روزنامه آرمان ملی

******

روزنامه‌های امروز سه شنبه ۱۳ تیرماه در حالی چاپ و منتشر شد که بررسی احتمال نقض برجام و فعال شدن مکانیسم ماشه از سوی تروئیکای اروپایی، جنایت رزیم صهیونیستی در جنین و ارسال اطلاعات سرورهای منافقین به ایران در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

کمتر کسی باور می‌کرد یک خبر فوتبالی آن هم به دلیل نقل و انتقال یک بازیکن چنان انفجاری در شبکه‌های مجازی به راه بیندازد که مردم برای ساعاتی به کل مشکلات اقتصادی و اجتماعی را فراموش کنند و فکر و ذهن‌شان درگیر ماجرایی شود مبنی بر اینکه علیرضا بیرانوند به پیشنهاد ۱۲۰ میلیاردی استقلال برای دو فصل پاسخ مثبت می‌دهد یا خیر.

ماجرای بیرانوند و انتقال جنجالی او به تیم رقیب مورد توجه همه روزنامه‌ها قرار گرفته است. روزنامه آرمان ملی نوشته است:

درحالی که باشگاه پرسپولیس مدعی است در جلسه چند روز قبل بیرانوند و رضا درویش مدیرعامل این باشگاه همه چیز به خوبی پشت سر گذاشته شده و مشکلات مالی این بازیکن حل شده است اما از شب گذشته مشخص شد که قضیه به همین راحتی هم نبوده است و دروازه بان ملی پوش پرسپولیس از نظر مالی گرفتارتر از آن بوده که بخواهد برای دریافت مطالباتش بیشتر از این صبر کند. او شب گذشته کارهای اداری فسخ قرارداد خود را انجام داده و امروز هم با حضور در سازمان لیگ این فسخ را ثبت کرده است اما نکته مهم در مورد فسخ قرارداد بیرانوند این است که از نظر قانونی و طبق آخرین صحبت هایی که منصور قنبرزاده نایب رئیس فدراسیون و عضو هیات رئیسه فدراسیون فوتبال و علی خطیر مشاور عالی رئیس فدراسیون فوتبال در نشست خبری چند روز قبل خود انجام دادند بازیکنانی که بیش از ۸۰ الی ۹۰ درصد مطالبات خود را گرفته باشند نمی توانند برای فسخ یک طرفه قرارداد اقدام کنند و اگر باشگاه پرسپولیس به این فسخ اعتراض کند کمیته وضعیت باید در مورد این فسخ تصمیم گیری کند.

روزنامه هم‌میهن نیز درباره علیرضا بیرانوند فسخ قراردادش با پرسپولیس و احتمال رفتنش به استقلال می‌نویسد:

در شبکه‌های اجتماعی موضوع اغوا کردن بازیکن از سوی باشگاه استقلال مطرح شد چراکه پیشنهاد ۱۲۰ میلیاردی فرد متمول به علیرضا بیرانوند برای ملحق شدن به باشگاه استقلال مربوط به قبل از فسخ قرارداد این بازیکن با پرسپولیس است. رسول باختر اما نقطه‌نظر جالبی به لحاظ تفسیر قانون دارد: «اگر فسخ قرارداد یک بازیکن، قانونی باشد، بحث اغوا کردن بازیکن از سوی یک باشگاه ثانی منتفی است، اما اگر بازیکن به‌صورت غیرقانونی قراردادش را فسخ کند بله قطعاً بحث اغوا کردن مطرح است و باشگاه ثانی و بازیکن محروم خواهند شد. این موضوع را باید کمیته تعیین وضعیت بررسی کند که فسخ قرارداد بیرانوند قانونی و واجد شرایط این رخداد بوده یا خیر، بعد از آن می‌توان تصمیم گرفت که اغوا از سوی باشگاه استقلال رخ داده است یا این موضوع نیز منتفی است».

روزنامه شرق اما روایتی جالب از اسپانسر انتاقل جنجالی لیگ فوتبال ایران دارد و نوشته است:

عبدالرضا موسوی در سال‌های اخیر به واسطه حضورش در دنیای فوتبال بیشتر از این طریق به گوش رسیده باشد؛ ولی مسئله اینجاست که او قبل از اینکه یک هوادار متمولِ عاشق فوتبال باشد، یکی از مولتی‌میلیاردرهای ایرانی است که فعالیت‌های تجاری متعددی داشته و دارد. اواسط دهه ۹۰ بود که نام عبدالرضا موسوی پس از ماجرای مه‌آفرید خسروی در رسانه‌ها مطرح شد. آن زمان بحث درباره مالکیت شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران بود. آن شرکت از سال ۱۳۸۸ به بخش خصوصی واگذار شد و از سال ۱۳۹۰ با دستگیری مَه‌آفرید امیرخسروی یا همان امیرمنصور آریا (مدیرعامل و صاحب ۹۵ درصد از سهام گروه صنعتی فولاد ایران) و کشف اختلاس سه هزار میلیاردی از سوی او، زیر نظر دادستانی و مدیران منصوب آن اداره شد.

در ادامه این گزارش آمده است:

موسوی یک بار دیگر نامش را در فوتبال ایران مطرح کرده است. این بار نه به‌واسطه حضورش در هیئت‌مدیره باشگاه استقلال؛ بلکه برای بردن یکی از بازیکنان مورد علاقه‌اش به این تیم. بسیاری می‌گویند رابطه علیرضا بیرانوند با موسوی بسیار صمیمانه است و این دو با هم در جلسه با حجت کریمی، سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال، حاضر شده‌اند. موسوی پیش‌ از اینکه نامش در این پرونده مطرح شود، از استقلالی‌بودن علیرضا بیرانوند حرف زده بود.

روزنامه اعتماد نیز نوشته است:

پرسپولیس این روزها با مشکلات مالی شدیدی روبه‌رو شده است. فعال شدن آپشن‌ قهرمانی‌های بازیکنان این تیم و باقیمانده مطالبات آنها از فصل گذشته و همچنین‌ جذب بازیکنان جدید شرایط سختی را مقابل مدیران باشگاه قرار داده. اما در همین ‌هیاهو خبر فسخ قرارداد بیرانوند و مذاکراتش با استقلال باعث ایجاد نگرانی بین میلیون‌ها هوادار قرمز دوست شد. هواداران پرسپولیس که در سرما و گرما همیشه کنار این تیم هستند، تحمل شنیدن این خبر را ندارند و در دو روز گذشته سفت و سخت پیگیر این قضیه هستند. اینکه بیرانوند چه تصمیمی می‌گیرد هنوز مشخص نیست!

دروغ اسرائیل رسوا شد

پس از هلاکت چندین افسر رژیم صهیونیستی طی یک ماه اخیر در سرزمین‌های‌اشغالی و اروپا، موساد سناریوی یک عملیات اعتراف‌گیری تازه را طراحی می‌کند و عوامل موساد برای سکانس‌های «عملیات قبرس» به «باکو» می‌روند.

روزنامه کیهان درباره این ماجرا نوشته است:

شبکه اطلاعاتی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی که پیش از این در سال‌های قبل توانسته بود با سازماندهی گروههایی از اراذل و اوباش داخل کشور (معروف به باند وفا و باند زکریا)، اقدامات ایذایی و البته بدون دستاورد اطلاعاتی و عملیاتی خاصی را اجرا کند، پس از متلاشی شدن گروههای نیابتی‌اش در داخل کشور توسط سربازان گمنام امام زمان در سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات، عملا بازوهای خرابکار داخلی خود را از دست داده است. اما به دلیل سابقه رسانه‌ای و ذهنی از عملیات اعتراف‌گیری در داخل کشور و باورپذیری آن، بار دیگر به همین شیوه متوسل شده و داستان خود را حول محور عملیات ربایش در داخل تنظیم کرده است. اما این بار عدم دسترسی به شبکه خرابکار داخلی و انتخاب ناشیانه سوژه- یوسف شهبازی- موجب این داستان نویسی سراسیمه شد که سکانس‌های قبرس آن، در آذربایجان فیلم‌برداری شده است! حالا سرویس‌های دخیل در نگارش این فیلمنامه می‌دانند در انتخاب نقش اول فیلم خود، کجا در دام افتاده‌اند.

روزنامه وطن‌امروز نیز درباره عملیات دروغین موساد می‌نویسد:

این نخستین بار نیست که رژیم صهیونیستی برای جبران شکست‌های خود از ایران، مدعی دستگیری و اخذ اعترافات از نیروهای امنیتی و نظامی ایران می‌شود. خرداد ماه سال قبل بود که رسانه‌های رژیم صهیونیستی و شبکه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین اعلام کردند موساد یک مقام ارشد سپاه با نام یدالله خدمتی را در داخل ایران بازداشت و اقدام به بازجویی از او کرده است. اما چند روز بعد مشخص شد فردی که صهیونیست‌ها از او تحت عنوان مقام ارشد سپاه یاد می‌کنند، یکی از نیروهای جهادی وابسته به سپاه است که توسط اراذل و اوباش ربوده و به اطراف تهران برده می‌شود و در آنجا وی را با تهدید و شکنجه مجبور به اعترافات ساختگی می‌کنند، به طوری که مجبور به بیان مطالبی می‌شود که حتی در حوزه کاری و تخصصی او نیز نبوده است.

******

روزنامه‌های امروز یکشنبه ۱۱ تیرماه در حالی چاپ و منتشر شد که موافقت رهبر انقلاب با بخشش اضافه خدمت سربازان، آخرین وضعیت پرونده طبری؛ اینفلوئنسرها چقدر مالیات دادند؟ و تشریح اهداف برنامه هفتم توسعه! در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

انتخاب دبیرکل حزب تندرو اتحاد ملت به عنوان رئیس جبهه اصلاحات باعث شده این پیام از اصلاح‌طلبان به فضای سیاسی کشور مخابره شود که دنبال اصلاح و آرامش نیستند و باید منتظر جاری شدن رویکرد رادیکال اتحاد ملتی‌ها در کل سیاست‌ها و مواضع جبهه اصلاحات ایران باشیم. روز گذشته محمدرضا باهنر گفته بود که بهتر است اصلاح‌طلبان به جای خیابان به سراغ صندوق رای بروند، این جمله با واکنش روزنامه‌های اصلاح‌طلب روبرو شده است.

روزنامه آرمان ملی در گزارشی با عنوان «شرط و شروط چهره‌های شاخص اصولگرا و اصلاح‌طلب» بر سر انتخابات نوشته است:

اینکه نوع نگاه جامعه به مساله انتخابات چگونه است و اساسا چه مسائلی باعث شده تا مردم اساسا از جریانات سیاسی گذر کرده‌ یک بحث و مساله دیگر نوع مواجهه جریانات سیاسی با مقوله انتخابات است. پر واضح است که اصولگرایان همواره پای ثابت انتخابات تحت هر شرایطی هستند و زمین انتخابات هر طور که تعریف شود آنها در آن نقش‌آفرین خواهند بود. اما برای جریان اصلاح‌طلب شرایط اینگونه نیست و آنها شرایط خاص خود را برای حضور در انتخابات دارند.

این روزنامه اصلاح‌طلب نوشته است:

یکی از مهم‌ترین این شرایط نیز امکان ورود با حداکثر ظرفیت موجود در این جریان است. در همین راستا اخیرا سعید حجاریان نظریه‌پرداز اصلاح‌طلب در خصوص بحث اصلاح‌طلبان و انتخابات در گفت‌وگویی شروطی برای مشارکت اصلاح‌طلبان در انتخابات مطرح کرده. شروط حجاریان عبارتند از اینکه؛ تمامی اصلاح‌طلبان بپذیرند در انتخابات مشارکت کنند؛ شورای نگهبان کسی را ردصلاحیت نکند؛ مردم متقاعد شوند، لازم است در انتخابات شرکت کنند؛ تمام کرسی‌های مجلس آینده در اختیار اصلاح‌طلبان قرار بگیرد، انتخابات بدون هیچ حاشیه‌ای برگزار شود و در نهایت اینکه لوایح اصلاح‌طلبان توسط شورای نگهبان رد نشود. نگاهی به شروط حجاریان برخی نکات را یادآور می‌شود. اینکه نوع مواجهه اصلاح‌طلبان با حاکمیت چگونه است، چه میزان رویکرد مثبتی از سوی حاکمیت به حضور فعال اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس وجود دارد.

روزنامه هم‌میهن که اغلب مواضع تندی دارد نیز در یادداشتی به قلم زیدآبادی به نقد سخنان باهنر پرداخته و می‌نویسد:

آنچه اصولگرایان حاکم خود را نسبت به آن بی‌توجه نشان می‌دهند، وضعیت افکار عمومی است. آنان می‌پندارند که با حضور اصلاح‌طلبان و یا بخشی از آنها «تنور انتخابات گرم می‌شود» و اکثریت مردم به پای صندوق‌های رأی هجوم می‌آورند. این اتفاق بدون تحولی معنادار که چشمۀ امیدی را در متن جامعه بجوشاند و یا چشم‌اندازی نو در افق بگشاید، بسیار بعید است روی دهد. بنابراین، اصولگرایان به جای آنکه برای رقیب بی‌رمقِ سیاسی خود خط و نشان بکشند و شرط و شروط برای حضور کم‌اثرش در انتخابات تعیین کنند، باید به فکر انجام تغییر و تحولی در جهت امیدآفرینی واقعی در متن مردم باشند. اگر قرار به تغییر و تحول است، از هم‌اکنون باید ابعاد آن تبیین و تشریح و حرکت عملی برای اجرای آن آغاز شود. اگر اراده یا توان چنین تغییر و تحولی وجود نداشته باشد، آثار حضور و عدم حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات تقریباً یکسان است، بنابراین اصولگرایان وقت‌شان را با رجزخوانی در برابر آنان و تهدید و تطمیع‌شان برای حضور در انتخابات هدر ندهند.

روزنامه جوان اما پاسخی درخور برای اصلاح‌طلبان داشته و نوشته است:

اما این فقط یک اصولگرا نیست که علیه ریاست آذرمنصوری بر جبهه اصلاحات موضع گرفته است، در میان اصلاح‌طلبان هم نارضایتی‌ها، به‌رغم محدودیت غیررسمی در بیان مواضع علیه یکدیگر، به چشم می‌خورد. برای مثال بسیاری از روزنامه‌های اصلاح‌طلب این انتخاب را چندان برجسته نکردند.
در یک موضع‌گیری رسمی، غلامحسین کرباسچی، عضو برجسته حزب کارگزاران سازندگی گفت که «باسابقه‌تر، سیاسی‌تر و توانمندتر از آذر منصوری هم برای ریاست جبهه اصلاحات بود، اما به خاطر وقایع اخیر کشور تصمیم گرفته شد دبیرکل جبهه اصلاحات یک خانم باشد.»
در مورد دیگر محمد علی وکیلی، مدیر مسئول روزنامه ابتکار و نماینده اصلاح طلب مجلس سابق معتقد است که «بهزاد نبوی رویکرد تعاملی و گفتمانی با حاکمیت به حسب مختلف داشت، اما نظر برخی اصلاح‌طلبان بر کنشگری رادیکال‌تر و ورود به زمین بازی تقابلی است.

برخی تحلیل‌گران سیاسی اعتقاد دارند که انتخاب آذر منصوری که فاقد بنیش و پرنسیپ سیاسی به عنوان رئیس جدید اصلاح‌طلبان است یک سکه دو رو با پیامی خاص است، با این مفهوم که اگر شورای نگهبان نامزدهای اصلاح‌طلبان رادیکال را تائید صلاحیت کند آن‌ها با تکیه بر ستادهای انتخاباتی حزب اتحاد(بدنه سیاسی گروهک منحله مشارکت) در انتخابات شرکت خواهند کرد؛ اما اگر این فضای مطلوب شکل نگیرد با تکیه بر رادیکالیسم منصوری اصلاح‌طلبان روی موج اغتشاشات پاییز سال قبل سوار خواهند شد. خاتمی این روزها روی این سکه شرط بندی کرده است!

نرمال سازی مشروب خواری به بهانه الکل تقلبی!

در هفته‌های اخیر افزایش سریالی شمار مسمومیت‌های ناشی از مصرف الکل تقلبی و الکل صنعتی به صدها نفر بازتاب زیادی در محافل رسانه‌ای و اجتماعی داشت. ضمن آنکه حوادث اخیر موجب شد تا ظرفیت بخشی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کشور به مداوای مصدومان این حوادث اختصاص یابد. بنا بر اخبار منتشرشده تاکنون در استان‌های قزوین، البرز، تهران، آذربایجان غربی، هرمزگان و مازندران، مسمومیت ناشی از مصرف الکل تقلبی و صنعتی موجب نابینا شدن شماری، مرگ ده‌ها تن دیگر و مصدوم شدن صدها تن شده است.

روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد که داعیه خط امامی بودن نیز دارد به بهانه همین خبر در یادداشتی عجیب به نرمال سازی فروش مشروبات الکلی پرداخته و می‌نویسد:

افزایش یا کاهش شمار مصرف‌کنندگان مشروب الکلی در دهه‌های گذشته نمایانگر کارنامه موفقیت یا عدم توفیق سیاست‌های جاری است. در نتیجه سکوت در برابر رویدادهایی چون حوادث ماه اخیر که منجر به فوت و مصدوم شدن صدها تن شد، می‌تواند به تداوم وضع موجود منجر شود. به این معنا که اگر مصرف مشروب و مواد الکلی در حال کاهش است احتمال دارد این کاهش استمرار یابد و اگر مصرف مشروبات الکلی در حال افزایش است با سکوت و عدم تغییر سیاست‌های جاری باید شاهد افزایش میزان مصرف‌کنندگان بود. شواهد موجود نشانگر روند افزایشی مصرف مشروبات الکلی در کشور است لذا با سکوت نمی‌توان در این باره خود را به ندیدن زد. افزون بر آنکه در همین میزان مصرف نیز پول هنگفتی بی‌آنکه مالیاتی پرداخته شود یا نظارتی صورت گیرد رد و بدل می‌شود و گاه و بیگاه نیز سلامت شهروندان کشور به خطر می‌افتد و بار این مخاطرات نیز متوجه خانواده‌ها و سپس شبکه درمانی کشور است.

ادعای تلف شدن منابع کشور به بهانه الکل تقلبی در حالی مطرح شده است که دولت اسلامی موظف به هزینه بیت‌المال در ترویج حلال و ممنوعیت حرام است، نه اینکه موظف به تأمین خوردنی‌های حرام «استاندارد» برای مردم باشد. البته اگر کسی در این مسیر آسیب دید، طبعاً فرد گنهکار همچون شهروندان دیگر، از امکانات درمانی و قضایی بهره‌مند خواهد بود، اما نمی‌شود از دولت خواست که راه تخلف و گناه را هموار کند! در غیر این صورت، فردا هم باید در قبال ایدز گرفتن افراد به دلیل استفاده از سرنگ آلوده در تزریق مواد مخدر یا در پی روابط نامشروع مسئول باشد!

*******

روزنامه‌های امروز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی در نمایشگاه کتاب و رهنمودهای ایشان درباره صنعت نشر کشور، برگزاری انتخابات در ترکیه و قیمت مواد غذایی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز با حضور در مصلای امام خمینی(ره) از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران بازدید کردند.

روزنامه همشهری در سرمقاله خود با اشاره به حضور رهبرمعظم انقلاب اسلامی در نمایشگاه کتاب نوشته است:

بزرگ‌ترین رویداد فرهنگی کشور که از سال۱۳۶۶ آغاز شده، از همان دوره‌های نخست، تجربه بازدید حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را داشته و رهبر معظم انقلاب در اکثر سال‌های برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران حضور یافته‌اند. در این بین برای اهالی کتاب جالب توجه است که ایشان نسبت به موضوعات فرهنگی بسیار حساس و دغدغه‌مند هستند تا جایی که رهبر معظم انقلاب در بازدید از سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، به جزئیات و مصادیق ورود کرده و بر شکسته شدن قیمت کتاب، لزوم فرهنگ‌سازی برای افزایش مطالعه و ضرورت جذب کودکان و نوجوانان به فرهنگ بومی تأکید فرمودند.

در ادامه یادداشت همشهری آمده است:

هویت ملی به‌عنوان مهم‌ترین نوع هویت‌جمعی، در کشاکش تصور ما از دیگران شکل می‌گیرد و اصولا پیرو دانش و بینشی است که ما در درجه اول خارج از خانواده، یعنی در مدرسه، دریافت می‌کنیم. مربیان در ایجاد و رشد این بخش از هویت، نقشی محوری برعهده دارند. آشنا کردن نوآموزان با نمادهای ملی از قبیل پرچم، سرودملی، نقشه کشور، زبان فارسی و همچنین آداب و رسوم و مناسبت‌های دینی و ملی از قبیل اعیاد و مناسبت‌های مهم اسلامی، ایرانی و انقلابی مانند مبعث، غدیر، نیمه‌شعبان، فطر، قربان، دهه‌فجر، روز پدر، روز مادر، روز معلم و نمادهای محلی مورد تأکید قرار دارد و به‌نظر می‌رسد افزایش کتاب‌های کودک و نوجوانی که برمبنای فرهنگ و سبک زندگی ایرانی – اسلامی تالیف شده‌اند از ملزومات این پروسه قلمداد می‌شود.

نقشه راه جناح چپ در انتخابات چگونه است؟

بررسی اظهارات چهره های طیف های مختلف جریان اصلاحات و اعتدالیون بیانگر آن است که آنان ضمن بیان مواضع خود در خصوص مشارکت یا عدم مشارکت در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، به معنادارسازی سپهر سیاسی، اجتماعی و رسانه ای کشور مشغول می باشند.

روزنامه هم‌میهن در یادداشتی به قلم یکی از اعضای ارشد حزب اتحاد ملت نوشته است:

در یکی از شدیدترین دوران نارضایتی مردم از شرایط عمومی کشور، کمتر کسی به فکر تغییر ریل حکومتداری و بهبود شرایط از مسیر انتخابات است. درست برخلاف گذشته همچون دوره رخوت پس از انتخابات دور دوم شوراها یا انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ که سهم عمده‌ای از ناخرسندی‌ها به رای ندادن بخشی از مردم و سیاست‌های تحریمی برخی جریان‌های سیاسی ربط داده می‌شد و چنان این تحلیل گسترده بود که تحریمی‌ها را در موضع انفعال و جبران فرو برده بود.

اما امروز در مواجهه با حاکمیت یکدست ناشی از دو انتخابات کم‌شور ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ کمتر کسی از رای ندادن خود پشیمان است و چه‌بسا برخی از مشارکت‌کنندگان در آن دو انتخابات احساس بیهودگی از آن تصمیم خود دارند. چه چیزی باعث این تغییر شرایط شده است؟

برای این موضوع به چند عامل می‌توان اشاره کرد. یکی اینکه در دو انتخابات اخیر، ردصلاحیت‌ها به نحوی بود که امکان انتخاب کاندیدای حداقلی، حتی مانند سابق برای بسیاری از سلایق فراهم نبود؛ موضوعی که اگر شرایط بسامان بود، حتما باید به محاکمه و به پاسخگویی کشاندن مسببان این خطای بزرگ با پیامدهای وسیع ملی و امنیتی می‌کشید!

روزنامه آرمان‌ملی نیز در گزارشی با عنوان مولفه‌های انتخابات مشارکتی را در سال انتخابات مجلس می‌نویسد:

چند سالی است که فضای جامعه در کشور متاثر از شرایط جامعه و اتفاقات مختلفی که در مقاطع متفاوت روی داده فعلا چندان شور و نشاط انتخاباتی ندارد و شاهد آن شور و نشاط انتخایاتی که مشارکت‌های ۷۰ تا ۸۰ درصدی را در پی داشت نیستیم. شاید بتوان گفت مهم‌ترین دلیل این مساله نیز نارضایتی‌های موجود در جامعه باشد که منجر به کاهش حضور مردم در پای صندوق‌های رای شده است. نگاهی به انتخابات مجلس یازدهم در اسفند ۹۸ و انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم در خرداد ۱۴۰۰ نشان می‌دهد که در این دو انتخابات حداقلی‌ترین ادوار انتخاباتی کشور را از زمان پیروزی انقلاب پشت‌سر گذاشته‌ایم و دلیل آن را نیز در مسائل مختلفی مثل نارضایتی‌های اقتصادی و معیشتی، مسائل اجتماعی، بی‌اعتمادی به برخی عملکردها و روندها جست‌وجو کرد.

در ادامه این گزارش آمده است:

با این حال با در نظر گرفتن شرایط جامعه و نارضایتی‌های موجود تلاش برای برگزاری انتخاباتی مشارکتی و با شکوه تابع شرایط و مؤلفه‌هایی است که به شرط تحقق آنها می‌توان امید به انتخاباتی مشارکتی داشت. مولفه‌هایی از جمله حل مشکلات معیشتی و جلوگیری از افزایش لجام گسیخته قیمت‌ها در حوزه‌های مختلف، ایجاد امید و اعتماد در جامعه در جهت تغییر به وضع مطلوب با عملکردها و تصمیمات مفید فایده و همچنین بازتر کردن فضای سیاسی و اجازه حضور حداکثری همه جریانات سیاسی در انتخابات. هر چند که باید دید تا اسفند ماه که چیزی حدود ۱۰ ماه باقی مانده شرایط چگونه پیش خواهد رفت و چه متغیرهایی بر فضای سیاسی و اجتماعی کشور و چه میزان تاثیر خواهد گذاشت.

بر اساس احصاء صورت گرفته می توان تاکید داشت که عمده اصلاح طلبان و اعتدالیون اولا، تصریح دارند که شرایط جامعه به دلیل قهر مردم و نظام حکمرانی شرایط مشارکتی نمی باشد. این طیف در وهله دوم اما تاکید و تصریح می کنند سابقه عملکرد شورای نگهبان نشان می دهد علی رغم تاکید رهبری مبنی بر برگزاری انتخابات رقابتی و عادلانه وقعی با این توصیه ها نداشته و تلاش دارند رویه دورهمی اصولگرایان در انتخابات را ادامه دهند.

از سویی دیگر:

اصلاح طلبان ساختاری با محوریت حزب اتحاد ملت که تلاش دارند خود را به عنوان گرانیگاه و محور اصلی تصمیم سازی در جریان اصلاحات تثبت نمایند، در جدیدترین مواضع خود از عدم حضور در انتخابات به دلیل تنها گزینه ممکن این جریان، سخن به میان می آورند. اصلاح طلبان ساختاری همچنین در واکنش به طیف هایی از جریان اصلاحات که تاکید می کنند با تحریم انتخابات و عدم مشارکت جریان اصلاحات چه دستاوردی داشته است، ضمن دفاع از عدم مشارکت در انتخابات تصریح می کنند، در نقطه مقابل می‌توان این پرسش را طرح کرد که کسانی که در انتخابات سال‌های اخیر شرکت کرده‌اند، چه ارزش افزوده‌ای کسب کرده‌اند؟ به جز بدبینی بیشتر مردم به آنها!

روزنامه جوان درباره فرم فکری اصلاح‌طلبان در ماه‌های پس از اغتشاشات نوشته است:

ین اصلاح طلبان هستند که مخرج مشترک‌های زیادی با براندازان می‌یابند و آخرین آن هم سینه‌زنی مشترک زیر پرچم «زن، زندگی، آزادی» بود، به نحوی که بیراه نیست اگر بسیاری از اصلاح‌طلبان را بازوی این آشوب در داخل بدانیم! نه نقدی به براندازان داشتند، نه ذره‌ای از همگرایی دفاع از آشوب با براندازان کوتاه آمدند، نه خشونت‌های براندازان را محکوم کردند و نه مرثیه‌ای برای شهدای حافظ امنیت خواندند. حال آن‌ها شدند دشمن براندازان و اصولگرایان هم ردیف براندازان شدند!؟

ماجرای برجام هم یک مثال دیگر است که اصلاح‌طلبان رسماً با تغافل از دشمن خارجی، فقط به جنگ و جدلی فرسایشی با داخلی‌ها برخاستند و در حالی که با دشمن خارجی، دوستانه کنار رودخانه قدم می‌زدند، منتقد داخلی را به جهنم حواله می‌دادند! حتی پس از خروج امریکا از برجام و پیمان‌شکنی اروپایی‌ها، باز هم عامل اصلی شکست برجام را داخلی‌ها می‌دانستند. انقلابیون و جریان حزب‌اللهی و موسوم به اصولگرا همیشه در دو جبهه جنگیده‌اند؛ یکی با ضدانقلاب و یکی با اصلاح‌طلبان! با وارونه‌نویسی هم این مسیر آشکار عوض نمی‌شود.

عبرتی برای تجزیه‌طلبان!

یکی از اهداف اصلی اغتشاشاتی که پاییز سال گذشته به بهانه فوت مهسا امینی در کشور به راه افتاد، ضمن براندازی جمهوری اسلامی، تجزیه بخش‌هایی از سرزمین ایران بود. برای تصدیق این مدعا می‌توان به حضور فعالانه گروهک‌های تروریستی و تجزیه‌طلب از جمله کومله، دموکرات کردستان، پژاک و حزب پاک کردستان در آشوب‌ها و ناامنی‌های غرب و شمال‌ غرب کشور اشاره کرد.

روزنامه وطن امروز در گزارشی با محوریت سالگرد پیروزی ارتش و سپاه در برابر تروریست‌ها در سنندج نوشته است:

گروه‌هایی که پاییز سال گذشته پروژه تجزیه‌طلبی را در کشورمان دنبال می‌کردند، در دهه‌های گذشته نیز مسیر تجزیه کردستان از ایران را با خشونت و جدیت بیشتری از ماه‌های اخیر در پیش گرفته بودند ولی در مقابل ارتش و سپاه ناکام ماندند. جنگی که بین نیروهای نظامی کشورمان با گروهک‌های تجزیه‌طلب بر سر آزادسازی سنندج در گرفت و در نهایت منجر به آزادی این شهر شد، مصداق خوبی برای به تصویر کشیدن ناکامی تجزیه‌طلبان است. درست از فردای پیروزی انقلاب اسلامی، ناآرامی‌های کردستان نیز با آشوب‌آفرینی‌های چریک‌های فدایی خلق، حزب دموکرات و کومله در مناطق غرب کشور آغاز شد و شیرینی پیروزی انقلاب اسلامی را برای همه تلخ کرد.

وطن امروز در ادامه نوشته است:

از فروردین‌ماه ۵۸ تا اردیبهشت‌ماه ۵۹، درگیری‌هایی بین نیروهای نظامی ایران و گروهک‌های ضدانقلاب فعال در منطقه در گرفت و در نهایت در اردیبهشت‌ سال ۵۹ بود که این شهر به طور کامل از دست گروه‌های تجزیه‌طلب آزاد شد. نبرد برای آزادسازی سنندج از چهارم تا ۲۶ اردیبهشت‌ به مدت ۲۲ روز طول کشید. با این حال این عملیات غرورآفرین آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته و در تاریخ انقلاب اسلامی نسبتا مجهول مانده است.