دولت بایدن

به گزارش مجاهدت از مشرق، بیش از هفت هزار پرستار در دو بیمارستان بزرگ شهر نیویورک بر سر مسایلی چون حقوق کم و تعداد کارمندان دست به اعتصاب زدند و این اقدام باعث شد فعالیت یکی از این بیمارستان ها تعطیل و وقت های تعیین شده برای بیماران لغو شود.

انجمن پرستاران ایالت نیویورک در بیانیه ای اعلام کرد که این اعتصاب شامل بیش از ۷ هزار پرستان در بیمارستان مانتیفیور در برونکس و بیمارستان مونت سینا می شود.

ماریو کیلنتو رییس انجمن پرستاران ایالت نیویورک گفت: این پرستاران متخصصانی متعهد هستند که تحت شرایط غیرقابل تصور از بیماران به خوبی مراقبت می کنند.

بیمارستان‌ها روز دوشنبه در بیانیه‌های جداگانه‌ای اعلام کردند که پیشنهاد افزایش حقوق ۱۹.۱ درصدی را به پرستاران ارائه کرده‌اند. بیمارستان مانتیفور همچنین اعلام کرد که بیش از ۱۷۰ موقعیت جدید کار پرستاری ایجاد خواهد کرد.

بیمارستان مانتیفور اعلام کرده است که اعتصاب پرستاران باعث شده تا تمام عمل های جراحی به تعویق افتد و نوبت هایی که به بیماران داده شده بود، لغو شود.

اریک آدامز، شهردار نیویورک گفت که او و کارکنانش از نزدیک وضعیت را زیر نظر دارند و سیستم مراقبت های بهداشتی شهر آماده رسیدگی به هر چالش نشات گرفته از این اعتصاب است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، این اولین سفر بایدن به مرزهای جنوبی آمریکا از زمان آغاز به کار خود به عنوان رییس جمهور این کشور است و در زمانی انجام می‌شود که دولت وی در تلاش است تا قانون جنجالی موسوم به “بند ۴۲” را لغو کند اما دیوان عالی آمریکا با لغو این قانون مخالفت کرده است.

بند ۴۲ یک پروتکل جنجالی حوزه سلامت است که در دولت دونالد ترامپ رییس جمهور سابق آمریکا تصویب شد و دولت این کشور با استناد به این بند می‌تواند پناهجویان را از خاک آمریکا اخراج کند. دولت بایدن نیز از این بند استفاده کرده است.

از زمان آغاز به کار دولت بایدن، روند نفوذ مهاجران غیرقانونی به خاک آمریکا افزایش یافته است و در ماه سپتامبر نزدیک به ۲۲۷ هزار مهاجر که اکثر آن‌ها اتباع کشورهای آمریکای لاتین هستند از مکزیک وارد خاک آمریکا شدند.

دولت آمریکا با استناد به بند ۴۲، بیش از ۷۰ هزار نفر از این مهاجران را از خاک این کشور اخراج کرده است.

در ماه سپتامبر ۲۰۲۱ حدود ۱۹۲ هزار مهاجر غیر قانونی وارد خاک آمریکا شده بودند درحالی که در مدت مشابه سال ۲۰۲۰ حدود ۵۸ هزار مهاجر غیر قانونی توسط مامورین مرزی آمریکا شناسایی شدند.

دولت بایدن به تازگی دستورالعمل جدیدی ارائه کرده است که به اداره گمرک و حفاظت از مرزهای آمریکا اجازه می‌دهد تا مهاجران چندین کشور را از خاک این کشور اخراج کنند. در اکتبر سال ۲۰۲۲، آمریکا همه مهاجران ونزوئلا را اخراج کرد. اکنون دولت آمریکا اعلام کرده که مهاجران از هایتی، کوبا و نیکاراگوئه را نیز اخراج خواهد کرد.

شمار زیادی از مهاجران در مرزهای مکزیک با آمریکا تجمع کرده‌اند تا وارد ایالت متحده شوند. این مهاجران اغلب از اتباع نیکاراگوئه، ونزوئلا، کوبا، اروپای شرقی، آسیا، مکزیک، هندوراس، گواتمالا و السالوادور هستند.

منابع رسانه‌ای می‌گویند که در یک سال گذشته حدود ۲. ۵ میلیون نفر از کسانی که قصد ورود به مرزهای جنوبی آمریکا را داشتند، رهگیری شده‌اند.

اداره گمرک و محافظت مرزی آمریکا در دو سال گذشته بسیاری از مهاجران غیرقانونی را به بهانه بند ۴۲ بلافاصله اخراج کرده است. با لغو این عنوان بسیاری از این مهاجران اجازه خواهند داشت در مرزها باقی بمانند و تقاضای رسیدگی به پناهندگی خود را داشته باشند که به گفته برخی تحلیلگران اوضاع را وخیم‌تر خواهد کرد و افراد بیشتری مبادرت به مهاجرت خواهند کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق به نقل از فرانس۲۴ پس از یک سال که مشخصه بارز آن آزمایش‌های موشکی مکرر کره شمالی بود، شروع سال ۲۰۲۳ میلادی تا اندازه زیادی به سال ۲۰۲۲ شباهت دارد زیرا پیونگ‌یانگ اول ژانویه یک موشک کوتاه‌برد دیگر را به طور آزمایشی پرتاب کرد. این در حالی بود که کره شمالی سال ۲۰۲۲ را با انجام سه آزمایش موشکی در شب قبل از کریسمس به پایان رساند.

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی روز یکشنبه خواستار افزایش تصاعدی موجودی زرادخانه هسته‌ای این کشور (شامل تولید انبوه موشک‌های دارای کلاهک هسته‌ای) در سال جاری شد. کیم در نطق سال نو خود حتی آشکارا کره جنوبی را یک «هدف» توصیف کرد.

کریستوف بلاث، کارشناس حوزه «دو کره» در دانشگاه بردفورد، می‌گوید که این درخواست و نطق گویای همه چیز است زیرا پیونگ‌یانگ در گذشته از استفاده از این واژه اجتناب می‌کرد زیرا به حفظ ایده «اتحاد دوباره دو کشور برادر» نیاز داشت.

دانیلو دله‌فاو، استادیار محقق موسسه «تیم بین‌المللی مطالعات امنیتی» مستقر در ورونا، بر این باور است که تحولات چند روز اخیر نشان می‌دهد که وقتی پای کره شمالی در میان باشد، «ما در شرایط بسیار نگران‌کننده‌ای قرار می‌گیریم.»

نخستین اتفاق پنج پهپاد پرتابی کره شمالی به حریم هوایی کره جنوبی در ۲۷ دسامبر بود، پهپادهایی که سامانه پدافند هوایی سئول را به چالش کشید. بلاث می‌گوید: کره شمالی می‌خواست ثابت کند که قادر به نمایش موفقیتش در این حوزه است؛ حوزه‌ای که همسایه جنوبی‌اش هنوز موفق به تحقق آن نشده و این در حالی است که کره جنوبی از لحاظ فناوری، دست بالا را نسبت به پیونگ‌یانگ دارد.»

احتمالی که تاکنون سابقه نداشته

یون سوک‌یول، رئیس جمهور کره جنوبی در گفت‌وگویی که روز دوشنبه منتشر شد، گفت که «چتر هسته‌ای و بازدارندگی گسترده آمریکا دیگر برای اطمینان دادن به کره جنوبی کافی نیست.» یون با درخواست برگزاری رزمایش مشترک هسته‌ای با آمریکا، تعجیب ناظران را برانگیخت.

بلاث درباره این اظهارات گفت: این بدان معنا نیست که سئول در حال برنامه‌ریزی جهت دستیابی به سلاح هسته‌ای در آینده نزدیک است.

دله‌فاو می‌گوید: چنین رزمایش‌هایی شامل شبیه‌سازی حمله هسته‌ای کره شمالی و تدارک واکنش سئول است؛ هم واکنش متعارف و هم هسته‌ای. چنین رزمایشی در صورت برگزاری، نخستین باری خواهد بود که یک کشور غیرناتو، چگونگی کار با تسلیحات هسته‌ای را فرا می‌گیرد.

به نوشته نشریه «چوسون ایلبو»، واشنگتن از این رزمایش استقبال می‌کند هرچند دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا از تایید رسمی آن خودداری کرده است. بایدن در پاسخ به سوالی درباره این موضوع، با یک «نه» کوتاه، به وضوح پاسخ منفی داد.

بلاث افزود: با این حال، صرفاً احتمال برگزاری چنین رزمایشی، پیامی را به پیونگ‌یانگ مخابره می‌کند. مطرح کردن احتمال برگزاری رزمایش راهی است تا سئول از طریق آن به پیونگ‌یانگ بفهماند که در صورت بمباران اتمی از جانب آنها، حمله هسته‌ای تلافی‌جویانه متناسبی در کار خواهد بود حتی اگر کره جنوبی به خودی خود سلاح هسته‌ای نداشته باشد.

دله‌فاو اضافه کرد: این اقدام همچنین راهی برای اعمال فشار بر پاشه آشیل کیم است. یکی از هراس‌های بزرگ کره شمالی، دستیابی همسایه جنوبی‌اش به سلاح و توانمندی هسته‌ای است. با توجه به این ترس، رزمایش‌های مشترک سئول و واشنگتن، به کره جنوبی این امکان را می‌دهد که ورقی متناقض‌نما با دو کارکرد رو کند؛ قدرت‌نمایی هسته‌ای در عین پایبندی رسمی به معاهده منع گسترش!

اشتباه محاسباتی کیم

اظهارات رئیس جمهور کره جنوبی بخشی از تغییر مسیر گسترده‌تری است که دولت محافظه‌کار یول به اجرا درآمده است.

دله‌فاو دراین‌باره گفته است: سیاست دولت کنونی کره جنوبی، در مقایسه با رویکرد دولت لیبرالی که قبل از یون سوک یول بر سر کار بود و آغوشش به روی راهکار دیپلماتیک با پیونگ‌یانگ باز بود، کاملاً در تضاد بوده و در حال حاضر دلیل تشدید تنش تا اندازه‌ای به این موضع جنگ‌طلبانه مربوط است.

یول همچنین در گزارشی دولتی، به این موضوع اشاره کرده که تمایل دارد تا کره شمالی را به عنوان یک کشور «دشمن» در نظر بگیرد؛ لقبی که در سال ۲۰۱۸ از کنار نام کره شمالی حذف شده بود!

بلاث می‌گوید که در این بین، پیونگ‌یانگ پس از برگزاری اجلاس در سال ۲۰۱۸ با دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا، بلاتکلیف است. جان بولتون، مشاور امنیت ملی دولت وقت آمریکا مقرر کرده بود که پیش از تعدیل تحریم‌ها علیه پیونگ‌یانگ، کره شمالی باید به طور تمام و کمال از برنامه هسته‌ای خود دست بکشد و این کشور به هیچ عنوان قادر به پذیرش این موضوع نبود.

کره شمالی پس از مواجه شدن با رویکرد جنگ‌طلبانه دولت ترامپ که رد ادامه با تمرکز دولت بایدن بر روسیه و چین همراه شد، تصمیم گرفت تا «فشار بر کره جنوبی را افزایش دهد به این امید که سئول بتواند متحد آمریکایی خود را برای تعدیل موضع در قبال پیونگ‌یانگ، ترغیب کند.»

بلاث افزود: اما کیم دراین‌باره مرتکب یک اشتباه محاسباتی شد. یول به هیچ عنوان مطابق انتظار کیم واکنش نشان نداد و در عوض، واشنگتن را برای حضور نظامی بیشتر در منطقه تهییج کرد. در واقع، رئیس جمهور کره جنوبی با ترغیب آمریکا برای فراهم کردن سلاح بیشتر برای سئول، پاسخ تهدید کره شمالی را می‌دهد. در حال حاضر، شاهد تسلیح کره جنوبی هستیم.

با تمام این تفاسیر، نباید چندان هم بدبین باشیم؛ هر دو تحلیلگر کاملاً آشکارا اعلام کرده‌اند که غیرمحتمل است که تشدید تنش کنونی به درگیری مستقیم منجر شود.

دله‌فاو گفت: کره شمالی می‌داند که تا کجا می‌تواند پیش برود و چه محدودیت‌هایی دارد زیرا این کشور از لحاظ اقتصادی به چین وابسته است؛ کشوری که تمایلی ندارد تا شبه‌جزیره کره درگیر جنگ شود. به هر حال، پیونگ‌یانگ می‌داند که آمریکا از لحاظ نظامی قادر به شکست دادن کره شمالی است. با این وجود، دو کره بازی خطرناکی را آغاز کرده‌اند. خطر اینکه یک حادثه ناخوشایند، کنترل شرایط را از دست دو طرف خارج کند، همیشه وجود دارد و از این منظر، پرتاب پهپاد از کره شمالی در بحبوحه تنش‌های فزاینده، احتمال وقوع حادثه‌ای غیرعمدی اما با عواقب جبران‌ناپذیر را افزایش می‌دهد.

بلاث در پایان نتیجه‌گیری کرد: و حتی اگر چنین اتفاقاتی هم رخ ندهد، این واقعیت همچنان برقرار است که کره شمالی آزمایش‌های موشکی زیادی انجام می‌دهد و در سوی مقابل کره جنوبی، به طور فزاینده‌ای مواضع خصمانه اتخاذ کرده و جنگ‌طلب‌تر می‌شود. این دو تحول، می‌تواند از این به بعد به «هنجارهای جدید» در روابط دو کره بدل شود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، رابرت مالی که از زمان آغاز حوادث داخلی ایران، نقش خود را در حد یک تدارکاتچی دیدارهای مخالفان جمهوری اسلامی ایران با مقامات آمریکایی تنزل داده تا از هرگونه تغییر و از دست دادن سمت خود در امان بماند، اظهارات مداخله جویانه بسیاری درباره امور داخلی ایران داشته است.

مذاکره کننده ارشد آمریکا در تازه‌ترین اظهارات مداخله جویانه مدعی شد: مهدی محمدی فرد و محمد بروغنی ۱۸ و ۱۹ ساله دو تن از جوانان ایرانی هستند که در دادگاه‌های ساختگی به اعدام محکوم شده‌اند.

رابرت مالی ادعا کرد: جهان نظاره گر است. رهبران ایران باید به جوانان خود گوش دهند، نه این که آن‌ها را بکشند.

اظهارات مداخله جویانه رابرت مالی در حالی است که اعدام یک زن در آمریکا خبرساز شده است.

ایالات متحده آمریکا که مدعی دفاع از حقوق بشر است و همواره کشورهای غیرهمسو با خود را به نقض حقوق بشر متهم می‌کند، یک زن را با تزریق مرگبار اعدام کرد.

خبر اعدام “امبر مک لافین” اولین زن تراجنسیتی در آمریکا که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های این کشور داشته، در حالی است که شخصیت‌های سیاسی و مدنی بسیاری خواستار لغو حکم این اعدام شده بودند.

آن‌ها معتقد بودند مادر امبر، وی را در کودکی رها کرده بود و پدرخوانده اش بصورت مکرر به وی حمله کرده و چندین بار این زن دست به خودکشی زده بود.

شبکه خبری سی ان ان آمریکا گزارش داد، کامپ، وکیل این زن گفت: اعدام مک لافلین تمام نقص‌های سیستم قضایی را برجسته می‌کند و یک بی عدالتی بزرگ از جهت مختلف است.

وی افزود: این اعدام شکست‌های سیستماتیک در طول زندگی امبر را ادامه می‌دهد. هیچ مداخله‌ای برای شفاعت و محافظت از او در دوران کودکی و نوجوانی صورت نگرفت. همه اشتباهات برای او رخ داد.

دولت بایدن اگرچه نقش خود را در حوادث اخیر ایران منکر شده و مدعی است در پی تغییر رژیم نیست، اما از آغاز ناآرامی‌ها در ایران از هیچ اقدامی فروگذار نکرده و به صراحت اعلام کرده است که به جای تمرکز بر مذاکره و رویکرد دیپلماسی که همواره شعار آن را سرداده، بر ناآرامی‌های ایران متمرکز است.

دولت دموکرات بایدن همچنین سیاست‌های فشار حداکثری دولت دونالد ترامپ را در پیش گرفته و به بهانه حقوق بشری در حمایت از ناآرامی‌ها در ایران تاکنون تحریم‌هایی را همگام با متحدان غربی خود اعمال کرده است.

غرب به رهبری آمریکا سوم آذرماه در ژنو سوئیس، قطعنامه‌ای را در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به بهانه ناآرامی‌های ایران، با عنوان آنچه “وضعیت حقوق بشر در ایران” خوانده شده است، به تصویب رساند.

این قطعنامه نیز با ۲۵ رای موافق، ۶ رای مخالف و ۱۵ رای ممتنع به تصویب رسید. چین، پاکستان، اریتره، ونزوئلا، کوبا و ارمنستان ۶ کشوری بودند که به این قطعنامه رای منفی دادند. کشورهای بولیوی، برزیل، کامرون، ساحل عاج، هند، اندونزی، قزاقستان، مالاوی، مالزی، موریتانی، نامبیا، قطر، سنگال، سودان، امارات و ازبکستان به قطعنامه رای ممتنع داده‌اند.

وزرای خارجه ۹ کشور آمریکا، انگلیس، استرالیا، کانادا، شیلی، ایسلند، نیوزلند، جمهوری کره و سوئد نیز ۱۷ آذر ماه در بیانیه‌ای مشترک در تداوم دخالت در امور داخلی ایران، تهران را به نقض حقوق زنان متهم کردند.

دولت بایدن همسو با مخالفان جمهوری اسلامی ایران و با سوء استفاده از سازو کارهای بین المللی و سازمان ملل به اسم دفاع از حقوق زنان ایرانی، ۱۴دسامبر /۲۳ آذرماه، پیش نویس قطعنامه خاتمه عضویت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل را در شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل (اکوسوک) در نیویورک مطرح کرد که با ۲۹ رای موافق، ۸ رای مخالف و ۱۶ رای ممتنع به تصویب رسید و بدعت و رویه خطرناکی را پایه گذاری کرد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: بلومبرگ می‌نویسد: استفاده از دلار از سوی آمریکا به عنوان سلاح‌، کشورها را تشویق کرد تا خود را از سلطه دلار بیرون بکشند برخی از اقتصادهای بزرگ دنیا که از قدرت دلار و کاربرد آن به عنوان سلاح خسته شده‌اند، به دنبال راه‌هایی برای دور شدن از ارز آمریکا هستند. کشورهای کوچک‌تر از جمله برخی کشورهای آسیایی هم تلاش می‌کنند از دلار فاصله بگیرند. شرکتهای سراسر دنیا بخش قابل توجهی از بدهی خود را با ارزهای داخلی می‌فروشند تا مانع قدرت گرفتن بیشتر دلار شوند. در واقع همه به دنبال جایگزینی برای دلار هستند گویی که شورشی علیه پادشاهی پول ملی آمریکا در دنیا به راه افتاده است.

همه می‌دانند نمی‌توان سلطه دلار را به این زودی‌ها از بین برد، اما قبلا حتی تصور هم نمی‌شد بتوان از مکانیسم‌های پرداخت دیگری به دور از دلار آمریکا یا شبکه سوئیفت که زیربنای سیستم مالی جهانی است استفاده کرد.

حالا استفاده از دلار توسط آمریکا برای تحریم روسیه در سال جاری و فناوری‌های جدید، کشورها را تشویق کرده است خود را از سلطه دلار بیرون بکشند. تحلیلگران عقیده دارند دولت بایدن در استفاده تسلیحاتی از دلار آمریکا و سیستم جهانی پرداخت اشتباه کرده‌، چون سرمایه‌گذاران غیرآمریکایی را مجبور می‌کند دارایی‌های خود را به خارج از آمریکا که زمانی یک منطقه ‌ایمن بوده است؛ منتقل کنند و این در حالی است که اتحادیه اقتصادی اوراسیا به‌زودی استفاده از دلار را متوقف می‌کند.

روسیه و چین همین حالا هم طرح‌هایی برای ارتقاء ارزهایشان در پرداخت‌های بین‌المللی در نظر دارند که شامل استفاده از فناوری‌های بلاکچین می‌شود. این طرحها به دنبال حمله روسیه به اوکراین تسریع شده‌اند. روسیه برای مثال درآمد فروش انرژی خود را به روبل دریافت می‌کند.

بنگلادش‌، قزاقستان و لائوس هم مذاکراتی با چین برای تقویت استفاده از یوآن انجام داده‌اند. هند علنا بین‌المللی شدن روپیه را اعلام کرد و مکانیسم پرداخت دوجانبه با عربستان با ارز داخلی خود را به راه‌انداخت.

اصلی‌ترین انگیزه برای چنین اقداماتی تصمیم آمریکا و اروپا برای قطع دسترسی روسیه از سیستم مالی سوئیفت بوده است. فرانسه این اقدام را یک «سلاح هسته‌ای مالی» می‌داند. بدین ترتیب ارتباط اکثر بانک‌های بزرگ روسیه از شبکه‌ای که دهها میلیون نقل و انتقال مالی در روز دارد؛ قطع شده است. بنابراین بانک‌ها مجبورند بر مکانیسم‌های مالی خود تکیه کنند.

البته این تحریم‌ها تنها دلیل تسریع روند دورشدن از دلار نبوده‌، افزایش قدرت دلار آمریکا هم مقامات آسیا را در تلاش‌های خود برای پیدا کردن جایگزینی برای آن مصمم‌تر کرده است. ارزش دلار حدود ۷ درصد در سال جاری میلادی افزایش یافته و بیشترین رشد را از ۲۰۱۵ داشته است. بدین ترتیب‌، قیمت خرید مواد غذایی برای کشورهای آسیایی افزایش یافته و بار بازپرداخت بدهی‌های آنها سنگین‌تر شده است که فقر را در این کشورها گسترش می‌دهد.

نقل و انتقال‌های مالی با سایر ارزهای دنیا رشد خواهد داشت. به این ترتیب توانایی دولت آمریکا برای استفاده از ارز خود در جنگ‌های ژئوپلیتیکی مانند آنچه در اوکراین انجام داد؛ کاهش می‌یابد. حالا بسیاری از کشورها می‌دانند که می‌توانند مستقیما از ارزهای داخلی خود استفاده کنند و این باعث به‌وجود آمدن سیستم‌های پرداخت متعادل‌تری در دنیا می‌شود.