خوابیدن

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، ائمه معصومین علیهم‌السلام خواب را برادر مرگ معرفی کرده‌اند،‌ به این معنا که مرگ، «خواب شدید و بزرگ» معرفی شده است. در خواب انسان به سفری که رفته و اکنون – پس از بیداری – باز می‌گردد، توجهی ندارد، اما در مرگ این سفر برای او و اطرافیان روشن است. خداوند در آیه۴۲ سوره زمر بر این حقیقت اشاره داشته،‌ می‌فرماید «اللَّهُ یَتَوَفَّی الْأَنْفُسَ حینَ مَوْتِها وَ الَّتی‏ لَمْ تَمُتْ فی‏ مَنامِها فَیُمْسِکُ الَّتی‏ قَضی‏ عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَ یُرْسِلُ الْأُخْری‏ إِلی‏ أَجَلٍ مُسَمًّی إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» یعنی  خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامی باز می‌‏ستاند، و [نیز] روحی را که در [موقع‏] خوابش نمرده است [قبض می‏‌کند]؛ پس آن [نفسی‏] را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه می‌‏دارد، و آن دیگر [نَفْس‌ها] را تا هنگامی معیّن [به سوی زندگیِ دنیا] بازپس می‏‌فرستد. قطعاً در این [امر] برای مردمی که می‏‌اندیشند آیاتی است‏».

بیشتر بخوانید:

بهترین و بدترین زمان‌های خواب کدام است؟

در خواب، علاوه بر اینکه انسان به آرامش جسم و روح دست می‌یابد،‌ گاهی در قالب رؤیاهای صادقه با حقایقی که بناست در طول روز بعد و یا حتی آینده اتفاق بیفتد مواجه می‌شود؛ از این جهت یکی از نعمت‌های خداوند محسوب می‌شود. در اهمیت آن،‌ همین بس که تقریباً انسان‌ها در شرایط عادی حدود یک سوم عمر خود را در عالم خواب سپری می‌کنند؛ لذا ضروری است با آداب و به قولی با مقدمات و مؤخرات آن آشنا شویم که از جمله آنها، «آداب پیش از خواب» است. در یک دسته‌بندی کلی، آداب پیش از خواب شامل «طهارت» و «اذکار» است.

طهارت:

اهمیت طهارت در خواب از آن روست که روح انسان توسط ملائک الهی گرفته می‌شود، لذا این طهارت یعنی احترام به ادب حضور. امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روایتی فرمود «لَا یَنَامُ‏ الْمُسْلِمُ‏ وَ هُوَ جُنُبٌ‏ وَ لَا یَنَامُ إِلَّا عَلَی طَهُورٍ فَإِنْ لَمْ یَجِدِ الْمَاءَ فَلْیَتَیَمَّمْ بِالصَّعِیدِ فَإِنَّ رُوحَ الْمُؤْمِنِ تَرْتَفِعُ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَیَقْبَلُهَا وَ یُبَارِکُ عَلَیْهَا فَإِنْ کَانَ أَجَلُهَا قَدْ حَضَرَ جَعَلَهَا فِی صُورَةٍ حَسَنَةٍ وَ إِنْ لَمْ یَحْضُرْ أَجَلُهَا بَعَثَ بِهَا مَعَ أُمَنَائِهِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ فَرَدَّهَا فِی جَسَدِه‏»؛ یعنی امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود «مسلمان نباید با حالت جنابت به خواب رود؛ بلکه با وضو در بستر قرار گیرد و هرگاه آب نیافت، تیمم کند؛ زیرا روح مؤمن به سوی خداوند متعال بالا می‌رود، او را می‌پذیرد و به او برکت می‌دهد. هر گاه پایان عمرش فرا رسیده باشد او را در گنج‌های رحمتش قرار می‌دهد و اگر فرا نرسیده باشد، او را با فرشتگان امین به پیکر باز می‌گردد». همچنین مسواک زدن قبل از خواب، از سنت رسول الله صلی الله علیه و آله است. 

تلاوت قرآن و ذکر:

روایات بسیار زیادی دربارۀ آیات و اذکار پیش از خواب در منابع روایی یافت می‌شود؛ از جمله روایت مشهوری که وجود دارد، توصیه‌های رسول الله (ص)  به دختر بزرگوار خویش یعنی حضرت فاطمه (س) است. در این روایت می‌خوانیم:  حضرت فاطمه (س) فرمود: یک شب آماده خواب بودم که پدرم رسول خدا بر من وارد شد و فرمود: ای فاطمه جان، نخواب، مگر این که چهار عمل را به جا آوری:

۱- قرآن را ختم کنی

۲- پیامبران را شفیع خود کنی

۳- مؤمنین و مؤمنات را از خود راضی و خشنود کنی 

۴- حج واجب و عمره را بجا آوری.

حضرت این جملات را بیان فرمود و مشغول به خواندن نماز شد. صبر کردم تا نمازش پایان یافت، بی‌درنگ گفتم: ای رسول خدا (ص) مرا به چهار عمل بزرگ سفارش فرمودی که در این وقت محدود توان و فرصت انجام آنها را ندارم؟ پدرم تبسم کرد و فرمود: ای فاطمه جان، هرگاه قبل از خواب سه مرتبه سوره اخلاص «قل هو الله احد» را بخوانی، گویا قرآن را ختم کرده‌ای، و هرگاه بر من و پیامبران پیشین من درود و سلام و صلوات فرستی، همه ما شفیعان تو خواهیم بود، مانند ذکر این صلوات «اللهم صل علی محمد و آل محمد و علی جمیع الأنبیاء و المرسلین»
و هرگاه برای برادران و خواهران دینی و با ایمان خود طلب آمرزش و مغفرت کنی، همگی آنها را از خود راضی و خشنود کرده‌ای، مانند ذکر این استغفار: «اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات» و هرگاه بگویی: «سبحان الله و الحمدلله، ولا اله الا الله و الله اکبر» گویا حج تمتع و حج عمره گزارده‌ای. (مسند فاطمه زهرا(س)، ص.۱۱۸)

باید توجه داشت نمی‌توان اینها را اذکاری عام معرفی کرد، منتها منظور اصلی، اهمیت انجام آداب پیش از خواب است؛ حال ممکن است فرد مؤمنی پیش از خواب مبادرت به خواندن دو رکعت نماز کند و یا آیاتی از قرآن را تلاوت کند و یا به برخی اذکاری که در روایات بر آن تصریح شده، عمل کند. در هر صورت بهترین آداب، همان نماز و بهترین اذکار صلوات بر محمد و آل محمد صلوات الله علیهم است که شکی در عمومیت این آداب و اذکار در هر ساعتی از شبانه‌روز نیست. بدون شک انجام این آداب، روح انسان را از بسیاری از شیطنت‌هایی که ممکن است هنگام خوابیدن عارض او شود، مصونیت بخشد تا به این ترتیب، هنگام بیداری، با نشاط بیشتری به فعالیت‌های روزانۀ خود ادامه دهد.  

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، خواب فرآیندی است که طی آن، بدن پس از فعالیت‌های روزمره‌ای که دارد، به صورت غیر ارادی نیاز به آن پیدا می‌کند. در واقع خواب در یک معنا یعنی دست کشیدن موقت از فعالیت‌های شبانه‌روز و استراحت دادن مطلق به بدن. خداوند در دو آیه به این مسئله اشاره دارد. در آیۀ۴۷ سورۀ فرقان می‌فرماید «وَ هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِباساً وَ النَّوْمَ‏ سُباتاً وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً» یعنی اوست که شب را برای شما پوشش و خواب را مایۀ استراحت و آرامش و روز را [ زمان ] پراکنده شدن [ جهت فعالیت و کوشش ] قرار داد. در آیۀ۹ سورۀ نبأ نیز مجدد اشاره به این مسئله کرده، می‌فرماید «وَ جَعَلْنا نَوْمَکُمْ‏ سُباتاً؛ و خوابتان را مایه استراحت و آرامش [ و تمدّد اعصاب ] قرار دادیم». اهل لغت، سُبات را به معنای «بریدن» و «قطع کردن» و در معنایی دیگر «آغاز خواب رفتن‏» گفته‌اند و شاید وجه اشتراک آنها، بریدن از فعالیت‌های روزمره و پرداختن به استراحت بدن باشد.

بیشتر بخوانید:

راه‌هایی برای حل مشکلات از نگاه علمای دینی

از جهت علمی و تجربی به اثبات رسیده خوابیدن باعث می‌شود که توانایی‌های ادراکی خود مانند حافظه، صحبت کردن و تفکر خلاق را در حد مطلوب نگه داریم؛ به عبارت دیگر، خواب نقش مهمی در رشد مهارت‌های مغزی ما دارد. اما به آن اندازه که خواب برای بدن مفید است، کم‌خوابی نیز معضلاتی را به همراه دارد؛ همچنان که کم‌خوابی سبب بروز مشکلات روانی و کاهش مهارت‌های مغزی در انسان می‌شود و به این ترتیب، فعالیت روزانۀ فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به طور میانگین یک سوم از شبانه‌روز افراد اختصاص به خواب دارد البته بسته به طبع انسان‌ها، این زمان متغیر است و در برخی تا ۵ ساعت هم کاهش می‌یابد.

از این جهت ضرورت دارد آگاهی‌های لازم دربارۀ ابعاد مختلف خواب را کسب کنیم. در این باره سیرۀ پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمۀ معصومین علیهم‌السلام منبع مناسبی محسوب می‌شود. با مطالعه در احادیث صادره از این انوار مقدس، در می‌یابیم آن بزرگواران بسیار نسبت به آداب خواب و حتی قبل از خواب، اهتمام خاصی داشته‌اند و با علم لدُنی خویش به نکاتی اشاره داشتند که علم نوین به تازه‌گی به آنها دست یافته است.

از جملۀ آداب نماز، مربوط به زمان خواب است. بر اساس روایات معصومین علیهم‌السلام، باید در زمان‌های خاصی مبادرت به خواب کرد، چرا که خوابیدن در برخی از زمان‌ها برای بدن و سیستم مغزی آسیب‌زا است.

در این باره رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود:

خواب اول روز موجب کودنی است؛ النَّوْمُ مِنْ أَوَّلِ النَّهَارِ خُرْق

و خواب قیلوله (نزدیک ظهر) نعمت است؛ وَ نَوْمُ الْقَائِلَةِ نِعْمَةٌ

و خواب بعد از عصر موجب احمقی است؛ وَ النَّوْمُ بَعْدَ الْعَصْرِ حُمْقٌ

و خواب میان مغرب و عشاء آدمی را از روزی محروم می‌دارد. وَ بَیْنَ الْعِشَاءَیْنِ یَحْرِمُ الرِّزْقَ. (من لا یحضره الفقیه، ج‏۱، ص۵۰۲)

‏ یا در روایتی دیگر امام سجاد علیه‌السلام به ابی حمزه ثمالی فرمود «لا تَنامَنَّ قَبلَ طُلوعِ الشَمس فَاِنّی اکرهها لَکَ إِنَّ اللهَ یُقَسِّمُ فِی ذَلِکَ الْوَقْتِ أَرْزَاقَ الْعِبَادِ عَلَی أَیْدِینَا یُجْرِیهَا؛ هرگز قبل از طلوع خورشید نخواب که من آن را برایت خوب نمی‌دانم، زیرا خدواند در آن وقت، روزی بندگانش را به دست ما تقسیم می‌کند. (بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد صلی الله علیهم، ج‏۱، ص۳۴۳)

اما بهترین موقعیت برای خوابیدن در شب، مدتی پس از عشاء یعنی پس از تاریکی هوا است که متأسفانه این زمان در عصر تکنولوژی و با وجود ابزارهای رسانه‌ای طولانی‌مدت شده است. سیرۀ نبوی گویای آن است که حضرت در همان ساعات اولیۀ شب به بستر می‌رفتند و بعد نیمۀ شب بر میخاستند و به عبادت و تهجد مشغول می‌شدند.

بنابر آیات اولیه سوره مزمل، رسول خدا صلی الله علیه و آله مکلف به بیداری در بخش عمده ای از شب بودند «یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلا نِصْفَهُ أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلا أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلا؛ ای جامه به خویشتن فرو پیچیده، به پا خیز شب را مگر اندکی، نیمی از شب یا اندکی از آن را بکاه، یا بر آن ]نصف [بیفزای، و قرآن را شمرده شمرده بخوان.» (مزمل ۱ـ ۴) از آیه آخر همین سوره نیز چنین برمی‌آید که حضرت و جمعی از مؤمنان خاص، بر اساس این دستورالعمل، بخش زیادی از شب را به تهجّد و عبادت بر می‌خاستند: «إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَی مِن ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ…در حقیقت، پروردگارت می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با تواند، نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را ]به نماز [ بر می‌خیزند و خداست که شب و روز را اندازه‌گیری می‌کند…» (مزمل ۲۰) هرچند عمل به نسخۀ پیامبر (ص) دشوار است، اما انسان با تقید به این سیره، از جهت جسمی و معنوی در صحت قرار می‌گیرد.