دست

به گزارش مجاهدت از مشرق، این روزها صحبت از شیوع یک بیماری در تهران است که خیلی از ما شاید اسم آن را هم نشنیده‌ایم؛ بیماری “دست و پا و دهان” یا HFMD که کودکان زیر ۵ سال را درگیر می‌کند و مهم‌ترین علائم آن تب، زخم‌های دهانی و ضایعات پوستی زیاد و آبدار پشت پاها و دست‌ها، روی باسن، کشاله ران و زانوها و گاهی کف دست‌ها و کف پاها است.

این بیماری در فصل‌های گرم سال یعنی بهار و تابستان شیوع بیشتری دارد. چون ویروس‌ها در گرما به دلیل شرایط محیطی و تجمعات فصلی کودکان در مکان‌هایی مانند مهدکودک‌ها و پارک‌ها راحت‌تر منتشر می‌شوند. با این حال، امکان انتقال این بیماری در فصل‌های سرد هم وجود دارد. دلیل آن نیز گردش ویروس‌ها در تمام سال، شروع مدارس در پاییز و افزایش تماس کودکان با هم، ضعیف شدن سیستم ایمنی کودک با تغییر فصل و کاهش تهویه در فضاهای بسته است.

راه‌های انتقال این بیماری ویروسی

دکتر پیام طبرسی، پزشک متخصص عفونی اطفال، رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم‌پزشکی شهیدبهشتی درباره این بیماری توضیح می‌دهد: شیوع بیماری دست و پا و دهان در فصل بهار و تابستان بود و الان دیگر دوره‌اش تمام شده است. اواخر تابستان چند مورد مبتلا داشتیم اما الان دیگر تمام شده و اگر هم مورد یا مواردی در این فصل مبتلا شوند، جای نگرانی ندارد و مشاهده چند مورد مبتلا به معنای شیوع بیماری نیست.

طبرسی با تاکید بر این که این بیماریِ ویروسی قدیمی است و تازگی ندارد و همه جای دنیا هم هست، می‌گوید: این بیماری خطری ندارد و نیاز نیست خانواده‌ها نگران شوند. راه انتقال آن هم از طریق قطرات تنفسی (سرفه و عطسه) فرد بیمار، ترشحات بینی و گلو مثل بزاق، آب دهان یا مخاط بینی، تماس پوستی (تماس مستقیم با پوست کودک بیمار) و همچنین از طریق تماس با مدفوع فرد آلوده (تعویض پوشکِ فرد آلوده یا استفاده از سرویس بهداشتی مشترک) است.

این بیماری بیشتر در بین کودکان مهدکودکی دیده شود. چون کودکان در این سن به اسباب‌بازی‌های یکدیگر دست می‌زنند، یا آنها را در دهان خود می‌کنند و اگر کودکی آلوده باشد، می‌تواند ویروس را این گونه به دیگران منتقل ‌کند. همچنین تماس دست کودک آلوده با دستگیره‌ها و سطوح می‌تواند کودکان دیگر را بیمار کند.

فقط کودکان به این بیماری مبتلا می‌شوند؟

اما چرا این بیماری بیشتر کودکان زیر ۵ سال را درگیر می‌کند؟ طبرسی توضیح می‌دهد: بچه‌ها سن‌شان پایین است و اگر تا حالا به این بیماری مبتلا نشده باشند، در صورت مواجهه با ویروس، معمولا مبتلا می‌شوند. اگر شما یک بار مبتلا شده باشید، در بزرگسالی ایمنی دارید. اگر هم مبتلا شوید، مثل کودکان درگیر نمی‌شوید.

رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری درباره شباهت ضایعات پوستی این بیماری و بیماری آبله مرغان می‌گوید: ضایعات پوستی این بیماری با ضایعات پوستی آبله مرغان فرق دارد و اینها هیچ ربطی به هم ندارند. ضایعات پوستی این بیماری دردناک نیست، خارش خاصی دارد، در مدت کوتاهی برطرف می‌شود. جای ضایعات هم با خاریدن، روی پوست بدن کودک نمی‌ماند.

بیماری ویروسی دست و پا و دهان، یک بیماری خفیف و خود محدودشونده است که نیاز به درمان دارویی خاصی ندارد. به خصوص آنتی‌بیوتیک. چراکه بیماری‌های ویروسی به هیچ عنوان با آنتی‌بیوتیک بهتر نمی‌شوند.

کودک بیمار را به مهدکودک و مدرسه نفرستید

این بیماری واکسن نداشته و هیچ مرگ و میری هم ندارد. فقط به توصیه پزشکان، والدین باید اگر علائم بیماری را در کودک خود دیدند، آنها را ۳ تا ۵ روز به مهد کودک یا مدرسه نفرستند. همچنین به کودک یاد دهند که فقط از وسایل شخصی خود استفاده کند و دست به وسایل کودکان دیگر نزند. درضمن مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از این بیماری شستن مکرر دست‌ها، ضدعفونی کردن سطوح و جلوگیری از تماس نزدیک با کودکان بیمار است.

طبرسی می‌گوید: دست و پا و دهان، یک بیماری ویروسی است که خود به خود خوب می‌شود. فقط اگر تب کودک طول کشید یا بالای ۳۸.۵ درجه سانتی‌گراد بود، یا کودک تهوع و استفراغ شدید داشت، یا افت هوشیاری داشت، آن موقع باید به پزشک مراجعه کنند. وگرنه با استراحت و مصرف مایعات کافی ۷ تا ۱۰ روزه خوب می‌شود.

به گفته پزشکان، درمان خاصی برای از این بیماری وجود ندارد، اما مراقبت‌های حمایتی می‌توانند علائم آن را تسکین دهند. البته برخی کودکان مبتلا دچار زخم‌های دهانی هم می‌شوند و به دلیل وجود زخم‌های دردناک دهان قادر به نوشیدن مایعات نیستند و درنتیجه ممکن است بدن‌شان دهیدراته یا دچار کم‌آبی شود. کارشناسان تاکید می‌کنند که اگر والدین علائم کم‌آبی بدن مانند خشکی دهان، کاهش ادرار یا ضعف و بی‌حالی را در کودک خود مشاهده کردند، حتما او را نزد پزشک ببرند.

منبع:همشهری‌آنلاین

به گزارش مجاهدت از مشرق، کارشناسان از مدت‌ها پیش هشدار داده‌اند که کارهای چالش برانگیز که نیازمند قدرت دست هستند ممکن است با دیابت، بیماری‌های قلبی، سرطان و آلزایمر مرتبط باشند.

دانشمندان اکنون روشی سریع و ارزان برای اندازه گیری قدرت مچ دست در اختیار دارند که در آن فرد دستگاه را به همان روشی که یک فنجان در دست می‌گیرد، با آرنج‌های جمع شده نگه می‌دارد.

در مطالعه جدید، محققان این دستگاه را بر اساس نقاط فاصله‌ای که برای جمعیت عمومی اعمال می‌شود، توسعه دادند، در حالی که رابطه بین قدرت دست، جنسیت، طول بدن و افزایش سن را نیز در نظر گرفته اند.

قدرت مچ دست می‌تواند یک ابزار غربالگری موثر برای شرایط مختلف سلامتی در نظر گرفته شود. اگر قدرت دست یک فرد پایین باشد، می‌تواند نشان دهنده مشکلات اساسی سلامت باشد.

تعداد زیادی از مطالعات نشان داده‌اند که ضعف مچ دست ممکن است نشانه‌ای از بیماری‌های مرتبط با مشکلات قلبی و ریوی باشد. برخی از مطالعات همچنین نشان داده اند که کسانی که قدرت چنگ زدن کمتری دارند، امید به زندگی کمتری دارند.

به طور کلی، قدرت مچ دست به جنسیت، سن و قد فرد بستگی دارد، این چیزی است که محققان در توسعه ابزاری برای اندازه گیری قدرت مچ دست و همچنین در نظر گرفتن کاهش قدرت مچ دست در نتیجه پیری مد نظر قرار داده اند.

محققان مؤسسه بین‌المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی (IIASA) در اتریش در مطالعه خود که در مجله BMJ Open منتشر شده است، آستانه قدرت مچ دشت را تبیین کرده اند.

سرگئی شربوف، محقق مؤسسه بین‌المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی توضیح می‌دهد: «به طور کلی، قدرت مچ دست به جنسیت، سن و قد فرد بستگی دارد. وظیفه ما یافتن آستانه مربوط به قدرت مچ دست است که نشان‌دهنده آن است. اگر قدرت مچ دست بیمار کمتر از آن بود، کارشناس بهداشت او را برای معاینات بیشتر معرفی می‌کند.»

وی خاطرنشان کرد: ابزار اندازه گیری قدرت مچ دست مانند اندازه گیری فشار خون عمل می‌کند، به گونه‌ای که زمانی که سطح فشار خون خارج از محدوده مشخصی باشد، پزشک می‌تواند تصمیم بگیرد داروی خاصی را تجویز کند یا بیمار را برای معاینه بیشتر نزد پزشک متخصص بفرستد.

در طول کارآزمایی‌های بالینی، محققان قدرت مچ دست هر شرکت‌کننده را با اعمال فشار بر یک دینامومتر و یک ابزار اندازه‌گیری نیرو، اندازه‌گیری کردند.

از بیماران خواسته شد که با در نظر گرفتن اینکه آیا آزمایش در وضعیت ایستاده یا نشسته انجام شده است، با هر دست دو بار تلاش کنند.محققان قدرت مچ دست را با گروهی از افراد مشابه از نظر جنسیت، سن و طول بدن مقایسه کردند.

نتایج نشان داده است قدرت مچ دست که برای جمعیت‌های مشابه کمی کمتر از حد متوسط بود (با توجه به جنسیت، سن و قد یک فرد)، می‌تواند شرایط سلامتی را نشان دهد که منجر به مرگ زودرس می‌شود.این بدان معناست که اگر مشت خود را با گروه بزرگی از افراد هم سن، همجنس و هم وزن خود مقایسه کنید و امتیاز شما کمتر باشد، ممکن است نشان دهنده وجود مشکل باشد.

این دستگاه که به صورت آنلاین به فروش می‌رسد، می‌تواند قدرت دست را در اختیار فرد قرار دهد و وضعیت آن را با توجه به سن و جنسیت فرد، ضعیف، نرمال یا قوی ارزیابی کند.

بر اساس مقاله‌ای در The Conversation، قدرت دست افراد در دهه بیست و چند سالگی به طور متوسط برای مردان ۴۶ کیلوگرم و برای زنان ۲۹ کیلوگرم هستند.پروفسور آدام تیلور از دانشگاه لنکسترمی گوید که این میزان در سن ۶۰ تا ۶۹ سالگی به ۳۹ کیلوگرم و ۲۳.۵ کیلوگرم کاهش می‌یابد.

پروفسور تیلور افزود: تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن قدرت مچ دست کمتر از حد متوسط در مقایسه با افراد هم‌جنس و همسن با خطر نارسایی قلبی همراه است و قدرت کمتر نشان‌دهنده تغییرات مضر در ساختار و عملکرد قلب است. تحقیقات نشان داده است که ضعف مچ دست یک پیش‌بینی کننده قوی برای مرگ قلبی، مرگ به هر دلیلی و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی است.

وی ادامه داد: تشخیص سرطان روده بزرگ، پروستات یا ریه در مردان و سرطان سینه و ریه در زنان همگی با کاهش ۵ کیلوگرمی قدرت مچ دست در سنین ۶۰ تا ۶۹ سال همراه است که این کاهش قدرت نیز با خطر مرگ ناشی از سرطان روده بزرگ در مردان و سرطان سینه در زنان.

افراد چاق و دیابتی نوع ۲ نیز مچ دست ضعیفی از خود نشان داده اند.

پروفسور تیلور توضیح داد که با بیماری‌هایی مانند دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی، توانایی عضلات برای عملکرد به دلایل مختلفی کاهش می‌یابد. به عنوان مثال در دیابت، چربی اضافی در ماهیچه‌ها آن‌ها را ضعیف می‌کند.

در اوایل سال جاری، محققان به رهبری دانشگاه بریستول تبیین کردند افرادی که مچ دست قوی تری داشتند، خطر کمتری برای زوال عقل (۲۷ ٪) و بیماری آلزایمر (۳۲ ٪) داشته اند.

محققان بریستول چندین دلیل احتمالی برای این یافته‌ها را در مقاله خود توضیح می‌دهند. آن‌ها پیشنهاد کردند که این با از دست دادن ماهیچه‌های اسکلتی با التهاب مرتبط است، که ممکن است یکی از دلایل زمینه‌ای زوال عقل باشد.

دکتر سونیا اسپیتزر، محقق فوق دکتری در دانشگاه وین، گفت: لازم به ذکر است که این تیم پیشنهاد نمی‌کند که افراد نیازی به تقویت دست و ساعد خود برای کاهش خطر مرگ داشته باشند.در واقع، این مطالعه نشان نداد که مچ دست قوی‌تر از حد متوسط، خطر مرگ و میر را کاهش می‌دهد.

او گفت: به احتمال زیاد، اگر فردی قدرت مچ دست خود را از طریق ورزش بهبود بخشد، تاثیری بر سلامت کلی او نخواهد داشت. ” سبک زندگی سالم و ورزش هنوز بهترین رویکردها برای حفظ یا بهبود سلامت هستند.