رزمندگان دفاع مقدس

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

از زاغه مهمات دود بلند شدن

حسابی حال کسی را گرفتن. به جای حساسش زدن. ساکت کردن. او را سر جایش نشاندن. نقطش را کور کردن و زبانش را بریدن.

اصحاب کهف

نیروهایی که در فاصله دو عملیات و در اوقات‌فراغت بی‌کار بودند و وقت خود را به خواب و استراحت در چادر و سنگر می‌گذراندند؛ نوعی سرزنش هست؛ کنایه از این‌که کار مهمی انجام نمی‌دهیم.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

آمریکایی شدن

محتلم شدن؛ احتیاج به آب پیدا کردن؛ از آن‌جا که آمریکا و غرب در نظر عامه رزمندگان کانون ناپاکی و پلیدی بود و به اعتبار دیگر، چون لقب «شیطان بزرگ» به او داده شده بود و محتلم شدن را در فرهنگ عامه «شیطانی شدن» نیز می‌گویند، کسی را که محتلم می‌شد به این ترتیب (و از روی مزاح) آمریکایی‌شده می‌گفتند؛ آرام اسرائیل زدن.

آرم اسرائیل زدن

محتلم شدن (نوعی طلب استخفاف هست برای دشمن).

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: شهید «سید حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله لبنان، عکسی را با جمعی از رزمندگان دفاع مقدس که به لبنان رفته بودند، گرفته هست که این‌روزها پس از شهادت سید مقاومت، این عکس در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود؛ اما ماجرای این عکس چیست؟

از سمت راست: «یوسف عنایتی»، شهید «سید حسن نصرالله»، «حمید داودآبادی»، شهید «یوسف علمداری»

«حمید داودآبادی» نویسنده دفاع مقدس، یکی از افراد حاضر در این عکس هست که ماجرای عکس را چنین روایت کرده هست: «سال ۱۳۶۲ که حزب‌الله هنوز تشکیل نشده بود، به لبنان رفته بودم که «سیدعباس موسوی» و «سیدحسن نصرالله» نیز در بعلبک حضور داشتند. نماز‌های جماعت ظهر و به‌ویژه نمازجمعه را در مسجد امام علی (ع) بعلبک سیدحسن نصرالله اقامه می‌کرد و همان زمان بود که من جذب سید حسن شدم.

سید حسن نصرالله، ملاحت قشنگی داشت و همان‌زمان بچه‌های حزب‌الله به یک اسم می‌شناختنش و به او می‌گفتند: «خامنه‌ای کوچک». همه ایشان را به آقا منصوب می‌کردند و البته زمانی هم که با ایشان هم‌صحبت می‌شدیم، حس می‌کردیم که واقعا حضرت آقا دارند با ما صحبت می‌کنند. شب‌ها به‌همراه پسرشان شهید هادی می‌آمدند بعلبک و کلاس تاریخ مقاومت لبنان را برای ما برگزار می‌کرد و با اینکه سیدعباس را هم دوست داشتم؛ اما سیدحسن چیز دیگری برای من بود».

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

امور خالی

امور مالی که اغلب خالی از وجه نقد بود؛ تشکیلاتی که از پرداخت حداقل‌های ماهانه رزمندگان عاجز بود، کم نبودند؛ بچه‌هایی که چندین ماه و گاه چند سال ماهانه‌شان عقب افتاده بود؛ غیر از کسانی که اصلاً مراجعه نمی‌کردند و خود را طلب‌کار نمی‌دانستند. کنایه از واحدی که بیشتر حرف می‌زد و کمتر می‌توانست عمل کند.

اجر کسی با امور مالی بودن

جزای بنده با غیرخدا بودن! می‌گفتند: «اجرت با امور مالی»؛ یعنی کار را «قربة الی الله» نمی‌کنی، پس حوالت‌ات به مزد دنیوی و به مزاح یعنی اگر کاری را برای خدا نمی‌کنی، لااقل برای خودت بکن و بهانه نیاور.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آدم بیدار کن

نماز شب خوان؛ کسی که در تاریکی مطلق سنگر، شب هنگام برای راز و نیاز با خدا برمی‌خاست و به ناگزیر در آن بستر به هم فشرده، وقتی می‌خواست برای وضو گرفتن بیرون برود، دست و پای بچه‌ها را لگد می‌کرد و از خواب بیدارشان می‌کرد.

اصلاحِ هفته وحدتی

زدن سبیل و گذاشتن ریش، وقتی کسی سبیلش را از ته اصلاح می‌کرد و ریشش را باقی می‌گذاشت، چنان که بین برادران اهل‌سنت رایج هست. می‌گفتند: «اصلاح هفته وحدتی»کرده، کنایه از این که برای همدلی و تفاهم، این‌طوری اصلاح کرده هست.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113