به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران چندین سال است با توجه به تهدیدات موجود در پیرامون ایران اسلامی و فرامنطقه اقدام به طراحی و ساخت تجهیزات جدید و نوسازی و حتی بهینه سازی تجهیزات جدید کرده اند. سلاح های انفرادی در دو نوع کمری و مناسب یگان های پیاده از جمله تجهیزات مهم و با اهمیت در صحنه های نبرد است که سرنوشت نبردهای تن به تن را تعیین می کنند.
تک سلاح بودن؛ آفت ارتش ستمشاهی
اسلحه انفرادی ژ ۳ تنها سلاح سازمانی ارتش رژیم ستمشاهی بود که همه نیروهای سه گانه ارتش پیش از انقلاب موظف بودند تا از همین اسلحه در همه نیروها استفاده کنند. کارشناسان نظامی معتقد بودند که این اسلحه کارایی مناسبی ندارد و باید سلاح موثر و بهتری نسبت به این سلاح طراحی و ساخته شود. اما زیرساخت‌های موجود در رژیم شاه در حد تولید سلاح‌های جدید و پیشرفته‌تر نسبت به این سلاح نبود. تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی از این سلاح در ارتش استفاده می‌شد و سلاح موثر دیگری در سازمان ارتش وجود نداشت.
پیروزی انقلاب اسلامی؛ تنوع اسلحه‌ها و افزایش قدرت آتش
اسلحه‌های مورد استفاده در ارتش و سایر نیروهای مسلح پس از انقلاب به مرور دچار تغییر شده و انواع بومی و ایرانی آنها وارد سازمان رزم نیروهای مسلح شد. این اسلحه‌ها به مرور از ژ ۳ به سوی سایر اسلحه‌ها همچون کلاشنیکف، یوزی، ام پی ۵ و سایر سلاح‌ها تغییر کرد. اما در سال‌های اخیر وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در این حوزه فعالیت‌های خوبی انجام و دستاوردهای خوبی نیز داشته است. البته سایر نیروهای مسلح کشورمان هم در حوزه ساخت سلاح و تجهیزات فعالیت‌های خوبی داشته است.
کدام سلاح‌های بومی وارد سازمان رزم نیروهای مسلح شده اند؟
۱. اسلحه خیبر
اسلحه انفرادی خیبر یکی از سلاح‌های تولید وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است که در سال ۱۳۸۱ طراحی و ساخته شد. این اسلحه با جرم ۳/۷ کیلوگرم می‌تواند گلوله‌هایی با کالیبر ۵/۵۶ میلی‌متری در ۸۰۰ تا ۸۵۰ تیر در دقیقه تا فاصله ۲۵۰۰ متری شلیک کند. البته برد موثر این اسلحه ۴۵۰ متر اعلام شده است.
سرعت خروج گلوله از لوله سلاح خیبر در ۹۰۰ تا ۹۵۰ متر بر ثانیه اعلام شده است و خشاب‌های این سلاح می‌تواند ۳۰ تیر را در خود جای دهد. این سلاح در سه حالت تک تیر، ۳ تیر و رگبار می‌تواند در صحنه عملیات حاضر شود. برای این اسلحه سه نوع لوله ۶۸۰، ۷۳۰ و ۷۸۰ میلی‌متری طراحی شده است.
اسلحه خیبر مزیت‌های بسیاری دارد که یکی از آنها قابلیت شلیک ۳ تیر پس از هر بار کشیدن ماشه است. این موضوعی است که به تازگی در بین نیروهای نظامی جهان مطرح و در سلاح‌ها ایجاد شده که متخصصان ایرانی آن را در خیبر ایجاد کرده‌اند، تیرانداز با استفاده از این مکانیزم می‌تواند با هر یک بار کشیدن ماشه ۳ گلوله را به سمت هدف شلیک کند و این ۳ تیر در فاصله کمی از هم به هدف با دقت بالایی اصابت کرده و هدف مورد نظر را سریع‌تر از پای در می‌آورد.
از طرفی این اسلحه نسبت به سلاح‌هایی با کالیبر ۷/۶۲ میلی‌متر وزن کم تری دارد و با طراحی ارگونومیک خود راحتی و سهولت در تیراندازی را فراهم می‌کند. این ویژگی‌ها می‌تواند علاوه بر افزایش دقت در تیراندازی با اسلحه خیبر این اسلحه را به سلاحی راهبردی در میدان‌های نبرد تبدیل می‌کند.
۲. اسلحه ذوالفقار
این اسلحه یکی دیگر از اسلحه های انفرادی ساخت تعدادی از محققان کشورمان است که تست سرد آن نیز در حضور سردار دهقان وزیر دفاع وزیر سابق دفاع انجام شده است. طول این اسلحه در حدود ۸۵۰ میلی‌متر، وزن ۳/۸ کیلوگرم و کالیبرهای آن ۵/۵۶ و ۷/۶۲ میلی‌متر است. این اسلحه می تواند گلوله های مناسب خود را با سرعت ۵۵۰ الی ۶۵۰ گلوله در دقیقه شلیک کند. خشاب این اسلحه ۲۰ تیر دارد.
این اسلحه ها ویژگی های مهمی همچون قابل تغییر بودن لوله و کالیبر سلاح، توان تیراندازی با تمام گونه‌های مهمات سلاح انفرادی موجود در کشور، احتمال کم‌تر گیر کردن سلاح، استفاده همزمان از دو خشاب، قنداق تاشو، ریل‌ها در اطراف بدنه امکان نصب هرگونه تجهیزات جانبی، استفاده از دو روش برای نشانه روی به سوی اهداف و قابلیت استفاده در ماموریت‌های ویژه را دارد.
اسلحه مصاف
اسلحه مصاف از تولیدات موثر سازمان صنایع دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است که وزن آن در بیشترین حالت خود ۳ کیلو و ۲۰۰ گرم از دو خشاب با ۲۰ و ۳۰ تیر می تواند ۷۰۰ الی ۱۰۲۵ گلوله در دقیقه را شلیک کند. گلوله های این اسلحه از نوع ۵/۵۶ میلی‌متری هستند که با برد موثر ۳۵۰ متر شلیک می شوند.
سرعت شلیک گلوله در این اسلحه ۹۰۰ متر بر ثانیه برآورد شده است. اسلحه مصاف از ویژگی هایی همچون سبک بودن، وجود ریل‌های مختلف برای نصب انواع تجهیزات، عمر بالای لوله، قنداق تسلکوپی و قابلیت استفاده در ماموریت‌های کماندویی توسط نیروهای ویژه برخوردار است.
سلاح کمری زعاف
زُعاف یک سلاح کمری نیمه اتوماتیک ۹ میلی‌متری ساخت صنایع دفاعی کشورمان است که یکسال پس از پایان رسمی جنگ تحمیلی یعنی در سال ۱۳۶۹ ساخته شد. خشاب این اسلحه با ظرفیت ۸ گلوله از نوع فشنگ‌های ۹×۱۹ میلی‌متری پارابلوم است که می تواند این گلوله ها را با سرعت بالا شلیک کند. این اسلحه کمری ۴ ضامن دارد که عبارتند از؛ ضامن قفل بدنه یا ضامن گلنگدن، ضامن تیر آخر، ضامن اصلی و ضامن خشاب گیر.
اسلحه کمری رعد
اسلح کمری رعد نیز از دیگر سلاح‌های ساخت سازمان صنایع دفاع است که طول آن ۱۹۸ میلی متر با کالیبر ۹ میلی متری است که خشاب آن ظرفیت ۱۵ گلوله دارد. سرعت دهانه این تفنگ هنگام خروج گلوله ۳۴۰ الی ۳۶۰ متر بر ثانیه است. برد این اسلحه ۵۰ متر است که می‌تواند با ویژگی‌هایی همچون سبک وزن بودن، عدم امکان شناسایی توسط دشمن و افزایش سرعت کاربر در هنگام شلیک یک سلاح کمری راهبردی برای افسران نظامی است.
اسلحه کمری کاوه ۱۷
کاوه ۱۷ یک سلاح مهم دیگر ایرانی است. این اسلحه یک کالیبر ۹ میلی متری است که وزن آن بدون خشاب در حدود ۶۵۵ گرم است. برد موثر این سلاح جدید ایرانی، در حدود ۵۰ متر و سرعت دهانه گلوله در آن در حدود ۳۶۰ متر بر ثانیه است که از این لحاظ، با اسلحه «رعد» برابری می‌کند. این تفنگ در زمان مسلح بودن با خشاب پر نیز نمونه ایرانی تنها ۱۰ گرم از مدل اتریشی سنگین‌تر است. طول مدل اتریشی نیز ۲۰۴ میلی‌متر بوده که در مقایسه با نمونه ایرانی بسیار بزرگ‌تر است.
