سکوت عجیب دولت بایدن و رسانه‌های بزرگ درباره فاجعه قطار سمّی در اوهایو/آیا بزرگترین فاجعه‌ی زیست‌محیطی قرن در آمریکا رقم خورده است؟ +عکس و فیلم
هم دولت بایدن و هم رسانه های جریان اصلی، به طرز تاسف باری در مورد خطرات این فاجعه زیست محیطی سکوت کرده اند. جو بایدن هنوز به طور علنی و رسمی درباره فاجعه واکنش نشان نداده است.
به گزارش مجاهدت از سرویس جهان مشرق، خروج قطار از ریل که باعث انتشار وینیل کلرید در ۳ فوریه در فلسطین شرقی در ایالت اوهایو آمریکا شد، برای ساکنان محلی و جوامع دورافتاده یک فاجعه است.
پایگاه خبری «uncoverdc.com» در مقاله‌ای اختصاصی به قلم وِندی استراوچ ماهونی(۱۳ فوریه)، گزارش داد که به شهروندان در فلسطین شرقی، شهری با جمعیت تقریباً ۴۷۰۰ نفر، توصیه شد که فوراً محل را تخلیه کنند. گفته می شود قطار نورفولک جنوبی ۱۰۰ هزار گالن «وینیل کلرید» حمل می کرد. به گفته انجمن شیمی آمریکا، مقامات ایمنی، “در تلاشی برای جلوگیری از انفجار، اداره‌ی راه آهن و مقامات ایالتی رهاسازی کنترل شده و سوزاندن وینیل کلرید را در ۶ فوریه آغاز کردند. ” اوایل آن روز، فرمانداران اوهایو و پنسیلوانیا دستور تخلیه فوری یک منطقه ۱ در ۲ مایلی را صادر کرد.
از آن زمان تیم های اورژانس برای نمونه برداری از آبراه‌های منطقه اعزام شده اند. رودخانه اوهایو تا رودخانه می سی سی پی جریان دارد. ویرجینیای غربی نیز به دنبال شواهدی از وینیل کلرید در هوا و مجاری آبی خود است.
چرا سوزاندنِ کنترل شده؟
شرایط آب و هوایی منطقه برای سوزاندن کنترل شده، به دلیل باد بسیار کم در روز برنامه‌ریزی‌شده برای سوزاندن، مساعد بود. فرماندار مایک دی واین بیانیه ای منتشر کرد و توضیح داد که چرا سوزاندن کنترل شده، ایمن ترین راه برای مقابله با خطر در آن زمان بود. بر اساس CDC، “در تمام دمای محیط، وینیل کلرید یک گاز بسیار قابل اشتعال و بالقوه انفجاری است که سنگین تر از هوا است. بوی ملایم و شیرینی دارد، اما بو هشدار کافی برای غلظت های خطرناک نیست.
گزیده های کلیدی از بیانیه دی‌واین در زیر ارائه شده است:
“محتویات وینیل کلرید پنج واگن ریلی در حال حاضر ناپایدار است و به طور بالقوه می تواند منفجر و باعث تخلیه مرگبار ترکش و دود سمی شود. برای کاهش خطر ترکش‌های غیرقابل کنترل ناشی از انفجار، راه آهن نورفولک جنوبی در حال برنامه ریزی برای رهاسازی کنترل شده وینیل کلرید در حدود ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر ۱۳ فوریه است.
طبق گفته Norfolk Southern Railroad، فرآیند رهاسازی کنترل شده، شامل سوزاندن مواد شیمیایی واگن‌های راه‌آهن است که بخاراتی را در هوا منتشر میکند که در صورت استنشاق می‌تواند کشنده باشد. بر اساس الگوهای آب و هوای فعلی و جریان مورد انتظار دود، هر کسی که در منطقه آسیب دیده‌ی قرمز باقی بماند، با خطر جدی مرگ مواجه است. هر فردی که در ناحیه نهفته‌ی زرد رنگ باقی بماند، در معرض خطر آسیب شدید، از جمله سوختگی پوست و آسیب جدی ریه است. “
جوامع اطراف باید خطر قرار گرفتن در معرض هوای سمی را جدی بگیرند
این حادثه جوامع اطراف فلسطین شرقی، مناطق پایین دست و/یا هرجایی که جریان هوا و آب جریان دارد به خطر می اندازد. ما با کریستن مگان کِلی، کارشناس بهداشت صنعتی در مورد این حادثه صحبت کردیم. او همچنین در برنامه‌ی جاستین بارکلی روز دوشنبه حاضر شد و به بارکلی گفت که در حالی که این خطر “در درجه اول یک خطر استنشاق است، خطر بلع نیز است. “
کِلی نگران جوامع محلیِ متاثر از انتشار این ماده شیمیایی است. او می گوید که جوامع محلی باید این حادثه را «بسیار جدی» بگیرند: «فقط صادقانه بگویم اینجا همه چیز خوب نیست. شما باید تمام عوامل علّی را که درگیر هستند و اینکه چگونه بر اکوسیستم تأثیر می گذارد، درک کنید.» کلی موافق بود که سوزاندن کنترل شده احتمالا بهترین راه حل در آن زمان، برای کاهش سطح مواجهه بود.
او توضیح داد که در واقع، انتظار برای انفجار احتمالی به دلیل فشار مواد شیمیایی، خطرناک‌تر است. یک انفجار کنترل نشده می تواند باعث “انفجار بیرونی” شود. در مورد سوزاندن کنترل‌شده، ترانشه‌هایی در اطراف حادثه حفر می‌شوند تا ستون دود را سوق دهند که مستقیماً به سمت بالا برود و نه با فشار در جهت‌های مختلف. با این وجود، جَوّ، زنجیره غذایی، موجودات روی خشکی، و آبراه ها همگی عمیقا تحت تاثیر قرار خواهند گرفت. کِلی می گوید که کارخانه های تصفیه زباله قادر به کاهش خطرات ناشی از مواد شیمیایی نیستند.
عکس‌هایی که از اوهایو می‌آیند دست کم نگران‌کننده هستند و رسانه‌های مجازی را در مورد این حادثه گیج می‌کنند.
وینیل کلراید یک ماده شیمیایی بسیار سمی است
بر اساس دستورالعمل‌های منتشرشده در وبسایت مرکز کنترل بیماری‌ها، قرار گرفتن در معرض وینیل کلرید با افزایش خطر ابتلا به نوع نادر سرطان کبد (آنژیوسارکوم کبدی)، و همچنین سرطان اولیه کبد (کارسینوم سلول‌های کبدی)، سرطان‌های مغز و ریه، لنفوم و لوسمی مرتبط است. همچنین درک خطرات کوتاه مدت قرار گرفتن در معرض این سم، بسیار مهم است. کِلی توضیح داد که افرادی که در معرض این ماده شیمیایی قرار می گیرند ممکن است “سنگینی را در ریه های خود به دلیل تجمع مایعات” تجربه کنند. وی از شهروندان می‌خواهد به علائم خود توجه کرده و سریعاً به پزشک مراجعه کنند. افراد مبتلا به COPD و سایر بیماری های ریوی باید به ویژه نسبت به خطرات قرار گرفتن در معرض آن هوشیار باشند. کلی می‌گوید:
“استنشاق وینیل کلرید به شما این حس را می‌دهد که در داخل بدن خود غرق می‌شوید، زیرا ریه‌های شما شروع به تجمع مایع می‌کنند. بنابراین، شما احساس خوبی خواهید داشت، اما پس از آن خسته می شوید. “
CDC مرکز کنترل بیماری‌های در ایالات متحده، در مورد خطرات قرار گرفتن در معرض وینیل کلرید هشدارهایی صادر کرد.
طبق این هشدارها، استنشاق مسیر اصلی قرار گرفتن در معرض وینیل کلرید است. جذب سریع و تقریبا کامل است. جذب دستگاه گوارش بعید است زیرا وینیل کلرید در دمای اتاق به صورت گاز است. جذب پوستی آن هم ناچیز است.
کارگران می توانند بیش از حد در معرض وینیل کلرید قرار بگیرند، بدون این که از وجود آن آگاه باشند. قرار گرفتن ۵ دقیقه ای در معرض غلظت ۸۰۰۰ پی پی ام در هوا می تواند باعث سرگیجه شود. با افزایش سطح هوا به ۲۰۰۰۰ پی پی ام، اثرات آن می تواند شامل خواب‌آلودگی، از دست دادن هماهنگی، ناهنجاری های بینایی و شنوایی، بی نظمی، حالت تهوع، سردرد و سوزش یا گزگز اندام ها باشد. قرار گرفتن در معرض غلظت‌های بالاتر وینیل کلرید برای مدت طولانی‌تر، احتمالاً به دلیل اثر بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) و افسردگی تنفسی، می‌تواند باعث مرگ شود، گاز سنگین‌تر از هوا است و می‌تواند باعث خفگی در فضاهای با تهویه ضعیف یا بسته شود.
مرگ ممکن است ناشی از افسردگی تنفسی باشد. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی می تواند منجر به سندرم اختلال عملکرد راه هوایی (RADS) شود که نوعی آسم ناشی از مواد شیمیایی یا تحریک کننده است. کودکان ممکن است آسیب‌پذیرتر باشند زیرا تهویه دقیقه‌ای به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، نسبتاً افزایش یافته و سرعت پایین تخلیه یک منطقه در هنگام قرار گرفتن در معرض آن، بسیار آسیب‌رسان است. پنومونیت هیدروکربنی نیز ممکن است عارضه دیگری در کودکان باشد.
وینیل کلرید جزو مواد سمی با اثر منفی بر تولید مثل و رشد انسان و گونه‌های جانوری گنجانده شده است، گزارشی در سال ۱۹۹۱ توسط اداره حسابداری عمومی ایالات متحده (GAO) منتشر شد که ۳۰ ماده شیمیایی نگران کننده را به دلیل عواقب آنها روی تولید مثل و رشد به طور گسترده تایید کرده است.
استفان پتی، متخصص در زمینه خطرات محیطی و ماسک‌های تنفسی(PPE)، اثرات سرطان زایی وینیل کلراید را بر آرایشگران و آرایشگران مورد مطالعه قرار داد. وینیل کلرید به عنوان پیشران در اسپری مو بین سال های ۱۹۶۶ و ۱۹۷۳ استفاده می شد. تحقیقات او به حذف این ماده شیمیایی از آرایشگاه ها و محصولات آرایشگاه کمک کرد. او همچنین در طول همه‌گیری درباره بی‌ثمری استفاده از ماسک‌ها در برابر ویروس‌های آئروسل‌شده که «هزار برابر کوچک‌تر از سطح مقطع موی انسان» است، شهادت داد. وینیل کلراید نیز یک ذره آئروسل است که به راحتی از همه ماسک ها از جمله ماسک های N-۹۵ فرار می کند. دستگاه تنفس مستقل (SCBA) تنها نوع PPE است که به اندازه کافی از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خطرناک جلوگیری می کند.
سکوت دولت بایدن و رسانه‌های جریان اصلی
سکوت محض رسانه ها در مورد این حادثه بسیار گیج کننده بوده است. کلی از خود می‌پرسد که آیا به جوامع محلی «دستورالعمل‌هایی در مورد چگونگی پناه گرفتن صحیح در محل داده شده است؟ آیا به آنها گفته شد که سیستم تهویه مطبوع و دریچه‌ها و پنجره های نواری خود را خاموش و مسدود کنند؟ من هیچ چیزی در این زمینه ندیدم و همچنین، فقط برای ثبت در رسانه می گویم، ماسک ها از شما در برابر وینیل کلرید محافظت نمی کنند.»
هم دولت بایدن و هم رسانه های جریان اصلی، به طرز تاسف باری در مورد خطرات این فاجعه زیست محیطی سکوت کرده اند. جو بایدن هنوز به طور علنی و رسمی درباره‌ی فاجعه واکنش نشان نداده است. در حالی که اطلاعات محلی منتشر شده توسط خدمه حاضر در میدان، اغلب دقیق تر و قوی تر است، اما این بدان معنا نیست که جوامع دوردست به اندازه کافی برای پیامدهای چنین حادثه ای آماده هستند. خطر ریزش و نشت خطرناک این مواد به محیط(به ویژه هنگام انتقال آن)، به جوامع محلی اطراف محل حادثه محدود نمی شود. به گفته کلی، بهتر است هنگام حمل و نقل مواد شیمیایی خطرناک، پیشگیرانه عمل کنید تا واکنش پذیر. کلی فکر میکند که ماشین‌های این حادثه ممکن است به درستی علامت‌گذاری نشده باشند و اعلان‌های اجباری به شهرهای مسیر قطار صادر نشده باشند. پایگاه خبری Lever گزارش داد که مقامات فدرال اعلام کردند که قطار انتقال کلرید وینیل، “به عنوان یک قطار قابل اشتعال با خطر بالا در نظر گرفته نمی شود. “
به گزارش مجاهدت از لیوِر، «اسناد نشان می‌دهد که وقتی برای اولین بار قوانین ایمنی حمل‌ونقل فعلی ایجاد شد، آژانس فدرال مسوول تنظیم قواعد، طرف دلالان و لابی‌گران صنعت حمل و نقل ایستاد و مقررات محدودی بر حمل و نقل ترکیبات خطرناک وضع شد. این تصمیم عملاً بسیاری از قطارهای حامل مواد خطرناک – از جمله قطار اوهایو – را از طبقه‌بندی «خطر بالا» و الزامات ایمنی سخت‌گیرانه‌تر معاف کرد.
خانم کِلی می‌گوید:
“من بسیار نگران [اینکه آیا اولین پاسخ‌دهنده‌های صحیح اعزام شده‌اند یا خیر] هستم، زیرا وقتی چنین مسائلی اتفاق می‌افتد، شما باید فردی از حرفه من را همراه با آتش نشانی داشته باشید. افرادی مثل من برای واکنش به این حوادث، آموزش دیده اند. من دستگاه تنفس مستقل (SCBA) را می گذاشتم و آزمایش می کردم. پاسخ دهندگان باید مانیفست را از قطار دریافت کنند تا بدانند پشت صحنه چه چیزی است. شما با طبقه بندی خاصی از این مواد حمل شده سر و کار دارید. اگر از یک شهر عبور می کند، آن آتش‌نشانی‌های محلی باید از محتویات حمل شده در زمانی که خطری برای سلامت عمومی دارند، مطلع شوند. “
گفتنی است حادثه قطار مشابهی در سال ۲۰۱۲ در پاولزبورو، نیوجرسی رخ داد.
۲۰۰۰۰ گالن از همین ماده شیمیایی آزاد شد. بر اساس گزارشی از هیئت ملی ایمنی حمل و نقل، در ۳۰ نوامبر [۲۰۱۲]، ۲۸ نفر از ساکنان به دلیل قرار گرفتن در معرض این ماده سمی، تحت مراقبت پزشکی قرار رفتند و خدمه قطار و بسیاری از امدادگران اورژانس نیز در معرض قرار گرفتند. آن ماجرا، یک نشت بود، نه یک آتش‌سوزی مانند خروج قطار از ریل فلسطین شرقی، اما در هر دو مورد، انتشار وینیل کلرید در زمین و آب وجود داشت.
آیا صنایع و EPA از مردم محافظت می کنند؟
متأسفانه، کلی همچنین می گوید که “EPA (آژانس حفاظت از محیط زیست) سابقه‌ی اختفای کاملِ خطرات را برای عموم دارد. حتما ۱۱ سپتامبر را به خاطر دارید که آنها گفتند که استفاده وسیع از ماده‌ی به شدت سمی «آزبست»، امن است، مصادیق زیادی در طول تاریخ وجود دارد. به قول ارین بروکوویچ(فعال حقوقی محیط زیستی که افشاگری‌های بزرگی علیه شرکت‌های بزرگ انرژی در آمریکا انجام داد) “وقتی با صنایعی سروکار دارید که پول زیادی دارند، آنها قراردادهای ویژه‌ای با EPA دارند. این شرکت‌ها تیم‌های پاسخ داخلی خود را دارند که به جای EPA صحنه‌های این‌چنینی را مدیریت می کنند. “
به گفته‌ی خانم کلی، شرکت‌های بزرگ در آمریکا، نفوذ گسترده‌ای روی آژانس‌های فدرال حفاظتی دارند و با قدرت جلوی انتشار و حتی تهیه‌ی بسیاری از گزارش‌های دولتی را درباره‌ی فعالیت‌های مخرب و آسیب‌رسان خود، می گیرند. او می گوید:
“وزارت حمل و نقل پیت بوتیگیگ هیچ برنامه ای برای بازگرداندن قانون ایمنی ریلی دوران اوباما با هدف گسترش استفاده از فناوری ترمز بهتر ندارد، حتی یک مقام سابق ایمنی فدرال اخیراً به کنگره هشدار داد که بدون ترمزهای بهتر، «خارج شدن از ریل [و] انتشار مواد خطرناک بیش از پیش رخ خواهد داد. “
بیشتر قطارهای باری کشور – از جمله قطار نورفولک جنوبی که در اوهایو از ریل خارج شد – همچنان به سیستم ترمز دوران جنگ داخلی آمریکا متکی هستند! نورفولک ساترن به یک گروه لابی تعلق دارد که با موفقیت دونالد ترامپ را تحت فشار قرار داد تا قانون سال ۲۰۱۵ را لغو کند که استفاده از سیستم های ترمز الکترونیکی جدیدتر و ایمن‌تر در برخی از قطارهای حمل مواد خطرناک را الزامی می کرد.
گفتنی است که شمار زیادی از فعالان رسانه‌ای و اجتماعی مستقل در آمریکا، واقعه‌ی اوهایو را که می تواند به بزرگترین فاجعه‌ی زیست محیطی قرن در آمریکا تبدیل شود، برگ دیگری از برنامه‌های گلوبالیستی شوم «دولت پنهان» در آمریکا می دانند که عامدانه و گام به گام قصد تحمیل «قحطی» بر مردم آمریکا و جهان را دارند. بعد از زنجیره‌ای از آتش‌سوزی‌ها در مزارع و دامداری‌های بزرگ در آمریکا در دو سال گذشته، که عامدانه بودن آنها امروز دیگر بر افکار عمومی آمریکایی‌ها عیان شده، احتمالا گام بعدی این است که کل محصولات کشاورزی و دامی منطقه‌ی وسیعی در اوهایو «مسموم» و غیرقابل استفاده اعلام شود. اخیرا، در پی بحران در زنجیره‌ی تامین تخم‌مرغ در این کشور، فاش شده که بیل گیتس، اسپانسر مالی بزرگترین پروژه‌ی تخم‌مرغ‌های مصنوعی در آمریکاست و سرمایه‌گذاری خود را در این زمینه، از ده سال پیش آغاز کرده است.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
