روزنامه کیهان

 به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرگزاری فارس حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «این جاده یکطرفه نیست!» نوشت: اگرچه آقای روحانی، طی نزدیک به ۸ سال گذشته اظهارات ضد و نقیض قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند ولی این روزها و در حالی که به نقطه پایان دوران ریاست جمهوری خود نزدیک می‌شوند، برخی از اظهاراتشان به‌گونه‌ای تعجب‌آور با آنچه از یک رئیس‌جمهور انتظار می‌رود فاصله دارد. ایشان به ناهنجاری‌هایی حمله می‌کنند که خود عامل و بانی آن بوده‌اند و از دستاوردهایی سخن می‌گویند که وجود خارجی ندارند! و به پیشرفت‌ها و موفقیت‌هایی در دولت خود اشاره می‌کنند که با آمار و ارقام رسمی تفاوت آشکار دارند!

متأسفانه اظهارات ایشان یک‌سویه مطرح می‌شود و از طریق رسانه ملی نیز بدون هیچ‌گونه نقد و پرسشی بازتاب داده می‌شود‌! به بیان دیگر رسانه ملی که رسالت آن بازتاب واقعیات و بصیرت‌بخشی است و در این جهت نیز موفقیت‌های چشمگیری داشته است، نباید اذهان مردم را با انتشار بدون روشنگری اظهارات جناب روحانی، از واقعیات دور کند!

سخن این نیست که اظهارات آقای رئیس‌جمهور در صدا و سیما منعکس نشود چرا که سخن گفتن با مردم از یکسو حق مسلم رئیس‌جمهور است و از سوی دیگر نیاز مبرم مردم نیز هست که می‌خواهند از کم و کیف روند امور با‌خبر باشند ولی انتظار آن است که وقتی اظهارات ایشان با واقعیات همخوانی ندارد و یا در مواردی ضد منافع ملی است، انعکاس آن با توضیح ضروری و آگاهی‌بخش همراه باشد.

این روشنگری الزاماً نباید در همان بخش از برنامه سخنرانی رئیس‌جمهور محترم باشد که اهانت به ایشان تلقی شود، بلکه در صورت ناهمخوان بودن اظهارات جناب روحانی با منافع ملی، صدا و سیما می‌تواند ضمن دعوت از کارشناسان خبره به نقد اظهارات ایشان بپردازد.

به عنوان مثال -و به عنوان یکی از ده‌ها مورد مشابه- رئیس‌جمهور محترم در حالی که تیم مذاکره‌کننده کشورمان عازم مذاکره است، می‌فرمایند «خزانه خالی است»! و بدیهی است که حریف، این اظهار‌نظر را به حساب ضعف ایران و نیاز مبرم به توافق هسته‌ای فاکتور می‌کند و رادیو فرانسه در تحلیل اظهارات جناب روحانی اعلام می‌کند: «ارزیابی غرب از وضعیت کنونی دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع‌بندی اگر خریدار صبور باشد، شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال قیمت فروش را کمتر خواهد کرد»!

در همان روزها، صدا و سیما می‌توانست با دعوت از کارشناسان خبره برای اطلاع مردم (و حتی دشمن) توضیح بدهد که اولاً خزانه خالی نیست -که به واقع نیز خالی نبود-و ثانیاً نظام اسلامی در پی تحقق خواسته‌های قانونی خود است و «فروشنده بدهکار و مشتاقی» نیست، که به تعبیر دشمن، «خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی» ببیند! آقای رئیس‌جمهور که پیش‌از‌ این حتی آب خوردن مردم را در گرو مذاکرات هسته‌ای می‌دانستند، اخیراً گرانی مرغ و تخم‌مرغ را هم به تحریم‌ها نسبت داده‌اند! و حال آنکه جناب ایشان تاکید کرده بودند که «نباید ناکارآمدی‌ها را به پای تحریم نوشت»!

ارتباط دادن گرانی مرغ و تخم‌مرغ و مسکن و اجاره بها و بیکاری و… به تحریم‌ها، ضمن آنکه سخنی بیرون از واقعیت و سرپوشی برناکارآمدی‌هاست، پیام ضعف به دشمن نیز هست و دشمن را به ادامه تحریم‌ها تشویق می‌کند! و این درحالی است که این روزها، آمریکا در مقابل راهبرد رسماً اعلام شده ایران با بن‌بست رو‌به‌رو شده است و… نمونه‌هایی از این دست، در مواضع و اظهارات ۸ ساله آقای روحانی کم نیست که برخی از آنها، آسیب‌های جدی نیز به دنبال داشته است که تحمیل فاجعه برجام به مردم و نظام، از جمله آنهاست که نباید برای مردم بدون روشنگری بماند و در این میان صدا و سیما وظیفه‌ای سنگین و حیاتی بر عهده ‌دارد و باید نشان بدهد که این جاده یکطرفه نیست!

انتهای پیام/

منبع خبر

  به گزارش خبرگزاری فارس حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان « نعل وارونه صهیونیست‌ها در مذاکرات وین!» نوشت:

۱- برخلاف برخی از گمانه‌ها که هدف از خرابکاری اخیر در تاسیسات نطنز را، اخلال در مذاکرات وین می‌دانند، شواهد بسیاری حاکی از آن است که این خرابکاری با هدف ادامه روال کنونی مذاکرات در وین صورت گرفته است و نه اخلال و یا مخالفت با آن! اخبار و گزارش‌هایی که از مذاکرات وین می‌رسد، این تردید جدی را پدید آورده است که مذاکره‌کنندگان کشورمان اصرار چندانی به رعایت خطوط قرمز نظام ندارند و مفهوم «لغو کامل همه تحریم‌ها» که نظر رسماً اعلام شده نظام است را به میل خود و در جهتی که با مفهوم و مقصود اصلی آن فاصله فراوانی دارد تفسیر می‌کنند!
توضیح آنکه، در دستورالعمل رهبر معظم انقلاب و مصوبه مجلس که برگرفته از نظر حضرت ایشان است، روی لغو کامل همه تحریم‌ها، اعم از تحریم‌های هسته‌ای و تحریم‌هایی که به بهانه‌های مضحکِ نقض حقوق بشر! و یا حمایت از تروریسم وضع شده تاکید دارند ولی آقایان ظریف و عراقچی از لغو تحریم‌هایی که در دوران ترامپ وضع شده است سخن می‌گویند که همسو با نظر مقامات آمریکایی است و نتیجه آن ادامه تحریم‌ها خواهد بود!

۲- نگاهی هرچند گذرا به روند مذاکرات هسته‌ای که برجام نتیجه آن بود به وضوح نشان می‌دهد که تیم مذاکره‌کننده کشورمان در چندین مورد (نزدیک به ۱۰ مورد) از خطوط قرمز اعلام شده نظام عبور کرده  است که تحمیل فاجعه برجام و خسارت‌های سنگین به ملت و نظام نتیجه این بی‌توجهی بوده و هست. در مذاکرات وین نیز نشانه‌های روشنی از نادیده‌گرفتن خطوط قرمز و رسماً اعلام شده نظام دیده می‌شود که تحریف مصوبه «لغو همه تحریم‌ها» به
«لغو تحریم‌های دوران ترامپ»! بارزترین نمونه آن است.

۳- و اما، درباره خرابکاری اخیر رژیم صهیونیستی در تاسیسات نطنز گفتنی است که؛ بعد از تاکید ایران بر لغو همه تحریم‌ها که موضوع مصوبه مجلس شورای اسلامی است و حضرت آقا نیز آن را قاطع و غیر‌قابل تغییر معرفی کرده بودند، آمریکا و اروپا و اسرائیل خود را در مقابل دو گزینه می‌دیدند که هر دو شکست سنگینی برای آنان در پی داشت چرا که اگر تحریم‌ها لغو می‌شد، یکی از اصلی‌ترین اهرم‌های خود علیه کشورمان را از دست داده بودند و اگر تحریم‌ها را لغو نمی‌کردند، باید مطابق وعده‌ای که داده بودند به گزینه بعدی (SECOND PLAN‎) که اقدام نظامی بود، روی می‌آوردند که توان و موقعیت آن را نداشته و ندارند.
در این حالت اگر رژیم صهیونیستی -بخوانید مجموعه آمریکا و اروپا و اسرائیل- دست به عملیات تخریبی می‌زد نشانه آن بود که روند امور را به نفع خود نمی‌داند و از این روی به اقدام تروریستی روی آورده است. این اقدام در آن حالت نشانه آن بود که ایران مسیر خود را دقیق انتخاب کرده و دشمن را به بن‌بست کشانده است و بدیهی است که ادامه آن را به سود خود ارزیابی می‌کرد. اما اکنون که نشانه‌هایی از نادیده گرفتن خطوط قرمز جمهوری اسلامی از سوی تیم مذاکره‌کننده دیده می‌شود، حریف احساس می‌کند که ورق به نفع او در حال رقم‌خوردن است، بنابراین برای تشویق ایران به ادامه این مسیر انحرافی باید دست به اقدامی بزند که انگار از روال کنونی مذاکرات ناراضی است! و این توهم را به طرف مقابل، یعنی جمهوری اسلامی ایران القاء کند که ادامه کنونی مذاکرات را به نفع خود نمی‌داند! عملیات تروریستی و تخریبی رژیم صهیونیستی در نطنز با این انگیزه صورت گرفته است.
وقتی آقایان ظریف و عراقچی به جای تاکید بر لغو همه تحریم‌ها، از لغو تحریم‌های دوران ترامپ که خواسته اعلام شده آمریکاست، سخن می‌گویند، چگونه می‌توان تصور کرد که حرکت روی این ریل به زیان رژیم صهیونیستی است؟! مگر خواست آمریکا و اروپا با آنچه اسرائیل در پی آن است تفاوتی دارد؟!
اسرائیل در این میان نعل وارونه می‌زند!.

۴- تاسف‌آور در این میان -و البته قابل بررسی امنیتی و اطلاعاتی- موضع جریان سیاسی آلوده و بد‌سابقه‌ای است که وقتی تاکید ایران بر لغو تمامی تحریم‌ها بود، مُهر سکوت بر لب زده و کمترین اظهار نظری در تایید آن بر زبان و قلم نمی‌آوردند ولی بعد از آنکه نشانه‌های انحراف از
«لغو همه تحریم‌ها» به «لغو تحریم‌های دوران ترامپ»! پدیدار شد (یعنی باقی‌ماندن تحریم‌ها) بَه بَه و چَه چَه آغاز کردند و عملیات تخریبی اسرائیل در نطنز را دقیقاً همانگونه که خواست مثلث آمریکا و اروپا و اسرائیل بود، نشانه عصبانیت دشمن از روند کنونی مذاکرات وین، یعنی روند منحرف شده آن تفسیر و تحلیل کردند! و این پرسش را بی‌پاسخ گذاشتند که چرا باید اسرائیل از لغو همه تحریم‌ها (نظر رسماً اعلام شده ایران) خشنود باشد! ولی با لغو تحریم‌های دوران ترامپ (نظر آمریکا و متحدانش) ابراز ناخشنودی کند؟! این نکته نیز خواندنی است که دیروز، روزنامه صهیونیستی جروزالم‌پست نوشت «هدف از حمله نطنز، جلوگیری از فشار ایران روی آمریکا در مذاکرات بود»!.

۵- جریان سیاسی یاد شده که سابقه آلوده‌ای در کارنامه خود دارد، بعد از اقدام تروریستی اسرائیل در نطنز، نیروهای مسلح ایران را از واکنش متقابل و انتقام از دشمن صهیونیستی که حق طبیعی و قانونی ایران است منع کرده و برحذر می‌داشتند! و برای توجیه این حرکت خود که حمایت و همراهی با رژیم وحشی اسرائیل بود، اظهار می‌داشتند که عملیات تروریستی اسرائیل در نطنز یک «تله»! است و بازهم دقیقاً مانند آمریکا و اروپا، ایران را به خویشتنداری توصیه می‌کردند! به بیان دیگر، این طیف آلوده که مقامات اسرائیلی در جریان فتنه آمریکایی‌- اسرائیلی ۸۸ از آنها با عنوان سرمایه بزرگ اسرائیل در ایران یاد کرده بودند، همه توان تبلیغاتی خود را به کار گرفته بودند تا اولاً مذاکرات وین با روال به انحراف افتاده ادامه پیدا کند و ثانیاً رژیم کودک‌کش اسرائیل را از انتقام ایران که سخت و پشیمان‌کننده خواهد بود نجات بدهند! فاعتبروا یا اولی‌الابصار!

۶- و در خاتمه با توجه به نمونه‌های فراوان عبور تیم مذاکره‌کننده کشورمان از خط قرمز‌ها در مذاکرات هسته‌ای منجر به برجام، خسارت‌بار بودن روند کنونی مذاکرات وین دور از انتظار نیست. بنابراین فقط دو گزینه پیش‌روی داریم. گزینه اول پایان دادن به مذاکرات وین و باز گرداندن تیم کشورمان از وین است و گزینه دوم اینکه دو تن از نمایندگان مجلس، ترجیحاً از اعضای کمیسیون خارجی نیز برای کمک به تیم مذاکره‌کننده، در مذاکرات حضور پیدا کنند تا از نزدیک بر انطباق مذاکرات با مصوبه لغو تحریم‌ها نظارت داشته باشند.

گفتنی است که آمریکا در مذاکرات هسته‌ای با یکصدوچند کارشناس حضور پیدا می‌کند و ایران تنها با ۱۶ نفر و اکنون نیز «ریچارد نفیو» که با عنوان معمار تحریم‌های ضد ایرانی شناخته می‌شود، همراه تیم آمریکا در وین حضور دارد و …

انتهای پیام/

منبع خبر

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرگزاری فارس، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «  آقای روحانی چرا از پله دوم؟» نوشت: امروز آقای روحانی پس از آخرین جلسه هیئت‌دولت در سال ۹۹ با حضور در جمع خبرنگاران به ایراد سخن پرداخت و در اظهار‌نظری عجیب، به جای اعتراض و حمله به آمریکا که به تعهدات خود عمل نکرده و از لغو تحریم‌ها خودداری ورزیده است، منتقدان داخلی خود را به سنگ‌اندازی در مسیر لغو تحریم‌ها متهم کرد! و بار دیگر و برای چند صدمین‌بار ناکارآمدی و نابلدی دولت خود را به نام منتقدان فاکتور کرد!

در این باره گفتنی‌هایی هست:

۱- آقای روحانی می‌گوید «امروز تاخیر در برداشتن تحریم خیانت است» که سخن به‌جایی است و باید افزود، سپردن امور به نابلدها نیز گناهی نا‌بخشودنی است! جناب رئیس‌جمهور در ادامه می‌فرمایند «هر جناح، فرد و گروهی حتی اگر یک ساعت به هر دلیلی که امروز فقط دلیل آن انتخابات ۱۴۰۰ است در برداشته شدن تحریم‌ها و پایان دادن به آن را به تاخیر بیندازد، یک خیانت بزرگ به تاریخ و ملت ایران است و این ننگ ابدی برای آن جناح و فرد باقی خواهد ماند»! آقای روحانی توضیح نمی‌دهد که مگر فلان گروه و فلان جناح مانع لغو تحریم‌ها شده‌اند؟! و اساساً مگر تصمیم درباره لغو تحریم‌ها و یا تلاش برای مقابله با آن در اختیار این یا آن جناح و گروه است که در مسیر آن سنگ‌اندازی کرده باشند؟! لغو تحریم‌ها در اختیار آمریکاست که تاکنون نه فقط هیچ تحریمی را لغو نکرده، بلکه صدها تحریم جدید هم به آن افزوده است و مسئولیت مقابله با بد‌عهدی آمریکا و اروپا نیز بر عهده آقای روحانی و دولت ایشان بوده و هست که به علت نابلدی و ناکارآمدی خود در این زمینه و گره زدن امور به ترامپ و بایدن و… نه تنها هیچ گام مثبتی بر نداشته‌اند بلکه با وادادگی و دیپلماسی التماسی خود، بر گستاخی و زیاده‌خواهی حریف نیز افزوده‌اند!
کجای این چرخه در اختیار منتقدان بوده است که جناب روحانی به آنها می‌تازد؟!

۲- آقای روحانی می‌گوید اگر این اقلیت داخلی! (بخوانید توده‌های مردم که برجام و تحریم‌ها به آنان تحمیل شده است) از سنگ‌اندازی و تخریب! دست بردارند «دولت هم بلد است و هم قادر است و هم می‌تواند به خوبی این تحریم را پایان دهد»!
آقای رئیس‌جمهور درباره این ادعا که «دولت هم بلد است و هم قادر است و هم می‌تواند به خوبی این تحریم را پایان دهد»! توضیحی نمی‌فرمایند!… در این گزاره‌ها دقت کنید «دولت هم بلد است»! «هم قادر است»! و «هم می‌تواند»!… کاش جناب روحانی به این پرسش‌ها پاسخ می‌داد که اگر دولت بلد است، چرا کلاه گشاد برجام را برای ملت به سوغات آورد؟! برجامی که گفته می‌شد فتح‌الفتوح است! بزرگترین دستاورد تاریخ ایران (و نه فقط انقلاب) است! همه قدرت‌ها در برابر آن تسلیم شده‌اند! و… در این مقایسه چه می‌بینید؟!

۳- می‌فرمایند «دولت هم قادر است و هم می‌تواند به خوبی این تحریم را پایان دهد»! و این پرسش منطقی و عقلی را بی‌پاسخ می‌گذارند که اگر دولت بلد است و قادر است و می‌تواند به خوبی این تحریم‌ها را پایان دهد!
چرا تاکنون دست روی دست گذاشته و کاری نکرده است؟!
و اگر به قول ایشان یک اقلیت داخلی سنگ‌اندازی کرده‌اند چرا تا‌کنون ساکت بوده‌اند و حالا، بعد از ۸ سال که نه فقط دست خالی به پایان دوره خود رسیده‌اند، بلکه مبالغ کلانی از بیت‌المال و امکانات و ظرفیت‌های کشور را بر باد داده‌اند، به فکر متهم‌تراشی افتاده‌اند؟!

۴- « حرکت از پله دوم»! ترفندی است که افراد و جریانات نا‌کارآمد برای سرپوش نهادن بر نا‌کارآمدی‌ها و نابلدی‌های خود به آن متوسل می‌شوند. آقای روحانی که می‌داند باید در مقابل ملت به خاطر برباد دادن امکانات و ظرفیت‌های ۸ ساله کشور و خسارت‌های فاجعه‌بار ناشی از آن پاسخگو باشد -با عرض پوزش- به شگرد حرکت از پله دوم روی آورده است! ایشان می‌فرمایند می‌توانستیم و بلد بودیم تحریم‌ها را لغو کنیم! ولی عده‌ای سنگ‌اندازی کرده و نگذاشتند! و به این دو سؤال پاسخ نمی‌دهند که؛
اولاً؛ این عده ‌اندک چه کسانی بودند؟ چرا آنها را معرفی نمی‌کنید؟! ما پاسخ این سؤال را می‌دانیم، به احتمال زیاد منظور جناب روحانی منتقدان برجام است که باید گفت سخنان آنها و اظهارات شما هر دو موجود است. آیا غیر از این است که آنچه منتقدان پیش‌بینی می‌کردند کاملاً درست بود و آنچه جنابعالی می‌فرمودید، حقیقت نداشت و غلط از آب در‌آمد؟!
ثانیاً؛ وقتی می‌فرمائید که می‌خواستید کاری بکنید و نگذاشتند! باید توضیح بدهید که قرار بود چه کاری بکنید که نگذاشتند؟! اینکه خیلی آسان است. نیست؟!
چرا از پله دوم حرکت می‌فرمائید و…

انتهای پیام/

منبع خبر

خبرگزاری فارس ـ حسین شریعتمداری در یادداشت روز شماره سه‌شنبه روزنامه کیهان نوشت:

۱ـ توقف اجرای پروتکل الحاقی را که امروز اتفاق می‌افتد می‌توان و باید یکی از دستاوردهای بزرگ مقاومت در برابر زورگویی‌ها و باج‌خواهی‌های آمریکا و متحدانش دانست. این اقدام مجلس شورای اسلامی که برگرفته از نظر حکیمانه حضرت آقاست و خوشبختانه از همراهی دولت نیز برخوردار است، نمونه‌ای مثال‌زدنی از یک معامله «دو سر بُرد» برای جمهوری اسلامی ایران است که هر دو سوی آن به نفع کشورمان خواهد بود. آمریکا و اروپا از یکسو، امتیازات فراوانی از جمهوری اسلامی گرفته بودند و از سوی دیگر به هیچیک از تعهدات خود عمل نمی‌کردند! این ماجرا که ۵ سال ادامه داشت، مصداق و نمونه واقعی یک معاهده «دو سر باخت» برای ما بود چرا که امتیازها را گرفته بودند و در مقابل نه‌فقط تحریم‌ها را لغو نکرده بودند بلکه هر از چند‌گاه بر تعداد آنها نیز می‌افزودند و در این سو، متاسفانه واکنش مناسب و متوازنی دیده نمی‌شد تا آنجا که ترامپ با این خواسته قلدر‌مآبانه که باید محدودیت صنایع موشکی ایران و حضورش در منطقه نیز به برجام اضافه شود، از برجام خارج شد! همین جا باید گفت اگر بلافاصله

بعد از خروج آمریکا از برجام که نقض صریح قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل بود، ما نیز برجام را در مقابل چشم همگان به آتش می‌کشیدیم، به یقین ادامه ماجرا به‌گونه‌ای متفاوت رقم می‌خورد، که نکردیم و نخورد! گفتنی است دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای خبرگان بر ضرورت این اقدام انجام نشده تاکید فرموده و گفتند: «وقتی آمریکا از برجام خارج شد و دیگران هم با او همراهی کردند، دستور قرآن این است که تو هم تعهد را رها کن که با این حال باز هم دولت محترم ما تعهدات را رها نکرد و به تدریج بخشی از آنها را کاهش داد که البته این موارد نیز
در صورت عمل کردن آنها به وظایف‌شان قابل برگشت است».

امروز اما که در ادامه اجرای طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» به یکی از نقاط حساس آن یعنی توقف اجرای پروتکل الحاقی رسیده‌ایم، آمریکا و اروپا بر سر یک دوراهی قرار گرفته‌اند که هر کدام را انتخاب کنند برای ما «بُرد قطعی» و برای حریف «باخت حتمی» خواهد بود. اگر همه تحریم‌ها را لغو کنند، ضمن آنکه به آنچه از برجام انتظار داشتیم رسیده‌ایم، شکست سنگینی را به حریف تحمیل کرده‌ایم و اما، اگر تحریم‌ها را لغو نکنند، امتیازاتی را که سخاوتمندانه و بلا‌عوض تقدیمشان کرده بودیم، پس می‌گیریم که توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی با اهمیت‌ترین آنهاست. از این روی تعامل دوسر بُرد برای ایران اسلامی، نام برازنده‌ای برای این حرکت هوشمندانه است.

۲ـ دیروز تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، یعنی همان‌ها که طرح هوشمندانه «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» را تهیه و تصویب کرده بودند، بعد از  مشاهده متن توافقنامه‌ای که شب قبل میان سازمان انرژی اتمی کشورمان و مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به امضاء رسیده بود زبان به اعتراض گشودند و این توافق را با آنچه در متن طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها آمده بود، مغایر و در تناقض ارزیابی می‌کردند. در توافق یاد شده ضمن تاکید بر اینکه ایران از روز پنجم اسفند ۹۹ (امروز) اجرای پروتکل الحاقی را متوقف خواهد کرد، آمده بود «ایران به مدت ۳ ماه اطلاعات برخی فعالیت‌ها و تجهیزات نظارتی را که در پیوست مشخص شده ضبط کرده و نزد خود نگاه خواهد داشت.

در این مدت، آژانس به این اطلاعات هیچ دسترسی نخواهد داشت و اطلاعات منحصراً نزد ایران باقی می‌ماند. چنانچه ظرف ۳ ماه تحریم‌ها به طور کامل لغو شد، ایران این اطلاعات را در اختیار آژانس می‌گذارد، در غیر این صورت اطلاعات برای همیشه پاک خواهد شد».

گنجاندن این بند در توافق یاد شده، اگرچه به‌نظر می‌رسد که ضرورتی نداشته است و می‌تواند این شبهه را پدید آورد که قانون مصوب مجلس در‌باره توقف اجرای پروتکل الحاقی را با خدشه رو‌به‌رو کند، ولی در عمل، مانعی در مسیر اجرای مصوبه مجلس نیست، چرا که در توافق بر توقف قطعی اجرای پروتکل الحاقی تاکید شده است و آمده است که اطلاعات ضبط شده در اختیار آژانس قرار نمی‌گیرد. نمایندگان معترض ابراز می‌داشتند که آمریکا و متحدانش طی ۵ سال گذشته از انجام تعهدات خود شانه خالی کرده‌اند، بنابراین چگونه می‌توان انتظار داشت که در سه ماه پیش روی به تعهدات خود بازگردند؟! که البته سخن بجایی است.

۳ـ نگرانی نمایندگان معترض در حالی بود که در توافق آژانس و سازمان انرژی اتمی کشورمان، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی به سه ماه بعد موکول نشده بود، بلکه ما به کاهش تعهداتمان مطابق آنچه در مصوبه مجلس آمده است ادامه می‌دادیم و اگر آمریکا و اروپا طی ۳ ماه آینده همه تحریم‌ها را لغو می‌کردند، به تعهداتمان باز می‌گشتیم و اگر همچنان به نقض تعهدات خود ادامه می‌دادند، ما نیز کاهش تعهداتمان را تا پایان تمامی آنها دنبال می‌کردیم. بنابراین اختلاف پیش آمده به آسانی قابل حل بود و با پوزش از نمایندگان محترم مجلس، به این حجم از اعتراض نیازی نداشت. چرا؟! زیرا همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی یکی از دستاوردهای بزرگ ما در چالش هسته‌ای نزدیک به دو دهه است. این نکته را به آسانی از سراسیمگی حریف و دست و پا زدنش برای پیشگیری از آن می‌توان فهمید. از این روی و همانگونه که دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان با ایشان تاکید فرمودند «این اختلاف‌نظرها [اختلاف برداشتی که مجلس از کار دولت دارد] قابل حل است و باید دو طرف، قضیه را با همکاری یکدیگر حل کنند و نباید اختلاف‌ها رها و یا تشدید شود که نشان‌دهنده دوصدایی باشد».

خدای مهربان بر درجات شهید بزرگوارمان حاج قاسم سلیمانی بیفزاید که به حق و هوشمندانه تاکید می‌کرد، اگر دشمن از جبهه خودی دو صدا بشنود، اولاً؛ با این توهم که در جبهه خودی‌ها گسل ایجاد شده، طرح اختلاف می‌افکند (که البته در مورد یاد شده احتمال این سوء‌استفاده تقریباً صفر و یا نزدیک به صفر است) و ثانیاً؛ که در ماجرای پیش‌روی از اهمیت فراوانی برخوردار است، درباره دستاورد بزرگی که به دست آمده است، دست به کوچک‌نمایی می‌زند! و…

۴ـ و بالاخره گله دوستانه‌ای از نمایندگان معترض در میان است! و آن اینکه توافق مورد اشاره اگرچه امضای رئیس ‌سازمان انرژی اتمی را در پای خود دارد ولی باید می‌دانستند که مسئله‌ای با این اهمیت نمی‌تواند بدون دخالت و نظر شورای عالی امنیت ملی تهیه شده باشد. بنابراین ضمن تاکید بر حق نمایندگان محترم در اعتراض به آنچه نا‌صواب تلقی کرده‌اند، اعتراض علنی، آنهم در آن حجم که شاهد بودیم می‌توانست به اعتراض و درخواست بررسی در جلسه غیر‌علنی منتقل شود. نه اینکه مردم عزیز کشورمان نا‌محرم باشند! بلکه از آن روی که دشمنِ گوش‌خوابانیده با دستاویز قرار ‌دادن آن، اهمیت مثال‌زدنی دستاورد به دست آمده را که حاصل زحمات و هوشمندی خود نمایندگان محترم بوده است، کوچک جلوه ندهد.

انتهای پیام/

منبع خبر

خبرگزاری فارس ـ حسین شریعتمداری در یادداشت روز شماره سه‌شنبه روزنامه کیهان نوشت:

۱ـ توقف اجرای پروتکل الحاقی را که امروز اتفاق می‌افتد می‌توان و باید یکی از دستاوردهای بزرگ مقاومت در برابر زورگویی‌ها و باج‌خواهی‌های آمریکا و متحدانش دانست. این اقدام مجلس شورای اسلامی که برگرفته از نظر حکیمانه حضرت آقاست و خوشبختانه از همراهی دولت نیز برخوردار است، نمونه‌ای مثال‌زدنی از یک معامله «دو سر بُرد» برای جمهوری اسلامی ایران است که هر دو سوی آن به نفع کشورمان خواهد بود. آمریکا و اروپا از یکسو، امتیازات فراوانی از جمهوری اسلامی گرفته بودند و از سوی دیگر به هیچیک از تعهدات خود عمل نمی‌کردند! این ماجرا که ۵ سال ادامه داشت، مصداق و نمونه واقعی یک معاهده «دو سر باخت» برای ما بود چرا که امتیازها را گرفته بودند و در مقابل نه‌فقط تحریم‌ها را لغو نکرده بودند بلکه هر از چند‌گاه بر تعداد آنها نیز می‌افزودند و در این سو، متاسفانه واکنش مناسب و متوازنی دیده نمی‌شد تا آنجا که ترامپ با این خواسته قلدر‌مآبانه که باید محدودیت صنایع موشکی ایران و حضورش در منطقه نیز به برجام اضافه شود، از برجام خارج شد! همین جا باید گفت اگر بلافاصله

بعد از خروج آمریکا از برجام که نقض صریح قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل بود، ما نیز برجام را در مقابل چشم همگان به آتش می‌کشیدیم، به یقین ادامه ماجرا به‌گونه‌ای متفاوت رقم می‌خورد، که نکردیم و نخورد! گفتنی است دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای خبرگان بر ضرورت این اقدام انجام نشده تاکید فرموده و گفتند: «وقتی آمریکا از برجام خارج شد و دیگران هم با او همراهی کردند، دستور قرآن این است که تو هم تعهد را رها کن که با این حال باز هم دولت محترم ما تعهدات را رها نکرد و به تدریج بخشی از آنها را کاهش داد که البته این موارد نیز
در صورت عمل کردن آنها به وظایف‌شان قابل برگشت است».

امروز اما که در ادامه اجرای طرح «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» به یکی از نقاط حساس آن یعنی توقف اجرای پروتکل الحاقی رسیده‌ایم، آمریکا و اروپا بر سر یک دوراهی قرار گرفته‌اند که هر کدام را انتخاب کنند برای ما «بُرد قطعی» و برای حریف «باخت حتمی» خواهد بود. اگر همه تحریم‌ها را لغو کنند، ضمن آنکه به آنچه از برجام انتظار داشتیم رسیده‌ایم، شکست سنگینی را به حریف تحمیل کرده‌ایم و اما، اگر تحریم‌ها را لغو نکنند، امتیازاتی را که سخاوتمندانه و بلا‌عوض تقدیمشان کرده بودیم، پس می‌گیریم که توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی با اهمیت‌ترین آنهاست. از این روی تعامل دوسر بُرد برای ایران اسلامی، نام برازنده‌ای برای این حرکت هوشمندانه است.

۲ـ دیروز تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، یعنی همان‌ها که طرح هوشمندانه «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» را تهیه و تصویب کرده بودند، بعد از  مشاهده متن توافقنامه‌ای که شب قبل میان سازمان انرژی اتمی کشورمان و مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به امضاء رسیده بود زبان به اعتراض گشودند و این توافق را با آنچه در متن طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها آمده بود، مغایر و در تناقض ارزیابی می‌کردند. در توافق یاد شده ضمن تاکید بر اینکه ایران از روز پنجم اسفند ۹۹ (امروز) اجرای پروتکل الحاقی را متوقف خواهد کرد، آمده بود «ایران به مدت ۳ ماه اطلاعات برخی فعالیت‌ها و تجهیزات نظارتی را که در پیوست مشخص شده ضبط کرده و نزد خود نگاه خواهد داشت.

در این مدت، آژانس به این اطلاعات هیچ دسترسی نخواهد داشت و اطلاعات منحصراً نزد ایران باقی می‌ماند. چنانچه ظرف ۳ ماه تحریم‌ها به طور کامل لغو شد، ایران این اطلاعات را در اختیار آژانس می‌گذارد، در غیر این صورت اطلاعات برای همیشه پاک خواهد شد».

گنجاندن این بند در توافق یاد شده، اگرچه به‌نظر می‌رسد که ضرورتی نداشته است و می‌تواند این شبهه را پدید آورد که قانون مصوب مجلس در‌باره توقف اجرای پروتکل الحاقی را با خدشه رو‌به‌رو کند، ولی در عمل، مانعی در مسیر اجرای مصوبه مجلس نیست، چرا که در توافق بر توقف قطعی اجرای پروتکل الحاقی تاکید شده است و آمده است که اطلاعات ضبط شده در اختیار آژانس قرار نمی‌گیرد. نمایندگان معترض ابراز می‌داشتند که آمریکا و متحدانش طی ۵ سال گذشته از انجام تعهدات خود شانه خالی کرده‌اند، بنابراین چگونه می‌توان انتظار داشت که در سه ماه پیش روی به تعهدات خود بازگردند؟! که البته سخن بجایی است.

۳ـ نگرانی نمایندگان معترض در حالی بود که در توافق آژانس و سازمان انرژی اتمی کشورمان، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی به سه ماه بعد موکول نشده بود، بلکه ما به کاهش تعهداتمان مطابق آنچه در مصوبه مجلس آمده است ادامه می‌دادیم و اگر آمریکا و اروپا طی ۳ ماه آینده همه تحریم‌ها را لغو می‌کردند، به تعهداتمان باز می‌گشتیم و اگر همچنان به نقض تعهدات خود ادامه می‌دادند، ما نیز کاهش تعهداتمان را تا پایان تمامی آنها دنبال می‌کردیم. بنابراین اختلاف پیش آمده به آسانی قابل حل بود و با پوزش از نمایندگان محترم مجلس، به این حجم از اعتراض نیازی نداشت. چرا؟! زیرا همانگونه که در صدر این نوشته آمده است، خودداری ایران از اجرای پروتکل الحاقی یکی از دستاوردهای بزرگ ما در چالش هسته‌ای نزدیک به دو دهه است. این نکته را به آسانی از سراسیمگی حریف و دست و پا زدنش برای پیشگیری از آن می‌توان فهمید. از این روی و همانگونه که دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان با ایشان تاکید فرمودند «این اختلاف‌نظرها [اختلاف برداشتی که مجلس از کار دولت دارد] قابل حل است و باید دو طرف، قضیه را با همکاری یکدیگر حل کنند و نباید اختلاف‌ها رها و یا تشدید شود که نشان‌دهنده دوصدایی باشد».

خدای مهربان بر درجات شهید بزرگوارمان حاج قاسم سلیمانی بیفزاید که به حق و هوشمندانه تاکید می‌کرد، اگر دشمن از جبهه خودی دو صدا بشنود، اولاً؛ با این توهم که در جبهه خودی‌ها گسل ایجاد شده، طرح اختلاف می‌افکند (که البته در مورد یاد شده احتمال این سوء‌استفاده تقریباً صفر و یا نزدیک به صفر است) و ثانیاً؛ که در ماجرای پیش‌روی از اهمیت فراوانی برخوردار است، درباره دستاورد بزرگی که به دست آمده است، دست به کوچک‌نمایی می‌زند! و…

۴ـ و بالاخره گله دوستانه‌ای از نمایندگان معترض در میان است! و آن اینکه توافق مورد اشاره اگرچه امضای رئیس ‌سازمان انرژی اتمی را در پای خود دارد ولی باید می‌دانستند که مسئله‌ای با این اهمیت نمی‌تواند بدون دخالت و نظر شورای عالی امنیت ملی تهیه شده باشد. بنابراین ضمن تاکید بر حق نمایندگان محترم در اعتراض به آنچه نا‌صواب تلقی کرده‌اند، اعتراض علنی، آنهم در آن حجم که شاهد بودیم می‌توانست به اعتراض و درخواست بررسی در جلسه غیر‌علنی منتقل شود. نه اینکه مردم عزیز کشورمان نا‌محرم باشند! بلکه از آن روی که دشمنِ گوش‌خوابانیده با دستاویز قرار ‌دادن آن، اهمیت مثال‌زدنی دستاورد به دست آمده را که حاصل زحمات و هوشمندی خود نمایندگان محترم بوده است، کوچک جلوه ندهد.

انتهای پیام/

منبع خبر