دولت ترامپ

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه اعتماد در مطلبی به قلم عباس عبدی نوشت: در روز عید غدیر، آقای روحانی در دیدار با همکاران خود در دولت سابق گفت که «‌ای کاش گرفتار مصوبه هسته‌ای مجلس نمی‌شدیم تا می‌توانستیم در اسفند ۱۳۹۹ برجام را احیا کنیم.» هرسیاستمداری که به گذشته نگاه می‌کند، از این‌ای کاش‌ها! فـراوان دارد. همه هنگامی که به تاریخ برمی گردیم‌، حسرت می‌خوریم که‌ ای‌کاش چنان می‌شد و چنین نمی‌شد. در بسیاری از موارد هم این‌ای کاش‌ها! از روی استیصال است و معلوم نیست که اگر محقق می‌شد، وضع جامعه بهتــر از این بود اگربدتر نبود.

ولی در هر حال جامعه و سیاست را باای کاش! نمی‌توان فهم یادرست کرد. باید دید در همان زمان چه کاری می‌بایست انجام می‌شد که نشد. اجازه دهید به ۳ سال پیش برویم. پس از حوادث بسیار تاسف‌بار آبان ۱۳۹۸‌، از سوی نواصولگرایان حملات بسیار شدیدی علیه دولت روحانی سازماندهی واجراشد.در ۱۷ آذر ۱۳۹۸ یادداشتی با عنوان «ایده انتخابات زودرس» نوشتم و در بخشی از آن آمده بود که: «هیچ حکومت و دولتی حتی در شرایط عادی نیز نمی‌تواند و مجاز نیست که با این حد از تنش‌، مدیریت خود را تداوم دهد.

در بیشتر نظامهای سیاسی شیوه‌هایی را برای چنین موقعیت‌هایی پیش‌بینی کرده‌اند. کسب رای اعتماد مجدددولت‌ها برای ادامه کار از این جمله است. یا انحلال پارلمان و رأی‌گیری دوباره یا استعفای نخست‌وزیر و رئیس‌دولت و… همه شیوه‌هایی برای عبور از وضعیت ناپایدار مدیریتی هستند. پس از اعتراضات اخیر، بعید است که از این پس دولت حتی قادر به اتخاذ تصمیمات جاری خود باشد، چه رسد به اینکه بخواهد تصمیمات مهم بگیرد…. راه‌حل ســوم انتخابات زودرس ریاست جمهوری است. انتخاباتی که می‌تواند همراه با انتخابات مجلس انجام شود.»

وی با بیان این که پس از روی کار آمدن مجلس جدید در خرداد ۹۹ نیز خواستار استعفای روحانی شده بود، می‌نویسد: «باید از آقای روحانی پرسید؛ آیا فکر نمی‌کنید که بایک استعفای حرفه‌ای و نه لزوماً اعتراضی‌، می‌توانستیدمانع از سنگ‌اندازیهای بعدی نواصولگرایان علیه برجام شوید؟ و آیا در این صورت باز هم امروز در حسرت تصویب آن قانون بودید؟ پاسخ را نمی‌توان با قاطعیت گفت‌، ولی به نظرم با آغاز به نوشتن قانون هم می‌توانستید استعفا دهید تا مانع از تصویب چنین قانون زیانباری شوید.

درباره این نوشته روزنامه اعتماد چند موضوع را باید یادآور کرد. نخست این که زمزمه ضرورت استعفای روحانی و کناره‌گیری دولتش، بخشی از پروژه زنجیره‌ای بود که مزدوران دولت ترامپ، همزمان در عراق و لبنان برای ایجاد بی‌ثباتی و آشوب دنبال می‌کردند و اتفاقاً توانستند کشور را به کام ناآرامی و آشوب بکشانند. بنابراین هماهنگی عبدی با بعثی‌ها و بقایای داعش در عراق و عناصر بدنام مثل جعجع و جنبلاط قابل تأمل است.

ثانیاً نویسنده روزنامه زنجیره‌ای با موذی‌گری تلاش دارد تقصیر به سرانجام نرسیدن مذاکرات احیای برجام را متوجه مجلس انقلابی کند که قانون اقدام متقابل در برابر کارشکنی‌های آمریکا را تصویب کرد و آمریکا را با همه عهدشکنی‌ها و گردن‌کشی‌هایش تبرئه نماید.

آقای عبدی باید توضیح دهد که اگر عهدشکنی و کلاهبرداری و خباثت آمریکا در برجام قطعی است – که جای انکار ندارد، قطعی است- در مذاکرات دو سال اخیر، چه چیزی در پیشنهادهای طرف آمریکایی فرق کرده بود که بشود برمبنای آن توافق کرد: آیا پذیرفته بود که تحریم‌های دو برابر شده در پسابرجام را لغو کند تا ایران بتواند انتفاع پایدار اقتصادی داشته باشد؟ یا پذیرفته بود تضمین معتبری برای عدم تکرار کارشکنی و نقص توافق ارائه کند؟

اگر هیچ کدام این توقعات حداقلی ایران را نپذیرفته بود که واقعیت هم همین است، چرا امثال عبدی اصرار دارند آمریکا را تبرئه کنند و مجلس انقلابی را که خواستار اقدام متقابل و متوازن در اجرای تعهدات برجام شده، متهم سازند؟ سند درباره پادویی برای دستگاه تبلیغاتی آمریکا، ‌از این روشن‌تر؟!

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ویژه های خود نوشت: به نوشته وبسایت الف، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا- کسی که شعار انتخاباتی‌اش بازگشت به برجام و احیای آن بود- به تازگی در یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌پست نوشته در صورت عدم بازگشت ایران به برجام‌، فشار «دیپلماتیک و اقتصادی» بر این کشور ادامه خواهد داشت. این اظهارات صریح‌، منطقا باید خوش‌بین‌ترین مدافعان غرب را در کشور به تجدید وادارد اما چرا چنین نمی‌شود و در نظر آنان این ایران است که همواره متهم به مقاومت در مذاکرات است آن هم در شرایطی که کشورمان بارها و بارها سعی کرده به نگرانی‌های غربی‌ها درباره صلح‌آمیز بودن توانایی هسته‌ای‌اش اطمینان بدهد؛ اطمینانی که طرف غربی را نیز بالاخره راضی و به امضای توافق واداشت. 

پاسخ این پرسش را باید در فرار از «واقعیت» و نوعی «پوپولیسم» مدافعان «توافق به هر قیمت» دانست. این مدافعان فارغ از عهدشکنی آشکار آمریکا در خروج از برجام و بی‌عملی غیرقابل تصور اروپایی‌ها به این پرسش مهم پاسخ نمی‌دهند که اولا در منطق قدرت که مبنای تصمیم‌سازی‌های بلوک غرب در برابر ایران است، حد توقف خواسته‌های طرف غربی و همچنین خط قرمز ما کجاست؟ 

چه تضمینی وجود دارد که علی‌رغم دادن امتیازات مطلوب غرب  (از کاهش توان موشکی ایران تا کاستن از قدرت نفوذ منطقه‌ای) امتیازاتی که آنان تصور می‌کنند، به ایران داده شود؟ 

گفته برخی کارشناسان در این زمینه شایسته یادآوری و توجه است که اساسا این آمریکا و غرب است که مایل به پذیرش ایران نیست. از این نظر غرب، یک قدرت یکپارچه است و برخلاف تصور غربگرایان، فرقی میان ترامپ و بایدن وجود ندارد. این حقیقتی است که بایدن این روزها علی‌رغم ادعاهای قبلی به صراحت به آن اعتراف می‌کند.

ایران یک‌بار به خواسته غربی‌ها عمل کرده و آنان حتی عمل ایران به این مطالبات خود را راستی‌آزمایی کرده‌اند. اما غربی‌ها بدون هیچ تعهدی و بدون نگرانی از رسوایی ناشی از پشت‌پازدن به تمام ارزش‌های مورد قبول خود که آن را ارزش‌هایی جهانی می‌شناسند (صلح، همکاری بین‌المللی و…) این توافق را زیر پا گذاشتند و عجیب‌تر اینکه همه طرف‌های غربی حاضر در برجام نیز اقدام دولت ترامپ را نادرست خواندند!

غربگرایان پوپولیست، در چنین موقعیتی باید پاسخ دهند که چه تضمینی هست پیشروی غربی‌ها در طرح مطالبات متنوع خود تنها معطوف به فتح سنگرهای ایدئولوژیک نشود و منافع ملی آشکار ایران را نادیده نگیرد؟! 

این رفتار مبتنی بر منطق قدرت غرب در کشور ما آن هم زمانی که از این شعارهای ایدئولوژیک خبری نبود مسبوق به مشاهده است! آیا محمد مصدق نیز به دنبال شعارهای ایدئولوژیک دینی بود که در ماجرای ملی کردن نفت مورد تحریم قرار گرفت؟ متاسفانه پوپولیسم غربگرا، مسئله هسته‌ای ایران را نه درست طرح می‌کند و نه به سؤالات آن درست پاسخ می‌دهد.

سرویس جهان مشرق – «اریک پرینس» نظامی سابق آمریکایی و بنیانگذار شرکت نظامی خصوصی «بلک‌واتر» (که امروزه «آکادمی» نامیده می‌شود)، یکی از بازیگران برجسته در شکل‌گیری سیاست‌های خصمانه‌ی دولت آمریکا در قبال ایران و به طور خاص، ترور شهید سلیمانی است. در گزارش پیش رو بیش‌تر با پرینس آشنا خواهید شد.

◄ اطلاعات شخصی:

تولد: ۶ ژوئن ۱۹۶۹ (میشیگان، آمریکا)

والدین: «ادگار پرینس» و «السا پرینس»

همسر اول: «جوان نیکول» (۲۰۰۳-۱۹۹۱)

همسر دوم: «جوانا هاک» (رابطه پیش از مرگ همسر اول) (۲۰۱۲-۲۰۰۴)

همسر سوم: «استیسی دی‌لوک» (سخنگوی بلک‌واتر) (۲۰۱۲ تا کنون)

تعداد فرزندان: ۷

تحصیلات: کارشناسی اقتصاد از کالج «هیلزدیل»

تخمین دارایی: ۲/۵ میلیارد دلار

◄ سوابق:

افسر یگان ویژه‌ی نیروی دریایی آمریکا (۱۹۹۵-۱۹۹۲)

تأسیس شرکت نظامی خصوصی بلک‌واتر، ۱۹۹۷

کارآموز کاخ سفید

کارآموز «دینا روراباکر» نماینده‌ی کنگره و حامی تجزیه و حمله‌ی نظامی به ایران

◄ مسئولیت‌ها:

بنیانگذار دو مؤسسه‌ی دینی و کاتولیک محافظه‌کار

مدیرعامل و یکی از مؤسسان بلک‌واتر (۲۰۰۹-۱۹۹۷)

افسر آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا (سی‌آی‌ای)

مسئول آموزش و تجهیز ارتش نیروهای خارجی امارات (۲۰۱۱-۲۰۱۰)

مشاور امارات در امور نظامی غرب آسیا و آفریقا

ریاست شرکت ترابری-امنیتی گروه «فرانتیر سرویسز» هنگ‌کنگ

◄ شهرت:

تأسیس بزرگ‌ترین ارتش خصوصی جهان و حمایت از جلب مزدور برای جنگ

حمایت از کارزار انتخاباتی ترامپ و تقلب برای پیروزی او

طرح نظریه‌ی ترور شخصیت‌ها با پهپاد

 

معرفی اجمالی

اغلب شهرت «اریک پرینس[۱]» به خاطر تأسیس شرکت نظامی خصوصی «بلک‌واتر[۲]» است که اکنون با تغییر نام به «آکادمی[۳]»، بزرگ‌ترین ارتش خصوصی جهان است. این شرکت مخوف جنایت‌های کلانی در سرتاسر دنیا انجام داده و مسئولیت مستقیم آن‌ها به عهده‌ی اریک پرینس، بنیانگذار و مدیرعامل سابق آن، است. این عملیات‌ها در سودان، یمن، عراق، لیبی، افغانستان و دیگر نقاط دنیا انجام شده است. گزارش‌ها حاکی از آن است در دوره‌ی ریاست پرینس فقط ۱/۶ میلیارد دلار بودجه از سوی دولت آمریکا در قالب قراردادهای غیرمحرمانه به حساب این شرکت واریز شده است. درباره قراردادهای محرمانه، اطلاعاتی در دست نیست، اما بخشی از این قراردادها توسط آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا، سی‌آی‌ای، منعقد شده است.

«اریک پرینس» در دفتر کارش در ایالت ویرجینیا در آمریکا. شرکت پرینس فقط در دوره‌ی ریاست‌جمهوری جورج بوش پسر، بیش از یک میلیارد دلار قرارداد با دولت آمریکا بست. (+)

اگرچه عملیات‌های امنیتی و نظامی بلک‌واتر اغلب مرگ‌بار هستند، اما کشتار مردم عراق در میدان «نسور» (سپتامبر ۲۰۰۷) به دست نیروهای بلک‌واتر بیش‌تر از بقیه‌ی عملیات‌های این شرکت، رسانه‌ای شد[۴]. در این عملیات حداقل ۱۷ غیرنظامی کشته و ۲۰ نفر زخمی شدند. چند نفر از اعضای این شرکت به خاطر این کشتار به قتل عمد یا غیرعمد محکوم شدند، اما دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، آن‌ها را مورد عفو قرار داد. در روزهای انتهایی سال ۲۰۰۶، «انرو مونن» یکی از نیروهای بلک‌واتر، در حالی که مست بود، یکی از محافظین نخست‌وزیر عراق را به قتل رساند. با این وجود، مونن در فاصله‌ی کوتاهی در نقش دیگری در کشور کویت مشغول به کار شد و اکنون در واشینگتن و در کاخ سفید مشغول فعالیت است. به طور کلی، بلک‌واتر در دادگاه‌های مختلف و به دلایل متفاوت، متهم و محکوم به فساد مالی، ترور اشخاص نظامی و غیرنظامی، و تخطی از قوانین ملی و بین‌المللی شده است.

اریک پرینس، سال ۲۰۱۰، و بعد از رسوایی‌های فراوان، بلک‌واتر را ترک کرد، اما پس از جدایی باز هم اقدامات و علایق نظامی او فروکش نکرد. تنها در یک مورد، سال ۲۰۱۹، سازمان ملل گزارش مفصلی درباره‌ی اقدامات نظامی او در کشور لیبی برای ترور، کودتا یا نقض احکام بین‌المللی منتشر کرد[۵]. در این گزارش فهرست بلندی از اهداف ترور، ارسال تسلیحات غیرقانونی به لیبی و انتقال کاربری هواپیماهای غیرنظامی به نظامی به قیمت صوری ۱۰ دلار ارائه، و گفته شده ارزش این عملیات حداقل ۸۰ میلیون دلار بوده است. البته این تنها مورد اتهام او در سازمان ملل نیست. پیش‌تر نیز در سال ۲۰۱۱ تحرکات نظامی پرینس در سومالی و اریتره مورد توجه سازمان ملل قرار گفت، ولی به تحریم یا توبیخ او منجر نشد.  

نمایی از میدان «نسور» بغداد، جایی که نیروهای امنیتی «بلک‌واتر»، سال ۲۰۰۷، در حال اسکورت یک کاروان وابسته به سفارت آمریکا، اقدام به قتل‌عام عراقی‌ها کردند. در این حادثه، ۱۷ غیرنظامی عراقی کشته و ۲۰ نفر دیگر زخمی شدند. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› کدام کمپانی‌های آمریکایی دولت آمریکا را تیغ می‌زنند؟

در گزارشی که سال ۲۰۱۰ در رسانه‌ها منتشر شد، مشخص شد اریک پرینس پیش‌تر در سی‌آی‌ای مأمور مخفی بوده و مسئولیت او عملیات‌های ترور شخصیت‌ها بوده است. این گزارش که به تأیید رسانه‌های معتبری چون نیویورک‌تایمز، واشینگتن‌پست و «ونیتی‌فیر» رسید حاکی از آن بود که سی‌آی‌ای پرینس را مأمور ترور کرده بوده است. پرینس در پاسخ به این گزارش‌ها، بدون تکذیب ماجرا، اظهار تأسف کرد و گفت: «من متوجه نمی‌شوم چه‌طور برنامه‌ای با این حساسیت فاش می‌شود… و من در رأس آن قرار می‌گیرم[۶].»

یک فروند هواپیمای متعلق به «بلک‌واتر» در مسیر ارسال تدارکات برای نیروهای ویژه‌ی آمریکا در افغانستان، در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۹ (+)

روز بعد، رسانه‌ها گامی به جلو برداشتند و ادعا کردند شرکت بلک‌واتر مسئول ترور سران القاعده و طالبان بوده و در این کار از پهپاد استفاده کرده است[۷]. اگرچه طبق قانون مصوب سال ۱۹۷۶ دولت آمریکا اقدام به ترور، جرم‌انگاری شده است، اما پس از حادثه‌ی یازدهم سپتامبر، جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، ترور و دستگیری بسیاری از افراد را در دستورکار نیروهای دولتی و خصوصی آمریکا قرار داد. فهرست ترورهای دولت آمریکا و شرکت بلک‌واتر فراتر از نیروهای القاعده رفت و حتی افرادی مانند «مامون دارکازنلی» متهم به حمایت مالی از تروریسم، و «عبدالقدیر خان» فیزیکدان هسته‌ای اهل پاکستان، در این فهرست قرار گرفتند.

«اریک پرینس» (چپ) در جلسه‌ی شهادت مقابل کمیته‌ی نظارت و اصلاحات مجلس نمایندگان کنگره‌ی آمریکا در سال ۲۰۰۷ درباره‌ی کشته شدن ۱۷ غیرنظامی عراقی در میدان «نسور» بغداد به دست نیروهای پیمان‌کاری شرکت «بلک‌واتر»  (+)

متأسفانه، شرارت‌های پرینس در غرب آسیا، شرق آسیا و آفریقا همچنان ادامه دارد. به عنوان مثال، هر بار که آمریکا قصد کاهش نیروهای خود در عراق، سوریه و افغانستان را دارد، پرینس پیشنهاد جایگزینی این نیروها را با مزدوران خود می‌دهد. در برخی موارد نیز این پیشنهادها مورد تأیید کاخ سفید و سی‌آی‌ای قرار گرفته است. به طور ویژه، در دوره‌ی ریاست‌جمهوری ترامپ فعالیت‌های پرینس گسترش یافت. برخی رسانه‌ها فاش کردند که چون ترامپ و «مایک پمپئو» (رئیس سی‌آی‌ای بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸، و سپس وزیر خارجه‌ی آمریکا بین سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۲۱) به تیم اطلاعات آمریکا اطمینان ندارند، درصدد هستند تیمی خصوصی از جاسوسان را اجیر کنند تا مستقیماً به پمپئو گزارش دهد. پرینس گزینه‌ی اول اداره‌ی این جاسوسان خصوصی بود[۸].

علاوه بر این، چندی پیش شرکت جدید پرینس در هنگ‌کنگ، فرانتیر سرویسز، که تحت پوشش حمل‌ونقل فعالیت می‌کرد، متهم به حمایت مالی و اطلاعاتی از نسل‌کشی اویغورها در چین شد. در گزارشی مورخ سال ۲۰۱۹ مشخص شد، فرانتیر سرویسز رسماً به عنوان شرکت امنیتی نیز فعالیت می‌کند و به طور عمده در غرب چین فعال است. به ادعای این گزارش‌ها، نیروهای فرانتیر سرویسز بیش از یک میلیون مسلمان ترک‌تبار را در اردوگاه‌های بازآموزی نگه می‌دارند[۹] و اخیراً با چراغ سبز پکن به سوی لائوس، کامبوج و میانمار روانه شده‌اند.  

«اریک پرینس» در نشست سال ۲۰۰۷ کمیته‌ی نظارت و اصلاحات مجلس نمایندگان کنگره‌ی آمریکا در حال دفاع از عملکرد نیروهای «بلک‌واتر» پس از کشتار ۱۷ غیرنظامی عراقی در میدان «نسور» بغداد، به تصویری از بقایای یک خودروی بمب‌گذاری‌شده اشاره می‌کند. پرینس اگرچه شخصاً از عبارت «مزدور» متنفر است، اما در حقیقت، مزدوری است که برای پول حاضر است با هر کسی معامله کند و دست به هر جنایتی بزند. (+)

پیشنهاد و حمایت از ترور سردار سلیمانی

اریک پرینس طی سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ حامی جدی ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ بود. او کمک‌های مالی بسیاری به کارزار تبلیغاتی ترامپ کرد و با برگزاری جلسات متعدد با مسئولین انتخاباتی ترامپ، در شکل‌دهی به سیاست‌های خارجی و نظامی آمریکا مشارکت داشت. سال ۲۰۱۸، پس از تحقیق و تفحصی که درباره‌ی دخالت روسیه در نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا انجام شد، اطلاعات زیادی درباره لابی پرینس فاش شد که برخی از آن‌ها مربوط به ایران و ترور سردار قاسم سلیمانی بود. این گزارش، اگرچه با حفظ مراتب امنیتی، به دست رسانه‌ها رسید و سروصدای زیادی به پا کرد. با این وجود، سال ۲۰۱۸، کسی به تأثیر پرینس در ترور شهید سلیمانی توجه نکرد؛ تا بامداد سوم ژانویه‌ی ۲۰۲۰، ‌وقتی این اتفاق به انجام رسید.

در همین‌باره بخوانید:

›› کارشناس استرالیایی: «شهید سلیمانی» جاودانه‌تر از «قاسم سلیمانی» خواهد بود

›› روایت مستند آمریکایی از نقش حاج قاسم در «جنگ سایه» ایران با آمریکا

یکی از اسناد فاش شده، ایمیل اریک پرینس به «استیو بنون» مدیر وقت وب‌سایت محافظه‌کار و تندروی «بریتبارت»، بود که پرینس در آن، سردار سلیمانی و سپاه قدس را عاملان خشونت منطقه و مانع تحقق منافع آمریکا خوانده و خواستار ترور شهید سلیمانی شده بود. این یادداشت از طریق بنون به دست «کوری لواندوسکی» مدیر کارزار تبلیغاتی ترامپ، رسید و بعدها تقدیم «دونالد ترامپ جونیور» (پسرِ ترامپ) و «مایکل فلین» مشاور امنیت ملی وقت آمریکا شد[۱۰].

در این یادداشت، پرینس قاسم سلیمانی را «هاینریش هیملرِ[۱۱] حکومت ایران» می‌خواند و معتقد است او «بازوی» رهبر ایران است. همچنین می‌نویسد: «این‌که سلیمانی و آدم‌هایی مثل او پیشاپیش کشته نشده‌اند، یک ننگِ ملی برای آمریکاست.» پرینس همچنین درباره‌ی ملت ایران می‌نویسد: «آن‌ها آدم‌هایی هستند که در یک اینچ مربع فرش ایرانی هزار گره می‌زنند. همین آدم‌ها روی تسلط منطقه‌ای تمرکز کرده‌اند و موفق هم بوده‌اند.» او در عین حال، کشور ایران و سپاه پاسداران را با دیکتاتوری نازی‌ها مقایسه می‌کند و معتقد است باید هرچه سریع‌تر جلوی اقدامات ایرانی‌ها را گرفت.  

بخشی از ایمیل سال ۲۰۱۵ «اریک پرینس» به «استیو بنون» مدیر وقت پایگاه خبری-تحلیلی محافظه‌کار «بریتبارت» و از حامیان انتخاباتی دونالد ترامپ، که پرینس در آن قاسم سلیمانی را مسئول خشونت در منطقه و محقق نشدنِ منافع آمریکا دانسته و زنده بودن «افرادی مانند سلیمانی» را «ننگ ملی برای آمریکا» توصیف کرده است. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› اعتراف مقام سابق سی‌آی‌ای: آمریکا باید از راهبرد خاورمیانه‌ای قاسم سلیمانی درس بگیرد

جالب است که توجیه اریک پرینس برای ترور سلیمانی همان است که بعداً توسط ترامپ و اطرافیانش به عنوان توجیه ترور ارائه شد. در واقع، به نظر می‌رسد پرینس به عنوان مشاور نظامی دولت ترامپ توصیه‌هایی داشته که بعدها مورد توجه دولت ترامپ قرار گرفته است. سیاست خشونت آن‌ها از این قرار است که آن‌ها فهرستی از اقدامات نظامی منطقه را به ایران منتسب می‌کنند و در این میان، روی امنیت سفارت‌خانه‌های آمریکا در کشورهای منطقه و امنیت جانی پرسنل خود تأکید می‌کنند، تا شاید بتوانند ترور سلیمانی را موجه جلوه دهند. بعد از ترور سلیمانی نیز رسانه‌های بین‌المللی به‌درستی به این نکته اشاره کردند که همه‌ی این مطالب در حد یک ادعا باقی می‌ماند و دولت آمریکا هیچ سند یا شاهدی برای اثبات آن‌ها و سپس توجیه ترور سلیمانی در دست ندارد.

۱۲ ژانویه‌ی ۲۰۲۰، چند روز پس از ترور سردار سلیمانی، وقتی این توصیه‌های خشونت‌طلبانه علنی شد، پرینس در مصاحبه با سی‌ان‌ان بر توصیه‌ی خود تأکید کرد و گفت: «توصیه‌ی من درباره‌ی سلیمانی در سال ۲۰۱۵ صحیح بود، همان‌طور که توصیه‌ام درباره‌ی عقلانی‌سازی شرایط [جنگ] در افغانستان صحیح بود[۱۲].» این سخنان حاکی از آن است که پرینس نه‌تنها به عنوان طراح نظریه‌ی ترور شهید سلیمانی، چهره‌ی برجسته‌ای دارد، بلکه در تشویق و ترغیب آن پس از وقوع نیز نقش داشته است. با توجه به نفوذ نظامی پرینس در عراق و روحیه‌ی خشونت‌طلب او بعید نیست چنین شخصیتی در اجرای عملیاتیِ نقشه‌ی ترور شهید سلیمانی نیز نقشی عملی ایفا کرده باشد.

«اریک پرینس» (مرکز تصویر)، نه‌تنها در ارائه‌ی پیشنهاد و تشویق دولت آمریکا به ترور شهید سلیمانی دست داشت، بلکه با توجه به سابقه‌ای که دارد، بعید نیست شخصاً در عملیات تروریستی فرودگاه بغداد نیز ایفای نقش کرده باشد. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› مأمور سابق سی‌آی‌ای درباره جذبه حاج قاسم چه گفت؟

البته در این‌که این توصیه‌ی خصمانه مستقیماً و بلافاصله به دست ترامپ رسیده باشد، تردید وجود دارد، اما چنان‌که گفته شد، این توصیه به دست مشاوران ارشد، تصمیم‌سازان و نزدیکان ترامپ رسیده است. همچنین در اسناد فاش شده آمده است که اریک پرینس به همراه «جورج نادر» و «جوئل زامل» ماه آگوست سال ۲۰۱۶ به برج ترامپ رفتند و درباره‌ی «سیاست‌های آمریکا در قبال ایران» مذاکره کردند.

«نادر» تاجر، لابیگر و سیاست‌مدار آمریکایی-لبنانی است که جرم اثبات‌شده‌ی جنسی تنها یکی از بندهای کارنامه‌ی سیاه اوست. او با مسئولین امارات و عربستان رابطه‌ی نزدیک و رسمی دارد و از طرفی به عنوان لابیگر شرکت بلک‌واتر با پرینس رابطه‌ای نزدیک داشت. وی همچنین بارها در اندیشکده‌ها و رسانه‌ها علیه ایران سخن گفته است. از سوی دیگر، زامل، تاجر، کارشناس رسانه و سیاستمدار اسرائیلی است که در حوزه‌ی نظامی تخصص دارد. رابطه‌ی پرینس، نادر و زامل حداقل طی ۱۰ سال اخیر سرشار از پول‌شویی، دروغ، تقلب و ترور است که این امر برای دولت آمریکا و رسانه‌های جهان نیز پوشیده نیست. هر سه نفر مواضع تندی علیه ایران دارند.

«اریک پرینس» (راست)، اواخر ماه نوامبر سال ۲۰۱۷،  برای شهادت مقابل کمیته‌ی اطلاعات مجلس نمایندگان کنگره‌ی آمریکا وارد محل این نشست غیرعلنی می‌شود.  (+)

حداقل در یک مورد، که مکالمه‌ی خصوصی پرینس در سال ۲۰۱۰ فاش شد، وی گفته بود دولت آمریکا باید برای جلوگیری از نفوذ ایران در کشورهای نیجریه، یمن، سومالی و عربستان از مزدوران شرکت‌های خصوصی استفاده کند تا با «تروریسم» مقابله کنند[۱۳]. او در همین مکالمه گفت: «ایران برای رسیدن به سلطنت بر خاورمیانه و خلیج فارس، نظیر آن‌چه داریوش هزار سال پیش از میلاد مسیح داشت، می‌خواهد به سلاح هسته‌ای دست یابد.» و در ادامه گفته بود: «ایرانی‌ها نقشه‌های شومی دارند… برای حل این مشکل نمی‌توان از سربازهای عادی استفاده کرد.»

پایگاه «بلک‌واتر» در افغانستان، در نزدیکی مرز پاکستان، که از آن برای آموزش نیروهای افغان استفاده می‌شد. بلک‌واتر، که اکنون «آکادمی» نام دارد، بزرگ‌ترین شرکت نظامی خصوصی جهان است.  (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› نقش شهید سلیمانی در وحدت ایران و عراق

›› دیپلمات آمریکایی: سلیمانی برای مردم خاورمیانه مقدس بود

جمع‌بندی

آن‌چه درباره‌ی اریک پرینس گفته شد، تنها بخشی از کارنامه‌ی عیان اوست. برنامه‌های محرمانه‌ی او با دولت آمریکا و جنایت‌های با واسطه یا بی‌واسطه‌ی او در عراق، یمن، افغانستان، سودان، لیبی و ایران بسیار زیاد است. نشریه‌ی بلومبرگ از او به عنوان «جلودار مزدوران آمریکا[۱۴]» نام می‌برد، چراکه او حاضر است برای پول با هر کسی معامله کند، دست به هر جنایتی بزند و به هر سو برود. خبرها حاکی از آن است که در میانه‌ی سال ۲۰۲۱، وقتی طالبان حکومت را به دست گرفت، پرینس هر یک قطعه بلیط پرواز چارتر برای خروج از افغانستان را به قیمت ۶۵۰۰ دلار (معادل پروازهای لوکس بین‌المللی) به مردم این کشور می‌فروخت.

«اریک پرینس» (راست) در فرودگاه قندهار افغانستان. گزارش‌ها حاکی از آن است که پرینس، سال ۲۰۲۱، همزمان با خروج آمریکا از افغانستان و زمانی که طالبان به‌سرعت در حال پیشروی و تسلط بر این کشور بود، هر یک قطعه بلیت پرواز خروجی از افغانستان را به قیمت ۶۵۰۰ دلار می‌فروخته است. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› خروج «ترامپیِ» بایدن از بگرام و فرار آمریکا از بازی تاج‌وتخت افغانستان

›› سرنوشت تلخ افغان‌هایی که به آمریکا کمک کردند

ارتش خصوصی او در زمان تصدی شرکت بلک‌واتر و اقدامات نظامی او پس از آن، باعث کشتار هزاران غیرنظامی در غرب آسیا شده است. با این وجود، در خصوص پرونده‌ی ترور سردار سلیمانی، چهره‌ی اریک پرینس به عنوان یکی از تصمیم‌سازان و حامیان این عملیات برجسته است. او سال ۲۰۱۵ طی نامه‌ای به مسئولین کارزار انتخاباتی ترامپ چنین پیشنهادی را ارائه کرد و سپس با حضور در برج ترامپ در خصوص سیاست‌های ضدایرانی با او صحبت کرد. پس از ترور سردار سلیمانی نیز او از پیشنهاد خود حمایت کرد.