دونالد ترامپ

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه وال استریت در گزارش خود با اشاره به مقاله چندی پیش «کارلو سیپولا» مورخ و اقتصاددان ایتالیایی حوزه توسعه درباره قوانین حاکم بر حماقت و افراد احمق در جوامع، نوشت: نکته اصلی در مورد تصور سیپولا از حماقت، این است که مترادف با آن چیزی نیست که افراد باهوش و سرشناس فکر می‌کنند نابخردانه یا احمقانه است. در واقع، او اصرار دارد که افراد احمق به‌طور مساوی در سراسر جامعه توزیع شده‌اند و به همان اندازه که افراد احمق در میان عام مردم وجود دارند، در میان اقتصاددانان و روشنفکران صاحب امتیاز نیز وجود دارند.

سیپولا افراد را به چهار دسته تقسیم می‌کند؛ درمانده، استثمارگر، باهوش و احمق. او معتقد است که در هر تعامل عادی بین ۲ نفر، فرد درمانده ضرر می‌کند، در حالی‌که دیگری سود می‌برد. استثمارگر سودی را به دست می‌آورد، اما به دیگری ضرر می‌زند. فرد باهوش سود می‌برد و فرد دیگر را قادر می‌سازد که چیزی به دست آورد؛ و در این تقسیم‌بندی، خصیصه فرد احمق این است که هیچ چیزی به دست نمی‌آورد در حالی‌که دیگری را هم دچار ضرر و خسران می‌کند.

روزنامه آمریکایی در ادامه «جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده را نمونه کاملی از ایده «حماقت» سیپولا توصیف کرد و نوشت: بایدن به مدت چهار سال تصمیماتی گرفته و سیاست‌هایی را دنبال کرده است که وضعیت حامیان، حزب، کشور و متحدان خارجی‌اش را بدتر کرده و تقریباً در همه موارد چیزی به دست نیاورده و اغلب متحمل ضررهای سیاسی هم شده است.

در همین حال می‌توان این‌طور استدلال کرد که بایدن در دسته افراد «درمانده» هم قرار دارد، بنابراین تصمیمات او اغلب به نفع مخالفان سیاسی‌اش، عمدتاً «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکاست و نه خودش. اشتباهات او، از جمله اصرار بر اینکه می‌تواند دوباره در انتخابات شرکت کند، هزینه‌های هنگفتی را به بقیه کشور تحمیل کرده است.

وال استریت ژورنال با اشاره به چند مورد از تصمیمات جو بایدن در دوران فعالیت خود افزود: بایدن در این سال‌ها سیاست خود مبنی بر «کاری نکردن» در مرز جنوبی کشور را پیش برد و تنها دستورات اجرایی ترامپ در این رابطه را لغو کرد. او از این غفلت چه عایدی به دست آورد؟ پاسخ واضح نیست. بایدن همچنین حرف مشاوران نظامی خود را زیر پا گذاشت و بر خروج کامل و فوری از افغانستان، بدون هیچ برنامه روشنی برای خارج کردن متحدان افغان، شهروندان ایالات متحده و یا تجهیزات نظامی آمریکایی پافشاری کرد. به‌طور حتم این، یک باخت برای ایالات متحده است، اما منفعت بایدن یا دولت او کجا بود؟!

بایدن به‌علاوه، به‌طور آشکار از حکم دادگاه عالی درخصوص طرح لغو بدهی دانشجویی سرپیچی کرد. بنابراین، او توانست در میان آمریکایی‌هایی که بدهی‌هایشان را نبخشید، خشم ایجاد کند، نسلی را تشویق کند که به وام‌گیری احمقانه بپردازند و خود را شبیه به مرد بی‌قانونی جلوه دهد که او ترامپ را به آن متهم می‌کند.

بایدن در هر یک از این موارد و موارد بسیار دیگر، نه تنها برای کسانی که برای او آرزوی سلامتی داشتند، ویرانی، اختلاف و شرم ایجاد کرد، او این کار را بدون کسب هیچ مزیتی برای خود انجام داد.

شاید این توضیح دهد که چرا او از زمان شکست در انتخابات در نوامبر تا این حد فعال بوده است. رئیس‌جمهور در این ماه‌ها کارهایی را می‌تواند انجام دهد که می‌داند احمقانه یا غیرسازنده هستند و هیچ آسیبی برای آن متحمل نمی‌شود.

او در ماه دسامبر، ۱۴۹۹ مجرم را عفو کرد که بسیاری از آنها مرتکب جرایم شنیع شدند و هیچ نشانه‌ای از پشیمانی نشان ندادند. این، چه فایده‌ای جز جلب ستایش گروه کوچکی از فعالان و تحقیر عادلانه دیگران داشت؟ رئیس جمهور سپس ۳۷ مورد از ۴۰ حکم اعدام را تعدیل کرد. او در یک اقدام موفق شد خانواده‌های قربانیانی را آزرده کند که بعضی از آنها کودک بودند، قانون و دادگاه را تحقیر کند و نشان دهد که هیچ اعتراض اصولی به مجازات اعدام ندارد. او از سه قاتل بدنام گذشت و با همه اینها، چیزی برای میراث یا حزب خود به دست نیاورد.

وال استریت ژورنال عفو هانتر بایدن، پسر جو بایدن از سه اتهام مربوط به خرید سلاح در سال ۲۰۱۸ را مورد دیگری از حماقت‌های بایدن دانست که از نظر این روزنامه می‌تواند اقدامی در راستای استثمارگری باشد که طی آن، رئیس جمهور سود می‌برد و در عین حال باعث رسوایی جایگاه ریاست جمهوری می‌شود.

رئیس جمهور بایدن در سوم ژانویه نیز یک شرکت ژاپنی را از خرید فولاد ایالات متحده به دلایل «امنیت ملی» تنها یک روز پس از تایید فروش موشک‌های زمین به هوا به ژاپن منع کرد.

رسانه آمریکایی در پایان خاطرنشان کرد: همان‌طور که برتراند راسل (فیلسوف و نویسنده انگلیسی) می‌گوید «اگرچه آدم‌های پر مدعا همیشه احمق نیستند، اما احمق‌ها قطعاً پر مدعا هستند».

به گزارش مجاهدت از مشرق، همزمان با افزایش شمار قربانیان آتش‌سوزی گسترده جنگل‌ها در ایالت کالیفرنیای آمریکا و ناتوانی مقامات این کشور در مهار حریق، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین در بحبوحه جنگ این کشور با روسیه می‌گوید که کی‌یف آماده اعزام آتش‌نشان به آمریکاست!

زلنسکی گفته که به وزیر کشور اوکراین دستور داده است تا برای مشارکت احتمالی تیم‌های امدادونجات این کشور برای مقابله با حریق جنگل‌ها در کالیفرنیا، مهیا شود.

رئیس جمهور اوکراین در ویدئویی در شبکه اجتماعی «ایکس» با اشاره به اینکه کمک‌ها هم‌اکنون در حال هماهنگی است، گفت: شرایط به شدت دشوار است و اوکراینی‌ها می‌توانند به نجات زندگی آمریکایی‌ها کمک کنند. ۱۵۰ نفر از آتش‌نشان‌های ما همین حالا آماده هستند.

براساس آخرین گزارش‌ها آتش‌سوزی گسترده در لس‌آنجلس تاکنون به کشته شدن دست کم ۲۴ نفر منجر و تقریبا تمام مناطق در دومین شهر بزرگ آمریکا به تلی از خاکستر بدل شده است.

سازمان آتش‌نشانی‌ و نهادهای محلی همچنین درباره تشدید آتش به‌دلیل وزش بادهای خطرناک «سانتا آنا» در مناطق تحت‌الشعاع آتش هشدار داده‌اند.

آمریکا تحت ریاست جمهوری جو بایدن به عنوان بزرگ‌ترین حامی اوکراین در جنگ علیه روسیه، از فوریه ۲۰۲۲ تاکنون بیش از ۶۵ میلیارد دلار به کی‌یف کمک نظامی کرده است.

با این حال، دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا که ۲۰ ژانویه به طور رسمی به کاخ سفید بازخواهد گشت، متعهد شده است که جنگ اوکراین را ظرف ۲۴ ساعت پایان دهد؛ قولی که نگرانی دولت کی‌یف را درباره کاهش یا قطع احتمالی کمک‌های واشنگتن و همچنین اجبار به امتیازدهی به مسکو در ازای صلح، افزایش داده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق به نقل از راشا تودی، مایکل والتز، مشاور امنیت ملی جدید آمریکا اعلام کرد که مقدمات مذاکرات بین دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در حال انجام است.

والتز گفته است که انتظار می‌رود مکالمات تلفنی بین رهبران دو کشور طی هفته‌های آینده انجام شود.

این مقام ارشد جدید روز یکشنبه در مصاحبه ای با جاناتان کارل از شبکه خبری «ای‌بی‌سی نیوز» این اظهارات را بیان کرد.

والتز در پاسخ به این سوال که گفت وگوی ترامپ و پوتین چه زمانی انجام می‌شود، تاریخی ارائه نکرد و افزود: هنوز مشخص نیست که گفت وگوی تلفنی احتمالی بین ترامپ و پوتین شامل افراد دیگر می‌شود یا خیر.

پیشتر ترامپ اعلام کرده بود که گفت وگو با پوتین در دست انجام است. به نظر می‌رسد این گفت وگو بعد از مراسم تحلیف در تاریخ ۲۰ ژانویه (یکم بهمن) انجام شود.

دیمیتری پسکوف، سخنگوی کاخ کرملین نیز تایید کرد که پوتین و ترامپ هر دو برای این تماس ابراز تمایل دارند.

والتز روز یکشنبه به ای‌بی‌سی نیوز گفت که این تماس احتمالی می‌تواند پایه ای برای مذاکرات بیشتر و دیدار حضوری بین ترامپ و پوتین باشد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه «وال استریت ژورنال» آمریکا در گزارشی با اشاره به دور جدید تهدیدات «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده علیه دانمارک از بابت تملک جزیره گرینلند و تاثیراتی که این مواضع در میان مردم این جزیره داشته، نوشته است: «یورگن بواسن، کارگر ۵۰ ساله که طرفدار دونالد ترامپ است چند روز پیش به فرودگاه شهر نوک، پایتخت گرینلند رفت و کلاهی با طرح جنبش “ماگا” (آمریکا را مجدد بزرگ کنیم) گذاشت تا از هواپیمای دونالد ترامپ که حامل پسر بزرگ او بود استقبال کند. اما بواسن که به سازمان‌دهی سفر دونالد ترامپ جونیور کمک کرده می‌گوید علاقه‌ای به حمایت از مواضع دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا برای خرید این جزیره یخ‌زده ندارد. او می‌گوید: “کسی نمی‌تواند ما را بفروشد.” او به جای آن حامی جنبش استقلال‌طلبی گرینلند است و حالا به طرزی غیرمنتظره مداخله‌های دونالد ترامپ دارد به نفع آرمان آنها کار می‌کند.»

جزیره خودمختار گرینلند بخشی از پادشاهی دانمارک محسوب می‌شود. دولت دانمارک می‌گوید مشکلی با اعطای استقلال کامل به گرینلند در صورت وجود پشتیبانی مردم محلی از آن ندارد و انتخابات و نظرسنجی‌های مدت اخیر در گرینلند نشان می‌دهند که این پشتیبانی وجود دارد.

وال استریت ژورنال در ادامه درخصوص جنبش استقلال‌طلبی در گرینلند نوشته است: «این کارزار در گرینلند همچون بسیاری از دیگر جنبش‌های استقلال طلبی با این ابهام مواجه است که بعد از به دست آمدن آزادی چه اتفاقی می‌افتد. دولت دانمارک اعلام کرده چنانچه گرینلند استقلال پیدا کند دیگر کمک سالانه حدودا ۶۰۰ میلیون دلاری که در اختیار دولت این جزیره می‌گذاشت را ارائه نخواهد کرد؛ مبلغی که معادل نیمی از بودجه مورد استفاده این جزیره بوده و این اخطار باعث به وجود آمدن تردیدهایی از این بابت که گرینلند بعد از استقلال چطور قرار است بودجه خود را تامین کند شده است.»

«اولریک پرام گاد»، یک محقق ارشد در انستیتوی مطالعات بین‌المللی دانمارک اظهار کرد تهدیدات اخیر ترامپ و به راه انداختن جنگ تجاری با دانمارک وضعیت مذاکرات را تغییر داده است. او می‌گوید دولت دانمارک اکنون ممکن است بیشتر متمایل به موافقت کردن با توافقی بر سر جدا شدن گرینلند شامل تداوم پرداخت‌های مالی به این جزیره به منظور هموار کردن مسیر استقلال آن باشد. او بیان داشته است: «پیش‌بینی من این است که دولت دانمارک این استقلال را در عرض چند سال آینده خواهد پذیرفت. یک گرینلند مستقل سپس آزاد خواهد بود که خودش درباره برقراری روابط اقتصادی یا امنیتی خود با ایالات متحده، دانمارک یا هر کشور دیگری تصمیم بگیرد.»

«پله بروبرگ»، رهبر حزب «نالراک»، از احزاب استقلال‌طلب گرینلند، می‌گوید: «چیزی که ترامپ گفته، این است که ما در آمریکا ارزشمند هستیم و او می‌خواهد به ما کمک کند. ما می‌توانیم با کمک کشورهای دیگر مستقل بشویم. اما من میلی به این که ما بخشی از ایالات متحده شویم، ندارم.»

ترامپ ظاهرا پنجشنبه گذشته تلاش کرد بار دیگر بر قصد خود برای تملک گرینلند تاکید مجدد داشته باشد. او ادعا کرد: «مردم گرینلند عاشق این هستند که تبدیل به یک ایالت از ایالات متحده آمریکا شوند. حالا شاید دانمارک از این موضوع خوشش نیاید. اما ما نمی‌توانیم بیش از حد مراعات دانمارک را بکنیم و شاید بالاجبار باید اتفاقاتی در قبال دانمارک و در زمینه تعرفه‌ها بیفتد.»

گرینلند ماه آوریل پیش رو انتخاباتی را برگزار خواهد کرد که می‌تواند جرقه فرآیند استقلال این منطقه که جمعیتی حدودا ۵۷ هزار نفری دارد را بزند. در آخرین انتخاباتی که در این جزیره برگزار شد احزاب استقلال طلب ۸۰ درصد آرا را به دست آوردند.

نخست وزیر گرینلند در آستانه شروع به کار دولت دوم دونالد ترامپ یک سخنرانی به مناسبت سال نوی میلادی برای مردم این جزیره ایراد کرده و در آن گفت پیش نویس قانون اساسی جدید برای این جزیره آماده شده و باید جرقه فرآیند استقلال این جزیره زده شود. «موت اگید»، نخست وزیر گرینلند اظهار کرد: «زمان آن رسیده که گام بعدی را برای کشورمان برداریم. ما باید همچون دیگر کشورهای جهان تلاش کرده تا موانع همکاری را برطرف کرده و به راهمان ادامه دهیم؛ موانعی که می‌توانیم از آنها تحت عنوان غل و زنجیرهای دوران استعمار توصیف کنیم.»

قانونی به سال ۲۰۰۹ تشریح کرده که چطور گرینلند می‌تواند اولین گام را در فرآیند اسقلال خود بردارد: این جزیره باید ابتدا به دولت دانمارک اطلاع دهد، سپس دو طرف باید بر سر توافق جدایی مذاکره کنند و در نهایت این توافق باید به موجب یک همه‌پرسی در گرینلند مورد تصویب قرار بگیرد. دولت گرینلند اخیرا تیمی از کارشناسان حقوقی را مامور کرده که بررسی کنند چطور گام اول را با یک ضرب‌الاجل ۲ ساله اجرایی کنند.

فعالان حامی استقلال در گرینلند مایل به اجرای الگوی «شراکت آزاد» و رابطه‌ای مشابه با رابطه میان جزایر مارشال و ایالات متحده یا جزایر کوک و نیوزیلند هستند.

به نوشته وال استریت ژورنال، تحت این مفهوم گرینلند اجازه تبدیل شدن به یک کشور مستقل و حتی عضویت به عنوان یک کشور در سازمان ملل را پیدا کرده و در عین حال کمک‌های مالی و تضمین‌های امنیتی را از سمت یک کشور شریک ثروتمندتر دریافت می‌کند. در ازای آن این جزیره می‌تواند همکاری‌های تجاری یا امنیتی تقویت شده را پیشنهاد بدهد. بروبرگ گفت، گرینلند می‌تواند یک چنین توافقی را با ایسلند یا کشوری دیگر همچون ایالات متحده آمریکا برقرار کند. او بیان داشت پیدا کردن یک چنین کشور شریکی برای گرینلند به دلیل داشتن منابع طبیعی غنی و مکان راهبردی در حوزه قطب شمال امکانپذیر است.

یک نظرسنجی برگزار شده در سال ۲۰۱۹ نشان داد ۶۸ درصد اهالی گرینلند از اینکه این جزیره زمانی در عرض ۲ دهه آینده از دانمارک استقلال پیدا کند حمایت می‌کنند.

بواسن، یک گرینلندی که از دونالد ترامپ جونیور در زمان سفرش به این جزیره استقبال کرد و با او در هنگام صرف ناهار در یک هتل محلی حضور یافت گفت خواستار برقراری روابط امنیتی قوی‌تر با آمریکا به جهت مقابله با روسیه است.

در این میان تعدادی از سیاستمداران گرینلندی هستند که خواستار پیوند نزدیک این جزیره با دانمارک و اتحادیه اروپا شده‌اند.

به نوشته وال استریت ژورنال، تعدادی از مشاوران دونالد ترامپ در اظهاراتی خصوصی اذعان کرده‌اند که خرید جزیره گرینلند بعید است اما واشنگتن می‌تواند دست به گسترش حضور نظامی و مالی خود در این جزیره بزند.

«پرام گاد»، عضو انستیتوی مطالعات بین‌الملل دانمارک اظهار کرد این ایده که ایالات متحده برای دستیابی به اهداف ژئوپلتیکی خود نیازمند به خرید جزیره گرینلند باشد «دیوانه‌وار» است.

گرینلند بعد از حمله آلمان نازی به دانمارک در زمان جنگ جهانی دوم ابتدا به صورت غیررسمی تحت قیمومیت ایالات متحده قرار گرفت. بعد از پایان جنگ جهانی دوم دانمارک گرینلند را باز پس گرفت اما یک معاهده که در سال ۱۹۵۱ منعقد شد به ایالات متحده مسئولیت‌های قابل توجهی از بابت بخش دفاعی گرینلند از جمله تحت اختیار گرفتن حوزه‌های استقرار پایگاه‌های آمریکایی‌ها را داد. ایالات متحده هم‌اکنون پایگاه فضایی پیتوفیک را در شمال غرب گرینلند در اختیار دارد در حالی که به خاطر آن هیچ اجاره‌ای پرداخت نمی‌کند.

گرینلند به عنوان بخشی از دانمارک، عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است. در سال‌های گذشته ایالات متحده جلوی سرمایه گذاری‌های چینی‌ها در این کشور را گرفته از جمله مانع پیشنهادی برای ساخت باندهای فرودگاهی در آنجا شده است.