به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، علی‌اکبر محرابیان با تاکید بر اینکه ارتقای کیفی و کمی آب شرب شهرها و روستاهای خوزستان از اولویت‌های وزارت نیرو در دولت سیزدهم است، افزود: طرح آبرسانی غدیر که آب ۲۶ شهر و حدود ۱۶۰۰ روستای استان را تامین می‌کند علاوه بر آبگیری از سد کرخه، از منابع با کیفیت سد دز نیز بهره‌مند خواهد شد و بر همین اساس در سه جبهه کاری سامانه آبرسانی از سد دز از طریق انتقال آب از کانال چمران در دستور کار قرار گرفته است.

وی خاطرنشان کرد: طی برنامه‌ریزی فشرده علاوه بر ارتقای کیفیت آب از طریق انتقال آب از سد دز، نسبت به افزایش ظرفیت انتقال آب به خصوص در شهرهایی از جمله دشت آزادگان، آبادان، خرمشهر و شادگان اقدام شده است.

محرابیان در تشریح این طرح بزرگ آبرسانی گفت:  طرح مذکور شامل تامین آب غدیر از منابع آب دز به ظرفیت ۱۰ متر مکعب در ثانیه، توسعه ایستگاه پمپاژ ام الدبس به ظرفیت ۵ متر مکعب در ثانیه برای شهرستان‌های تحت پوشش طرح و تکمیل و توسعه ایستگاه پمپاژ چمران به ظرفیت ۵ متر مکعب در ثانیه برای شهرستان اهواز است.

وزیر نیرو با بیان اینکه اجرای این پروژه به‌طور معمول حدود ۲۴ ماه زمان نیاز دارد، ادامه داد: اعتبار مورد نیاز این پروژه حدود ۱۰ هزار میلیارد ریال بوده که در حال تامین است و به سازمان آب و برق خوزستان تکلیف شده تا ظرف مدت کمتر از یک سال این پروژه اجرا شود.

وی اظهار کرد: به‌رغم اینکه استان خوزستان در یکی از خشک‌ترین سال‌های تاریخی خود از نظر بارندگی قرار دارد با توجه به برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته برای تامین آب شرب، صنعت و کشاورزی استان خوزستان مشکل خاصی وجود ندارد و نیاز آبی بالغ بر ۱۶۵ هزار هکتار کشت‌های تابستانه این استان تامین شده که برخی از کشت‌ها تا آبان ماه نیز ادامه خواهد داشت.

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، رئیس جمهور پیشین رژیم آمریکا، سه سال پس از اجرای نامتوازن برجام، با ادعاهایی بی‌اساس مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای و حمایت از تروریسم و با وجود این که هیچ یک از اعضای ۱+۵ به تعهدات خود ذیل این قطعنامه عمل نکرده بودند، از آن خارج شد و تحریم‌های بسیاری علیه جمهوری اسلامی ایران وضع کرد.

البته پیش از روی کار آمدن ترامپ، اوباما رئیس جمهور پیش از او هم از فردای اجرای برجام، آغاز به تشدید تحریم‌ها کرده بود و تشدید تحریم‌ها، تنها پس از خروج ترامپ از برجام نبود!

بیشتر بخوانید:

دیپلمات روس: هدف مذاکرات وین لغو تحریم‌ها علیه ایران است

در حالی که قرار بود تحریم‌ها بالمره لغو شده و مشکل آب خوردن مردم حل شود، اما اجرای هیچ دستاوردی برای جمهوری اسلامی ایران نداشت و طرفداران برجام و غرب‌گرایان داخلی، عدم بهره‌مندی از برجام را کارشکنی مجلس و منتقدین برجام دانستند.

اجرای نامتوازن برجام، عدم عمل به تعهدات طرف‌های مقابل در برجام و تحریم‌های یکجانبه رژیم آمریکا، باعث شد تا شورای عالی امنیت ملی، در صدد کاهش تعهدات برجامی برآمده و جمهوری اسلامی ایران یک سال پس از خروج آمریکا از برجام، در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸، شروع به کاهش تعهدات خود، بر اساس بند ۳۶ و ۲۶ برجام کرد.

ببینید:

فیلم/ رئیسی: ما به دنبالِ مذاکره‌ی نتیجه‌محور هستیم

با پایان کار دولت دوازدهم و روی کار آمدن دولت سیزدهم، آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی در اولین نشست خبری خود در مقدمه این نشست، در تشریح سیاست این دولت در قبال برجام گفت: تا امروز سیاست فشار حداکثری شکست خورده است. همگان باید بدانند سیاست خارجی دولت ما از برجام شروع نمی‌شود و به برجام هم محدود نخواهد شد. تعامل ما با همه دولت‌های دنیا تعاملی متوازن خواهد بود. شرایط اقتصادی زندگی مردم را به مذاکره‌ها گره نخواهیم زد. اجازه انجام مذاکرات فرسایشی را نخواهیم داد. هر مذاکره‌ای باید نتیجه و آورده‌ای برای ما داشته باشد.

آیت‌الله رئیسی در پاسخ به سؤال خبرنگاری مبنی بر اینکه برجام و احیای آن چقدر برای شما اهمیت دارد و پیام شما برای آمریکا و اروپا چیست، اظهار داشت: کشورهای اروپایی و آمریکایی باید نگاه کنند که خودشان نسبت به برجام چطور اقدام کرده‌اند. آمریکایی‌ها برجام را نقض کردند و اروپایی‌ها هم به تعهدات خود عمل نکردند.

رئیس‌جمهور منتخب با مخاطب قرار دادن آمریکا و اروپا، اضافه کرد: تأکید من به آمریکا آن است که بر اساس برجام، شما موظف به رفع کامل تحریم‌ها بودید و نکردید، برگردید و تعهد خود را اجرا کنید؛ و پیامک به اروپایی‌ها این است که حتماً تحت‌فشارها و سیاست‌های خارجی آمریکا قرار نگیرید و به آنچه در برجام متعهد شدید، عمل کنید.

دکتر رئیسی تصریح کرد: مطالبه ملت ایران از شما این است که به تعهدات خودتان عمل کنید. خواسته مردم از دولت مردمی آن است که احقاق حق آن‌ها را داشته باشیم و ما حق آن‌ها را دنبال خواهیم کرد.

وزیر امور خارجه کشورمان در تشریح برنامه‌های خود برای اداره وزرات امور خارجه، در صحن علنی مجلس گفت: وزارت خارجه را به برجام گره نخواهیم زد. همه تلاش خود را برای بی اثر کردن تحریم‌ها به موازات تلاش برای لغو تحریم‌ها به کار خواهیم بست، اما با مذاکره همراه خواهیم بود که فرسایشی نباشد و تأمین کننده حقوق و منافع ملت ایران باشد و این سیاستی است که دولت آقای رئیسی به صراحت بر آن تاکید دارد.

در اولین گفت‌وگوی مستقیم تلویزیونی‌اش با مردم درباره آینده برجام و مذاکرات احیای برجام گفت: بنده خیلی شفاف به طرف مذاکره کننده اتحادیه اروپا گفتم تا آمریکایی‌ها یاد نگیرند مؤدبانه با ملت بزرگ ایران صحبت کنند، از ادبیات تهدید هیچ نتیجه‌ای نخواهند گرفت و اگر بخواهند این ادبیات را ادامه دهند، پیام سازنده‌ای برای دولت جدید نیست.

رئیس دستگاه دیپلماسی ادامه داد: شاید اگر در دولت قبل طرف‌های مقابل مذاکره، عقل به خرج می‌دادند و در مذاکرات کارشکنی نمی‌کردند مذاکرات به نتیجه می‌رسید و شاید مجلس راحت‌تر در رابطه با مصوبه خود کنار می‌آمد. اما در حال حاضر توقع مجلس از دولت سیزدهم این است که حقوق حداکثری ملت ایران باید در مذاکرات تأمین شود.

راب مالی مقام ارشد رژیم آمریکا که به اصطلاح نماینده این ویژه در امور ایران است، اخیراً در مصاحبه‌ای مدعی شد که «ما نمی‌توانیم تا ابد منتظر بمانیم؛ آن هم در حالی که ایران در مسیر پیشرفت هسته‌ای حرکت می‌کند؛ چرا که پیشرفت در برخی نقاط به شکلی است که بازگشت به برجام برای آمریکا بسیار کم ارزش می‌شود.»

مرتضی مکی در همین زمینه گفت: با گذشت بیش از دو ماه از آخرین دوره مذاکرات احیای برجام، گمانه‌زنی‌ها و تردیداتی که در خصوص چگونگی احیای برجام می‌شد به یکی از موضوعات اصلی در خصوص برجام از سوی طرف‌های اروپایی آمریکایی و ایران تبدیل شده است و هر طرف سعی می‌کند به نوعی خواسته‌های خودش را بر چگونگی مذاکرات هسته‌ای برجام مطرح کند.

این کارشناس مسائل بین‌الملل اضافه کرد: از یکسو طرف‌های اروپایی بسیار نگران هستند که برجام احیا نشود. به هر حال برجام فقط محدود به ایران و غرب نیست. احیای برجام و لغو تحریم‌های ایران قطعاً می‌تواند در خیلی از عرصه‌های دیگر به خصوص در منطقه اثرگذار باشد.

وی در پایان اظهار داشت: اینکه رابرت مالی از کم ارزش‌تر شدن برجام صحبت کرده به این دلیل است که به هر حال یکی از انگیزه‌های آمریکا و دولت‌های اروپایی در موضوع مذاکرات با ایران و توافق‌نامه برجام، کاهش توان و ظرفیت ایران بود، اما با توجه به تلاش ایران برای خنثی‌سازی تحریم‌ها، توسعه فعالیت‌های هسته‌ای و فعال‌سازی ظرفیت‌های مغفول‌مانده در این چند سال، آن را نگران‌کننده می‌دانند. اگر مذاکرات طولانی شود، برجام مثل گذشته برای آمریکایی‌ها ارزشمند نخواهد بود.

به هر روی براساس تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر عدم اعتماد به غرب و تکیه بر توان داخلی برای خنثی‌سازی تحریم‌ها و بر اساس سیاست‌های اجرایی دولت سیزدهم، جمهوری اسلامی ایران با رویکرد توجه به همسایگان و نگاه به شرق در سیاست خارجی، می‌تواند برجام را در کنار سایر موارد خاص دنبال کند.

سرویس سیاست مشرق – «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و مطالب رسانه‌های کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

هسته سخت اصلاحات و “پروژه خشونت فراگیر “

محمدرضا تاجیک، از فعالان و تئوریسین‌های اصلاح‌طلب اخیرا در یادداشتی که سایت اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد با تشبیه فضای سیاسی کشور به یک خیابان پر ترافیک که قواعد عبور و مرور آن رعایت نمی‌شود! نوشته است:

در این شرایطی که بر تمامی پیکره و ساحات سیاست ‌شهر قانون وضعیت استثنا حاکم است و صاحبان قدرت (چه سواره و چه پیاده) به زیست و رفتاری فراقانونی خوگر شده‌اند و از اینکه بار دیگر با محاسبه غلط خود، غلط کنند راه، هراسی ندارند، راه کدام است و تدبیر کدام؟ شاید در نخستین گام، اصحاب تصمیم و تدبیر باید محاسبه‌پذیری خود را در گرو محاسبه نفس قرار دهند و در راه و رفتن خود تغییری ژرف حاصل کنند.

در دومین گام، باید دوباره در آزمون راهنمایی و رانندگی سیاسی (مدیریتی) شرکت کنند و قواعد و قوانین را نیک فراگیرند و بدانند احکام چراغ سبز و نارنجی و قرمز، عبور یک‌طرفه و دوطرفه، توقف و پارک، سرعت غیرمجاز، حق و حقوق عابرپیاده، سبقت، چراغ راهنما و خطر، تنظیم آینه‌ها و آب و روغن و چرخ و دنده و موتور ماشین سیاست، کدامند و جرایم آن کدام.

او در بخش پایانی یادداشت خود نیز می‌نویسد:

“در گام سوم، باید کارت رانندگی آنانی که در این آزمون نظری و عملی موفق نیستند را سوراخ و از اعتبار خارج کنند. در گام چهارم، باید فرهنگ شهروندی و قواعد عابرپیاده را بیاموزند و بدانند آن‌گاه که لاجرم پیاده‌اند و باید عرض خیابان و اتوبانی (هنگام شلوغی و خلوتی) را طی کنند، بر کدامین رفتار و قاعده باید باشند و بر کدامین محاسبه و در گام آخر، باید در کارگاهی عملی (به وسعت جامعه) و با عملِ به‌قاعده و بهنجار خود، به مردم بیاموزند (یا بهتر بگویم، بباورانند) که ادب و آداب شهر (پولیس) و شهروندی کدام است. تا چنین نگردد، اساسا از شهر (پولیس در معنای یونانی آن) خبری نیست و تا شهر نباشد، سیاست ممکن نمی‌شود.“[۱]

*دقت شود که آقای تاجیک فرض اصلی یا به عبارت بهتر؛ راهبری خود را در جمله آخر و با عبارت “سیاست ممکن نیست” بیان کرده است!

جمله‌ای که البته از خود او نیست و پیش از این سعید حجاریان بود که پس از تحریم انتخابات ۱۴۰۰ از سوی اصلاح‌طلبان؛ متفرعنانه در یک توییت نوشت: “اصلاحات صندوق محور مرد”.[۲]

لکن مردم باید بدانند که گزاره “پایان سیاست” که این افراد دائما به آن اصرار دارند به معنای یک تاریکی بی‌پایان وحشت‌آمیز آمیز است که در آن احتمال هر گونه ناامنی فراگیری وجود دارد.

چه اینکه بشر مدنی‌الطبع به سمت سیاست و جمهور رو آورد تا از خشونت و احتمال خشونت جلوگیری کند.

اما اکنون که این افراد بر پایان سیاست و ناممکن بودن آن اصرار دارند؛ مشخص است که چگونه شمشیرهای خود را زنگار زدوده‌اند تا در رخدادی که ما آنرا “فتنه اقتصادی” نامگذاری کرده‌ایم؛ به بهانه مشکلات عادی کشور؛ یک جنگ داخلی فراگیر را ایجاد کنند…

ما در مجموعه مشرق، طی چند سال اخیر و پیش از اغتشاشات دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ تاکنون، طی بیش از ۷۰۰ گزارش درباره مفهوم فتنه اقتصادی برای مخاطبان خود توضیحات مفصلی را ارائه و پیش‌لرزه‌های قابل پیش‌بینی رخ داده در دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ را نیز در ارتباط با فتنه اقتصادی تفسیر کرده‌ایم.

این پدیده مادام که با هشدار و روشنگری خواص کشور مواجه نشود و تا وقتی که صورت واقعی مشکلات و مثبتات کشور در نزد مردم گفته نشود؛ هر روز وارد فازهای خطرناک‌تری خواهد شد. کما اینکه پس از آبان ۹۸ شاهد تحریم ۲ انتخابات از سوی هسته سخت اصلاحات بودیم و اکنون نیز از “پایان سیاست‌ورزی” می‌شنویم…

***

امیدواری برای ساخت ۱ میلیون مسکن در سال به شرط “مدیریت جهادی”

یکی از وعده‌های مهم رئیس‌جمهور رئیسی، ساخت ۱ میلیون مسکن در سال است.

گزینه‌ای که می‌تواند قطار اشتغال و اقتصاد و چرخش ثروت در کشور را با سرعت بیشتری به پیش براند.

اگرچه عده‌ای با تشکیک درباره امکان عملی شدن این وعده سخن می‌گویند اما تجربه نشان می‌دهد که امیدهای زیادی برای تحقق این وعده وجود دارد. البته به شرط وجود مدیریت جهادی…

*تجربه دولت محمود احمدی‌نژاد اگرچه یک تجربه تلخ است اما به دلیل وجود برخی وزرای جهادی در این دولت که دامن به انحراف نیالودند؛ کارنامه‌های مهمی را نیز بر جای گذاشته است.

خوانش کارنامه دولت احمدی‌نژاد در بحث مسکن نشان می‌دهد که دولت دهم در طول دوران ۴ سال توانسته بود با پیشبرد ساخت مسکن در بخش خصوصی و در بخش “مسکن مهر”؛ بیش از ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار واحد را بسازد. (۲ میلیون و ۶۲۲ هزار واحد مسکونی ساخته شده توسط بخش خصوصی و ۷۰۰ هزار مسکن مهر ساخته شده توسط دولت وقت)

روزنامه دنیای اقتصاد در گزارشی که سال ۹۲ برای خوانش کارنامه احمدی‌نژاد در ساخت مسکن منتشر کرده بود؛ ضمن اعلام این خبر همچنین تعداد کل خانه‌های ساخته شده در ایام دو دولت احمدی‌نژاد را قریب به “۵ میلیون واحد” اعلام می‌کند.

در گزارش روزنامه دنیای اقتصاد در این باره می‌خوانیم:

“براساس آنچه مرکز آمار ایران اعلام کرده، در ۲۴ سال اخیر (تا سال ۹۲) ۸ میلیون واحد مسکونی جدید در کشور ساخته شده است که یک میلیون و ۱۷۱ هزار واحد آن در ۸ سال دولت سازندگی، دو میلیون و ۱۲۸ هزار واحد در ۸ سال دولت اصلاحات و ۴ میلیون و ۸۰۰ هزار واحد نیز در دولت اصولگرا ساخته شده است. به این ترتیب در دولت‌های نهم و دهم با احتساب مسکن‌مهر نزدیک به ۵/۱ برابر دولت‌های سازندگی و اصلاحات، عرضه مسکن جدید به بازار اتفاق افتاده است.”[۳]

آمار و اعداد اعلام شده نشان می‌دهد که وعده رئیس‌جمهور رئیسی مبنی بر ساخت ۱ میلیون واحد مسکن در سال؛ اگرچه عزمی جهادی و شبانه‌روزی را طلب می‌کند اما چندان هم دور از دسترس نیست…

***

نقیب‌زاده: اگر مردم ایران دیگر اسلام را نخواهند چه باید کرد؟!

احمد نقیب‌زاده، از استادان اصلاح‌طلب علوم سیاسی، در بخشی از یک مصاحبه تفصیلی با شماره یکشنبه گذشته روزنامه شرق گفته است: قانون دموکراسی از پیش نوشته‌شده نیست و هر لحظه نیز ممکن است تحول یابد. از طرف دیگر، می‌دانیم که قوانین دینی از پیش نوشته شده است و هیچ‌گاه نیز تغییر نخواهد کرد. اگرچه در دوره کوتاهی ممکن است مردم نگاه‌شان اسلامی باشد و دولت دینی دموکراتیک نیز شکل بگیرد، ولی اگر نگاه مردم تغییر یابد، آنگاه چه باید کرد؟ چراکه مردم و جامعه اساسا دچار تغییر و تحول خواهند بود و در هیچ تئوری ثابتی متوقف نخواهد ماند. اینجاست که ممکن است مجددا بحران‌هایی پدید آید. به این ترتیب، ما در یک دور و تسلسل می‌افتیم که راه خروج از آن را باید یافت. بزرگ‌ترین ایراد ساخت‌های سیاسی در مجموع این است که سد راه اندیشه‌ورزی می‌شوند و می‌خواهند تنها یک قرائت از همه‌ چیز به ‌دست دهند.

او همچنین اظهار می‌کند: این خاصیت درونی و ذاتی هر جامعه‌ای است که متحول می‌شود و احوالش مرتب دچار قبض و بسط و تغییر می‌شود. حتی اگر سرعت آن را خیلی نیز کند کنیم، اما باز در حرکت خواهد بود. در نتیجه به نظرم تضاد اساسی کنونی ما این است که جامعه تا حد زیادی متحول شده اما نظم و ساخت سیاسی با آن پیش نیامده است. این به شکافی میان جامعه و دولت دامن زده است.[۴]

*شبهه‌ای که نقیب‌زاده مبنی بر تجدید نظر مردم ایران در عقایدشان مطرح کرده است، پیش از این با لحن‌های متفاوت توسط چپ‌های دیگری مثل سعید حجاریان، محمد سروش‌محلاتی و علیرضا بهشتی نیز مطرح شده است.[۵]

این آقایان می‌گویند اگر مردم ایران که پدیدآورنده انقلاب اسلامی سال ۵۷ هستند؛ یک روز به هر دلیلی دیگر آن آرمان یا عقاید مبنایی آنرا نخواهند؛ چه باید بکنند؟!

رجال مذکور در پرسش و پاسخ خود در پی بیان همان شبهه همیشگی یا به عبارت بهتر القای این معنا! هستند که اگر مردم روزی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران را نخواهند چه باید بکنند؟

شبهه‌ای که قبلاً اینطور بیان می‌شد که اگر مردم در همه‌پرسی ۱۲ فروردین سال ۵۸ به جمهوری اسلامی ایران «آری» نمی‌گفتند آنگاه چه اتفاقی رخ می‌داد؟!

این سؤال ۲ پاسخ دارد.

پاسخ اول منطقی است و آن اینکه رأی ندادن به صورتی از نظام حکومتی به این معنا نیست که شاکله آن حکومت باید به دوران پیشاانقلاب برگردد و زحمات و خون‌دل‌های انقلابیون را به باد بسپارد! بلکه به این معناست که اصلاحات لازم در سبد گزینه‌های مطلوب اعمال می‌شود و از بین گزینه‌ها یکی توسط مردم انتخاب می‌شود یا اینکه به گزینه‌ای رأی آری یا خیر داده می‌شود.

پاسخ دوم اما پاسخی است که امام راحل بعنوان بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی به این سؤال می‌دهد.

آن یار سفر کرده در روز ۹ فروردین سال ۵۸ و قبل از برگزاری رفراندوم، طی سخنانی در مدرسه فیضیه قم می‌فرماید:

“شما آزادید که به هرچه بخواهید رأی بدهید لکن رفراندم معنایش «آری» و «نه» است و لیکن شما آزاد هستید. به همین نکته هم توجه کنید که «نه» معنایش رژیم سلطنتی نیست؛ «نه» معنایش این است که جمهوری اسلامی را نمی‏خواهید. بعد می‏شود که شما رژیم سلطنتی خواستید و «نه» گفتید؛ می‏شود که جمهوری مطلق خواستید و «نه» گفتید؛ و می‏شود که جمهوری دموکراتیک خواستید و «نه» گفتید. «نه» معنایش رژیم سلطنتی نیست که از آن فرار کنید. در هر صورت شما مختارید که «آری» بگویید یا «نه» بگویید، یا هرچه دلتان می‏خواهد در ورقه بنویسید؛ کسی جلوی شما را نمی‏گیرد”.

در ادامه این دو پاسخ منطقی و تاریخی، عده‌ای همان سؤال و جواب حجاریان و بهشتی و سروش‌محلاتی را با ادبیاتی دیگر تکرار می‌کنند مبنی بر اینکه اگر در روزگاری مردم و نسل‌های بعدی از نظام خسته شدند و قصد تغییر داشتند آنگاه چه باید کرد؟!

پاسخ این است که اولاً قصد تغییر در نظامی که مستظهر به اصول عقلایی، وحی منزل، شرع اسلامی و تحلیل صحیح(به معنی فهم واقعیت‌های جهان پیرامون) است؛ نه یک خواست طبیعی که «خیانت» به حقوق دیگران و خیانت به عقل و انسانیت است.

ثانیاً فرض بر اینکه کسی توانست هر ۴ مبنای عقل و شرع و وحی و تحلیل صحیح را زیر پا بگذارد و به قصد تغییر و معارضه در نظام نائل شود؛ ۲ راه در پیش روی او وجود دارد:

اول، هجرت از سایه‌ی عملگری آن نظام و رفتن به حیطه‌ی سرزمینی حکومتی دیگر و دوم، دست بردن به قبضه شمشیر و جرأت مبارزه مردانه با آن نظام حاکم در کنار پذیرفتن تمام هزینه‌های این اقدام میلیتاریزه. (بدیهیست که پیگیری براندازی یک نظام سیاسی با پشت میز نشینی در سایه همان نظام، پوشیدن لباس بزرگان آن نظام و در سایه استفاده از امنیت و خدمات آن حکومت و یا با نکوهش «هزینه» و «کیش مرگ»! چیزی جز نفاق و در ادامه مفتضح شدن در مقابل قضاوت تاریخ نیست)

که البته منطقاً می‌توان گفت کسی که در راه مخالفت خود حاضر می‌شود عقل و شرع را زیر پا بگذارد؛ پس یقیناً به چیزی به نام مبارزه مردانه نیز پایبند نخواهد شد و لذا جز دامان تروریسم و نفاق و فتنه، آغوشی برایش گشاده نخواهد شد.

و ثالثاً باید دانست که اساساً سؤال و شبهه ذکر شده توسط حجاریان و دوستانش، در هیچیک از نظامات سیاسی دنیا به این زودی (پس از۴۰ سال) و در مرحله نوپایی و نوزادی مطرح نمی‌شود و حتی شبهه‌خواهان نیز می‌گذارند تا «غوره مویز شود» و عمر حکومت به رؤیت نسل‌های چند دهمین خود برسد؛ آنگاه به طرح چنین سؤالات خاصی می‌پردازند.

در اشاره به اظهارات نقیب‌زاده مبنی بر روگردانی مردم از اسلام و حکومت دینی و طبیعی جلوه دادن هر تحولی در ساختار اجتماعی ایران! باید دانست که این یک حرف معقول نیست زیرا تغییر و تحول یک جامعه در همه حوزه‌ها شکل نمی‌گیرد و مادام که رجال و خواص و دانشمندان آن جامعه بر مدار عقلانیت باشند؛ تغییرات جامعه هم عقلانی خواهد بود نه غیر عقلانی!

تأمل در احوالات جامعه ایرانی از اعصار دیرین تاکنون، یک حقیقت واضح را در مقابل هر ذهن پرسشگری متجلی می‌کند و آن دین محور بودن و عقل‌گرایی همیشگی در نهاد ایرانیان است.

اکنون نیز تفکر آقای نقیب‌زاده و دوستان تجدید نظر طلب ایشان بسیار خام‌اندیشانه است که مردم ایران در همین ۴۳ سال اخیر به ناگاه به مرز روگردانی از دین یا انقلابی رسیده باشند که دستاوردهای عینی آن مثل امنیت و استقلال و آزادی و مردم‌مداری را بیشتر از هر حاکمیت دیگری در طول تاریخ ایران چشیده‌اند.

کشف رگه‌های پیگیری اهداف خاص در اقوال ظاهرا جامعه‌شناسانه برخی رجال سیاسی؛ نکته‌ای است که اگر به آن توجه نشود؛ جامعه در فراخنای انحراف و “تکرار کوفه” گام خواهد گذاشت.

***

۱_ https://etemadonline.com/content/۵۱۲۹۲۶

۲_ https://fararu.com/fa/news/۴۹۳۶۷۶

۳_ https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-۷۲۶۶۳۱

۴_ https://sharghdaily.com/fa/main/print/۲۹۷۵۵۱

۵_ mshrgh.ir/۷۸۱۸۴۳