دولت روحانی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود نوشت: «تشکیل دولت دوازدهم در عین حال که موفقیتی برای آقای روحانی محسوب می‌شد، زمینه‌ای نیز برای بی‌اعتبار ساختن او توسط مخالفان بود. آنها از همان زمان تصمیم گرفتند هرطور شده دولت دوازدهم را ناکارآمد جلوه دهند و البته سکوت رئیس‌جمهور و ضعف تعدادی از وزرای او نیز به مخالفین کمک کرد و مغالطه از همین‌ جا شکل گرفت. در این مغالطه، هرگز مغالطه‌کنندگان نگفتند این ما بودیم که به ترامپ کمک کردیم از برجام خارج شود و آن همه تحریم علیه ایران شکل بگیرد، نگفتند این ما بودیم که مانع تصویب FATF شدیم و تمام راه‌های تنفسی اقتصاد کشور را بستیم، نگفتند این ما بودیم که اجازه ندادیم دولت با کشورهای مختلف وارد تعامل شود، نگفتند این ما بودیم که هر روز یک ماجرا خلق کردیم تا دولت نتواند کار کند، نگفتند این ما بودیم که با تسلطمان بر منابع اقتصادی امور معیشتی و حتی در تأمین نیازهای اولیه مردم را مختل کردیم تا دولت را ناکارآمد جلوه دهیم.

حالا نامزدهای ریاست‌ جمهوری از این مغالطه استفاده ابزاری می‌کنند تا با نفی این دولت، خود را اثبات کنند. ضعف بزرگ دولت دوازدهم اینست که دست‌های پشت‌پرده را رو نمی‌کند و به اصحاب مغالطه میدان می‌دهد هرطور می‌خواهند افکار عمومی را شکل بدهند. این، ضعف کمی نیست هرچند گذشت زمان پرده‌ها را کنار خواهد زد».

از نویسنده این تحلیل و روزنامه مدعی وجود پشت پرده، باید پرسید چرا به جای کلی‌گویی، یکی از مصادیق همین پشت پرده‌ها را مستنداً منتشر نمی‌کنید؟! ثانیاً درباره ادعای کمک به ترامپ برای خروج از برجام، اخبار و اسناد روشن به اندازه کافی وجود دارد که چه کسانی به ترامپ – و قبل از آن به دولت اوباما – جرأت نقض تعهدات را دادند. به خاطر داریم که تا دو سال پس از اجرای برجام در همان دوره عهدشکنی‌های دولت اوباما، برخی مقامات دولتی می‌گفتند هنوز نقض فاحش برجام انجام نشده یا وزیر خارجه آمریکا قول داده با نامه‌های آرام‌بخش جبران کند و یا این ادعا که در نقشه اسرائیل و عربستان برای مقابله‌ به‌ مثل وارد نمی‌شویم(!)

این خبر هم رسماً در رسانه‌ها منتشر شد که چند هفته پس از اعلام خروج ترامپ از برجام، خانم فدریکا موگرینی مسئول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت که از روحانی تضمین گرفته در صورت خروج آمریکا از برجام، مقابله‌ به ‌مثل نکند و از توافق خارج نشود. خب! وقتی آمریکا از طریق واسطه اروپایی اطمینان پیدا کرده بود که دولت روحانی هیچ واکنش جدی نشان نمی‌دهد، چرا باید انجام تعهدات خود را متوقف نمی‌کرد؟ با این وجود چرا نویسنده تحلیل، ‌شیپور را از سر گشاد آن می‌نوازد و به جای انتقاد از شخص آقای روحانی، دون‌کیشوت‌وار به آسیاب‌های بادی حمله می‌کند و منتقدان را متهم می‌سازد؟ ثالثاً، دولت با شتابزدگی، توافق را چگونه تنظیم و اجرا کرد که دولتین آمریکا به مدت 5 سال توانسته‌اند تعهدات خود را اجرا نکنند و طلبکاری هم بکنند؟ چرا نویسنده روزنامه جمهوری اسلامی به جای مؤاخذه دولت، به منتقدانی که این خدعه و خیانت آمریکا را پیش‌بینی می‌کردند، می‌تازد و چه چیزی نصیبش می‌شود؟

رابعاً تعهد دادن مخفیانه به FATF و اجرای 39 بند از 41 بند برنامه اقدام تدوین شده، موجب مؤاخذه است و حامیان این اقدام غیرقانونی باید با شرمندگی پاسخگو باشند که با وجود اجرای 39 بند، تحریم‌ها نه تنها برداشته نشد بلکه بیش از دو برابر شد. نویسنده سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی واقعیت به این روشنی را نمی‌فهمد، یا مطالب دیکته‌شده را بدون مطالعه بازنشر می‌کند؟!

خامساً دولت جز با آمریکا و یکی دو کشور اروپایی، با کدام قطب‌های سیاسی و اقتصادی دیگر در دنیا وارد تعامل جدی شده که نگذاشته باشند تعامل کند؟ با همسایگان؟ با چین؟ روسیه؟ شرق آسیا؟ آمریکای لاتین؟ برای دولتی که فقط 5 ماه در پکن سفیر نداشته، تعامل چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ این که تنظیم سند همکاری راهبردی مثلاً با چین، بالغ بر 5 سال معطل نگاه به غرب می‌ماند، بوی تعامل با کشورهای مختلف را می‌دهد؟!

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: عصر ایران با اشاره به سخنان دیروز روحانی، نوشت: از رئیس جمهوری خواسته بودیم از لاک سکوت بیرون بیاید و توضیح را به بعد موکول نکند. او هم چنین کرد. پس، همین جای استقبال دارد. حسن روحانی گفت:

«- در این انتخابات (مناظره‌ها و تبلیغات انتخابات) فهمیدیم چقدر زنان، خوب هستند. چقدر اقوام خوب هستند. همه از زنان و اقوام می‌گویند.

– من وعده داده بودم نگذارم جنگ شود و نگذاشتم. به وعده‌های اقتصادی هم در دولت اول عمل کردم. در دولت دوم اما درگیر جنگ اقتصادی شدیم. شدیم یا نشدیم؟ در سال95 تورم 5 درصدی را به 15 درصد رساندیم یا نه؟

– بله، در سال 97 شرایط عوض شد. اما چرا عوض شد؟ چون وارد یک جنگ تمام‌عیار اقتصادی شدیم. آقای صدا وسیما! در سؤالات خود می‌پرسیدی وارد جنگ اقتصادی شدیم یا نشدیم؟

– در سؤالات مناظره‌ها جنگ اقتصادی مطرح نشد. گویی اصلا ترامپ نبوده است! بدترین جمهوری‌خواهان مگر کنار او نبودند تا ریشۀ ما را بکنند؟

– آقای صدا وسیما! می‌پرسیدی برجام آری یا نه؟ تحریم که معلوم است بد است. برجام را بپرس.

– کسانی که با من سینه به سینه می‌شدند و پرونده درست می‌کردند که فضای مجازی باید فیلتر شود حالا از پهنای باند حرف می‌زنند . قبلا این پهنا چقدر اذیت‌شان می‌کرد و حالا چقدر خوب شده این پهنای باند! خدا را شکر که دیگر هیچ کس نمی‌تواند بگوید طرفدار فیلترینگ است.»

نویسنده می‌افزاید: سخنان روحانی صریح و روشن است. اما آیا می‌توان آن را نوش‌دارو پس از مرگ سهراب دانست؟

تا سهراب چه باشد. اگر سهراب، صلح و برجام است نمرده است و دولت اصول‌گرا و رئیس‌جمهور اصول‌گرا هم ناگزیر از اجرای آن است چه رسد به همتی که با چند اگر و شاید روی کاغذ، بخت دارد.

اگر سهراب، اعتماد و سرمایۀ اجتماعی است شاید مرده باشد. اگر سهراب، ایران باشد ایران اما زنده است.

نویسنده عصر ایران توضیح نداده که اولاً اگر عملکرد دولت، به سرمایه اعتماد اجتماعی در حد مرگ آسیب زده، زنده بودن برجام چه ارزشی می‌تواند داشته باشد؟ ثانیاً زنده بودن برجام چه ارزشی دارد وقتی تحریم‌ها با وجود آن چند برابر شده و وزیرخارجه آمریکا نیز می‌گوید حاضر به بازگشت به توافق قبلی (!برجام) نیستیم. ثالثاً جنگ اقتصادی ادعایی، اتفاقاً از گور برجام بلند شده و هر دو دولت اوباما و ترامپ با اطمینان از این که روحانی خود و کشورش را گروگان اجرای توافق به هر قیمت نگه می‌دارد، شروع به پایمال کردن توافق و اعمال تحریم‌های ویزا، سیسا(1) آیسا و کاتسا کردند.

این خباثت البته از سوی صاحب‌نظران پیش‌بینی می‌شد و هشدار هم داده شد منتها در آن زمان آقای روحانی تمسخر منتقدان را مد روز کرده بود تا نه خود و نه دولتمردان وی صدای هشدارها را نشنوند. بنابراین اینجا هم او مقصر است. همین جا گفتنی است که در ارزیابی هر کاری، روند و سرانجام و کارنامه آن را می‌سنجند، نه با نگاه مقطعی و نقطه‌ای. آمریکا همان یک سالی که اجازه فروش محدود نفت طبق برجام را می‌داد، در حال تدارک زیرساخت تحریم‌های چند برابر بود و ضمناً صادرات و واردات ایران را کانالیزه می‌کرد؛ و تبعات پذیرش ورود به این کانال محدود شونده بود که سقوط شدید منابع درآمدی و رشد اقتصادی را در برآیند دولت روحانی تدارک کرد.

اجمالاً این که برجام، آن هم با اجرای یکطرفه آن از سوی دولت روحانی- و تضمین دادن به آمریکا مبنی بر این که در صورت پایمال شدن حقوق ایران هم در توافق می‌ماند- یک خسارت بی‌سابقه در تاریخ کشورمان است که صرفاً به عنوان یک عبرت، جسد آن قابل تشریح است. وگرنه همین دیروز معاون وزیر خارجه تصریح کرده که آمریکا حاضر به لغو مؤثر تحریم‌ها (در حد بازگشت به سال 96 که مستلزم لغو 150 تحریم می‌باشد) نیست.