دستنوشته

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید «محمدحسین علم الهدی» فرمانده نامدار هویزه از نوجوانی با افق دید بلند و روحیه سلحشوری‌اش پا در مسیر سخت مبارزه با نفس و جهاد در راه خدا گذاشت.

زندگی سراسر پر فراز و نشیب او همواره بر چند اصل مهم استوار بود، اول ایمان و اعتقاد راسخش به خدا و اسلام، دوم حرکت در مسیر الهی و در این راه گذشتن از جان، سوم پرورش فکر در ابعاد علمی و معنوی در برهه‌های مختلف که باعث شد از او انسانی بزرگ، در ابعاد مختلف و الگو بسازد.

شهید علم الهدی در عرصه‌های مختلفی ورود کرد و در هر عرصه خوش درخشید، چه در در و تحصیل، چه یادگیری آموزه‌های دینی و آشنایی با قرآن و نهج البلاغه و چه در جهاد و دفاع از کشور و مبارزه با رژیم پهلوی. به دست آوردن همه این‌ها جز با خودسازی و پرورش نفس و روح امکان پذیر نبود، موضوعی که به اعتبار عمل به دستورات الهی و انس با قرآن به دستش آورده بود.

یادداشت‌ها خودنوشته‌های شهید علم الهدی سند خوبی برای شناخت هرچه بیشتر این شهید و نشان دهنده عمق اندیشه خدایی اوست.

او در یکی از یادداشت‌های خود در پاسخ به سوال یک پرسش مهم درباره یکنواختی زندگی اینگونه پاسخ می‌دهد:

«گاهی این تصور غلط به ذهنم می‌آید که در یک تکرار به سر می‌برم، یکنواختی و عادت را احساس می‌کنم. اما زندگی در این خانه کوچک که یک قلب پرتپش است، یک دل خالی است در زمین خدا، در متن پاکی، نمی‌تواند تکرارپذیر باشد؛ زیرا که لحظاتی با خدا سخن می‌گویم و لحظات و ساعت‌هایی را با شهدا و زمانی به خود می‌اندیشم و زمانی به خمینی، روح خدا و به مردم و فضای پر غوغای راهپیمایی‌ها و زمانی لحظه‌ای هم…

آری، تنهایی موهبتی است الهی؛ در تنهایی از تنهایی به در می‌آییم.

در تنهایی به خدا می‌رسیم؛ و در سنگر تنها هستم. روز‌ها به فکر سربازان صدر اسلام وحماسه‌های آن‌ها می‌افتم. جنگ بدر، غزوه احد، غزوه خندق، خیبر، تبوک و…

آن‌ها چگونه جهاد کردند و ما چگونه می‌توانیم به آنان نزدیک شویم؟»

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید محمدحسین علم الهدی فرمانده نامدار هویزه از نوجوانی با افق دید بلند و روحیه سلحشوری‌اش پا در مسیر سخت مبارزه با نفس و جهاد در راه خدا گذاشت. زندگی سراسر پر فراز و نشیب او همواره بر چند اصل مهم استوار بود، اول ایمان و اعتقاد راسخش به خدا و اسلام، دوم حرکت در مسیر الهی و در این راه گذشتن از جان، سوم پرورش فکر در ابعاد علمی و معنوی در برهه‌های مختلف که باعث شد از او انسانی بزرگ، در ابعاد مختلف و الگو بسازد.

شهید علم الهدی در عرصه‌های مختلفی ورود کرد و در هر عرصه خوش درخشید، چه در در و تحصیل، چه یادگیری آموزه‌های دینی و آشنایی با قرآن و نهج البلاغه و چه در جهاد و دفاع از کشور و مبارزه با رژیم پهلوی. به دست آوردن همه این‌ها جز با خودسازی و پرورش نفس و روح امکان پذیر نبود، موضوعی که به اعتبار عمل به دستورات الهی و انس با قرآن به دستش آورده بود.

یادداشت‌ها خودنوشته‌های شهید علم الهدی سند خوبی برای شناخت هرچه بیشتر این شهید و نشان دهنده عمق اندیشه خدایی اوست.

او در یکی از یادداشت‌های خود در پاسخ به سوال یک پرسش مهم درباره یکنواختی زندگی اینگونه پاسخ می‌دهد:

«گاهی این تصور غلط به ذهنم می‌آید که در یک تکرار به سر می‌برم، یکنواختی و عادت را احساس می‌کنم.
اما زندگی در این خانه کوچک که یک قلب پرتپش است، یک دل خالی است در زمین خدا، در متن پاکی، نمی‌تواند تکرارپذیر باشد؛ زیرا که لحظاتی با خدا سخن می‌گویم و لحظات و ساعت‌هایی را با شهدا و زمانی به خود می‌اندیشم و زمانی به خمینی، روح خدا و به مردم و فضای پر غوغای راهپیمایی‌ها و زمانی لحظه‌ای هم…
آری، تنهایی موهبتی است الهی؛ در تنهایی از تنهایی به در می‌آییم.
در تنهایی به خدا می‌رسیم؛ و در سنگر تنها هستم. روز‌ها به فکر سربازان صدر اسلام وحماسه‌های آن‌ها می‌افتم. جنگ بدر، غزوه احد، غزوه خندق، خیبر، تبوک و…
آن‌ها چگونه جهاد کردند و ما چگونه می‌توانیم به آنان نزدیک شویم؟»

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، دست‌نوشته شهید سید محمدعلی موسوی شوشتری در فراق دوست شهیدش ابراهیم قاطعی در سال ۶۲ دستنوشته‌ای را به یادگار گذاشته است که بخش‌هایی از این نامه در ادامه آمده است.

بسمه تعالی
شهید نظر می‌کند به وجهه ا…
ببین محمد، شهید آنقدر بالا می‌رود که نزدیک خدا می‌رسد و خدا را می‌بیند. این آخرین حرف‌هایی بود که بین من و ابراهیم در شب عملیات بیت المقدس مرحله سوم رد و بدل شد و من در جواب گفتم که ابراهیم مرا شفاعت کن و ابراهیم مانند همیشه لبخند زد، آن لبخند همیشگی که هیچ وقت از روی لبهایش دور نمی‌شد و رفت و من ماندم با مسئولیت شهید شدن ابراهیم و حقی که ابراهیم بر گردن من داشت که تا الان هیچ به این وظیفه عمل نکرده ام و واقعا از مادر ابراهیم شرمنده هستم، و این را جدا می‌گویم مادر ابراهیم را درست مثل مادرم دوست دارم و از او خجالت می‌کشم که این همه به من لطف دارد، ولی من در عوض این قدر بی تفاوت هستم و این سستی هم از من است و می‌دانم که بخاطر این عمل خداوند مرا نمی‌بخشد و هم چنین از مادر محمود رجبی که واقعا وقت نمی‌کردم که به آن‌ها سر بزنم، چون مسیر دور بود که انشاءِا… خواهند بخشید هر چند که من خودم را نخواهم بخشید این عمل‌ها که از من سر می‌زند بخاطر این است که نفس مرا گرفته است؛ و چقدر ابراهیم در این باره حرف‌ها زده بود و ابراهیم واقعا مهذب بود چه اگر این نبود شهید نمی‌شد.

گفتنی است؛ شهید ابراهیم قاطعی در سن ۱۸ سالگی در عملیات بیت‌المقدس به شهادت رسید.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، رزمنده مدافع حرم «محمد طحان» روز ۱۵ آبان ۱۳۹۴ در منطقه حلب در سوریه به شهادت رسید و مزار وی در گلزار شهدای امامزاده یحیی (ع) در سمنان است. دستنوشته مادر شهید را انتشارات رسول آفتاب با عنوان «مادر که باشی…» منتشر کرده است.

کانال معراج‌الشهدا فرازی از وصیتنامه و خاطره‌ای از این شهید را منتشر کرده است.

«از شما پدر و مادر عزیزم تشکر می‌کنم. شما باعث شدید که من در این عرصه پای بگذارم. از شما خواهش می‌کنم در غم فراق من گریه نکنید، همانند کوه استوار باشید و از همسر و فرزندم خوب مراقبت کنید.»

در خاطره‌ای از همسر شهید آمده است:

«اگر بنا بود از کاری نهی کند، طوری این کار را انجام می‌داد که شخص مقابل او احساس نمی‌کرد که مجبور است تا حرف‌های او را بپذیرد. مزایا و معایب کار را می‌گفت و در آخر فرد را برای انجام آن یا عدم انجام آن آزاد می‌گذاشت. همه اعم از خانواده‌های هر دو طرفمان تا دوست و آشنا می‌توانستند روی کمک او حساب باز کنند.»

انتهای پیام/ 118