دب حردان

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ زمانی که ارتش صدام در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ از مرز‌های بین‌المللی عبور کرد و پا به سرزمین خوزستان گذاشت، برخی از مردم منطقه بواسطه ترس از شکنجه و اسارت و حتی کشته شدن به دست و سربازان عراقی قبل از رسیدن آن‌ها به خانه و کاشانه خود، محل زندگی را رها کردند و به مناطق دورتر رفتند که در این رابطه می‌توان به برخی کشاورزان منطقه حمیدیه اشاره کرد.

مردم این منطقه از خوزستان برای تامین آب کشاورزی زمین‌های خود بر روی رودخانه کرخه پمپ‌های آب نصب کرده بودند و با این وسیله آب را به زمین‌های کشاورزی منتقل می‌کردند، اما زمانی که ارتش عراق به منطقه نزدیک می‌شود، کشاورزان به دلایلی که عنوان شد، زمین و خانه‌های خود را رها می‌کنند و به عقب می‌روند.

ولی به جهت عجله در تخلیه منطقه، موتور‌های پمپ آب را خاموش نمی‌کنند به همین علت آبی که پمپاژ می‌شد به دشت حمیدیه سرازیر و باعث بوجود آمدن منطقه‌ای باتلاقی در جلوی لشکر عراق شد؛ رزمندگان کشورمان هم وقتی به منطقه مورد نظر می‌رسند با دیدن این صحنه اجازه می‌دهند پمپ‌های آب همچنان روشن بمانند.

چون بواسطه باتلاقی شدن منطقه، ارتش عراق امکان پیشروی در آن محدوده را نداشت آن‌ها در چندین نوبت تلاش کردند این پمپ‌ها با شلیک گلوله‌های توپخانه منهدم کنند که موفق نبودند.

به گِل نشستن یک تانک عراقی در حومه شهر اهواز 

در اقدام مشابه دیگری برای جلوگیری از پیشروی بیشتر عراق سد «جرگه سید علی» واقع در روستای «سید شریف» منطقه «دب حردان» را رزمندگان کشورمان می‌بندند که با این کار آب را به زیر پای عراقی‌ها در «دب حردان» می‌فرستند؛ بدین شکل علاوه بر اینکه سدی در جلوی پیشروی تانک‌های عراقی بواسطه باتلاقی شدن بوجود آمد، تعداد ۹۰ دستگاه تانک آن‌ها در محدوده جنوب جاده حمیدیه ـ اهواز بعد از پل «گلف» و پایین‌تر از روستای «گل بهار» تا «هویزه» و «ساریه» در باتلاق ایجاد شده هم گیر کردند که بعد از مدتی این تانک‌ها توسط رزمندگان کشورمان از منطقه سالم خارج و بکارگیری شدند؛ اقدامی که اگر صورت نمی‌گرفت سقوط اهواز جدی بود.

البته علت موفقیت این اجرای طرح آب انداختن مقابل حرکت ارتش عراق این بود که شیب زمین در منطقه خوزستان جنوب و جنوب غربی و عراقی‌ها هم به همین شکل وارد منطقه شده بودند یعنی جهت حرکت آن‌ها از جنوب و جنوب غرب خوزستان بود.

نکته‌ای که در اینجا می‌توان به آن اشاره کرد وقوع سیلی بود که باعث شد حمله سراسری عراق شش ماه به تعویق بیفتد؛ به عبارت دیگر طرح حمله سراسری عراق طبق پیش بینی‌های صورت گرفته، زمان اجرای آن برای فروردین سال ۱۳۵۹ بود، ولی وقوع سیل خوزستان در همین زمان موجب شد آغاز تهاجم سراسری ارتش عراق به سمت شهر‌های کشورمان شش ماه به تعویق بیفتد.

انتهای پیام/ ۲۳۱