سردار قاسم سلیمانی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، امیر احمدرضا پوردستان رئیس مرکز مطالعات راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران شب گذشته (25 دی‌ماه) در مراسم یادواره شهدای کربلای پنج در مسجد پنبه‌چی تهران، با بیان اینکه پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 57 برای آمریکایی‌ها یک شوک سیاسی و ژئوپلتیکی بود و تمامی معادلات آنها را در منطقه و جهان برهم زد. در دوران جنگ سرد جهان دوقطبی اداره می‌شد. در سال 1945 جنگ دوم جهانی تمام شد و آمریکا و شوروی که فاتحان جنگ بودند دنیا را بین خودشان تقسیم کردند. یک تعدادی از کشورها تحت نفوذ و سلطه آمریکا بودند و یک تعدادی تحت نفوذ شوروی.

وی افزود: کشور ما ایران یکی از اقمار مهم آمریکا بود. کشور ما به لحاظ موقعیت ژئوپلتیک و ژئواستراتژیکی مزیت‌های زیادی را برای آمریکا ایجاد می‌کرد. نفت ما تمام و کمال در خدمت آمریکا بود معادن و منابع ما در اختیار امریکا بود و کشور ما بازار محصولات آمریکایی بود از طریق کشور ما آمریکایی‌ها تمامی حرکت‌ها و پروازها و مکالماتی که می‌شد را رصد می‌کردند و یک موقعیت ممتاز برای آمریکا داشت.

امیر پوردستان با بیان اینکه با حدوث انقلاب اسلامی این موقعیت از آمریکا گرفته شد و طبیعی بود که آمریکایی‌ها برای برقراری آن منافع زورمدارانه خودشان به هر حیله‌ای متوسل شوند، اظهار داشت: نکته حائز اهمیت آنجاست که نگرانی اصلی آمریکا و درد اصلی آمریکا تنها این نبود. درد اصلی آمریکایی‌ها این بود که انقلاب اسلامی با خودش یک ادبیات جدیدوفرهنگ جدیدخلق کرد ادبیاتی مثل استقلال، آزادی، ولایت فقیه، مردم‌سالاری دینی و نفی سلطه. آمریکایی‌ها می‌دانستند که این ادبیات در حوزه مرزهای جغرافیایی ما باقی نمی‌ماند و کشورهای منطقه را تحت‌الشعاع خودش قرار می‌دهد. به همین خاطر بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حرکت‌های براندازی را آغاز کردند و تلاش کردند نظام اسلامی را ساقط کنند.

رئیس مرکز مطالعات راهبردی ارتش بابیان اینکه آنها ابتدا کشور را تحریم استعماری کردند و کریدورهای بازرگانی را بستند، اظهار داشت: یک سیاستی را در خصوص شوروی اجرا می‌کردند به نام منزوی‌سازی که آن سیاست را در مورد ما هم اجرا کردند. موج ترور و بمب‌گذاری را در کشور به راه انداختند و ناامنی‌های گسترده را در استان‌های مختلف و مرزی با محوریت شمال غرب آغاز کردند و 18 ماه کشور را درگیر کردند و چون به نتیجه نرسیدند با صدام را تطمیع کردند به ایران حمله کند و کشورهای مرتجع منطقه را ملزم به حمایت از وی کردند.

وی تصریح کرد: در جنگ تحمیلی آمریکا و شوروی هم دست در دست هم داده بودند و از صدام حمایت می‌کردند اما ملت نستوه و سربلند و سرافراز ایران اسلامی با هدایت‌های حضرت امام  توانستند از این خاکریز عبور کنند و دشمن را از رسیدن به اهدافشان ناکام بگذارند.

امیر پوردستان با اشاره به اینکه بعد از جنگ و دفاع مقدس، در سال 1991 شوروی دچار فروپاشی و تبدیل به جمهوری‌های مستقل شد، گفت:  فرمانده معظم کل قوا درخصوص این رویدادها یک تعبیری دارند به نام پیچ تاریخی. یک گردنه و پیچ تاریخی در 40 سال اخیر انقلاب اسلامی بود که وقایع و اتفاقات خاص خودش را داشت. دومین پیچ تاریخی فروپاشی شوروی بود و بعد از این پیچ تاریخی شاهد پایان جنگ سرد هستیم و ظهور ابرقدرتی به نام آمریکا که تنها ابرقدرتی بود که عرض اندام می‌کرد اما این خوشحالی آمریکا چندان دوام نیاورد. یکی از موسات مطالعاتی و آینده‌پژوهی آمریکا یک تئوری را مطرح کرد که با فروپاشی شوروی، یک قدرت دیگری در حل ظهور و  بروز است به نام جهان اسلام که از وحدت بین شیعه و سنی به وجود می‌آید و انقلاب اسلامی زمینه‌ساز اوست در این عرصه آمریکایی‌ها تحلیل‌های زیادی داشتند و بارقه‌های این قطب قدرت را در منطقه می‌دیدند. در لیبی، تونس، بحرین و مابقی کشورها می‌دیدند جهان اسلام در حال بیداری است و خواب آمریکا را آشفته کرده بود. نهایتاً تحلیل‌هایشان به این نتیجه رسید که باید خودشان در منطقه مستقر شوند.

بیشتر بخوانید:

فیلم/ ماجرای حضور کماندوهای ارتش در نبرد علیه داعش

امیر پوردستان: توانایی‌های خوبی برای رصد تهدیدات دشمن داریم

جانشین سابق ارتش خاطرنشان کرد: برای حضور در منطقه یک بهانه لازم بود. بهانه را هم سازمان‌های اطلاعاتی غربی درست کردند و حادثه 11 سپتامبر را طراحی کردند. این حادثه بهانه‌ای بود تا استراتژی عملیات پیشدستانه را تعریف کرده و به غرب آسیا لشگرکشی کردند. در این لشگرکشی آمریکا مستقیماً با 29 کشور وارد منطقه شدند و بیش از 30 کشور هم آماده بودند در موج دوم وارد شوند.

وی افزود: به جرات می‌گویم که نزدیک به 14 سال با ایالات متحده آمریکا هم‌مرز بودیم و مترصد فرصتی برای ضربه به ما بودند اما نظام اسلامی از چنان استحکام و توانمندی برخوردار بود که جرات نکردند پایشان را به داخل بگذارند و نهایتاً سال 2014 چون آمار تلفاتشان بالا رفت و نارضایتی و خودکشی سربازانشان افزایش یافت که ناچار شدند با فضاحت منطقه را ترک کنند.

رئیس مرکز مطالعات راهبردی ارتش با بیان اینکه آنها برای ادامه فشارها و حضور منطقه‌ای، داعش را ایجاد کردند، اظهار داشت: هدف داعش ایجاد فشار بر کشورهای منطقه خصوصاً محور مقاومت بود داعش به نیابت از آمریکا حرکتش را ادامه می‌داد و یکی از وظایف اصلی داعش اجرای طرح خاورمیانه جدید بود. داعش باید براساس راهبرد “ویروس” این طرح را اجرا می‌کرد به این نحو که با ورود در بدنه مردم، بر بستر نارضایتی‌های اجتماعی سوار شوند و با تکثیر خود جنگ داخلی ایجاد و زمینه تکه‌تکه شدن کشور را فراهم می کردند.

امیر پوردستان متذکر شد: داعش ابتدا در سوریه تشکیل شد و سپس وارد عراق شد. در عراق از سه محور ورود کردند. بغداد، سامرا و یک بخش هم سمت مرزهای ما آمدند من آن زمان فرمانده نیروی زمینی بودم و یگان‌های ما در مرزهای کرمانشاه مستقر بودند و تا سعدیه و جلولا در نزدیکی مرز ما آمدند در این شرایط کشورهای سوریه و عراق از ما کمک خواستند.  فرمانده معظم کل قوا به مالک اشتر سپاه سپهبد حاج قاسم سلیمانی فرمان دادند که به ارزیابی منطقه بروند و هرکمکی موردنیاز است به کشورهای منطقه داشته باشند.

وی با بیان اینکه هنوز زمان لازم است تا زوایای مدیریت و فرماندهی و زوایای عبادی حاج قاسم که در توان تعریف من نیست بر ما مشخص شود، گفت: ایشان در یک وانفسایی به سوریه و عراق رفتند در شرایطی که ارتش‌ها، پادگان‌ها را تخلیه کرده بود و زاغه‌های مهمات و پادگان‌ها به دست داعش افتاده و هیچ نیروی مسلحی جلودار داعش نبود.

رئیس مرکز مطالعات راهبردی ارتش با اشاره به اینکه اولین کار سردار سلیمانی این بود که با فرماندهان ارتش سوریه و عراق جلسه می‌گذارد و ارتش‌ها بی‌جان آنها را جان می‌دهد و برای احیای ارتش نیروی‌های مردمی را به کمک ارتش می‌آورد، گفت: هنر ایشان به صحنه آوردن نیروهای مردمی برای یاری ارتش ها در مقابله با داعش بود. تشکیل حشد الشعبی در عراق و دفاع وطنی در سوریه از اقدامات حاج قاسم بود ایشان از ظرفیت کشورهای منطقه هم استفاده کردند. من تعبیری داشتم که گفتم حاج قاسم هسته ارتش امام زمان (عج) را شکل دادند. ارتشی که در آن سوری، عراقی، لبنانی، پاکستانی، افغانستانی و شیعه و سنی حضور داشتند.

امیر پوردستان ادامه داد: ایشان طرح 7 تریلیون دلاری آمریکا را بر زمین زد و شکست داد و طبیعی بود که آمریکا به دنبال حذف و ترور چنین شخصیتی باشد استنباط من این است که عامل دیگر در ترور حاج قاسم این بود که ترامپ در حوزه سیاست خارجه با شکست‌های زیادی روبه رو شده بود و برای انتخابات نیازمند یک کار به قول خودشان بزرگ بود کار بزرگی که پیش‌بینی کرده بود طرح معامله قرن و ارتباط کشورهای منطقه با رژیم صهیونیستی بود. اینها احساسشان این بود همانطوری که حاج قاسم طرح خاورمیانه بزرگ را با شکست روبه‌رو کرده، طرح معامله قرن هم با شکست روبه‌رو می‌شود و به همین خاطر حاج قاسم را ترور کردند اما غافل بودند که «شهید سلیمانی» به‌مراتب برای آمریکا از «سردار سلیمانی» خطرناک‌تر است چراکه روح شهید در رگ‌های جامعه دمیده می‌شود و به جامعه حیات می‌دهد و هزاران هزار جوان ایرانی، افغانی و لبنانی خون حاج قاسم در رگ هایشان جاری شده و آماده مقابله با استکبار هستند.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، طی سال‌های اخیر و به ویژه پس از شهادت شهید سردار قاسم سلیمانی، تألیف و انتشار کتاب درباره سوریه، عراق و کشورهای منطقه و همچنین نقش داعش در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است. در این مدت، آثار متنوع و متعددی در این رابطه منتشر شده که هر کدام تلاش کرده‌اند تا از زاویه دید خود به این موضوعات نگاه کنند. اما جای خالی کتابی که از زبان یا قلم کسی که در مناسبات سیاسی حضور دارد و این تحولات را از نزدیک پیگیری کرده، احساس می‌شد. انتشار کتاب «صبح شام» که چندی پیش توسط انتشارات سوره مهر انجام شد، کمک بزرگی است برای مخاطبان علاقه‌مند به این حوزه تا هم با چگونگی و چرایی تحولات سال‌های اخیر در کشورهای اسلامی آشنا شوند و هم نقش ایران در این تحولات را ارزیابی کنند. 

کتاب خوش‌خوان «صبح شام» شامل خاطرات حسین امیرعبداللهیان است که سال‌هاست در وزارت امور خارجه شاهد تحولات سیاسی منطقه بوده است. این اثر که به کوشش محمدحسین مصحفی تدوین شده، خاطرات امیرعبداللهیان را از جنبش‌های بیداری اسلامی در کشورهای منطقه آغاز می‌کند و در ادامه، ضمن بررسی تحولات در کشورهایی چون بحرین، مصر، تونس و … به مهندسی معکوس آمریکا و رژیم صهیونیستی در سوریه و در نهایت نقش ایران و به ویژه شهید سردار قاسم سلیمانی در حل بحران عراق و سوریه در مواجهه با داعش و تروریست‌های خارجی اشاره می‌کند. 

از جمله ویژگی‌های خاطرات امیرعبداللهیان تحلیل وقایعی است که در بازه زمانی حدوداً یک دهه‌ای ارائه می‌شود. در این بخش او در قامت یک تحلیل‌گر کارکشته در امور سیاسی منطقه، اوضاع سیاسی منطقه و تحولات اجتماعی در کشورهای مختلف را بررسی می‌کند و در واقع با مقدمه‌چینی ذهن مخاطب را برای درک درست از جریانات رخ داده، آماده می‌کند. 

کتاب شاید در نگاه نخست به دلیل ارائه این تحلیل‌ها کمی برای مخاطب عام خسته‌کننده به نظر برسد، اما روایت ساده و جذاب از وقایع مختلف، به مخاطب این مجال را می‌دهد که برای سؤالاتی که احتمالاً در این سال‌ها در ذهن خود در رابطه با موضوعات مختلف داشته، به جوابی منطقی دست یابد. 

اما به نظر می‌رسد جذاب‌ترین بخش کتاب، خاطراتی است که امیرعبداللهیان درباره شهید سردار قاسم سلیمانی نقل می‌کند. این خاطرات از زبان کسی که سال‌ها سردار را می‌شناسد و در شرایط مختلف و حساس با او دیدار داشته، خواندنی است. در کنار خاطراتی که امیرعبداللهیان از نقش سردار قاسم سلیمانی در حل بحران‌های مختلف منطقه مانند عراق و سوریه نقل می‌کند، خاطراتی که از منش و روحیات سردار نقل می‌کند نیز در نوع خود جالب است. روحیاتی که حتی در بحبوحه جنگ و درحالی که چند کیلومتر با نیروهای داعش بیشتر فاصله ندارند نیز ترک نمی‌شود.

کتاب «صبح شام» که به توصیه شهید سردار قاسم سلیمانی نوشته شده روایتی دیپلماتیک از حوادث چند ساله اخیر در سوریه و کشورهای منطقه است. کتابی که در آن تصویری واضح و روشن از اوضاع ترسیم می‌شود و مخاطب می‌تواند پس از مطالعه آن، پاسخ بخشی از پرسش‌های خود را بیابد. بحران در کشورهایی مانند عراق و سوریه چگونه شکل گرفت؟ چطور خواسته‌های مردمی مصادره به مطلوب شد؟ و در نهایت اینکه  اینکه چرا ایران در ماجرای سوریه شرکت کرد؟ … 

در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم: 

ملاقات حدود 50 دقیقه‌ای ما که تمام شد، بلافاصله سردار همراه من بیرون آمد. همان موقع شهید پورجعفری گفت سردار در حال عزیمت به خط مقدم است. این هم از ویژگی‌های سردار بود که مثل بعضی از ژنرال‌ها در داخل  قرارگاه و مقر، خودش را حبس نمی‌کرد و در خط مقدم بود. در این فضا و محیط نظامی که هدایت عملیات برای بازپس‌گیری منطقۀ مهمی از ریف دمشق – اطراف دمشق- توسط سردار سلیمانی و آن تیم دنبال می‌شد و طبعاً سردار سلیمانی قلب این مرکز فرماندهی و اتاق عملیات بود، ایشان چه رفتاری با من داشت؟ داستان ساده اما عجیبی رخ داد، فصل تابستان بود و در مقابل سردار سلیمانی یک ظرف میوه قرار داشت. میوه‌های منطقۀ شامات کیفیت و معروفیت خاصی دارد. خداوند در این منطقه برکات خاصی قرار داده است.

من دیدم در ظرف میوه، انجیر هم هست. منِ روستایی‌زاده، انجیر را خیلی دوست دارم. همین طور که با سردار سلیمانی صحبت می‌کردم، چهار، پنج تا انجیر را پشت سر هم خوردم. لابه­لای صحبت، سردار سلیمانی آقای سردار پورجعفری را صدا کرد و گفت باز هم انجیر داریم؟ چون ممکن بود افراد در آن اتاق فرماندهی یک هفته یا یک ماه بمانند، انباری داشتند که آذوقه و مایحتاج همین اتاق عملیات مشترک در آن نگهداری می‌شد. آقای پورجعفری گفت الان نگاه می‌کنم. ایشان رفت و بعد از دقایقی یکی از افرادی که آنجا بود، یک ظرف انجیر آورد. من نگاهی به ظرف قبلی میوه کردم و دیدم دو تا انجیر بیشتر نمانده و من همین‌طور که حواسم نبوده همه را خورده‌ام. به سردار سلیمانی گفتم مثل اینکه من همه را خوردم، هیچ چیز برای شما نماند. با لبخندی گفت نه من انجیر نمی‌خورم، دیدم انجیر دوست داری گفتم برایت بیشتر بیاورند، بخور نوش جانت و اصرار کرد باز هم انجیر بخورم.

ملاقات ما تمام شد و من را به سمت فرودگاه آوردند. داخل هواپیما به مقصد تهران، خانم سرمهماندار پرواز که گویا سردار سلیمانی را چندان نمی‌شناخت اما با چهره‌ نسبتاً رسانه‌ای من آشنا بود، آمد و گفت: کسی به نام سلیمانی یک جعبه بزرگ انجیر برای شما فرستاده، جعبه را داخل کابین پرواز آورده‌اند، من این را چه کار کنم؟ از این رفتار کریمانه و ظرافت روحی سردار متعجب شدم. البته با نگاه به سوابق رفتاری ایشان نباید تعجب کرد. اینکه سردار سلیمانی در شرایط که استرس در اوج خود بر فضا حاکم بود، می‌توانست به جزئیات توجه کند، بسیار جالب بود. این داستان ساده از بزرگی روح این سردار عزیز حکایت می‌کند. سرداری که از رویش‌های بزرگ انقلاب امام خمینی(ره) بود. من به خانم سرمهماندار گفتم آیا می‌توانم خواهش کنم انجیرها را در دیس بگذارید و بین همه‌ مسافران توزیع کنید؟ مسافران، همه مدافعین حرم و تعدادی مجروح بودند و بقیه هم در پایان مأموریت‌شان به ایران باز می‌گشتند یا مرخصی داشتند. مهماندارها دیسیپلین خاص خودشان را دارند. خانم مهماندار گفت به لحاظ پروتکلی کار سختی است ولی اگر مقدور شد این کار را انجام می‌دهیم که لطف کردند و انجام دادند.

در همه جای دنیا یک ژنرال نظامی، در اتاق فرمان و وسط معرکه‌ جنگ، توجه چندانی به ظرایف اخلاقی ندارد. این کار نشان ‌دهنده‌ روح بزرگ سردار سلیمانی است که در سخت‌ترین شرایط چنین رفتاری از ایشان دیده می‌شود. رفتاری که در نهایت لطافت و سعه صدر و اخلاق محمدی(ص) بروز پیدا می‌کند. …

انتشارات سوره مهر این کتاب را منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، عملیات کربلای ۵‌ که یکی از بزرگترین عملیات‌های رزمندگان در طول جنگ تحمیلی بود، در ۱۹ دی‌ماه سال ۱۳۶۵ با رمز یازهرا(س) در منطقه‌ شلمچه‌ و شرق بصره‌ با وجود وضعیت سخت آن روزها و کمبود تجهیزات و پس از شکست در عملیات کربلای ۴ آغاز شد. کربلای ۵ را می‌توان پاسخی به عملیات کربلای ۴ دانست؛ زیرا در این عملیات دشمن که مورد حمایت کشورهای غربی بود توانست به کمک آواکس‌ها عملیات رزمندگان ایرانی را شناسایی و برای مقابله با آن آماده شود که همین امر موجب به خاک و خون کشیده شدن جوانان ایرانی شد. انجام عملیات در منطقه کربلای ۵، آن هم در مقیاس گسترده، موجب شد عملیات در فاو منتفی و نیرو و امکانات دشمن به منطقه شرق بصره اعزام شود.

بیشتر بخوانید:

مخالفت قاطع فرماندهان با عملیات/ کربلای ۵ تکلیف جنگ را مشخص کرد

در واقع دشمن ضمن غافلگیر شدن نسبت به عملیات شرق بصره از نظر زمان و مکان، در مورد تاکتیک ویژه عملیات که عمدتاً معطوف به عبور از منطقه آب گرفتگی و کانال پرورش ماهی و حرکت از شمال به جنوب در پشت مواضعش بود نیز غافلگیر شد. یکی از لشکرهای شرکت کننده در این عملیات لشکر ۴۱ ثارالله کرمان به فرماندهی حاج قاسم سلیمانی بود. در عملیات کربلای ۵، ۵۴۷ نفر از نیروهای لشکر ۴۱ ثارالله به شهادت رسیدند. قسمتی از خاطرات شفاهی حاج قاسم درباره ستون لشکر ثارالله و عملیات کربلای ۵ به روایت «ذوالفقار» در ادامه می آید:

در عملیات کربلای پنج، شهید زنگی آبادی مسئول خط بود. خیلی هم من دوستش داشتم. از ستون های لشکر ما بود. من احساس می کردم وقتی او در خط بود یک لشکر درخط بود. نترس و شجاع بود و محلی به ترکش و تیر نمی‌گذاشت. یک بار هم خم نمی شد و می دوید این طرف و آن طرف. خط بچه ها را جمع می‌کرد. حرف می زد. در هر خطری قرار می گرفت، من احساس می‌کردم محال است آن خط بشکند.

بیشتر بخوانید:

از ۸ سال جنگ تحمیلی تا جبهه مقاومت؛ افتخارآفرینی جوانان

در عملیات کربلای پنج مسئول خط بود. خیلی هم خسته شده بود. همه گردن ها از بود باروت سیاه شده بود. پیشانی، صورت و گردن همه از باروت و خمپاره هایی که می خورد زمین کنار بچه ها و منفجر می شد، سیاه شده بود. او هم هم خیلی خسته شده بود. من تصمیم گرفتم عوضش کنم. توی همین وضعیت بودیم که شهید زنگی آبادی از توی خط اصرار کرد: «می‌خواهم بیایم شما را ببینم.» فاصله ای با هم نداشتیم. ۲۰۰ یا۳۰۰ متر کمتر با هم فاصله داشتیم. ما داخل کانال غربی بودیم و او خاکریز جلو بود.

می دیدم که خیلی اصرار می‌کند. می‌ترسیدم دو اتفاق بیفتد: یکی توی راه تا پیش من برسد شهید بشود، چون خیلی حجم آتش سنگین بود. دوم اینکه خط سقوط بکند. دیدم که خیلی اصرار می کند. تعجب کردم. گفتم:«خب بیا…» آمد پیش من و من هم اصلا در ذهنم نبود که شهید زنگی آبادی برای چه پیش من آمده است؟ و چه کار دارد؟ خیلی هم خسته بود. یک مقدار از خط سوال کردم و چون به خط مسلط بودم، سوال خاصی نداشتم. آمد آنجا پیش من. خب بین ما و بچه ها در جنگ معمولاً یک حجب و حیایی وجود داشت. حالا هم همینطور است. هر حرفی پیش هم نمی زدند و هر حرکتی را انجام نمی‌دادند.

شهید زنگی آبادی یک کار عجیبی کرد. چند لحظه خدا فکر مرا گرفت که اصلاً به هیچ وجه من به این قضیه نتوانستم فکر کنم. اصلا انگار این قضیه را ندیدم که شهید زنگی آبادی چرا آمده است پیش من؟ توی کانال دراز کشید و سرش را گذاشت روی پای من و خوابید. من اصلاً فکر نکردم که حالا چرا ااو این کار را کرد؟ به چه دلیل؟ اصلاً قدرت فکر کردن از من گرفته شد. یک چند لحظه استراحت کرد؛ شاید کمتر از ۵ دقیقه و بعد خداحافظی کرد و رفت. من به این فکر کردم که حالا مثلاً او چه کار داشت؟ سوال چه بود و چرا آمد؟ او رفت داخل خط.

بیشتر بخوانید:

تمجید فرمانده گردان‌های مسیحی عراق از سردار سلیمانی

من خیلی خسته بودم. خواب که وجود نداشت. معمولاً دیگر پشت بیسیم ها همینطور بیسیم در گوشمان می افتادیم. آتش خیلی شدید شد. عراقی ها پاتک را شروع کردند و آتش خیلی شدیدی ریختند. من آن لحظه احساس کردم که شهید می شوم و فکر کردم که یک دِینی بر گردنم هست که ادا نکرده ام. چون شهید میرحسینی شهید شده بود و لشکر جانشین نداشت. با یک دستپاچگی مثل آدمی که فرصت ندارد رو کردم به کریمیان که الان زنده و جانباز است و آن موقع پیک و بیسیم‌چی ام بود و کنار دستم، گفتم: «اگر من شهید شدم، حاج یونس زنگی آبادی فرمانده شما است.»

قطعا لایق ترین کسی که در لشکر داشتیم، ایشان بود. نگران خط بودیم. پاتک شروع شده بود. یک لحظه متوجه شدم، دیدم این محمد حسین کریمیان دارد با بیسیم صحبت می‌کند. گفتم: «چه کسی است؟» گفت: «تهامی است.» گفتم: «تهامی که بنا بود برود جای حاج یونس. حاجی یونس باید استراحت کند.» گفتم: «چه می گوید؟» گفت: «می گوید حاج یونس زخمی شده.» خیلی نگران شدم. اصلاً احساس یک نقص شدیدی کردم.

خیلی هم دوستش داشتم. واقعاً وصف حالم را در آن زمان نمی توانم بگویم ولی دیدید یک پدری بچه اش را خیلی دوست دارد، که نگاه به قدش می کند، کیف می کند، بعضی وقت ها من نگاه به قامت ایشان نگاه می کردم، لذت می بردم. آقای شمخانی قبل از عملیات داخل خطمان آمد. شهید زنگی آبادی داشت از روبرو می آمد. قامت رشیدی هم داشت. جوانی بسیار زیبا. به آقای شمخانی گفتم که: «ایشان فرمانده لشکر آینده شما است.» خب آقای شمخانی ایشان را نمی شناخت. گفت: «کیست؟» گفتم: «حاج یونس زنگی آبادی» و یک مقدار راجع به خصوصیاتش صحبت کردم.

بعد از اینکه خبر زخمی شدن حاج یونس را دادند به تهامی گفتم: «چطوری زخم شد؟کجایش زخمی شد؟» خیلی نگران بودم. شاید روز هفتم یا هشتم بعد از قضیه حاج یونس، من دائم پیگیری وضعیت حال او را می‌کردم و خبرهای مختلفی به من می دادند. شب خواب دیدم که یک چادری هست. شهید هریجانی توی این چادر نشسته منتها پایش از زانو قطع است و حالت سوختگی پیدا کرده بود و خون از پایش نمی آمد. در عالم خواب خیلی خوشحال شدم. اصلا از خوشحالی احساس می کردم نفسم بند آمده است.

رو کردم به او گفتم: «تو زنده هستی؟» جوابم را نداد. دوباره پرسیدم که: «تو زنده هستی؟» جواب نداد. بار سوم سوال کردم: «دارم از تو سوال می کنم. من شنیدم تو شهید شدی تو زنده ای؟» در جوابم گفت: «دنبال حاج یونس نگرد. یونس شهید شد.» صبح وقتی که از خواب بیدار شدم، همان زمانی بود که تشییع جنازه حاج یونس در کرمان بود.