روایت

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از یزد؛ سردار حسین زارع کمالی در دیدار با اصحاب رسانه استان یزد، با تبیین مأموریت رسانه‌ای در شرایط حاضر، اظهار داشت: بهترین الگوی زندگی ما کلام الهی هست و اگر آن را با دستورات حضرت آقا در خصوص نهج البلاغه دنبال کنیم، موفق خواهیم بود.

وی تحقیق و پرهیز از شتابزدگی را یکی از دستورات اصلی کلام الهی برشمرد و با اشاره به اهمیت سرعت و دقت در ارائه اخبار، افزود: این ویژگی با توجه به شرایط امروز، امری اساسی هست.

این مقام نظامی، صداقت و دوری از تحریف را از دیگر اصول ضروری در مسیر خبررسانی دقیق عنوان کرد و گفت: در کنار آن، حفظ کرامت انسانها، امانتداری در نقل قول، پرهیز از شایعه پراکنی و ایجاد اضطراب اجتماعی از دیگر دستورات الهی هست که باید رعایت شود.

سردار زارع کمالی امیدآفرینی و آرامش بخشی به جامعه را نیز بسیار مهم دانست و تصریح کرد: با اتحاد و همدلی میتوانیم مأموریت خود را به خوبی انجام دهیم.

وی در بخش دیگری از سخنانش به مسائل امنیتی پرداخت و با بیان اینکه دست نیرو‌های مسلح پر هست، اعلام کرد: نسبت به دفاع اخیر، چندین برابر آمادگی بیشتر داریم و منتظر وعده صادق الهی برای ریشهکن شدن رژیم صهیونیستی هستیم.

سردار زارع کمالی با اشاره به مفهوم جنگ روایتها، شرح وظیفه امروز اصحاب رسانه را شامل تحقیق، صداقت، امانتداری، امیدآفرینی، دشمن شناسی و حضور بهموقع در خط مقدم دانست و تأکید کرد: حضور به موقع رسانه و آگاهی بخشی امری اساسی هست که در استان یزد شاهد آن بوده‌ایم.

وی با اشاره به نقش رسانه در دفاع مقدس ۱۲ روزه، افزود: آرامش و آمادگی که در جامعه در آن دوره شاهد بودیم، به واسطه نقش مؤثر رسانه بود. امروز نیز رسانه نقش مهمی در ارتباط بین مردم و مسئولان با فرامین ولی امر مسلمین دارد.

این فرمانده با بیان اینکه مهمترین عامل پیروزی دفاع مقدس اخیر، نقش اصحاب رسانه و روایت دقیق و سریع بود، خطاب به خبرنگاران گفت: رسالت بزرگی بر دوش شماست؛ همانگونه که شهدا در سنگر‌ها درخشیدند، شما نیز باید در جنگ روایت‌ها این نقش را به خوبی ایفا کنید.

سردار زارع کمالی در پایان، پرهیز از غیبت و پرده دری را نیز مهم خواند و گفت: نباید گذاشت آبروی افراد بازیچه دست افراد قرار گیرد. نقد منصفانه حق رسانه هست و اگر نباشد، مطمئناً عیب‌ها برطرف نمی‌شود. ما در این مسیر باید به خوبی عمل کرده و در برابر فشار‌ها و تهدید‌ها نیز ایستادگی کنیم.

/انتهای پیام

به گزارش مجاهدت از گروه سیاسی دفاع‌پرس، «حفظ عزت و آبروی کشور و ملت، تکلیف بی‌اغماض گویندگان و قلم‌زنان هست»؛ یکی از تکالیف هفتگانه راهبردی هست که رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام اربعین شهدای جنگ اخیر عنوان کرده و ابلاغ فرمودند لذا همانطور که در پیام مشخص شده، مخاطب این تکلیف کسانی هست که اهل سخن گفتن هستند و تریبون دارند و همینطور دست‌ به‌ قلم بوده و نوشته‌های آنان مخاطبانی دارد؛ دایره گویندگان و قلم‌زنان می‌تواند طیف وسیعی از فعالان رسانه‌های رسمی گرفته -اعم از مکتوب و صوتی و تصویری- تا رسانه‌های غیررسمی، فضای مجازی و حقیقی را شامل شود که از این منظر می‌توان گفت هر کسی موضع و بیانش چه در داخل کشور و چه در خارج بازتابی دارد، مخاطب این تکلیف هست. 

البته صداقت و انصاف در بیان و روایت وقایع به نوعی زیربنای عزت و آبرو هست چون چنین روش و منشی، اعتماد عمومی را جلب می‌کند که خود عاملی عزت بخش هست پس به همین جهت از عوامل مهم و اصلی در مخدوش کردن عزت و ضربه به آبروی کشور، بزرگنمایی‌ها و کوچک نمایی‌های بیجاست؛ رژیم صهیونیستی در جنگ اخیر با اعمال سطح بی‌سابقه‌ای از سانسور، کوشید و همچنان می‌کوشد افکار عمومی خود و دنیا را نسبت به عمق و شدت ضرباتی که متحمل شده هست، بی‌اطلاع یا حداقل کم‌اطلاع نگه دارد اما در مقابل سعی دارد ضربات وارده به ایران را به‌شدت بزرگنمایی کرده و چنان وانمود کند که در این جنگ در همه ابعاد مختلف به طور کامل و بی‌عیب و نقصی دست برتر را داشته خطی که با واقعیت فاصله‌ای بسیار دارد.

در چنین شرایطی گویندگان و نویسندگان نباید در این دام افتاده و ناخواسته به عامل ترویج روایت دروغین حریف تبدیل شوند. نباید فراموش کرد که این نبرد و رویارویی کماکان و با شدت و حدت در جریان هست و در چنین وضعیتی جزئیات بسیاری از مسائل -از رشادت‌ها و دستاورد‌های رزمندگان مدافع وطن گرفته تا امداد‌های غیبی- به دلایل متعدد فعلاً قابل روایت نیست. در این شرایط، راویان بی‌اطلاع و سطحی‌نگر یا به دام افراط می‌افتند و یا تفریط که هر دو مضر هست. 

علاوه براین به موازات آن که دلسوزان و ایران دوستان به دنبال عزت و آبروی کشور هستند، دشمنان کشور هم می‌خواهند این عزت و آبرو را با هر روشی لکه‌دار کنند؛ ارائه تصویر ضعیف از ایران، القای ناکارآمدی نظام، تهمت و لجن‌پراکنی علیه مسئولان کشور و دامن‌زدن به شکاف‌ها و اختلاف سلیقه‌ها و نظر‌های سیاسی و اجتماعی از جمله محور‌های این تلاش خبیثانه هست. 

بنابراین گوینده و نویسنده هوشمند، قبل از گفتن و نوشتن، محاسبه و دقت می‌کند که خروجی این سخن یا مطلب چیست و آیا دشمن می‌تواند به نحوی از آن سوءاستفاده کند یا خیر؛ اگر حتی احتمال اندکی در این مورد بدهد، از آن عبور می‌کند، حتی اگر آن حرف درست باشد به همین علت گویندگان و قلم‌زنان برای عمل به این فرمان راهبردی رهبری، منافع و مصالح فردی و جناحی را به نفع منافع ملی کنار بگذارند و «اول، عزتِ ایران» را سرلوحه خود قرار دهند.

انتهای پیام/ 231

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از زاهدان، تعزیه‌خوانی در دارالولایه سیستان، فراتر از یک آیین مذهبی، نماد پویایی فرهنگ عاشورایی و چراغ هدایت نسل‌های حاضر و آینده هست. این میراث کهن، با عشق و ارادت به اهل بیت (ع) سینه‌به‌سینه در میان مردم سیستان حفظ شده و به‌عنوان یکی از مهم‌ترین سنت‌های مذهبی–فرهنگی جنوب شرق ایران شناخته می‌شود.

پیشینه تاریخی تعزیه در سیستان

بر اساس منابع تاریخی از جمله سفرنامه‌های قاجاری و پژوهش‌های مردم‌شناسی، تعزیه در سیستان دست‌کم به دوره صفویه بازمی‌گردد و در دوران قاجار و پهلوی اول به اوج شکوفایی رسیده هست. برخلاف تصور رایج که تعزیه را مختص مناطق مرکزی ایران می‌داند، اسناد نشان می‌دهد سیستان به‌دلیل پیوند عمیق مردم با شعائر حسینی، یکی از کانون‌های فعال تعزیه در جنوب شرق کشور بوده هست. 

حسین بقال‌اصفهانی در کتاب * «تعزیه در ایران» * به مناطق سیستان از جمله زابل، قلعه‌نو و دوست‌محمد به‌عنوان مراکز سنتی اجرای تعزیه اشاره کرده هست.

حسینیه‌ها؛ صحنه‌های زنده تعزیه

پیش از گسترش رسانه‌های مدرن، حسینیه‌های تاریخی سیستان مانند *حسینیه آل‌عباس زابل* و حسینیه‌های روستایی، نه‌تنها محل عزاداری، بلکه صحنه اصلی اجرای مجالس تعزیه بودند. به گفته پیشکسوتان، تعزیه‌های سیستان با حضور سوارکاران محلی، شمشیر‌های واقعی و نقالی‌های دقیق در میدان‌های خاکی یا جلوی خانه‌ها برگزار می‌شد.

نقش خانواده‌ها در انتقال تعزیه

تعزیه در سیستان جنبه‌ای خانوادگی و بین‌نسلی دارد. خاندان‌های مذهبی در زابل، زهک و هامون، نقش‌خوانی‌ها را نسل‌به‌نسل به فرزندان خود آموزش داده‌اند. شخصیت‌هایی مانند حضرت عباس (ع) و حر با ابهت خاصی توسط مردان محلی اجرا می‌شوند. 

یک جوان سیستانی گفت:  «تعزیه فقط بازسازی وقایع کربلا نیست، بلکه آموزش مکتب اسلام و عشق به امام حسین (ع) هست. این نمایش‌ها به ما می‌آموزد چگونه در برابر ظلم بایستیم.»

خانمی سالمند نیز با اشک گفت: «هر بار مصائب اباعبدالله (ع) را می‌بینم، قلبم می‌سوزد. وظیفه ماست که راه امام حسین (ع) را ادامه دهیم و این درس‌ها را به نسل‌های بعد منتقل کنیم.» 

تعزیه؛ دانشگاه ایثار و شجاعت

محمد محبی، پیشکسوت تعزیه‌خوانی در بنجار، با تأکید بر تأثیر عمیق تعزیه گفت: «تعزیه فقط نمایش نیست، یک دانشگاه هست. در آن درس ایثار، شجاعت و عشق می‌آموزیم.»

 وی افزود: «تعزیه از روضه اثرگذارتر هست، چون تماشاگر صحنه‌ها را می‌بیند و حس می‌کند.»

بازیگری که ۲۸ سال نقش “مخالف” را ایفا می‌کند، گفت: * «اشعار تعزیه پر از غم هست و اگر به معانی آنها توجه کنیم، عمق فاجعه را درک می‌کنیم. عشق به امام حسین (ع) ما را پای این کار نگه داشته هست.» * 

چالش‌ها و امید‌ها 
اگرچه تعزیه در سال‌های اخیر به‌دلیل مهاجرت، کمبود حمایت و تغییر سبک سوگواری کم‌رنگ‌تر شده، اما در دل مردم سیستان به‌عنوان نماد حماسه و وفاداری زنده مانده هست. پاسداشت این آیین، احیای بخشی از تاریخ مذهبی–فرهنگی جنوب شرق ایران هست. 

انتهای پیام/