سازمان بهداشت جهانی

به گزارش مجاهدت از مشرق، بهرام عین اللهی وزیر بهداشت که در اجلاس وزرای بهداشت کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در قزاقستان حضور یافته است، به ارائه دستاوردهای بهداشتی، دارویی و تجهیزات پزشکی ایران در این اجلاس پرداخت که مورد توجه مسئولان سازمان جهانی بهداشت و کشورهای عضو این سازمان قرار گرفت.

وی در هفتمین اجلاس وزرای بهداشت کشورهای عضو اجلاس شانگهای، دسترسی به آب سالم و مراقبت‌های بهداشتی ایران در این حوزه را تشریح کرد.

عین اللهی در حاشیه این اجلاس با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران در زمینه مراقبت‌های بهداشتی دستاوردهای متعدد و متنوعی داشته است، افزود: این دستاوردها مورد توجه کشورهای عضو شانگهای قرار گرفت و این کشورها خواستار همکاری‌های دانشگاهی همچنین همکاری در زمینه دارو و تجهیزات پزشکی با جمهوری اسلامی ایران هستند.

وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اظهار داشت: روند دسترسی مردم در ایران به آب آشامیدنی سالم بسیار فزاینده بوده و طرح سلامت خانواده، به عنوان محور اساسی در سلامت جامعه در نظر گرفته شده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق،‌ کرونا پس از سه سال از زمان پیدایش آن هنوز در مرحله پاندمی یا همه گیری جهانی است و گر چه فعلا نوع شایع جدید و جهش یافته این ویروس تاجدار در دنیا مثل قبل کشنده نیست و آمار مرگ و میر کاهش یافته است اما سازمان بهداشت جهانی هنوز حرفی از پایان پاندمی نزده است. موارد مرگ و میر و ابتلا به این ویروس ادامه دارد و نمودار سینوسی هر چند با ارتفاع کمتر اما همچنان به فراز و فرودهای خود ادامه می‌دهد.

مردم دنیا روزهای سخت گذشته را که با محدودیت‌های سخت اجازه خروج از منزل را نداشتند. فراموش نمی‌کنند. زمانی که مدارس،‌ ادارات و مراکز تجاری و تفریحی تعطیل یا نیمه تعطیل بودند. مدام باید دستها را می‌شستند یا با الکل ضد عفونی می‌کردند. روزهایی که مردم حتی از خرید نان نیز ترس داشتند، از دست زدن به کلید آسانسور پرهیز می کردند و از ترس این ویروس ناشناخته کارهای غیر علمی زیادی هم انجام می‌دادند. از شست و شوی خودروها و معابر در شهرها تا عبور از تونل‌های ضدعفونی در ورودی ادارات و مجتمع ها. خاطرات آن روزهای مرگ و زندگی هنوز در اذهان مردم وجود دارد. خاطراتی که بیشتر شبییه فیلم‌های ترسناک هالیودی است.

روزهایی که در بسیاری از کشورها مردم با انبوه جسدها و مردگانی مواجه بودند که حتی کفن و دفن آنها نیز به یک چالش مهم تبدیل شده بود. دوستان و آشنایان نباید در مراسم تدفین شرکت می‌کردند و پروتکل‌های ضدعفونی مردگان و دفن آنها باید رعایت می‌شد.

در ایران پیک اول کرونا از ابتدای اسفند ۹۸ با اعلام رسمی اولین موارد ابتلا و مرگ کرونا در قم شروع شد. طبق آمار اعلام شده، تاکنون حدود ۷ میلیون و ۵۹۴ هزار مبتلا به بیماری کووید۱۹ در کشور شناسایی شده‌اند و از این تعداد حدود ۱۴۵ هزار و ۴۳۶ نفر جان باختند.

پیک هشتم چه شد؟

اکنون با گذشت بیش از سه سال از زمان ورود کرونا به ایران، با مقایسه موارد مرگ و میر امروز این بیماری نسبت به آن روزهای سخت که روزی ۷۰۰ نفر جان می‌باختند، در حالی که آمارهای مرگ از حدود ۶ ماه پیش یک رقمی شد. بسیاری از مردم به زندگی عادی و معمول خود برگشته‌اند. رعایت پروتکل‌های بهداشتی کاهش یافته و بر اساس آخرین اعلام وزارت بهداشت به حدود ۳۲ درصد رسیده است، رفت و آمد در محیط های بسته بدون هیچ محدودیتی ادامه اما آمار موارد مرگ دوباره رو به افزایش گذاشته و دو رقمی شده و به حدود ۳۰ نفر در روز رسیده است. تعداد شهرهای با وضعیت قرمز نیز رو به افزایش است.

پیش‌بینی کارشناسان این بود که از اواسط بهمن ۱۴۰۱ پیک جدیدی از همه گیری کرونا در ایران شکل بگیرد اما چنین نشد. با این حال از اواخر اسفند و به خصوص با افزایش مسافرتها و دید و بازدیدهای نوروز موارد ابتلا به کرونا افزایش یافت و آمارهای مرگ آن نیز بعد از ماهها دوباره دو رقمی شد.

«مینو محرز» عضو کمیته علمی ستاد ملی مبارزه با کرونا می‌گوید: آمارها نشان می‌دهد. موارد ابتلا به کرونا در کشور رو به افزایش است. تعداد بستری‌ها و مرگ و میر آن هم بالاست. ویروس جدید از خانواده امیکرون با توجه به جهشی که داشته بیشتر از نمونه‌های قبلی امیکرون ریه را درگیر می‌کند. زیر سویه قبلی امیکرون که زمستان پارسال در کشور گسترش یافته بود. با نام XBB شناخته می‌شد. میزان سرایت آن بالا بود با این حال خیلی ریه را درگیر نمی‌کرد. اما ویروس جدید باعث بیماری سخت‌تری می‌شود.

وی می‌افزاید: مردم از ماهها قبل با این تصور که خطر کرونا کم شده، ماسک را برداشته‌اند. در ایام عید هم که دید و بازدیدها و روبوسی‌ها زیاد شد. با افزایش تجمع‌ها و مسافرت‌ها شیوع بیماری کووید۱۹ در بین مردم ایران به یکباره افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرد. سالمندان که تا قبل از عید بیشتر در خانه بودند. در ایام عید چون بیشتر مردم برای دید و بازدید به منزل بزرگترها می‌روند، بیشتر درگیر شدند. بنابراین شاهد افزایش موارد بستری و ابتلای شدید به علت ویروس کرونا در بین افراد سالمند بودیم و چون بسیاری از این افراد بیماری زمینه‌ای هم دارند، موارد مرگ و میر بالا رفت.

کرونا چرا افزایش یافت

محرز تاکید می‌کند: مهمترین علت افزایش ابتلا، بستری و مرگ و میر کرونا در روزهای اخیر کاهش استفاده از ماسک و بی‌توجهی به رعایت فاصله فیزیکی بین افراد است. اکنون در پیک هشتم کرونا قرار داریم و تعداد شهرهای قرمز کرونا در سراسر کشور رو به افزایش است.

وی ادامه می‌دهد: علایم کرونا در نوع جدید امیکرون بین افراد مختلف متفاوت است. در تعداد زیادی از مردم خیلی علایم شدیدی ندارد و مثل یک سرماخوردگی معمولی به صورت سرپایی و با استراحت خوب می‌شوند اما در افراد بیشتری نسبت به امیکرون قبلی ریه درگیر عفونت می‌‍شود. به همین علت تعداد بیماران بدحال نسبت به گذشته بیشتر است و تعداد موارد بستری نیز افزایش داشته است. این موارد به خصوص در بین افراد دارای بیماری زمینه‌ای مثل دیابت، بیماری قلبی و تنفسی بیشتر است.

عضو کمیته علمی ستاد ملی مبارزه با کرونا می‌گوید: علایم شروع ابتلا به کرونا در نوع جدید این ویروس نیز نسبت به گذشته با بدن درد، سرفه، گلودرد و در مواردی آبریزش بینی است. علائم مختلفی از جمله مشکلات گوارشی نیز دیده می‌شود اما در برخی افراد این علائم به مرور تشدید و ریه هم درگیر می‌شود که در این صورت باید بستری شوند و تحت درمان دارویی قرار گیرند.

افزایش کرونا تا زمان مصونیت گله‌ای

وی می‌افزاید: چون ریه بیماران درگیر می‌شود. علائم دیگر نیز تشدید می‌شود. بیماران بد حال می‌شوند و تهاجم به قلب و سایر اعضای بدن نیز در برخی افراد دیده می‌شود و به نظر می‌رسد در این پیک جدید کرونا نیز باید منتظر ادامه روند افزایشی کرونا باشیم. تا زمانی که با ابتلای اکثریت مردم نوعی مصونیت گله‌ای ایجاد شود و به مرور وارد فاز کاهشی شویم.

محرز ادامه می‌دهد: درمان کرونا تغییری نکرده است و برای افرادی که وارد فاز شدید و بستری می‌شوند. مانند گذشته از داروی رمدسیویر استفاده می‌شود. برای افرادی که دچار درگیری شدید ریه می‌شوند از کورتن و درمانهایی که از طرف وزارت بهداشت ابلاغ شده استفاده می‌شود و در برخی موارد خیلی شدید از داروهای مونوکلونال آنتی بادی نیز برای نجات بیماران استفاده می‌شود.

عضو کمیته علمی ستاد ملی کرونا می‌گوید: در سطح دنیا چون مانند ایران افزایش ناگهانی تجمع‌ها و دید و بازدیدها را نداریم. خیلی با افزایش چشمگیر بیماری مواجه نیستیم و یک روند نسبتا آرام و ثابتی را شاهد هستیم.

وی درباره اینکه چه کسی مسئول روند افزایشی کرونا و افزایش تعداد موارد مرگ آن در کشور است، توضیح می‌دهد:‌ در این مورد وزارت بهداشت تصمیم گیرنده اصلی نیست. بلکه ستاد ملی کرونا مسئول است و اختیارات لازم را دارد. وزارت بهداشت مسئولیت خود را برای تامین و تزریق واکسن انجام داده اما این مردم هستند که باید پروتکل‌ها و فاصله گذاری را رعایت کنند و در اماکن بسته تجمعی ماسک بزنند. وزارت بهداشت نمی‌تواند همه مردم را مجبور کند که ماسک بزنند.

محرز می‌افزاید: در این مورد وزارت بهداشت شاید در زمینه اطلاع رسانی و هشدار دادن به مردم تا حدی کم کاری کرده زیرا باید دائم مردم را نسبت به آخرین وضعیت بیماری آگاه و هوشیار کنیم. وزارت بهداشت اطلاع رسانی لازم را انجام نداده است. اکنون به جز آگاه کردم مردم، کار خاصی نمی‌توانیم انجام دهیم. باید به مردم تذکر بدهیم که ماسک بزنید ولی تصمیم‌گیری درباره اینکه مثلا استفاده از ماسک در مترو اجباری باشد به عهده ستاد ملی مبارزه با کروناست.

کاهش اثر واکسن‌ها روی امیکرون

او درباره تزریق دز یادآور واکسن کرونا می‌گوید: واکسن‌های موجود بر نوع جدید امیکرون تاثیری زیادی ندارد. البته تزریق واکسن‌های اولیه کرونا تا حدی باعث نوعی مصونیت در بین مردم شده است. اما نمی‌توان انتظار داشت. واکسن‌هایی که از ابتدای کرونا کارایی داشتند، اکنون نیز انواع جدید ویروس کرونا اثرگذار باشند.

فوق تخصص بیماری‌های عفونی می‌افزاید: در هیچ جای دنیا واکسن‌های اولیه کرونا روی انواع جدید این ویروس اثر ندارد. از ابتدای کرونا نیز هرگز واکسن‌های کرونا جلوی ابتلا به بیماری را نگرفته‌اند. بلکه مانع ابتلای شدید به بیماری، بستری و مرگ بیماران می‌شود. البته اگر تعداد قابل توجهی از مردم واکسن کرونا نزده بودند، تعداد موارد ابتلا و بستری بیماران بیداد می کرد اما اینکه مانند دوره‌های قبل مردم دوباره در صف بایستند و واکسن بزنند، توصیه نمی‌شود.توصیه اصلی سازمان بهداشت جهانی نیز اکنون تکرار واکسیناسیون کرونا نیز بلکه توصیه اصلی استفاده از ماسک و رعایت فاصله فیزیکی بین افراد است.

محرز می‌گوید: البته واکسن‌هایی که در دنیا به عنوان بهترین واکسن کرونا معرفی شدند و بر روی سوش ووهان ویروس کرونا تا ۹۰ درصد موثر بودند. اثربخشی آنها بر روی نوع امیکرون به حدود ۳۰ درصد کاهش یافت و اثر همه واکسن‌ها کم شد. اکنون نیز نباید انتظار خیلی زیادی از واکسن‌های موجود داشته باشیم مگر اینکه از ویروس های جدید واکسن تهیه شود که با توجه به سرعت تغییر ویروس از نظر اقتصادی توجیه ندارد و تا واکسن به روز شود، ویروس جدید شایع شده است و واکسن قبلی اثربخشی خود را از دست داده است. بهترین کار رعایت بهداشت و پیشگیری است که خود مردم باید رعایت کنند.

سرویس جهان مشرق- در یکی از کنفرانس های مطبوعاتی متعدد Covid-۱۹ در کاخ سفید، دکتر فائوچی(قدرتمندترین چهره‌ی پزشکی آمریکا بدون بازنشستگی و کناره‌گیری) تمام قدردانی خود را از تدروس آدهانوم، قهرمان جدید «سلامت مردم دنیا» نشان داد:

“تدروس واقعاً یک فرد برجسته است. من او را از زمانی که وزیر بهداشت اتیوپی بود می شناختم. WHO تحت رهبری او بسیار خوب عمل کرده است. “

اما پس از آنچه که به نظر می‌رسید اشتباهات زیادی در اطلاعیه‌ها و توصیه‌های WHO از زمان شروع همه‌گیری وجود داشته است، بسیاری اکنون او را نه یک «قهرمان»، که یک «مهره» یا «آلت دست» برای اجرای دستوراتی می دانند که از خارج از سازمان بهداشت جهانی صادر می‌شود.

تدروس آدهانوم گبریسوس متولد ۳ مارس ۱۹۶۵ در آسمارا (اتیوپی) به عنوان مدیر کل WHO در سال ۲۰۱۷ انتخاب شد.

او نخستین آفریقایی است که ریاست سازمان بهداشت را بر عهده دارد و اولین کسی است که پزشک نیست. او دارای مدرک لیسانس است. در زیست شناسی از دانشگاه آسمارا در اریتره و دکترای بهداشت جامعه از دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا در سال ۲۰۰۰ و به عنوان وزیر بهداشت اتیوپی از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ خدمت کرد.

از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱، تدروس گبریسوس همچنین مدیر «صندوق جهانی» بود، برنامه ای برای مبارزه با ایدز، سل و مالاریا، که توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس راه‌اندازی شد او همچنین رئیس هیئت هماهنگی برنامه UNAIDS بود.

تدروس گبریسوس، عضو هیئت مدیره اتحادیه GAVI برای ایمن سازی است که باز از موسسات اقماری بنیاد بیل و ملیندا گیتس است. او ارتباط نزدیکی با بنیاد کلینتون و ابتکار کلینتون برای ایدز (CHAI) داشته و دارد. او در رسانه‌های جریان اصلی غرب، با چهره‌ای خندان و متین، به عنوان شخصیتی فروتن، دلسوز، خیرخواه بشریت و وقف مسئولیت های سنگین خود به تصویر کشیده شده است.

رئیس سازمان جهانی بهداشت، دکتر «تدروس آدهانوم گبریسوس»، یکی از اعضای ارشد مافیای گانگستری جبهه آزادی‌بخش خلق تیگری (TPLF) بود که از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۸ بر اتیوپی حکومت می‌کرد.

TPFL در مانیفست سال ۱۹۷۵ خود “جنگ ابدی” را علیه جمعیت های همسایه، عمدتاً گروه های قومی آمهارا و اورومو، که ۳۰٪ و ۳۴٪ از جمعیت را تشکیل می دهند، اعلام کرد.

پس از چندین سال جنگ چریکی، TPFL با کمک یکی دیگر از جنبش‌های آزادی‌بخش اریتره، رژیم منگیستو را سرنگون کرد و در سال ۱۹۹۱ به عنوان شاخه‌ای از یک حزب منفرد الهام گرفته از مارکسیست، جبهه انقلابی دموکراتیک خلق اتیوپی (EPDRF) قدرت را به دست گرفت. فقط اسما «دموکراتیک» بود و در باطن و در عمل، مثل بسیاری از احزاب مارکسیستی که قدرت را به دست می گرفتند، به شدت اقتداگرا، خشن و سرکوب‌گر عمل می کرد.

گزارشی که در یک مجله حقوق بین‌الملل منتشر شد، ادعا کرد که علی‌رغم تلاش‌ها برای پنهان کردن دیکتاتوری خود، TPFL در واقع “از مفاهیم خودمختاری و دموکراسی برای غارت اتیوپی سوء استفاده می‌کند. “[۱]

این نیز زنگ خطری بود که توسط سندی از موسسه اوکلند به صدا درآمد که تخمین می‌زد ۳.۵ میلیارد دلار وجوه کمکی دریافتی توسط اتیوپی (۶۰ درصد بودجه ملی) عمدتاً برای سرکوب سیاسی استفاده شده است. [۲]

این موضوع بار دیگر توسط دیده بان حقوق بشر (HWR) تأیید شد که پارلمان اروپا را در سال ۲۰۱۶ با نادیده گرفتن تخلفات متعددی که توسط رژیم اتیوپی انجام می شد، به این رژیم کمک مالی می کرد. [۳]

HWR ادعا کرد که تحت رهبری EPRDF یا همان جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی، دولت بودجه‌های برنامه‌های کمک‌ بین‌المللی را منحرف و از آنها به عنوان سلاح‌های سیاسی برای کنترل جمعیت، جذب هوادار برای حزب، مجازات مخالفان و سرکوب مخالفان خود استفاده کرده است. برنامه های کمک های غذایی، کشاورزی، اعتبارات خرد یا مراقبت های بهداشتی منحصراً به نفع گروه های قومی خاص بود، در حالی که دیگران به طور سیستماتیک از آنها محروم شده بودند.

 در آن زمان، تدروس به عنوان وزیر بهداشت و وزیر امور خارجه خدمت کرد و اعتبار خود را به عنوان عضوی از حلقه درونی رژیمی که اگر نگوییم یکی از فاسدترین و بی‌رحم‌ترین رژیم‌هایی بود که در ۳۰ سال گذشته پا بر روی زمین گذاشت، تثبیت کرد.

شاید برخی رسانه‌های وابسته به امپراتوری رسانه‌ای ، بخواهند تدروس را یک عنصر «اصلاح‌طلب» یا «میانه‌رو» تصویر کنند که در یک رژیم متهم به سرکوب سیستمیک و نسل‌کشی، همچون یک روزنه نور عمل می کرد و جلوی بسیاری از جنایات را می گرفت! اما اسناد و مدارک نشان می دهد که برعکس، تدروس یکی از اعضای اصلی و ذینفوذ دولت وقت اتیوپی بود. به ویژه وقتی عملکرد او را در کسوت وزیر بهداشت و برنامه‌هایی که علیه گروه‌های قومی کشورش به کار می برد، مدنظر قرار دهیم، ماجرا بسیار جالب‌تر و البته ترسناک‌تر می شود.

ازجمله این اسناد، پرونده عملکرد تدروس در رژیم تیگری است که توسط «اتحادیه حرفه‌ای آمهارا» (APU)  ارایه شد این گزارش، تدروس را به اجرای سیاست نسل‌کشی واقعی به عنوان وزیر بهداشت اتیوپی متهم می‌کند. [۴]

در واقع، گروه قومی آمهارا بیش از ۲.۵ میلیون نفر را بین سرشماری های ۱۹۹۷ و ۲۰۰۷ از دست دادند. در حالی که سایر گروه‌های قومی بزرگ به طور متوسط ‌سالانه ۲.۶ درصد رشد می‌کردند، امهاراها با تنها ۱.۹ درصد افزایش جمعیت آهسته‌تری داشتند. آن‌ها از خدمات بهداشتی یکسانی بهره‌مند نشدند و منابع برابر با جمعیت غالب تیگری به آنها اختصاص داده نشد، به جز یک برنامه، یک کمپین پیشگیری از بارداری، که به نظر می رسد در آن قوم آمهارا در صدر فهرست قرار داشت!. جمعیت Tigray از نظر زیرساخت و تعداد ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ۵ برابر پوشش بهداشتی بهتری داشتند.

در مقابل، جمعیت آمهارا استفاده بسیار بیشتری از داروهای ضد بارداری تزریقی، مانند Dep-Provera داشتند، در حالی که به طور کلی اطلاعات کمتری در مورد تنظیم خانواده و روش‌های پیشگیری از بارداری دریافت کردند.

 Depo-Provera یک محصول بسیار بحث برانگیز است که «هشدار جعبه سیاه» را در ایالات متحده به خاطر افزایش بروز پوکی استخوان و خطر بالاتر سرطان سینه دریافت کرد. [۵] این دارو، همچنین با افزایش موارد ایدز و مشکلات بازیابی باروری پس از استفاده طولانی مدت همراه بوده است، دو وضعیتی که به نظر می‌رسید در میان جمعیت آمهارا نیز رایج است. APU دولت اتیوپی را به تبعیض نژادی با تجویز Depo به زنان خود بدون رضایت آگاهانه آن‌ها از تبعات این دارو متهم کرد.

بر اساس گزارش دیگری تجویز داروی دیپو-پرووِرا “خشونت باروری مرگبار علیه زنان است. “[۶] با این حال، طرح «برنامه‌ریزی خانواده» با پشتیبانی سازمان بهداشت جهانی، همچنان این دارو را در آفریقا ترویج می‌کند و عملاً سیاست‌های تبعیض‌آمیز، ارائه ادعاهای نادرست درباره اثرات این محصول و عدم اطلاع‌رسانی به زنان در مورد مضرات و جانبی آن را در پیش گرفته است. به دلیل اثرات متعدد و اثبات‌شده،  چنین محصولاتی در اروپا و ایالات متحده محدود یا حتی ممنوع شده اند، اما همچنان در فهرست   «برنامه ریزی خانواده» سازمان جهانی بهداشت و برنامه هایی مانند FP۲۰۲۰ که توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس حمایت و رهبری می شود، گنجانده شده اند.

این منجر به انتقاد شدید  از سوی گروه های بهداشتی و مدافعان حقوق بشر شد. افزایش این انتقادات و گزارش‌های منفی درباره‌ی نقاط مبهم و تاریک برنامه‌های به اصطلاح بهداشتی سازمان ملل در آفریقا(به ویژه نقش آن در سقط جنین و کاهش باروری زنان)، شاید در تصمیم دولت سابق آمریکا در تجدیدنظر روی تامین مالی صندوق جمعیت سازمان ملل و سیاست‌های آن بی‌تاثیر نبود.

از همین رو، «بیل گیتس»، بزرگ‌ترین حامی مالی آزمایش‌های پزشکی و ژنتیکی کاملا مبهم و غیرشفاف در آفریقا(از جمله کاهش سیستمیک قدرت باروری زنان آفریقایی) [۷] و البته بزرگ‌ترین پشتیبان مالی حقیقی سازمان بهداشت جهانی) گفت که از کاهش اعلام شده‌ی کمک‌های مالی توسط دولت  ایالات متحده «عمیقاً ناراحت» است، اما در اجلاس بین‌المللی تنظیم خانواده(بخوانید تحدید جمعیت!) که اواخر سال ۲۰۱۷ در لندن برگزار شد، بریتانیا، صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و برخی سازمان های غیردولتی بین المللی متعهد شدند که بودجه جدیدی را تا سقف ۲.۵ میلیارد دلار برای عدم اخلال در همان برنامه‌های و طرح‌ها تامین کنند.

تدروس گبریسوس، که به عنوان رهبر جدید سازمان جهانی بهداشت در این جلسه شرکت کرد، قول داد که “شخصاً از موضوع حقوق جنسی و باروری به عنوان اولویت اصلی دفاع کند. “[۸]  بدینوسیله بر علاقه، تعهد و مشارکت شخصی خود در سیاست‌های کنترل بارداری مهر تایید زد. در همین اجلاس بود که ملیندا گیتس به صراحت، “روش‌های جلوگیری از بارداری را یکی از بزرگ‌ترین ابتکارات ضدفقر در جهان” خواند.

از سال ۲۰۰۷ تا انقلاب صلح‌آمیز اتیوپی در سال ۲۰۱۸، دکتر تدروس در جنایت نسل‌کشی TPLF علیه مردم سومالی در منطقه مرزی اوگادن با سومالی،  با محاصره غذا و دارو به قصد نسل‌کشی در منطقه شریک بود. او یکی از عوامل اخراج نیروهای امدادی صلیب سرخ و پزشکان بدون مرز از اوگادن در طی یک دوره‌ی شیوع وبا بود و با  کمک به منع رساندن دارو و تجهیزات پزشکی به اوگادنی های سومالیایی، بر مرگ هزاران نفر در طول یک سری خشکسالی های تاریخی، قحطی و بیماری های همه گیر نظارت کرد. [۹]

دکتر تدروس فقط اپیدمی های وبا را پنهان نکرد، بلکه در محاصره پزشکی برای افراد آسیب‌دیده شریک بود.

او به دلیل سرپوش گذاشتن بر چندین شیوع وبا در اتیوپی (۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱)، با نامگذاری مجدد آن به عنوان اسهال آبکی حاد (AWD) شهرت داشت. [۱۰]

با این حال، گزارش یک کارشناس میدانی WHO در مورد شیوع سال ۲۰۰۶، تأیید کرد که Vibrio cholerae واقعاً عامل ایجاد بیماری واگیردار گسترده در سال ۲۰۰۶ یعنی «وبا» بوده است. [۱۱]

تدروس ترجیح داد به وجهه حزب خود در راس حکومت آسیب نزند. او با امتناع از اعلام شیوع، این جمعیت ها را از کمک های اولیه مورد نیازشان مانند اقدامات آبرسانی مجدد و بهداشت آب محروم کرد.

همان ماجرا در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱، و حتی بعد از انتصاب او به ریاست سازمان بهداشت جهانی تکرار شده،  و او به طرز عجیبی با اعلام شیوع گسترده وبا هم در اتیوپی و هم سودان و هم سایر کشورهای منطقه مشکل دارد، در حالی که بارها گروه‌های مختلف پزشکان و متخصصان در این مورد اعتراض کرده و هشدار دادند. [۱۲]

جالب این‌جاست که تدروس اصولا نه پزشک است و نه هیچ تحصیلاتی در حوزه درمان دارد. او مدرک دکتری در رشته‌ای به نام «بهداشت اجتماع» از دانشگاه ناتینگهام دارد و با این حال در راس بزرگ‌ترین و ذینفوذترین نهاد مرتبط با پزشکی در جهان قرار گرفته است. [۱۳]

«صندوق جهانی» یک نهاد مشارکتی است که توسط بنیاد بیل و ملیندا گیتس برای مبارزه با ایدز، سل و مالاریا رهبری می شود. در ژوئیه ۲۰۰۹، تدروس به عنوان رئیس هیئت مدیره صندوق برای یک دوره دو ساله انتخاب شد. نشریه «لنست» در نمایه ای که در آوریل ۲۰۱۰ منتشر کرد، گزارش داد که او “نام آشنای دبیرخانه صندوق جهانی” بود و دستاوردهای او باعث شد تا “از اتیوپی به عنوان یک کشور نمونه با عملکرد سطح بالا نام برده شود. “

این رپرتاژ-اگهی اغراق‌آمیز و حیرت‌آور در حالی بود که عملکرد تدروس آدهانوم در دوران وزارت بهداشت از نظر هزینه‌کرد کمک‌های مالی بین‌المللی هم به شدت زیر سوال و مخدوش بود.

در سال ۲۰۱۲، حسابرسی از صندوق جهانی هزینه های برنامه کمک، سل و مالاریا را در چندین کشور آفریقایی، از جمله اتیوپی(که ۱.۳ میلیارد دلار کمک مالی دریافت کرده بود) بررسی کرد. [۱۴]

بازرس‌کل، جان پارسون، که مسئول حسابرسی بود، عدم شفافیت آشکار، کاستی های متعدد در حسابداری و مدیریت وجوه را فاش کرد.

مهمتر از همه، تحقیقات نشان داد که بین نتایج ارائه شده و گزارش‌های درخشانی که در رسانه‌های خاص درباره عملکرد وزارت بهداشت آن کشور منتشر می شد و واقعیت میدانی مشاهده شده در اتیوپی در طول بازدیدهای میدانی، اختلاف زیادی وجود دارد.

به عنوان مثال ۷۷ درصد از مراکز درمانی ساخته شده فاقد آب آشامیدنی و ۳۲ درصد فاقد سرویس بهداشتی بودنند. فقط ۱۴ درصد میکروسکوپ یا میز زایمان داشتند و فقط ۱۲ درصدآن‌ها دارای داروخانه بودند.

این گزارش باید به مجموعه ای از اقدامات برای تضمین شفافیت و کارایی بیشتر در مدیریت برنامه منجر می شد، اما در عوض بازرس کل و یافته های او کنار گذاشته شدند، تا معلوم شود که «تدروس» نظرکرده‌ی برخی محافل قدرتمند است و برای آینده او برنامه‌ها دارند. البته بدیهی است که روابط خوب با رهبران دولت های آفریقا، برای موسساتی چون بنیاد بیل و ملیندا گیتس، که به آفریقا و دیگر کشورهای مشابه دنیا همچون هند به چشم آزمایشگاه انسانی نگاه می کنند، اهمیت به مراتب بیشتری داشت.

سپس در سال ۲۰۱۲، در پایان دوره خود در وزارت بهداشت، تدروس گبریسوس به عنوان رئیس امور خارجه (از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶) منصوب شد، این گواه دیگری بر نقش کلیدی او در حزب و دولت خشن، سرکوب‌گر و تروریستی TPFL بود.

به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۳، زمانی که عربستان سعودی تصمیم به بازگرداندن مهاجران از کشورهای مختلف گرفت، تنها کشوری که هیچ اقدامی برای بازگرداندن اتباع خود انجام نداد، اتیوپی بود. این انفعال، که او مسئول آن بود، منجر به خشونت علیه اتیوپیایی ها توسط سعودی ها شد. [۱۵]

در سال ۲۰۱۴، تدروس، تروریست سابق TPLF، همچنین با همدستی دولت وقت یمن، ربودن، استرداد و محکومیت چندین رهبر مخالف و صدها پناهجو در یمن را سازماندهی کرد.

جالب این‌جاست که تدروس هنوز هم با جبهه دمکراتیک خلق تیگری، که در ماه می ۲۰۲۱ توسط دولت اتیوپی در شمار سازمان‌های تروریستی اعلام شده، [۱۶] ارتباط جدی دارد و برخی منابع او را علاوه بر ریاست سازمان بهداشت جهانی، یک دیپلمات تمام‌وقت برای آن گروه می دانند. [۱۷] از همین رو، دولت اتیوپی، در ۱۵ ژانویه امسال اعلام کرد که از انتصاب مجدد تدروس برای دبیرکلی سازمان بهداشت جهانی حمایت نخواهد کرد. [۱۸]

اتهام جدی دیگری که درباره تدروس و آزب مسفین، همسر نخست وزیر اسبق اتیوپی(ملس زناوی) مطرح است، این که این دو، بخش زیادی از کمک‌های بین‌المللی برای توسعه بهداشت و درمان اتیوپی را با خود به انگلستان برد و در بانک‌های این کشور سرمایه‌گذاری کرده و از این رو، دولت انگلیس تا همین امروز، از پشتیبانان اصلی تروریست سابق است.

در این که فردی با این سوابق، چگونه به دبیرکلی سازمان بهداشت جهانی رسید که بعد از غائله‌ی کووید ۱۹، چارچوب‌های قدرت آن بسیار فراتر از بخش بهداشت و درمان رفته و اکنون قصد دارند از نظر سیاسی این نهاد را به بالادست دولت‌های ملی به بهانه‌ی پاندمی تبدیل کنند. بدون شک کار آژانس روابط عمومی مرکیوری (متخصص در کمپین‌های سیاسی) را نباید نادیده گرفت. این آژانس معروف آمریکایی، در آماده سازی روند معرفی نامزدی وی، هم از نظر سرپوش گذاشتن بر سوابق تاریک و  وجهه نامحبوب  او و هم در تبلیغ وی به عنوان «صدای کشورهای در حال توسعه» مؤثر بود.

با این حال، برخی از نمایندگان کشورهای عضو WHO این تصاویر خوش آب رو رنگ از تدروس را نپذیرفتند. زمانی که نامزدها قبل از رای‌گیری برای کرسی دبیرکلی، توسط نمایندگان کشورهای عضو مصاحبه شدند، سفیر برزیل از تدروس پرسید که چگونه قصد دارد “صدای کشورهای در حال توسعه باشد، آن‌هم  با پیشنهاد برنامه‌ای که بسیار همسوتر با اولویت های کشورهای ثروتمند شمال است. “[۱۹] منظور نماینده برزیل، دو اولویت اصلی معرفی‌شده توسط تدروس یعنی سلامت از طریق امنیت (آمادگی برای بیماری همه گیر)، و  لزوم «برابری» از نظر «پوشش» (واکسن)، به جای توسعه سیستم های بهداشت جهانی (به عنوان مثال زیرساخت های پزشکی و آموزش یا دسترسی به آب بود.

او همچنین خاطرنشان کرد که تدروس در زمینه توسعه پایدار برای کشورهای آسیب‌پذیر هیچ چیز مشخصی پیشنهاد نکرده است. [۲۰]

در واقع، این «برنامه شمالی» بسیار با اولویت‌های دستور کار امنیت جهانی بهداشت، که توسط چهار سرمایه‌گذار و تأثیرگذار اصلی WHO ترویج می‌شود، همسو بود: بنیاد بیل و ملیندا گیتس (۱۴%)، ایالات متحده (۲۴%)، بریتانیا (۱۱٪) و GAVI، اتحاد جهانی برای واکسن و ایمن سازی که دوباره عمدتاً توسط گیتس (۱۷٪)، ایالات متحده (۱۱٪) و بریتانیا (۳۱٪) تامین می شد.

نیازی به گفتن نیست که تدروس با توجه به روابط قوی بیل گیتس در سیاست های صندوق جهانی و برنامه ریزی خانواده، نامزد مورد علاقه بیل گیتس بود. واضح است که رییس اصل سازمان جهانی بهداشت، بیل گیتس است، همو که نه تنها در انتخاب دبیرکل سازمان بهداشت جهانی حق وتوی نانوشته دارد، که مثلا دبیرکل کنونی ناتو هم شاگرد و دست‌پرورده‌ی اوست.

اما گیتس تنها پشتیبان قدرتمند تدروس نبود. انتخاب تدروس در سازمان جهانی بهداشت در ماه مه ۲۰۱۷، مورد حمایت چین نیز قرار گرفت. به عنوان بخشی از دولت اتیوپی، او قبلاً یک همکاری طولانی مدت با پکن را در سابقه داشت.

دولت جمهوری خلق چین سرمایه گذاری های عظیمی در اتیوپی انجام داده است. چینی‌ها نزدیک به ۷۰ درصد زیرساخت‌های اتیوپی را توسعه داده‌اند و هزینه ساخت مقر مرکز آینده آفریقا برای پیشگیری و کنترل بیماری‌ها را تامین می‌کنند. طبق برخی گزارش‌ها، تدروس در دوران وزارت خارجه خود، حدود ۱۳ میلیارد دلار از چین وام گرفت و این کشور را به یکی از وابسته‌ترین کشورهای آفریقایی به پکن تبدیل کرد. [۲۱]