ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا

به گزارش مجاهدت از مشرق، فرانک مک‌کنزی به‌عنوان چهاردهمین فرمانده ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا فعالیت می‌کرد. او پس از دو سال فعالیت به‌عنوان اداره‌کننده برنامه‌ها و سیاست استراتژیک در ۵ ژوئیه ۲۰۱۷ به‌عنوان اداره‌کننده ستاد مشترک کار خود را شروع کرد.

مک‌کنزی در ۲۸مارس۲۰۱۹ مسئولیت فرماندهی سنتکام را بر عهده گرفت و تا می ‌۲۰۲۲در این سمت باقی ماند. در می‌۲۰۲۲، او مدیر اجرایی موسسه امنیت جهانی و ملی دانشگاه فلوریدای جنوبی شد و در ژوئیه ۲۰۲۲ به‌عنوان مدیر اجرایی مرکز امنیت سایبری فلوریدا منصوب گردید.

او همچنین به‌عنوان رئیس و عضو هیات‌مدیره موسسه مهندسی کاربردی دانشگاه فلوریدای جنوبی خدمت می‌کند.

یکی از تحولات مهم در دوران فرماندهی وی، ترور شهید سلیمانی است.

ساختار کتاب نقطه ذوب

ژنرال فرانک مک‌کنزی به‌عنوان فرمانده فرماندهی مرکزی آمریکا بربرخی ازمهم‌ترین وبحث‌برانگیزترین عملیات درتاریخ نظامی مدرن این کشورنظارت داشت.

اومسئولیت مستقیم عملیات حمله به شهیدقاسم‌سلیمانی ودورهبر متوالی داعش، چندین‌ماه عملیات بازدارندگی علیه ایران ونیروهای نیابتی آن وعقب‌نشینی روشمند درعراق رابرعهده داشت. او عملیات تخلیه غیرجنگی در افغانستان و خروج نهایی آمریکا را از آن کشور هدایت کرد.

کتاب نقطه ذوب سه موضوع دارد: اولین مورداهمیت اولویت کنترل غیرنظامی بر ارتش است.

این به یک حقیقت قابل درک تبدیل شده است که این کنترل در چند سال گذشته از بین رفته است. ژنرال مک‌کنزی معتقد نیست که چنین باشد. او با اقتدار در این مورد صحبت و استدلال می‌کند که رابطه شهروندی، کامل یا بدون اصطکاک نیست اما لازم نیست و احتمالا نباید باشد.

بااین‌حال دوام بیشتری از آن چیزی دارد که بسیاری معتقدند و تا حدی نیز توسط ارتش حمایت و پذیرفته می‌شود که برخی از منتقدان آن را تشخیص نمی‌دهند. موضوع دوم، منحصربه‌فرد بودن یک فرمانده رزمنده است.

فرماندهان رزمنده در توسعه سیاست مشارکت دارند اگرچه به‌عنوان شرکای کوچک‌تر آنها همچنین مسئول اجرای سیاست زمانی هستند که رهبران غیرنظامی تصمیم خود را فرموله کنند؛ این موقعیتی منحصربه‌فرد و بسیار متفاوت از نقش یک رئیس خدمات یا حتی رئیس ستاد مشترک خواهد بود.

هیچ‌یک از این افسران در زنجیره فرماندهی نیستند و هیچ مسئولیت، نهایی، فانی یا اختیاری برای اعلام ندارند. تنها فرمانده رزمنده است که در مرز تصمیم‌گیری و اجرا ایستاده است.

درنهایت موضوع سوم که مک‌کنزی استدلال می‌کند این است که رهبران مهم هستند و تصمیم‌هایی که می‌گیرند تأثیر عمیقی بر آنچه در میدان جنگ رخ می‌دهد، دارد. مک‌کنزی ارزیابی صادقانه‌ای از زمان فرماندهی‌اش ارائه می‌کند ــ تصمیم‌هایی را که درست بودند و همچنین برخی از نتایج را که آرزو می‌کرد متفاوت باشند- توصیف می‌کند. او تصویری واضح از رهبری در عمل در یکی از بی‌ثبات‌ترین مناطق جهان را ارائه می‌دهد.

بررسی کتاب نقطه ذوب

مک‌کنزی، فرمانده سابق سنتکام که دستور آتش را در شب حمله به سمت خودروی سردار سلیمانی صادر کرده بود، جزئیات بیشتری از عملیات را فاش می‌کند. طبق گفته نامبرده، قرار بر این بوده که پس از پرواز سردار از ایران و نشستن در بغداد حمله کنند که هواپیما در بغداد نمی‌نشیند و به مسیر خود به سمت دمشق ادامه می‌دهد. دراین وضعیت قصد داشتند هواپیما را بزنند که منصرف می‌شوند. فارغ از این پس از این‌که حمله را به سمت دو ماشین حامل سردار ومحافظان در فرودگاه بغداد انجام دادند، آن منطقه را هشت بار دیگر هم بمباران کردند.

همچنین با ۱۳دقیقه تأخیر از حمله به سردار، حمله‌ای رادریمن به خانه‌ای ترتیب دادند که فکرمی‌کردند یک فرمانده کلیدی سپاه پاسداران در آنجا باشد که این حمله ناموفق بود! آمریکایی‌ها همچنین قصد داشتند به ناو جاسوسی ساویز هم حمله کنند که تصمیم گرفتند آن را کنسل کنند، برای این‌که می‌خواستند ببینند در ابتدا پاسخ ایران چه خواهد بود!

در طرح ایجاد پاسخ به ایران حمله به پدافند ایران و پالایشگاه نفتی در جنوب ایران در آن مقطع گنجانده شده بود که عملیاتی نشد، به این دلیل که بازهم در اینجا از پاسخ ایران می‌ترسیدند! طرح ترور سردار از سال۲۰۱۵میلادی توسط مک‌کنزی تئوریزه می‌شود، درپاییز۲۰۱۹ شکل عملیاتی به خود می‌گیرد و در اواخر دسامبر۲۰۱۹به‌عنوان گزینه جدی پاسخ به حمله‌های نیروهای نیابتی ایران به آمریکایی‌ها به رئیس‌جمهور آمریکا توسط مک‌کنزی از طریق وزیر دفاع آمریکا، اسپر ارائه می‌شود.

به عبارت دیگر آرشیتکت طرح ترورسردار، مک‌کنزی فرمانده سابق سنتکام آمریکا بود که البته جای تعجب هم ندارد، این مسائل ازجمله وظایف این فرماندهان درمنطقه است. مک‌کنزی می‌نویسد:اوایل روز ۳۱دسامبر، روزی که امیدوار بودیم حمله به [سردار سلیمانی] را ترتیب دهیم به مقر سنتکام رفتم. صبح منتظر نشانه‌ای از حرکت سلیمانی بودیم. دو مانیتور بزرگ روی دیوار آویزان بودند. صدها هواپیما ازجمله هواپیماهای مسافربری غیرنظامی در حال عبور از عراق و ایران بودند.

سلیمانی بالاخره خانه را ترک کردودرتهران سوار هواپیما شد، هرچند مطمئن نبودیم که این پرواز چارتر یا تجاری است. این جت حدود ساعت ۹ و ۴۵ دقیقه صبح به وقت محلی برای یک پرواز دوساعته به سمت بغداد به پرواز درآمد.

برای او آماده بودیم. وقتی هواپیمای او به بغداد نزدیک شد، فرود نیامد. در یک کنفرانس تلفنی با مایلی [فرمانده ستاد مشترک آمریکا] و اسپر [وزیر وقت دفاع آمریکا] شاهد عبور هواپیما از بغداد بودیم. پنتاگون از من پرسید: «می‌توانی این لعنتی را ساقط کنی؟» بدون تصمیم به اجرای درخواست با فرمانده بخش هوایی خود در قطر تماس گرفتم و گفتم اگر به شما دستوری بدهم که این هواپیما را ساقط کنید، آیا می‌توانید آن را عملیاتی کنید؟ نیروی هوایی به‌سرعت پاسخ داد ما دو جنگنده را به موقعیت پشت هواپیما منتقل کردیم.

اکنون گزینه‌ای در دست داشتیم که اگر به ما گفته می‌شد این مأموریت را به پایان برسانیم، می‌توانستیم عملیات را تمام کنیم. با تب‌وتاب کار کردیم تا بفهمیم پرواز چارتر یا تجاری است. به‌زودی مشخص شد که هواپیما به سمت دمشق در حرکت است. همچنین متوجه شدیم که این جت یک پرواز غیرنظامی با تأخیر زیاد است، به این معنی که حداقل ۵۰ نفر بی‌گناه احتمالا در هواپیما بودند. بلافاصله به میلی توصیه کردم که نباید شلیک کنیم. من و او سریعا توافق کردیم که شلیک نکنیم.

جنگنده‌های ما دور شدند و جت فرود خود را به سمت دمشق آغاز کرد. همچنین هواپیماهای خود را از مأموریت در یمن عقب کشیدیم. همه ما نفس عمیقی کشیدیم و در گزینه‌های خود تجدیدنظر کردیم. اطلاعاتی وجود داشت مبنی بر این‌که سلیمانی ظرف ۳۶ ساعت آینده از دمشق به بغداد بازخواهدگشت. هنوز فرصت دیگری داشتیم.

نتیجه‌گیری

با توجه به محتوای کتاب تصمیم بر ترور سردار سلیمانی ازسال ۲۰۱۵ و در دوره اوباما و در همان برهه توافق هسته‌ای صورت گرفته است اما آمریکایی‌ها براساس شواهدی که مک‌کنزی در کتاب خود ذکر می‌کند ترور را به دلایل مختلف به عقب می‌اندازند اما این‌که ترور سردار سلیمانی یک پروژه برای سردار سلیمانی بوده است به نظر می‌رسد این روند هم برای سایر فرماندهان محور مقاومت وجود داشته باشد.

نکته بارز این امر آن است که بنابر اعترافات مک‌کنزی حتی در برهه‌ای که روابط ایران و آمریکا در کمترین تنش ممکن قرار داشته است و توافق هسته‌ای صورت گرفته اما آمریکا رویکرد خود را در برابر ایران تغییر نداده است.

این درس بسیار مهمی برای حال و آینده مسئولان جمهوری اسلامی است.

منبع: جام جم

به گزارش مجاهدت از مشرق، قدرت نظامی ایران، به‌ویژه در حوزه موشکی طی سال‌های گذشته همواره در مرکز توجهات بین‌المللی بوده است.

رسانه‌های جهانی، به‌ویژه غربی اذعان می‌کنند که پایگاه‌های موشکی ایران بزرگترین و متنوع‌ترین در منطقه غرب آسیاست.

فرمانده ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا پیشتر گفته بود که ایران بیش از ۳ هزار موشک بالستیک در اختیار دارد. این آمار شامل نیروی رو به رشد موشک‌های کروز زمینی ایران نمی‌شود.

به اذعان رسانه‌های غربی، ایران در دهه گذشته پیشرفت‌های قابل توجهی در دقت و قدرت موشک‌های خود داشته است.

تمرکز بر دقت و قدرت با برد موشکی ۲ هزار کیلومتری برای ایران همراه بوده است.

سرانجام، با وجود اتکای اولیه به موشک‌های با سوخت مایع، ایران از آن زمان تاکید بیشتری بر توسعه موشک‌های سوخت جامد داشته است.

حتی زمانی که محدودیت‌هایی وجود داشت، ایران به توسعه مجموعه وسیعی از موشک‌های قدرتمند و همچنین وسایل پرتاب فضایی (SLV)، ادامه داد.

ایران از سال ۲۰۱۷ در موارد متعدد از موشک‌ها در نبرد استفاده کرده است، از جمله عملیات موشکی بالستیک به پایگاه‌های عراقی محل استقرار نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۲۰.

پولیتیکو در گزارشی نوشت که اروپا نمی‌تواند پیشرفت‌های ایران، یعنی زرادخانه موشک‌های بالستیک این کشور و بزرگترین در خاورمیانه را نادیده بگیرد.

به نوشته این پایگاه، ایران در اواخر اردیبهشت ۱۴۰۲ یک موشک بالستیک جدید را که به‌طور مشترک با نام‌های «خرمشهر-۴» و «خیبر» شناخته می‌شود، پرتاب کرد.

به گفته کارشناسان، همچنین کلاهک انفجاری هزار و ۵۰۰ کیلوگرمی خرمشهر و همچنین این واقعیت که این موشک می‌تواند در مرحله میانی پرواز خود مانور دهد، چالش‌هایی را برای سامانه‌های پدافند موشکی پیشرفته ایجاد می‌کند؛ سامانه‌هایی که اغلب از سوی آمریکا ساخته شده و از سوی ناتو پشتیبانی می‌شود.

ایران در اواخر سال ۲۰۲۲ حتی اعلام کرد که یک موشک مافوق صوت تولید کرده است، سپس اوایل سال ۲۰۲۳ موشک فتاح (یک موشک بالستیک متوسط برد جدید) را رونمایی و آزمایش کرد.

فتاح که قادر است که مسافت هزار و ۴۰۰ کیلومتری را با سرعت‌های گزارش شده بین ۱۳ تا ۱۵ ماخ بپیماید، نوع دیگری از خانواده موشک‌های سوخت جامد فاتح ایران است.

پولیتیکو همچنین نوشت که ایران ثابت کرده است که توانایی و قصد توسعه موشک‌های دقیق‌تر، قوی‌تر و قابل بقا را داشته است.

سی‌ان‌ان هم در گزارشی درباره موشک فتاح نوشت: فتاح جدیدترین موشک در پایگاه تسلیحاتی ایران است که به سرعت در حال گسترش است؛ موشکی که ایران می‌گوید می‌تواند تا ۱۵ برابر سرعت صوت حرکت کند.

این پرتابه مافوق صوت توانایی نفوذ به تمام سامانه‌های موشکی پدافند هوایی و منفجر کردن آن‌ها را دارد.

این موشک می‌تواند در داخل و بالای جو زمین حرکت کند و بردی معادل هزار و ۴۰۰ کیلومتر (۸۷۰ مایل) دارد.

سی‌ان‌ان نوشت: بر این اساس، این موشک می‌تواند به اسرائیل نیز برسد. موشک‌های مافوق صوت موشک‌هایی هستند که می‌توانند با سرعتی بیش از ۵ ماخ یا پنج برابر سرعت صوت حرکت کنند.

اما در همین حال، یوزی روبین، موسس و مدیر سابق سازمان دفاع موشکی رژیم صهیونیستی، گفت: این مفهوم واقع ‌گرایانه و قابل اجرا است.

الکس واتانکا، مدیر برنامه ایران در موسسه خاورمیانه در واشنگتن، گفت: ایران پیشرفت‌های بزرگی در این بخش (قدرت موشکی) داشته است و هیچ‌کس نمی‌تواند منکر آن شود.

کارشناسان می‌گویند آنچه موشک جدید ایران را از سایر پرتابه‌های طراحی شده متمایز می‌کند، مانورپذیری آن است. این موشک دارای یک نازل متحرک است که به آن اجازه می‌دهد مسیری نامنظم را طی کند و بنابراین رهگیری آن دشوار است.

سی‌ان‌ان همچنین می‌نویسد که یک کارشناس اذعان کرد که اطمینانی وجود ندارد که سامانه‌های پدافند موشکی رژیم صهیونیستی بتوانند موشک فتاح ایران را رهگیری کنند.