سازمان منافقین

به گزارش مجاهدت از مشرق، نازنین بنیادی هم از شورای به اصطلاح همبستگی و جمع مبدعان منشور موسوم به «مهسا» جدا شد. حالا شیرین عبادی به همراه دو چهره معلوم‌الحال دیگر یعنی مسیح علینژاد و عبدالله مهتدی سرکرده گروهک تروریستی کومله، قرار است به ادعای خودشان «ائتلافی برای رفع اختلاف مخالفان جمهوری اسلامی» باشند. جدایی بنیادی که هیچ گاه وزنه‌ای حتی کوچک در عرصه سیاست حساب نمی‌شده از ائتلافی که آن هم بیش از یک سیرک سیاسی کارکرد نداشته، به خودی خود حائز اهمیت ویژه‌ای نیست با این حال بهانه خوبی است برای بازخوانی این روایت که چرا و چگونه چنین فردی به یکی از بازیگران اصلی نمایش اپوزیسیون علیه جمهوری اسلامی ایران تبدیل شد، چه کسانی را نمایندگی می‌کرد و آمدنش به صحنه و رفتنش از آن چه معنایی داشت.

کمدی تشکیل و فروپاشی یک ائتلاف

«شورای همبستگی» که روز گذشته به واسطه اعلام خروج بنیادی – بازیگر ۴۲ ساله هالیوودی- خبر فروپاشی‌اش رسانه‌ای شد، ائتلافی بود که تنها دو ماه عمر کرد. اواسط اسفندماه سال گذشته در حالی‌که نیروهای معاند ایران از نتیجه‌بخشی اغتشاش‌آفرینی‌هایشان در ایران به کلی ناامید شده بودند، با هدف تجدید قوا و از تب و تاب نیفتادن تحرکات ایذایی‌شان ابتدا با برگزاری یک نشست در دانشگاه جورج تاون واشنگتن اعلام همبستگی کردند؛ همبستگی‌ای که وقتی به مرحله انتشار منشور رسید با حذف علی کریمی و گلشیفته فراهانی آغاز شد و بعد وقتی نزدیکی حامد اسماعیلیون با سازمان منافقین از پرده بیرون افتاد و دعوای هواداران اسماعیلیون و پهلوی بالا گرفت با جدایی آنها از شورا تکمیل شد. حالا اینکه آن زمان همین نازنین بنیادی با آن سه نفر دیگر پیام دادند که بر «ادامه اتحاد» خود تأکید دارند، فقط پرده دیگری از آن مضحکه بود. شیرین عبادی در گفت‌وگو با اینترنشنال دلیل جدایی بنیادی را حملات و ناسزاگویی کاربران شبکه‌های اجتماعی به او اعلام کرد، اما وقتی با این سؤال مواجه شد که یک «وزنه سیاسی» که نمی‌تواند حملات در فضای مجازی را تحمل کند چطور می‌خواهد علیه یک نظام سیاسی براندازی کند، از پاسخ باز ماند!

صدای مردم ایران به زبان انگلیسی

بنیادی در بخشی از پیام توئیتری‌اش برای اعلام خروج کامل از شورای مذکور نوشت: «در این مسیر فراز و نشیب‌های زیادی رو تجربه کردم و همواره سعی بر این داشتم که صدای مردم ایران باشم.» این شاید جزو معدود توئیت‌هایی بود که او به زبان فارسی می‌نوشت، زیرا به عنوان فردی که از ۲۰ روزگی با خانواده به انگلیس مهاجرت کرده و تا ۱۹ سالگی زیر پرچم پادشاهی بریتانیا نفس کشیده و بعد در رؤیای شهرت به امریکا سفر کرده بود، بیش از آن انگلیسی و امریکایی است که بخواهد به زبان سلیس فارسی «صدای مردم ایران» باشد.

با این حال «فراز و نشیب» عمل سیاسی نازنین بنیادی به نظر بیش از آنکه محصول خواست خودش باشد، مانند بازیچه قرار گرفتن او توسط کلیسای «ساینتولوژی» است؛ آنجا که او را با تغییر رنگ مو و آرایش چهره و لباس به سوژه‌ای برای جلب توجه و همراهی تام کروز از اعضای سرشناس کلیسای‌شان تبدیل کردند و به وقت ضرورت نه تنها به آن رابطه خاتمه دادند که تمام مستندات آن رابطه را معدوم کردند.

مهره امریکایی ائتلاف براندازان

بازی با مهره نازنین بنیادی به عنوان مهره‌ای سیاسی هم رسماً از اوایل پاییز ۱۴۰۱ و با وقوع برخی ناآرامی‌ها آغاز شد. اگر چه این بار نه کلیسای ساینتولوژی که دولت‌های انگلیس و امریکا در تدارک یک مهره سیاسی میان تهی و گوش به فرمان با حضور در کمپین‌های به اصطلاح حقوق بشری برای او سابقه دست و پا کردند. به تصور آنها این چهره تبلیغ‌شده قابلیت آن را داشت که در دیدار با دولتمردان و حضور در نهادهای بین‌المللی به عنوان «نماینده مردم ایران» معرفی شود! بر اساس همین سناریو بود که نزدیک به یک ماه پس از آغاز اغتشاشات در ایران، بنیادی یکی از دو ایرانی شد که به عنوان «نمایندگان جامعه مدنی ایران» با دولتمردان امریکایی از جمله آنتونی بلینکن وزیر خارجه، وندی شرمن معاون وزیر خارجه و راب مالی نماینده ویژه وزارت خارجه امریکا در امور ایران دیدار کرد و بعد به عنوان نماینده زنان ایران با کاملا هریس، معاون رئیس‌جمهور امریکا و جیک سولیوان، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور امریکا دیدار و گفت‌وگو کرد. کار تا آنجا پیش رفت که بنیادی با حضور در نشست شورای امنیت از طرف برخی فعالان ضدانقلاب «نخست‌وزیر آینده ایران» لقب بگیرد؛ ادعایی که مثل «رئیس‌جمهوری خودخوانده مریم رجوی» فقط مایه تمسخر و استهزاء بود.

با این حال، این پیشینه نشان می‌دهد، بیش از آنکه نازنین بنیادی به عنوان یک فعال سیاسی مستقل با پیشینه بازیگری دیده شود، باید او را مهره و نماینده دولت امریکا در جمع شورای براندازان تلقی کرد. کما اینکه خروج او از این شورا بیش از دلایلی که ذکر شد، می‌تواند به رویکرد حامیانش مرتبط باشد. دولتمردان امریکایی که درک کرده‌اند رؤیای براندازی در ایران بیش از حد غیرواقعی است و دست‌کم برای تعبیر این خواب آشفته نمی‌توانند روی امثال پهلوی و علینژاد حساب کنند و البته هر چه دلار به پای این کمدی سیاسی ریخته‌اند، هدر رفته است.

البته نازنین بنیادی در همین اندازه حضورش کارکرد مطلوبی برای حامیان غربی‌اش داشت. تبدیل کردن منویات ضد ایرانی دولت‌های غربی به «خواست مردم ایران» قلب ماهیتی بود که به بهترین نحو توسط چهره‌ای مثل بنیادی انجام شد. تکرار اتهامات نخ‌نما شده مخالفان جمهوری اسلامی با لحن ملایم یک بازیگر البته نه‌چندان مطرح هالیوود، تقاضای تشدید «تحریم‌های اقتصادی» به مثابه «شیمی‌درمانی لازم»، درخواست قرار دادن سپاه ایران در فهرست گروه‌های تروریستی توسط انگلیس (در دیدار بنیادی با تام توگندات، وزیر امور امنیتی بریتانیا) و تکرار درخواست مداخله بیشتر امریکا در امور ایران، خواسته‌های غربی بود که در گلوی مهره خودساخته‌شان قرقره می‌شد. همه آن چیزی که نشان داد، امریکا و متحدانش تا چه حد در شناخت جامعه ایران به بیراهه رفته‌اند و چطور دچار این توهم شدند که می‌توانند از کسی که حتی فارسی حرف نمی‌زند و البته همچنان از سوی ملت و دولت ایران حائز حق ایرانی بودن است، یک صدای جعلی برای مردم ایران بسازند.

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم. در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*******

روزنامه‌های امروز یک‌شنبه دوم بهمن ماه در حالی چاپ و منتشر شد که پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی امام خامنه‌ای، تعطیلی مدارس و مصائب والدین و پاپس کشیدن اروپا از یک قطع‌نامه ضد ایرانی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

این روزها تعطیلی مدارس به ی اپیدمی برای والدین تبدلی شده است، این بلاتکلیفی مورد توجه بسیاری از روزنامه‌ها قرار گرفته است؛ روزنامه هم‌میهن نوشته است:

باید از وزیر پرسید که وضعیت عادی چیست که وضعیت جبرانی داشته باشید؟ وزارتخانه در شرایط عادی نمی‌تواند انتظارات اولیه آموزش و پرورش، مدارس و شرایط تحصیل را برآورده کند و دچار چالش، رکود و بحران می‌شود که اصلا توانایی و امکان جبران آن را ندارد. روزهای سپری شده که اضافه نمی‌شود. از سوی دیگر وزارتخانه نمی‌تواند به معلم‌ها اعلام کند که در ساعات اضافه، کار کنند یا درخواست کند که معلم‌ها کیفیت آموزش را افزایش دهند، چون در قبال تقاضای جبران دست وزارتخانه خالی است و می‌خواهد چه امتیازی را به معلمان بدهد؟ در نتیجه این فقط در حد حرف است و عملا آموزش و پرورش امکان خسارت‌ها و افت‌هایی که ایجاد می‌شود را ندارد. هم افت دوران کرونا را نتوانست جبران کند و هم یک ماه‌ونیم تعطیلی غیرمترقبه. انتظار می‌رفت بعد از دوره کرونا شرایط حالت طبیعی داشته باشد، اما آن را هم نمی‌تواند جبران کند.

این روزنامه در ادامه نوشته است:

در حال حاضر سرانه دانش‌آموزی در ایران یک‌سی‌ام میانگین جهانی است و در منطقه و در مقایسه با کشورهای همسایه نیز عقب هستیم. بودجه ۲۰۶هزار میلیارد تومانی نیز بیش از ۹۰ درصد حقوق و دستمزد پرسنل است و چیزی برای فضا و تجهیزات آموزشی و برنامه‌های جانبی و کیفیت‌بخشی باقی نمی‌ماند. در شرایط موجود اگر از مدیران مدارس بپرسید، پرداختی اکثر مدارس صفر است و بودجه‌ای به مدرسه داده نمی‌شود و مدیران با خلاقیت‌های خود از والدین کمک می‌گیرند. البته در مناطق محروم این کمک امکان‌ناپذیر است. بی‌تردید این سرانه ناچیز نوک کوه یخ بحران در آموزش کشور است.

روزنامه همشهری نیز درباره تعطیلی سریالی مدارس می‌نویسد:

کارشناسان آموزشی هم معتقدند با تعطیلی مدارس کیفیت آموزشی به‌شدت تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و دانش‌آموزان نمی‌توانند آنطور که باید و شاید حتی با وجود برگزاری مجازی کلاس‌های درس مباحث درسی را آموزش ببینند. موضوعی که نخستین نتیجه‌اش ‌ افت تحصیلی و ضعیف شدن پایه‌های درسی دانش‌آموزان است. جامعه‌شناسان هم به اندازه کارشناسان آموزشی این روزها نگران دانش‌آموزان هستند. آنها معتقدند با تعطیلی مدارس رشد اجتماعی بچه‌ها به‌شدت آسیب می‌بیند و با هر بار تکرار این تعطیلی‌ها آنها از این مسیر دورتر می‌شوند.
تکرار تعطیلی مدارس و کلاس‌های درس دانش‌آموزی در حالی رخ می‌دهد که امسال بعد از ۲سال شیوع کرونا و تعطیلی فضای مدارس، بعد از برگزاری جلسات متعدد تصمیم به بازگشایی مدارس در سال تحصیلی جدید گرفته شد. غافل از اینکه بعد از کرونا این‌بار آلودگی هوا، سرمای زمستان و شیوع آنفلوآنزا کرکره مدارس را پایین خواهد کشید و دوباره کلاس‌های درس را به فضای مجازی منتقل خواهد کرد. ‌

نژاد پرستی حاد در روزنامه سازندگی!

روزنامه سازندگی ارگان رسانه‌ای حزب لیبرال کارگزاران در شماره امروز خود به مناسبت برگزاری همایش زنان تاثیرگذار در تهران با ادبیاتی سراسر نژادپرستانه به انتقاد از این مراسم پرداخته است، البته برای روزنامه‌ای که مدیران آن ادعای شعارهای شبکه اغتشاشات را زیبا می‌دانند، این دست سخنان جای تعجبی ندارد!

این روزنامه در گزارش اول خود با تیتر دور افتخار با بورکینافاسو می‌نویسد:

خانم جمیله‌سادات علم‌الهدی، همسر آقای سیدابراهیم رئیسی، کنگره‌ای ذیل عنوان بانوان تاثیرگذار در سالن اجلاس زنان برگزار کرد تا این کنگره واکنشی به اخراج ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل که چندی پیش رخ داد باشـد همچنین تاکیدی بر این باشد که وضعیت‌زنان در ایران نیز آنچنان که می‌گویند و تبلیغ می‌کنند بد نیست. شاید حتی برگزاری این کنگره تلاشی بود تا نشان داده شود که اعتراضات اخیر درست و دقیق نیست. آنچه در خصوص این همایش گفته شـد این بود که این همایش با حضور نمایندگان زن بیش از ۹۰ کشور برگزارشد، البته مهم‌ترین سخنرانان آن نیز جمیله علم‌الهدی و انسیه خزعلی بودند. حتی اگر وزیر ارشاد نیز در خصوص همایش و کنگره سخن نمی‌گفت و تاکید نمی‌کرد که این اجلاس به ابتکار خانم علم‌الهدی برگزار شده اسـت، همه می‌دانستند که میزبان اصلی کیست که وزیر ارشا او را از اندیشمندان کشور می‌نامد.

در ادامه این گزارش مغرضانه آمده است:

با این حال برگزاری این کنگره هر دلیلی که داشته باشد جای این پرسش باقی اســت که چرا همسر رئیس‌جمهور در این کنگره تا این اندازه برجسته شده و به‌عنوان میزبان شناخته شده و عکس‌هایی نیز از او به همراه همسران روسای‌جمهور دیگر دنیا منتشر شــده و از اساس خانم علم‌الهدی امروز چه گزارشـی از دســتاوردهای عملی این کنگره می‌توانند ارائه دهند؟ علاوه‌بر این؛ قرار است زنانی که در این کنگره از کشورهایی همانند ارمنستان، بورکینافاسو، قرقیزسـتان، صربستان، گینه، نیجر، سـریلانکا، سوریه، ترکمنستان و دیگرانی که حضور داشتند چه آورده‌ای برای زنان ما و مشکلاتی که گرفتار آن هســتند، داشته باشند؟

احتمالا لیبرال‌های حزب سازندگی مردم کشورهای ارمنستان، بورکینافاسو، قرقیزسـتان، صربستان، گینه، نیجر، سـریلانکا، سوریه، ترکمنستان و دیگرانی که حضور داشتند را انسان قلمداد نکرده و فقط برای آمریکایی‌ها احترام قائل هستند، این حس خود کمتربینی نسبت به چشم آبی‌ها به قدری زیاد است که حاضرند در برابر آن‌ها تا کمر خم شده و به آن‌ها سواری هم بدهند! این جماعت همان باقی مانده امثال تقی‌زاده‌ها هستند که روزگاری تمایل داشتند سر تا پا فرنگی شوند. البته این پیش‌خدمتان بی مزد و مواجب چشم‌آبی‌ها در ایران همیشه دستمزد خوبی هم از غربی‌ها گرفته‌اند؛ از جمله در ماجرای برجام که برای بایدن پیام فرستادند این قرارمان نبود!

کدام وزیر روحانی زندانی شده است؟

توییت تازه از سوی کریمی قدوسی نماینده مجلس حاشیه ساز شد. ظهر روز گذشته بود که توییتی با این محتوا که «یکی از وزرای دولت روحانی که با اکبری جاسوس معدوم شده انگلیس در ارتباط بوده، هم‌اکنون در زندان است»، از صفحه رسمی کریمی‌قدوسی نماینده اصولگرای مجلس یازدهم رسانه‌ای شد. توییتی که مجموعه‌ای مبهم از داده‌های نامشخص را مطرح می‌کرد بدون اینکه توضیح خاصی درباره آن بدهد. بلافاصله پس از انتشار این توییت، این پرسش در میان کاربران دست به دست چرخید که منظور از وزیر زندانی دولت روحانی کدام وزیر است؟

روزنامه اعتماد درباره این ماجرا به نقل از واعظی رئیس دفتر روحانی نوشته است:

اکبری با هیچ‌یک از وزرای ما ارتباطی نداشت. او ارتباط محدودی با دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی داشت که به دولت مربوط نمی‌شود. او افزود: این آقایی که این ادعا را مطرح کرده قبلا هم ادعاهای دیگری داشته که هیچ‌کدام اثبات نشده است. واعظی در پایان گفت: اگر یکی از اعضای دولت و وزرا در زندان بودند قطعا من در جریان قرار می‌گرفتم.

آمریکا: به عبدالحمید گوش کنید. چون از اهل سنت عبور کرده است!

روزنامه جوان در ستون اخبار ویژه خود نوشته است:

یک رسانه افغانستانی افشا کرده که زلمای خلیل‌زاد، نماینده ویژه پیشین امریکا در امور افغانستان به رهبران طالبان پیام داده که به سخنان عبدالحمید اسماعیل زهی، امام جمعه اهل سنت زاهدان در خطبه‌های نمازجمعه گوش بدهند. وب سایت اطلاعات روز که اخبار و مسائل مربوط به افغانستان را منتشر می‌کند، در ادامه نوشته: «نماینده سابق امریکا که این روزها به عنوان رابط سازمان سیا در منطقه حضور دارد، به مقامات طالبان گفته است که عبدالحمید در خطبه‌های نماز جمعه زاهدان مواردی را مطرح می‌کند که فراتر از نظرات اهل سنت است».
سخنان و مواضع عبدالحمید در چهار ماه گذشته بسیار مورد توجه رسانه‌های فارسی زبان غرب قرار گرفته و به سرعت آن را پوشش می‌دهند. طبعاً این استقبال و پوشش خبری ویژه نمی‌تواند بدون رضایت نهادهای امنیتی و اطلاعاتی غرب انجام پذیرد.

در ادامه این خبر آمده است:

حال این خبر نشان می‌دهد که عبدالحمید خیلی بیشتر از فضاسازی رسانه‌ای، به کار غربی‌ها می‌آید. تابستان سال ۲۰۲۱ و پس از پیروزی طالبان و تسلط آن‌ها بر افغانستان، عبدالحمید اسماعیل‌زهی پیروزی این گروه را تبریک گفته بود. او البته با انتقاداتی در حمایت از طالبان مواجه شد، اما با دفاع از عملکرد طالبان و اینکه نظر آنان به حقوق بشر و حقوق زنان تغییر کرده، افزوده بود که بنده به جهانیان اطمینان می‌دهم که طالبان امروز، طالبان ۲۰ سال قبل نیستند؛ آنان تجربه کسب کرده‌اند و تغییراتی در دیدگاه‌های‌شان به‌وجود آمده است. عبدالحمید در هفته‌های اخیر، فراتر از مخالفت با نظام، مواضعی خلاف احکام اسلام گرفته است و از آن جمله حمایت او از فرقه بهاییت است. امری که از سوی علمای اهل سنت نیز رد می‌شود. به نظر می‌رسد همین مواضع او مورد توجه امریکایی‌ها قرار گرفته باشد.

پای یک منافق در میان است

روزنامه وطن امروز به نقش منافقین در تصویب پیش‌نویس یک قطعنامه پرداخته و نوشته است:

همیشه پای منافقین در میان است. در طول سال‌های گذشته سازمان تروریست موسوم به مجاهدین خلق که دستش به خون هزاران نفر از مردم ایران آلوده است، پای ثابت اغلب قطعنامه‌ها و اقدامات غربی‌ها علیه ایران بوده؛ از همکاری این گروهک تروریست با صدام و جنگ علیه ایران گرفته تا لابی با غربی‌ها برای اتخاذ مواضع ضدایرانی، از جمله اقدامات این سازمان علیه ایران به شمار می‌رود. رد پای این سازمان تروریست در اقدام ضدایرانی اخیر پارلمان اروپا نیز دیده می‌شود. انتشار تصویری از یکی از اعضای سازمان منافقین کافی بود تا حدس و گمان‌هایی که در ارتباط با لابی منافقین با پارلمان اروپا مطرح بود، به یقین تبدیل شود. درست در روزی که پارلمان اروپا متمم پیشنهادی درج نام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فهرست سازمان‌های تروریستی اتحادیه را به قطعنامه ضدایرانی خود اضافه کرد، شبنم مددزاده از اعضای فعال سازمان منافقین با انتشار تصویری از خود که در پارلمان اروپا حاضر بود، نوشت: «امروز ۲۸ دی، پارلمان اروپا».