خلاقیت های جنگ

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارن بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا بن دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهی برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

کنترل بیل مکانیکی به‌طوری که کسی متوجه حضور راننده آن نمی‌شد،  یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات «والفجر ۸» روی جاده ام‌القصر، در دو طرف جاده با بیل مکانیکی باید خاکریز‌های کوچکی به‌عنوان ترکش‌گیر زده می‌شد که با توجه به حجم آتش منطقه، این کار، کار مشکلی بود؛ یکی از نیرو‌های جهاد به نام حاج «اکبر انصاری» برای در امان ماندن از ترکش‌ها هنگام نقل و انتقال دستگاه، کار جالبی کرد. به این ترتیب که حوالی صبح هنگام عقب آمدن از محل کارش، وقتی آتش شدید می‌شد، بیل کوچک دستگاه را جمع می‌کرد و جلوی کابین راننده قرار می‌داد و سپس دو تکه طناب به دستگیره فرمان می‌بست و درون بیل می‌رفت و می‌نشست و با طناب دستگاه را به چپ و راست هدایت می‌کرد. در آن هوای گرگ و میش، هر کس دستگاه را می‌دید، اصلاً متوجه جایگاه راننده نمی‌شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

کنترل بیل مکانیکی به‌طوری که کسی متوجه حضور راننده آن نمی‌شد،  یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در عملیات «والفجر ۸» روی جاده ام‌القصر، در دو طرف جاده با بیل مکانیکی باید خاکریز‌های کوچکی به‌عنوان ترکش‌گیر زده می‌شد که با توجه به حجم آتش منطقه، این کار، کار مشکلی بود؛ یکی از نیرو‌های جهاد به نام حاج «اکبر انصاری» برای در امان ماندن از ترکش‌ها هنگام نقل و انتقال دستگاه، کار جالبی کرد. به این ترتیب که حوالی صبح هنگام عقب آمدن از محل کارش، وقتی آتش شدید می‌شد، بیل کوچک دستگاه را جمع می‌کرد و جلوی کابین راننده قرار می‌داد و سپس دو تکه طناب به دستگیره فرمان می‌بست و درون بیل می‌رفت و می‌نشست و با طناب دستگاه را به چپ و راست هدایت می‌کرد. در آن هوای گرگ و میش، هر کس دستگاه را می‌دید، اصلاً متوجه جایگاه راننده نمی‌شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

استفاده از «بالن مشمعی» برای تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «کیسه‌های مشمعی روشن معروف به «بالن مشمعی»، یکی از شیوه‌های تشخیص و تخمین توانایی دشمن و سلاح‌های ضدهوایی و ضدنفر مستقر در خط بود. منورهای پرتاب‌شده در شب جهت شناسایی و نوع تحرک نیروها و جابه‌جایی جنگ‌افزار به‌کار می‌رفت و دیدبان‌ها آن‌ها را گراگیری می‌کردند؛ لذا همین که منوری در آسمان روشن می‌شد، تمام نیروها به سمت آن تیراندازی می‌کردند و این بیشتر عاملی روانی بود و نیروهای خودی و دشمن معمولاً حساسیت زیادی در این زمینه از خود بروز می‌دادند. بهترین نمود این مسئله هدف‌گیری منور با ضدهوایی برای نشان دادن مهارت در سرنگونی هواپیماها در شب با تیربارهای مختلفی که افتخار سرنگونی منور را از آن خود می کردند، بود؛ غافل از آن‌که دشمن اطلاعات لازم را به‌دست آورده و توانایی و استعداد قوا و جنگ‌افزار را محاسبه کرده بود. از این رو نیروهای ما که گاهی گلوله کافی هم برای جنگیدن نداشتند، از سر ناچاری دست به ابتکار می‌زدند و با استفاده از فیزیک بالن، مشمع‌های نورانی را به فضا می‌فرستادند تا بدین‌وسیله به مقصود خود دست یابند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

جابه‌جایی نیروها با ترفندی خاص برای فریب دشمن، یکی از خلاقیت‌های رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: برای فریب دشمن هنگام جابه‌جایی نیروها، از ترفند انتقال کمک‌های مردمی به جبهه‌ها استفاده می‌شد؛ مثلاً زمانی که می‌خواستند نیروها را به منطقه عملیاتی اعزام کنند، جلوی کامیون‌ها پارچه‌نوشته‌هایی نصب می‌کردند که روی آن‌ها نوشته شده بود «اهدایی امت حزب‌الله به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل» تا دشمن متوجه جا‌به‌جایی نیروها نشود.

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

ریختن شیشه‌خرده با آینه شکسته روی زمین برای انعکاس نور و گرای غلط به دشمن، یکی از ابداعات رزمندگان در دوران دفاع مقدس بود که چگونگی آن در  کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «وقتی خورشید در حال غروب بود، ما با مشعل انعکاس نور از شیشه‌خرده‌ها وسایل و ادوات مواجه بودیم. دشمن با گرای دقیق حاصل از تابش نور خورشید، مواضع ما را شناسایی می‌کرد و می‌کوبید. برادران در بعضی از نقاط خاکریز که پشت آن سنگر ادوات یا جمعی نبود، اقدام به ریختن شیشه‌خرده با آینه شکسته کردند و همین امر باعث شد تا عراقی‌ها محل بازتاب نور را بکوبند و به خیال خود، به نیرو‌های ایرانی ضربه بزنند».

انتهای پیام/ 113