رئالیسم

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ علی عبدالصمدی؛ سریال پلاک سیزده به کارگردانی آرش معیریان به اتمام رسید. سریالی که از ابتدای تابستان سال گذشته آغاز شد و به علت برنامه ریزی‌های غلط شبکه ۹۰ قسمت آن بیش از ۹ ماه طول کشید و ضربه‌های سختی به این مجموعه‌ی تلویزیونی وارد ساخت.

این مجموعه‌ی تلویزیونی در ژانر کمدی تهیه شده بود، ولی کمتر توانست لحظات کمیکی را خلق کند. سبک این سریال رئال بود. یک یک طنز واقع‌گرایانه.

در طول سریال هرگز اعلام نشد که فصل دوم این مجموعه‌ی تلویزیونی تهیه و تدوین شده است، اما عملا با خروج بازیگرانی مانند اردلان شجاع کاوه و حسین رفیعی و … و ورود بازیگران تازه نفس‌تر مانند سیاوش مفیدی، پژمان بازغی و… و تغییر در ساختار فیلمنامه و داستان عملا مخاطب با فصل جدیدی از پلاک سیزده مواجه شد.

استفاده از موقعیت‌های دینی و مذهبی از نکات مثبت این سریال بود. کمتر در سریال‌های دیگر طنز به مسائل دینی و عقیدتی اشاره می‌شد، اما پلاک سیزده در قسمت‌های پایانیش پا به درون مسجد نهاد و از شخصیت روحانیون استفاده کرد.

آرش معیریان توانست با استفاده‌ی بجا از طنز در مسائل عقیدتی، حوزه‌های اینچنینی را با لحظاتی شاد و کمیک گره بزند و ماحصل قابل قبولی را به مخاطبش ارائه دهد. مطرح شدن مساله‌ی بیمه به عنوان موضوعی حیاتی در زندگی روزمره و اجتماعی دیگر نکته‌ی مثبت این سریال بود که به آن اشاره شد.

اما بعضی نقد‌ها نیز بر این سریال وارد بود. این سریال در ژانر کمدی و سبک واقع‌گرایانه ساخته شده بود. یقینا شخصیت روح پدر شهاب شبلو که یک کاراکتر فانتزی و سورئال به حساب می‌آید به بار کمیک فیلم افزود، اما سبک را به هم زد. شخصیت روح عمه آذر که در اپیزود نهایی دیده شد نیز از این قاعده مستثنی نبود.

هر اپیزود از این سریال به نام یکی از فیلم‌های خاطره انگیز ایرانی و یا خارجی قدیمی بود که خود نکته‌ی جالب و در خور توجهی بود.

کارگردانان با توجه توامان به سبک و ژانر می‌توانند ماحصل بهتری را به مخاطبین خود ارائه دهند. از سویی دیگر برنامه ریزی درست شبکه‌های تلویزیونی بالاخص شبکه‌های پرمخاطب‌تر می‌تواند به ارائه‌ی صحیح نتیجه‌ی زحمات گروه برنامه ساز کمک شایان توجهی کنند.

انتهای پیام/133