رژیم بعث

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «تاریخ هر عصری را پس از وقوع آن بهتر و دقیق‌تر می‌توان نگاشت!» این یک گزاره اولیه است تا تذکری باشد مبنی بر اینکه پس از گذشت سه دهه، روزبه‌روز سؤالات و مسائل جدیدی پیرامون مسئله جنگ پیش روی ما گشوده می‌شود. سؤالاتی جدیدی که با توجه به تفاوت در رویکرد‌های خاص هر نسل، از منظر ویژه‌ای به حوادث جنگ می‌پردازند و پاسخگویی به آن، عرصه قلم‌فرسایی گسترده‌ای را در این زمینه لازم نموده است.

سؤالی که در اینجا قصد بررسی آن را داریم، موضوع استراتژی یا برنامه‌های ایران برای پیروزی بر عراق در دوران دفاع مقدس است. در این زمینه، اگرچه ایران موردحمله نیرو‌های متجاوز بعثی قرار گرفت، اما با توجه به بی‌تفاوتی مجامع بین‌المللی به حقوق ضایع شده ایران، مسئولین ایرانی تصمیم گرفتند تا خودشان دشمن را سر جایش بنشانند.

ما برای ادای یک وظیفه اسلامی، وجدانی، ملی در این میدان وارد شده‌ایم

امام خمینی (ره) در یک سخنرانی جالب‌توجه در ۱۶ مرداد ۱۳۶۱ مواضع ایران را در مواجهه با عراق این‌طور بیان می‌کنند: «از اول من گفته‌ام که ما به‌شرط اینکه پیروز بشویم در میدان نیامده‌ایم. ما برای ادای یک وظیفه اسلامی، وجدانی، ملی وارد شده‌ایم در این میدان و شما و همه می‌دانند که ما اهل جنگ نیستیم که بخواهیم برویم یک کشوری را بگیریم یا کشورگشایی بکنیم. ما دنبال این هستیم که دنیا در صلح و آرامش باشد…. ما باید با همه برادر باشیم؛ با همه، همه مسلمین برادر باشیم و در مقابل کفار بایستیم، نه اینکه ما در مقابل مسلمین بایستیم. خوب، ما ناچاریم الآن، دفاع داریم می‌کنیم. ما تاکنون یک قدم برای جنگ برنداشته‌ایم؛ این‌ها همه دفاع است. الآن هم که ما وارد شده‌ایم در خاک عراق، برای دفاع است، نه برای چیز دیگر. بیایند آن‌ها کار‌ها را انجام بدهند، ما فوراً برمی‌گردیم. بیایند آن‌ها چیز‌هایی را که باید انجام بدهند، انجام بدهند، ما فوراً برمی‌گردیم. ما نه بصره را می‌خواهیم [و نه دیگر شهر‌ها را.]بصره برادر ماست، ما می‌خواهیم که چه بکنیم؟ و ما همیشه احتراز داریم از اینکه در بصره یک‌وقتی خونی بریزد و در سایر شهر‌های بغداد [هم]. [۱]با توجه به چنین رویکردی، ایران به‌عنوان یک ملت مظلوم، نه به دنبال شکست یک کشور دیگر و یا گرفتن منطقه‌ای، بلکه مواردی ازجمله اخراج کامل نیرو‌های عراقی از مناطق اشغالی، دور کردن آتش توپخانه دشمن از مناطق مرزی، تنبیه کردن متجاوزان بعثی به‌منظور عدم تکرار حمله، متجاوز شناختن عراق و دریافت غرامت برای جبران خسارت‌هایی وارده را دنبال می‌کرد که در صورت تحقق این اهداف، پیروزی مدنظر رقم می‌خورد.»

پیروزی در جنگ و دست‌یابی به اهداف با تحقق سه استراتژی کلی

ایران برای رسیدن به اهداف خود، سه برنامه و یا استراتژی کلی داشته است. استراتژی اول با توجه به برتری نیروی انسانی ایران «مقابله نظامی» در عرصه میدانی بوده که این موضوع خود شامل مراحلی ازجمله؛ «مقاومت» و حفظ شهرها، آزادسازی مناطق اشغال‌شده تا عملیات بیت‌المقدس و سپس «تعقیب و تنبیه» نیرو‌های حزب بعث در داخل خاک عراق بعد از عملیات رمضان، به‌منظور دور کردن تهدید و جلوگیری از حملات احتمالی آینده بود. در این راستا ایران در تلاش بود تا با اجرای نبرد‌های متوالی یا متناوب آفندی، ضربات پیاپی بر ارتش عراق وارد سازد و با بهره‌گیری از برتری نیروی انسانی اعم از کمی و کیفی نسبت به ارتش عراق، قدرت مقاومت و میل به ادامه جنگ را در افراد ارتش عراق تضعیف کند تا به یک پیروزی چشمگیر در داخل خاک عراق دست یابد. [۲]

در استراتژی دوم؛ می‌توان به دیپلماسی ایران در عرصه جهانی به‌منظور مقابله با دروغ‌پردازی‌های صدام در عرصه بین‌المللی علیه ایران و مظلوم‌نمایی‌هایی ازجمله ادعا‌های صلح‌طلبی اشاره کرد. در این زمینه نماینده ایران در سازمان ملل و همچنین وزارت امور خارجه عهده‌دار این مسئولیت بودند.

در این زمینه می‌توان به نامه نماینده دائمی جمهوری اسلامی ایران خطاب به رئیس شورای امنیت اشاره کرد که ایشان ضمن تکذیب ادعا‌های عراق مبنی بر عقب‌نشینی از خاک ایران، ادامه حملات عراق به مناطق مسکونی را یادآور شده و تنبیه حکومت این کشور را ضروری خوانده است. در این نامه آمده است:

«عراق به‌طور کامل از سرزمین ایران عقب‌نشینی نکرده است. نیرو‌های عراق علی‌رغم ادعا‌های خود، هنوز بخش‌هایی از خاک ایران را در اشغال دارند. اگرچه تحرکاتی در نیرو‌های عراق در غرب ایران دیده شده، اما این اقدامات در جهت بهبود وضعیت دفاعی در دشت‌ها و شهر‌ها تا ارتفاعات و حفر سنگر و استحکامات در خاک ایران می‌باشد.»

نماینده ایران در ادامه این نامه با اشاره به اینکه نیرو‌های عراق در تحرکشان و اتخاذ مواضع جدید همان اقدامات ۲۱ ماه گذشته جنگ را مرتکب شده‌اند، آورده است که توپخانه عراق هنوز شهر‌ها را گلوله‌باران می‌کند و تنها در یک روز براثر گلوله‌باران آبادان و خرمشهر، هشت تن کشته و ۲۹ تن مجروح شدند. [۳](برای اطلاع بیشتر از جزئیات نامه‌نگاری‌ها و فعالیت‌های دیپلماتیک ایران، می‌توان به مجموعه چند جلدی: «جنگ ایران و عراق در اسناد سازمان ملل» مراجعه نمود.) [۴]

حضرت امام (ره) در این رویکرد این‌طور می‌فرمایند: «حالا ما قبول می‌کنیم از شما که بیایید بروید بیرون، قبول، بسم‌الله، تشریف ببرند. اما نه اینکه [با] رفتن بیرون، تمام شد قضیه. این‌یکی از چیز‌هایی است که ما می‌خواستیم. دوتای دیگرش مانده است که بُعد معنوی آن در نظر ماست، بُعد سیاسی آن در نظر ماست، نه بُعد مادی آن تا اینکه بگویید که غمض عین کنید، طلبی دارید از ما نگیرید. مگر ما می‌توانیم که صرف‌نظر کنیم از یک‌چیزی که جانی را به جنایت خودش تشویق می‌کند؟ ما باید جانی را در دنیا رسوا کنیم و جرمی که کرده است از او بگیریم تا این امور لااقل، محدود بشود؛ اگر از بین نمی‌رود؛ لااقل، محدود بشود. این‌طور نشود که هرکسی افسارگسیخته بریزد شهر‌های دیگران را از بین ببرد و اموال مردم را غارت کند و آتش بزند و بعد هم بگوید خوب، بسیار خوب، حالا دیگر صلح می‌کنیم! این صلح نیست.» [۵]

در استراتژی سوم نیز نوعی برقراری ارتباط با مردم عراق به‌منظور کنار زدن حزب بعث و تشکیل یک دولت توسط مردم عراق مدنظر بوده است. در این زمینه گاهی مردم عراق و یا نیرو‌های نظامی این کشور مخاطب سخنان امام بوده‌اند. برای مثال می‌توان به مورد پیش رو اشاره کرد که امام خطاب به ارتشیان عراقی فرمودند: «برادران ارتش عراق! تا کی می‌خواهید اسیر کفار باشید و به امر آنان با کشور برادر و همسایه و اسلامی خود در جنگ باشید؟ تا کی می‌خواهید به نفع کفار، به اسلام و قرآن مجید و کشور اسلامی هجوم نموده و برادران خود را شهید کنید؟ بپا خیزید و دست این جنایتکاران را از کشور اسلامی خود قطع کنید.» [۶]

البته جالب‌توجه‌ترین اقدام امام خمینی در این زمینه را می‌توان به نامه ایشان خطاب به ملت و ارتش عراق به‌منظور دعوت به قیام علیه رژیم بعث اشاره کرد که با شروع عملیات رمضان و آغاز ورود ایران به خاک عراق نوشته شد.

متن نامه تاریخی امام خمینی (ره) خطاب به ارتش و ملت عراق، ۲۳ تیر ۱۳۶۱:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم‏

‏‏ ملت مظلوم دربند عراق، عزیزان زجردیده و شکنجه کشیدۀ محترم بین‌النهرین

‎اکنون‌که برادران مجاهد شما در دفاع از میهن خود و دفع حملات دشمن اسلام مجبور‏‎ ‎‏شدند به خاک عراق بیایند تا به خواست خداوند متعال ملت ستمدیدۀ عراق را از شرّ‏‎ ‎‏حزبی که در طول سلطۀ غیرمشروعش بر کشور اسلامی، آن‌چنان ضربه‌ها به این ملت‏‎ ‎‏شریف وارد کرده که قابل‌شمارش نیست نجات دهند.

چه علمای بزرگی مثل مرجع‏‎ ‎عظیم‌الشأن آیت‌الله حکیم ـ قدس سره ـ از جور و ستم و فشار‌های غیرانسانی این حزب‏‎ ‎‏کافر در منزل خود منزوی و با دل خون به جوار رحمت حق رخت بربستند، و مثل شهید‏‎ ‎‏مظلوم، عالم آگاه، آیت‌الله صدر و خواهر بزرگوارش که در تحت شکنجۀ دژخیمان‏‎ ‎‏صدام عفلقی جان خودشان را فدا کردند و چه جوانان عزیز و برومند عراق که در حبس‏‎ ‎‏و شکنجه به سر برده و بالاخره به دست این حزب به لقاءالله شتافتند.

و اکنون‌که قریب دو‏‎ ‎‏سال است که به جمهوری اسلامی به جرم اسلامی بودنش حمله کرده‌اند و روی مغول را‏‎ ‎‏سفید کرده‌اند، هزاران جوان عراقی و ایرانی را که سرمایه‌های ملت خویش بودند فدای‏‎ ‎‏هوا‌های نفسانی خودشان نمودند که شما بهتر جنایات این حزب و صدام، این ابر‏‎ ‎‏جنایتکار را می‌دانید، بپا خیزید و با برادران صمیمی خود دست اخوت اسلامی دهید و‏‎ ‎‏این حکومت ستمگر را از صحنه خارج کنید و خود با تضمین خود، حکومت اسلامی‏‎ ‎‏دلخواه را تشکیل دهید.

ملت عزیز عراق، اکنون‌که برادران شما با فداکاری، جان‌برکف‏‎ ‎برای حفظ میهن خود و نجات برادران عزیز دربند خود به‌سوی شما آمده‌اند، قیام کنید‏‎ ‎‏و با الهام از اسلام بزرگ بر دشمنان اسلام بتازید که برادران عزیز شما و ملت شریف‏‎ ‎‏ایران از پشت جبهه‌ها به جبهه می‌آیند و با کمک شما عزیزان و برادران ایمانی، این‏‎ ‎غده‌های سرطانی را از قلب یک کشور اسلامی بیرون ریخته و ملت شریف عراق را بر‏‎ ‎‏سرنوشت خود حاکم می‌گردانند.‌

ای اهالی غیور بصره، به استقبال برادران مؤمن خود‏‎ ‎‏بیایید و دست ستمکار عفلقی‌های کافر را از بلاد خود کوتاه کنید.‌ ای اهالی محترم اعتاب‏‎ ‎‏مقدسه،‌ ای جوانان غیور که در هر فرصت بر این ناپاکان تاخته‌اید، فرصتی را که خداوند‏‎ ‎‏به شما عنایت نموده غنیمت شمرید و مردانه قیام کنید و سرنوشت خویش را به دست‏‎ ‎‏گیرید.‌

ای ارتشیان گرفتار حزب کافری که برای هوا‌های نفسانی خویش جوانان شما را به‏‎ ‎‏قربانگاه فرستادند، برادران ما برای نجات شما آمده‌اند و با فداکاری و توکل به خدای‏‎ ‎‏تعالی این رژیم کافر و ستمگر ر ا به جهنم می‌فرستند. شما عزیزان دربند بپا خیزید و خود‏‎ ‎‏و میهن خود را با کمک برادران ایرانی خود نجات دهید و نگذارید مقدرات کشورتان‏‎ ‎‏در آمریکا طرح‌ریزی شود؛ و شما‌ ای برادران و جوانان ایرانی، به کمک برادران رزمندۀ‏‎ ‎‏خود بشتابید، که این لحظه از حساس‌ترین لحظات سرنوشت‌ساز است.

یا پیروزی اسلام بر‏‎ ‎‏کفر عفلقیان و یا خدای‌نخواسته اگر غفلتی و یا اهمالی شود شکست اسلام و ننگ ملت‏‎ ‎‏برای همیشه؛ و هیهات که شما جوانان غیور زیر بار ذلت بروید. پس تکلیف اسلامی و‏‎ ‎‏میهنی شما اقتضا دارد که به‌سوی جبهه‌ها جوانمردانه هجوم آورید و بکوشید تا جامۀ‏‎ ‎‏ذلت نپوشید؛ و بدانید که روحیۀ ارتش عراق به‌کلی از دست رفته است و اسلام، امروز‏‎ ‎‏احتیاج به شما جوانان برومند دارد. به‌سوی نبرد با کفر بشتابید و برادران عراقی خود را‏‎ ‎‏نجات دهید و برادران جان‌برکف رزمندۀ جمهوری اسلامی را کمک کنید که فردا دیر‏‎ ‎‏است. از خداوند متعال نصرت اسلام و مسلمین را خواستارم. ‏ روح‌الله الموسوی الخمینی‏ [۷]»

منابع

[۱]- صحیفه امام، جلد ۱۶، ص ۴۰۵

[۲]- مسائل اساسی جنگ، ص ۵۴۹

[۳]- روزشمار جنگ ایران و عراق، علی‌رضا لطف‌الله زادگان، ج ۲۰، چ ۱، مرکز تحقیقات و مطالعات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تهران ۱۳۷۹. ص ۱۲۸ و ۱۲۹

[۴]- جنگ ایران و عراق در اسناد سازمان ملل، محمدعلی خرمی، تهران، مرکز اسناد دفاع مقدس.

[۵]- صحیفه امام، جلد ۱۶، ص ۳۲۲.

[۶]- صحیفه امام، ج ۱۳، صص ۲۵۴ و ۲۵۵

[۷]- صحیفه امام، جلد ۱۶، ص ۳۷۵ و ۳۷۶

انتهای پیام/ 141

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، رژیم بعث عراق در سال ۱۳۶۶ پس از گذشت بیش از شش سال از تحمیل جنگ بر جمهوری اسلامی ایران، به‌دلیل این‌که به اهداف خود دست‌نیافته بود، برای جبران شکست‌هایی که در جبهه‌های نبرد از رزمندگان ایرانی خورده بود و همچنین کاهش توان اقتصادی جمهوری اسلامی ایران، حملات موشکی خود را به تهران آغاز کرد.

حملات موشکی رژیم بعث عراق به تهران از ۱۰ اسفند سال ۱۳۶۶ کلید خورد و تا دوم فروردین سال ۱۳۶۷ ادامه پیدا کرد؛ بر این اساس، بیش از ۱۰۰ فروند موشک به تهران اصابت کرد که موجب شهید و مجروح شدن بیش از دو هزار و ۵۹۷ نفر از مردم شد.

ساعت ۶:۳۰ عصر دوشنبه دهم اسفند سال ۱۳۶۶ هواپیما‌های عراقی به تهران حمله کردند که موشک‌هایشان به یک ساختمان مسکونی سه‌طبقه در کنار مسجد «الجواد (ع)» در میدان هفتم تیر و بیمارستان و زایشگاه «عیوض‌زاده» در خیابان «شیخ هادی» اصابت کرد.

بنا بر گزارش‌ ستاد بازسازی مناطق موشک‌خورده، در بمباران میدان «هفتم تیر»، ۴۴ واحد تا مرز ۵۰ درصد، سه واحد ۵۰ تا ۷۰ درصد و ۱۰ واحد ۷۰ تا ۱۰۰ درصد تخریب شدند. همچنین، در بمباران خیابان «شیخ هادی» نیز ۱۵ نفر شهید و ۷۵ نفر زخمی شدند که اغلب زن و نوزاد بودند.

یک نوزاد که فقط یک ساعت بود که به دنیا آمده بود، خردسال‌ترین و یک پیرزن ۷۰ ساله مسن‌ترین شهدای این بمباران بودند. موج انفجار، شیشه‌های ساختمان‌های اطراف بیمارستان را شکست و تکه‌های شیشه تعداد زیادی از بیمار‌های بیمارستان را زخمی کرد. موشک به محوطه باز بیمارستان اصابت کرده بود اما به‌علت اصابت به محوطه و وجود مصالح و معماری مناسب در ساخت بیمارستان، هیچ‌یک از بنا‌های بیمارستان از لحاظ سازه آسیب جدی ندید و صرفاً به علت موج انفجار، شیشه و معماری داخلی و محوطه‌سازی تخریب شد.

ستاد بازسازی مناطق موشک‌خورده همچنین گزارش داد که در بمباران بیمارستان «عیوض‌زاده» ۲۷۹ واحد تا مرز ۵۰ درصد، ۱۷ واحد از ۵۰ تا ۷۰ درصد و ۹ واحد ۷۰ تا ۱۰۰ درصد آسیب دیدند که بلافاصله بعد از انفجار، مردم محله به خیابان آمدند و برای کمک به زخمی‌ها به سمت بیمارستان رفتند و پیش از آنکه آمبولانس‌ها و نیرو‌های امدادی به محل انفجار برسند، مردم زخمی‌ها را به بیمارستان‌های دیگر بردند.

در آن روز، دو موشک دیگر هم یکی در میدان «قزوین»، خیابان «غفاری» و دیگری در خیابان «شهید مطهری» افتاد که منفجر نشده و خسارت‌های جزئی به جای گذاشتند. دو موشک دیگر نیز در خیابان «سهروردی»، نزدیک پل «سید خندان» و همچنین خیابان «غفاری»، نزدیک مسجد «توتونچی» در یک تعمیرگاه ماشین افتادند و منفجر شدند اما به کسی صدمه‌ای وارد نشد.

ساعت ۲۳:۴۸ شامگاه دوشنبه، برای اولین‌بار عراق با سه موشک به تهران حمله کرد. یکی از موشک‌ها در خیابان «سمیه»، نزدیک ساختمان «جهاد سازندگی» و دیگری نیز خیابان «مبارزان» و سومی در خیابان «سرباز»، نزدیک بیمارستان «خانواده» متعلق به ارتش افتادند که این حملات نیز هیچ تلفاتی در بر نداشتند.

انتهای پیام/ 113

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۸ آذر سال ۱۳۷۰، سازمان ملل متحد با انتشار بیانیه‌ای به‌صورت رسمی «صدام» را آغازگر جنگ هشت ساله علیه جمهوری اسلامی ایران معرفی کرد. در گزارش «خاویر پرز دکوئیار» دبیر کل وقت سازمان ملل به شورای امنیت تصریح شده است؛ مسئول آغاز جنگ عراق علیه ایران، رژیم بغداد است که در ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ به خاک ایران حمله کرده است.

گزارش «خاویر پرز دکوئیار» دبیر کل وقت سازمان ملل

از آن‌جایی که بند ۶ قطعنامه ۵۹۸ دبیرکل سازمان ملل را موظف کرده بود تا طی گزارشی به شورای امنیت، مسئول جنگ عراق و ایران را معرفی کند، «خاویر پرز دکوئیار» دبیرکل وقت سازمان ملل به شورای امنیت در ۲۳ مرداد سال ۱۳۷۰ از دو کشور ایران و عراق خواست تا طی گزارش‌های جامعی، نظرات خود را درباره شروع جنگ تسلیم وی کنند.

ایران در ۲۴ شهریور گزارش کاملی که تجاوز عراق را به ایران اثبات می‌کرد، تسلیم «دکوئیار» کرد و عراق نیز در ۷ شهریور، پاسخ کامل خود را برای دبیر کل فرستاد.

«دکوئیار» با بررسی ابعاد دلایل ایران و عراق، طی گزارشی در آذر سال ۱۳۷۰، پاسخ عراق را غیر محتوایی توصیف کرد و دلایل این کشور برای شروع جنگ را غیرقابل قبول دانسته و اعلام کرد: این واقعیت روشن است که توضیحات عراق برای جامعه بین‌المللی قابل و کافی نیست.

بنابر گزارش دبیرکل وقت سازمان ملل؛ «حمله روز ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ علیه ایران براساس منشور ملل متحد و هرگونه قواعد و اصول شناخته‌شده بین‌المللی و با اصول اخلاق بین‌المللی نمی‌توان آن را موجه دانست و [صدام]متضمن مسئولیت آغاز جنگ است».

در گزارش دبیر کل وقت سازمان ملل به موارد متعدد نقض قوانین و مقررات بین‌المللی در جنگ اشاره شده و به صراحت اعلام شده است که عراق در یک مورد، یک منطقه بی‌دفاع شهری ایران را هدف حمله شیمیایی خود قرار داده است. اشاره «دکوئیار» به بمباران شیمیایی مناطق مسکونی شهر «سردشت» توسط رژیم بعث عراق بود.

«دکوئیار» در گزارش خود، با اشاره به عدم پایبندی به‌موقع در اجرای مفاد قطعنامه ۵۲۸، متذکر شده اگر توصیه شورای امنیت در پاراگراف ۸ قطعنامه ۵۹۸ به موقع اجرا شده بود، می‌توانست منطقه را از فاجعه بعدی که رخ داد (تجاوز عراق به کویت) برهاند.

مهم‌ترین نکات گزارش دبیر کل وقت شورای امنیت

در گزارش دبیر کل وقت سازمان ملل به شورای امنیت، نکات مهم زیر به چشم می‌خورد:

۱- شروع جنگ با ایران نقض حقوق بین‌المللی بوده است.

۲- عراق به تمامیت ارضی یک کشور عضو سازمان ملل احترام نگذاشته است.

۳- توضیحات عرق برای جامعه بین‌المللی پذیرفتنی و کافی نیست.

۴- عراق از زور استفاده غیرقانونی کرده است.

۵- حمله ۲۲ سپتامبر سال ۱۹۸۰ عراق به ایران، براساس منشور سازمان ملل متحده اصول و قوانین شناخته بین‌المللی توجیه‌شدنی نیست و این کشور مسئول است.

تحلیل مفسران غربی از گزارش

انتشار گزارش دبیر کل وقت سازمان ملل متحد به شورای امنیت پیرامون مسئولیت عراق در آغاز جنگ علیه ایران، توجه رسانه‌های جهانی را به خود جلب کرد. مفسران غربی به استناد به اظهارات منابع دیپلماتیک در سازمان ملل متحد نتیجه‌گیری کردند؛ گزارش دبیر کل سازمان ملل متحد، سندی روشن از حقانیت جمهوری اسلامی ایران در هشت سال دفاع در برابر تجاوز نظامی رژیم بعث عراق است.

روزنامه «ایندیپندنت» چاپ لندن در گزارش خود، با اشاره به مقصر دانستن رژیم بعث عراق در گزارش دبیر کل سازمان ملل نوشت: دبیر کل سازمان ملل متحد ضمن مقصر شناختن عراق در آغاز جنگ خونین علیه ایران، صدام را به خاطر حمله ۲۲ سپتامبر سال ۱۹۸۰ به خاک ایران مجرم معرفی کرده است که این اقدام عراق بر اساس منشور سازمان ملل متحد و هر اصل دیگری در قانون بین‌المللی قابل توجیه نیست.

مفسر «ایندیپندنت» ادامه داد، سازمان ملل متحد اینک به صراحتاً ابراز عقیده می‌کند که دفاع هشت ساله ایران در برابر تجاوز عراق نه‌تن‌ها بیهوده نبوده است، بلکه اقدامی در جهت ایستادگی در مقابل تجاوز و دفع آن بوده است. این روزنامه تأکید کرد، گزارش دبیر کل سازمان ملل متحد ضربه‌ای هولناک به پیکر رژیم صدام در بغداد است.

«تایمز لندن» نیز در گزارشی نوشت: یک دهه بعد از آغاز جنگ عراق علیه ایران، سازمان ملل متحد اینک فصل تازه‌ای را در عملکرد جامعه بین‌المللی در قبال جنگ عراق با ایران می‌گشاید.

مفسر «تایمز لندن» با اشاره به سکوت ده‌ساله سازمان ملل در قبال جنایت رژیم بعث عراق در حمله به خاک ایران، ادامه داد: ۱۰ سال سازمان ملل متحد از تجاوز عراق به ایران چشم‌پوشی کرد و این نبود مگر اعمال نفوذ برخی از قدرت‌های بزرگ که قصد خدشه‌دار کردن انقلاب اسلامی ایران را داشته است.

مفسر «تایمز لندن» افزود:، اما امروز که سازمان ملل متحد تجربه تلخ این چشم‌پوشی را عامل تشویق عراق در ارتکاب تجاوزی دیگر به کشوری دیگر در منطقه خلیج فارس می‌بیند، از اقدام ۱۰ سال پیش خود ابزار ندامت می‌کند.

انتهای پیام/ 113