دهه هشتادی و نودی

گروه استان‌ها دفاع‌پرس – «فاطمه علی‌پور» مسئول امور بانوان اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان البرز؛ بیش از ۵ دهه از احداث بوستان «جهان نما» در کرج می‌گذرد این بوستان قرار بود بستر ساز کاشت درخت توسط سران دنیا به نیت صلح و دوستی باشد، اما امروز آیینه جنایات آن‌ها در همکاری با صدام و رژیم بعث عراق در تجاوز به کشور ما است.

بوستان جهان نما با احداث ساختمانی که پیش بینی می‌شود تا پایان سال ۱۴۰۳ به باغ موزه دفاع مقدس استان البرز تبدیل شود، آینه جنایات رهبرانی خواهد بود که صحبت‌ها و خطابه‌های زیبای زیادی در حمایت از صلح، دوستی، حقوق بشر و نوع دوستی داشته اند، اما در عمل آن‌ها به هیچ یک از صحبت خود پایند نبوده اند و با حمایت و تسلیح رژیم جنایتکار بعث عراق به انواع سلاح‌های متعارف و غیر متعارف اسباب شهادت هزاران نفر از هموطنان ما را فراهم کرده‌اند.

از دیگر سو در کنار ساختمان در حال ساخت موزه دفاع مقدس استان البرز یادمان شهدای گمنام دفاع مقدس قرار دارد، یادمانی که هر روز صبح پذیرای عابرانی است که به قصد تفریح و تفرج و یا ورزش به این بوستان می‌آیند و می‌کوشند تا با توسل به شهدا آرامشی معنوی و روز خوبی را تجربه کنند.

در این میان، اما حضور یک جمع حدود بیست نفره دخترانه دهه هشتادی – نودی که تقریبا هر روز بین ساعت ۶ تا ۷ صبح برای زیارت مزار شهدای گمنام به بوستان جهان‌نما می‌آیند؛ برای نگارنده جالب توجه بود، چنانچه در رسانه‌های بیگانه همواره شاهد تبلیغ درباره بی‌اعتنایی و یا فاصله نسل جوان و نوجوان با فرهنگ شهدا هستیم، اما این ماجرا خود، گواهی بود که مردم و حتی نسل جوان با هر تفکر و دیدگاهی برای شهدا ارزش قائل هستند و به آن‌ها عشق می‌ورزند.

علاقه‌مند بودم با این دختران جوان گفت‌وگو کنم تا بیشتر با روحیه درونی و تفکر آن‌ها آشنا شوم و اتفاقا آقای «کیاحیرتی» یکی از همکاران پیشکسوت در این زمینه راهگشا شد و با تدارک یک صبحانه دخترانه ساعت شش صبح امروز را به نقطه عطفی برای بهره گیری از یک روز خاص تبدیل کرد، روزی در کنار مزار شهدای گمنام که با گفت‌وگوی صمیمانه با دختران دهه هشتادی و نودی همراه شد، دخترانی که به رغم شیطنت‌ها و بازیگوشی‌های خاص دوران جوانی و نوجوانی، حرمت شهدا را به رغم تمام تبلیغات رسانه‌های بیگانه، پاس می‌داشتند و سفره صبحانه را گرداگرد مزار شهدا بر پا کردند تا پشت به مزار آن‌ها ننشینند.

با خود می‌اندیشیدم که آیا این‌ها همان افرادی هستند که با برچسب دهه هشتادی و نودی آن‌ها را بی مسئولیت و بی قید می‌خوانیم که باز هم آن‌ها با جمع آوری باقی مانده نان‌های ته سفره به نیت تبرک مزار شهدا، مرا شگفت زده کردند تا با خود بگویم نسل جوان را نباید زود قضاوت کرد، آن‌ها آینه تمام نمای عشق و انسانیت هستند.

چشم‌ها را باید شست…

انتهای پیام/