خلاقیت های رزمندگان

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

خنک کردن لوله‌های داغ تیربار 

خنک کردن لوله‌های داغ تیربار با استفاده از برف‌های ارتفاعات «دوپازا»، یکی از طرح‌های ابداعی در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «لوله تیربار گرینوف پس از تیراندازی پی‌درپی، اگر چند دقیقه‌ای مجال خنک شدن نمی‌یافت، پس از شلیک دو سه قطار رگباری، سرش به سمت پایین خم می‌شد و گلوله در آن گیر می‌کرد در «دوپازا» موقعی که حمله دشمن آغاز می‌شد و در شرایطی که لوله زاپاسی نبود تا در صورت خم شدن لوله تیربار، آن را عوض کنند، تیربارچی به کمکش دستور داده بود تا صندوق خالی مهماتی را پر از برف کند و دم دست بگذارد و در حالی که او تیراندازی می‌کند. برف‌ها را هم مشت کند و روی لوله داغ تیربار بمالد تا خنک شود و گلوله در آن گیر نکند و اگر دو لوله گرینوف موجود بود، هنگام تعویض قطار فشنگ، فرد کمکی لوله داغ شده که از فرط تیراندازی سرخ می‌شد را باز می‌کرد و کنار می‌گذاشت تا خنک شود و سپس در تعویض قطار فشنگ بعدی، دوباره لوله نیز تغییر می‌کرد؛ به این ترتیب عمر مفید لوله‌های تیربار افزایش می‌یافت و بیش از حد استاندارد کشور سازنده از آن استفاده می‌شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

توپخانه چوبی!

فراری دادن هلی‌کوپترها و هواپیماهای شناسایی دشمن با ساخت توپخانه چوبی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «بچه‌ها دو قطعه چوب بلند را به‌صورت توپ جنگی در نقطه‌ای قرار می‌دادند و اطرافش را استتار می‌کردند. این مجموعه از دور مثل سنگر توپخانه به نظر می‌رسید، در حدی که هلی‌کوپترها و هواپیماهای شناسایی دشمن، از ترس به این سنگر نزدیک نمی‌شدند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

استقرار یک بلدوزر در نزدیکی دشمن برای پرت کردن حواس آن از دیگر بلدوزرها، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «فرمانده مهندسی رزمی جهاد تهران، آقای «علی قلی» در عملیات میمک، در ارتفاع گرکنی متوجه آتش سنگین دشمن روی دستگاه‌های مهندسی شد. او از مجموع دستگاه‌های موجود، یک دستگاه بولدوزر را حدود هزار متر دورتر از بقیه قرار داد و بیل و جنگک (ریپر) آن را روی زمین فشار داد و دستگاه را از زمین بلند کرد. سپس دنده آن را زد. دشمن تمام توجهش به آن قسمت جلب شد و پس از آن، از دستگاه‌های دیگر غافل شد و به این ترتیب، هم کار انجام شد و هم ماشین‌آلات سالم ماندند».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

بازآمد یک دستگاه بولدوزر با استفاده از ابتکار عملی خاص، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «قبل از عملیات «بیت‌المقدس ۳» یک دستگاه بولدوزر «دى ۸ کوماتسو» که وجود آن برای روز عملیات بسیار ضروری بود، به‌علت ساییدگی کفشک‌ها از حرکت باز ماند؛ به‌نحوی که دیگر نمی‌توانست در گل و باتلاق حرکت کند و باید کفشک‌ها را عوض می‌کردیم؛ اما نمی‌شد، چون در ۸۰ کیلومتری داخل خاک عراق بودیم. پیشنهاد کردم مقداری آرماتور ۲۴ میلی‌متری و ۲ دستگاه موتورجوش تهیه کنند. بعد بولدوزر را روشن و بلند کردیم. شنی‌های بولدوزر آزاد شد. آرماتور‌ها را بریدیم و به اندازه کفشک‌ها جاسازی و جوشکخلاقیتاری کردیم. در عرض ۲۴ ساعت بولدوزر آماده شرکت در عملیات شد».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

ایجاد تغییراتی در گلوله آر.پی.جی برای ایجاد هراس در دشمن نسبت به استفاده ایران از سلاح شیمیایی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در خط مقدم فاو، بچه‌ها سر آر.پی.جی را باز می‌کردند و داخل آن سیر می‌ریختند و سپس شلیک می‌کردند؛ بر اثر انفجار و گرما، بوی تند سیر فضا را می‌پوشاند و عراقی‌ها ترسان از اینکه ایران شیمیایی زده هست، به تکاپو می‌افتادند».

انتهای پیام/ 113