رسانه ملی

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ دفاع‌پرس، پیمان جبلی رئیس رسانه ملی با صدور حکمی محسن صفایی فرد را به سمت رئیس مرکز شعر و موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما منصوب کرد.

در این حکم آمده هست:

در دوره تحول رسانه ملی و در ادامه تثبیت روند تحولی طی شده، تحقق مأموریت های ذیل از مهم ترین وظایف جناب عالی خواهد بود:

-ارتقای کمی و کیفی تولیدات خصوصاً در عرصه‌های موسیقی حماسی، اجتماعی و آیینی

-تعامل مؤثر با مراکز و عناصر فعال موسیقی کشور در بخشهای دولتی و خصوصی برای تأمین نیازهای گسترده مخاطبان

-توجه ویژه به ظرفیت تولید موسیقی در استان‌ها و نواحی و نیز تعامل فعال با ظرفیت های گسترده موسیقی ملل خصوصاً، جهان اسلام و جبهه مقاومت

-تحکیم رابطه اندیشه – هنر و استفاده از هیأت های اندیشه ورز برای حفاظت از جایگاه و شان موسیقی ملی و آیینی و انقلابی و ارتقاء آن

-بهره گیری از آرشیو موسیقی غنی رسانه ملی و استفاده قدرشناسانه از این گنجینه ارجمند

-تقویت و حمایت از ارکستر سمفونیک سازمان صداوسیما به منظور تولید آثار فاخر ملی و انقلابی

جبلی همچنین از خدمات علیرضا قزوه در طول تصدی این مسئولیت تشکر کرده هست. در حکم دیگری علیرضا قزوه به عنوان دبیر شورای پاسداشت زبان فارسی در رسانه ملی و مشاور رییس سازمان منصوب شد.

محسن صفایی فر پیش از این به مدت ۳ سال مدیرموسیقی معاونت سیمای رسانه ملی بود.

او دانش آموخته جامعه شناسی در دانشگاه‌های علامه طباطبایی و باقرالعلوم و از پژوهشگران و مدیران تولید موسیقی در دو دهه گذشته بوده هست.

تاکنون حدود ۱۰ جلد مجموعه تاریخ شفاهی موسیقی انقلاب اسلامی تحت نظر وی منتشر شده که از آن میان می توان به «بانگ آزادی» خاطرات احمدعلی راغب، «برخیزید» خاطرات حمید شاهنگیان، «متولد بهمن» خاطرات اسفندیار قره‌باغی، «تا نفس دارم می‌جنگم» خاطرات محمد میرزاوندی (خواننده دایه دایه)، «مادر برام قصه بگو» خاطرات گروه سرود آباده اشاره کرد.

در کارنامه او معاونت مرکز هنری-رسانه ای سلوک وابسته به حوزه هنری، مدیر باشگاه ترانه و موسیقی«راه»، کارشناس فرهنگی دانشکده معماری و هنر کاشان، مدیر مسئول انتشارات «راهیار» به چشم می خورد. همچنین مقالاتی از او در ۲ دهه گذشته در مجلات مختلف منتشر شده هست.

انتهای پیام/ 161

گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ سیاست فرهنگی ترویج سبک زندگی ایرانی – اسلامی بدون شک بهترین راهبرد در میدان عظیم فرهنگی هست که معاندان ایران اسلامی علیه جوانان ما به راه انداخته‌اند. با وجودی که بخش مهم از فضای فرهنگی بخصوص سینما و شبکه نمایش خانگی با انفعال در برابر هجمه فرهنگی به حیات خود ادامه می‌دهند، صدا و سیما به عنوان رسانه‌ای فراگیر توانسته به هر ترتیبی که هست اقداماتی صورت دهد، هر چند این اقدامات بازدارندگی کامل ندارد، اما در بسیاری موارد خلا‌های موجود را پر کرده هست.

برنامه‌های گفت‌وگو محور، آثار مستند مرتبط با شهدا و نخبگان و علما، مسابقات و برخی مجموعه‌های تلویزیونی و تله‌فیلم‌ها از مواردی هست که رسانه ملی بواسطه آنها سعی در ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی کرده هست، البته این حجم از آثار تولیدی با توجه به رشد پرشتاب شبکه‌های مجازی ابدا کافی نیست، رسانه ملی با اولویت قرار دادن شبکه‌های مجازی و درگاه‌های اینترنتی باید جبهه خود را تغییر دهد و از شکل سنتی ساخت و تولید برنامه، نوع دیگری از ساخت و تولید را تجربه‌های کند.

خطری که در این شرایط رسانه ملی را در اعمال سیاست فرهنگی سبک زندگی ایرانی – اسلامی با مشکل مواجه می‌کند در وهله اول مسئله فضای مجازی نیست، بلکه مشی دوگانه این رسانه ملی با مسئله سبک زندگی هست. این سوال مطرح هست که چرا رسانه ملی در آثاری تولیدی خود مدقانه پیش می‌رود، اما در بحث پخش آگهی‌ها بازرگانی و تبلیغات تلویزیونی دقت لازم ندارد.

با هر زاویه‌ای که به مسئله نگاه کنیم درمی‌یابیم که آگهی‌های بازرگانی، چون از تلویزیون پخش می‌شود مسئولیت عواقب آن بر عهده مسئولان صدا و سیما هست. متاسفانه نوع موسیقی، پوشش بازیگران، نوع سناریویی که برای آن نوشته می‌شود و … به هیچ عنوان همسو با ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی نیست، بدون تعارف باید پذیرفت که این آگهی‌ها حتی علیه این راهبرد ارزشمند عمل می‌کند.

مصرف‌گرایی، کالازدگی، اسراف و تبذیر و القای مدلی از زندگی که نمونه آن را کمتر در جامعه می‌بینیم در مخاطب نه تنها ایجاد انگیزه برای حرکت به سمت سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی نمی‌کند که در او به دلیل قیاس نوع زندگی خود با آنچه در آگهی تلویزیونی می‌بیند، ایجاد ناامیدی می‌کند. این ناامیدی از عدم بهبود در نوع زندگی‌اش ناخودآگاه او را از تغییرات حتی کوچک نیز مایوس می‌کند. تاسف‌بارتر اینکه در فضای مجازی یا با سیاه‌نمایی‌های پی‌درپی یاس‌آور و یا با زندگی فریبنده و رویاگون برخی که اصطلاحا به «شاخ مجازی» یاد می‌شوند، مواجه شده و عملا بیشتر با سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی فاصله می‌گیرد. 

این اتفاق به قول معروف همه آنچه که رسانه ملی رشته هست را پنبه می‌کند و در درازمدت عملا برنامه‌های مثبت تلویزیون با موضوع سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی اثر هدایتگری خود را از دست می‌دهد. رسانه ملی برای فاصله گرفتن از این فضا باید با دقت نظر بیشتری آگهی‌های بازرگانی و تبلیغات تلویزیونی را پخش کند. 

اعمال سیاست توریج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی مسئله‌ای چند وجهی هست که فقط در آثار تولیدی رسانه ملی خلاصه نمی‌شود و بخش تبلیغات آن که برای کودکان از جذابیت بالایی برخوردار هست جزء جدایی ناپذیر از رسانه ملی هست که می‌تواند خود به رسانه‌ای مستقل و محملی برای ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی تبدیل شود. شرط توفق در این حوزه تنها به همت و تغییر نگاه مسئولان رسانه ملی برمی‌گردد که باید اتفاق بیفتد.

انتهای پیام/ 161

گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ سیاست فرهنگی ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی بدون شک بهترین راهبرد در میدان عظیم فرهنگی هست که معاندان ایران اسلامی علیه جوانان ما به راه انداخته‌اند. با وجودی که بخش مهم از فضای فرهنگی بخصوص سینما و شبکه نمایش خانگی با انفعال در برابر هجمه فرهنگی به حیات خود ادامه می‌دهند، صدا و سیما به عنوان رسانه‌ای فراگیر توانسته به هر ترتیبی که هست اقداماتی صورت دهد، هر چند این اقدامات بازدارندگی کامل ندارد، اما در بسیاری موارد خلا‌های موجود را پر کرده هست.

برنامه‌های گفت‌وگو محور، آثار مستند مرتبط با شهدا و نخبگان و علما، مسابقات و برخی مجموعه‌های تلویزیونی و تله‌فیلم‌ها از مواردی هست که رسانه ملی بواسطه آنها سعی در ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی کرده هست، البته این حجم از آثار تولیدی با توجه به رشد پرشتاب شبکه‌های مجازی ابدا کافی نیست، رسانه ملی با اولویت قرار دادن شبکه‌های مجازی و درگاه‌های اینترنتی باید جبهه خود را تغییر دهد و از شکل سنتی ساخت و تولید برنامه، نوع دیگری از ساخت و تولید را تجربه‌های کند.

خطری که در این شرایط رسانه ملی را در اعمال سیاست فرهنگی سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی با مشکل مواجه می‌کند در وهله اول مسئله فضای مجازی نیست، بلکه مشی دوگانه این رسانه ملی با مسئله سبک زندگی هست. این سوال مطرح هست که چرا رسانه ملی در آثاری تولیدی خود مدقانه پیش می‌رود، اما در بحث پخش آگهی‌ها بازرگانی و تبلیغات تلویزیونی دقت لازم ندارد.

با هر زاویه‌ای که به مسئله نگاه کنیم درمی‌یابیم که آگهی‌های بازرگانی، چون از تلویزیون پخش می‌شود مسئولیت عواقب آن بر عهده مسئولان صدا و سیما هست. متاسفانه نوع موسیقی، پوشش بازیگران، نوع سناریویی که برای آن نوشته می‌شود و … به هیچ عنوان همسو با ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی نیست، بدون تعارف باید پذیرفت که این آگهی‌ها حتی علیه این راهبرد ارزشمند عمل می‌کند.

مصرف‌گرایی، کالازدگی، اسراف و تبذیر و القای مدلی از زندگی که نمونه آن را کمتر در جامعه می‌بینیم در مخاطب نه تنها ایجاد انگیزه برای حرکت به سمت سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی نمی‌کند که در او به دلیل قیاس نوع زندگی خود با آنچه در آگهی تلویزیونی می‌بیند، ایجاد ناامیدی می‌کند. این ناامیدی از عدم بهبود در نوع زندگی‌اش ناخودآگاه او را از تغییرات حتی کوچک نیز مایوس می‌کند. تاسف‌بارتر اینکه در فضای مجازی یا با سیاه‌نمایی‌های پی‌درپی یاس‌آور و یا با زندگی فریبنده و رویاگون برخی که اصطلاحا به «شاخ مجازی» یاد می‌شوند، مواجه شده و عملا بیشتر با سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی فاصله می‌گیرد. 

این اتفاق به قول معروف همه آنچه که رسانه ملی رشته هست را پنبه می‌کند و در دراز مدت عملا برنامه‌های مثبت تلویزیون با موضوع سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی اثر هدایتگری خود را از دست می‌دهد. رسانه ملی برای فاصله گرفتن از این فضا باید با دقت نظر بیشتری آگهی‌های بازرگانی و تبلیغات تلویزیونی را پخش کند. 

اعمال سیاست توریج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی مسئله‌ای چند وجهی هست که فقط در آثار تولیدی رسانه ملی خلاصه نمی‌شود و بخش تبلیغات آن که برای کودکان از جذابیت بالایی برخوردار هست جزء جدایی ناپذیر از رسانه ملی هست که می‌تواند خود به رسانه‌ای مستقل و محملی برای ترویج سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی تبدیل شود. شرط توفق در این حوزه تنها به همت و تغییر نگاه مسئولان رسانه ملی برمی‌گردد که باید اتفاق بیفتد.

انتهای پیام/ 161