دستاورد دفاعی

به گزارش مجاهدت از سرویس دفاع و امنیت مشرق، پهپادهای جمهوری اسلامی ایران که در دل جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه ایران متولد و در همان دوران عملیاتی شدند امروزه یکی از بازوان پرتوان نیروهای مسلح کشورمان برای اجرای هر چه بهتر وظایف خود به شمار می روند. این روزها حوزه تأثیرگذاری این هواگردهای بدون سرنشین با قابلیت اطمینان و توانایی‌های عملکردی بالای خود به خارج از مرزهای کشور نیز رسیده و علاوه بر فروش محصول، تولید انبوه آن در کشورهای دوست نیز صورت گرفته است.

متخصصان دفاعی کشورمان با اشراف کنونی روی پلتفرم های مختلف، نشان داده اند نقشه راه مناسبی را برای توسعه صنعت محصولات بدون سرنشین همچون پهپادها در پیش گرفته اند که از جمله مصادیق مهم آن، طراحی پرنده های بدون سرنشین برای ایفای چند نقش متفاوت اما در قالب یک پلتفرم و محصول نسبتا یک شکل هستند که در سایر نقاط دنیا نیز یک نسخه کارآمد است تا علاوه بر کاهش هزینه های طراحی و ساخت، امکان تغییر کاربری پرنده در زمان کوتاه و بسته به نیاز مشتری یا واحد عملیاتی فراهم شود.

بیشتر بخوانید:

۷ نوع سلاح‌ هدایت شونده هوا به زمین برای «سوخو ۲۲» سپاه/ رونمایی از بمب خاص «فیتر» با قابلیت هدایت دقیق تا هدف +عکس

وقتی تصاویر رسانه اروپایی صدها دروغ ضدانقلاب را رسوا کرد/ دقت و قدرت قابل تحسین موشک‌های سپاه در انهدام پایگاه‌های نظامی در کردستان عراق +عکس

اولین محصول ایرانی آماده پرواز در نقش آواکس و GUNSHIP می‌شود/ صدها هزار ساعت تلاش برای برخاستن «سیمرغ» از خاکستر آنتونوف ۱۴۰ +عکس

طی هفته های گذشته بود که آیین الحاق بیش از ۲۰۰ فروند پهپاد راهبردی که توسط وزارت دفاع با همکاری ارتش طراحی و تولید شده با حضور فرمانده کل ارتش، وزیر دفاع و جانشین ستادکل نیروهای مسلح، در چند منطقه از کشور انجام شد. در این مراسم انواع پهپادهای راهبردی از قبیل جت کرار با مأموریت‌های متفاوت شناسایی، انهدامی، شناسایی رزمی، ضد رادار، پرسه‌زن، رهگیری هوایی، مقابله با اهداف متحرک و ثابت همچنین با ویژگی سطح مقطع راداری پایین به سازمان رزم ارتش ملحق شدند.

کرار مجهز به اژدر مارک 46

در یکی از تصاویر منتشره توسط بخش اطلاع رسانی ارتش جمهوری اسلامی ایران، برای نخستین بار یک فروند پهپاد مشهور کرار دیده می شد که به اژدر مارک ۴۶ مجهز شده است. پس از آن بود که دریادار شهرام ایرانی فرمانده نیروی دریایی ارتش، با تایید مجهز شدن پهپادهای ایرانی به سلاح های زیردریایی گفت که “پهپاد ضد زیردریایی نداجا، قادر است در بردهای بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر زیردریایی‌های دشمن را منهدم کند. ” وی همچنین اعلام کرد که اژدر “مارک ۴۶” یکی از سلاح هایی است که این پهپاد می‌تواند حمل کند و البته این پهپاد یک پرنده چند منظور با قابلیت حمل چند نوع اژدر است. ضمن آنکه پهپاد ضد زیردریایی نداجا علاوه بر اژدر ضد زیرسطحی، می‌تواند اژدر ضدکشتی نیز با خود حمل کند.

کرار چگونه به نیروهای مسلح ایران پیوست؟

پهپاد چند منظوره کرار که از جمله محصولات دفاعی شناخته شده و در عین حال پر استفاده در نیروهای مسلح ما محسوب می شود، در این حوزه یک رکورد دار در جهان و پرنده ای کم نظیر است که به لطف دور اندیشی و آینده نگری متخصصان ایرانی، می تواند نقش های مهم و متنوعی را بر عهده داشته باشد. اگرچه این پرنده در مرداد ماه سال ۸۹ به عنوان پهپادی متفاوت و جدید توسط صنایع دفاعی کشورمان معرفی شد که در کنار نقش آفرینی به عنوان پرنده هدف برای واحدهای پدافند هوایی و هوایی، توان بدل شدن به یک پرنده بدون سرنشین رزمی را نیز داشت، اما از سالها قبل تر، زمزمه های طراحی و ساخت آن به گوش می رسید.

مشخصات اعلام شده برای این پرنده در اوایل دهه 1390، شامل برد هزار کیلومتر، سرعت حدود ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت، محموله قابل حمل حدود ۵۰۰ کیلوگرم و سقف پرواز حدود ۲۵ هزار تا ۴۰ هزار پا(۷۵۰۰ تا ۱۲۰۰۰ متر) در نمونه‌های مختلف بود. روش بکارگیری نمونه های اولیه از «کرار» به صورت پرتاب از روی پرتابگر با یک پیشران راکتی اعلام شد که پس از اتمام انرژی آن، رها شده و موتور جت خود پرنده روشن می‌شود.

این پهپاد از موتورهای جت سری طلوع ساخت ایران بهره می‌برد. اما هرچه گذشت، ماموریت‌ها و تخصص‌های این پهپاد بیشتر شد و علاوه بر بمب‌های ۲۵۰ و ۵۰۰ پوندی نصب شده روی این پهپاد رزمی، «کرار» به موشک کروز دریایی «کوثر» نیز مجهز شد که این موشک می‌تواند اهداف سطحی متخاصم را در پهنه دریاها مورد هدف قرار دهد. این در حقیقت نمونه اولیه پهپاد کرار بود که در نقش هدف هوایی، بمباران اهداف زمینی و حملات ضد کشتی وارد خدمت شد.

یکی از نمونه های اولیه پهپاد کرار مجهز به بمب در نمایشگاه هوایی کیش

نقش دیگری که برای پهپاد کرار تعریف و تصاویری از آن نیز پخش شد، مسئله رهگیری و نبرد هوایی بود که در این نقش، پهپاد مور نظر، حداقل به موشک‌های سری شهاب ثاقب مجهز شد. موشک شهاب ثاقب نمایش داده شده با پهپاد کرار شباهت‌هایی نیز به موشک شفق دارد. شفق، موشکی هوشمند است که با استفاده از جستجوگر IIR روی هدف خود قفل می‌کند و با برد ۸ تا ۱۰ کیلومتر، سرعت آن ۲ تا ۲.۷ ماخ است. بنا بر اطلاعات منتشر شده، این موشک ۶۰ کیلوگرمی‌ توانایی نفوذ ۱ تا ۱.۵ متر در انواع زره تانک و شناور را داشته و دقت اصابت آن ۳۰ سانتیمتر مربع در فاصله ۱۰ کیلومتر است.

پهپاد کرار مجهز به موشک هوابه‌هوای شهاب ثاقب در اسفند 1392

اما در رزمایش مدافعان آسمان ولایت نیروی پدافند هوایی ارتش در سال ۹۸، نمونه دیگری از پهپاد «کرار رهگیر» مورد استفاده و بهره‌برداری عملیاتی قرار گرفت که به صورت انتحاری، هدف خود را مورد اصابت قرار می‌داد. تصاویر منتشرشده از نمونه رهگیر انتحاری پهپاد کرار، نشان می‌داد که برای افزایش دقت اصابت به هواگرد متخاصم، در قسمت دماغه آن سنسورهای اپتیکی و یا حرارتی به استفاده شده تا با تعقیب هدف به صورت قفل اپتیکی و یا قفل حرارتی، به آن اصابت کند.

پهپاد کرار در مدل انتحاری

تجهیز پهپاد کرار رهگیر به موشک هوا به هوا، پایان تجهیز این پهپاد نبود و یکی دیگر از دستاوردهای متخصصان دفاعی کشورمان در سالهای گذشته، تیراندازی این پهپاد با استفاده از تیرباری است که در قسمت دماغه این پهپاد نصب شده و با استفاده از یک مسلسل سه لول و نواخت تیر بالا، قابلیت شلیک تیر اخطار و یا تیراندازی به سمت اهداف در آسمان را دارد.

تیربار نصب شده روی پهپاد کرار

پوست اندازی کرار با مهمات نقطه زن

در سال ۱۳۹۹ و در جریان رونمایی های مربوط به صنعت دفاعی، تصاویر جدیدی از پهپاد کرار و در عین حال عملیات بمباران توسط این پرنده بدون سرنشین منتشر شد. در مراسم مورد نظر موشک هوا به هوای آذرخش، بمب هدایت لیزری ۵۰۰ پوندی، نمونه‌ای جدید از بمب بالابان و بمب خوشه‌ای سیمرغ به عنوان تسلیحات جدید پهپاد کرار معرفی شدند. بحث اضافه شدن توان حمل بمب‌های دورایستا مثل سری بالابان و همچنین بمب‌های هدایت لیزری نشان‌دهنده یک تغییر مهم در سیستم های داخلی این هدف برای پذیرش این نسل از مهمات جدید است.

بمب یاسین (کادر مشکی)، موشک آذرخش (کادر زرد) و بمب هدایت لیزری (کادر قرمز)

مسئله مهم دیگر، نمایش دقت بالای این پرنده بدون سرنشین در حوزه بمباران حتی با بمب‌های غیر هوشمند بود. بر اساس تصاویر منتشر شده توسط وزارت دفاع این پهپاد با پرتاب یک تیر بمب مارک ۸۲ از ارتفاع ۶۴۰ متر و با سرعت ۵۹۳ کیلومتر در ساعت موفق شده است خیلی نزدیک به مرکز هدف را با موفقیت مورد اصابت قرار دهد.

در آن این طور گمانه‌زنی شد که پهپاد مورد نظر در حقیقت به نوعی از سیستم‌های هدف‌گیری جدید مجهز شده که در درون این پهپاد نصب می‌شوند. می‌توان بر اساس این تصویر این گونه اعلام کرد که پهپاد مورد نظر حداقل در بحث حمله به اهداف ثابت به دقت بسیار خوب و قابل تحسینی رسیده است.

تست پهپاد کرار در نقش بمب افکن و دقت بالای اصابت

از سوی دیگر در جریان رزمایش 3 سال قبل نهاجا به نام مدافعان آسمان ولایت ۹۹ با یک ماموریت جدید از کرار رو به رو شدیم که آنهم بحث جنگ الکترونیکی توسط این پهپاد بود. در آن زمان تصویری از این پهپاد منتشر نشده ولی می توان این گونه در نظر گرفت که این پرنده می تواند به غلاف های جنگ الکترونیکی به صورت درونی یا نصب شده زیر بدنه مجهز شده و عملیات اخلال بر علیه رادارها یا سیستم های مخابراتی دشمن را به انجام برساند.

نکته مهم دیگر در خصوص ارتقاء پهپاد کرار که سال گذشته توسط امیر صباحی‌فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش اعلام شد، ارتقاء چشمگیر سقف پروازی این پرنده بود. وی چنین ارتقائی را ناشی از نصب “موتور طلوع ۵ ” که از جمله محصولات تولید شده توسط وزارت دفاع کشورمان است، دانست.

اطلاعات مربوط به نسل های اولیه پهپاد کرار

فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش اعلام کرده “برای اینکه پهپاد کرار بتواند اوج گرفته و به ارتفاع ۴۳ هزار پا برسد، مجبور شدیم پس از پرواز، حرکت اوربیت یا چرخش را انجام داده و بتواند پس از اوج، به ارتفاع ۴۳ هزار پا دست پیدا کند تا در خط اصلی قرار بگیرد. این اتفاق رخ داد و در ۴۳ هزار پا وارد مدار اولیه شد. ” که نشان دهنده ویژگی های مهم پروازی و قدرت بالای پرنده مذکور در تغییر ارتفاع و کنترل از روی زمین آنهم در چنین ارتفاع بالایی است که بعضا جنگنده های با سرنشین، در این ارتفاع به عملیات و حرکت می پردازند. ضمن آنکه با چنین دستاورد مهمی و پرواز در ارتفاع بالا، امکان پرتاب بمب های دور ایستا مانند بالابان یا یاسین و… در بردهای بیشتر به نسبت تست ها و آزمایشات فعلی فراهم می شود و این پرنده می تواند تا ۲ برابر برد فعلی، یک بمب هدایت شونده هواپرتاب را به سمت هدف در نظر گرفته شده شلیک کند که چنین اقدامی، ضمن آنکه کرار را از تیررس انواع سامانه های پدافندی دور می کند، امکان شناسایی یک بمب کوچک اما نقطه زن را نیز برای رادارها و سیستم های پدافندی دشمن سخت تر از گذشته خواهد کرد.

کرار؛ جدیدترین مأموریت در نقش ضد زیردریایی

به گزارش مجاهدت از سرویس دفاع و امنیت مشرق، صبح روز ۱۶ خردادماه، اولین موشک هایپرسونیک ایرانی با نام «فتاح» با حضور رییس جمهوری کشورمان، توسط نیروی هوافضای سپاه پاسداران رونمایی شد. این موشک که نام آن از سوی رهبر انقلاب انتخاب شده، فعلا بردی در حدود هزار و ۴۰۰ کیلومتر دارد و قرار است در نمونه های بعدی، برد آن تا محدوده تعیین شده برای نیروهای مسلح افزایش یابد. سرعت موشک پیش از اصابت به هدف، عدد شگفت انگیر و ویرانگر ۱۳ تا ۱۵ ماخ است.

البته چند ماه قبل و در پاییز سال گذشته بود که سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران در حاشیه مراسم یازدهمین سالگرد شهادت سردار طهرانی‌مقدم، از ساخت موشک بالستیک هایپرسونیک توسط متخصصان این نیرو خبر داد و اعلام کرد که “این موشک جدید از همه سامانه‌های سپر موشکی عبور می‌کند و تا دهها سال بعد هم فناوری پیدا نمی شود که بتواند با آن مقابله کند. “

باید توجه داشت که موشک های بالستیک، هنوز هم به عنوان اصلی ترین ارکان توان بازدارندگی نظامی جمهوری اسلامی ایران، از دوره پس از جنگ تحمیلی تا به امروز معرفی شده و مشخصا تا سال‌ها بعد نیز این سلاح به عنوان ستون اصلی دکترین دفاعی کشور به حساب خواهد آمد. اگرچه تنوع و کیفیت موشک‌های کشورمان، موضوع جدیدی محسوب نمی شود اما هر از چند گاهی، یک دستاورد جدید در این حوزه معرفی می‌شود که نشان می‌دهد متخصصان صنعت دفاعی کشورمان، روی ارتقاء موشک‌ها، برنامه‌ای مستمر و فناورانه دارند.

تعریف و انواع موشک هایپرسونیک

تعریف این موشک‌های نسل جدید، بر مقایسه سرعت آنها استوار است. براساس تقسیم‌بندی‌ها موشک‌هایی با سرعت حدودا ۱.۵ تا ۵ ماخ در محدوده سوپرسونیک یا زبرصوت قرار می‌گیرند. موشک‌هایی با سرعت ۵ تا ۱۰ ماخ در محدوده هایپرسونیک قرار دارند و موشک‌هایی که سرعت‌هایی بین ۱۰ تا ۲۵ ماخ دارند نیز در محدوده High-hypersonic قرار می‌گیرند. موج صوتی، با سرعتی بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند؛ به طور مرسوم، به سرعت‌های بالاتر از یک ماخ مافوق صوت می‌گویند و در صورتی که موشک، سرعتی بیش از ۶ هزار کیلومتر در ساعت داشته باشد در دسته‌بندی هایپرسونیک قرار می‌گیرد.

در حال حاضر کلاهک برخی از موشک‌های بالستیک نیز سرعتی در حد هایپرسونیک دارند اما این سرعت را باید مربوط به کلاهک جدا شده از موشک دانست و نه خود آن. از سوی دیگر این سرعت مربوط به زمان ورود به جو است و در حین برخورد به دلیل اصطکاک با لایه‌های جو که در نزدیکی زمین غلیظ‌تر می‌شوند، کاهش می‌یابد. اما موشک‌های هایپرسونیک نه فقط در بخش کلاهک، بلکه خود دارای سرعتی در محدوده ۵ تا ۱۰ ماخ هستند.

شبیه سازی امکان حرکت موشک‌های هایپرسونیک پس از خروج از جو

این موشک‌ها نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند. یک دسته موشک‌های کروز هایپرسونیک هستند که در نزدیکی سطح زمین پرواز می‌کنند و فاصله‌شان از سطح زمین بین چند صد متر تا چند ده متر نوسان می‌کند. دسته دوم اما حرکتی گلایدری دارند. در این حالت، معمولا موشک هایپرسونیک به وسیله یک موشک بالستیک، تا ارتفاع چند ده کیلومتری زمین صعود کرده و سپس از آن جدا می‌ شوند. در طول مسیر تا هدف، موشک حرکتی گلایدری و خزنده دارد و میان ارتفاع‌ها و جهات متفاوتی نوسان می‌ کند تا به نقطه شیرجه نهایی برسد.

کدام موشک‌های ایرانی کلاهک هایپرسونیک دارند؟

همانطور که اشاره شد، پیش از اعلام این دستاورد مهم نیز، برخی موشک‌های ایرانی مجهز به کلاهک های هایپرسونیک بوده و قطعا، بررسی ویژگی ها و نحوه عملکردشان، تاثیر زیادی روی دستیابی به این محصول جدید داشته است. به عنوان مثال، در یکی از آخرین ارتقاء های صورت گرفته روی موشک‌های بالستیک ایرانی که دی ماه سال ۱۴۰۰، خبر آن منتشر شد، معلوم شد که یکی از ویژگی های مهم نسل جدید موشک قیام، سرعت بالای این موشک است. سرعت اعلام شده برای این موشک، مربوط به مرحله نهایی و برای سر جنگی جدا شده آن بوده و عدد اعلام شده، ۲۹۳۵ متر بر ثانیه یعنی حدود ۸.۵ ماخ می باشد.

با این سرعت، سر جنگی موشک مورد نظر در زمان شیرجه نهایی در وضعیت پرواز با سرعت هایپرسونیک قرار می گیرد که دفاع در برابر آن را اگر نگوییم غیر ممکن ولی برای هر مدافعی بسیار سخت و تقریبا محال است.

اطلاعات مربوط به موشک بهینه شده قیام

در عین حال، در بخشی از توضیحاتی که پیرامون موشک “زهیر” یا همان نسل جدید موشک “رعد ۵۰۰ ” در سال گذشته بیان شده، با احتساب مقدار تحمل دما اعلام شده برای کلاهک موشک یعنی قابلیت تحمل ۱۰۰ بار فشار و دمای سه هزار درجه سانتیگراد، می توان اینگونه تخمین زد که این موشک بالستیک و نقطه زن سپاه نیز توان تحمل حرکت تا سرعت ۱۰ ماخ را در فاز ورود مجدد و شیرجه نهایی روی هدف را دارد که دستیابی ایران به کلاهک‌های هایپرسونیک، در سال‌های گذشته را اثبات می کند.

نکته مهم قابل توجه دیگر این است که معمولا از پوشش‌های کامپوزیتی برای حفاظت از سرهای جنگی موشک های قاره پیما بهره گرفته می شود که در فاز نهایی از خارج از جو زمین به سمت هدف روانه شده و با سرعت های بسیار بالا به سمت هدف حرکت می کنند. این سرعت بیشتر در عین حال باعث می شود که در زمان برخورد انرژی وارد شده به هدف بسیار بیشتر شده و در نتیجه تخریب حاصل از انرژی جنبشی، جدای از میزان سر جنگی بسیار بیشتر باشد که در موشک های جدید سپاه هم از این موضوع مهم بهره گرفته شده است و با چنین توانمندی صنعتی، گلوگاهی از نظر فنی و عملیاتی برای ساخت موشک هایپرسونیک توسط سپاه پاسداران وجود نداشته است

موشک‌های فاتح -۱۱۰ (بالا)، ذوالفقار (که شباهت هایی با موشک فتاح دارد) و دزفول

گزینه‌های بعدی، دزفول و ذوالفقار هستند که در سالهای قبل تر رونمایی شدد. یکی از مصادیق دستیابی کشورمان به دانش طراحی و تولید کلاهک های هایپرسونیک، تغییر شکل دماغه موشک‌های ذوالفقار و دزفول است. با مراجعه به منابع معتبر علمی در اینترنت در زمینه دانش موشک ها می توان دید این شکل زمانی استفاده می شود که سرعت موشک، هایپرسونیک (بالای ۵ برابر سرعت صوت) بوده و برای کاهش حرارت تولیدی در این سرعت ها، راهکار افزایش انحنای نوک دماغه به کار گرفته می شود که سبب انتقال حرارت کمتری به موشک می شود.

مقایسه ظاهری سرجنگی موشک‌های فتاح (بالا)، حاج قاسم (وسط) و ذوالفقار (پایین)

مزیت مهمی به نام پیشران سوخت جامد نازل متحرک

یکی از مهمترین نکاتی که منجر به تولید محصولی مهم و تاثیرگذار در حوزه بازدارندگی و عملیاتی در کشورمان شده، “پیشران سوخت جامد با نازل متحرک” است. دی‌ سال ۱۴۰۰ بود که سردار حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در خلال یک سخنرانی، از تست جدیدترین موتور فضایی کشور با قابلیت ایجاد ۶۸ تن نیروی رانش (تراست) خبر داد. کمی پس از صحبت‌های سردار حاجی‌زاده، تصاویر مربوط به تست این موتور منتشر شد، موتوری که نامش «رافع» بود. از جمله ویژگی‌های بارز موتور رافع این بود که مانند موتور فضایی سلمان، از بدنه کامپوزیتی بسیار سبک و سامانه کنترل بردار رانش (از نوع نازل متحرک) برخوردار بوده و می‌توانست به‌عنوان مرحله نخست ماهواره‌برهای در دست توسعه نیروی هوافضای سپاه استفاده شود.

نماش جداگانه موتور مجهز به نازل متحرک در کنار کلاهک و موشک فتاح

این مسیر نشان داد تسلط و اشراف نیروی هوافضای سپاه بر تکنولوژی ساخت موتورهای سوخت جامد مجهز به نازل متحرک، کامل و اکنون این محصول، در یکی از مهمترین موشکهای آفندی کشورمان، به کار گرفته شده است. در حقیقت با دستیابی سپاه به موتور سوخت جامد و نازل متحرک، می‌توان با قاطعیت ادعا کرد که گلوگاه پرتابگر فضایی، موشک‌های پدافندی نسل جدید و موشک‌های آفندی با سرعت چند برابر نسل قبل، در کشورمان رفع شده است و این مسأله خود فتح بابی برای بیشتر شدن تعداد پرتاب‌های فضایی ایران در سال، توسعه صنعت ساخت سامانه های پدافندی صادراتی و مورد نیاز کشور و همچنین بالابردن قابلیت اطمینان و سرعت موشک‌های آفندی کشورمان برای انجام شلیک های موثر و تغییر دهنده بازی دشمنان خواهد شد.

لذا به نظر می رسد مانور خارج جو این موشک بوسیله پیشرانه TVC مرحله دوم، نسبت به اکثر موشک‌های موجود در نیروهای مسلح کشورهای مختلف که فقط قابلیت مانور در داخل جو را دارند، خط سیر آن را غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر و کار را برای هر پدافندی عملا غیرممکن می‌سازد.

باید گفت که الیاف کربن به عنوان یکی از اصلی ترین مواد در ساخت بدنه های جاذب امواج رادار و همچنین تیغه های جاذب حرارت که برای کاهش تشعشع فروسرخ حاصل از فعالیت موتور به کار می روند استفاده می شود. در حقیقت بدون داشتن این ماده رسیدن به بحث فناوری پنهان کاری میسر نمی باشد. بر اساس اعلام صنایع دفاعی کشور ایران از سال ۱۳۹۳ به این فناوری دست پیدا کرده است. البته در اینجا ذکر این نکته نیز بسیار مهم است که الیاف کربن در صنعت هسته ای و بحث ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته نیز بسیار مهم است و حتی مورد اشاره رهبر انقلاب نیز قرار گرفتند. ایشان در ملاقات مسئولین کشوری در خرداد ماه سال ۱۳۹۵ اینگونه فرمودند: توقعات طرف مقابل را در زمینه «الیاف کربنِ دارای کاربرد در ساخت سانتریفیوژها» و در خصوص «اندازه‌گیری ۳۰۰ کیلو مواد هسته‌ای» مطلقاً قبول نکنید و زیر بار آنها نروید.

چرا دستیابی به موشک هایپرسونیک، اهمیت فوق العاده ای دارد؟

اواخر آذرماه سال ۱۴۰۰، زمان برگزاری هفدهمین رزمایش پیامبر اعظم (ص) سپاه پاسداران بود. فرمانده نیروی هوافضای سپاه در جریان برگزاری این تمرین مهم عملیاتی، به تمرکز ایران برای عبور از سامانه‌های ضدموشکی، از طریق مانورپذیر ساختن موشک‌ها اشاره کرد و گفت که ایران موفق شده تا با مانورپذیر کردن موشک‌های بالستیک و قابلیت تغییر جهت آنها پس از شلیک، سامانه‌های پدافند موشکی دشمن را بی‌اثر سازد. با این‌حال منظور از شیوه‌ای که ایران در رزمایش پیامبر اعظم(ص) ۱۷ به کار گرفته بود به‌طور دقیق مشخص نبود؛ تا اینکه اطلاعات جدید از محصول مدرن موشکی سپاه، توسط سردار حاجی زاده طی روزهای اخیر اعلام شد. هرچند که در رزمایش سال گذشته، عمده مباحث به مانورپذیری موشکها در داخل جو می‌پرداخت و امروز، سخن از موشک های نسل جدیدی است که در خارج از جو، قابلیت مانوردهی پیدا کرده اند.

به گفته وی، “این موشک جدید از همه سامانه های سپر موشکی عبور می‌کند و فکر نمی‌کنم تا دهها سال بعد هم فناوری پیدا شود که بتوان با آن مقابله کند. در یکی از فروض عملیاتی، این موشک سامانه های ضد موشکی دشمن را هدف قرار می دهد و یک جهش بزرگ نسلی در حوزه موشکی است. ” همانطور که در بالا نیز توضیح داده شد، استفاده از کلاهک پروازی در موشکهای هایپرسونیک به جای کلاهک پرتابی مورد استفاده در موشکهای بالستیک مرسوم، سلاح را قادر می‌سازد در مسیر میانی و نهایی، با دست زدن به مانور، دشواری بزرگ و ناکامی برای سامانه پدافند هوایی را موجب شود. این برتری مطلق برای موشک ایرانی، علاوه بر آنکه انهدام هر هدفی را در بردهای مرسوم تضمین می کند، بلکه با نابودی سامانه های مهم پدافندی دشمن، راه را برای شلیک انبوه پهپادها و سایر موشک های بالستیک و کروز کشورمان نیز باز خواهد کرد.

اشاره فرمانده نیروی هوافضای سپاه به قابلیت مانور موشک هایپرسونیک ایرانی در خارج از جو، ارتقاء و جهش مهمی بود که نشان داد احتمالا این نسل جدید، از فناوری مشابه با موشک های دارای “کلاهک هایپرسونیک گلاید کننده” خارج از جو، بهره می برد که جزو خاص ترین و مدرن ترین نسل های موشکی در تمام دنیا محسوب می شود. ضمن آنکه تصاویر گرافیکی مربوط به زمان رونمایی موشک ذوالفقار، نشان دهنده این مسئله بود که بخش سر جنگی این موشک مجهز به یک سیستم پیشران مستقل است.

نمایش گرافیکی جدایش سرجنگی موشک ذوالفقار که دستیابی ایران به این فناوری مهم را تایید می‌کرد

چرا انهدام فتاح برای سامانه‌های پدافندی غیرممکن است؟

باید توجه داشت موشک پاتریوت ۳ به عنوان اصلی ترین سلاح ضد بالستیک مستقر در اطراف ایران، توان نهایی درگیری با موشک‌هایی با سرعت ۵ ماخ را دارد. این که این موشک بتواند آیا موشک های با سرعت کمتر یا ۵ ماخ را رهگیری کند خود یک بحث است ولی زمانی که صحبت از سرعتی بیش از ۵ ماخ می شود عملا بر اساس اعلام خود طرف سازنده نیز موشک پاتریوت از دور خارج شده و عملا توان رهگیری خود را از دست خواهد داد. از سوی دیگر، سایر سامانه های مشهور غربی همچون تاد نیز توان رهگیری و انهدام موشکهای هایپرسونیک که خارج از جو حرکت می کنند را ندارند و فعلا طرح‌های مفهومی یا اصطلاحا کانسپت برای مهار این موشک‌ها با سرعت بالا در حد ایده هایی چون دفاع لیزری فضاپایه هستند.

طراحی و جزییات درونی کلاهک موشک فتاح به خوبی مشهود است

همچنین باید گفت که انهدام این موشک برای آمریکایی‌ها روی مسیر بالستیک معمولی نیز صرفا با چند مانور کوتاه و تغییر مسیر، بسیار چالشی خواهد بود، چراکه کلاهک موشک نیز از سطح مقطع بسیار کمی هم برخوردار است و با وجود پرواز در ارتفاع بالا (چند صد کیلومتری از سطح زمین)، کشف آن دیرهنگام رخ می دهد و ترکیب این مانور بالا، همراه با سرعت خارق العاده، ممکن نخواهد بود. با توجه به مدل طراحی موشک که پیشران سر جنگی دارای بردار رانش برای هدایت در خارج جو در نظر گرفته شده و بالک ها برای هدایت موشک در داخل جو، قدرت مانور بالای موشک به گونه ای خواهد بود که حتی بدون رسیدن به سرعت بالای ۱۰ ماخ نیز می تواند با چند مانور، هر موشک پدافندی – از تاد و پاتریوت نسل جدید تا ارو- را به راحتی پشت سر گذارد و اولین هدف نیز، لانچر همین سامانه ها باشد.

با چنین اتفاق مهم و سرنوشت سازی که ایران را در میان ۳-۴ کشور دارنده موشک‌های هایپرسونیک در جهان قرار داد، می توان با اطمینان بیشتری گفت که قدرت موشکی جمهوری اسلامی، فراتر و عظیم تر از چیزی است که تاکنون به نمایش گذاشته شده و در حقیقت، فشارها و تحریم ها برای تضعیف قدرت نظامی کشورمان، با رونمایی از چنین دستاوردهایی تبدیل به مزیتی برای شکوفایی هرچه بیشتر این بخش از نیروهای مسلح و ضنعت دفاعی شده است.

ضمن آنکه با دستیابی به چنین محصولی، حتی نیاز به تولید تعداد بالا از این موشک نیز وجود ندارد چراکه طبق یک سناریو مرسوم، نیازی نیست برای انهدام اهداف نظامی یا حتی استراتژیک اقتصادی از موشک فتاح استفاده کرد و صرفا چند تیر از این موشک هایپرسونیک، برای خنثی سازی و انهدام سامانه های دفاع موشکی و نقاط خاص پایگاه های دریایی و هوایی مستقر در منطقه مورد نیاز کافی است و انهدام ماباقی اهداف، با کمک موشکهای نقطه زن دیگر که قبل از فتاح تولید شده اند، انجام خواهد شد.