دولت ترکیه

به گزارش مجاهدت از مشرق، اقدام ترکیه برای توقیف یک کشتی باری متعلق به روسیه، توجه رسانه های منطقه و جهان را به سوی خود جلب کرد.

دو روز پیش اعلام شد که دولت اوکراین از ترکیه خواسته است کشتی باری ژیبک ژولی (Zhibek Zholy) با پرچم روسیه را به خاطر حمل غلات اوکراینی توقیف کند. کی یف اعلام کرده که این کشتی از بندر بردیانسک تحت اشغال روسیه حرکت کرده و حامل ۴۵۰۰ تن غلات است.

دفتر دادستان کل اوکراین در نامه‌ای به تاریخ ۳۰ ژوئن به وزارت دادگستری ترکیه اعلام کرد که ژیبک ژولی در صادرات غیرقانونی غلات متعلق به اوکراین دست داشته است.

شرکت KTZ مستقر در قزاقستان اعلام کرد که کشتی ژیبک ژولی متعلق به شرکت آنها است، اما توسط شرکت روسی خط سبز اجاره شده که تحت تحریم آمریکا و اتحادیه اروپا نیست. بر اساس داده های ردیابی کشتی، ژیبک ژولی عصر جمعه در نزدیکی بندر کاراسوی ترکیه لنگر انداخته بود.

مولود چاووش اوغلو وزیر امور خارجه ترکیه قبلاً در بیانیه ای در ۲۳ ژوئن گفته بود: «ما با فروش غیرقانونی کالاهای اوکراینی در بازار بین المللی مخالف هستیم و اجازه آن را نمی دهیم. ما راضی نیستیم که این محموله ها در ترکیه نیز فروخته شود.»

سفیر اوکراین، زودتر از دولت اردوغان موضع گرفت

واسیلی بودنار، سفیر اوکراین در ترکیه، اولین منبع خبری رویترز و رسانه های دیگر برای اعلام توقیف کشتی بود.

وی اعلام کرد که ماموران گمرک ترکیه کشتی حامل غلات با پرچم روسیه را که به گفته اوکراین حامل «غلات مسروقه» بوده، توقیف کرده اند.

بودنار در بیانیه ای به تلویزیون ملی اوکراین گفت: «ما با مقامات ترکیه در همکاری کامل هستیم. کشتی هم اکنون در ورودی بندر، توسط مقامات گمرک ترکیه توقیف شده است. با بررسی ها و مذاکرات روز دوشنبه سرنوشت کشتی مشخص می شود. ما امیدواریم که غلات، هر چه زودتر توقیف شود.»

این اقدام ترکیه در حالی صورت گرفته که روسیه مورد تحریم غرب قرار گرفته و کشورهای غربی روسیه را متهم می کنند که با ممانعت از صادرات غلات اوکراین، باعث بروز بحران جهانی غذا شده است. ترکیه نیز یکی از کشورهایی است که به شدت به غلات، حبوبات و دانه های روغنی روسیه و اوکراین وابسته است.

آیا ترکیه از این وضعیت خوشحال است؟

توقیف کشتی باری متعلق به ابرقدرتی همچون روسیه، کار آسانی نیست و قطعاً چنین تصمیم و اقدامی تبعات و هزینه هایی دارد. آن هم برای کشوری همچون ترکیه که در چندین حوزه گازی، هسته ای، دفاعی و اقتصادی وامدار روسیه است و به خاطر توسعه روابط با روسیه امتیازات فراوانی به دست آورده است.

رسانه های تحت امر حزب حاکم ترکیه، به فراخور روحیات شخصی اردوغان و سران حزب عدالت و توسعه عادت دارند که کوچکترین اقدامات برونمرزی سیاسی و نظامی دولت ترکیه  را همچون حماسه ای بزرگ جلوه دهند. اما چنین قاعده ای در مورد روسیه صدق نمی کند.

سکوت محتاطانه رسانه های اصلی نزدیک به تیم اردوغان درباره توقیف کشتی باری روسیه نشان می دهد که دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه از این وضعیت مسرور نیست و خوب می داند که ولادیمیر پوتین، سیاستمداری نیست که به آسانی از کنار چنین رفتارهایی بگذرد.

اما در هر صورت ترکیه عملاً در یک مخمصه جدی قرار گرفته و ناچار بوده کشتی مزبور را توقیف کند. چرا که اولاً ترکیه عضو ناتو و نامزد عضویت در اتحادیه اروپا است و ناچار است در این میان نشان دهد که تا حدودی در کنار غرب ایستاده است.

دوم این که ترکیه بر اساس حق ژئوپولیتیکی خاصی که در پیمان مونترو و مالکیت گذرگاه های حساس دریای سیاه به مرمره و اژه دارد، ناچار شده برخی مسئولیت های نظارتی بین المللی را از هر زمانی جدی تر بگیرد.

روزنامه جمهوریت از جریان مخالف و منتقد دولت اردوغان اعلام کرده که از مقامات امنیتی و گمرکی استان ساحلی ساکاریا در مورد تصمیم نهایی در مورد کشتی روسیه سوال کرده و آنان حاضر نشده اند به این سوالات پاسخ دهند.

در همین حال وزارت امور خارجه ترکیه نیز به سوالات جمهوریت و دیگر رسانه ها پاسخی نداده و شواهد نشان می دهد که اعلام تصمیم نهایی برای ترکیه کار آسانی نیست و احتمالاً به دنبال یک راه میانه هستند.

پیام سفیر اوکراین در مورد پهپادهای ترکیه

شواهد نشان می دهد که دولت اردوغان مایل نیست که در رسانه های اوکراین به نقش پهپادهای ترکیه در موازنات جنگ اخیر اشاره شود.

پیداست که آنکارا نگران واکنش های مسکو است و خوب می داند  که این بار نمی تواند همچون تجربه جنگ قره باغ، در رسانه ها درباره پهپادها حماسه سرایی کند. چرا که مقامات کرملین به این موضوع بسیار حساس هستند. با این حال سفیر اوکراین در آنکارا ابایی از بیان برخی واقعیت های مهم ندارد.

سلجوق بیرقدار داماد رئیس جمهور ترکیه که کارخانه پهپادسازی ترکیه را با پدر، برادران و پسرعموهای خود تاسیس کرده و در مورد عکاسی از کارگاه های خود، دغدغه و حساسیت امنیتی بالایی دارد، همه درها را به روی سفیر اوکراین گشوده است.

انتشار عکس و پیام سفیر اوکراین در آنکارا، نشان داد که سلجوق بیرقدار بدون دریافت هیچ هزینه ای، سه فروند پهپاد گرانقیمت ورژن «بیرقدرا تی بی ۲» را به دولت اوکراین هدیه کرده است.

تحولات اخیر نشان داد که حمله روسیه به اوکراین، نقطه عطف مهمی در تحولات سیاسی – امنیتی منطقه است که از بسیاری جهات با منافع ترکیه، ارتباط پیدا می کند. دولت اردوغان تاکنون تلاش کرده تا در این مسیر امتیازاتی کسب کند و از فرصت های موجود به نفع خود استفاده کند. اما در هر صورت با وجود احتمال کسب امتیاز به خاطر برخی مزیت های ژئوپولیتیکی، این احتمال وجود دارد که در آینده ای نزدیک شاهد برخی واکنش های تنبیهی روسیه در برابر ترکیه باشیم.

سرویس جهان مشرق – روابط میان برخی کشورهای منطقه با رژیم صهیونیستی لایه‌های عمیقی دارد که ریشه در توهمِ وجودِ منافع مشترک و البته عوامل نفوذی اسرائیل در نقاط مختلف خاورمیانه دارند. یکی از این عوامل، «دیوید مِیدان» مقام ارشد سابق موساد است که در گزارش پیش رو به معرفی او خواهیم پرداخت.

«دیوید مِیدان» مقام عالی‌رتبه‌ی سابق موساد و مأمور اسرائیل برای نفوذ در کشورهای منطقه است (+)

دیوید میدان کیست؟

«دیوید مِیدان[۱]» سال ۱۹۵۵ در مصر متولد شد و سال ۱۹۵۷ به همراه والدینش به سرزمین‌های اشغالی فلسطین مهاجرت کرد. میدان ابتدا در تشکیلات اطلاعاتی ارتش اسرائیل، موسوم به یگان ۸۲۰۰، خدمت کرد. سپس در سال ۱۹۷۷ به موساد منتقل شد و در بخش «تزومت» (به معنای تقاطع) مسئولیت جذب و فعال کردن عوامل اطلاعاتی را بر عهده گرفت. همچنین در مدت فعالیت خود در موساد مسئولیت چندین یگان عملیاتی این سازمان در خارج از کشور را به عهده داشت. سال ۲۰۰۶ به عنوان رئیس بخش «تِوِل» انتخاب شد که مسئول روابط خارجی موساد با سازمان‌های همتایش در سراسر جهان است. یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های میدان در این سِمت، برقراری روابط غیررسمی با کشورهای خاورمیانه بود که هیچ رابطه‌ی دیپلماتیکی با اسرائیل نداشتند. نام وی بعدها، در همین جایگاه، با ماجرای آزادی گیلعاد شلیط[۲] گره خورد؛ سرباز اسرائیلی‌ای که سال ۲۰۰۶ به دست نیروهای فلسطینی اسیر شد و نزد حماس در حبس ماند تا این‌که سال ۲۰۱۱ در جریان تبادل اسرا میان حماس و اسرائیل، آزاد شد. دوران فعالیت میدان در موساد نیز همان سال ۲۰۱۱ به صورت رسمی پایان یافت.

استقبال «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر سابق اسرائیل (چپ، پشت به تصویر)، ساعاتی پس از آزادی «گیلعاد شلیط» (در حال ادای احترام نظامی به «نتانیاهو») در جریان مبادله‌ی اسرا میان اسرائیل و حماس؛ «دیوید میدان» (پشت سر شلیط سمت چپ تصویر) نیز که نقش اصلی را در تضمین آزادی شلیط ایفا کرده بود، در تصویر مشخص است (+)

ماه آوریل سال ۲۰۱۱، میدان توسط نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، به عنوان جانشین هاگای هاداس (عضو موساد که نتانیاهو او را نماینده‌ی ویژه‌ی اسرائیل در پرونده‌ی آزادی شلیط کرده بود[۳]) در مذاکرات مربوط به آزادی گیلعاد شلیط انتخاب شد و یکی از اعضای کلیدی هیأت اسرائیلی بود که با مقامات دولتی در مصر ارتباط داشت و مقدمات آزادی شلیط را فراهم کرد. در این سمت، با افراد مختلفی گفت‌وگو کرد و ارتباطات فراوانی با افراد بانفوذ در کشورهای منطقه برقرار نمود. در نهایت، ماه اکتبر سال ۲۰۱۱، قراردادی میان صهیونیست‌ها و حماس امضا، و شلیط در ازای آزادی ۱۰۲۷ فلسطینی در بند رژیم صهیونیستی، آزاد شد. میدان، سال ۲۰۱۱، از سوی نتانیاهو به عنوان مسئول امور اسرا و مفقودین جنگی منصوب شد.

با کنار رفتن نتانیاهو، میدان نیز از فعالیت رسمی دولتی کنار رفت؛ اما از یک سو، ارتباط نزدیکش با مقامات امنیتی-اطلاعاتی اسرائیل، و از سوی دیگر، روابط گسترده‌اش در منطقه، سبب شد تا به یک گزینه‌ی غیرقابل‌حذف برای تمام سرمایه‌داران اسرائیلی‌ای تبدیل شود که می‌خواستند فرصت‌های پرمنفعت اقتصادی در خاورمیانه را از آن خود کنند. از این رو، می‌توان دیوید میدان را یک عامل تجاری و یک دلال برجسته در عرصه‌ی تمام فناوری‌های پیشرفته‌ای تلقی کرد که اسرائیل به اشکال مختلف در آن‌ها صاحب دانش و تخصص است؛ از جمله تسلیحات، فضای سایبری (اطلاعات و ارتباطات)، و تصفیه‌ی آب. میدان در هر سه‌ی این بخش‌ها به صاحبان صنایع خصوصی و بازیگران وابسته به رژیم صهیونیستی کمک کرده تا در کشورهای منطقه‌ی خاورمیانه رخنه کنند.

«دیوید مِیدان» را می‌توان یک عامل تجاری و یک دلال کاربلد با مأموریت گسترش نفوذ اسرائیل در کشورهای منطقه دانست (+)

وی همچنین در برخی کشورها به عنوان عامل تثبیت‌کننده عمل کرده است. به این معنا که پیش از او دیگر چهره‌های اسرائیلی، که عمدتاً کهنه‌کاران تشکیلات امنیتی-اطلاعاتی اسرائیل هستند، بستر لازم برای فعالیت کمپانی‌های اسرائیلی را فراهم کرده‌اند و بنا به دلایلی از صحنه خارج شده‌اند و سپس دیوید میدان مسیر ایشان را ادامه داده و این روابط را تثبیت کرده و گسترش داده است. برای مثال، در بخش سایبری و تسلیحاتی در امارات می‌توان به ماتی کوچاوی (یا کوخاوی) اشاره کرد. کوچاوی را می‌توان پدرخوانده‌ی فناوری سایبری امارات دانست، اما او پس از مدتی با خاندان آل‌نهیان دچار مشکل شد و صحنه را ترک کرد. آن‌جا بود که «میدان» جای او را گرفت و همان مسیر او را ادامه داد؛ کوچاوی بزرگ‌ترین قراردادهای اطلاعاتی و امنیتی سایبری را با امارات منعقد کرد، اما این میدان بود که روابط اسرائیل با امارات در این حوزه را ادامه و گسترش داد.

«ماتی کوچاوی» اسرائیلی (تصویر بالا) را می‌توان «پدرخوانده‌ی فناوری سایبری امارات» دانست، اما این «دیوید میدان» بود که راه او را ادامه داد و جای پای اسرائیل را در حوزه‌ی سایبری امارات محکم کرد (+)

دیوید میدان، به دلیل برخورداری از روابط شخصی گسترده با مقامات و چهره‌های ذی‌نفوذ در خاورمیانه، همواره به عنوان مأمور مذاکره‌کننده، مسیر اسرائیل را برای برقراری روابط گرم با کشورهای منطقه همواره کرده و سابقه‌ی چشم‌گیری در این عرصه از خود بر جای گذاشته است. بسته به این‌که اسرائیل از تعاملات خود با هر یک از کشورهای منطقه‌ی خاورمیانه چه می‌خواهد، دیوید میدان همیشه مانند یک پیشاهنگ به خدمت گرفته شده و کانال‌های ارتباطاتی لازم را فعال کرده است.

سابقه‌ی فعالیت امنیتی-اطلاعاتی، بهره‌مندی از شبکه‌ی ارتباطاتی گسترده و متنوع، و اتصال به منابع سرمایه‌گذاری و صاحبان ثروت در اسرائیل، دیوید میدان را به یکی از مؤثرترین گزینه‌های مذاکراتی تل‌آویو تبدیل کرده است. مأموریت تبادل اطلاعاتی در مصر، راضی کردن ترکیه‌ به تجدید روابط گرم، و تثبیت ریشه‌های نفوذ فناورانه‌ی اسرائیل در امارات در زمره‌ی مأموریت‌های فراوانی قرار می‌گیرند که میدان برای رژیم صهیونیستی انجام داده، و مرور و بررسی آن‌ها کمک می‌کند تصویر نسبتاً کاملی از شخصیت او به دست آوریم.

نقش «دیوید میدان» در نفوذ اسرائیل در کشورهای منطقه آن‌قدر پررنگ بود که برخی او را «وزیر خارجه‌ی واقعی نتانیاهو» توصیف می‌کردند (+)

 

تثبیت ریشه‌های اسرائیلی در امارات متحده‌ی عربی

چنان‌که گفته شد، میدان متولد مصر است و سابقه‌ی فعالیت در سرویس اطلاعات نظامی، یگان ۸۲۰۰، را نیز در کارنامه دارد. در موساد، میدان تا جایگاه ریاست اداره‌ی هماهنگی با دیگر سرویس‌های اطلاعاتی، یعنی تول، پیش رفت. از زمانی که فعالیت کاری‌اش را آغاز کرد با محمد دحلان (سیاستمدار فلسطینی و رهبر سابق فتح در نوار غزه) آشنا بود و همچنان روابط عمیقی با او دارد. میدان، از سوی دیگر، به بنیامین نتانیاهو نزدیک بود و پرونده‌ی اسرای اسرائیلی را برای او پیگیری می‌کرد؛ که همین مسئله، سبب شده با دولت خودگردان فلسطین و مقامات در غزه نیز ارتباط دائمی داشته باشد؛ به‌ویژه زمانی که دحلان تشکیلات امنیت پیشگیرانه[۴] (یکی از دستگاه‌های امنیتی دولت فلسطین) را هدایت می‌کرد.

«محمد دحلان» (چهارم از چپ)، سیاستمدار فلسطینی و از نزدیکان مشترک «دیوید میدان» و «محمد بن‌زاید آل‌نهیان» (چهارم از راست) ولی‌عهد ابوظبی (+)

محمد دحلان پس از کنار زده شدن از تشکیلات اطلاعاتی فلسطین، تبعید خودخواسته به امارات را پذیرفت، و به مشاور مورداعتماد محمد بن‌زاید آل‌نهیان، ولی‌عهد ابوظبی و جانشین فرمانده‌ی کل نیروهای مسلح امارات، تبدیل شد. میدان یکی از رابط‌های اصلی سیاسی و تجاری محمد دحلان در اسرائیل است. این دو سبب شدند تا صنعت سایبری اسرائیل در دهه‌ی ۲۰۱۰ روابط خود را با تشکیلات دولتی امارات توسعه چشم‌گیری ببخشد. پیش‌تر درباره‌ی روابط امارات و اسرائیل در حوزه‌ی سایبری توضیح داده شد؛ میدان کسی است که در کنار محمد دحلان، روابط مذکور را به اوج خود رساند[۵].

میدان چندین سال نمایندگی کمپانی سیرکلز، تولیدکننده‌ی جاسوس‌افزار ردیاب موقعیتی گوشی‌های همراه (که اکنون زیرمجموعه‌ی گروه ان‌اس‌او است) و اولین متخصص شنود «اس‌اس۷[۶]» (جاسوسی از سامانه‌ی مدیریت تماس‌های تلفنی در اکثر نقاط جهان) در اسرائیل، را در امارات به عهده داشت و شرایطی را فراهم کرد تا این شرکت بتواند با دولت امارات قرارداد ببندد. سیرکلز متعاقباً به گروه ان‌اس‌او[۷] ملحق شد. شریک محلی سیرکلز در این قرارداد، کمپانی مشاوره و تحقیقات الثریا (مستقر در قبرس) بود که در حقیقت، تحت کنترل دحلان است. به این ترتیب بود که سیرکلز با سازمان ملی امنیت الکترونیک امارات (که اکنون آژانس اطلاعات سیگنالی نام دارد) وارد همکاری شد. خالد بن‌محمد آل‌نهیان، فرزند محمد بن‌زاید آل‌نهیان، ولی‌عهد امارات، به‌تدریج مسئولیت این سرویس شنود را از طحنون بن‌زاید آل‌نهیان، برادر محمد بن‌زاید، تحویل گرفت. طحنون، مشاور امنیت ملی امارات است و به نوبه‌ی خود یک امپراتوری بزرگ تجاری در عرصه‌ی امنیت خصوصی در اختیار دارد، که البته مجال بررسی آن در این‌جا نیست[۸].

«خالد بن‌محمد بن‌زاید» (تصویر بالا) فرزند «محمد بن‌زاید آل‌نهیان» ولی‌عهد ابوظبی؛ «دیوید میدان» رابط میان «خالد» و کمپانی جاسوسی سایبری اسرائیلی «سلبرایت» است (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› آن‌چه باید درباره جاسوس‌افزار صهیونیستی «پگاسوس» بدانید

›› «جاسوسِ داخل گوشی شما»/ همدستی امارات و اسرائیل در نقض حقوق بشر +دانلود مستند

میدان مدت‌ها در امارات با تاجری به نام آوی لئومی همکاری می‌کرد. لئومی یکی از بنیانگذاران و مدیر سابق کمپانی اسرائیلی اِروناتیکس دیفنس سیستمز[۹] (تولیدکننده‌ی پهپادهای نظامی و زیرمجموعه‌ی سامانه‌های دفاعی پیشرفته‌ی رافائل[۱۰]، غول نظامی اسرائیل) است و سال ۲۰۱۲ یکی از اولین قراردادهای فناورانه‌ی اسرائیل با امارات را امضا کرد. به موجب این قرارداد، امارات با همکاری این کمپانی اقدام به تولید پهپاد نمود. لئومی نیز، مانند ماتی کوچاوی، در زمره‌ی اولین افرادی است که مقدمه‌ی ارتباط فناورانه‌ی امارات و اسرائیل را فراهم آوردند[۱۱].

«آوی لئومی» یکی از بنیانگذاران کمپانی اسرائیلی «اِروناتیکس دیفنس سیستمز» (تولیدکننده‌ی پهپادهای نظامی) و یکی از عوامل اصلی توسعه‌ی روابط نظامی-تسلیحاتی اسرائیل و امارات (+)

​میدان به عنوان حلقه‌ی اصلی، روابط امنیتی میان اسرائیل و امارات را تثبیت کرد. سال ۲۰۲۰ در قراردادی که به سلبرایت[۱۲] (کمپانی اسرائیلی فعال در حوزه‌ی جمع‌آوری، بررسی، تحلیل و مدیریت داده‌های دیجیتال) واگذار شد، نقش مهمی ایفا کرد، و اوایل سال ۲۰۲۱ نیز مذاکره‌کننده‌ی اصلی در مناقصه‌ای اسرائیلی بود که توسط البیت سیستمز[۱۳] (کمپانی بین‌المللی تجهیزات الکترونیک دفاعی، مستقر در اسرائیل) و چند شرکت دیگر با هدف تقویت ساختار امنیت سایبری امارات برگزار شد. سلبرایت در این مناقصه برنده شد و برای تکمیل معماری سایبری امارات، تشکیل تیم‌های واکنش رایانه‌ای اضطراری[۱۴] (گروه‌های متخصص برای حل‌وفصل مشکلات امنیتی رایانه‌ای-سایبری) را در دستورکار قرار داد، که اولینِ آن‌ها به ارزش ۳۴۰ میلیون دلار در دوبی ایجاد شد.

میدان، علاوه بر مدیریت کمپانی خودش، تحت عنوان دیوید میدان پراجکتس[۱۵]، بنیانگذار و عضو هیأت‌مدیره‌ی کمپانی اسرائیلی تصفیه‌ی آب پیورامون[۱۶] نیز هست و به کمپانی سرمایه‌گذاری خصوصی آمریکایی کورِت[۱۷] (مستقر در سان‌فرانسیسکو و حامی یهودیان ساکن آمریکا و فلسطین اشغالی) و کمپانی داروسازی اسرائیلی ردهیل بایوفارما[۱۸] مشاوره می‌دهد. همچنین با کمپانی اسرائیلی یادگیری ماشینی و رصد سیستم‌های رایانه‌ای لوم سیستمز[۱۹] همکاری می‌کند[۲۰].

«دیوید میدان» (چپ) در کنار «شیمون پرز» رئیس و نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی (+)

نقش میدان در انعقاد قرارداد امنیتی سلبرایت با امارات

چنان‌که گفته شد، سلبرایت یک کمپانی اسرائیلی فعال در عرصه‌ی داده‌های دیجیتال است. توضیحات تکمیلی در این‌باره، این‌که مشتریان محصولات سلبرایت نهادهای امنیتی، اطلاعاتی و مجری قانون در سراسر جهان و همچنین شماری از بزرگ‌ترین کمپانی‌های دیجیتالی دنیا از جمله اپل، گوگل، ورایزن و بانک‌های بزرگی هستند که برای انجام تحقیقات حقوقی داخلی خود از محصولات این کمپانی بهره می‌گیرند. سلبرایت، سال ۲۰۲۰، موفق شد با میانجیگری دیوید میدان و چانه‌زنی محمد دحلان با ولی‌عهد امارات، یک قرارداد مهم، به ارزش تقریبی ۳ میلیون دلار، با تشکیلات امنیتی این کشور امضا کند[۲۱].

اماراتی‌ها از محصولات سلبرایت برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های تلفن‌های همراه و کامپیوترهای شخصی، اطلاعات موجود در فضای پردازش ابری، و حتی پهپادهای شخصی‌ای استفاده می‌کنند که نیروهای امنیتی این کشور آن‌ها را ضبط کرده‌اند. لازم به ذکر است که طبق آمارهای اواسط سال ۲۰۱۹، سلبرایت تا پیش از عقد قرارداد با امارات، ۴۵ درصد از بازار به‌اصطلاح «پزشکی قانونی گوشی همراه» (جمع‌آوری و بررسی شواهد و مدارک از درون گوشی‌های همراه) را به خود اختصاص داده بود و محصولاتش بیش‌ترین نقش را در ۷۵ درصد از تحقیقات پلیسی در سراسر جهان ایفا می‌کردند.

بنابراین انعقاد چنین قراردادی توسط دولت امارات دورازانتظار نبود؛ به‌ویژه با توجه به خط مشی خاندان بن‌زاید، استفاده از ابزارهای جاسوسی در عرصه‌ی سایبری امری متعارف تلقی می‌شود. بر همین اساس هم هست که سلبرایت، در کنار کمپانی‌های اسرائیلی دیگری مانند ان‌اس‌او و البیت سیستمز به امارات در اجرای سیاست سه‌لایه‌ی‌ شنود شهروندان، جاسوسی همسایگان، و تحدید ترافیکِ داده در این کشور، کمک می‌کند[۲۲].

توصیفات میدان از شیوه‌ی مدیریتی آل‌نهیان

چنان‌که پیش از این نیز اشاره شد، دیوید میدان مشاور و عامل تجاری شماری از کمپانی‌های اسرائیلی در امارات است. وی همچنین به سرمایه‌گذاران و کارآفرینان اسرائیلی در امارات نیز کمک می‌کند. توصیفات وی از دوبی، به عنوان یکی از امیرنشین‌های مهم امارات، قابل‌توجه است. میدان مدعی است آن‌چه که دوبی، و در مجموع امارات، را از دیگر مناطق عربی و منطقه‌ای متمایز می‌کند این است که در آن‌جا «مدیریت کارآمد وجود دارد. رهبری در امارات به شیوه‌ای کاملاً سالم و حرفه‌ای کار خود را انجام می‌دهد. شما این واقعیت را در تمام نقاط این کشور مشاهده می‌کنید. شهروندان واقعاً رهبران خود را محترم می‌شمارند. دولت نیز شهروندان را شریک ثروت این کشور می‌داند و همین سبب شده تا مدیریت، کارآمد باشد[۲۳].»

البته باید توجه داشت که مردم امارات را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: ۱/۲ میلیون اماراتی و ۷ میلیون کارگر خارجی. میدان در این رابطه چنین می‌گوید: «از هند، پاکستان و تمام نقاط جهان در این کشور کارگر وجود دارد، اما توجه داشته باشید که این کارگران خارجی بسیار راضی هستند. از حقوق خوبی بهره‌مند هستند، دستمزد خوبی دریافت می‌کنند، و رفتار عادلانه‌ای با آن‌ها می‌شود.»

«محمد الکویتی» (تصویر بالا) رئیس «آژانس اطلاعات سیگنالی» (سرویس شنود و جاسوسی) امارات و از دوستان نزدیک «دیوید میدان» (+)

​از نگاه میدان، زاید بن‌سلطان آل‌نهیان، بنیانگذار و پدر خودخوانده‌ی امارات «بن‌گوریونِ اماراتی‌هاست» که توانست تمام قبایل مهم این کشور را با هم متحد کرده و یک فدراسیون تشکیل دهد. میدان معتقد است: «دیدگاه او بسیار ساده و قابل‌درک است: مسامحه، میانه‌روی، و سازش. این موارد با سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش آموزش و توسعه همراه شده است. اماراتی‌ها استعدادهای جوان خود را شناسایی می‌کنند و برای تحصیل به بهترین دانشگاه‌های جهان می‌فرستند. سپس ثمرات آن را جمع‌آوری کرده و به سرمایه‌گذاری خود ادامه می‌دهند. این روند، بسیار فوق‌العاده است. به عنوان مثال، محمد الکویتی، وزیر امنیت سایبری امارات، را در نظر بگیرید. این آدم، اسرائیل را مثل کف دستش می‌شناسد. سه مدرک معتبر مهندسی رایانه را از بهترین دانشگاه‌های آمریکا دریافت کرده است. آدمی حرفه‌ای است و اصلاً سیاست‌زده نیست. تمام توجه او به امنیت سایبری و چشم‌انداز کشور در این حوزه است.»

 

«اندکی از دانش اسرائیل برای تحول مصر کافی است»

تشکیلات امنیتی مصر تحت ریاست‌جمهوری السیسی، یکی از بزرگ‌ترین مشتریان ابزارها و راهکارهای اسرائیلی در عرصه‌ی جاسوسی است. همکاری دوجانبه در این حوزه، از طریق عوامل فعلی یا سابق موساد رقم می‌خورد. به طور خاص، دیوید میدان، که خودش متولد مصر است، در این بخش نقش بسیار پررنگی ایفا می‌کند. به عنوان نمونه، سال ۲۰۱۸ یک قرارداد رسمی در عرصه‌ی امنیتی میان مصر و رژیم صهیونیستی امضا شد که مقدمات آن توسط دیوید میدان فراهم شده بود.

(از راست) «عبدالفتاح السیسی» رئیس‌جمهور مصر، «سامح شکری» وزیر خارجه‌ی مصر، و «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر سابق اسرائیل، در نیویورک؛ «شکری» از دوستان نزدیک «دیوید میدان» است (+)

​این ماجرا از قول خود دیوید میدان بهتر توصیف شده است. وی درباره‌ی تعاملات اطلاعاتی-امنیتی میان مصر و اسرائیل چنین می‌گوید: «بخش اندکی از ظرفیت‌های شگرف اطلاعاتی اسرائیل می‌تواند به مصر این قدرت را ببخشد که با خطرات امنیتی پیش روی خود مقابله کند. همکاری میان دو کشور در جهت ریشه‌کن کردن تهدیداتی است که هر دو با آن مواجه هستند.» میدان همچنین تأکید می‌کند انتقال دانش اطلاعاتی اسرائیلی به مصر با استفاده از «روش‌های محرمانه» انجام می‌شود و تماس تلفنی «برای انتقال اطلاعات طبقه‌بندی‌شده میان دو کشور، امن نیست.»

میدان پیش از این، در زمان خدمت در موساد و حتی پس از آن، به عنوان هماهنگ‌کننده‌ی همکاری‌های اطلاعاتی میان اسرائیل و مصر عمل کرده است؛ همکاری‌هایی که به گفته‌ی او روی «مبارزه با تروریسم» متمرکز هستند. میدان مدعی است مصر در برابر این حمایت‌ها «اطلاعاتی در اختیار اسرائیل قرار می‌دهد که بر امنیت ملی اسرائیل تأثیرگذار است.» وی همچنین ادعا می‌کند: «از آن‌جایی که اسرائیل بسیار قوی‌تر از مصر است، توانایی آن در به دست آوردن اطلاعات نیز بیش‌تر است. لذا هدف اصلی اسرائیل در این همکاری مستمر اطلاعاتی با مصر در صحرای سینا آن است که از امنیت شهر «ایلات» در اسرائیل [نزدیک مرز با مصر] مطمئن شود. هرچه سازمان‌های تروریستی دامنه‌ی فعالیت خود را بیش‌تر گسترش دهند، خطراتی که متوجه ایلات است، بیش‌تر خواهند شد. وجود هرگونه تهدید امنیتی در صحرای سینای مصر، به منزله‌ی تهدید برای اسرائیل خواهد بود[۲۴].»

 

دلال محبت صهیونیست‌ها نزد اردوغان

پس از ماجرای شلیط، در سال ۲۰۱۱، نتانیاهو میدان را به عنوان فرستاده‌ی جدید اسرائیل در ترکیه منصوب کرد تا روابط «گرم» با آنکارا را احیا کند. البته آنکارا نیز او را تأیید کرد و پذیرفت؛ و پس از این ماجرا بود که ترکیه به اسرائیل اجازه داد کمک‌های بشردوستانه‌ی را برای زلزله‌زدگان ۲۳ اکتبر این کشور ارسال کند. همچنین در همان دوره بود که آنکارا نسبت به جلوگیری اسرائیل از کمک‌رسانی دو کشتی ترکیه‌ای و تلاش آن‌ها برای شکستن محاصره‌ی غزه، واکنشی نشان نداد. به علاوه، میدان در این مأموریت موظف شد ترک‌ها را متقاعد کند در اصرار خود برای معذرت‌خواهی رسمی اسرائیل از ترکیه، استفاده از واژه‌ی «معذرت‌خواهی» را حذف کنند و از این راه، مسیر را برای احیای روابط میان ترکیه و رژیم صهیونیستی مهیا سازد[۲۵].

(از راست) «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر سابق اسرائیل، «یوحانان لاکر» وزیر ارتش و عضو تیم مذاکره‌کننده‌ی اسرائیل با حماس درباره‌ی آزادی «گیلعاد شلیط»، و «دیوید میدان» نماینده‌ی ویژه‌ی نتانیاهو در مذاکرات بر سر آزادی «شلیط» (+)

روابط میان رژیم صهیونیستی و ترکیه، در حال حاضر، بسیار گسترده و البته پیچیده است. این تعاملات را می‌توان در چند بخش به صورت خلاصه مرور کرد:

◄ دادوستد اطلاعاتی از طریق عقد قرارداد میان کمپانی‌های امنیت سایبری اسرائیلی با نهادهای دولتی ترکیه؛

◄ اقدام ترکیه به خرید تجهیزات نظامی و تسلیحات از کمپانی‌های اسرائیلی به منظور تقویت ظرفیت‌های تسلیحاتی خود؛ ترکیه در این بخش نیم‌نگاهی به انتقال فناوری نیز دارد و به‌شدت در تلاش است تا در بخش پهپادی به ظرفیت کامل (تهاجمی و اطلاعاتی) دست پیدا کند؛ و

◄ گسترش نفوذ ترکیه در شمال آفریقا با اتکا بر ظرفیت‌های اطلاعاتی اسرائیل در این منطقه و استفاده از فرصت‌های ناشی از تعاملات اسرائیل با مصر و بازیگران متعدد در لیبی.

البته این روابط، به همین چند مورد منحصر نمی‌شود، اما تشریح کامل این مسئله از حوصله‌ی گزارش حاضر خارج است. با این وجود، آن‌چه درک آن اهمیت دارد این است که دیوید میدان در هر سه مورد بالا ایفای نقش نموده و در جایگاه یک مذاکره‌کننده و البته دلال عمل کرده است. در حال حاضر، البیت سیستمز به عنوان پیمان‌کار برخی پروژه‌های مهم تسلیحاتی ترکیه، چندین قرارداد با کارخانه‌های تسلیحات و مهمات‌سازی این کشور منعقد نموده است. در بسیاری از این موارد، دیوید میدان مشاور طرف اسرائیلی و رابط کارخانه‌های ترک در اسرائیل بوده است.

علاوه بر این، دیوید میدان یکی از دوستان نزدیک هاکان فیدان، رئیس تشکیلات اطلاعاتی ترکیه، است. میدان، سال ۲۰۱۴، در گفت‌وگو با فیدان به او هشدار داده بود ترکیه نباید علیه اسد اقدام نظامی کند[۲۶]. البته ترکیه به این هشدارها توجه نکرد، اما نکته این‌جاست که دیوید میدان در سطوح عالی با نهادهای اطلاعاتی-امنیتی ترکیه رابطه داشته و همچنان دارد.

در همین‌باره بخوانید:

›› همه جنایت‌های رژیم صهیونیستی؛ از اشغالگری تا ترور و کودک‌کشی

به گزارش مجاهدت از مشرق، برای چندمین بار در ماههای گذشته، بار دیگر رسانه‌های منطقه از تلاش مقامات آنکارا برای ارتباط‌گیری با سوریه و حل مشکلات فی‌مابین نوشته‌اند، که باز هم با تکذیب منابع سوریه مواجه شده است.

در این راستا منابع مطلع سوری روز جمعه در گفت‌وگو با روزنامه البعث این کشور، خبر برخی رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مبنی بر دیدار «علی مملوک» رئیس سازمان اطلاعات سوریه با «هاکان فیدان» همتای ترکی خود در مسکو را رد کردند.

این منابع گفتند که رسانه‌های ترکیه پیش از این نیز از این دست خبرها را منتشر کرده و با تکذیب سوریه مواجه شده بود؛ آن‌ها چنین خبرهایی را جریان‌سازی رسانه‌ای ترکیه همزمان با نزدیک شدن به موعد انتخابات ریاست‌جمهوری عنوان کردند.

روزنامه «مدن» لبنان هفته گذشته به نقل از منابعی در حزب عدالت و توسعه ترکیه از دیدار مقامات اطلاعاتی و امنیتی سوریه و ترکیه در مسکو خبر داده بود. به ادعای این روزنامه در این دیدار فقط پرونده‌های امنیتی مورد بحث قرار گرفته و هدف این دیدار نیز اجرای توافقات و تفاهمات میان مسکو و آنکارا در خصوص سوریه بوده است. این روزنامه لبنانی توضیح داده بود که دلیل این دیدار، نگرانی‌های روسیه از کشیده شدن تبعات جنگ اوکراین به سوریه بوده است.

هرچند به گفته روزنامه مدن، این دیدار چندی پیش صورت گرفته، اما خبرگزاری اسپوتنیک روسیه نیز در دسامبر ۲۰۲۱ به نقل از «حیدره جواد» از مقامات نظامی سوریه که مدعی بود خود وی در این نشست حضور داشته، نوشت که در این دیدار طرفین بر روی برخی موارد از جمله حفظ تمامیت ارضی سوریه و بسط حاکمیت دمشق بر کل اراضی این کشور توافق کرده‌اند.

روزنامه حریت: برخی محافل در ترکیه عقیده دارند که با توجه به جنگ اوکراین و تمرکز روسیه بر این موضوع، بهترین زمان برای حل اختلافات با دولت سوریه است.

در چهارم ماه جاری میلادی نیز روزنامه حریت ترکیه به نقل از منابع دولتی نوشت که برخی محافل در این کشور عقیده دارند که با توجه به جنگ اوکراین و تمرکز روسیه بر این موضوع، بهترین زمان برای حل اختلافات با دولت سوریه است. این روزنامه همچنین نوشت که رایزنی‌های داخلی در ترکیه برای آغاز گفت‌وگوها با دمشق در حال انجام است و پیام‌های مثبتی نیز از جانب آنکارا به دمشق پیش از سفر بشار اسد به امارات، در راستای بهبود روابط ارسال و از دمشق خواسته شده که از فرصت درگیر شدن روسیه در جنگ اوکراین به منظور ایجاد فضایی برای بهبود روابط آنکارا و دمشق استفاده شود.

با این حال همان زمان نیز منابعی در وزارت خارجه گزارش روزنامه حریت را تکذیب کرده و روزنامه الوطن سوریه به نقل از این منابع نوشت که هیچ پیامی از جانب ترکیه به سوریه ارسال نشده و همه این جریان‌سازی در راستای بهبود وجهه دولت اردوغان پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری است.

به گفته مقامات وزارت خارجه سوریه، دولت ترکیه تمام تعهدات مربوط به حسن همجواری و روابط مستحکم دو ملت سوریه و ترکیه را زیر پا گذاشته و سیاست‌هایی نه اخلاقی بلکه خصمانه را علیه سوریه و مردم آن در پیش گرفته که این سیاست‌ها در سطح جنایت‌ جنگی هستند.

الوطن سوریه: همه این جریان‌سازی در راستای بهبود وجهه دولت اردوغان پیش از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری است.

با این حال روزنامه رأی الیوم در ۱۷ فروردین گذشته در مقاله‌ای به قلم عبدالباری عطوان نوشت که هیچ دودی بدون آتش نیست و برخی محافل از صحت این دیدارها و تمایل ترکیه برای حل مشکلات خود با دمشق سخن می‌گویند.

به نوشته رأی الیوم، در پیامی که گفته می‌شود رئیس‌جمهور ترکیه با واسطه برای مقامات سوریه ارسال کرده بر سه موضوع تأکید شده که می‌تواند اساس و پایه گفت‌وگوی طرفین باشد؛ ۱- تاکید بر تمامیت ارضی سوریه و آمادگی برای عقب نشینی نیروهای اردوغان؛ ۲- تضمین امنیت آوارگانی که به سوریه باز می‌گردند در هر توافقی؛ ۳- مقابله با فعالیت‌های حزب کارگران کردستان در خاک سوریه.

با توجه به این مسائل برخی محافل عقیده دارند که انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ترکیه سال آینده برگزار خواهد شد و شانس اردوغان و حزب عدالت و توسعه برای پیروزی در آن کاهش یافته است، به همین علت گشایش در روابط با سوریه برای گرفتن برگ برنده مهم مسئله آوارگان سوری از دست مخالفان و بازگرداندن بیشتر تعداد آوارگان سوری به کشورشان در چند ماه آینده، برای اردوغان ضروری است.

ترکیه در یک سال اخیر بار دیگر به سمت سیاست صفر کردن مشکلات سیاست خارجی خود پیش رفته و همان‌طور که شاهد بودیم اختلافات خود را با امارات کنار گذاشته و سران دو کشور با یکدیگر چندین بار دیدار کرده‌اند. همچنین ترکیه و قاهره نیز گام‌های بلندی برای حل اختلافات برداشته‌اند تا جایی که موجب نگرانی گروه اخوان‌المسلمین شده است. ترکیه همچنین بار دیگر به سمت بهبود روابط با رژیم صهیونیستی حرکت کرده و اسحاق هرتزوگ، رئیس رژیم صهیونیستی در تاریخ نهم مارس‌(۱۸ اسفند ۱۴۰۰) پس از ۱۴ سال به آنکارا سفر کرد و مورد استقبال گرم اردوغان قرار گرفت.

بنابراین تلاش برای بهبود روابط با سوریه با توجه به توافقنامه‌های پیشین از جمله توافق ۱۹۹۸ «آدنا» که می‌تواند پایه و اساس حل مشکلات قرار گیرد، دور از ذهن نیست و ترکیه اکنون به این رویداد نیاز دارد؛ هرچند مقامات سوریه با یادآوری عهدشکنی‌ها و اقدامات ترکیه در ۱۰ سال گذشته، این کشور را عامل اصلی شرایط فعلی سوریه می‌دانند و به این راحتی از گناه بزرگ اردوغان و جنایات ارتش ترکیه در سوریه نخواهند گذشت.