیدن هفده ـ هجده ساعته برای بچه ها در این فصل سخت باشد و آنها را دچار سختی کند اما برایشان توضیح دهید که به مرور بدن عادت می کند و خوب است که در فاصله بین افطار تا سحر به بچه ها در زمینه تامین آب مورد نیاز بدن ، ویتامین ها و غذای مورد نیاز همراهی کنید و آنها را به حال خود رها نکنید.

نحوه مواجهه با روزه اولی ها در ماه رمضان

*دعا و نیایش به همراه اعضای خانواده 

یکی از نکات مهم ماه رمضان دعاها و نیایش های دسته جمعی با اعضای خانواده است حال که شاید به خاطر کرونا رفتن به مساجد و حسینیه ها سخت تر شده باشد، خوب است از ابتدای ماه مبارک برای دعا و نیایش دسته جمعی در خانه همراه شوید و لذت معنوی آن را به بچه ها بچشانید و از این شرایط خانه را برای روزه اولی ها بدون دغدغه فراهم کنید.

با توجه به ثمراتی که روزه گرفتن به لحاظ سلامتی جسمی و روانی برای انسان دارد ، بهتر است والدین به بچه ها توضیح دهند که روزه از لحاظ معنوی ، اطاعت خدا و نزدیک شدن به او و کنترل امیال نفسانی و به لحاظ جسمانی استراحت دستگاه گوارش و پاک سازی آن را به همراه دارد.

بهتر است والدین از این فرصت ماه مبارک رمضان استفاده کرده و به تحکیم مسائل مذهبی و اعتقادی بچه ها بپردازند و فرصتی  مطالعاتی برای بچه ها در این فراهم کنند تا به دور از گوشی های موبایل و فضای مجازی در این زمینه با هم تحقیق داشته باشند.

درست است که روزه داری از ۹ سالگی بر دختران و ۱۵ سالگی بر پسران واجب می شود اما هر مرجع تقلیدی برای بنیه ضعیف برخی بچه ها در فصل های بهار و تابستان که روزها بلندتر است ، فتوایی دارد که والدین می توانند به آن ها مراجعه  کنند. 

*نکات تغذیه ای مناسب نوجوانان

برای نوجوانانی که سال های اول روزه داری را می گذراند یا سال اولی هستند نکات تغذیه ای زیادی وجود دارد، مثلا اینکه حتما افطارها غذای مقوی همراه شیر و لبنیات مصرف کنند مثل شیر به همراه خرما یا پنیر و گردو ، میوه و آب میوه و مصر زولبیا و بامیه به خاطر شیرینی زیاد کمتر شود و به جای آن از عسل و خرما و مربا تغذیه شود.

یک کارشناس تغذیه نیز معتقد است روزه اولی ها حتما از خوردن نوشابه و مواد غذایی بدون پروتئین خودداری کنند و سعی کنند از غذاهای مقوی در وعده سحری مثل تخم مرغ و خرما مصرف کنند. برای وعده  افطار هم غذاهای آبدار و میوه هایی چون هندوانه و سبزیجاتی مثل کاهو بدون سس مصرف کنند.

نکته مهم تغذیه ای برای روزه اولی ها در فاصله بین افطار تا سحر مصرف میزان کافی آب است که مایعات بدن را تامین می کند. والدین حتما سعی کنند بچه ها هنگام سحر بیدار کنند تا یک وعده غذایی کافی داشته باشند و بدون عجله و خوردن سریع که سیستم گوارششان را دچار مشکل کند، این وعده غذایی مصرف شود.

مصرف سبزیجات، پروتئین ، غذات و نان ها ، میوه و لبنیات در ماه رمضان توصیه می‌شود

منبع: فارس



منبع خبر

نحوه مواجهه با روزه اولی ها در ماه رمضان بیشتر بخوانید »