دولت یازدهم

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: وبسایت الف با «بیش فعال» توصیف کردن دولت در روزهای پایانی می‌نویسد: یکی از انتقادات جدی که به دولت یازدهم و دوازدهم توسط منتقدان طی هشت سال گذشته وارد شد، کم‌تحرکی و فعال نبودن در راستای رفع یا کاهش مشکلات بوده است. به همین دلیل اوصاف مختلفی مبتنی بر این برداشت و باور به دولت داده می‌شد که از جمله آن‌ها می‌توان به دولت بی‌تحرک، مسن و… اشاره کرد. البته نسبت دادن این صفات و ویژگی‌ها به دولت صرفاً مختص به منتقدان و مخالفان دولت نبوده بلکه حامیان دولت «تدبیر و امید» یعنی اصلاح طلبان نیز در مقاطع زمانی مختلف به آن معترف بودند. حالا دولتی که معمولاً با این ویژگی‌ها و مختصات در اذهان مردم، منتقدان و حامیان آن مشهور شده، در هفته‌های پایانی در زمینه‌های مختلف به شدت فعال شده تا جایی که اسباب تعجب را به وجود آورده است.

در دولت دوازدهم در روزهای پایانی اقداماتی در جریان است که منجر به منتفع شدن عده قلیلی از اطرافیان و حامیان آن‌ها خواهد شد.

به عنوان مثال چند روز قبل مالک شریعتی، نماینده مردم تهران در تذکری در جلسه علنی مجلس عنوان داشت: «در شرایطی که ما برای بودجه‌های پژوهشی، علمی و آموزشی مشکل داریم وزارت نفت،‌ پارک فناوری و نوآوری نفت را تأسیس کرده که خلاف رویه تأسیس این مراکز درباره آن عمل شده و مبالغ زیاد و امکانات زیادی به آن اختصاص یافته است. در واقع در حال درست کردن حیاط خلوتی برای نورچشمی‌ها هستند.

وی یادآور شد: یکی از اقدامات دیگر تعیین سفرا و افرادی به عنوان مسئولین سفارتخانه‌هاست که نوعی تقسیم غنائم است ما نسبت به این موضوع هشدار می‌دهیم و قطعاً با آن برخورد جدی خواهد شد.

شریعتی تصریح می‌کند: «به آقای رئیسی پیشنهاد می‌کنم اقدامات چند ماه پایانی دولت شامل: انتصاب و ارتقای مدیران، تبدیل وضعیت استخدامی، اعزام به مأموریت، تأسیس مؤسسات، واگذاری پروژه، جذب هیئت علمی، افزایش پایه حقوق، اعطای مجوز و… را بررسی، موارد خارج از ضابطه را در نخستین جلسه هیئت دولت خود باطل اعلام و بازگرداند.»

یکی از مواردی که در روزهای اخیر جنجال بسیاری را موجب شد موضوع واگذاری حدود شش هزار معدن بود که منتقدان بیان می‌داشتند چرا دولت در چهار هفته پایانی مبادرت به چنین کاری کرده است؟ چرا فرایند واگذاری شفاف و از طریق مزایده نیست؟ اهلیت و صلاحیت فنی و مالی افراد چگونه قرار است سنجیده و ارزیابی شود؟ و…

بعد از شدت گرفتن انتقادات بود که سعید عمرانی، معاون قضایی دادستان کل از صدور بخشنامه‌ای به دادستان‌های سراسر کشور مبنی بر به تعویق افتادن همه مزایده‌ها و مناقصه‌ها تا استقرار دولت جدید خبر داد. یکی دیگر از اقدامات دولت که موجب حرف و حدیث‌های فراوانی شد حذف سقف افزایش حقوق‌ها بود که منجر به افزایش فاصله میزان دریافتی‌ها به ویژه از سوی برخی مدیران خواهد شد. به همین دلیل بود که رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با ارسال نامه‌ای به رئیس مجلس و معاون قوانین مجلس از مصوبه اخیر دولت انتقاد کرد و آن را ابهام‌آلود و دارای نقض غرض قانون‌گذار جهت عدالت در پرداختی‌ها دانست. این مسائل نشان می‌دهد که ضرورت دارد نهادهای نظارتی در روزهای آخر به شدت به چنین اقداماتی حساسیت داشته باشند و فعالیت دولت‌ها را در این زمینه رصد کنند.

سرویس سیاست مشرق – حسن روحانی منتقدان خود را تندرو و افراطی می‌خواند در حالی که پس از انتخابات سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ با سخنان تحریک‌کننده به تعریض علیه رقبای خود و مردمی که به آنان رأی داده بودند می‌پرداخت.

این در حالی است که سید ابراهیم رئیسی پس از پیروزی در انتخابات ۱۴۰۰ در مصاحبه مطبوعاتی و سایر جلساتی که داشته، کاملاً بر هم‌افزایی ملت تمرکز کرده و تاکنون هیچ‌گونه کنایه و تعریضی به جریان رقیب و مردمی که به او رأی ندادند، نزده است.

برای فهم بهتر تفاوت آداب و منش اعتدالی رئیسی با رفتار افراطی حسن روحانی، کافی است نگاهی به سخنان روحانی پس از پیروزی در انتخابات سال‌های ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ بیندازیم.

سخنان روحانی پس از پیروزی در انتخابات سال ۱۳۹۲

متهم کردن رقبا به افراط و خودمحوری

اعتدال همان مشی و شیوه‌ای است که چه در زمینه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از تندروی افراط‌گرایی و شعارزدگی، خودمحوری و خودشیفتگی دوری کنیم.

 عقلانیت و اعتدال مبتنی بر خرد جمعی و مشورت است. خرد جمعی در برآورد هزینه‌ها و طی کردن مسیر قانونی است.

متهم کردن حامیان جریان رقیب به استخدام‌های اتوبوسی

 اولین قفل باز شد. اولین مسئله سرمایه اجتماعی بود که بحمدالله با حضور مردم محقق شد و ارتقا پیدا کرد چون یکی از مهم‌ترین سرمایه‌ها محسوب می‌شود.

دولت یازدهم با کلید و نه با داس در این انتخابات با رأی مردم پیروز شد.

دولت آینده کارآمدی و شایسته سالاری را مبنای کار خود قرار خواهد داد و در این رابطه از همه کسانی که در این هشت سال شایسته کار کردند، استفاده خواهد کرد. البته اگر کسی اتوبوسی و بدون بلیت وارد دولت شده باشد، کسی مسئول نیست.

ادعای افراط کشور تا قبل از پیروزی روحانی

خدا را شکر می‌کنم که بار دیگر خورشید عقلانیت و اعتدال را بر ایران تاباند.

این پیروزی، پیروزی خرد، پیروزی اعتدال، پیروزی رشد و آگاهی و پیروزی تعهد و تدین بر افراط و بداخلاقی است که از هر گوشهٔ ایران سربلند در همه روستاها و شهرها سر برآورد و ایران و ایرانیان را یک بار دیگر در همه جای جهان سرفراز کرد.

مردم ایران به اعتدال‌گرایی و دوری از افراط و تفریط رأی مثبت داده‌اند.

متهم کردن رقبا به توهم

اعتدال‌گرایی بر اجماع ملی، قانونگرایی و بردباری در تعاملات سیاسی تاکید دارد و بنیان این موضوع را فاصله گرفتن از تخیل، توهم، تمرکز و تفکر، برنامه، شفافیت و استفاده از تخصص‌ها می‌داند.

سخنان روحانی پس از پیروز در انتخابات ۱۳۹۶

تشبیه انتقادات به تهمت

تحمل تهمت و حرف ناروا خیلی سخت و مشکل است، اما ماه رمضان به ما می‌خواهد یاد بدهد که اگر در برابر ناملایمات صبر و تحمل کنیم آن وقت خداوند اجر می‌دهد.

 متهم کردن رقبا به دروغ‌گویی

در این انتخابات صدای مردمی که از دروغ‌ها و تهمت‌ها نالیدند و در برابر مسیرهای فریبکارانه ایستادگی کردند، شنیده شد.

مردم به همه آنها که ما را به بازگشت به گذشته و یا توقف در شرایط فعلی می‌خواندند “نه” گفتند و زمانه را به جلو راندند.

وعده‌های رقبا را تخیلی خواندن

مردمی که دارای مشکلات اقتصادی هستند و در روستاها با مشکلات زندگی می‌کنند، به پول” نه” گفتند و به خوبی اعلام کردند که ما می‌فهمیم آب شور عطش را کم نمی‌کند. مردمی که به فکر اقتصاد بزرگتر هستند به درآمد ملی ۲.۵ برابری تخیلی” نه” گفتند.

رقبا را فریبکار خواندن

“نه” مردم به فریبکاران مهمترین بخش انتخابات ۲۹ اردیبهشت‌ماه بود. دروغ‌ها کارگر نیفتاد، مردم به تخریب و سخنان غیردقیق “نه” و به وحدت، اتحاد، تعادل، تعامل، اعتدال و عقلانیت “آری” گفتند.

تشبیه نگرانی دلسوزان به دروغ‌گویی

برخی تلاش کردند به مردم بگویند دین آنان در خطر است و سند ۲۰۳۰ که ریشه‌اش مربوط به سال ۱۹۹۰ بازمی‌گردد علیه دین مردم است سندی که نه ما بلکه هیچ کشوری آن را امضا نکرده و صرفاً یک توصیه است و دولت یازدهم نیز به صراحت نوشته است ما آن نکاتی را که با دین، فرهنگ و اخلاق ما سازگار نیست، نمی‌پذیریم.

کنایه به ارگان‌های غیردولتی

 مردم ما در این انتخابات به همه نهادها و ارگان‌ها گفتند هر کس به جای خود هرکس بکار خود.

کنایه به نیروهای مسلح

مردم به نیروهای مسلح ما از عمق جان عشق می‌ورزند، مردم ما به رسانه‌ها هم علاقه‌مند هستند، به قوای دیگر هم علاقه‌مند هستند، اما نمی‌پذیرند که یک نهاد ملی و یا حتی به یک معنا فراملی به یک نهاد فرو ملی و به یک جناح تبدیل شود.

مردم پایین آوردن مقام سپاه، بسیج و ارتش و نیروهای مسلح را “نه” گفتند.

تفکیک جامعه به اکثریت و اقلیت

اصولاً انتخابات برای همین است که مردم پای صندوق آراء بگویند در ۴ سال آینده چه راهی را می‌خواهند و همه آن را قبول کردیم… بر این مبناست یعنی باید بر مبنای رأی اکثریت، جامعه اداره شود. البته به منافع اقلیت هم باید توجه شود، اما اداره کشور بر مبنای نظر اکثریتی است که در کشور رأی دادند.

طبق آنچه بر اساس نتیجه آرای ریخته شده در صندوق‌ها به ما می‌گوید، نحوه اداره کشور و مدیریت کشور، بنا به خواست مردم بر عهده و وظیفه اکثریت است. اقلیت حقوق شهروندی‌اش را دارد، اما مردم گفتند این گروه باید مدیریت جامعه را بر عهده بگیرد. ‌

آراء همه مردم برای ما محترم است اما شیوه مدیریت کشور بر مبنای نظر اکثریت خواهد بود.

از ۲۰۳۰ نمی‌گذرم

بسیار متأسف هستم از آنهایی که در انتخابات سوء استفاده کردند. این خیلی بد است من در سخنرانی‌ام گفتم هر چه به شخص من تهمت زدند حاضرم بگذرم و می‌گذرم، به هر حال خداوند از گناه ما می‌گذرد و ما هم باید از غیبت و تهمت دیگران بگذریم. ولی نسبت به تهمت‌هایی که درباره ۲۰۳۰ گفتند، نمی‌گذرم.

ادعای فریب خوردن طلاب

به روستاها، حاشیه شهرها و شهرهای کوچک و بزرگ رفته و در خانه‌ها اعلامیه انداختند و دروغ گفتند، من می‌دانم طلبه‌ها چقدر خوبند من می‌دانم حوزه علمیه یعنی چه، من در حوزه بزرگ شدم، یک عده‌ای رفتند طلبه‌های عزیز ما را تحریک کردند اینها را به عنوان رسالت اسلام فرستادند در روستاها و بلندگو دست‌شان دادند و در روستاها تبلیغ کردند که به این دولت رأی ندهید دین شما از دست می‌رود وا دینا وا اسلاما سر دادند. کار زشت و بدی کردند خدا از گناهشان بگذرد. مردم هم از گناهشان بگذرند، معلمین ما هم خودشان می‌دانند من هم به سهم خودم نمی‌گذرم.

ادامه طعنه‌های مناظراتی

در مناظرات انتخاباتی حرف‌هایی مطرح می‌شود و مطرح شد. نسبت به بنده هم مواردی بود که همانجا اعلام کردم اینها تهمت و ناصحیح است. قضاوت به مردم واگذار شد که مردم قضاوت کنند و قضاوت کردند و بهترین قاضی بعد از خدا، وجدان عمومی مردم و جامعه است.

طعنه موسیقایی به رئیسی

در انتخابات ۹۶ همه با موسیقی صلح کردند. منتها ما خیلی موسیقی‌های سطح پایین را نمی‌پسندیم.

تقبیح شعار مرگ بر آمریکا و اسرائیل

ما دوست داریم در همه شعارها از “زنده باد” استفاده و ان‌شاءالله “مرگ” از شعارهای ما حذف شود. ‌

مقایسه سخنان روحانی و رئیسی پس از پیروزی در انتخابات

روحانی	رئیسی
پیام ملت ایران، پیروزی اعتدال بر افراط و اخلاق بر بی‌اخلاقی بود.	پیام حضور مردم در انتخابات، وحدت ملی و پافشاری بر ارزش‌های انقلاب شکوهمند انقلاب اسلامی بود.
اگر کسی اتوبوسی و بدون بلیت وارد دولت (قبل) شده باشد، دولت من مسئول (حفظ او) نیست… اداره کشور بر مبنای نظر اکثریت (پیروز در انتخابات) خواهد بود.	دولت ما از یک جناح خاص نخواهد بود و در جای جای کشور  هر کس دلش برای مردم و انقلاب بتپد همکار ما خواهد بود. در دوره‌های گذشته کسانی که در دولت مشغول بودند اگر به رئیس دولت رأی نمی‌دادند یا محبت به او نداشتند برایشان مشکل درست می‌کردند اما محور ما در انتخاب همکاران شایستگی و شایسته‌سالاری است.
خدا را شکر می‌کنم که بار دیگر خورشید عقلانیت و اعتدال را بر ایران تاباند.	مراتب شکر و خاکساری خود را به درگاه با عظمت الهی ابراز می‌دارم و به ارواح پاک و مطهر شهدای پر فضیلت انقلاب اسلامی، خصوصاً حاج قاسم عزیز که یاد و نامش در این روزها، فضای کشور عزیزمان را عطرافشان کرده بود، درود و سلام می‌فرستم.
مردم ایران به اعتدال‌گرایی و دوری از افراط و تفریط رأی مثبت داده‌اند.	ملت ایران؛ شما به عهد خود با صداقت وفا کردید و امروز نوبت این بنده خدا و خادم شماست که به عهدی که با شما بسته‌ام وفادار بمانم و لحظه‌ای در خدمت به شما، کوتاهی نکنم.
در این انتخابات صدای مردمی که از دروغ‌ها و تهمت‌ها نالیدند و در برابر مسیرهای فریبکارانه ایستادگی کردند، شنیده شد.	انتخابات مظهر خداباوری، مردم‌باوری و خودباوری ملی و جشن بزرگ سیاسی مردم در گام دوم و آغاز قرن نو بود.
مردم به همه آنها که ما را به بازگشت به گذشته و یا توقف در شرایط فعلی می‌خواندند “نه” گفتند. مردم به پول” نه” گفتند.	دست یکایک مردم را به خاطر خلق این حماسه بزرگ به گرمی می‌فشارم و پیروز این جلوه گری و درخشش جهانی را ملت بزرگ ایران میدانم.
“نه” مردم به فریبکاران مهمترین بخش انتخابات ۲۹ اردیبهشت‌ماه بود.	لازم می‌دانم از همه نامزدهای محترم، چه آنانی که به هر دلیلی تا انتهای رقابت باقی نماندند و چه کاندیداهایی که تا روز آخر با حضورشان گرمی‌بخش انتخابات بودند قدردانی نمایم و ان شاء الله از دیدگاه‌های ارزشمندشان برای تدبیر امور استفاده خواهم کرد.
مردم به تخریب و سخنان غیردقیق “نه” گفتند.	امروز روز مهربانی و بردباری و روز اتحاد، رفاقت و همدلی است.
مردم ما در این انتخابات به همه نهادها و ارگان‌ها گفتند هر کس به جای خود هرکس بکار خود.	از زحمات ارزشمند همه دست‌اندرکاران نظارتی، اجرایی، نیروهای انتظامی، رسانه ملی و فعالان شبکه‌های اجتماعی و اصحاب رسانه و خبرنگاران که علیرغم شیطنت‌های دشمنان مردم، به مشارکت پرشور در انتخابات کمک کردند تقدیر می‌نمایم.
نحوه اداره کشور و مدیریت کشور، بر عهده و وظیفه اکثریت است. اقلیت حقوق شهروندی‌اش را دارد، اما مردم گفتند این گروه اکثریت باید مدیریت جامعه را بر عهده بگیرد. ‌	منتخب این انتخابات بر اساس قاعده مردم‌سالاری دینی، منتخب همه ملت و خادم همه جمهور است. چه آنانی که بنده را برگزیدند و چه عزیزانی که به نامزدهای محترم دیگر رأی دادند و چه آنانی که به هر دلیلی در پای صندوق‌های رأی حاضر نشدند.
اداره کشور بر مبنای نظر اکثریتی است که در انتخابات (به من) رأی دادند.	قبول داشتن بنده توسط وزرا، مدیران میانی، کارشناسان و کارکنان دولت شرط نیست اما حفظ کرامت مردم شرط خدمت در این دولت است.
بسیار متأسف هستم از آنهایی که در انتخابات سوء استفاده کردند.	خودم را خادم همه ملت ایران می‌دانم.
من از سند ۲۰۳۰ نمی‌گذرم.	خواست مردم این است که کوچک‌ترین حقی از آنها ضایع نشود. من هم اجازه نمی‌دهم هیچ‌کدام از حقوق ملت ضایع شود.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، ۲۴مرداد۹۲ علی جنتی که تنها سابقه همکاری‌اش با ارشاد مربوطه به دهه۷۰ آن‌هم در معاونت بین‌الملل خلاصه می‌شد به پیشنهاد روحانی و با رأی مجلس به‌عنوان اولین وزیر فرهنگ‌وارشاداسلامی در دولت تدبیروامید انتخاب شد، جنتی قرار بود به‌تمامی وعدها و شعارهای پیروز انتخابات۹۲ جامه عمل بپوشاند، آن‌هم انتخاباتی که اکثریت جامعه هنری به‌ویژه اهالی تئاتر و سینما در حمایت از حسن روحانی وارد میدان شده بودند و هرکدام‌شان در حد وسع و توان ولو بیشتر نیز برای رأی‌آوری‌اش تلاش کرده بودند و حال با اتمام انتخابات و دور شدن از شعارهای رنگارنگ دیگر زمان عمل و اقدام فرارسیده بود. جنتی در همان ابتدا علی مرادخانی را به‌عنوان معاون هنری خود منصوب و نزدیک به پنج‌ماه بعد نیز طی حکمی حسین طاهری را مدیر اداره کل هنرهای نمایشی و جایگزین قادر آشنا کرد؛ انتخابی که در همان گام نخست مایه تعجب اهالی تئاتر شد.

یک انتخاب حاشیه‌ساز

  حسین طاهری سابقه چندانی در حوزه تئاتر نداشت و پیش‌تر او را به‌عنوان تهیه‌کننده سیما می‌شناختند و حال قرار بود این تهیه‌کننده تلویزیونی از جام‌جم به خیابان استاد شهریار نقل‌مکان کند و سکان تئاتر کشور را به دست گیرد اما غافل از اینکه مرکز هنرهای نمایشی کشور نه یک تهیه‌کننده که یک مدیر مدبر و عالم به تئاتر می‌خواهد، از طرفی اهالی تئاتر نیز که از انتخاب حسن روحانی چنان ذوق‌زده شده بودند که هیچ‌گونه نقد و انتقادی نسبت‌به این انتخاب نداشته و سعی می‌کردند با رعایت ظواهر امر به‌نوعی کجدارومریز با این انتخاب کنار بیایند و صبر کنند تا چه پیش آید اما این صبو ری به یک‌ماه هم نرسید و به بهانه استعفای عالی‌زاد از دبیری فجر و انتخاب قادر آشنا، مدیرکل پیشین به دبیری سی‌ودومین جشنواره تئاتر فجر اعتراض‌ها آغاز شد.

در ابتدا نوک پیکان به‌سمت دبیر وقت جشنواره نشانه رفت و بسیاری از اهالی تئاتر نقدهای بسیاری را نسبت‌به نوع برگزاری داشتند؛ البته از این موضوع نباید غافل شد که جشنواره و نقدهایش بیشتر بهانه‌ای بود در اعتراض به چنین انتخابی اما چه کنند که و دیواری کوتاه‌تر از جشنواره تئاتر فجر پیدا نکردند و این اعتراض‌ها به میزانی بود که وزیر وقت ارشاد وارد میدان شد و صراحتا اعلام کرد این جشنواره متعلق به دولت وی نبوده و نقایص را گردن دولت سابق انداخته و وعده داد هنرمندان از دور بعدی جشنواره سیاست‌های دولت تدبیروامید را لمس کنند؛ اما جنتی نمی‌دانست توجیهات مسکن‌وارش در آن روزها نه‌تنها دوام و قوامی ندارد، بلکه طی زمان کوتاهی به لطیفه نیز بدل خواهد شد و بدین ترتیب، هنوز چند روزی از اتمام جشنواره نگذشته بود که یکی از حامیان اصلی دولت در حوزه تئاتر به بهانه لغو اجرایش در همدان لب به اعتراض گشود که صدالبته پاسخش همچنان همان توجیهات سطحی شد. از طرفی، تجمع هنرمندان در مقابل ساختمان معاونت هنری به‌علت عدم تسویه‌های مالی در مرکز هنرهای نمایشی و مهلت ۱۵روزه برای پرداخت مطالبات و معوقات تیر آخر را زد و سکوت و مدارای هنرمندان تئاتر نسبت‌به مدیریت ناکارآمد دولت حسن روحانی پایان پذیرفت.
 
وعده‌های خنده‌دار
مدیر تازه‌وارد مرکز هنرهای نمایشی اما سعی می‌کرد در این میان مشکلات عدیده و متعدد را به‌صورت ریشه‌ای حل کند مانند وعده ۱۰برابری بودجه تئاتر کشور که حتی خوش‌خیال‌ترین هنرمندان تئاتری را نیز به خنده وامی‌داشت؛ وعده‌ای که شاید در خیالات و اوهام اهالی تئاتر می‌بایست زودتر از این‌ها محقق می‌شد اما همین یک مورد حاکی از نابلدی مدیر مربوطه بود که بسیاری از اهالی باسابقه تئاتر نه‌تنها به‌خوبی آن را دریافت کرده بودند، بلکه دیگر برای‌شان محرز شده بود که چه کلاه گشادی به سرشان رفته است. درهرصورت عمر مدیریت حسین طاهری به یک‌سال هم نرسید و اولین مدیر تئاتری دولت روحانی با انتشار یک بیانیه یا بهتر بگوییم گلایه‌نامه حاوی ۱۰بند از سمت خود کناره‌گیری کرد. طاهری در نامه استعفای خود از عدم شفافیت، دخالت برخی‌ها، عدم‌حمایت از آثار دینی و مناسبتی و حضور موسسات غیرحرفه‌ای در حوزه اختیاراتش گلایه کرده بود و عطای مدیریت تئاتر را به لقایش سپرد اما شاید روی سخنش در آن نامه بیشتر به‌سمت مشاور برنامه‌ریزی مرحوم مرادخانی بود؛ مشاوری که در زمان مدیریت قادر آشنا به‌عنوان آخرین مدیر تئاتری دولت سابق در کسوت معاون اداری و مالی‌اش در حوزه تئاتر فعالیت می‌کرد و با حضور دولت تدبیروامید با سمتی جدید همچنان در بدنه ارشاد به فعالیت ادامه می‌داد.

درهرصورت با پذیرش استعفا و ۴۰روز بعد مهدی شفیعی مستقیما به اداره کل هنرهای نمایشی نقل‌مکان کرد و به‌عنوان دومین مدیرکل در دولت حسن روحانی عهده‌دار مسوولیت تئاتر کشور شد.
 
 

بیشتر بخوانید:

مدیران فرهنگی دولت یازدهم و دوازدهم در حوزه تئاتر چه کارنامه‌ای برجای گذاشتند؟

انتخاب یکی از اهالی تئاتر
شفیعی برخلاف حسین طاهری مدیری سابقه‌دار بود، اهالی تئاتر او را می‌شناختند و سال‌ها در مسند معاونت اداری و مالی مرکز هنرهای نمایشی به دفترش رفت‌وآمد داشتند؛ البته در همان ایام نیز می‌توانست به‌سادگی حدس زد ماندگارترین مدیر تئاتری دولت روحانی همین شفیعی باشد و چنین هم شد، او حدود سه‌سال و یک‌ماه ساکن خیابان استاد شهریار شد. با آمدن شفیعی بسیاری از اهالی سرخورده از انتخاب اول مدیر مرکز، گردش جمع شدند و از حق نگذریم او در قامت معاون سابق مالی از وجهه مثبتی برخوردار بود اما شفیعی هم چندان توفیقی در دوران حضورش کسب نکرد؛ به‌گونه‌ای که یکی از ناموفق‌ترین و نامطلوب‌ترین ادوار جشنواره تئاتر فجر در زمان مدیریت او برگزار شد.

دوره سی‌وششم تئاتر فجر بنابر مستندات موجود یکی از بدترین ادوار جشنواره به شمار می‌رفت. از اهتمام برای تغییر نام جشنواره و پوستر توهین‌برانگیزش گرفته تا حضور برخی عناصر و آثار معاند و ضد نظام و اسلام در این جشنواره همگی ملغمه را درست کرد تا همگان ببینند با سوءمدیریت در جشنواره که مزین به نام فجر انقلاب اسلامی است می‌توان از افراد و عناصری استفاده کرد که نه‌تنها هیچ‌گونه سنخیتی با آن ندارند، بلکه آثاری را به صحنه بیاورند که مغایر با ارزش‌های انقلاب انقلاب و اسلام نیز باشند و درنهایت نیز برای در امان ماندن، عنصر نامطلوب را شبانه از مملکت فراری بدهند؛ البته که در مدت سه‌سال حضور شفیعی ازاین‌دست اقدامات کم نبود ولو آنکه مراودات با سفارتخانه‌های اروپایی، برخی سفرهای بی‌حاصل خارجی و صدالبته اقدام اشتباه  فروش نوبت اجرا در مجموعه تئاترشهر که ازسوی یکی از نزدیکان آقای مدیرکل صورت گرفته بود نیز می‌توان جزو عملکردهای این مدیر برشمرد؛ مدیری که مشابه این رفتارها در دوران حضورش در ارشاد استان خوزستان آن‌هم در دولت موسوم به دوم خرداد نیز رخ داد که شرح و وصفش مجالی فراخ‌تر و مبسوط‌تر می‌خواهد اما درنهایت مهدی شفیعی نیز بعد از حدود سه‌سال و یک‌ماه از سمتش عزل و البته با حمایت برخی از اعضای کابینه در پستی دیگر از دولت روحانی مشغول‌به‌کار شد.
 
 

سومین مدیر وارد می‌شود

سال۹۶ این‌بار سومین مدیر تئاتری از بین اهالی هنر و یکی از هنرمندان تئاتری در دولت تدبیروامید انتخاب شد؛ شهرام کرمی نه بعد از پنج‌ماه یا ۴۰روز، بلکه فردای عزل شفیعی، طی حکمی ازسوی وزیر فرهنگ‌وارشاداسلامی به سکانداری تئاتر کشور منصوب شد.

سومین مدیر تئاتری دولت روحانی برخلاف دو مدیر قبلی از جامعه هنری و تئاتری درحالی در آخرین روزهای زمستان  به این سمت منصوب شد که در روزهای پایانی حضور شفیعی نامه‌ای سرگشاده مبنی بر تداوم حضورش در مدیریت تئاتر کشور تنظیم و منتشر شد و شهرام کرمی عملا میراثدار یکی از بی‌ثبات‌ترین ادوار مرکز هنرهای نمایشی شد. او که اساسا هنرمندی بی‌حاشیه و آرام بود، دوران دوساله مدیریتش نیز با اغماض و تا حدودی کم‌حاشیه‌تر از سایر همکارانش پیش رفت اما به‌هرحال سیاست‌های هنری دولت در بخش اجرا اساسا و ذاتا مشکل‌زا بود.

دولت تدبیروامید هرگز قرابتی با مذاکرات بین‌المللی عزتمندانه نداشت و از همین رو بود که در دوران سومین مدیر تئاتری، رایزن جوان فرهنگی آلمان در دیداری با جمعی از مدیران ارشد تئاتری کشور با تحکم و دستور سخن می‌گوید اقدامی که هرگز مشابهش و در کشور آلمان رخ نداده و نیز رخ نخواهد داد؛ ازسوی‌دیگر، رویه اشتباه تئاتر در دولت تدبیروامید و مجوز به برخی آثار کار را به‌جا کشاند که رییس تئاتر شهر برای مدت کوتاهی بازداشت می‌شود، جشنواره‌های ریزودرشت شائبه‌برانگیز با حمایت سفارتخانه‌های اروپایی در گوشه‌وکنار کشور با عنوان جشنواره تئاتر خصوصی برپا می‌شوند و خلاصه اینکه این قصه پرغصه به مرحله‌ای می‌رسد  می‌رسد که رهبر فرزانه انقلاب در هفته دولت و در دیدار با مسوولان دولتی به‌صراحت  سخن از نفوذ سازمان‌یافته در تئاتر کشور می‌کنند.

سخنی پرمغز و مهم که ناشی از آگاهی و اشراف ایشان به تحرکات در حوزه تئاتر است و اسفبار که برای این هشدار رهبری هیچ گوش شنوایی نبود. صدور مجوزهای بی‌رویه برای نمایش‌هایی که محصول اتاق‌های فکر و سازمان‌دهی‌شده برخی جریانات معاند، کار را به مرحله‌ای رساند که دستگاه‌ها و نهادهای نظارتی وارد عمل شدند و از خسارت‌های دولت در این زمینه تا حدود قابل‌توجهی جلوگیری شود.
 
 

«آشنا»ی دولت در تئاتر

تحریم مهم‌ترین رویداد تئاتری انقلاب اسلامی تنها یکی از محصولات و نتایج تمرکز اتاق‌های فکری جریان مخالف ارزش‌های نظام در حوزه تئاتر بود که در دوران رخ داد  که  صدالبته با کمک سازنده برخی دستگاه‌ها آن نیز به شکست محکوم شد و درنهایت و چنین شرایطی، کرمی نیز در آخرین روزهای زمستان۹۸ عطای مدیریت تئاتر در دولت را به لقایش بخشید و با انتشار یک پست در فضای مجازی باروبندیلش را از ساختمان خیابان شهریار جمع کرد و رفت و دولت در سال پایانی خود به‌ناچار و طی یک عقب‌گرد تکرارنشدنی دست به دامان آخرین مدیر تئاتری دولت دهم شد و آن‌کسی نبود جز قادر آشنا!

آشنا را باید تنها مدیر تئاتری بدانیم که دو بار بر مسند مدیریت تئاتر کشور تکیه زده است؛ همان مدیری که در روزهای آغازین دولت یازدهم موردنقد بسیاری از اهالی قرار گرفته بود و حال همین دولت از او برای همکاری دعوت کرده است؛ البته آشنا با اتمام دولت دهم در مناصب مختلفی با دولت روحانی همکاری کرده بود و حضورش برای بار دوم چندان دور از انتظار نبود و طبعا نیز باتجربه سال‌های ۹۱ و ۹۲ این‌بار نوید حضور مدیری باتجربه را می‌داد اما آشنا هرگز فکرش را نمی‌کرد شیوع ویروس کرونا سنگینی کار را چندبرابر و تجربه جدیدی را پیش پایش بگذارد، همین بس که سال۹۹ در روزهای آغازین مدیریتش تئاتر تعطیل می‌شود و عملا سال گذشته جز چند نمایش انگشت‌شمار نمایشی روی صحنه نمی‌رود و معضل جدیدی به‌نام امرارمعاش هنرمندان تئاتر را فراهم می‌کند؛ چالشی که هرگز برایش تدبیری نشد و اوضاع معیشت هنرمندان را به‌سختی کشاند و عملا امیدی به برطرف شدنش در این دولت نیز وجود ندارد.

حال روزهای پایانی حضور آشنا در ساختمان خیابان شهریار است و او را عملا باید آخرین مدیر تئاتری دولت تدبیروامید بدانیم؛ مدیری که به هر دلیلی هیچ برنامه جدید و خاصی نداشت و صرفا امورات را گذراند. از طرفی روحانی که در دو دوره انتخابات هنرمندان به‌ویژه جامعه تئاتری از هواداران و طرفداران سرسختش بودند امروز در شرایطی باید دولت را تحویل بدهد که اساسا خیل عظیمی از این جامعه به مخالفت با او و سیاست‌هایش پرداختند درحالی‌که می‌بایست این پرسش را مطرح کرد که چرا و چگونه در حوزه تئاتر که اغلب جامعه هواداری و علاقه‌مندان به دولت روحانی در آن قرار داشتند، امروز به یکی از نقاط ضعف شدید او بدل شد تا جایی که از شعار «با روحانی تا ۱۴۰۰» به روزشمار خداحافظی رسید.