دولت بشار اسد

به گزارش مجاهدت از مشرق، «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل با اشاره به اقدام اخیر رژیم صهیونیستی در اشغال بخش‌های تازه‌ای از سوریه اظهار داشت :«در جولان اشغالی سوریه، ماموریت حافظ صلح سازمان ملل متحد به مشاهده پرسنل و تجهیزات نیروهای دفاعی اسرائیل در چندین مکان در منطقه حائل و در یک مکان در منطقه محدود ادامه می‌دهد.»

او در ادامه تأکید کرد: «به جز نیروهای حافظ صلح سازمان ملل هیچ نیروی نظامی در منطقه حائل نباید وجود داشته باشد.»

گوترش تصریح کرد: «اسرائیل و سوریه باید مفاد توافقنامه خلع سلاح ۱۹۷۴ را که به طور کامل به قوت خود باقی است، حفظ کنند.»

توافقنامه توقف درگیری بین رژیم صهیونیستی و سوریه قراردادی بود که بین این رژیم و سوریه در ۳۱ مه ۱۹۷۴ امضا شد. این قرارداد رسماً به جنگ یوم کیپور پایان داد.

پس از سقوط دولت «بشار اسد» به دست معارضین مسلح، رژیم صهیونیستی این توافق را باطل دانسته و مجدداً به سوریه حمله کرده است.

طبق این توافق، میان سرزمین‌های اشغالی و سوریه، منطقه حائل ۲۳۵ کیلومتری قرار گرفت که نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل متحد در آن مستقر شدند.

با این وجود، براساس گزارشات رسانه‌های صهیونیست، این رژیم بیش از ۳۷۰ کیلومتر مربع از خاک سوریه را اشغال کرده است.

در همین راستا، گوترش گفت: «حاکمیت، وحدت ارضی و تمامیت سوریه باید به طور کامل احیا شود و همه اقدامات تجاوزکارانه باید فوراً پایان یابد. اکنون، یک لحظه تعیین کننده سرشاز از امید اما عدم اطمینان بزرگ است.»

دبیرکل سازمان ملل همچنین از احتمال لغو تحریم‌های علیه سوریه گفت و تصریح کرد: «محدودیت‌ها علیه دولت بشار اسد اعمال شده بود و با تغییر قدرت در سوریه اوضاع تغییر کرده است.»

به گزارش مجاهدت از مشرق به نقل از پایگاه الشروق، کانال تلویزیونی «العراقیه» با پخش گزارش مستقیم از دروازه مرزی القائم اعلام کرد که نیروهای مسلح سوریه که لباس رسمی نظامیان آن کشور با کلاه قرمز بر تن داشتند به همراه شماری از شبه نظامیان مسلح برای اولین بار پس از سقوط دولت بشار اسد، رئیس جمهور سابق سوریه در گذرگاه مرزی البوکمال، مستقر شدند.

این کانال تلویزیونی تاکید کرد: شمار نیروهای مذکور در داخل مرز سوریه بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر اعم از افراد با لباس نظامی رسمی و شبه نظامی مسلح و در مقابل آنها، نیروهای نظامی عراقی حضور داشتند در حالی که دو تانک در پیشاپیش آنها، مستقر بود.

براساس گزارش کانال العراقیه، هیچ گونه برخوردی بین نیروهای عراقی و سوری صورت نگرفت و همزمان با استقرار این نظامیان سوری در دروازه مرزی البوکمال، شماری از اتباع آن کشور از خاک عراق به سوریه بازگشتند.

از زمان سقوط دولت بشار اسد تاکنون، دهها خانواده سوری مقیم عراق به سوریه بازگشته‌اند.

همچنین شمار زیادی از عراقی‌های مقیم سوریه نیز با ترک این کشور به عراق بازگشته‌اند و علاوه بر این، دروازه‌های مرزی، شاهد بازگشت کامیون‌های رانندگان عراقی و سوری به کشورهایشان بوده است.

عراق برای تامین امنیت مرز مشترک با سوریه که طول آن به بیش از ۶۲۰ کیلومتر می‌رسد، هزاران نیروی نظامی، امنیتی و حشد الشعبی را در منطقه مستقر کرده است.

عراق، همچنین برای کنترل مرز از اقدامات امنیتی متفاوتی از جمله موانع بتنی، سیم خاردار، خندق امنیتی بزرگ، پشتیبانی نیروی هوایی و دوربین‌های حرارتی استفاده می‌کند.

مخالفان مسلح در سوریه از بامداد هفتم آذر ۱۴۰۳ برابر با ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ با هدف برکناری بشاراسد از قدرت؛ عملیات خود را در مناطق شمال غرب، غرب و جنوب غرب حلب آغاز کردند و سرانجام پس از یازده روز در تاریخ یکشنبه ۱۸ آذرماه کنترل خود بر شهر دمشق خروج اسد از کشور را اعلام کردند.

از کودتای سال ۱۹۷۱ در سوریه که منجر به روی کار آمدن حافظ اسد شد،‌ حالا ۵۴ سال گذشته و در این مدت، سوریه همیشه درگیر جنگ داخلی و مقابله با گروه‌های مسلح بوده است.

بشار اسد که بعد از پدرش از سال ۲۰۰۰ میلادی رئیس جمهور سوریه شد نیز در طول حکومتش همواره با مخالفت گروههای معارض مواجه شده بود.

بنا بر اعلام منابع روس، بشار اسد و خانواده‌اش پس از خروج از سوریه، به مسکو رفت و پوتین رییس جمهوری روسیه به وی و خانواده اش پناهندگی سیاسی اعطا کرده است‌.

به گزارش مجاهدت از مشرق، معاون وزیر خارجه روسیه سرگئی ریابکوف امروز گفت که بریکس درخواست عضویت سوریه در این گروه را در صورتی که مقام‌های جدید سوریه آن را تایید کنند، بررسی خواهد کرد.

این دیپلمات ارشد روس گفت «ما درخواست همه کشورها را به طور جدی بررسی می‌کنیم و سوریه هم از این قاعده مستثنی نیست».

وی افزود «اما کسی را هُل نمی‌دهیم. کسی را تحریک نمی‌کنیم. و به هر انتخابی احترام می‌گذاریم». در زمان دولت بشار اسد که در پی حمله شورشیان مسلح و تسلط آن‌ها بر دمشق سرنگون شد، سفیر سوریه در روسیه بشار جعفری گفته بود که کشورش به طور رسمی برای پیوستن به گروه بریکس درخواست داده و تاکید کرده بود که دمشق اهتمام زیادی به پیوستن به این گروه دارد.

سرویس فرهنگ و هنر مشرق – در جامعه سینمایی ایران معمولا انتخاب بازیگران به غیر از نقش‌های اول و مکمل بر عهده «دستیار کارگردان» است.

این موضوع بیش از چند دهه در تولید آثار نمایشی یک امر کاملا معمول است که در حوزه دامنه انتخاب بازیگران حتی نقش‌های اصلی، دستیار کارگردان فرد تعیین کننده‌ای است. به همین دلیل است جمعیت آنان در سینما دارای یک صنف مستقل است.

در این بین دستیار کارگردان می‌توانند با استفاده این قدرت، در لایه‌های دوم و سوم سینما اثر وضعی فراوانی داشته باشد و بسیاری از علاقه‌مندان و مشتاقان بازیگری یا حتی بازیگران شناخته شده، همواره طرف بستانکار دستیاران سینمایی هستند.

دستیار کارگردان‌ها در پروژه‌های مهم در حال تولید چند سال اخیر نقش تعیین کننده‌ای داشته‌اند و از طرفی تاثیر شگرفی حتی در جهت‌دهی عقیدتی در فضای سینمای دارند.

یکی ازمهمترین دستیاران سال‌های اخیر سینمای ایران که در انتخاب بسیاری بازیگران در پروژه های مهم نقش اساسی ایفا کرده روزبه سجادی حسینی است.

او هم اکنون در پروژه «جادوی سفید» به کارگردانی آیدا پناهنده مشغول به کار است و در پروژه قبلی این کارگردان با عنوان «در انتهاب شب» همکاری داشت.

از فیلم‌ها و سریال‌های مهمی که او در آن نقش جدی ایفا کرده می‌توان به پروژه های جاده قدیم، نفس، شبی که ماه کامل شد، دهلیز، شکستن همزمان بیست استخوان، خانه امن است و سال‌های دور از خانه اشاره کرد.

روزبه سجادی حسینی روز گذشته در صفحه اینستاگرامش استوری منتشر کرد که با رنگ‌بندی مشابه پرچم ایران تزئین شده بود و به بهانه سقوط دولت بشار اسد با رنگ سبز نوشت : دیکتاتور می‌رود، زمانش که برسد

او با رنگ سفید نوشت: انتظار به سرآمد وقت آن است که انجامش دهیم

در سطر پایانی او با رنگ قرمز نوشت: طغیان، طاعون، طاغوت دیکتاتور است و خیابان چشم انتظار

منظور سجادی حسینی از به کار گیری “خیابان چشم انتظار”، احتمالا خیابان‌های نیوریورک، لندن، پاریس، برلین نیست و اشاره به خیابان‌های تهران در این متن، محتمل است.

منظور از او دیکتاتور هم نمی‌تواند اشاره به دونالد ترامپ، امانوئل مکرون، کر استرامر، روسای جمهور آمریکا و فرانسه و نخست وزیر انگلستان باشد. هیچ نشانه‌ای دال بر اشاره به اولاف شولتس صدراعظم آلمان هم در متن وجود ندارد.

آیا صدور فرمان طغیان و راهنمایی توده‌های فرهنگی به سوی خیابان و تکثیر این ذهنیت و پیچیدن این نسخه، منافع اهالی سینمای ایران که عمدتا از دستمزدهای چند هزاردلاری بهره‌مند هستند را تامین می‌کند؟

سینماگرانی که شنیده‌های حاکی از آن است که قراردهای خود براساس دلار و تتر دریافت می‌کنند.

با نگاهی به صفحه روزبه سجادی حسینی که با «شماتیک» سیاه و سفید تزئین شده، آیا او قصد دارد روزگار جامعه ایران را سفید و سیاه نشان دهد به کلیدواژه‌های تازه‌ای می‌توان دست یافت.

در یکی از پست‌ها او می‌نویسد: ما را از هم جدا می کنند چون از اتحاد ما می‌ترسند نمونه دیگری است که می‌توان تفسیرهای آشکاری را برای آن قلمداد کرد.

او در یکی از پست‌های قدیمی خود می‌نویسد: قامت خمیده مردم کشور زیر نعلین‌های تو و پوتین‌های او.

امید می‌رود این دستیار کارگردان که اغلب در پروژه‌هایی با حمایت نهادهای حاکمیتی فعالیت دارد و بابت این فعالیت‌ها دستمزدهای قابل اعتنایی دریافت می‌کند، منظور احتمالی‌اش نعلین روحانیت و پوتین سربازان مدافع وطن نباشد.

در بسیاری پروژه‌هایی سجادی حسینی حضور داشته، بودجه آثار را ارگان‌های وابسته به نهادهای نعلین و پوتین تامین کرده‌اند و امید می‌رود این نهادها افرادی را در روند فعالیت‌های فرهنگی خود شریک کنند که منکر این وابستگی ارگانی نباشند.

این دوگانگی بهره‌برداری از بارنداز فیلم‌های حاکمیتی و احساس برانداز بودن را در کاراکتر اقشار فعال سینماگران تقویت می‌کند.

سرویس دفاع و امنیت مشرق _ سقوط دولت سوریه و اشغال دمشق از سوی گروهک های تروریستی اگرچه گزینه ای مطلوب و طراحی شده از قبل برای رژیم صهیونیستی محسوب می شود اما با توجه به غیر قابل پیش بینی بودن مواضع و اهداف گروه های تروریستی تکفیری، صهیونیست ها از نخستین ساعات سرنگونی دولت بشار اسد، طرح امنیتی جدید خود در خاک سوریه را اجرا کردند.

صهیونیست ها فعلی قصدی برای حمله مستقیم به نیروهای حاکم بر کشور سوریه ندارند، اما در ۳ روز گذشته آنها شدیدترین حملات هوایی، دریایی و موشکی تاریخ را به خاک سوریه انجام دادند تا عمده توان تجهیزاتی کلاسیک باقی مانده در سوریه را منهدم کرده و از دست یافتن مسلحین به آنها جلوگیری کنند.

همچنین صهیونیست ها به بهانه مسائل امنیتی دست به اشغالگری جدید زده و ده ها کیلومتر از منطقه جولان اشغالی وارد استان های قنیطره، درعا و ریف دمشق شده اند و در حال حاضر در فاصله ۲۴ کیلومتری از دمشق پایتخت سوریه حضور دارند.

راز حمله بزرگ صهیونیست‌ها به بندر لاذقیه چه بود؟

دو شب پیش بود که ارتش رژیم صهیونیستی حمله ای بزرگ و ترکیبی را علیه ناوگان نیروی دریایی و تاسیسات بندر لاذقیه در ساحل غربی سوریه انجام داد.

در این حمله جنگنده های نیروی هوایی رژیم صهیونیست ده ها تیر بمب و موشک را به سمت تاسیسات بندری لاذقیه شلیک کردند.

ناوچه های ساعر نیروی دریایی اسرائیل نیز حملات موشکی و راکتی بزرگی را به ناوچه ها، قایق های موشک انداز اوزا و کشتی های گارد ساحلی نیروی دریایی سوریه انجام دادند.

دست کم ۶ فروند ناوچه اوزا و چندین کشتی و قایق بزرگ و کوچک دیگر و بخش بزرگی از تاسیسات اسکله لاذقیه در حملات صهیونیست ها منهدم شدند.

انهدام تقریبا کامل نیروی دریایی سوریه و از بین بردن بخش قابل توجهی از زیرساخت بندر لاذقیه به صهیونیست ها این اطمینان خاطر را می دهد که تا سالهای طولانی دولت حاکم بر سوریه توانی برای گشت زنی در شرق مدیترانه، تلاش برای کشف میادین گازی و استخراج منابع فسیلی و رقابت با کمپانی های اسرائیلی را نخواهد داشت؛ همچنین صهیونیست با خیالی آسوده کشتی ها و قایق های گشتی خود را به نزدیکی سواحل غربی سوریه اعزام خواهند کرد (زیرا دیگر خطر کشف راداری و حمله با موشک های ضد کشتی وجود ندارد) تا از هر گونه کمک‌رسانی به گروه های مقاومت از طریق مسیر دریایی شرق مدیترانه جلوگیری کنند.

قطع دسترسی سوریه به آسمان و دریا پس از حملات سنگین اسرائیل

به ادعای ارتش رژیم صهیونیستی، نیروی هوایی و دریایی این رژیم در مدت دو شبانه روز با مشارکت چندین ناو نیروی دریایی و ۳۵۰ هواگرد نیروی هوایی دست کم ۳۲۰ هدف استراتژیک را در خاک سوریه منهدم کرده اند.

تصاویر متعددی از انهدام بالگردها، جنگنده ها، تاسیسات راداری و سامانه های پدافندی ارتش سابق سوریه در این حملات منتشر شده است.

صهیونیست ها مدعی هستند حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد توان رزم کلاسیک سوریه را منهدم کرده اند؛ تقریبا هیچ پایگاه هوایی در مرکز و جنوب سوریه تا مدت طولانی فعال نخواهد بود و با بمباران سنگین بندر لاذقیه و خروج نیروی دریایی روسیه از طرطوس ارتباط دریایی سوریه با جهان خارج نیز بسیار محدود خواهد شد.

در واقع اکنون رژیم صهیونیستی هرگونه توان هوایی و پدافندی در خاک سوریه را خنثی کرده است تا سیادت کامل برای عملیات هوایی در آسمان این کشور داشته باشد؛ ناوگان دریایی سوریه را منهدم کرده و توان آنها برای گشت زنی در شرق مدیترانه را بسیار محدود کرده است و از طریق زمینی نیز بخش قابل توجهی از خاک سوریه را به بهانه ایجاد حائل امنیتی اشغال کرده است که مشخص نیست تا چه زمانی ادامه خواهد یافت.