خلاقیت در دفاع مقدس

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

ریختن شیشه‌خرده با آینه شکسته روی زمین برای انعکاس نور و گرای غلط به دشمن، یکی از ابداعات رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «وقتی خورشید در حال غروب بود، ما با مشعل انعکاس نور از شیشه‌خرده‌ها وسایل و ادوات مواجه بودیم. دشمن با گرای دقیق حاصل از تابش نور خورشید، مواضع ما را شناسایی می‌کرد و می‌کوبید. برادران در بعضی از نقاط خاکریز که پشت آن سنگر ادوات یا جمعی نبود، اقدام به ریختن شیشه‌خرده با آینه شکسته کردند و همین امر باعث شد تا عراقی‌ها محل بازتاب نور را بکوبند و به خیال خود، به نیرو‌های ایرانی ضربه بزنند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

بیدار کردن نگهبان شب با استفاده از جریان الکتریکی باتری بی‌سیم، یکی از ابداعات رزمندگان در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «وقتی در سنگر نگهبانی بودم و می‌خواستم پست بعدی را بیدار کنم، به ابتکار خود دو سر سیمی را که قبلاً به پای او وصل کرده بودم به باتری بی‌سیم وصل می‌کردم؛ برق خفیفی در طول سیم جریان پیدا می‌کرد و باعث بیدار شدن شخص می‌شد و او به سنگر نگهبانی می‌آمد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

اذان گفتن برخی بیسیم‌چی‌ها برای افزایش روحیه معنوی رزمندگان یکی از این ابتکارات بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «بعضی از دوستان بی‌سیم‌چی برای روحیه دادن به رزمندگان، پشت بی‌سیم اذان می‌گفتند؛ به این ترتیب کل نیرو‌های مستقر در خط، صدای اذان را مستقیم و به‌طور زنده می‌شنیدند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

روشن کردن چراغ‌های کوچک در مسیر تردد ماشین‌آلات سنگین، یکی از ابداعات رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: در منطقه عملیاتی ما در حوالی بصره، شبی به واحد ماشین‌آلات سنگین دستور داده شد تا داخل دژ‌ها را شن‌ریزی کنند؛ چهارراه‌ها و تقاطع‌های مسیر خیلی زیاد بود؛ لذا به خاطر جلوگیری از انحراف ماشین‌ها، چراغ‌های کوچکی را روشن کرده و داخل خاک قرار داده بودیم تا راننده‌ها بتوانند راه را پیدا کنند. این علامت‌گذاری در طول مسیر، حالت یک اتوبان را به جاده داده بود؛ البته سمت‌وسوی نور چراغ‌ها به‌گونه‌ای بود که دید دشمن روی آن کور بود.

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

مسلح کردن الاغ برای نابودی تجهیزات دشمن یکی از ابداعات در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات «مرصاد»، منافقان با زور و تهدید الاغ و قاطر روستائیان اطراف محل درگیری را می‌گرفتند تا مجروحان خود را با آن‌ها حمل کنند و در مسیرهای کوهستانی و طاقت‌فرسا از آن‌ها استفاده کنند. اهالی چاره‌ای جز تسلیم نداشتند والا همان بلایی به سرشان می‌آمد که سر روستائیان سایر روستاها آمده بود و از طرفی چون می‌دانستند اموال و احشام‌شان را به دست چه اشخاصی می‌سپارند، عموماً به احشام مرگ موش می‌خوراندند تا در میان راه سقط شوند.

اما یکی از آن‌ها کار جالبی کرده بود؛ دو تا نارنجک را در دو طرف پالان الاغ قرار داده و ریسمان محکمی به ضامن آن بسته و سر دیگر ریسمان را از هر دو طرف پای حیوان به زیر شکم او محکم بند کرده بود؛ وقتی الاغ در سربالایی تند کوه‌ها کمی پایش را بیش از حد معمول باز کرده بود، خودش و کسی که سوارش شده بود، متلاشی شدند».

انتهای پیام/ 113