سازمان منافقین

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ انقلاب اسلامی زمانی که در بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسید، شعار خود را «نه شرقی ـ نه غربی» تعیین کرد؛ بدین معنی که جمهوری اسلامی ایران برای پیشبرد امور کشور به هیچ دولت شرقی یا غربی وابسته نخواهد شد و همچنین بر اساس اصول و راهبردهای خود عمل خواهد کرد؛ امری که تاکنون شاهد تحقق آن به‌ویژه در سال‌های اخیر بودیم؛ زیرا بعد از اعمال تحریم‌های به اصطلاح فلج‌کننده، تمام شرکت‌های خارجی به‌ویژه آن‌هایی که در صنعت نفت کشورمان فعالیت می‌کردند، بدون اعتنا به تعهدات خود در همکاری با جمهوری اسلامی ایران، پروژه‌های نفتی که در دست داشتند را رها کردند و رفتند؛ به این امید که جمهوری اسلامی ایران به واسطه اعمال این تحریم‌ها سقوط کند!

اما جمهوری اسلامی ایران به واسطه همان شعاری که عنوان شد، راه خود را ادامه داد؛ به نحوی که صنعتگران کشورمان توانستند در حوزه‌های مختلف از جمله صنایع نفتی و دفاعی اقدامات تحسین‌برانگیزی را انجام دهند و کشور را در برخی حوزه‌ها از اتکا به بیگانگان بی‌نیاز سازند.

بر این اساس، وقتی دشمنان این مردم متوجه شدند که با اینگونه اقدامات نمی‌توانند نظام جمهوری اسلامی را به سقوط بکشانند، دست به بازی دیگری زدند؛ بدین‌صورت که سرویس‌های اطلاعاتی دشمنان در صدد برآمدند تا از طریق ایجاد نارضایتی اجتماعی به خواست خود برسند؛ لذا برای این کار از چهره‌های معروف جامعه که در حوزه‌های مختلف مانند حوزه‌های فرهنگی و ورزشی فعالیت دارند، استفاده کردند.

البته در گذشته این سرویس‌های اطلاعاتی برای پیشبرد اهداف خود از اعضای سازمان منافقین استفاده می‌کردند، اما چون بعد از جنایاتی بی‌شماری که اعضای این سازمان علیه بشریت انجام دادند، مردم از آن‌ها بیزار هستند به همین دلیل سرویس‌های اطلاعاتی تمرکز خود را بر جذب افراد دیگری قرار دادند که نمونه‌هایی از آن‌ها که جذب شدند و اکنون علیه مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران صحبت می‌کنند و حتی مردم را ترغیب به نشان دادن نارضایتی خود در کف خیابان‌ها می‌کنند؛ مانند آنچه در سال‌های ۸۸، ۹۸ و ۱۴۰۱ ملاحظه کردیم.

بنابراین استفاده از اشخاصی همچون علی کریمی، نازنین بنیادی، مصی علی‌نژاد در دستور کار سرویس‌های اطلاعاتی برخی کشور‌های خارجی قرار می‌گیرد تا با جذب این افراد و خط‌دهی به افکار عمومی توسط چنین افرادی اعتراضات و درگیری‌های خیابانی را ایجاد کنند و گسترش دهند تا بدین وسیله نظام جمهوری اسلامی ایران از درون متلاشی شود.

هرچند در ابتدا استفاده از چنین افرادی در مقطعی خاص توانست نتایجی را در راستای اهداف سرویس‌های اطلاعاتی یادشده به‌وجود بیاورد، اما به تدریج با روشن شدن ماهیت به اصطلاح خیرخواهانه آن‌ها، بار دیگر مردم تودهنی محکمی به اینگونه افراد زدند.

ولی با وجود این، باید این نکته را متذکر شد که چون دشمنی دشمنان هیچ‌گاه تمامی ندارد، پس باید کماکان مراقب بود تا دشمنان در دستیابی به اهداف خود، همچون گذشته ناکام بمانند.

انتهای پیام/ 231

گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس – محمد ایمانی؛ منافق، در منطق قرآنی ذاتا متوهم است. در این میان، اگر حماقت، خیانت و وطن فروشی، و جاه طلبی و غرور را با هم ترکیب کنید، برون داد این ترکیب سمّی، می‌شود «سازمان منافقین».

منافقین یک بار در خرداد سال ۱۳۶۰ توهم زدند و به خیال خروج مسلحانه، در مقابل مردم و انقلاب نوپا ایستادند. سران سازمان، خیال می‌کردند ظرف دو سه ماه، کار را تمام می‌کنند و مردم را با ارعاب هم که شده، به تسلیم می‌کشانند.

اما برآیند جنایات آن‌ها در ترور رئیس جمهور رجایی، نخست وزیر باهنر، رئیس دستگاه قضایی، نمایندگان مجلس و وزرا، و ائمه جمعه محبوبی مانند شهیدان مدنی، دستغیب و اشرفی اصفهانی، و همچنین شهروندان عادی، جوشش بصیرت و انزجار در میان مردم بود.

توهم دوم، هنگامی بود که در بغداد (اردوگاه اشرف) پناه گرفتند و به استخدام استخبارات رژیم متجاوز صدام در آمدند؛ تا شاید همراه ارتش متجاوز، تهران را فتح کنند (؟!)

نوبت سوم، مرداد ۱۳۶۷ بود که خیال کردند جمهوری اسلامی در اثر ضعف، قطعنامه ۵۹۸ را برای آتش بس در جنگ را پذیرفته؛ و بنابراین تانک‌ها و نفربر‌ها را از مرز کرمانشاه وارد خاک ایران کردند.

مسعود رجوی، در نشست توجیهی فرماندهان، هدف عملیات را «تصرف ۴۸ ساعته تهران» عنوان کرده و گفته بود: «فقط یک ابرقدرت می‌تواند کشوری را ظرف این مدت تسخیر کند».

مدارک و نقشه‌های جامانده، مسیر حرکت خیالی را «چهار زبر- کرمانشاه- همدان- سه راهی بوئین‌زهرا- کرج و میدان آزادی» نشان می‌داد!

آن‌ها ۱۵ هزار منافق تروریست را گسیل کرده بودند؛ اما در تله خود ساخته‌ای گرفتار شدند که موجب هلاکت حدود ۲۰۰۰ نفر از نیرو‌ها و فرماندهان، و مجروحیت و اسارت دست کم هزار نفر دیگر شد. در برخی گزارش‌ها، آمار تلفات تا چهار هزار نفر هم ذکر شده است.

سعید شاهسوندی، از سران به اسارت درآمده سازمان در مرصاد که با تماس رجوی، از اروپا به عملیات فراخوانده شد، می‌گوید «رجوی توهم آزادی تهران را داشت و این موضوع از سوی صدام به رجوی دیکته شده بود.»

وی درباره این سؤال که چگونه جرأت ارتکاب این حماقت بزرگ را پیدا کردید، تصریح کرده بود «به ما گفته بودند همه در تهران با سازمان هستند و کار رژیم تمام است. من گول رجوی را خوردم»!

اما آخرین توهم سران فسیل سازمان، پاییز سال گذشته بود که در اثر تحمیق و تشجیع برخی سرویس‌های غربی، پروژه جنایت گسترده را برای منفعل کردن مردم و نظام به اجرا گذاشتند.

آن‌ها خیال می‌کردند کارفرمایان غربی، عاشق چشم و ابروی‌شان هستند. نمی‌خواستند ببینند که چگونه صدام را در عراق، عرفات را در فلسطین، و زلنسکی را در اوکراین قربانی کردند.

چند ماه زمان لازم بود که نشئگی حمایت سیا و موساد و دیگران از سرشان بپرد و خود را وسط مکافاتی تحقیرآمیز- این بار به دست سرویس‌های امنیتی اروپایی- پیدا کنند.

این از سرنوشت منافقین! اما نکبت‌بارتر، سرنوشت برخی منافقین داخلی است که قدم به قدم در پیمانکاری‌های رسانه‌ای و سیاسی (از آشوب‌سازی تا شانتاژ و تحریف) با مأموریت‌های سازمان، همراهی کردند.

این محافل پس از این حادثه تا چندین ساعت، کُپ کرده بودند و حتی برخی روزنامه‌های‌شان، نیز اصلا به ماجرای آلبانی و فرانسه نپرداختند!

منبع: فارس

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ اواسط هفته گذشته خبری منتشر شد مبنی بر اینکه دولت آلبانی به مقر منافقین در این کشور حمله و تعدادی را هم بازداشت کرده که در این میان یکی از اعضای برجسته سازمان منافقین کشته شده است، اما این خبر نشان می‌دهد که ظاهرا سازمان منافقین که از کشور آلبانی به‌عنوان مقر خود استفاده می‌کرد و برای انجام اقدامات خود هم به نوعی مصونیت داشت، دیگر چنین مصونیتی ندارد چرا که بر اساس آنچه وزارت کشور آلبانی در این خصوص منتشر کرده حاکی از آن است که اعضای این سازمان برخلاف توافقنامه خود با دولت آلبانی عمل کردند لذا پلیس این کشور بنا به حکم دادگاه به مقر آن‌ها یورش برده است.

از سوی دیگر آمریکا هم از اقدامات دولت تیرانا در حمله به مقر منافقین حمایت کرده است و تقریبا هم زمان با این اتفاقات دولت فرانسه هم در اطلاعیه‌ای به اعضای سازمان منافقین اعلام کرده که امسال نمی‌توانند تجمع سالانه خود را در پاریس برگزار کنند.

شاید این گونه رویارویی دولت‌های اروپایی با اعضای سازمان منافقین بتوان حکایت از آن دانست که رویکرد دولت‌های اروپایی در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران در حال تغییر و بهبود است.

اما در میان خبر‌های مرتبط با حمله پلیس آلبانی به مقر سازمان منافقین عنوان شد فردی به اسم «عبدالوهاب فرجی نژاد» در این یورش کشته شده است؛ حال چنانچه به سابقه این فرد مراجعه کنیم متوجه می‌شویم «فرجی نژاد» که با اسامی دیگری همچون «افشین» و «سیدعلی مستشاری» شناخته می‌شود فردی است که در دهه ۶۰ اقدام به شکنجه و شهادت سه پاسدار به نام‌های طهماسبی، میرجلیلی و طاهری کرده و بعد از فرار از ایران و رفتن منافقین در زیر چتر حمایتی صدام، در عملیات موسوم به فروغ جاویدان که در روز‌های آخر جنگ تحمیلی صورت گرفت بعد از اسارت حدود ۳۵ نفر از سربازان، آن‌ها را با رگبار گلوله به شهادت رساند و این را بعد‌ها به عنوان سند افتخار بار‌ها برای دوستان خود تعریف کرده است.

البته این اقدام وی به چنین جنایتی ختم نشد، چون بعد‌ها در کارنامه خود برگ ننگین دیگری را به ثبت رساند و آن شرکت در عملیات موسوم به مروارید (انتفاضه شعبانیه) بود؛ عملیاتی که منجر به کشته شدن ۲۵ هزار نفر از مردم مظلوم کرد و شیعه عراق شد.

لذا کشته شدن این فرد و اقدامات مورد اشاره دولت‌های اروپایی با فعالیت‌های اعضای سازمان منافقین را می‌توان ضربه بزرگی به پیکره تار عنکوبتی سازمان منافقین دانست که منجر به پاره شدن این تار‌های خود تنیده خواهد شد.

انتهای پیام/ 231