خانواده

خبرگزاری فارس ـ گروه تعلیم و تربیت: وقتی «کرونا» حدود یک سال پیش به کشورمان پا گذاشت، هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که انقدر دوام داشته باشند و بتواند در ابعاد مختلفی از زندگی انسان‌ها رخنه کند.

کرونا، باعث شده است که ماسک به پوشش افراد بشر اضافه شود و مواد ضدعفونی‌کننده جزو لوازم شخصی ضروری قرار گیرد؛ اما هنوز هم برخی افراد، این ویروس را شوخی می‌شمارند و آن چنان به دستورات بهداشتی عمل نمی‌کنند.

از همه این موارد بدتر، آن کسانی هستند که در رویدادها و وقایع، به ویروس کرونا بی‌توجه هستند؛ یکی از این رویدادها، چهارشنبه آخرسال است که اگر رعایت نکنیم، ممکن است موجب گسترش دوباره این ویروس شویم. 

* پویش «چهارشنبه سوری خانواده، آرامش، نشاط» ایجاد شده است

لزوم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در شرایط کرونا، مسؤولان وزارت آموزش و پرورش را برآن داشت تا چاره‌ای بیندیشند. در هر حال، امسال دانش‌آموزان در مدرسه نیستند و باید برنامه‌ها از طریق فضای مجازی اجرا شود.

یکی از این برنامه‌ها توسط معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش اجرا می‌شود. علی رمضانی مدیرکل فرهنگی و هنری وزارت آموزش و پرورش در این خصوص به خبرنگار فارس گفت: امسال پویش «چهارشنبه سوری خانواده، آرامش، نشاط» ایجاد شده است.

وی با بیان اینکه این پویش ویژه دانش‌آموزان و فرهنگیان است، افزود: در این پویش، آثار فرهنگی و هنری مرتبط با آیین‌ها و آداب و رسوم بومی و محل زندگی در شب چهارشنبه آخر سال از طریق پیام‌رسان شاد ارسال می‌شود.

رمضانی با اشاره به اینکه هدف از پویش، پیشگیری از تکرار حوادث تلخ سال‌های گذشته و ترویج فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی و آرامش در کنار خانواده است، ادامه داد: نقاشی آزادی در بخش دانش‌آموزان ابتدایی، ویدئوکست،پادکست و عکاسی در بخش دانش‌آموزان متوسطه اول و دوم و ویدئوکست، پادکست و عکاسی در بخش فرهنگیان پیش‌بینی شده است.

وی درباره مهلت ارسال آثار گفت: آخرین مهلت ارسال آثار پنجم فروردین ماه ۱۴۰۰ است و دانش‌آموزان آثار خود را به آیدی @DANESHAMOOZI_1400 و فرهنگیان به @FARHANGIAN_1400 ارسال کنند.

* آموزش‌های خودمراقبی به دانش‌آموزان

معاونت تربیت‌بدنی و سلامت آموزش و پرورش هم، برنامه‌های امسال را به فضای مجازی در سامانه «شاد» برده است.

مهرزاد حمیدی معاون تربیت‌بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش درباره برنامه‌های این معاونت برای آگاهی دانش‌آموزان درباره خطرات ناشی از ترقه‌بازی در چهارشنبه آخر سال در گفت‌وگو با خبرنگار تعلیم و تربیت خبرگزاری فارس، اظهار کرد: تلاش کردیم از طریق کانال سلامت در سامانه «شاد»، آموزش‌های خودمراقبتی به دانش‌آموزان بدهیم.

وی ادامه داد: مراقبان سلامت در سراسر کشور به اطلاع‌رسانی و افزایش آگاهی برای دانش‌آموزان در قالب‌های مختلف فیلم و پوستر، متن نوشته می‌پردازند همچنین سفیران سلامت هم در این راستا پویش‌هایی را برگزار می‌کنند تا به همسالان خود آگاهی‌های لازم را ارائه دهند.

* آتش کرونا را شعله‌ور نکنیم‌!

از جمله مطالبی که در پوسترها برای آگاهی دادن به دانش‌آموزان انجام می‌شود مواردی چون «چهارشنبه سوری را مجازی جشن بگیریم»، «چهارشنبه سوری شاد و بی خطر»، «با ماندن در خانه از چهارشنبه سوری آخر سال از شعله‌ور شدن ویروس کرونا جلوگیری کنیم»، «چهارشنبه سوری عامل انتشار ویروس کرونا» و «آتش کرونا را شعله‌ور نکنیم‌» است.

از جمله نگرانی‌ها درباره چهارشنبه آخر سال، انتشار ویروس کرونا به دلیل حضور جمعیت در کنار هم هست. مراقبان سلامت تلاش می‌کنند تا دانش‌آموزان را نسبت به این موضوع آگاه کنند.

استفاده از ماسک، رعایت فاصله اجتماعی، عدم تجمع، شست‌وشوی دست‌ها از جمله مواردی است که این روزها توسط پزشکان و متخصصان حوزه سلامت، تکرار می‌شود.

* نگرانی از مواد منفجره دست ساز 

در کنار نگرانی از ویروس کرونا، نگرانی از مواد منفجره دست ساز نکته مهم دیگری است چرا که با کوچکترین اشتباه منفجر می‌شود و حوادث جبران ناپذیری به وجود می‌آورد.

پیرحسین کولیوند رئیس سازمان اورژانس کشور در خصوص لزوم اطلاع رسانی و آموزش در خصوص چهارشنبه آخر سال گفت: از سال‌های قبل در مدارس و مساجد حضور پیدا کردیم و همراه تکنسین‌ها و برخی از مصدومان سال‌های گذشته در خصوص آموزش و اطلاع رسانی اقدام می‌کردیم تا از این واقعه بد خلاص شویم؛ سال ٩٧ خیلی موفق شدیم و سال ٩٨ همزمان با شیوع ویروس کرونا شد و مردم مراقبت کردند.

وی ادامه داد: امسال زمانی که با سال گذشته مقایسه می کنیم آمار خوبی نداریم. مصدومینی که در این رابطه دچار عوارض می شوند را رصد می کنیم می‌بینیم سال گذشته تا به امروز ۵٠ نفر آسیب دیده داشتیم اما تا به حال ١۴۴ نفر مصدوم داشتیم.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از فارس، سر و صدا و ایجاد مزاحمت برای مردم به ویژه بیماران و سالمندان از نکات آموزشی است که تلاش می‌شود، افزایش آگاهی صورت گیرد. البته اینکه چقدر گوش شنوا در این خصوص وجود دارد، باید گفت خیلی از دانش‌آموزان، این موارد را رعایت می‌کنند اما همواره همان درصد اندک، خاطره تلخی را از چهارشنبه آخر سال می‌سازند.

انتهای پیام/

منبع خبر

منبع خبر

خبرگزاری فارس – سعیده اسدیان: بسیاری از ما در طول شبانه روز با شبکه های اجتماعی مختلفی همچون اینستاگرم، تلگرام، واتس اپ و… سر و کار داریم و از همین طریق هم حجم زیادی از اطلاعات صوتی و تصویری و محتواهای اجتماعی را دریافت می کنیم.

در این میان اینستاگرام بیش از سایر شبکه های اجتماعی مورد استقبال قرار گرفته و در سال های اخیر به منبع مشترکی برای دریافت اخبار و اطلاعات و یا اشتراک گذاری محتواهای مختلف تبدیل شده است. بسیاری از مشاغل مسیر خود را به سمت این شبکه اجتماعی کج کرده اند و بخشی از فعالیت خود را در اینستاگرام ادامه داده اند،‌ این شبکه اجتماعی پرقدرت طی سال های اخیر عناوین شغلی جدیدی را خلق کرده و ما روزانه شاهد فعالیت اقتصادی افرادی هستیم که در پیج هایی با تعداد فالوور بالا با عنوان بلاگر یا اینفلوئنسر کسب درآمد می کنند.

برخی از این افراد خود را بلاگر سفر، زیبایی، طراحی داخلی و یا مد و لباس معرفی می کنند و عده ای هم برچسب بلاگر اجتماعی به خود زده اند، گروهی از این افراد با به اشتراک گذاشتن ویدیوهایی از غذاخوردن خود در رستوران های مختلف عنوان فودبلاگری به خود داده اند و برخی هم با به اشتراک گذاشتن لحظه به لحظه زندگی شخصی شان توانسته اند افراد کنجکاو را پای صفحه خود بنشانند، حتی به این قیمت که از بچه های خود در مسیر این کسب درآمد استفاده کنند.

اما سوال اصلی اینجاست که این شبکه اجتماعی با تصاویر پر زرق و برق و ویدیوهای لاکچری درون خود چه بر سر خانواده های ایرانی آورده است؟

احساس می کنم بدترین همسر و مادر دنیا هستم!

آیدا یکی از خانم های جوانی است که به گفته خودش روزانه 8 تا 10 ساعت از زمان خود را در اینستاگرام می گذراند، وقتی از او در مورد تأثیر اینستاگرام بر زندگی شخصی اش سؤال می کنم، می گوید: «چند سالی است که به شدت کمال گرا شده ام، از چهره خودم، از اندامم، از نحوه شوهرداری و بچه داری و خانه داری ام بدم آمده و احساس می کنم زشت ترین، بی اعصاب ترین، بی سلیقه ترین و بدترین زن، همسر و مادر دنیا من هستم.

نکته منفی که بیشتر آزارم می دهد این است که از تمام وسایل خانه مان بدم آمده و دلم می خواهد همه را دور بریزم و از نو همه چیز بخرم، طی یک سال گذشته همه حقوقم را بابت خرید لوازم آرایش هایی داده ام که بیوتی بلاگرها تبلیغ می کنند و آخر هم خیلی از آنها را بدون استفاده و به دلیل گذشتن تاریخ مصرفش دور ریخته ام.»

از همسرم انتظار دارم که در مناسبت های مختلف سورپرایزم کند

مریم هم مادر یک دختر 2ساله است که تأثیرات اینستاگرام بر زندگی شخصی اش را اینگونه بیان می کند: «وابستگی بیش از حد، عقب افتادن از کارهای خانه، احساس نارضایتی از ظاهرم، گیر دادن های بی دلیل به همسرم که چرا ما مثل این همه آدمی که مدام در سفر و خوش گذرانی هستند، نیستیم نتیجه استفاده مدام من از اینستاگرام است.

مدام بلاگرهایی را دنبال می کنم که تا همین پارسال وضع خانه و زندگی شان خیلی پایین تر از عادی بود ولی الان آنقدر پیشرفت کرده اند که من باید حسرت وضع مالی شان را بخورم،‌ با خودم می گویم چرا من نمی توانم؟ یا مثلاً از همسرم انتظار دارم که در مناسبت های مختلف سورپرایزم کند، می دانم این کارها را بلد نیست اما وقتی در اینستاگرام ویدیوها را می بینم دلم می خواهد من هم حس آن خانم را تجربه کنم.»

احساس کمبود می کنم 

فاطمه دختر 28ساله مجردی است که می گوید با دیدن تصاویر اینستاگرام احساس کمبود می کند: «چون کسی در زندگی ام نیست وقتی عکس دوستانم را پارتنرهایشان را می بینم حسرت می خورم که چرا من کسی را ندارم. فکر می کنم اگر در این فضا نباشم راحت تر با تنهایی ام کنار می آیم، شاید واقعاً مشکل از من است که نمی توانم زیبایی های زندگی ام را ببینم.»

تپش قلب و تنگی نفس ارمغان اخبار منفی اینستاگرام بود
محمدرضا از طرفداران پر و پاقرص اینستاگرام بوده اما مدتی است که به قول خودش آن را دی اکتیو کرده است، او می گوید: «من خیلی پیج های خبری را دنبال می کردم، مدام در حال خواندن خبرهای بد بودم و حال روحی ام خراب شده بود.

اینستاگرام و خبرهای داخل آن باعث شده بود از شدت استرس مدام تپش قلب و تنگی نفس داشته باشم، یک روز به خودم آمدم و همه این پیج های خبری را آنفالو کردم اما باید قبول کنیم که اینستاگرام اعتیادآور است و من هم مدتی است که در حال ترک آن هستم و خداروشکر الان حال روحی بهتری دارم.»

دوست دارم عمل زیبایی انجام دهم

مبینا دختر 18 ساله ای است که سه سال از حضورش در اینستاگرام می گذرد، او می گوید: «به شدت از طرز لباس پوشیدنم و ظاهرم بدم آمده و دوست دارم عمل زیبایی انجام دهم اما پول ندارم،‌ فیلترهای اینستا آنقدر صورت آدم را صاف و زیبا می کند که وقتی بدون آن ها از خودم عکس می اندازم حسمی کنم زشتم، صورتم چروک دارد و مدام خودم را با عکس فیلتردارم مقایسه می کنم.

از طرف دیگر هم که اینستا پر شده از عکس گل و کادو و مهمانی، حس مس کنم از بقیه عقب مانده ام و همین هم باعث می شود حس کمبود به سراغم بیاید.»

اینستاگرام اعتقادات همسرم را سست کرد

حامد دو سال است که از همسرش جدا شده، تا اسم اینستاگرام را می شنود می گوید: «خدا لعنت کند باعث و بانی راه اندازی این برنامه ها را، شاید خنده دار باشد اگر بگویم اینستاگرام زندگی ام را از هم پاشید، هر زمان که به خانه می آمدم همسرم سرش در گوشی بود و وقتی هم اعتراض می کردم می گفت برای به روز بودن نباید از اینجا (اینستاگرام) غافل شد.

واقعاً کلافه کننده بود با کسی زندگی کنم که حتی در ماشین هم سرش در گوشی بود و طوری رفتار می کرد که انگار اصلاً نفر دومی وجود ندارد، مدام زندگی مان را با آدم های مجازی مقایسه می کرد و همین باعث شد تا من احساس بی فایده بودن و ناکافی بودن داشته باشم.

تیر خلاص هم وقتی بود که به مرور عکس هایی با حجاب نامناسب را در صفحه اش منتشر می کرد،‌ وقتی هم معترض می شدم انگ اُمُل بودن را به من می زد.»

مقایسه حقوقم با درآمد بلاگرها دیوانه ام می کند

عماد در یک شرکت کوچک کار می کند و ماهیانه 4 میلیون تومان درآمد دارد اما می گوید: «وقتی درآمدم را با درآمد ماهیانه بلاگرها که می گویند بالای یک میلیارد است مقایسه می کنم دلم می خواهد بمیرم، اینکه اینقدر بلاگرها در ایران زندگی هایشان زیر و رو می شود باعث شده تا ما فکر کنیم خیلی چیزها را نداریم.

مدام تبلیغ و همه چیز رایگان، در این شرایط کرونایی بلاگرها بهترین امکانات را دارند و شاید رایگان و نصف قیمت سفر می روند آنوقت ما یا صبح تا شب سرکار هستیم یا آخر هفته ها کنج خانه زندگی آنها را تماشا می کنیم.»

ترجیح می دهم بیشتر بنویسم و بخوانم

البته در این میان افرادی هم بودند که به خوبی های اینستاگرام اشاره کردند، مثلاً سپیده می گوید: «من تلاش کردم صفحات خوبی را دنبال کنم که چیزی به من اضافه کند، ضمن اینکه این شبکه اجتماعی خریدکردن آن هم در شرایط کرونا را برایم آسان تر کرده اما به طور کلی گوش کردم و حرف زدن برایم سخت تر شده و ترجیح می دهم بیشتر بنویسم و بخوانم.»

از تغییر در سبک زندگی تا نگرش های سیاسی و مذهبی با اینستاگرام

ایران جزو 8 کشور فعال در فضای اینستاگرام است و بر اساس مطالعات انجام شده، زنان و دختران حدود 70 درصد از مخاطبان این شبکه اجتماعی را تشکیل می دهند، بپذیریم یا نه این شبکه اجتماعی طی سال های اخیر تغییرات زیادی را در سبک غذا خوردن، خودآرایی، پوشش، محیط زندگی خانوادگی، تفریحات، نگرش های سیاسی، اجتماعی و حتی مذهبی ایجاد کرده و با قدرت و سرعت به دنبال نفوذ هرچه بیشتر بر فرهنگ ایرانی و اسلامی ما به ویژه در میان زنان است.

در دوره ای که اینستاگرام ملاک و معیار همه چیز شده چندان دور از ذهن نیست که بگوییم بسیاری از طلاق ها هم ریشه در استفاده از این شبکه اجتماعی دارد، مهمان ناخوانده ای که اگر حواس مان نباشد نحوه تفکر، زمان و قدرت تصمیم گیری مان را مختل و کنترل زندگی مان را به دست می گیرد.

انتهای پیام/

منبع خبر

گروه خانواده؛ نعیمه جاویدی: توی مترو دختر جوانی کنارم نشسته، عکس نوشته‌ای از آیت‌الله بهجت در یکی از شبکه‌های اجتماعی را نشان دوستش می‌دهد: «خدا رحمتشان کند، به نظرت مرد بزرگی مثل ایشان توی خانه با همسرش رفتار می‌کرده؟» دیگر بقیه حرف‌هایش را نمی‌شنوم. یاد مصاحبه‌ای می‌افتم که چند سال قبل با یک دانشجوی موفق داشتم. از شیطنت‌های دوره کودکی تعریف می‌کرد.

هر بار او و برادرش خانه را بهم می‌زدند و مادرشان کلافه می‌شد، پناه می‌بردند به پدر. زیر عبای او که روحانی بود، پناه می‌گرفتند. بابا وساطتت می‌کرد و آتش خشم مادر فروکش. می‌خندید و می‌گفت: «عبای بابا پناهگاه ما بود و برای مادر حرمت زیادی داشت.» مرور خاطره یک روحانی زاده در ذهنم تمام می‌شود. دو دختر جوان مشغول خواندن توصیه‌هایی از آیت‌الله هستند که چطور می‌توان بنده بهتری برای خدا بود. سؤال دختر اما همچنان ذهنم را درگیر کرده؛ چهره‌های مذهبی شناخته‌شده در خانه رابطه‌شان به همسر و بچه‌هایشان چگونه بوده؟ بزرگانی مثل علامه طباطبایی، آیت‌الله بهجت، علامه جعفری و…

اینجا رئیس مادر است

«در خانه ما اگر موردی بین ما و مادر خانواده پیش می‌آمد، پدر همیشه به طرفداری از مادر بلند می‌شد.» در خانه آیت‌الله بهجت، رئیس مادر خانواده بود. این را ما نمی‌گویم،‌ حجت‌الاسلام «علی بهجت» این را می‌گوید. بالاخره در خانه یک عالم بزرگ دینی هم می‌تواند بحث و حرف‌وحدیث‌هایی باشد مثل هر خانه دیگر و خود آیت‌الله بهجت درباره اختلاف‌نظر و سلیقه بین زوجین بارها گفته بود: «هماهنگی کامل و موافقت صد درصد بین زن و مرد در محیط خانواده از هر لحاظ برای غیر انبیاء و اولیای الهی دست‌نیافتنی است.» پسر آیت‌الله می‌گوید که هر وقت در خانه بحثی پیش می‌آمد ایشان اهل جواب دادن نبوده، گلایه‌ها و ناراحتی‌ها را می‌شنیده اما هیچ‌وقت ندیده‌اند که او هم لب باز کند به گله و خشم حرفی بزند و می‌گفت: «در محیط خانواده حاضرجوابی و رو کم کردن جواب نمی‌دهد.» وقتی می‌گفتند چرا حرفی نزده و مگر حرف زدن خلاف است؟ هم می‌گفت: «مگر با حرف تمام می‌شود؟» اطرافیان از علاقه و حرمت آیت‌الله به همسرش می‌گویند. اینکه در خانه پر رفت‌وآمد و با بروبیای ایشان که هرکس به امیدی در خانه این اولیای الهی را می‌زد و ساعاتی مهمان آن خانه می‌شد، خیلی مراعات احوال همسرشان را می‌کردند.

مرور خاطره بسیاری از افرادی که با آیت‌الله دیدار داشته‌اند پر ازجمله هایی مثل این است: دیروقت رسیدیم، آقا پرسید شام خورده‌اید؟ گفتیم: نه اما زحمت نمی‌دهیم. با همان کهولت سن از پله‌ها پایین رفتند. صدای بهم خوردن ظرف‌ها می‌آمد و کمی بعد بوی غذا. مرد بزرگ خدا با همان دستان مبارک برای ما چای و غذایی ساده تدارک دیدند و خاطره هایی ازاین‌دست کم نیست. آیت‌الله مقید بوده کارها را خودش انجام دهد و زحمت پذیرایی از مهمان را به گردن همسرش نیندازد. پسرش می‌گوید: «بابا به خودش سخت می‌گرفت به ما نه! برای خرید پارچه لباس رفتیم بازار. پارچه خوب را برای ما گرفت و پارچه ساده‌تر را برای خودش. می‌گفت: شما کشتی می‌گیرد و بازی می‌کنید باید پارچه محکم باشد تا پاره نشود از طرفی شمالی‌ها هم برای بچه‌هایشان لباس خوب می‌خرند. به خودش سخت می‌گرفت به ما نه!» سکوت آیت‌الله به حکمتی بوده؛ مردی که راه بندگی و رستگاری را به بندگان خدا نشان می‌داد، می‌گفت: «مبادا با حرفی کوچک‌دل کسی را بشکنید همین برای سقوط و سیاهی دل کافی است.»

رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست…

اگرچند کتاب  باشد که بزرگان عرفان و اسلام دلشان می‌خواست که کاش نویسنده آن اثر ماندگار و ارزشمند بودند «تفسیر المیزان» علامه طباطبایی حتماً یکی از آن‌هاست. کتابی که خیلی‌ها آرزو داشتند در نوشتن سطری از آن سهیم باشند. حالا علامه خودش با دست و زبان خودش نه‌تنها این کتاب که تمام‌کارهای علمی و کتاب‌هایش را نصف، نصف با یک بانو سهیم شده؛ با همسرش. بانویی که از اقوام او و بزرگ‌زادگان تبریز بوده است. زندگی مرفه و خوبی در خانه پدری و حتی مدتی در خانه همسر تجربه کرده اما برای اینکه همسرش از معارف و دانش دور نماند به سکونت در اتاقی در قم رضایت داده است. اتاقی که با یک پرده از وسط نصف شده بود. یک‌طرف اتاق مادر و فرزندانش زندگی می‌کردند و طرف دیگر کلاس درس و بحث علامه طباطبایی و شاگردانش برپا می‌شد.

بهترین روایت‌ها درباره این بانو که زودتر از همسرش از دنیا رفت و داغی بزرگ بر دل این عالم بزرگ شیعه ماند را دخترشان و همسر شهید مطهری خوب مرور می‌کنند. مهندس «عبد الباقی طباطبایی»، پسرشان هم خاطره جالبی از دلدادگی، مهر و صفای بین مادر و پدرش می‌گوید که مربوط به مهاجرت از تبریز؛ خانه وزندگی خوب و مرفه به قم وزندگی در یک اتاق است. سفری که نزدیک سال نو رقم خورد: «وقتی به مادرم گفتم که مادر جان شب عید وقت مسافرت نیست و خواستم گله کنم که چرا از تبریز با این امکانات قرار است برویم قم گفت: رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست/ می‌کشد هر جا که خاطرخواه اوست/ رشته بر گردن نه از بی‌مهری است/ رشته عشق است و بر گردن نکوست…»

همسر شهید مطهری درباره این بانو که دختر یکی از تجار تبریزی اما زنی قانع و فهمیده بوده این‌طور روایت می‌کند: «خانم حتی لباس‌هایش را خودش می‌دوخت. پیراهنشان قدیمی‌شده بود و کهنه باید یکی می‌دوخت به علامه سفارش کرد تا موقع برگشت پارچه بخرند. وقتی پارچه را آوردند دیدم چندان پارچه خوب و مناسب پیراهن نیست. وقتی به خانم گفتم و گفتند: پارچه‌ای که علامه بخرند حتماً خوب است.» نزدیکان و فرزندان بانو «قمرالسادات مهدوی» خاطره جالبی درباره رسیدگی‌های او به این عالم بزرگ و همسرش مرور می‌کنند.  اینکه ساعت را به‌وقت نماز شب کوک می‌کرده و علامه را که گاه تا دیروقت برای خواندن و نوشتن بیدار بوده و تازه به خواب‌رفته بود را بیدار. رأس ساعت‌های مشخصی بی‌سروصدا بدون اینکه حواس علامه از تحقیق و مطالعه پرت شود در اتاق را باز می‌کرده تا هم هوایی عوض شود هم طبق معمول یک استکان چای کمرنگ برایشان می‌برده و برمی‌گشته.» بارها از علامه شنیده بودند که می‌گفت: ‌«این خانم به حدی به من کمک می‌کند که گاه اطلاع از چگونگی تهیه قبای خود ندارم.» یعنی خودش پارچه می‌خریده و می‌دوخته و قبای آماده را به همسرش پیشکش می‌کرده است. سال ۱۳۴۴ که اجل آمد و یار علامه فوت شد تا مدت‌ها دل‌ودماغ درس و بحث علامه سرد شد و کلاس درس موقتاً تعطیل. صدای گریه‌های بلند علامه جگرسوز بود و در وصف این هجران گفته بود: «وقتی این بانو از دنیا به سرای آخرت شتافت‌، زندگی من دگرگون شد. شریک من در کارهای علمی بوده و هرچه کتاب نوشته‌ام نصفش مال این خانم است.» علامه پولی به آشنایی سپرده بود تا شب‌های جمعه به نیابت از همسرش به زیارت حضرت فاطمه معصومه(س) برود.» علامه اواخر عمر برای معالجه به خارج از کشور رفته بود و پزشکان گفته بودند این مغز به‌اندازه ۷۰۰ سال کارکرده و تمام چروک‌هایش بازشده و علاجی برای درمان نیست. اگر بین این عاشق و معشوق چرتکه بیاندازی همه‌چیزشان نصف، نصف است. ۳۵۰ سال از این هفتصدسال سهم بانو قمرالسادات است.

کار کردن مرد در خانه جهاد است

 یکی از چهره‌های معروف مذهبی معاصر و البته فقید آیت‌الله «محی‌الدین حائری» است. عالمی که ابایی نداشت فیلم و عکس‌هایش از کار در خانه منتشر شود و دیگران ببینند. از پاک کردن سبزی گرفته تا جارو زدن خانه و بازی با نوه‌ها. رابطه خیلی خوبی با همسرش داشت و وقتی دست اجل بین آن‌ها جدایی انداخت غمش را پنهان نکرد. در یک نشست رسمی و بزرگ خبرنگارها برای پوشش برنامه آمدند. برنامه به پایان رسید و قرار شد با بسته‌های خوراکی از آن‌ها پذیرایی کنند به هرکدام یک بسته داده شد اما آیت‌الله حائری آمد، جلو و گفت: «نفری دو بسته به آن‌ها بدهید. یکی برای خودشان یکی هم برای اهل‌بیتشان. من می‌دانم بدون اهل‌بیت به آدم چه می‌گذرد.» خبرنگارها کمی که پرس‌وجو کردند، متوجه شدند همسر آیت‌الله مدتی قبل به رحمت خدا رفته است. همیشه به شاگردانش و در منبرهای سخنرانی به آقایان تأکید می‌کرد: «مرد باید سختی‌های کار همسرش را در خانه ببیند باید خودش را جای او بگذارد. زن که خدمتکار نیست به قول مولایمان امام علی(ع) زن گل است. مرد وقتی در خانه کار کند مثل جهاد است. کمک زنش باشد ظرف‌ها را بشوید، خیاطی کند، بچه‌داری و جارو کند. تمام این‌ها عمل به وظایف شرعی است.»

مرد حرف و عمل بودن را عکس‌هایش ثابت کرده بود. همان عکسی که پایین آن به نقل از خودش نوشته بودند که افتخار می‌کنم در خانه کارکنم و کمک حتی اگر شده یک پرسبزی پاک‌کنم. فیلم‌های مختلفی از آیت‌الله حائری هست که همبازی بازی کودکانه نوه‌هایش شده و طوری با آن‌ها اخت گرفته که انگارنه‌انگار صاحب این عبا و قبا همان مردی است که حرف‌های مذهبی و سیاسی‌اش تکلیف را بر خیلی‌ها روشن کرده.

چهل سال هم کاروانم رفت

مرد آذری‌زبان خم شد و درِ گوش بانویی که لحظه‌های احتضار را می گذراند، جمله‌ای ‌گفت و ‌پرسید: «جمیله خانم منی حلال الیئیسن؟» به زبان آذری یعنی جمیله خانم من را حلال می‌کنی؟ زن بااینکه نای حرف زند نداشت اما برای آنکه سؤال همسرش را که نگران، چشم دوخته بود به لب‌های او بی‌پاسخ نگذارد به هر زحمتی شده سری تکان داد که یعنی بله آقا! بعد چشم‌های مردی که خیلی‌ها به او لقب فیلسوف معاصر داده‌اند، پر از اشک شد. ازیک‌طرف خوشحال بود همسرش از او راضی بوده و از طرفی چشمانش خیس بود که دیداربه‌قیامت افتاده. این‌ها وصف علامه «محمدتقی جعفری» است مردی که سخت‌ترین و پیچیده‌ترین مفاهیم فلسفه و عرفان را با ساده‌ترین و شیرین‌ترین روایت‌ها همه‌فهم می‌کرد تا هم آن دانشجوی فلسفه بهره ببرد هم پیرمرد سبزی‌فروش محله بتواند یک پله به خدا نزدیک‌تر شود.

شخصیت مذهبی و علمی او روشن است و مهمانان بسیاری از چهارگوشه دنیا برای دیدار با او نوبت می‌گرفتند و مشتاق بودند تا حرف‌هایش را بشنوند. از بین خاطرات فرزند علامه درباره رابطه پدر و مادرش شاید بتوان این خاطره را در یک جمله کوتاه چکاند و خلاصه کرد؛ «صمیمیت تا پای مرگ…» جمیله خانم همسر علامه یا همان فیلسوف معاصر به گفته پسرش سواد چندانی نداشته اما همین‌که می‌دیده همسرش مردی است که خیلی‌ها به کارهای علمی، عرفانی و فلسفه او دل‌خوش کرده‌اند و حاصل تحقیق و تألیف‌هایش چراغ راه خیلی‌ها شده خودش را ملزم می‌دانست شرایط خانه را طوری مدیریت و اداره کند که وقت این مرد بزرگ برای خواندن، نوشتن و تدریس باز باشد. بچه‌ها اگر مشکلی و احتیاجی داشتند خودش رفع می‌کرد و همین سبب می‌شد علامه فداکاری‌هایش را ببیند و هرچه می‌گذشت جمیله خانم در چشمش بزرگ‌تر و عزیزتر می‌شد. وداع و بدرقه فیلسوف معاصر با همسرش فقط جدایی مردی از همسرش نیست. همین‌که از حفظ دعای عدلیه را خوانده دهانش را پیش گوش همسرش برده و آن سؤال را پرسیده یعنی مردی به این بزرگی دغدغه‌اش این بوده که همسرش، شریک زندگی‌اش از او راضی است؟‌ وقتی شام غریبان همسرش از او خواسته بودند سخنرانی کند حتی اگر شده کوتاه، گفته بود: «این زن در زندگی دغدغه‌ای برای من ایجاد نکرد و چهل سال با من هم کاروانی کرد. ما هرروز مهمانان بسیاری داشتیم ولی این خانم لحظه‌ای شکایت نکرد و من از او در پیشگاه خدا طلب عفو می‌کنم.»

/انتهای پیام  

منبع خبر