خلبانان شهید

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- سرهنگ خلبان «بهمن ایمانی» استاد خلبان ارتش و رئیس گروه معارف جنگ پایگاه چهارم هوانیروز ارتش به‌مناسبت سالگرد شهادت خلبانان شهید امدادرسانی این پایگاه در ارتفاعات شهرکرد یادداشتی را در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار داد که به شرح زیر است:

سیزدهم اسفند‌ماه، سالروز پرواز ابدی و شهادت سه قهرمان هوانیروز ارتش در کوه‌های چهارمحال و بختیاری است.

خلبان شهید مسعود خاجوی، خلبان شهیدعلی‌ ودعی و مهندس فنی بالگرد شهید علی‌اشرفی، سه جوانمردی بودند که در کوه‌های صعب‌العبور بختیاری و در مسیر کمک به هموطنان پر به آسمان گشودند و به شرف شهادت نائل شدند.

آسمان میزبان روح این شهیدان شد. این قهرمانان، جان شیرین خویش را در راه جان بخشیدن به هموطنان هدیه کردند تا چشمان منتظر همسر و فرزندانشان، برای یک عمر، به آسمانی باشد به وسعت ایران اسلامی که بارها شاهد شعار (ارتش فدای ملت) بوده است.

چند روز پیش، دو خلبان قهرمان و شریف هواپیمای اف ۵ نیروی هوایی ارتش، سرهنگ خلبان شهید صادق فلاحی و سرگرد خلبان شهید علیرضا حنیفه‌زاد در حالی که برای حفظ توانمندی دفاعی کشورمان، بر فراز آسمان تبریز در حال پرواز بودند، هواپیمایشان دچار نقص فنی شد و در حالی که فقط چند ثانیه فرصت تصمیم‌گیری برای خروج از این پرنده آهنین و نجات خودشان داشتند، اما جلوگیری از آسیب رسیدن به مردم را انتخاب کرده، قاطعانه، هوشمندانه و فداکارانه جان‌ دادند و شهید شدند و همراه پرنده‌شان به زمین خوردند تا نام ارتش و شعار «ارتش فدای ملت»، در اوج بماند. اینگونه ایثارگری‌ها و جانفشانی‌ها همواره در ارتش فداکار و سایر نیروهای مسلح جاری و ساری بوده است.

تاریخ را در ذهنم ورق زدم، به یاد خلبان شهید شیرودی و حماسه غیرت و شهادتش در بازی‌دراز افتادم. به یاد شهید عباس دوران و حماسه‌‌ پرواز و شهادتش در دفاع از حیثیت و قدرت ایران اسلامی افتادم. به یاد خلبان شهید عباس بابایی و شهادت عاشقانه‌اش افتادم و شرف و شکوه پروازهای خلبان شهید احمد کشوری در ایلام را به یاد آوردم.

خلبان شهید منصور وطن‌پور و فرماندهی بی‌نظیرش در دفاع از جنوب خوزستان و شرف خلبان شهید حاج احمد نجاریان در غرب دزفول در ذهنم مجسم شدند.

خلبان تازه‌داماد، شهید عباسعلی جاهدی‌زاده که در مهرماه سال ۱۳۵۹، در دفاع از خوزستان شهید شد تا عشق و ایثار و شرف را معنی ببخشد را به یاد آوردم.

به این فکر می‌کنم که هرگاه برای تداوم عزت و رفاه ملت و آزادی و استقلال میهن عزیزمان صحنه حساسی پیش آمده است، انسان‌هایی از جنس ایمان و اخلاص و شرف و غیرت وجود داشته‌اند و با ایفای نقش مؤثر و اهدای جان، تداوم غرور و افتخار ملی را رقم زده‌اند.

اشک عشق و افتخار در چشمانم حلقه می‌زند. در دلم با این قهرمانان هم‌کلام می‌شوم و ارزویم این است که احساس این قهرمانان را در لحظات منجر به شهادت بدانم.

یکی از هم‌پروازانم، فایل صوتی اخرین مصاحبه خلبان شهید فلاحی را برایم ارسال می‌کند، با دقت به آن گوش می‌دهم، خلبان شهید فلاحی چند روز قبل از شهادت، در آخرین جمله‌اش می‌گوید: «تصمیم‌گیری در لحظه و به‌موقع خیلی مهم است» و بدین‌سان، راز تصمیم شهید در آماده شدن برای تصمیم‌گیری در لحظه‌‌‌ی حساس و سرنوشت‌ساز برایم آشکار می‌شود. او مصمم است که در لحظه نیاز، فدای ملتش شود.

و من در دلم، به او و همه خلبانان شهید ایران اسلامی درود می‌فرستم که در لحظه و به‌موقع، تصمیم شرافتمندانه‌شان، بر جان دادن و شهید شدن برای تداوم عزت دین و میهنشان بوده است.

عشق و امید در دلم می‌جوشد‌. ایران اسلامی میهن ماست و امانت ماندگار شهدایمان است. یاد شهدایمان را گرامی خواهیم داشت و در نگهبانی از امانت شهدا، لحظه‌‌ای را از دست نخواهیم داد. بار دیگر جمله زیبای «ارتش فدای ملت» را زیر لب زمزمه می‌کنم تا فراموش نکنم که شهدایمان چرا رفتند.

انتهای پیام/ 221