روح الله

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، تبریز در تاریخ پر فراز و نشیب روزگاران، گنجینه گرانقدری در علم و فرهنگ در سینه دارد که مایه فخر و مباهات مردم سرافراز ایران و آذربایجان بوده است که یکی از نمونه‌های آن از نظر تاریخ تأسیس و محتوای کتب مجموعه گران‌سنگ، به کتابخانه تربیت شهره بوده و در ردیف اولین‌ها جای گرفت.

کتابخانه تربیت اولین کتابخانه عمومی و دولتی ایران است که در سال ۱۳۰۰ به همت محمدعلی تربیت در شهر تبریز ایجاد شد. این کتابخانه در ابتدا «کتابخانه و قرائتخانه عمومی معارف» نامیده می‌شد که بعدها به احترام بنیانگذار آن محمدعلی تربیت (۱۲۵۶-۱۳۱۸ ش)، کتابخانه «تربیت» نامگذاری شد.

دفتر یادبود کتابخانه تربیت در بخش مرجع کتابخانه تربیت نگهداری می‌شود که مزین به دستخط و یادداشت دانشمندان و بزرگانی است که در طول سالیان از این کتابخانه دیدن کرده‌اند. اولین دستخط مربوط به سال ۱۳۱۴ است. دستخط یادبود و امضای اندیشمندان، نویسندگان و پژوهشگرانی چون منوچهر مرتضوی، رئیس پیشین دانشگاه تبریز، پژوهشگر و حافظ‌شناس؛ عبدالحسین زرین‌کوب، ادیب، نویسنده و تاریخ‌نگار؛ کریم زمانی، مولوی‌شناس و مترجم و مفسر قرآن؛ سیدمحمدحسین مبین، پدر جذامیان ایران؛ وزرای فرهنگ، شهرداران، فرمانداران و مسئولان کشوری و استانی وقت و… در این دفتر به یادگار ثبت شده است.

دستخط تاریخی دیگری نیز در گنجینه کتابخانه تربیت تبریز نگهداری می‌شود؛ این دستخط در سفر امام خمینی(ره) به همراه چند تن از دوستان و علما به تبریز در سال ۱۳۱۶ شمسی و بازدید از این کتابخانه تقریر شده است. در این سند، با اشاره به بانیان کتابخانه، از این کتابخانه به عنوان بهترین محل برای استفاده مطالب علمی و ادبی ذکر شده است. این سند تاریخی در ۱۲ مردادماه سال ۱۳۱۶ نگاشته شده و امضای حضرت امام(ره) نیز این دستخط را مزین کرده است.

تصویر و متن این سند به مناسبت ایام ارتحال بنیانگذار انقلاب اسلامی منتشر می‌شود:

انتهای پیام/ 121

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «عبدالله آزادی» یکی از گل‌های معطر گلستان جهاد و شهادت است که جان شریف خود را تقدیم ارزش‌های اسلام و انقلاب کرد.

وی سال ۱۳۴۳ در محله «مارالان» تبریز دیده به جهان گشود و در ۲۳ خرداد سال ۱۳۶۱، هنگامی که فرماندهی گروهان «شهید نوری» را برعهده داشت، در «مهاباد» به فیض عظیم شهادت نائل آمد.

این شهید والامقام در فرازی از وصیت‌نامه خود چنین آورده است:

«برادرانم! از خدا می‌خواهم که شما را در راه این انقلاب پابرجا و استوار سازد. می‌دانم که همگی مفهوم شهادت را می‌دانید و به خوبی آگاه هستید که این انقلاب به این خاطر بود که ملت ایران دیگر زیر بار زور نرود؛ اما شیطان بزرگ آمریکا، وقتی دید ملت ایران می‌خواهد روی پای خود بایستد، به صدام کافر دستور داد تا به ایران حمله کند؛ صدام بی‌فکر هم چنین خیال می‌کرد که قدرت ارتش ایران از بین رفته است و می‌تواند ایران را سی روزه بگیرد؛ ولی نمی‌دانست ایرانی که قصد تصرف آن را دارد، «روح‌الله» و «حزب‌الله» دارد و اکنون به فکر عقب‌نشینی است.

شما خواهرانم! باید صبر داشته باشید. می‌دانم که برای خواهر مشکل است که مرگ برادرش را تحمل کند. مادر و خواهرانم! بعد از شهادت من گریه نکنید؛ چون با گریه‌ خود دشمنان اسلام و امام را شاد می‌کنید. شما باید صبر زینبی و صبری دشمن شکن داشته باشید.

پدر و مادر و برادران و خواهرانم! اگر می‌خواهید خدا را از خود راضی سازید، باید همیشه به فکر مستضعفان و بیچارگان و فقیران باشید. اگر من هم شهید شدم، آن‌چه را که متعلق به من است، به مستضعفان بدهید و اگر همسرم هم شهید شد، لوازم خانه را به جنگ‌زدگان بدهید. هرکس تا به حال امام خمینی بت‌شکن را نشناخته است، از کافر هم بدتر است. به خدا قسم اگر شهادت نصیبم گردد، به آرزوی دلم رسیده‌ام».

انتهای پیام/