خلبانان

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، امیر سرتیپ «علیرضا شیخ» معاون تربیت و آموزش ارتش جمهوری اسلامی ایران در دیدار با امیر سرتیپ دوم خلبان محمدرضا مروی‌نام، فرمانده دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری نیروی هوایی ارتش اظهار داشت: اکنون توان نیروی هوایی ارتش در معیار‌های سنجش مؤسسات اندازه‌گیری قدرت هوایی در حد قابل قبول قرار دارد و آموخته‌های دانشجویان را به صورت عملی در صحنه واقعی ملاحظه می‌کنیم. به همین دلیل برای ارتقای توانمندی، آموزش را بسیار مهم می‌دانیم.

وی افزود: برای ارتقای آمادگی و توانمندی دانشجویان و دانش‌آموختگان ارتش باید آن‌ها را در سطوح مختلف مورد ارزیابی قرار دهیم تا نیرو‌هایی در تراز نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران داشته باشیم. نیروی هوایی ارتش یک نیروی دانش‌محور و تخصصی است و دانشگاه هوایی شهید ستاری موتور محرکه علم و دانش در این نیرو است و می‌تواند نیروی هوایی را به حد انتظار فرماندهی معظم کل قوا (مدظله العالی) و یک نیروی دانشمند برساند.

معاون تربیت و آموزش ارتش در ادامه ضمن بازدید از اماکن مختلف دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری انتصاب امیر سرتیپ دوم مروی‌نام را به سمت فرماندهی دانشگاه هوایی شهید ستاری تبریک گفت.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «حمید سبحانی‌نیا» از خلبانان پایگاه شکاری دزفول در کتاب «مجد دین» از تکریم خلبانان این پایگاه در دوران دفاع مقدس خاطراتی را روایت کرده است که در ادامه بخشی از آن را می‌خوانید.

پس‌ از بمباران سکو‌های البکر و الامیه توسط خلبانان شجاع نیروی هوایی، سرهنگ عابدی که فرمانده آن عملیات افتخارآفرین بود به همراه جمعی دیگر از خلبانان، به حضور آیت‌الله سید مجدالدین قاضی دزفولی رسیدند و گزارشی از عملیات را برای ایشان بیان کردند.

حاج آقا ضمن ابراز رضایت و دعا برای خلبانان، از سرهنگ عابدی پرسید: با کدام انگشت، ماشه موشک‌ها و راکت‌ها را چکانده‌اید؟ سرهنگ دست خود را بالا برد و انگشت سبابه‌اش را نشان داد و عرض کرد: با این انگشت.

ناگهان در برابر چشمان تمام حاضران آیت‌الله قاضی دزفولی خم شد و آن انگشت را بوسید و فرمود: آفرین بر شما. باید این انگشت را بوسید. این انگشت بوسیدن دارد. این در حالی بود که سرهنگ، جوانی حدود ۳۵ ساله بود و حاج آقا بیش از ۸۰ سال داشت. سرهنگ عابدی که با مشاهده‌ی تواضع شوکه شده بود، بر روی پای آیت‌الله قاضی دزفولی افتاد و دست و پای‌ ایشان را بوسید و همه را به گریه شوق انداخت.

انتهای پیام/ ۱۴۱