روزنامه کیهان

به گزارش مجاهدت از مشرق، «روزنامه کیهان» در ستون اخبار ویژه خود نوشت: وب‌سایت الف ضمن انتشار تحلیل فوق می‌نویسد: «همان‌طور که ظریف پیش‌بینی کرده بود تلاش دولت انقلابی برای احیای دوباره برجام با کارشکنی روسیه به شکست انجامیده است». چه چیزی همانند انتشار وسیع چنین گزاره‌هایی می­‌تواند خاطره شکست تلخ برجام را از ذهن‌ها زدوده و امید و نشاط را به اردوگاه نیروهای غربگرا در کشور ما بازگرداند!؟ گزاره‌های قلابی که اولا این‌گونه القا می‌کنند که دولت انقلابی سرش به سنگ خورده و تازه فهمیده برجام چه گوهر گرانبهایی بوده! در نتیجه به سختی در تلاش است تا آن را دوباره زنده کند و ثانیا می‌گویند: زهی خیال باطل! مذاکره کردن که کار انقلابی­‌ها نیست، فقط تخصص آقای ظریف و دوستان است که زبان دنیا را بلدند.

ادعا می‌­کنند مجلس انقلابی در مذاکرات هسته‌ای شش ماه آخر دولت قبل کارشکنی کرده تا افتخار برجام به دولت بعد برسد!؟ آدم را یاد ضرب‌­المثل مورچه و کله­‌پاچه می‌­اندازند! آخر این برجام اگر افتخاری داشت که مدالش بر سینه همان آفرینندگانش می‌­ماند. اگر افتخاری داشت که اینقدر اصرار نداشتید بگویید: «تصمیم نظام بوده است».

نمی‌شود که به مدد داشتن پول و رسانه، هر ادعایی را به ملت خوراند. مگر نمی‌­بینند این روزها این همه موشک از داخل ایران و عراق به سمت پایگاه‌های آمریکایی روانه می‌شود!؟ این چطور ‌اشتیاقی به برجام است که جلوی این موشک‌ها را نمی‌گیرد!؟ یادمان نرفته که در زمانه ایشان، حتی ارسال ماهواره به فضا هم به‌خاطر گل روی برجام ممنوع بود؟ اگر آنگونه که ادعا می‌­کردند یک شعار روی موشک توانست کل برجام را نابود کند، آیا اصابت دهها موشک به قلب پایگاه‌های آمریکا نمی‌­تواند مذاکرات هسته‌ای را بر هم بزند!؟

حقیقت آن است که غربگرایان بازی با کلمات برای وارونه­‌سازی حقیقت را خیلی خوب بلدند. آن­ها زیرکانه برجام را چیزی جدا از آن توافقی که آمریکای اوباما به آن عمل نکرد و آمریکای ‌ترامپ از آن خارج شد تعریف می‌کنند. برجام از این دریچه، مشتی کاغذ است که درون آن کوشیده‌اند برخی امتیازات را برای ملت ایران بگیرند. حال اگر این امتیازات هیچ‌وقت به دست نیامده، تقصیر برجام نیست بلکه از بد زمانه است!

چه مغلطه‌ای! مگر می‌شود برجام را جدا از ضمانت‌های آن تعریف کرد!؟ برجامی که روی کاغذ بماند و هرگز اجرایی نشود، اصلا درخشان‌ترین متن تاریخ هم که باشد، به ارزنی می­‌ارزد!؟ قدرت و قوت هر قرارداد حقوقی را از روی ضمانت‌­های اجرایی آن است که می‌سنجند، بدون ضمانت اجرایی قوی، جز نوشته‌ای موهوم چه می‌­تواند باشد!؟ شش ماه است که مذاکره‌کنندگان ما می‌کوشند همین ضمانت­‌های اجرایی را به دست آورند تا مگر بتوانند چک وصول نشده برجام را نقد کنند. 

الان هم داستان دقیقاً همین است. قاعدتا غربگرایان نمی­‌توانند این را به مردم بگویند پس دوباره راهی پیدا کرده‌اند که شکست ادعاهایشان را پیروزی جا بزنند. آمریکایی که برجام را پاره کرده، دوست توافق نشان می‌دهند و روسیه را دشمن! چرا؟ چون روسیه هم برای تسهیل روابط تجاری با ایران، تضمین خواسته است. خب، اینکه همان چیزی است که خود ما هم می‌گوییم. از کشورهای غربی که به تجربه می‌دانیم در نهایت آبی گرم نمی‌شود، اگر برجام نتواند روابط تجاری ما با اقتصادهای بزرگی چون چین و روسیه را تسهیل کند، پس به چه دردی می‌خورد!؟

غربگرایان خوب بلدند چگونه سناریوهای دو سر برد برای خودشان تعریف کنند. به رسانه‌هایشان نگاه کنید. هر وقت ببینند مذاکرات به پیش می‌رود، می‌گویند: دیدید گفتیم که اینها هم به‌دنبال احیای همان برجام هستند! و اگر ببینند دچار وقفه و مشکل شده است، با ذوق‌زدگی فریاد می‌زنند که: دیدید گفتیم اینها مذاکره بلد نیستند(!)

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون گفت و شنود خود نوشت:

گفت: چه خبر؟!

گفتم: «جیم ریش» سناتور آمریکایی با عصبانیت گفته است « ایران در مذاکرات وین آمریکا را تحقیر کرده و به اتاق مذاکرات با ۱+۴ راه نداده است»!

گفت: دیگه چی؟!

گفتم: در حالی که از عصبانیت دستش می‌لرزید می‌گفت؛ ما مجبور بودیم از سوراخ دیوار (سوراخ کلید) میز مذاکرات را دنبال کنیم!

گفت: باید از غربگراها که پشت سرهم برای آمریکا نوشابه باز می‌کنند و تشتک می‌پرانند پرسید به چه اجق‌وجق‌هایی امید بسته‌اند؟!

گفتم: یارو با قلاب ماهیگیری در کویر حرکت می‌کرد و قلابش را به این طرف و آن طرف‌ می‌انداخت! پرسیدند مگه عقلت کمه؟ توی کویر که ماهی نیست. گفت؛ به اون که پشت سرم راه افتاده بگو که منتظره من ماهی بگیرم و از من بخره!

به گزارش مجاهدت از مشرق، حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:

۱- هوا داغ و تب دار بود، ریگ‌های صحرا زیر تابش مستقیم آفتاب به گلوله‌های آتش شبیه شده بودند. حرامیان آب را بر اردوگاه حسین‌(ع) بسته بودند تشنگی امان از مردان و زنان و کودکان ربوده بود، طاقت‌ها طاق شده بود. ابوالفضل‌العباس‌(ع)، سپهسالار سپاه امام حسین‌(ع)، رفته بود تا محاصره فرات را بشکند و با آبی که می‌آورد تشنگان را سیراب کند. عباس که هماوردی در سپاه شرک نداشت، صف محاصره‌کنندگان فرات را شکافت و بر کرانه آن نشست تا مَشک‌ها را پُر کند. فرزند علی‌(ع) که خود از تشنگی می‌سوخت، مشتی از آب برگرفته و به دهان مبارک نزدیک کرد اما، عباس را چه می‌شود؟ چرا آب را نمی‌نوشد؟ به چه می‌اندیشد؟ … بجنب عباس! چرا معطلی؟ فرصتی نیست، حرامیان هجوم آورده‌اند و خیلی زود دیر می‌شود!…

عباس اما، مشت آبی را که به دهان مبارک نزدیک کرده بود، فرو ریخت. مَشک‌ها را پر از آب کرد و راهی اردوگاه حسین شد. چرا چنین کرد؟‌ … عقل و شرع و منطق، همه یکصدا حکم به نوشیدن می‌دادند. به یاد حسین و یاران و کودکان تشنه‌اش افتاده بود؟‌!… ولی یک مشت آب در مقایسه با شط موّاج و خروشان فرات، مثل قطره‌ای از دریا بود، یعنی هیچ نبود. ابوالفضل العباس سپهسالار سپاه بود و سیراب شدنش بر توان و قدرتش می‌افزود … اما چرا از نوشیدن چشم پوشید؟ …

۲- زمستان سال ۱۳۵۷ بود. دو یا سه ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی. کارکنان شرکت نفت در حمایت از انقلاب و برای پیشگیری از صدور و غارت نفت، در اعتصاب بودند.

نفت به اصلی‌ترین کالای مورد نیاز مردم تبدیل شده بود و به سختی به دست می‌آمد. حضرت امام در نوفل لوشاتوی پاریس اقامت داشتند و اروپا در آن سال با زمستان سختی روبه‌رو بود. امام به اطرافیان دستور دادند بخاری محل اقامتشان را خاموش کنند! پرسیده بودند چرا؟! در پاسخ فرموده بود؛ وقتی مردم ایران با کمبود نفت روبه‌رو هستند و این سختی را به خاطر اسلام و انقلاب تحمل می‌کنند، نمی‌توانم از محل گرم و دور از سرما برخوردار باشم. ولی شما رهبر مردم هستید و سلامت شما خواسته همه ملت است. باید به سلامت باشید تا قافله انقلاب به سلامت بماند … امام، اما نپذیرفته بود.

۳- وقتی ظرف غذا را برای حضرت آقا آورده و نزد ایشان گذاردند، نگاهی به آن کرده و خطاب به میزبان فرمودند که آن ظرف را از جلوی ایشان بردارد. میزبان به تصور اینکه در ظرف غذا چیز نامطلوبی مثلاً مو و… وجود دارد، با ابراز تعجب، علت را جویا شده بود و حضرت آقا فرموده بودند؛ در این غذا گوشت هست و توضیح داده بودند، این روزها قیمت هر کیلو گوشت ۱۰۰ هزار تومان است و بسیاری از مردم توان خرید آن را ندارند و من نمی‌توانم از غذایی که حاوی گوشت کیلویی ۱۰۰ هزارتومانی است استفاده کنم. چرا؟!

۴- و بالاخره، این کلام نورانی از امام راحلمان – رضوان‌الله تعالی علیه- است: «آنهایی که در خانه‌های مجلل، راحت و بی‌درد آرمیده‌اند و فارغ از همه رنج‌ها و مصیبت‌های جانفرسای ستون محکم انقلاب و پابرهنه‌های محروم، تنها ناظر حوادث بوده‌اند و حتی از دور هم دستی برآتش نگرفته‌اند نباید به مسئولیت کلیدی تکیه کنند که اگر به آنجا راه پیدا کنند چه بسا انقلاب را یک شبه بفروشند و حاصل همه زحمات ملت ایران را برباد دهند».

۵- و امروزه، یاران این‌زمانی ابوالفضل‌العباس و پیروان پاکباخته خمینی و خامنه‌ای نه فقط ‌اندک و کم‌شمار نیستند، بلکه سراسر ایران اسلامی را با رایحه روح‌بخش حضور خود معطر کرده‌اند. مشکل آن است که در برخی از مدیریت‌های حساس و گره‌گشا حضور ندارند، اگرچه هرجا به کار گرفته شده‌اند به وضوح نشان داده‌اند که مدیران لایقی هستند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «روزنامه کیهان» در بخش گفت‌وشنود خود نوشت:

گفت: دیدی غربگراها چه قشرقی راه ‌انداخته بودند و ادعا می‌کردند که آقای سعید جلیلی یک نامه ۲۰۰ صفحه‌ای به رهبرانقلاب نوشته و خواستار مذاکره با آمریکا شده است؟!

گفتم: ادعا کرده بودند که این نامه ضد برجامی و توصیه به رولت روسی است!

گفت: حالا آقای جلیلی پاسخ داده که اولاً این نامه ۲۰۰صفحه نبوده ثانیاً اخیراً نوشته نشده بلکه مربوط به ۶ ماه قبل است. ثالثاً خطاب به رهبری نبوده. رابعاً در انتقاد از تیم هسته‌ای کنونی نبوده بلکه در انتقاد به دولت روحانی و گزارش ظریف بوده است و… !

گفتم: از یارو پرسیدند؛ دستت کج نیست؟ گفت؛ ابداً پرسیدند؛ اهل فحش دادن نیستی؟ گفت؛ هرگز! و هرچه از صفات زشت پرسیدند جواب منفی داد. پرسیدند یعنی هیچ صفت رذیله اخلاقی نداری؟ گفت؛ نه، نه، ابداً فقط زیاد دروغ میگم!