روایتی از شدت عطش رزمندگان پس از درگیری با دشمن در «حاج عمران»

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ داود عامری؛ شنیدن خبر شهادت یکی از پیشکسوتان دفاع مقدس و رفیق قدیمی، بسیار غافلگیر کننده بود. سردار حجازی را از سال‌های مجاهدت در دفاع مقدس و بسیج می‌شناسم و توفیق همراهی داشتم. اگر چه شاید در این شرایط که این یادداشت را می‌خواهم در پاسداشت عظمت روحی یکی از فرماندهان بزرگ دفاع مقدس و مدیران خادم و متواضع کشور بنویسم، بسیاری این ذهنیت برایشان پیش خواهد آمد که ما ایرانیان، عادت داریم که از رفتگان خود به تکریم یاد کنیم، اما واقعیت این است که سال‌ها ارتباط نزدیک با این برادر سفر کرده، باعث شد تا در خصوص روش و منش او مطلب کوتاهی بنویسم که سردار حجازی در حیات خود هیچگاه به نوشتن درباره خود نپرداخت و نپرداختیم، لذا آنچه در این مجمل قصد بیان آن را دارم، واقعیت‌هایی از ویژگی‌های ایشان بود که غالباً برای بنده و تمام کسانی که با ایشان از نزدیک کار کردند، ملموس و تجربه شده است.

مدیری همیشه حاضر و تاثیرگذار

یکی از ویژگی‌های مدیریت کارآمد و اثربخش ایشان پاسخگوی و در دسترس بودن بود که از حلقه‌های گمشده مدیریت در شرایط کنونی کشور است. شهید حجازی از جمله مدیرانی بود که همکاران او احساس می‌کردند که او همیشه حاضر، پاسخگو و همراه است و این در ایجاد اعتماد به نفس سازمانی و پیشبرد کار بسیار تاثیر گذار بود.

خردورزی و تدبیر

یکی از ویژگی‌هایی که این شهید بزرگوار از خود در خاطره‌ها به جا گذاشت، اهمیت به کار بر اساس برنامه ریزی، مشورت، خردورزی و تدبیر درست بود. بار‌ها تجربه کردم که ایشان نظری داشتند، اما بعد از ارائه کار کارشناسی و رجوع به خرد جمعی نظرش عوض شد که نشان از توجه به حسن تدبیر بر اساس اقدامات خرد جمعی است.

تواضع و گشاده رویی

سردار حجازی از مردان خاک خورده دفاع مقدس بود که در عرصه‌های نبرد، چنان متواضع و خودمانی با رزمندگان زیرمجموعه خود برخورد می‌کرد که کمتر کسی متوجه جایگاه فرماندهی او در شرایط عادی می‌شد. پس از دفاع مقدس نیز، وقتی که او را در مناصب و مدیریت‌های مختلف می‌دیدم، ضمن جدیت در انجام وظایف، همان تواضع و فروتنی در رفتارش کماکان دیده میشد و هیچ گاه، میز مدیریت و ریاست، در جا‌های مختلف تغییری در او ایجاد نکرد و هرگاه فردی به وی مراجعه داشت، با خوشرویی و گشاد رو پذیرایی می‌کرد و جلسات و مدیریت امور مربوط به خود و مجموعه تحت مدیریتش به خاطر روی گشاده و متبسمش، احساس آرامش و مودت می‌کردند.

خدمتگزاری بی ادعا

سال‌های دفاع مقدس و فرهنگ آن، اکثر آن‌هایی را که خاک جبهه‌ها را خوردند، به روحیه خدمتگزاری و بی ادعایی عادت داده به گونه‌ای که خیلی نمی‌شد از روی رفتار و حرکت یک فرد تشخیص داد که او فرمانده است یا یک رزمنده ساده. همین ویژگی و روحیه را در فرماندهی بسیج نیز از ایشان دیدم. از زمانی که به عنوان رئیس ستاد نیروی مقاومت کمک کرد تا بسیج نوین پایه گذاری شود یا در مدت فرماندهی، منشا خدمات و تحولات زیادی در بسیج شد و این در شرایطی بود که هیچگاه نشنیدم ادعایی داشته باشد. یادم است بعد از جانشینی فرماندهی کل سپاه آمده بود که معاون آماد ستاد کل شود. آنجا ساعتی پیش هم نشستیم و صحبت کردیم و چنان با نشاط از خاطرات زمان بسیج می‌گفتند که احساس کردم برای ایشان هیچ فرقی نمی‌کند کجاست و فقط به خدمت کردن اثربخش برای انقلاب و کشور فکر می‌کند.

سردار حجازی خدمت در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را تحت رهبری، ولی امر مسلمین افتخار و وظیفه خود می‌دانست، لذا هرگونه خدمت را نه تنها فداکاری برای خود بر نمی‌شمرد، بلکه یک وظیفه اولیه می‌دانست.

سردار حجازی سال‌ها یکی از فرماندهان بزرگ و تاثیرگذار جبهه مقاومت بود و در کنار سردار سرافراز شهید سلیمانی گام‌های بلندی برای توانمندسازی و راهبرد جبهه مقاومت بر عهده داشت. خردورزی، سعه صدر و تجربه در مشاغل و مناصب مختلف از ایشان شخصیت متمایز و تاثیرگذار ساخته بود، هرچند انقلاب به ما آموخت که هرگاه فرماندهی پرچم را زمین گذاشت، فرماندهی دیگر آن را برداشت و با گام‌های محکم‌تر راه را رفت، اما فقدان این فرماندهان خسارت بزرگی است که امید است توسط دیگر همرزمانشان پر شود.

شهادت ناگهانی سردار حجازی اندوهی بزرگ بر جای گذاشت و چه میتوان کرد که در این روزگار طغیان ویروس منحوس کرونا، موجب شد تا نتوانیم بدرقه شایسته‌ای از این مرد بزرگ داشته باشیم، فقدان این خادم بزرگ را به رهبر معظم انقلاب و ملت بزرگ ایران تسلیت می‌گویم و امید داریم پیرو راهش باشیم و خود را با این بیت مولانا تسلی می‌دهیم که:

کدام دانه فرورفت در زمین که نرست چرا به دانه انسانت این گمان باشد

اخلاص و ولایتمداری توشه راهی است که روح سردار حجازی را با ملائک الله پران شود. ان‌شاءالله
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

روحش شاد و یادش گرامی باد.

انتهای پیام/ 112