راه رفتن

راه رفتن، درمانی برای آرتروز

راه رفتن، درمانی برای آرتروز



یک متخصص ارتوپد و فلوشیپ ورزشی گفت: کم راه رفتن، راه نرفتن یا استفاده بیش از حد و زیاد هر دو باعث آرتروز می شوند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، رامین کردی، متخصص ارتوپد و فلوشیپ ورزشی در گفتگو با رادیو سلامت آرتروز را همچون چین چروک صورت و موی سفیددانست و گفت: آرتروز در واقع، پارگی و خوردگی مانند لولایی که کار می کند اما ممکن است خورده شود و زنگ بزند است. شایع ترین آرتروز، آرتروز زانو است؛ هنگامی که سن بالا می رود آرام آرام، زانو خورده می شود و ممکن است برای مابقی مفاصل نیز این مشکل ایجاد شود. مایع مفصلی کم شود، غضروف ها تحلیل روند و استخوانِ اضافه ایجاد شود، که به این آرتروز می گویند.

وی با بیان اینکه در سنین بالا آرتروز ایجاد می شود و طبیعی است، افزود: افراد علامت دار از سنین پایین به طور نمونه از سی سالگی علامت آرتروز دارند، و در سنین ۵۰ سال به بالا بروز آرتروز طبیعی است.

کردی با تاکید بر اینکه عامل ژنتیک گاهی باعث بروز آرتروز می شود، ادامه داد: فشار زیاد روی مفاصل نیز منجر به آرتروز می شود. همچنین استفاده ی کم از مفاصل نیز باعث آرتروز می شود؛ کم راه رفتن، راه نرفتن یا استفاده بیش از حد و زیاد هر دو باعث آرتروز می شوند. کف پای صاف و پاهای کج هم به زانو فشار می آورد و افرادی که دارای کف پای صاف و پاهای کج هستند، زودتر به آرتروز مبتلا می شوند.

وی با بیان اینکه غضروف های زانو رگ خونی ندارند، گفت: با فشار راه رفتن، غضروف ها تغذیه می شوند. نیم ساعت راه رفتن در پنج روز هفته یکی از درمان های آرتروزاست، و از زمان ابن سینا، این درمان وجود دارد.

این فلوشیپ ورزشی در خصوص آرتروز لگن و راه های درمانی آرتروز، افزود: آرتروز لگن یک مفصل است و مثل زانو در بعضی افراد، بعد از مدتی، پارگی و خوردگی ایجاد می شود. درمان آرتروز، نخست با داروی های ضدالتهاب هستند که ورم کاهش یابد و بعد از آن، ورزش و پیاده روی یکی از درمان هاست که درد، در آن ناحیه را کم می کند. اگر با این درمان ها آرتروزخوب نشد، سراغ درمان های دیگر مثل کپسول های غضروف ساز یا ماساژها می رویم؛ و اگر شدیدتر شود در بیمارستان، تزریق مایعات داخل مفصل انجام می شود.

وی با بیان اینکه ورزش های مشخص برای مفصل بیشترین تاثیر را در طولانی مدت برای فرد دارای آرتروز دارد، اظهارداشت: راه رفتن روی تردمیل یا زمین هیچ فرقی ندارد و خوب است؛ و برای پیشگیری از آرتروز، راه رفتن و ورزش کردن مداوم و معاینه پزشکی کمک کننده است.

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

راه رفتن، درمانی برای آرتروز بیشتر بخوانید »

علائمی که نشان دهنده یک مرض لاعلاج است

علائمی که نشان دهنده یک مرض لاعلاج است



از دست دادن حافظه یکی از نشانه‌های اصلی زوال مغز و زوال عقل است.زوال عقل گروهی از علائم مرتبط با زوال مغز به ویژه آلزایمر را توصیف می‌کند که ممکن است دلیل تفاوت در علائم اولیه هر بیماری باشد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، شناسایی علائم اولیه زوال عقل ممکن است در مدیریت علائم و تلاش برای کاهش سرعت آن‌ها تا حد ممکن ضروری باشد.طبق یک مطالعه انجام شده، اختلالات راه رفتن اولین علائم هشداردهنده زوال عقل است نه از دست دادن حافظه.از طریق این مطالعه که در مجله Dementia and Geriatric Cognitive Disorders منتشر شد، محققان به دنبال بررسی علائمی بودند که نشان دهنده زوال عقل پیش بالینی است.مرحله پیش بالینی اغلب به عنوان مرحله‌ای توصیف می‌شود که قبل از در نظر گرفتن تشخیص بالینی یک اختلال شناختی رخ می‌دهد.

محققان تعدادی از شرکت کنندگان مبتلا به زوال عقل پیش بالینی و سایرین بدون زوال عقل را برای مقایسه از شبکه ثبت نام پزشک عمومی هلند (RNH) انتخاب کردند.تعداد ویزیت‌های پزشکی و نسبت شانس برای خطر ابتلا به زوال عقل برای علائم مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

آنالیزها به طور جداگانه برای هر دوره ۱۲ ماهه، در پنج سال قبل از تشخیص زوال عقل انجام شد.در پنج سال قبل از تشخیص، افراد مبتلا به زوال عقل پیش بالینی بیشتر از گروه مقایسه به پزشک عمومی مراجعه کردند.

محققان دریافتند که اختلالات راه رفتن اولین پیش بینی کننده زوال عقل است و این اختلالات راه رفتن به عنوان انحراف از راه رفتن طبیعی توصیف می‌شوند.

محققان نوشتند: “شکایت‌های شناختی پیش بینی کننده زوال عقل در سه سال قبل از تشخیص بودند. همه علائم دیگر، به جز علائم عروقی، در سال قبل از تشخیص پیش بینی کننده بودند. “به گفته محققان، حساسیت برای علائم شناختی و اختلالات راه رفتن در سال قبل از تشخیص بیشتر بود.آن‌ها نتیجه گیری می‌کنند: “گرفتن اختلالات و شکایات شناختی اولین علائم زوال عقل پیش بالینی است. “هیئت خدمات بهداشت عمومی انگلیس توضیح می‌دهد: “اگرچه در حال حاضر هیچ درمانی برای زوال عقل وجود ندارد، اما تشخیص زودهنگام به این معنی است که پیشرفت آن در برخی موارد می‌تواند کند شود، بنابراین ممکن است فرد بتواند عملکرد ذهنی خود را برای مدت طولانی تری حفظ کند. “

این مقام بهداشتی افزود: “تشخیص به افراد مبتلا به زوال عقل کمک می‌کند تا درمان و حمایت مناسب را دریافت کنند. همچنین می‌تواند به آن‌ها و افراد نزدیک به آن‌ها کمک کند تا برای آینده آماده شوند. “آن‌ها با درمان و حمایت، بسیاری از افراد می‌توانند زندگی فعال و کاملی با زوال عقل داشته باشند.چندین عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل وجود دارد. انجمن آلزایمر (AS) انگلیس توضیح می‌دهد: “برای اکثر مردم، بزرگترین عوامل خطر زوال عقل، پیری و ژنتیک است. “خطر ابتلا به زوال عقل در یک فرد می‌تواند بر اساس جنسیت، نژاد، میزان «ذخیره شناختی» – توانایی مغز برای مقابله با بیماری‌ها، شیوه زندگی (مثلاً سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل) و همچنین قرار گرفتن در معرض هوای آلوده افزایش یابد.

منبع: باشگاه خبرنگاران

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

علائمی که نشان دهنده یک مرض لاعلاج است بیشتر بخوانید »