روزهای جنگی سعید

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «سعید بلوری» از رزمندگان دوران دفاع مقدس در کتاب «روز‌های جنگی سعید» به راحت‌طلبی برخی از مسئولین در جبهه اشاره کرده است که در ادامه می‌آید.

یک‌بار به یکی از مقر‌ها که وارد شدم، دیدم مسئولان در سوله برای خودشان هتل صحرایی درست کرده‌اند! سرتاسر سوله ملحفه کشیده شده بود و اصلا آهن‌ها دیده نمی‌شد. همه‌جا تزیین شده بود و میز و صندلی‌های شیک گذاشته بودند؛ ما آن زمان در منطقه موکت هم نمی‌دیدیم، ولی آنجا فرش انداخته بودند. غذا که می‌آوردند، خوراک نیرو‌های رسمی با سرباز وظیفه‌ها فرق می‌کرد. آبدارچی داشتند و تا نیروی رسمی غذا نمی‌خورد، او حق نداشت غذا بخورد. آدم‌های راحت‌طلبی بودند که در عقبه برای خودشان بخور و بخواب راه انداخته بودند. با دیدن این وضعیت به آن‌ها گفتم: «این کار‌ها دیگر چیست؟ هنوز جنگ تمام نشده، شما دارید همه‌چیز را تجملاتی می‌کنید.» به طعنه گفتند: «شما بسیجی‌ها هنوز هستید، خدمت کنید. ما بعدا می‌آییم!» ناراحت شدم. گزارشی نوشتم و از آنجا بیرون آمدم.

آقای دانشیار مسئول اطلاعات‌عملیات قرارگاه نجف به گفته همکارانش برای بازدید از تجهیزات و صنایع نظامی به کشور کره رفته و تازه برگشته بود. جریان آن مقر را به جانشینش، على مرادی، گفتم. مرادی هم گزارش من را به آقای دانشیار انتقال داد. سریع با بی‌سیم صحرایی زنگ زدند و گفتند: «آقای فلانی و فلانی بیایند.» وقتی رفتند، به آن‌ها گفتند: «جایگاه شما سنگر جلو است؛ یک سنگر کمین جلوی تپه‌ای در ارتفاعات ماووت هست، باید برای شناسایی به آنجا بروید.» آن‌ها بهانه آوردند که حاجی، ما در قرارگاه مسئولیت و کار داریم. گفتند: «دو نفر از برادران دیگر را آنجا فرستادیم تا تشکیلات تجملاتی شما را به‌هم بزنند و همان سبک جنگی برگردد.» بعدا شنیدم که وضعیت آنجا اصلاح شد و دیگر غذاخوری و نمازخانه نیرو‌ها و کادر از هم جدا نبود؛ چون بی انصاف‌ها نمازخانه را هم سوا کرده بودند! خب از این افراد هم در جنگ بودند و این‌طور نبود که همه ماشاء‌الله دسته گل‌محمدی باشند!

انتهای پیام/ ۱۴۱