خرم آباد

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس در لرستان، در شب شهادت بی‌بی فاطمه زهرا(س)، با حضور چهار شهید خوشنام دفاع مقدس در قالب کاروان لاله های فاطمی مراسم شبی با شهدا با حضور پر شور مردم شهید پرور و ولایتمدار، در مسجد سید الشهدا(ع) شهر خرم آباد برگزار شد.

مداحی، نوحه خوانی و سخنرانی از جمله برنامه های اجرا شده در این مراسم معنوی بود.

عکس: یاسین مظفری کیا

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از لرستان، شهید «رسول زیودار» یکم خرداد ۱۳۴۱، در شهرستان خرم‌آباد به دنیا آمد. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. پاسدار بود. نهم آذر ۱۳۶۲، با سمت معاون گردان فتح در آبادان بر اثر اصابت گلوله به شکم، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع هست.
وصیت‌نامه شهید:

به نام او و برای او و به یاد او و به امید او
مورخه سوم شهریور ۱۳۶۱ روز دوشنبه، مقصد ما از خرم‌آباد به سوی اهواز هست و از آنجا به جبهه و بعدش پا در دنیای دیگری خواهم گذاشت و یا با کوله‌بار رسالت الهی مهمان دنیا خواهم بود.

این وصیت من هست و عقیده من، خدا کند آنقدر پربار باشد که جای پند و اندرز را نیز بگیرد. الها، خود می‌دانی لایق شهید بودن نیستم و اگر دار فانی را وداع کردم و از این خانه موقت به محل ابدی رفتم از دو حال خارج نیست، یا اینکه خداوند از من راضی هست و در بهشت جای خواهم داشت، یا اینکه در جهنم خواهم بود و نیز باز هم معتقدم که لطف خدا شامل حالم هست و راضی هستم به رضای کریم و رحمن و رحیم.

خدایا، راغب هستم به سوی تو، خدایا، غیاثی کن و منت‌گذار مرا، یاری کن تا بر نفسم غلبه کنم و مرا از مقربان درگاهت قرار ده و شهادت مرا قبول کن. خدایا، می‌دانی که بار‌ها به عنوان اینکه مقلب‌القلوب هستی از درگاهت تضرع کردم و البته بار‌ها گفته‌ام، (ربنا افرغ علینا صبرا) و این دعا را بیشتر شامل خانواده‌ام کن و می‌دانم که مهربان‌تر از من به آنها هستی، پس به آنها صبر بده تا افتخار کنند به فرزندشان.

به خانواده‌ام سلام می‌رسانم، پدر عزیزم مرا حلال کن و ببخش، زیرا می‌دانم که مدتی هست که از من خبر نداری و من در این مدت نامه‌ای ننوشته‌ام و از دوری من ناراحتی. پدر عزیزم وظیفه شرعی من بوده هست و باید من انجام بدهم و ما اگر این وظیفه را انجام ندهیم خدا ما را قبول نمی‌کند و نسل‌های آینده به ما لعنت می‌فرستند و من خوب می‌دانم که تو پدری خیلی خوب برای من بوده‌ای و من خودم می‌دانم که تو مرا تشویق می‌کردی که به جبهه بروم و حتما خودت را آماده کرده‌ای که در شهادت من چه کار‌هایی بکنی. در میان مردم با افتخار زندگی کن و به برادرانم که هم‌اکنون در جبهه هستند سفارش کن همیشه سرباز اسلام باشند در جبهه‌ها.

در آخر وصیت من به کل خانواده‌ام و مردم این هست که همیشه یاور امام باشند و لحظه‌ای از یاری او دست برندارند و امام عزیز را تا انقلاب مهدی و در کنار مهدی یاری دهند و تا سرحد جان بدانند که اگر از یاری امام دست بکشند، مورد لعنت نسل‌های آینده قرار خواهند گرفت. خانواده‌ام از اینکه من شهید شده‌ام ناراحت نشوند، زیرا من به آرزوی خود رسیدم و به پیش حسین سالار شهیدان می‌روم و من زنده شاهد و ناظر هستم.

این را هم بدانید که تا در راه خدا هستید ناراحتی نخواهید داشت و همیشه خدا شما را یاری می‌کند؛ و در آخر از اینکه من پسر خوبی برای شما پدر و مادر عزیزم نبوده‌ام مرا ببخشید و حلال کنید و برادران و خواهران کوچکم را به خوبی و با تعالیم اسلامی تربیت کنید، تا در آینده هر کدام سربازی برای امام زمان باشند. در آخر اینکه هر کجا که پدرم خواست مرا آنجا دفن کنید.

انتهای خبر/