خلاقیت های جبهه

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

بازآمد یک دستگاه بولدوزر با استفاده از ابتکار عملی خاص، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «قبل از عملیات «بیت‌المقدس ۳» یک دستگاه بولدوزر «دى ۸ کوماتسو» که وجود آن برای روز عملیات بسیار ضروری بود، به‌علت ساییدگی کفشک‌ها از حرکت باز ماند؛ به‌نحوی که دیگر نمی‌توانست در گل و باتلاق حرکت کند و باید کفشک‌ها را عوض می‌کردیم؛ اما نمی‌شد، چون در ۸۰ کیلومتری داخل خاک عراق بودیم. پیشنهاد کردم مقداری آرماتور ۲۴ میلی‌متری و ۲ دستگاه موتورجوش تهیه کنند. بعد بولدوزر را روشن و بلند کردیم. شنی‌های بولدوزر آزاد شد. آرماتور‌ها را بریدیم و به اندازه کفشک‌ها جاسازی و جوشکخلاقیتاری کردیم. در عرض ۲۴ ساعت بولدوزر آماده شرکت در عملیات شد».

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

ایجاد تغییراتی در گلوله آر.پی.جی برای ایجاد هراس در دشمن نسبت به استفاده ایران از سلاح شیمیایی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در خط مقدم فاو، بچه‌ها سر آر.پی.جی را باز می‌کردند و داخل آن سیر می‌ریختند و سپس شلیک می‌کردند؛ بر اثر انفجار و گرما، بوی تند سیر فضا را می‌پوشاند و عراقی‌ها ترسان از اینکه ایران شیمیایی زده هست، به تکاپو می‌افتادند».

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارن بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا بن دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهی برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

کنترل بیل مکانیکی به‌طوری که کسی متوجه حضور راننده آن نمی‌شد،  یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات «والفجر ۸» روی جاده ام‌القصر، در دو طرف جاده با بیل مکانیکی باید خاکریز‌های کوچکی به‌عنوان ترکش‌گیر زده می‌شد که با توجه به حجم آتش منطقه، این کار، کار مشکلی بود؛ یکی از نیرو‌های جهاد به نام حاج «اکبر انصاری» برای در امان ماندن از ترکش‌ها هنگام نقل و انتقال دستگاه، کار جالبی کرد. به این ترتیب که حوالی صبح هنگام عقب آمدن از محل کارش، وقتی آتش شدید می‌شد، بیل کوچک دستگاه را جمع می‌کرد و جلوی کابین راننده قرار می‌داد و سپس دو تکه طناب به دستگیره فرمان می‌بست و درون بیل می‌رفت و می‌نشست و با طناب دستگاه را به چپ و راست هدایت می‌کرد. در آن هوای گرگ و میش، هر کس دستگاه را می‌دید، اصلاً متوجه جایگاه راننده نمی‌شد».

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

کنترل بیل مکانیکی به‌طوری که کسی متوجه حضور راننده آن نمی‌شد،  یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات «والفجر ۸» روی جاده ام‌القصر، در دو طرف جاده با بیل مکانیکی باید خاکریز‌های کوچکی به‌عنوان ترکش‌گیر زده می‌شد که با توجه به حجم آتش منطقه، این کار، کار مشکلی بود؛ یکی از نیرو‌های جهاد به نام حاج «اکبر انصاری» برای در امان ماندن از ترکش‌ها هنگام نقل و انتقال دستگاه، کار جالبی کرد. به این ترتیب که حوالی صبح هنگام عقب آمدن از محل کارش، وقتی آتش شدید می‌شد، بیل کوچک دستگاه را جمع می‌کرد و جلوی کابین راننده قرار می‌داد و سپس دو تکه طناب به دستگیره فرمان می‌بست و درون بیل می‌رفت و می‌نشست و با طناب دستگاه را به چپ و راست هدایت می‌کرد. در آن هوای گرگ و میش، هر کس دستگاه را می‌دید، اصلاً متوجه جایگاه راننده نمی‌شد».

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

استفاده از «بالن مشمعی» برای تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «کیسه‌های مشمعی روشن معروف به «بالن مشمعی»، یکی از شیوه‌های تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط بود. منورهای پرتاب‌شده در شب جهت شناسایی و نوع تحرک نیروها و جابه‌جایی جنگ‌افزار به‌کار می‌رفت و دیدبان‌ها آن‌ها را گراگیری می‌کردند؛ لذا همین که منوری در آسمان روشن می‌شد، تمام نیروها به سمت آن تیراندازی می‌کردند و این بیشتر عاملی روانی بود و نیروهای خودی و دشمن معمولاً حساسیت زیادی در این زمینه از خود بروز می‌دادند. بهترین نمود این مسئله هدف‌گیری منور با ضدهوایی برای نشان دادن مهارت در سرنگونی هواپیماها در شب با تیربارهای مختلفی که افتخار سرنگونی منور را از آن خود می کردند، بود؛ غافل از آن‌که دشمن اطلاعات لازم را به‌دست آورده و توانایی و استعداد قوا و جنگ‌افزار را محاسبه کرده بود. از این رو نیروهای ما که گاهی گلوله کافی هم برای جنگیدن نداشتند، از سر ناچاری دست به ابتکار می‌زدند و با استفاده از فیزیک بالن، مشمع‌های نورانی را به فضا می‌فرستادند تا بدین‌وسیله به مقصود خود دست یابند».

انتهای پیام/ ۱۱۳