دادگاه

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ نیمه دوم سال جاری که فرا رسید جامعه با یک سری حوادثی مواجه شد که تا این زمان آن را مشاهده نکرده بود و آن اعتراض به حجاب بود که البته این فقط ظاهر مسئله را نشان می‌داد؛ زیرا حجاب بهانه‌ای بود تا اصل نظام جمهوری اسلامی ایران و ارزش‌های اسلامی مورد هجمه قرار گیرد؛ ادامه یافتن این حوادث توسط مزدوران سرویس‌های امنیتی تعدادی از کشور‌های غربی که با حمایت مالی سعودی‌ها همراه است، علاوه بر اینکه تاکنون خسارت‌های مالی زیادی را به جامعه تحمیل کرده، عده‌ای از مردم هم به واسطه تلاش مزدوران مورد اشاره برای افزودن دامنه ناامنی‌ها جان خود خود را از دست داده‌اند؛ خسارتی که نمی‌توان آن را به هیچ وجه جبران کرد.

اما علت اینکه چرا با وجود گذشت بیش از ۴۰ سال از عمر انقلاب اسلامی چنین حوادثی را شاهد هستیم، به اصل دشمنی دشمنان با جمهوری اسلامی ایران بازمی‌گردد و اینکه آن‌ها امروز برای مقابله با ایران اسلامی گزینه نظامی را در آخر لیست مقابله‌ای خود با ما قرار داده‌اند، چون می‌دانند در جنگ نظامی مقابل مردم کشورمان نتیجه‌ای نخواهند گرفت؛ براین اساس به سایر شیوه‌های جنگی که از جمله آن‌ها جنگ نرم است، روی آورده‌اند.

در این شیوه مدرن، جنگ بدون خونریزی صورت می‌گیرد؛ بدین صورت که طراحان این نوع جنگ بدون اینکه از ابزار فیزیکی یعنی سلاح استفاده کنند از ابزار فرهنگی برای پیشبرد مقاصد خود بهره می‌برند؛ به همین دلیل شناخت در چنین فضایی از الزامات مقابله با جنگ نرم است؛ البته به تعبیری می‌توان از جنگ نرم فرهنگی به جنگ شناختی هم یاد کرد؛ چرا که در جنگ شناختی هم دشمن انبوهی از اطلاعات غلط را به‌منظور فرسوده ساختن ذهن و روان جامعه بکار می‌برد.

در همین رابطه، مقام معظم رهبری عنوان می‌کنند «اولویت استکبار در مواجهه با نظام اسلامی آن چیزی است که امروز به آن می‌گویند جنگ نرم؛ یعنی جنگ به وسیله ابزار‌های فرهنگی، به وسیله نفوذ، به وسیله دروغ، به وسیله شایعه‌پراکنی؛ با ابزار‌های پیشرفته‌ای که امروز وجود دارد، ابزار‌های ارتباطی‌ای که ۱۰ سال قبل و ۱۵ سال قبل و سی سال قبل نبود، امروز گسترش پیدا کرده. جنگ نرم یعنی ایجاد تردید در دل‌ها و ذهن‌های مردم.
یکی از ابزار‌ها در جنگ نرم این است که مردم را در یک جامعه نسبت به یکدیگر بدبین کنند، بد دل کنند، اختلاف ایجاد کنند؛ یک بهانه‌ای پیدا کنند، با این بهانه بین مردم ایجاد اختلاف کنند.» (۱۳۸۸/۰۹/۰۴)

حال چنانچه به مطالب مورد اشاره رهبر معظم انقلاب اسلامی دقت کنیم، متوجه می‌شویم که سال ۱۳۸۸ هشدار‌های لازم در خصوص استفاده دشمن از ابزار‌های جنگ فرهنگی داده شده، ولی متأسفانه کسی به آن‌ها توجهی نکرده است؛ زیرا در انتقاد از اینکه کسی جنگ فرهنگی دشمن را نمی‌بیند، می‌گویند: «حالا معمول شده که در بیان‌ها و در تلویزیون و توی تبلیغات و توی دادگاه و توی زبان همه می‌گویند: جنگ نرم؛ راست است، این یک واقعیت است؛ یعنی الان جنگ است. البته این حرف را من امروز نمی‌زنم، من از بعد از جنگ – از سال ۶۷ – همیشه این را گفته ام؛ بار‌ها و بارها. علت این است که من صحنه را می‌بینم؛ چه بکنم اگر کسی نمی‌بیند؟! چه کار کند انسان؟! من دارم می‌بینم صحنه را، می‌بینم تجهیز را، می‌بینم صف آرائی‌ها را، می‌بینم دهان‌های با حقد و غضب گشوده شده و دندان‌های با غیظ به هم فشرده شده علیه انقلاب و علیه امام و علیه همه این آرمان‌ها و علیه همه آن کسانی که به این حرکت دل بسته اند را؛ این‌ها را انسان دارد می‌بیند، خب چه کار کند؟ این تمام نشده. چون تمام نشده، همه وظیفه داریم. (۱۳۸۸/۰۶/۱۴)

وقتی به این جملات توجه کنیم می‌بینیم آنچه امروز در میان اغتشاشگران در حال روی دادن است را مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۸ پیش‌بینی کرده بودند که اگر آن زمان به این فرمایشات شعاری برخورد نمی‌شد، مدافعان امنیت کشورمان مجبور نبودند با فدا کردن جان خود از نظام اسلامی و ارزش‌های اسلامی دفاع کنند.

این همان نکته‌ای است که رهبر معظم انقلاب اسلامی سیزدهم دی ۱۳۸۶ در دیدار دانشجویان دانشگاه‌های استان یزد مطرح کردند: «بیم آن هست که در عرصه‏ جنگ‌های روانی و تبلیغاتی و به اصطلاح جنگ نرم بین ما و دشمنانی که بسیار اصرار بر ادامه‏ این نبرد دارند، این اعتماد به نفس یا خدشه پیدا کند، تضعیف بشود، متزلزل بشود یا لااقل در حدی که ملت ما به آن احتیاج دارد، پیش نرود. ما در نیمه‏ راهیم. من به عیان می‏بینم که در ذهن و زبان و عمل بسیاری از برجستگان کشورمان این اعتماد به نفس هنوز به حد نصاب لازم نرسیده».

بنابراین وقتی در عرصه جنگ نرم کوتاه بیاییم، نتیجه‌اش تقابل مدافعان امنیت با پیاده‌نظامِ شکل‌گرفته از دل جنگ نرم دشمن در کف خیابان‌ها، و دادن شهید و مجروح می‌شود.

انتهای پیام/ 231