دفاع

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سیروس فتح‌اله؛ «بشار اسد رفتنی است و در آینده سوریه جایی ندارد!»، این جمله در حساب کاربری «عادل الجبیر» وزیر خارجه وقت عربستان سعودی هفت سال پیش منتشر شده بود؛ گزاره‌ای که بعد از گذشت سال‌ها خلاف آن ثابت شده و سوریه علی‌رغم میل و اراده برخی از کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای با همکاری متحدان منطقه‌ای خود در برابر فشار جامعه جهانی مقاومت کرد و اجازه نداد که سوریه توسط تروریست‌های مسلح به سرنوشت لیبی دچار شود.

این درحالی بود که برخی از کشورهای عربی در ماه‌های ابتدایی بحران سوریه از بشار اسد می‌خواستند که دمشق را ترک کند و قدرت را به گروه‌های تروریستی واگذار کند. اما بشار اسد درخواست آن‌ها قبول نکرد و ماند از سوریه در برابر تروریست‌های تکفیری دفاع کرد. بر همین اساس، سوریه از اتحادیه عرب، اخراج شد.

 اما آیا خروج سوریه از اتحادیه عرب دستاوردی برای کشورهایی که تلاش کردند این کشور را منزوی کنند، داشت؟ جواب قطعا منفی است؛ یعنی کشورهایی که روزی زمینه سرنگونی دولت سوریه را با مشاوره قدرت‌های بزرگ فراهم می‌کردند، این روزها از مواضع خود عقب‌نشینی کرده‌ و فهمیده‌اند که این مردم کشورها هستند که می‌توانند نقش تعیین کننده‌ای در تحولات منطقه‌ای داشته باشند، نه قدرت‌های منطقه‌ای که فقط به فکر منافع کشورهای خود هستند.

کشورهای منطقه، نتیجه حضور قدرت‌های فرامنطقه‌ای را در منطقه درک کرده‌اند و به یقین رسیدند که امنیت منطقه با حضور آن‌ها تامین نمی‌شود و حضور این قدرت‌ها در منطقه صرفا ایجاد اختلاف، ناامنی و تخریب زیرساخت‌های منطقه و خارج کردن مسأله فلسطین از اولویت اول مسلیمن بوده است.  

هرچند قدرت‌هایی که در منطقه حضور داشتند، تلاش می‌کردند خود را دلسوز این کشورها نشان دهند، اما از اول هم مشخص بود، هدف آن‌ها از نشست و برخاست با کشورهای منطقه صرفا فریب دادن آن‌ها و تامین امنیت رژیم صهیونیستی بود.

چون در طول این سال‌ها شاهد بودیم که رژیم صهیونیستی دست از تجاوز و آدم کشی و تخریب منازل فلسطینیان بر نداشته است و اینگونه نبود که گمان شود نشستن بر سر میز مذاکره با رژیم صهیونیستی منجر به ایجاد آرامش در فلسطین اشغالی خواهد شد، بلکه این موضوع استمرار یافته و روز به روز خشونت رژیم صهیونیستی در حال گسترش است.

پس تجربه یک دهه گذشته به بسیاری از حکمرانان منطقه این درس را داد که چاره‌ای جز این نیست که کشورهای منطقه با هماهنگی و انسجام، امنیت منطقه را حفظ کنند و باید به دنبال امنیت دسته جمعی گام بردارند و خیلی سریع مسئله فلسطین را دوباره باید به راس هرم سیاست خارجی کشور خود برگردانند.

البته بازگشت سوریه به اتحادیه عرب نشان داد که برنامه‌ریزی این اتحادیه برای توسعه روابط سیاسی، اقتصادی و امنیتی بین کشورهای عضو، می‌تواند بار دیگر کشورهای عربی را به خط مبارزه با رژیم صهیونیستی برگرداند و به روند آزادسازی قدس سرعت و برای همیشه به توطئه‌چینی غربی‌ها و اسرائیلی‌ها علیه منطقه غرب آسیا پایایان ببخشد.

انتهای پیام/411

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سیروس فتح‌اله؛ سپیده دم سه‌شنبه گذشته بود که ارتش جنایت‌کار رژیم صهیونیستی با استفاده از پهپاد، سه فرمانده میدانی جنبش جهاد اسلامی را به همراه زنان و کودکان‌شان در غزه به شهادت رساند تا شاید بتواند اقدامات این جنبش را در مناطق کرانه باختری، جنین و قدس شرقی متوقف کند.

رژیم صهیونیستی با این اقدام به‌دنبال احیای تصویر بازدارندگی «اسرائیل» علیه مقاومت فلسطین بود که به‌دلیل فعالیت‌های چند وقت اخیر جریان مقاومت در نوار غزه و کرانه باختری و نمایش ضعف رژیم صهیونیستی مخدوش شده بود، اما پاسخ‌دندان شکن مقاومت اسلامی نشان داد، سردمداران رژیم غاصب صهیونیستی دچار اشتباهات محاسباتی دیگری شده‌اند.

سکوت 36 ساعته مقاومت اسلامی در برابر جنایت جدید صهیونیست‌ها مشخص بود که قرار نیست جنایت صهیونیست‌های قاتل بی‌پاسخ بماند و با شلیک چند راکت و خمپاره به پایان برسد و آن‌ها امیدوار باشند که مانند سال‌های گذشته همه چیز را سریع جمع کنند و یک سال دیگر یا شاید هم شش ماه بعد فرصت دستشان آمد ترور را از سر بگیرند.

اما این سکوت معنی‌دار مقاومت نشان می‌داد که اتاق عملیات مقاومت اسلامی به‌دنبال اقدام جدی برای مدیریت میدان نبرد و خروج پیروزمندانه از آن است. این موضوع را می‌توان با حمله به قدس اشغالی و شهرک‌های صهیونیست‌نشین کرانه باختری مشاهده کرد. حمله به پایتخت خودخوانده و جعلی رژیم موقت صهیونیستی بدون شک بدون هماهنگی، همفکری و همراهی همه اعضای محور مقاومت نبوده و یک برنامه حساب شده اساسی و هوشمندانه برای به نتیجه رساندن آن وجود داشته است.

بعد از پاسخ دندان‌شکن و منظم مقاومت، نتانیاهو با سیاست مذاکره و حمله سعی کرد، هم جبهه داخلی را کنترل کند و هم از خود چهره‌ای قوی در سطح منطقه بسازد؛ اما همه چیز بر خلاف پیش‌بینی‌ها پیش رفت.

برآورد نتانیاهو کاملا اشتباه بود. چون برای ساکنان غزه، داشتن و نداشتن معنی ندارد؛ بنابراین انهدام خانه‌های مردم هیچ دستاوردی برای نتانیاهو نداشت و باعث سخت‌تر شدن پاسخ مقاومت شد. نیروهای فلسطینی در میدان نبرد نشان دادند که ابتکار عمل در اختیار آن‌هاست و جبهه سراسری مقاومت که امتداد منطقه‌ای پیدا کرده دارای برگه‌های راهبردی هولناکی است که نابودی کیان رژیم نامشروع صهیونیستی را هدف خود قرار داده است.

لذا رژیم مدعی نیل تا فرات به دریوزگی و التماس افتاد و در نهایت این محور مقاومت اسلامی بود که در نبرد 5 روزه این رژیم را مجبور کرد تا به آتش‌بس تن دهد.

انتهای پیام/ 411

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سیروس فتح‌اله؛ جمهوری اسلامی ایران در طول 44 سالی که از عمر آن می‌گذرد، همیشه از سوی بدخواهان داخلی و خارجی مورد حمله قرار می‌گیرد. جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق با حمایت و پشتیبانی بلوک شرق و غرب نمونه بارز این حملات است، اما وطن‌پرستی، اتحاد و همدلی ملت غیور کشورمان و حماسه‌‎های ماندگاری که در بزنگاه‌های مختلف از خود به یادگار می‌گذارند، محاسبه دشمنان را به هم می‌ریزند.

برهمین اساس بدخواهان این نظام وقتی به اهداف از پیش‌ تعیین شده خود دست نمی‌یابند، مدل دشمنی خود را تغییر می‌دهند و از هر اتفاقی که در سطح جامعه رخ می‌دهد، به نفع خود سوءاستفاده و تا می‌توانند نیروها و مزدوران داخلی و خارجی خود را علیه کشورمان بسیج می‌کنند تا این اتفاق را که امکان دارد در هر کشوری رخ دهد، تبدیل به بحران کنند. اخیرا هم از فوت خانم امینی سوءاستفاده کردند تا با استفاده از مزدوران داخلی و خارجی کشورمان را وارد یک درگیری داخلی کنند؛ اما بصیرت ملت فهیم کشورمان مکر دشمنان را به خودشان برگردانند.

در اوائل این فتنه برخی از مقامات غربی دیدارهایی با وطن‌فروشانی که در خارج از کشور با خون ملت ایران کاسبی می‌کنند، برقرار کردند تا به زعم خود بتوانند ضربه‌ای به پیکره تنومند انقلاب اسلامی که با خون هزاران شهید آبیاری شده است، وارد کنند. رسانه‌های غربی و رسانه‌های فارسی‌زبان معاند با به‌کار بردن واژگانی چون «فعالان حقوق بشر» و «چهره‌های برجسته مخالفان جمهوری اسلام» درباره این عناصر وطن‌فروش تلاش می‌کردند تا به زور پروپاگاندا، چهره‌ای مطرح از آن‌ها به نمایش بگذارند.

غربی‌ها نیز بازی این چهره‌های به‌ظاهر فعال حقوق بشر را آن‌قدر جدی گرفته بودند که آن‌ها خواستند ائتلاف کنند؛ این کاسبان خون مردم نیز در پاسخ فرمان آن‌ها اقدام به تدوین منشور همبستگی کردند؛ منشوری که رسانه‌های معاند با تکرار پُر حجم کلیدواژه‌هایی چون «اتحاد بی‌سابقه»، «اتحاد سراسری»، «اتحاد گسترده» و… سعی می‌کردند با ترکیب دو تکنیک «دروغ بزرگ» و «تکرار زیاد»، مخاطب را در جنگ ادراکی به پذیرش حقیقی و موثر بودن اتحاد مذکور مجاب کنند.

اما دوباره محاسبه دشمن اشتباه بود، چون تک‌تک آن‌هایی که این منشور را امضا کرده‌ بودند، کاسب بودند و با پناه بردن هر یک از این افراد نزد اربابان خود پرده از حقیقتی برداشت که طراحان جنگ ترکیبی علیه ایران ماه‌هاست به‌دنبال پنهان‌سازی‌ آن بودند. فروپاشی منشور همبستگی عملا نشان داد که هدف از این جریان‌سازی‌ها در اصل همان سناریویی بود که از روزهای آغازین اغتشاش در ایران گرچه زیر عنوان تکثرگرایی شکل گرفت اما هدفی جز تجزیه و نابودی کشور نداشت.

انتهای پیام/